เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ทำไมถึงได้ขอยากครับ อยากได้ใจจะขาดสำหรับ 0.45 ACP คงจะหาไว้สักกระบอก
1.ประชาชนคนธรรมดาอย่างผมจะขอได้ไหม
2.หากมีสั้น 9มม. อยู่แล้วจะใช้เหตุผลว่าอะไรดีถึงจะได้ชัวร์ๆครับ

 ::014:: จริงๆ ไม่ยากนะครับ เอกสารสมบูรณ์+คุณสมบัติพร้อม+เหตุผลเพียงพอ คุยกับเจ้าหน้าที่ดี ๆ  ::014::

ผมก็งงเลย 0.45  ::005:: ::005:: ที่นี่ก็ไม่ให้ครับพี่ ปลัดที่ทำเรื่องแกแก่แล้ว   ::005:: แต่ผมบ่สน ผมได้.40 มาแล่ว  ::005::

..ก็ขอตามปกตินี่ครับ ไม่ได้ยากเย็นอะไร แต่จะยุ่งเล็กน้อยที่ต้องไปขอเอกสารการเป็นสมาชิกสนามยิงปืนเพิ่ม.. :OO
..ส่วนที่ยากจริง ๆ ก็ตรงราคาปืนปัจจุบัน ทำใจยากจริง ๆ ...ครับ  ::004::

ผมแนะนำอีกอย่างครับ เมื่อท่านเป็นนักนิยมปืนอยู่แล้ว ชื่นชอบการยิงปืน สมัครเป็นสมาชิกชมรมยิงปืนเลยครับ แล้วหาหลักสูตรอบรม  จะเป็นของรัฐ ทหาร ตำรวจ หรือเอกชนก็ได้ เอาใบประกาศ หรือหนังสือรับรองไปใช้ประกอบการขอด้วยก็น่าจะส่งผลดี ได้ความรู้และทักษะติดตัวด้วย .....

นายทะเบียนบางท้องที่(หัวโบราณ) ยังยึดติดกับประโยคที่ว่า ".45 เป็น อาวุธสงคราม ประชาชนทั่วไปไม่ควรมี" ::014::

เป็นอาวุธสงครามครับ :<< :<< :<<

แล้ว Cold national match ตัวที่เป็น stainless เงาๆ น่าเล่นไหมครับ  อ่อเปรียบเทียบกับ willey clap คอมมานเดอร์  ตัวไหนน่าเล่น พกติดรถเดินทางไปต่างจังหวัดกลางคืน ยิ่งเล่นที่สนาม สะสม  ::014::

ถ้าด้วยเหตุผลจริงๆ นั้น .45 เป็นขนาดที่เกินกว่าป้องกันตัวและทรัพย์สินครับ น่าจะเข้าขั้นปราบปรามได้(สำหรับเจ้าหน้าที่) เพราะถ้านำไปใช้ยิงคน โอกาสรอดมีน้อยกว่าอื่น อย่าง9 มม หรือ .38 ครับ   แต่ถ้าเข้าหัวหรือหัวใจ .22 ก็ตายได้เหมือนกัน 

ดังนั้น ถ้าขอด้วยวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันตัวและทรัพย์สินและไม่เคยมีปืนมาก่อน นายทะเบียนท่านจึงพิจารณาให้ยากกว่าปกติเนื่องจากเป็นขนาดที่อนุภาพแรงกว่า อันนี้รวมถึง .357 magnum ด้วยครับ แต่ถ้าด้วยเหตุผลเพื่อการกีฬา และหลักฐานครบ ท่านก็ไม่อาจมีข้อโต้แย้งได้ครับ

สาเหตุ  ว่าไปทีละเรื่องนะครับ
1.นายทะเบียนอาวุธปืนบ้านเรามีความรู้และวิสัยทัศน์อันจำกัดจำเขี่ย ในเรื่องอาวุธปืนและเครื่องกระสุนครับ
2.นายทะเบียนอาวุธปืนบ้านเรา  หลงเข้าใจห้วนๆว่าเป็นอำนาจนายอำเภอ  อันที่จริงเป็น"อำนาจ/หน้าที่ ของนายอำเภอ" จึงบ้าอำนาจชอบให้ชาวบ้านมาเอาใจ  และใช้ดุลยพินิจไม่ครบถ้วนกันซ้ำแล้วซ้ำอีก  ชาวบ้านก็ซวยไป

งงด้วยคนครับ  ;D

หมายความว่า ถ้าผม มี.45อยู่แล้ว5กระบอก นายทะเบียนจะพิจารณาให้ง่ายกว่า หรือครับท่าน

เพราะเป็นช่องทางขอค่าบำรุงอำเภอครับ ::006::

         
             หมายถึงได้เป็นกอบเป็นกำ หรือเปล่าครับไอ้ .45 .357 เนี่ย  ::005::

นายทะเบียนปัญญาอ่อนครับ ................

เขามีคำถามแน่ครับ ถ้าซ้ำขนาด ว่าเอาไปทำไมเยอะแยะ แค่มีอยู่แล้วกระบอกเดียวซื้อเพิ่มอีกกระบอก เขาจะให้สาธยายว่าทำไมต้องซื้อเพิ่ม(ถ้าขอเพื่อการกีฬา) กระบอกที่จะซื้อมันดีกว่าอย่างไร ถ้าไม่เคลียร์ เขาอาจไม่ให้ได้เพราะ ซ้ำขนาด
ส่วนคนที่มีมาแล้ว5กระบอกสมัย นายทะเบียนยังเป็นกองทะเบียนตำรวจอยู่ถือว่าท่านโชคดีไป  เพราะสมัยกรมการปกครองวิธีการ เหตุผล หลักฐานดูยุ่งยากกว่า  เยอะครับ

สรุปถ้าซ้ำขนาด ต้องอธิบายเยอะเหตุผลต้องพอ ไม่ง่ายครับ 

ส่วนคนที่ไม่เคยมีเลยแล้วขอขนาด ที่เขาไม่อยากให้ เช่น.45 หรือ .357  ลองคิดกลับกันง่ายๆครับว่าถ้าคุณเป็นนายทะเบียน มีคนไม่เคยมีปืนมาก่อนมาขอขนาด.45 เพื่อป้องกันทรัพย์สินคุณคิดว่าคุณจะให้เขาเหตุผลเพราะะอะไร  จะมีคำถามตามมามากมายว่า 9มม .38 ไม่พอป้องกันทรัพย์สินเหรอ คนขอจะตอบอย่างไร ถ้าตอบเพราะว่าชอบ คุณคิดว่าคุณจะให้ไหม เกินความจำเป็นหรือเปล่า   แม้ขนาดเจ้าหน้าที่ที่ไม่มีหน้าที่ปราบปรามโดยตรงเอง ยังขอยากเลยครับ ต้องให้ผู้บังคับบัญชา ยศสูงต้องรับรองให้เลย เพราะเหตุคำว่า จำเป็น  ครับ

แต่ถ้าขอเพื่อการกีฬา ไม่ซ้ำขนาด (แต่ถ้าซ้ำขนาดก็ต้องคุยกันยาว ส่วนจะให้หรือไม่ก็แล้วแต่ดุลพินิจเขาครับ) แค่อธิบายท่านไปว่าจะเอาไปแข่งอย่างไร ประเภทไหน หลักฐานครบ คุณสมบัติครบนายทะเบียนท่านก็ไม่อาจมีข้อโต้แย้งได้ ท่านก็ต้องให้ครับ     อันนี้ไม่นับรวมกับจ่ายเงินแล้วให้ร้านขอให้นะครับ

ส่วนคนที่มีปืนอยู่แล้วมานานแล้วขอเพิ่ม ท่านก็จะพิจารณาตามที่กล่าวมาข้างต้น แต่จะไม่เข้มงวดเท่ากับ คนขอกระบอกแรกครับ 
 ผมคิดเอาเองนะครับ ว่า(ท่านอาจพิจารณาว่าคนที่มีปืนอยู่แล้วมานาน ถ้าจะซื้อปืนเพิ่มเพื่อไปใช้ในทางไม่ดี ผู้ขอก็สามารถใช้กระบอกเก่าได้และอาจทำมานานแล้ว แต่นี่มีมานานแล้วไม่เคยก่อเหตุอะไรเลย ก็น่าจะพิจารณาให้ง่ายหน่อย
เพราะแสดงว่า เขามีวุฒิภาวะพอที่จะไม่นำปืนไปใช้ในลักษณะก่อความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น เพราะถ้ามีวุฒิภาวะไม่พอ คงทำไปนานแล้ว   ส่วนคนที่ขอใหม่ท่านอาจมองว่ามีความเสี่ยงกว่าคนที่เคยมีปืนมานานแล้วก็ได้ เพราะไม่มีอะไรเป็นประวัติให้ท่านเห็นได้ว่า คนที่ขอนั้นจะนำปืนไปใช้ในลักษณะก่อความเดือดร้อนให้กับคนอื่นหรือเปล่า ท่านจึงพิจารณาให้ยาก และยิงเป็นขนาดที่รุนแรงด้วยยิ่งยากครับ
   

เขามีคำถามแน่ครับ ถ้าซ้ำขนาด ว่าเอาไปทำไมเยอะแยะ แค่มีอยู่แล้วกระบอกเดียวซื้อเพิ่มอีกกระบอก เขาจะให้สาธยายว่าทำไมต้องซื้อเพิ่ม(ถ้าขอเพื่อการกีฬา) กระบอกที่จะซื้อมันดีกว่าอย่างไร ถ้าไม่เคลียร์ เขาอาจไม่ให้ได้เพราะ ซ้ำขนาด
ส่วนคนที่มีมาแล้ว5กระบอกสมัย นายทะเบียนยังเป็นกองทะเบียนตำรวจอยู่ถือว่าท่านโชคดีไป  เพราะสมัยกรมการปกครองวิธีการ เหตุผล หลักฐานดูยุ่งยากกว่า  เยอะครับ

สรุปถ้าซ้ำขนาด ต้องอธิบายเยอะเหตุผลต้องพอ ไม่ง่ายครับ 

ส่วนคนที่ไม่เคยมีเลยแล้วขอขนาด ที่เขาไม่อยากให้ เช่น.45 หรือ .357  ลองคิดกลับกันง่ายๆครับว่าถ้าคุณเป็นนายทะเบียน มีคนไม่เคยมีปืนมาก่อนมาขอขนาด.45 เพื่อป้องกันทรัพย์สินคุณคิดว่าคุณจะให้เขาเหตุผลเพราะะอะไร  จะมีคำถามตามมามากมายว่า 9มม .38 ไม่พอป้องกันทรัพย์สินเหรอ คนขอจะตอบอย่างไร ถ้าตอบเพราะว่าชอบ คุณคิดว่าคุณจะให้ไหม เกินความจำเป็นหรือเปล่า   แม้ขนาดเจ้าหน้าที่ที่ไม่มีหน้าที่ปราบปรามโดยตรงเอง ยังขอยากเลยครับ ต้องให้ผู้บังคับบัญชา ยศสูงต้องรับรองให้เลย เพราะเหตุคำว่า จำเป็น  ครับ

แต่ถ้าขอเพื่อการกีฬา ไม่ซ้ำขนาด (แต่ถ้าซ้ำขนาดก็ต้องคุยกันยาว ส่วนจะให้หรือไม่ก็แล้วแต่ดุลพินิจเขาครับ) แค่อธิบายท่านไปว่าจะเอาไปแข่งอย่างไร ประเภทไหน หลักฐานครบ คุณสมบัติครบนายทะเบียนท่านก็ไม่อาจมีข้อโต้แย้งได้ ท่านก็ต้องให้ครับ     อันนี้ไม่นับรวมกับจ่ายเงินแล้วให้ร้านขอให้นะครับ

ส่วนคนที่มีปืนอยู่แล้วมานานแล้วขอเพิ่ม ท่านก็จะพิจารณาตามที่กล่าวมาข้างต้น แต่จะไม่เข้มงวดเท่ากับ คนขอกระบอกแรกครับ 
 ผมคิดเอาเองนะครับ ว่า(ท่านอาจพิจารณาว่าคนที่มีปืนอยู่แล้วมานาน ถ้าจะซื้อปืนเพิ่มเพื่อไปใช้ในทางไม่ดี ผู้ขอก็สามารถใช้กระบอกเก่าได้และอาจทำมานานแล้ว แต่นี่มีมานานแล้วไม่เคยก่อเหตุอะไรเลย ก็น่าจะพิจารณาให้ง่ายหน่อย
เพราะแสดงว่า เขามีวุฒิภาวะพอที่จะไม่นำปืนไปใช้ในลักษณะก่อความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น เพราะถ้ามีวุฒิภาวะไม่พอ คงทำไปนานแล้ว   ส่วนคนที่ขอใหม่ท่านอาจมองว่ามีความเสี่ยงกว่าคนที่เคยมีปืนมานานแล้วก็ได้ เพราะไม่มีอะไรเป็นประวัติให้ท่านเห็นได้ว่า คนที่ขอนั้นจะนำปืนไปใช้ในลักษณะก่อความเดือดร้อนให้กับคนอื่นหรือเปล่า ท่านจึงพิจารณาให้ยาก และยิงเป็นขนาดที่รุนแรงด้วยยิ่งยากครับ
   
[/quote]

เป็นความคิดเห็นที่มองโลกในแง่ดีมากครับ...

...ทำไมต้องคิดแทนคนอื่นด้วยครับ แค่ทำตามหน้าที่ตัวเองโดยไม่บกพร่องก็พอแล้ว....

...เขาจะเคยมีปืนหรือไม่ เคยอบรมหรือไม่ ไม่ใช่สาระสำคัญ ถ้าคุณสมบัติตามกฏหมายครบก็ต้องให้ครับ...
ถ้าใช้ดุลยพินิจ ต้องบอกเหตผลตามกฏหมายรับรองด้วย....

....จริงๆแล้วถ้าไม่เคยมีปืนมาก่อนแต่ผ่านการอบรมมาก็จับได้เลย เพราะใช้ปืนคนอื่นอบรมโดยไม่มีใบอนุญาตมีและใช้... ;D

หากินเรื่องเดิม นานมา(พอสมควร)นายทะเบียนอำเภอแห่งหนึ่งทางภาคอีสานจังหวัดเกินร้อย พรรคพวกเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของมันรับราชการครูไปขอขนาดนี้ โดยกรอกในเอกสารคำร้อง ป.1ว่ามีความประสงค์อยากมีและใช้อาวุธปืนขนาด11mm เข้าไปพบนายอำเภอแล้วแกไม่ให้ แกบอกว่าเป็นอาวุธร้ายแรงที่พวกมือปืนชอบใช้กัน ให้ไปกรอกมาใหม่เป็นขนาด.45ACPจึงจะอนุญาต ฮ่าฮ่า หุหุ  อิอิ5555555555555555 ;D :VOV: ::005:: ::007::

สงสัยอีกข้อหนึ่งครับ  แล้ว 0.45 Acp เหมาะสำหรับการแข่งแบบไหน ::014::

พาดแท่น 50 เมตรครับ

แข่งประเภทแม่นยำทุกชนิดครับ เนื่องจากหน้าตัดที่ใหญ่กว่าขนาดอื่น ทำให้รูใหญ่กว่าจึงมีโอกาสโดนเส้นที่มีคะแนนสูงกว่าครับ ยกตัวอย่างเช่น คุณใช้.38 ยิงโดนโซนคะแนน9 เกือบโดนเส้นโซน 10 คะแนน แต่ไม่ถึงเส้น กรรมการจะให้นัดนั้นคุณได้แค่ 9คะแนน แต่ถ้าคุณใช้ .45 ซึ่งขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่กว่า เมื่อโดนจุดเดียวกัน แต่ด้วยเส้นรอบวงของรูที่ใหญ่ทำให้ไปตัดเส้นโซน10คะแนน  กรรมการจะให้คุณ10คะแนนในนัดนั้นทันที   เห็นได้ว่ามีผลได้เปรียบขึ้นมาในทันทีครับ

ส่วนแข่งประเภทยิงเร็วนั้นดูจะเสียเปรียบกระสุนที่เบาและแรงน้อยกว่าครับ เนื่องจากรีคอยและสะบัดที่มากกว่าหากคุมปืนไม่เก่งจะ ทำให้ยิงซ้ำได้ช้ากว่า   แต่โอกาสโดนเป้ายังคงมีมากกว่าหน้าตัดเล็กอยู่ดี

ทุกอย่างมีเหตุและผล และก็ต้องมีที่มาครับ  

ไม่งั้นถ้าเขาร่างกฎหมายการเสีภาษีเท่ากัน  โดยสรรพกรเขาบอกว่าเก็บภาษีเงินได้ ไม่ว่าคนรวยหรือจน รายได้น้อยหรือมากที่ 30% เท่ากัน  โดยอ้างว่าทำตามหน้าที่ คุณจะว่าอย่างไร กฎหมายที่เขียนออกมาก็คงต้องพิจารณาโดยเหตุและผลและสรุปมาแล้ว จึงนำมาปฏิบัติใช้

หรือคุณเอาปืนไปซ้อมที่สนาม แล้วมีตำรวจไปดักรอหน้าสนามซ้อม และจับคุณข้อหาพาอาวุธไปในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วบอกว่าเขาทำตามกฏหมาย ยึดปื่นคุณทำเรื่องส่งอัยการเพื่อฟ้องศาล โดยอ้างว่าทำตามหน้าที่และกฏหมาย โดยไม่ใช้ดุลพินิจเลย  คุณจะว่าอย่างไร  ถึงแม้ว่ามาตรา 8 วรรค2 จะเปิดช่องให้คุณชี้แจงเหตุจำเป็นได้ แต่ในชั้นจับกุมและสอบสวนอ้างทำตามกฏหมาย จับไว้ก่อน   แล้วให้อัยการใช้ดุลพินิจในการส่งฟ้องหรือไม่ แค่นี้คุณก็แย่แล้วครับ
ผมแค่มองในแง่ที่เป็นกลางเท่านั้นนะครับ ทุกอย่างมี ที่มาและเหตุผล ซึ่งบางคลอาจใช้ดุลพินิจและเหตุผลไปในทางไม่ถูกก็มี ก็แค่อธิบายในอีกมุมมองแค่นั้นครับ

แต่กฏหมายบางอย่างผมมองเป็นกลางหรือใช้เหตุผลยังไงก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี คือ การที่คนร้ายงัดประตูบ้านเราเข้ามายามวิกาล หากเรามีปืนและไม่แน่ใจว่าคนร้ายมีอาวุธหรือเปล่าเพราะมืด เกิดเราบอกว่า ยิงไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน ขืนรอจนมองเห็นว่ามีอาวุธแล้วให้มันยิงเราก่อนหากแม่น คงไม่มีโอกาส ปรากฏว่า ตำรวจตั้งข้อหาเจ้าของบ้านฆ่าคนตายโดยเจตนา และต้องเสียค่าทนายไปต่อสู้กันในชั้นศาล ซึ่งภายหลังปรากฏว่า คนร้ายไม่มีอาวุธ เจ้าของบ้านติดคุกข้อหากระทำเกินกว่าเหตุ

กฏหมายแบบนี้ผมมองยังไงก็หาเหตุผลไม่เจอว่าเขียนไว้ทำไม  ปกป้องโจรหรือไง  ยังสงสัยมาจนถึงทุกวันนี้ครับ

ตามกฎหมาย ปืนกึ่งอัตโนมัติขนาด.45 เป็นปืนที่นายทะเบียนฯออกใบอนุญาตได้
แต่ที่มันยุ่งยากเพราะมีหนังสือสั่งการ(ซึ่งมิได้เป็นกฎ)ตั้งเงื่อนไขกำกับนายทะเบียนฯไว้ แบบดิ้นได้หรือหยุ่นตัวตามสไตล์มท.
นายทะเบียนฯ800กว่าท่าน ก็เลยปฏิบัติไม่เหมือนกัน....
1/บางท่านกลัว...ไม่กล้าอนุญาตเลย
2/บางท่านรู้เรื่องปืนเชี่ยวชาญกฎหมาย...กล้าคิดกล้าสั่ง
3/บางท่านสบช่อง....ได้ประโยชน์

ดังนั้น ตอบข้อ1 ท่านจขกท.ย่อมขอได้ แต่จะได้รับอนุญาตหรือไม่ขึ้นกับท่านจะได้พบใครใน800กว่านั้น
ตอบข้อ2 ว่าช่องทางเลี่ยงบาลีของนายทะเบียนฯคืออนุญาตเพื่อการกีฬา แม้ว่าที่สุดท่านจะซื้อ.45Compactลำกล้อง3"ก็ไม่ว่ากัน
ส่วนถ้าท่านจขกท.จะขอด้วยเหตุผลป้องกันฯก็ได้ เช่น ถ้านายทะเบียนฯรู้จักท่านดี หรือผู้รับรองท่านเป็นผู้ที่นายทะเบียนฯเกรงใจ  ;)

คนเราควรเท่าเทียมกัน .... แต่มีปรัชญาข้อหนึ่งว่า ......นิ้วคนเราก็ยังยาวไม่เท่ากัน  :)

ลองให้พี่ ธำรง เซ็นรับรองให้สิครับ นายทะเบียนท่านคงเกรงใจ ครับ

ผมเป็นประชาชนชั้นสามไม่มีเครดิตแม้แต่น้อยกับนายทะเบียนฯครับ ปกติของตัวเองเดิมก็ให้สน.ท้องที่สอบประวัติรับรองให้  :D
ตอนหลังค่อยมีผู้รับรอง.....ท่านรับรองแล้วยังกรุณาเขียนความเกี่ยวข้องให้ว่า..."เป็นผู้ที่นับถือ"  ::014::

...ถึงบอกว่าอย่าคิดแทนคนอื่นไงหล่ะครับ... ทุกคนจะซื้อปืนย่อมมีเหตผลของตนเอง ....

ถ้าคุณสมบัติครบตามกฏหมายระบุ(ที่กลั่นกรองมาแล้ว มีเหตผล และมีที่มา) ก็ไม่เห็นต้องหวงใบอณุญาตเลย

อีกอย่างหนึ่งที่เป็นปัญหามากกับขนาด .45 .357 ทำยังกะว่าปืนขนาดอื่นยิงคนไม่ตาย ไม่เห็นมันจะต่างกับ .38 ตรงไหนเลย
บางคนขอ .38 ผ่าน แต่ขอ .357 ไม่ผ่านไม่รู้เขาเอาอะไรตัดสิน

ถ้ามองแค่ว่าปืนอะไรก็ยิงคนตายได้เหมือนกัน ผมก็คงสงสัยเหมือนกันครับว่า ทำไมถึงห้ามมิให้คนทั่วไปมีปืน ประเภ full auto หรือ M79 เพราะก็ยิงคนตายได้เหมือนๆกัน

เลยเลยต้องกลับมาคิดว่าเป็นเรื่องของอนุภาพร้ายแรงและความจำเป็นหรือเปล่า

ส่วนเรื่อง คนนึงขอนุญาต.38ผ่าน แต่ .357 ไม่ผ่าน ก็คงเป็นเรื่องของความจำเป็น อีกหล่ะครับ เพราะขนาดตำรวจางท่านเองยังขอยากเลย แต่หากเป็นตำรวจปราปราม เช่นยาเสพติด ผมว่านายทะเบียนท่านก็คงให้ไม่ยากครับ เนื่องจากมีความเสี่ยงกว่าตำรวจทั่วไป เพราะถ้าปราบปรามใช้ปืนอนุภาพไม่แรงพอหรือหยุดคนร้ายได้ภายใน1นัด นั่นคงหมายถึงชีวิตเขา  ส่วนตำรวจที่เกี่ยวข้องกับงานเอกสารอย่างเดียวท่านก็ไม่ได้มีติดตัวเลยครับ

อันนี้ไม่ได้มีเจตนาอะไรนะครับ แค่แสดงความเห็นต่างและพยายามเข้าใจทั้ง2ฝ่ายแค่นั้นครับ  ::014::

มองในมุมกลับกันถ้าปืนอะไรก็ยิงคนตายได้เหมือนกัน  ทำไมคนขอส่วนใหญ่ไม่ขอ .22  ทำไม ต้อง.45 หรือ .357 magnum ผมว่าคนขอเองก็คงทราบดีครับว่าอะไรเป็นอะไร  ผมว่าเรื่องนี้คงคุยกันจบยากครับ

ชัดเจนที่สุดครับ
ง่ายๆเลย ไม่ต้องไปคิดเรื่องอานุภาพเลย คิดแค่ผมมีได้ ท่านก็ต้องมีได้เหมือนกัน
ที่นี่ประเทศไทย กฎหมายเดียวกัน ต้องเท่าเทียมกัน

ได้ความรู้ล้วนๆ 

OK เข้าใจแล้วครับเหมาะสำหรับยิงเป้าแบบปราณีต 

แล้วที่แข่งขันกันกติกาเป็นยังไงครับ  สนใจอยู่จะได้ลองไปแข่งมั่ง  ขอบคุณครับ ::014::

เรื่องอานุภาพร้ายแรงหรือไม่ นี่ตัวนายสมชายเองว่าบอกไม่ได้หรอกครับ ว่าอะไรอานุภาพร้ายแรงกว่ากัน ระหว่าง .45 กับ 9 พาราฯ ลูกดก... แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือปืนเล็กๆ เสียงเบาๆ เช่นชี๊ฟ(หรือลูกโม่ลำสั้นอื่นๆ), คือปืนพวกนี้มันไปได้ทุกที่โดยไม่มีพิรุธครับ...

ส่วนตัวแล้วที่ขอ .45 เพราะชอบ 1911 ครับ...จะขอ 9 มมก็หาปืนยาก ขอ .38 super ก็หาลูกยากอีก...

ส่วน .357 เพราะ ใช้กับลูกโม่ ยิงลูกปรายปราบงู ลูกซ้อมยิงเป้า ลูก 38 ลูกสารพัด เอนกประสงค์จริงๆ...

เมื่อวานพารุ่นน้องไปซื้อปืนกระบอกแรก แนะนำให้ซื้อ Lady Smith .357 ด้วยความเอนกประสงค์ แข็งแรง สวยงาม หาลูกง่ายนี่แหละ..

ถ้าจะเอาปืนแรงๆคงเลือก .44 เปนแน่แท้... ;)

เอาแค่ประเภท ปืนสั้นชาวบ้านก่อนละกัน  มีแข่งโดยแบ่งตามระยะยิง 10, 15,  25 เมตร และประเภทตามประสบการณ์ แบ่งเป็น มือใหม่  ทั่วไป และโปร และแยกตามประเภทปืนคือ ลูกโม่ และ เซมิออโต้ หรือรวมปืน  กติกาคือ ยืนยิงบรรจุครั้งละ5นัด ชุดนึงยิง10นัด ภายใน 2นาที ต้องยิงให้ครบ10นัด  คะแนนเต็ม100คะแนน ไม่จำกัดชุด  ใครได้คะแนนสูงสุดคนนั้นชนะ แต่ถ้าได้สูงสุดเท่ากัน ก็วัดกันที่จำนวนชุดที่ได้คะแนนสูงสุดนั้น และวัดกันที่จำนวนที่เข้า x ว่าใครเข้าเยอะกว่ากัน  (วิธีวัดที่จำนวนชุดและ x ใครมากกว่า จะใช้กับกรณีที่มีคนยิงได้ 100เต็มมากกว่า 1 คนขึ้นไปครับ  

ส่วนประเภท ระยะ50เมตร จะพาดแท่นยิง ที่เหลือกติกาเหมือนกัน

ขอบคุณครับ
โอ้ว้าวงั้นก็ต้องรอเย็นเลยสิครับจึงจะรู้ผล 

ใช่ครับ บางคนฝีมือดีเท่ากัน แต่เงินไม่ถึง ก็ชนะลำบาก  สรุปสนามรวย

แล้วแต่นายแต่ละที่ครับ

แล้วนายแต่ละที่ กินเงินเดือนมาจากภาษีของใครครับ ถ้าไม่ใช่เราทุกคน

น่าจะทำเป็นระบบ คัดเลือกก่อนนะครับ
แล้วหลังจากนัดก็ตัดออกไปเรื่อยเหลือไว้สัก 20 คน  ใครได้แตมมากสุดชนะเลย หากเท่ากันก็เพลย์ออฟ น่าจะกดดันดีนะครับ ::008::
และจะได้ไม่ต้องเปลืองชุดมากและได้รู้ถึงความแม่นยำจริงๆ

แค่ความคิดเห็นส่วนบุคคลน่ะครับ ;D

ที่จริงหากใช้ป้องกันชีวิตและทรัพย์สินนี่ หากเขาไม่อนุญาต .45, นายสมชายว่า 9 พาราฯ ลูกดกก็ไม่น้อยหน้า .45 หรอกนะครับ... บอกตรงๆ ว่าหากจำเป็นต้องใช้ปืนป้องกันชีวิตและทรัพย์สินฯ นายสมชายกังวลพวก 9 ลูกดกไกดับเบิ้ล(หรือลูกโม่)มากกว่าพวกเหน็บ 1911 รังเพลิงว่างนะครับ...

ลองดูสูตรมาตรฐานพวกมือปืนรุ่นโบราณซิครับ มันจะยิงเหยื่อช่วงกินข้าวเย็นประจำ... เวลานั้นมือก็ลื่นกับข้าว/น้ำแกง ผลุนผลันลุกจากวงข้าวไม่ระวังก็ดต๊ะล้ม กับข้าวก็เปื้อนมือ ฯลฯ...

เห็นด้วยครับ ::002:: ::002::

ผมมองว่าคนใช้ปืนขนาดเล็กนั้นอันตราย อันตรายกับผู้ใช้หากใช้ป้องกันชีวิตเพราะอำนาจการหยุดยั้งต่ำ หยุดไม่อยู่
คนที่จำเป็นต้องใช้ปืนเล็กต้องฝึกทั้งทักษะ และใจ ในการยิงเข้าศูนย์รวมประสาทเพื่อให้ได้อำนาจการหยุดยั้ง
การใช้ปืนที่มีแรงปะทะสูงพอ การฝึกยิงเข้าในรูปขวดก็อาจเพียงพอ แต่การฝึกปืนเล็กต้องฝึกถึงระดับการวางตำแหน่งกระสุนบนวงดำเป้าNRA
จากที่ไม่ต้องฆ่า ก็จำต้องฆ่า

ส่วนการใช้.45ของพวกขี้ขลาด ก็เพียงการยิงทีเผลอ แล้วใช้ความอำมหิตยิงซ้ำ ไม่ใช่การดวล แต่เป็นเพื่อปิดโอกาสการตอบโต้

ผมจึงมองว่าปืนเล็ก (และคนฝึกใช้ปืนเล็ก) น่ากลัวกว่า ..... ว่าแต่ว่าท่านสมชาย(ฮา)ใช้ปืนอะไรเป็นEDCครับ  ;)

ผมก็อยากได้ แต่กำลังภายในไม่พอ..... :~)

ผมก็อยากได้แต่ไม่ผ่านตั้งแต่หน้าห้อง

ขอ.45ต้องมีกำลังภายในด้วยเหรอครับ  ผมว่าเอกสารครบไม่ต้องห้ามตามมาตรา13 เหตุผลดีเวลานายทะเบียนอยากได้เหตุผลเพิ่มก็น่าจะได้นะครับ

+1 เพิ่ม บางท้องที่เป็นอาวุธสำหรับตำรวจสายปรามปราบเท่านั้น - -"

อันนี้ประสบการณ์ตัวผมเอง ขอ .45 ถ้วยทองมาอันแล้วเพิ่งรับ ป.4 ขอ ป.3 ซื้อกล็อก 30 ต่อเลย ตอนนี้รอแค่ ป. 4 กล็อก เมื่อวานไปถามท่านปลัด ว่าจะขอ .357 อีกสักกระบอกท่านก็ว่าเอาซิ เลยต้องเลี่ยงๆ ท่านไป ว่า ปีหน้าแล้วกันครับท่าน ปี 54 นี้ ซื้อ ไป 2 กระบอกนี้แล้ว ต้องเก็บตังส์อีกหน่อย
เป้าหมายมีไว้เพื่อเก็บ
1.เรมิงตัน 870 แทคติค่อล
2.Ladysmith
3.STI Elektra
4.Wilson Combat Professional
5.22 หุ่นปืนกล ยังเลือกไม่ถูก
 พอใจในสิ่งที่มี และ กำลังจะมี

ต่างจังหวัดหรือเปล่าครับ  สำหรับกรุงเทพ เอกสารครบ และขอเพื่อการกีฬาไม่น่ามีปัญหานะครับ

วิธีที่คุณคิดนั้นดีครับ แต่อาจขายชุดยิงได้น้อยกว่าปล่อยให้บี้คะแนนกันไปเรื่อยๆจนหมดเวลา  สนามเขาได้เงินเยอะกว่า

ถ้า EDC หมายถึง Every Day Carry นายสมชายใช้ม้าตัวเต็ม 5 นิ้วครับ เพราะเหน็บเอวมานานจนคุ้นและรู้วิธีขยับแขนขามือเท้าไม่ให้น้ำหนักปืนถ่วงครับ(มี G19 อีกกระบอกนึง แต่คุ้นน้อยกว่า เลยอยู่แต่ในตู้)... เรื่องปืนคาลิเบอร์เล็กกว่า เช่น 9 พาราฯ นี่นายสมชายมองว่าอำนาจหยุดยั้งในกระสุนที่ออกแบบหัวมาดีๆ ก็มีสถิติอีวานฯดีกว่า .45 หัว FMJ ครับ, ที่ว่าน่ากลัวคือมันซ้ำได้เร็ว และมีลูกมากกว่า เลยซ้ำได้หลายนัดในเวลาสั้นๆครับ...

สำหรับเรื่องปืนจิ๋วๆ(ยาวตลอดตัวน้อยกว่า 6 นิ้ว)เช่น TPH นี่เห็นด้วยว่าต้องอำมหิตพอให้"จ่อยิงจุดตาย"ครับ... แต่พวกยาวตลอดตัวปริ่มๆ 6 นิ้ว .380 เช่นชี๊ฟ PPK Kahr ฯลฯ นายสมชายยังวางใจอำนาจกระสุนในระดับนึงครับ โดยสันนิษฐานว่าคนปอดทะลุจะวิ่งไล่ตามนายสมชายได้ไม่เกินคนปอดปรกติเหนื่อยหอบครับ แล้วในระหว่างนั้นก็เคลือนไหวช้าให้เจาะปอดได้อีกหลายรู โดยมีคีย์เวิร์ดว่าต้อง"อ่านสถานการณ์และยิงก่อนมัน"ครับ...

ส่วนเรื่องการป้องกันตัวจากมือปืนลอบกัดนั้น พวกเคาบอยมันฝังเอาไว้ในวัฒนธรรมของมันแล้วครับ เช่นกินข้าวใช้มือซ้าย(จับส้อม - แต่มือขวาจับมีด) อาคารร้านอาหารเก่าๆไม่มีหน้าต่าง, แล้วยังมีอะไรหลายอย่างที่ใช้มือซ้ายจับเครื่องมือทำงาน... ส่วนตัวนายสมชายจะพบคนเล่นปืนหลายคนทำงานบ้านด้วยมือซ้ายก็ได้มือขวาก็ได้(คนไทย) เช่นกวาดบ้านด้วยมือซ้าย เปิดประตูด้วยมือซ้าย เช็ดโต๊ะตู้เตียงด้วยมือซ้าย(มือมันจะเปียก - กำด้ามปืนลื่น) ฯลฯ ครับ...

สำหรับผู้ที่ถูกปองร้าย ผมกลับมองว่าเสียเปรียบมากกว่าคนที่จ้องปองร้ายมาก ถึงแม้ว่าคนที่โดนจ้องเล่นงานจะฝีมือดีกว่ามากก็ตาม

เพราะคนที่ปองร้ายมีโอกาสจับปืนและชักปืนได้ก่อนกว่า เนื่องจากมักรอให้เป้าหมายเผลอก่อนถึงค่อยลงมือ    กว่าเป้าหมายจะเห็นว่าจะโดนยิงอย่างเร็ว ก็เห็นตอนชักออกมาเกือบครึ่งกระบอกแล้ว(เห็นเร็วสุดแล้ว)  ที่เหลือก็อยู่ที่ความไวของเป้าหมายเองว่าฝีมือเหนือกว่าแค่ไหนชักได้เร็วและแม่นกว่าแค่ไหน เพราะเหมือนต่อให้อีกฝ่ายชักปืนก่อนเสี้ยววินาที  หากถ้าผลสุดท้าย ลั่นไกพร้อมกัน และผู้เป็นเป้าหมายใช้กระสุนอนุภาพด้อยกว่า โดนกันคนละนัด คนที่โดนกระสุนอนุภาพใหญ่กว่าย่อมมีโอกาสน้อยกว่าที่จะรอด  

ที่คิดอย่างนั้นเพราะ คนร้ายมักฉวยโอกาสในระยะประชิด การหลบหลีกย่อมทำได้ยาก ส่วนเรื่องการยิงซ้ำแบบเหนี่ยวแบบไม่ยั้ง ผมว่ามีโอกาสโดนได้พอๆกันทั้งคู่ เช่นเป้าหมายใช้ 9มม  คนร้ายใช้ 11 โดนกันไปคนละ 2นัด  อาจไม่รอดทั้งคู่ แต่เป้าหมายมีโอกาสรอดน้อยกว่า และเมื่อคิดถึงนัดแรกที่เป้าหมายโดน กระสุนขนาด11ในนัดแรก อาจทำให้เป้าหมายมีอาการเซหรือชะงัก(stop power)เสียหลัก กว่าคนร้ายที่โดน 9 มม ซึ่งอาจทะลุลำตัวออกไปและอาจยังมีโอกาสเหนี่ยวไกได้อีก  ถ้ามองจากสถานการณ์นี้ ผมยังเห็นว่า คนร้ายน่าจะได้เปรียบกว่าในนัดแรกอยู่ดี เนื่องจากขนาดกระสุนที่ใช้มี stop power มากกว่า

แต่ถ้าหากเป้าหมายรู้ตัวและชักปืนได้ก่อน มันก็จะตรงกันข้าม  เพียงแต่ผมมองว่า โอกาสของเป้าหมายส่วนใหญ่มักมีน้อยกว่าคนที่จ้องทำร้ายครับ ยกเว้น คนร้ายนั้นอ่อนเอามากๆที่ทำให้เป้าหมายรู้ตัวและมีโอกาสก่อน

ขอบคุณความเห็นท่านสมชาย(ฮา)
EDCของผมเป็นJ-Frame Centenial Air-Lite เพราะไปได้ทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการ
แต่การเป็นฝ่ายรับและความจำกัดเรื่องอำนาจการหยุดยั้งทำให้ต้องคิดต้องฝึกยิงหวังผลบนจุดตาย

ผมใช้.45หากเป็นพื้นที่ของตัวและมีโอกาส"อ่านสถานการณ์และยิงก่อน"อย่างที่ท่านว่า
การมองผาดๆผ่านสันสไลด์ คงพอวางตำแหน่งในรูปขวด และอำนาจการหยุดยั้งคงพอได้ในนัดแรก

การโดนลอบกัด ผู้ถูกปองร้ายเสียเปรียบมากอย่างที่คุณxxxว่า

ถ้ากำหนดตัวศัตรูได้ และรู้ตัวว่าโดนปองร้าย ก็ต้องเล่นงานมันก่อนครับ... วิธีเล่นงานมันก่อนไม่ใช่ต้องเล่นงานด้วยวิธีในหนังบู๊เสมอไป เล่นงานแบบหนังชีวิตก็ได้ รูปแบบไม่จำกัดอยู่แล้ว และเล่นงานด้วย"หนังชีวิต"นี่คนโดนเล่นงานจะโดนจนท้อแท้ สิ้นหวัง ในที่สุดอาจอัตวินิบากกรรมตนเองไม่ต้องให้เราเหนื่อยแรงและเสี่ยงคดีครับ...

นายสมชายเลยไม่ค่อยชอบปืนที่สันลำเลื่อนไม่เป็นแนวตรงครับ เช่นไฮเพาเวอร์, PX4 ฯลฯ, แต่ CZ75C นี่ยกเว้นหน่อย เพราะทรงด้ามทำมาดีมากครับ... ในเวลาตามัวๆ แสงมืดๆ นายสมชายเลยเข้าใจว่าทำไมในหนังฯ ไอ้มืดชอบตะแคงปืนยิงเวลารีบๆ เพราะมันมองเห็นแนวลำเลื่อนไวครับ... แฮ่ๆ...

ไม่อนุญาต .45 แต่อนุญาต ลูกซอง ขำดีครับ (ในกรณีเฝ้าบ้าน)

.45ต้องเล็ง ลูกซองไม่ต้องเล็ง
โจรมา 5 คนในกรณียืนเป็นกลุ่ม  .45 ต้องเนี่ยวไกถึง 5 ครั้ง ทำให้ ลำกล้องสึก 5 ครั้ง ปวดนิ้ว 5ครั้ง  เปลื่องกระสุน 5 นัด
แต่ลูกซอง ไม่เกิน 2 นัด เกลียวลำกล้องไม่สึกเพราะไม่มี  ปวดนิ้ว 2ครั้ง   ยืนเกาะกลุ่มเข้าไว้ได้พร้อมๆกันทุกๆคน    ::007:: ::007:: ::007:: 

ป.ล บ่น ครับ  :~) :~) :~)

ลูกซองอนุภาพแรงกว่าก็จริง แต่การพาปืนไปสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นนั้นยากกว่า (ถ้าพาไปคงเห็นตั้งแต่ไก่โห่หล่ะครับ) ท่านจึงเห็นสมควรให้เพื่อป้องกันทรัพย์สินที่บ้านง่ายกว่า.45ครับ

ลองขออนุญาต ซื้อลูกซองสั้นแบบบรรจุทีละ 2นัดดูสิครับ  ผมเองก็อยากรู้ว่าเหมือนกันว่าท่านจะพิจารณาให้หรือไม่อย่างไร เพราะนำพาสะดวก อนุภาพร้ายแรงกว่า.45 ยิงมั่วหรือไม่ คนยริสุทธิ์ มีโอกาสโดนลูกหลงได้ง่ายกว่า

แต่ในความเป็นจริง ผมเองก็ใช้ 9 มมและ.38 ไว้ข้างกายอยู่ดี เพราะเชื่อมั่นว่าไม่มีใครลอบปองร้าย  เท่าที่เจอมักเจอเหตุซึ่งหน้า รู้ตัว และอีกฝ่ายจำนวนเยอะกว่า เลยต้องเน้นลูกดกไว้ก่อนและมีสำรองอีก 1กระบอก  

แต่ถ้าเมื่อรู้ว่า โดนปองร้ายผมจะเปลี่ยนมาใช้ .45ทันที ดังที่กล่าวไว้แล้วครับ

เป็นกอบเป็นกำจริง ๆ เพราะบ้านผมท่านเรียก หนึ่งหมื่น โอ้วแม่จ้าว.... เมาได้ 3 วัน 3 คืนเลย

::014::

0.45 นี่มันมีแม๊กกาซีน 10 นัดใช่ไหมครับ   ผมว่าลำกล้อง 3" น่าจะดีกว่ากล็อก26เยอะเลยนะครับ  แบบว่าไม่แม่นแต่โดนสักนัดก็ล้มได้เหมือนกัน  เวลาป้องกันตัวจริงๆไม่น่าเกิน 20 นัดหรอกครับ  เราเปลี่ยน 1 ครั้ง  เค้าก็ต้องเปลี่ยน 1 ครั้งเหมือนกัน   (สัก 10 นัดโจรมันคงต้องเผ่นแล้วล่ะถ้าเรายังไม่ตาย)

ผมติดตามข่าวเด็กอายุ 20 ปี ยิงตำรวจหนองแขมตาย  ไม่กี่นัดเองเค้าก็หนีแล้ว  ถ้าเป็น 9 อาจรอดหรืออาจยังพอมีแรงยกปืนยิงสวนไปก่อน  มันก็นะโจรมันมี 11 หรือ0.45 แบบง่ายๆ สุจริตชนดันมีได้ยาก   ::004::  ถามว่าเกินกว่าเหตุไหม เกินกว่าความจำเป็นไหม สำหรับผมมองว่าไม่มีอะไรเกินกว่าความจำเป็นสำหรับการป้องปราบม และมีไว้ใช้ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี   ชีวิตของสุจริตชนตีมูลค่าไม่ได้ ปืนกระบอกล่ะไม่กี่แสนแต่ชีวิตสุจริตชนมีค่ามากกว่านั้นเยอะวัดมูลค่าไม่ได้แล้วเอาอะไรมาวัดว่ามันเกินความจำเป็น  ::014::

ผมว่าหลักการของเขาก็เหมือน หลักกฏหมายที่ปกป้องโจรที่เข้ามาโขมยของบ้านเรา เจ้าของบ้านยิงโจรไม่ได้ก่อน ต้องรอให้มันยิงก่อน และป้องกันตัวเท่านั้น ถึงจะสมควรแก่เหตุ  เจ้าของบ้านจึงมีแค่ 2 ทางเลือกแค่นั้น คือ ตายหรือติดคุก เพราะถ้ารอ ก็มีโอกาสตายก่อน แต่ถ้ายิงก่อน ก็เหนื่อยในชั้นศาลหรือติดคุก  ผมจึงมองว่ากฏหมายมีไว้ปกป้องคนร้าย  เช่นเดียวกันกับ คนร้ายใช้อาวุธสงคราม แต่ คนดีๆขออนุญาตได้แค่ปืนเล็กๆไว้ป้องดันตัวเท่านั้น   แต่ก็พอเข้าใจว่านายทะเยียนท่านเขาไม่ทราบว่าคนไหนดีหรือไม่อย่างไรจึงให้ยากไว้ก่อน เพราะบางคนก็นำปืนถูกกฏหมายไปก่อเหตุสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นด้วยเหมือนกัน

จริงๆผมอยากให้กฏหมายปฏิบัติได้คือ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าคนร้ายงัดประตูบ้านหรือมีหลักฐานว่าเขาจงใจเข้าบ้าน(ไม่ใช่เก็บลูกบอลหรือลูกแบตฯแน่ๆ) และพิสูจน์ได้ว่าไม่รู้จักกันมาก่อน สามารถยิงได้เลย ไม่ต้องรอให้รู้ว่ามีอาวุธหรือไม่ และเจ้าของบ้านไม่มีความผิด  ผมว่าโจรโขมยคงน้อยลงไปบ้าง  และอีกอน่างนึงคือ ไม่มีใครหรอกครับที่อยากให้มีใครมาตายโหงในบ้านถ้าไม่จำเป็นจริงๆ    แต่กฏหมายเหมือนอยากให้เจ้าของบ้านตายในบ้านตัวเองมากกว่าคนร้ายครับ

                    .๔๕ เอกสารครบประวัติดี ถ้าขอที่ วังไชยา กทม ผมว่าใด้เกือบทุก ๆ คนนะครับ พี่ ๆ ในนั้นใจดีทุก ๆ ท่านเลยครับ  ::014:: ::014::

Credit คุณ XXX
"ผมว่าหลักการของเขาก็เหมือน หลักกฏหมายที่ปกป้องโจรที่เข้ามาโขมยของบ้านเรา เจ้าของบ้านยิงโจรไม่ได้ก่อน ต้องรอให้มันยิงก่อน และป้องกันตัวเท่านั้น ถึงจะสมควรแก่เหตุ  เจ้าของบ้านจึงมีแค่ 2 ทางเลือกแค่นั้น คือ ตายหรือติดคุก เพราะถ้ารอ ก็มีโอกาสตายก่อน แต่ถ้ายิงก่อน ก็เหนื่อยในชั้นศาลหรือติดคุก  ผมจึงมองว่ากฏหมายมีไว้ปกป้องคนร้าย  เช่นเดียวกันกับ คนร้ายใช้อาวุธสงคราม แต่ คนดีๆขออนุญาตได้แค่ปืนเล็กๆไว้ป้องดันตัวเท่านั้น   แต่ก็พอเข้าใจว่านายทะเยียนท่านเขาไม่ทราบว่าคนไหนดีหรือไม่อย่างไรจึงให้ยากไว้ก่อน เพราะบางคนก็นำปืนถูกกฏหมายไปก่อเหตุสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นด้วยเหมือนกัน

จริงๆผมอยากให้กฏหมายปฏิบัติได้คือ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าคนร้ายงัดประตูบ้านหรือมีหลักฐานว่าเขาจงใจเข้าบ้าน(ไม่ใช่เก็บลูกบอลหรือลูกแบตฯแน่ๆ) และพิสูจน์ได้ว่าไม่รู้จักกันมาก่อน สามารถยิงได้เลย ไม่ต้องรอให้รู้ว่ามีอาวุธหรือไม่ และเจ้าของบ้านไม่มีความผิด  ผมว่าโจรโขมยคงน้อยลงไปบ้าง  และอีกอน่างนึงคือ ไม่มีใครหรอกครับที่อยากให้มีใครมาตายโหงในบ้านถ้าไม่จำเป็นจริงๆ    แต่กฏหมายเหมือนอยากให้เจ้าของบ้านตายในบ้านตัวเองมากกว่าคนร้ายครับ"

ยอดเยี่ยมครับ  เห็นด้วยอย่างแรง

เรื่องยิงผู้บุกรุกในเวลากลางคืน... เจตนารมณ์ของกฏหมายนั้นดีแล้ว คือให้การคุ้มครองแม้แต่หัวขโมยที่ไม่ได้ตั้งใจหวังชีวิตคนในบ้าน แต่ตั้งใจแค่ขโมยของ ก็สมควรโดนตอบโต้ตามระดับที่เหมาะสม ตามทฤษฏี"วิถีทางน้อยที่สุด", แต่พอเอาเข้าจริงเมื่อเกิดคดีบนศาลแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับสิ่งที่เกิดตามปากคำพยานในคอกพยานนั้นอาจเหมือนกันหรือแตกต่างกันก็ได้ ขึ้นอยู่กับฝีมือทนายฯ พนักงานสอบสวน และผู้ที่เกี่ยวข้อง, โดยเฉพาะหากยิงผู้บุกรุกหลังดวงอาทิตย์ตกดินแล้ว ผู้บุกรุกเสียเปรียบมากๆ...

สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมนายทะเบียนถึงได้ไม่อยากออก ป.3 ให้ง่ายๆนั้น, ต้องยอมรับกันว่าผู้คนในสังคมส่วนหนึ่งไม่พร้อมที่จะมีอาวุธร้ายแรงอยู่ในมือ(ทั้งที่มีคุณสมบัติครบถ้วนตามกฎหมายก็ตาม) แต่ทีนี้นายทะเบียนไม่รู้ว่าจะทำยังไง เรื่องมันก็เลยกลายเป็นหวง ป.3 ... ตัวอย่างบุคลิกผู้คนส่วนหนึ่งที่เราพบกันบ่อย ก็เช่นคนที่ขับรถยนต์บนถนนแล้วปาดหน้าผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว(ด้วยเป็นคนหยาบ) เมื่อโดนบีบแตรใส่ก็โกรธ ขับรถตีคู่เพื่อ"ดูหน้า", หรือในทางกลับกันเช่น คนบางคนโดนปาดหน้าแล้วโกรธก็เลยบีบแตรใส่+ขับตามเอาเรื่อง ฯลฯ, หรือคนบางคนที่ Inert ทะเลาะกับผู้อื่นโดยไม่รู้ตัวบนถนน กว่าจะรู้ตัวก็โมโหจนหน้ามืดแล้ว เป็นต้น...

ตัวอย่างข้างบนเป็นแค่ตัวอย่างแคบๆ แต่ทั้งหมดนั่นแหละ นายทะเบียนไม่รู้จะทำอย่างไรดี... ก็เลยผลักให้เป็นหน้าที่ของผู้ยื่น ต้องพิสูจน์ตัวเอง, พิสูจน์กันไป พิสูจน์กันมา คนรวยเลยได้เปรียบอีก(แล้ว) เหมือนหลายกรณีในสังคม...

ก็อย่างที่ผมเคยตอบไว้ในกระทู้ยิงตำรวจหนองแขมเสียชีวิตนั่นแหละครับ ::004::
เลิกตั้งข้อหาให้กับเจ้าของบ้านได้แล้วเพราะโจรมันมี 0.45 เจ้าของบ้านมีอะไร โจรมันกลัวถูกจับมันก็ยิงคนที่มันเห็นก่อนนั่นแหละครับ
เรามารอมันแสดงอาวุธ ไม่ทันหรอกครับ  เสี้ยววินาทีช้าไปสักวินาทีได้ไปคุยกับรากผักบุ้งแล้ว  ยามวิการณ์เข้าบ้านคนอื่นมันไม่มาดีแน่ๆล่ะครับท่าน

ไม่รู้นายทะเบียนจะเข้ามาอ่านมั่งป่าว  รวมทั้งผู้รกษากฎหมายข้อนี้ด้วยแก้ไขได้แล้ว  กฎหมายช่วยโจรแบบนี้ ::004::

ส่วนใหญ่ผู้ที่มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกับการแก้กฏหมาย ไปไหนมาไหนมักมีคนคุ้มกัน มีตำรวจเฝ้าบ้านให้ อาจทำให้ไม่สนใจเกี่ยวกับการแก้กฏหมายนี้ เพราะมีคนดูแลความปลอดภัยให้   หากเป็นไปได้ อย่าให้มีคนคุ้มกัน อย่าให้มีตำรวจเฝ้าบ้าน เหมือน คนทั่วไป เมื่อประสบเหตุกับตัวก็คงอยากแก้กฏหมายเองหล่ะครับ   แต่ความปลอดภัยมันต่างกันมากเลยไม่สนใจ

  หากท่านคิดว่าบ้านเมืองมันปลอดภัย และทุกคนปลอดภัยเหมือนท่าน ก็อย่าให้มีใครติดตามเวลาไปไหนมาไหน หรืออย่าให้มีสายตรวจหรือป้อมตำรวจมาเฝ้าบ้านสิครับ 

ถ้าทำไม่ได้ก็เลิกคิดที่จะขวางหรือหน่วงสุจริตชนในการมีอาวุธป้องกันตัว และยกเลิกกฏหมายปกป้องโจรนั้นซะ เพราะปุถุชนทุกคนก็ต้องการความปลอดภัยในทรัพย์สินและชีวิตเท่าเที่ยมกันกับท่านเช่นกัน 

Up ครับ ;D

ถ้าเพื่อการกีฬา ผมเห็นสมหวังเกือบทุกรายครับ ( ถ้าไม่มีประวัติที่ไม่ดีนะครับ )
ถ้าป้องกันชีวีวิตและทรัพย์สิน คุยกันยาว......ๆ.........เลยครับ อ้างนั่นอ้างนี่สารพัด  ::009::

แล้วถ้าขอเพื่อการกีฬาแต่เราเอามาป้องกันทรัพย์สินจะผิดกฎหมายข้อหาใดไหมครับ  เช่น ยิงโขมยขึ้นบ้าน
หรือเราพกติดรถไปครับ หรือผิดพกพาเหมือนปืนอื่นๆ

ขอคำชี้แนะด้วยครับ

ไม่มีผู้รู้เลยหรอครับ   มีไหมครับเช่นผิดวัตถุประสงค์ที่อนุญาตให้ใช้ทำนองนั้นครับ  มีหรือไม่ครับ  รบกวนด้วยคราบ :D
เอาติดรถไปตอนกลางคืนถูกตรวจค้นเจอ  จะผิดไหมครับ

ขอเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สิน หรือ เพื่อการกีฬา
ถูกจับนำพา พกพา หรือลั่นไกยิงออกไป ใช้กฎหมายเดียวกันครับ

อยู่ที่จุดประสงค์ว่ามีเหตุสมควรเร่งด่วน หรือเกิดกว่าเหตุหรือไม่ เป็นไปตามเหตุผมมากกว่าครับ

จะใช้้ยิงคนร้ายจริงๆก็ได้ครับ ถ้าสมเหตุสมผล เป็นเหตุเฉพาะหน้า จะผิดหรือไม่ผิดวัตถุประสงค์วินาทีนั้นไม่ต้องคิดแล้วครับ

เรื่องแบบ(ลักษณะ)ที่สงสัยถามมาเกิดขึ้นแล้วหลายครั้งหลายครา เมื่อถึงศาล ต้องว่ากันด้วยความจำเป็นครับ ตอนนั้นจะขอเพื่ออะไรก็ไม่เกี่ยวแล้ว
*จากหัวข้อกระทู้ ยังมีคนเข้าข้างตัวเองมาตอบให้เห็นนะครับ คุณxxx ก็เคลียร์ให้ตั้งหลายรอบ แต่ดูเหมือนเค้ายังจะไม่ค่อยเข้าใจ  :~)
*ขอ .45ACP เพื่อ"การกีฬา"ครับ จะ~OK~กว่า  ::002::
  แต่ควร(ต้อง)มี - บัตรสมาชิกสนามยิงปืน จะกี่ที่ก็ว่าไป (ไปยิงบ้างนะ ปีนึงก็หลายบาทอยู่) ลงชื่อขอใช้สนามบ้างก็ดี จะได้มีหลักฐาน  :DD
                       - ใบรับรองสนาม (เป็นสมาชิกอย่างน้อยๆก็สองเดือนถึงจะขอได้)
                       - หลักฐานว่าเคยฝึกอบรมการใช้ปืน อาวุธปืนสั้น ปืนพก อย่างน้อยๆก็ระดับที่1 จะที่ๆเชื่อถือได้ หรือถ้ามือโปรแล้ว ลงแข่งบ้างแล้วยิ่งดี  ::007::

จัดการกับหลักฐานทั้งสามอย่างที่ว่าไป สำเนามาแนบหนังสือขอมีและใช้ อาวุธปืน(ป3) นอกจากหลักฐานอื่นๆที่พร้อมอยู่แล้วด้วยนะครับ จะสะดวกมากกว่าเดินดุ่ยๆเข้าไป ถามไรก็อึกอักๆ
หรือตอบแบบกำปั้นทุบดินว่าอยากมีอ่ะ หลักฐานครบอ่ะ  ปญอ หรือไง(ว่าไปตามที่สมาชิดโพสไว้ข้างบน) ฯลฯ
สมควรอนุญาตมั้ยล่ะ  :OO

ติดรถไว้ก็แล้วแต่ความจำเป็นครับ แยกไว้ไกลๆกันเพื่อจะได้หยิบใช้ ไม่ได้ในทันที ป4พร้อม+บัตรสมาชิกสนามฯ -ตรวจพบ ->ให้บอกก่อนเลยว่าพาอาวุธปืนมาด้วย->เจ้าหน้าที่จะใช้ดุลพินิจ ซึ่งส่วนใหญ่จะรอด(ด้วยความเมตตา) แต่ถ้าตรวจพบกลางคืนจะต้องคุยกันต่ออีก เราก็อธิบายไปนะว่าเพราะอะไร มีติดธุระอะไรถึงได้ต้องกลับ-เดินทางค่ำๆมึดๆ
ไม่ใช่บรรจุกระสุนขึ้นลำเซฟไว้ อันนั้นเรื่องยาวหน่อยนะครับ  ::008::

ขอบคุณ คุณ Meduza มากครับคำตอบครบเลย
แต่ก็ยังสงสัยอยู่นิดหนึ่งแล้วอย่างนั้นจะแยกประเภทการมีไว้ใช้ทำไม  การนำพาไปด้วยนั้นผมว่าคงจะทำเหมือนกันทุกคนกระมัง  หรือถ้าขอเพื่อการกีฬามันจะได้ซ้ำขนาดได้หลายๆกระบอกกว่าครับ ;D