เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ขออณุญาตินะครับก่อนผมจะมีปืนเป็นของตัวเองผู้ใหญ่หลายท่าน+พักพวกมักจะบอกว่าคนเล่นปืนมีปืนใช้เนี่ยใจจะนักเลงมีเรื่องมีราวหน่อยก็จะไม่กลัวใครคิดว่าตัวเองมีปืนพร้อมใช้ตลอดเวลา พอผมมีปืนกลับไม่เป็นอย่างนั้นใจเย็นลงระมัดระวังเสมอ ไม่ทราบท่านสมาชิกทุกท่านเป็นแบบผมหรือเปล่าครับ

             ใจเย็นลงครับ :D~
              มีน้องๆชวนไปเล่นBBยิงใส่กันผมยังไม่เอาเลย.. ขอยิงแต่เป้า เพราะถ้ายิงใส่คนบ่อยๆเดี๋ยวใจมันเคยตัว ขอบายครับ! :D

ขอสนับสนุนครับ  มีคนเคยว่าเหมือนกันครับ แต่อยู่ที่ใจเราเอง

ใช่แล้วครับ ใจเย็นลงเยอะมาก อาจเป็นเพราะเรารู้ว่าเรามีอำนาจเหนือผู้อื่น เลยไม่ค่อยอยากตอแยกับคนอื่นให้เสียเวลาอ่ะครับ

ผมใจเย็นขึ้นเยอะเพราะรู้ว่ายิงคนแล้วกลัวติดคุก  อยู่ข้างนอกสบายตัวสบายใจกว่ากันมากครับ :D

.........โดยส่วนตัวและที่เคยเจอผมว่ามีปืนแล้วใจเย็นและมีสติขึ้นเยอะครับ...เพราะกลัวติดคุกอ่ะครับ...

ต้องคิดว่าอีกฝ่ายก็มีปืนเหมือนเราซิครับ ใจจะเย็นลงได้อีกเป็น 10 เท่า หรือลองเล่น BB หรือ Paint Ball ดูก่อนก็ได้ครับ แล้วจะรู้ว่าขณะอยู่ในสนามจะเครียดมาก

คิดเหมือนผมเลยครับ เพราะคนที่ผมรู้จักส่วนใหญ่ก็พกปืนในรถเกือบทุกคน...

ขอความกรุณาคุณต้อมช่วยแบ่งปันประสบการณ์ให้เพือนๆฟังบ้างสิครับ
ผมจะได้เอาไว้เตือนสติตนเองครับ

           เมื่อก่อน ขี้โมโห อารมณ์ร้อน..
           ชอบพูดเสมอว่าถ้ามีปืนและยิงเป็นคงยิงตายหมด..
           แต่เมื่อไปเรียนยิงปืน และซื้อปืนก็ไม่เคยขู่ใครเรื่องปืนอีกเลย..
           ชีวิตเขา ชีวิตเรา.. ไม่อยากหาเรื่องเดือดร้อน..
           มีปืนอยู่กับตัวต้องนิ่งใช้สติ สมาธิ ประเมินสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา...
           ถ้าชีวิตไม่แลกด้วยชีวิต..ก็คงไม่ทำหรอกค่ะ..

[/size]

แหนะ......แหนะ พี่ต้อมขโมย ก๊าบ ของผม.....................ก๊าบ

ใจเคยเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นแหละครับ แต่ผมว่าผมใจเย็นขึ้นครับ  

ผมว่าต่างคนต่างใจกันคับ...

พวกที่มีปืนแล้วห้าวกว่าเดิมก็ย่อมมี...

พวกที่มีปืนแล้วสุขุมรอบคอบขึ้นเพราะรู้ซึ้งถึงอานุภาพก็มาก...

ตอนที่ผมมีปืนบังเอิญว่าค่อนข้างมีอายุแล้ว...เลยไม่มีปัญหา...

แต่ถ้าหากมีปืนตั้งแต่อายุยี่สิบต้นๆ...ป่านนี้อาจอยู่ในตารางคับ...

ปล.แต่ที่แน่ๆมีลูกแล้วใจเย็นขึ้นเยอะคับ...กลัวไม่ได้เห็นลูกโต...;D

ตั้งแต่เล็กมา  ใจผมก็ใหญ่เท่ากำปั้นมาตลอดครับ ใจใหญ่เท่าไหร่กำปั้นก็ใหญ่เท่านั้น..........................ก๊าบ

แล้วแต่ พื้นฐานนิสัยเดิมครับ  ปืนแค่ปัจจัยภายนอก  จะมีเรื่องค่อยวิ่งไปหาของเถื่อนก็ยังมี
อายุ ประสบการณ์ การอบรม  ปัญญา มีผลมากกว่าปืนครับ

แล้วแต่คนครับ ส่วนตัวใจเย็น แต่ไม่ชอบพกปืนครับ

กลัวหน้าใจไม่อยู่ ???

คุณต้อม เป็นคนชัดเจนมากครับ...นับถือ นับถือ ;D ;D

พวกที่มีปืนแล้วใจใหญ่ ซ่า  นี่มีแต่ไม่ตายก็ติดคุก  อิอิ

ผมยิงปืนตั้งแต่ 10 ขวบ  ใจใหญ่ไม่กลัวใคร ยกเว้นเมีย ถือสุภาษิตที่ว่า   มือมี เท้ามี ( นักเลงครับ)   มือมีใว้ไหว้  เท้ามีใว้ วิ่งไม่กลัวใคร
ใครทำคนยกมือไหว้ก็ใจร้ายเกินไป ว่าไหม......

 ;D..แล้วแต่มุมมองของแต่ละท่านครับ..ถูกทุกข้อ..ผมเองอารมณ์สบายๆไม่โกรธง่ายปล่อยวางบ้างเดี๋ยวหน้าจะแก่ไปกว่าเดิม..

 ;D คนที่มีปืนแล้วใจใหญ่ ก็แค่คนมีปืน แต่ถ้าคนรู้จักและเข้าใจปืนไม่ได้ใจเย็นลงหรอกครับ เป็นเพราะรู้ถึงอานุภาพของมัน รู้ถึงผลหลังจากการยิง ก็เลยไม่อยากยิง เลยเหมือนใจเย็นลง ;D

อย่าไปฟังครับ คนที่พูดโดยไม่รู้เรื่องมีเยอะ ไม่ต้องขัดคอเขา ยิ้มให้อย่างเดียว ได้โอกาศก็เดินออกมาเสีย อย่าไปต่อล้อต่อเถียง

โหท่าน ต้อม โดนยิงใส่รถขนาดนั้นเลยเหรอครับเป็นผมสงสัย ช๊อกตาย ยังกะในหนัง

 ;D เมื่อก่อนเป็นครับเพราะทำให้เราหึกเหิมว่าไม่มีใครทำอะไรเราได้เพราะมีปืน แต่พอมาศึกษาและยิงปืนมากขึ้นยิงเป็นกีฬาและเรียนรู้ที่ใช้สำหรับป้องกันตัว  :~) รู้สึกทุเรศตัวเองเมื่อก่อนนี้จัง ทำไปได้:~)

....คนที่คิดอย่างนั้นแสดงว่าเขามีอคติ...ส่วนตัวผม...อารมณ์หงุดหงิด โกรธก็ยังมีเป็นปกติ..แต่ไม่ได้คิดว่าจะใช้ปืนมาแก้ป้ญหา...และหลังจากมีปืนแล้วมันทำให้ผมคิดรอบคอบขึ้น...และที่สำคัญ มันทำให้ผมอบอุ่นและมีความมั่นใจว่าหากมีภัยมาถึงตัวและครอบครัว มันจะเป็นที่พึ่งได้ดีที่สุด....

อยู่ที่นิสัยของแต่ละบุคคล อย่างอื่นเป็นเครื่องประกอบ

เช่นกันครับ....ใจเย็นลงเยอะ ...... อย่าคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น ..... ยังจำได้หลวงพ่อคูณเคยสอนว่า "อย่าทำตัวเก่งกล้า เก่งนักมักบิ่น กล้านักมักหัก"  จำขึ้นใจอยู่เสมอ และก็เคยใช้ได้ผลมาแล้วด้วย.....ครับ....

ตั้งแต่พกปืน...ใจเย็นขึ้นเยอะครับ...ไม่เลือดร้อนเหมือนเดิม

ส่วนตัวผมแล้วคิดว่า "นักเลง" กับ "อันธพาล" มันต่างกันครับ  เอ๊ะ เกี่ยวกับกระทู้ไหมเนี่ย

...แล้วแต่อุปนิสัยส่วนตัวครับ  8)

ใช่เลยครับ
ผมว่าอยู่ที่ตัวตนของแต่บุคคลมากกว่า ปืนคงไม่ได้เปลี่ยนตัวตนมากกว่าที่เป็นอยู่

แต่ที่แน่ๆ เมื่อเริ่มแรกจะกล้ามากขึ้น(ถ้าพกนะครับ) เสี่ยงมากขึ้น เพราะคิดว่า..ดูแลตัวเองได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปรู้อะไรมากขึ้น ก็จะพาตัวเองไปเสี่ยงน้อยลง

อย่างน้อยผมก็คนหนึ่ง...ที่ตอนนี้รู้แล้วว่า มีคนมากมายที่พกปืนทั้งในรถหรือติดตัว ซึ่งสมัยก่อนคิดว่าคงไม่ค่อยมี
ทางที่ดีก็คือหลีกเลี่ยงที่จะทําให้เกิดปัญหา ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องที่...ไม่เป็นเรื่อง

..

..

     :) ..เป็นความเห็นที่ดีมาก..   :)..

           ผมเป็นคนใจร้อน มาก มาก และจะเป็นฝ่ายชิง ลงมือก่อนเสมอ.. ในวัยเด็ก.. ทำให้คนตัวใหญ่ ง๋อ..
           อาวุธปืน ผมมีติดตัวติดรถตลอด ตั้งแต่มีปืน  เว้นแต่ไปต่างประเทศ..   :)
           แต่ผมไม่ใช่อันธพาล ไม่เบียดเบียน รังแกใคร.. แต่เห็นคนถูกรังแก จะเจ็บแทน..  :OO

           เพราะเป็นนักกฎหมาย ครอบครัวเป็นนักกฎหมายของรัฐ .. เลยกลัวการกระทำผิดกฎหมายอย่างยิ่ง..
           กลัวคนมาชี้หน้า ว่าเป็นคนเลว.. ก็ทำให้ใจเย็นได้แล้ว..  :)  
   
     

คนมีปืนใจใหญ่ห้าวๆ ก็คงเป็นพวกวัยรุ่นซ่าๆนั่นแหละครับ ส่วนใหญ่พกลูกซองสั้น ลูกโม่สมิธขับมอไซค์ดึกๆ ไปกันเป็นกลุ่มมันคึกนึกสนุกบางทีไม่มีอะไรก็ยิงปืนขึ้นฟ้าซะงั้นแหละ บ้างก็พกเอวแบบเปิดโชว์ชาวบ้านเลย ขับแปร๋นๆๆๆๆ

  ส่วนผู้ใหญ่ที่เรียนรู้การใช้ปืนจะใจเย็นหลีกเลี่ยงการมีเรื่องเพราะทราบถึงผลที่ตามมาจากการใช้ปืน มีเรื่องก็ยกมือไหว้รีบกลับเข้ารถ แต่ระวังนะครับอย่าละสายตาจนกว่าจะมีระยะห่างที่เหมาะสมและอย่าเผลอ พี่แกอาจจะทำเป็นป็อดพูดดี
ออกจากรถอีกทีแกถือปืนออกมายิงไม่เลี้ยงเลยก็ได้

เราถูกสอนมาว่าปืนไม่ได้มีไว้ขู่ ชักออกมาต้องยิงและต้องยิงให้ตายด้วย นั่นหมายถึง
การฆ่าคน  โอยบาปกรรม ..บาปกรรม

ผมเกิดในครอบครัวที่ได้เปรียบ ท่านอื่น
เพราะบิดา มารดา เป็นครูทั้งคู่
ไปไหนมาไหน ไม่เจอลูกศิษย์พ่อ ก็ลูกศิษย์แม่

คนเหล่านั้น เค้าจำชื่อผมไม่ได้ แต่จำชื่อพ่อกะแม่ผมได้

ผมเลยไม่รู้จะไปซ่าส์กะใคร

จะว่าไป ไม่ต้องซ่าส์หรอก แค่เมาปลิ้นที่บ้านเพื่อน เพื่อนบ้านของเพื่อนผ่านมาเห็น

รู้กระจายถึงหูผู้ปกครอง...ในไม่เกินครึ่งวัน....

(ตอนนั้น อยู่ในวัยเรียน)


ดูเหมือนว่าชีวิตเวลาอยู่ในภูมิลำเนา ไม่น่าใช้อาวุธกะใคร แต่ก็เคยเลิกชายเสื้อ แตะด้ามปืน กะเด็กคนรุ่นกะผมเลย

(ไม่น่าเกิดขึ้น แต่ก็เกิดแล้ว)

ช่วงชีวิตที่ผ่านมาเคยใช้ปืนกับบุคคลอื่นมาแล้ว 4 ครั้ง

ที่ทำไปไม่ใช่ไปข่มเหงหรือแสดงศักยภาพหรืออวดศักดากับใคร

แต่เพราะโดนข่มเหงจำเป็นต้องป้องกันตัว ด้วยการลงมือแบบไม่ให้ศัตรูตั้งตัวได้ก่อน

ถ้าถามว่าฮึกเหิมย่ามใจหรือไม่ ตอบอย่างมั่นใจว่าไม่เลย มันทำให้สุขุมเยือกเย็นลงไป แต่กลัวมากขึ้น

ปกติผมเป็นคนใจร้อนครับ... แต่พอมีปืนในมือกลับใจเย็นลงมาก... สงสัยปืนจะเป็น "น้ำแข็งใจ" ของผมครับ.... เวลาทำงานยุ่งๆ เครียดๆ ก็จะเข้าสนาม หากไม่ค่อยว่างก็ยิงซักโม่ สองโม่ รึว่าวันไหนว่างยางก็ซักกล่องสองกล่อง... กลับมานั่งล้างปืน... รู้สึกดีขึ้นเยอะ...

 ;) มีปืนแล้วใจใหญ่ ::) อีกไม่นาน ก็จะไปอยู่ในที่แคบๆ  ;D ;D ;D

 :)ใจเย็นกว่าเดิม 3 เท่าครับ (ยิงเมื่อไหร่...... :OOคุกเมื่อนั้น)

ผมว่าของพรรณนี้มันอยู่ที่คนครับ ผมมีปืนก็เหมือนไม่มีเพราะไม่เคยพก(ไม่ไปที่ไม่ควรไป) เวลามีปืนบนรถส่วนใหญ่ก็อยู่กระโปรงท้าย(นำพา) ยกเว้นต้องเดินทางกลางคืนไปต่างจังหวัดจึงจะติดไปด้วย แต่ไม่เคยโหลดลูกไว้เลย ปืนและแม็กแยกจากกันเสมอ
เมื่อไหร่หยิบปืน ความเดือดร้อนก็มาหาแล้วครับ........หนีได้...รีบหนีครับ...ถ้าไม่จำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตตนเองและคนในครอบครัวจะไม่ยอมหยิบ(ยกเว้นเพื่อกีฬาครับ)เป็นอันขาด นั่นคือปฎิทานครับ

เอ่อ..ของผมก็ใหญ่..เลยทำให้ไอ้นั่นของผมใหญ่ไปด้วย..
ต้องพกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นอ้ะ

แป่วววววววววว

เหตุผลที่ผมไม่พกไม่อยากใช้ปืนในทางที่ผิด

หิริโอตัปปะ
เห็นด้วย

เห็นด้วย
เห็นด้วย
ใช่เลย
ใช่เลย
ใช่เลยยยยยยยยยยย

ส่วนผู้ใหญ่ที่เรียนรู้การใช้ปืนจะใจเย็นหลีกเลี่ยงการมีเรื่องเพราะทราบถึงผลที่ตามมาจากการใช้ปืน   ชัดเจนครับ  8)


แต่ผมเคยขับรถไป ตจว. คนเดียว ทางเปลี่ยวแล้วก็มืด ก็เลยรู้ว่า ปืนไม่ได้ช่วยอะไรผมได้เลยในตอนนั้น พระเครื่องครับ กับ ไม่มองกระจกหลังเท่านั้นที่จะรอด เพราะไอ้ที่มองไม่เห็นนี่มันหลอนกว่าที่มองเห็นคร้าบ หุ หุ  :DD

ผมพกปืนติดตัวยิ่งนานยิ่งใจแมวคับ

พอเข้ามาเล่นเวบอวป.ยิ่งไปกันใหญ่ ใจหดเหลือกะติ๋วเดียว  ;)

โดยส่วนตัวผมปกติแล้วเป็นคนใจร้อนมากถึงไหนถึงกัน พอเริ่มมีภรรยาแล้วก็ใจเย็นขึ้นเป็นกอง และพอเริ่มยิงปืน ก็ใจเย็นขึ้นไปอีก และรู้สึกไม่อยากไปมีเรื่องอะไรกับใคร เพราะใครๆก็มีปืนกันได้ และก็กลัวในอนุภาพของกระสุนด้วยครับ มันไม่เหมือนในหนังที่พระเอกโดนยิงไม่เป็นไร เอาตัวไปเสี่ยงไม่คุ้มครับยอมรับว่ากลัวครับ ยังมีภรรยาและครอบครัวที่ต้องดูแลอยู่ สำหรับผมปืนเลยทำให้ใจเย็นขึ้นครับ ;)

เที่ยวมาเอาอย่างเพื่อนได้ไง...ฟะ

หิ หิ หิ หิ หิ ........  ;D  ;D  ;D

 ;D มีเงิน น่าจะใจใหญ่กว่าครับ  ;D

แค่มีไว้ป้องกันตัว ไม่ได้มีไว้เพื่อรุกรานใคร...

..

.. ใจแมว.. ;D..
   ทำเอา คุณบุญ  กับคุณไพโรจน์  ใจผวา เลยละ.. ;D

ใหญ่แค่ใหนก็เล็กกว่าคุกครับ สติ สติ สติ ครับสำคัญที่สุด :VOV:  :VOV:

ใจหด เป็นกองเลยครับตั้งแต่มีปืน ไม่อยากทำให้ตัวเองและครอบครัวเดือดร้อน คงจะไม่ชักออกมาหากเหตุคุกคามไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตตนเอง และครอบครัว รวมไปถึงทรัพย์สินที่มีค่ามากๆ คัรบ

ยอมรับว่าใจเย็นลง รักปืน รักเมีย มากครับ ถ้าใจร้อนก็ไม่ได้อยู่กับลูกกับเมีย ต้องใจเย็นๆครับ

ผมว่าปืนไม่ได้ทำให้ใจใหญ่,ใจน้อย,ใจร้อนหรือใจเย็นหรอกครับแต่การมีปืนและได้รับการอบรมการใช้อาวุธทำให้คนเรามีสติครับคนเราพอมีสติอะไรๆมันก็ดีขึ้นครับ ;D

 8)ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะคนชอบและมีปืนครับ ผมเคยลองหยั่งความคิดแต่ละท่านที่กลัวปืนและไม่ชอบปืน ก็สรุปได้ว่า ร้อยทั้งร้อยเป็นคนที่มีปืนแต่ไม่เคยยิงหรือเคยยิงไม่กี่นัด ไม่เคยรู้ถึงอนุภาพของแต่ละขนาดกระสุน ไม่เคยสัมผัสหรือควบคุมปืนให้ตามที่ต้องการได้ จริงๆก็คือความกลัว (ไม่มั่นใจ) ซึ่งจะมีได้ 2 แบบ 1. กลัวเพราะคิดว่ายิงไปแต่ละครั้งการทำลายล้างสูงมาก (Over react) พวกนี้จะใช้ปืนเพื่อข่มขู่และจะใช้อย่างไม่ระมัดระวังเพราะคิดว่ามีปืนแล้วจะทำลายทุกสิ่งได้ 2. กลัวว่าจะทำไม่ได้ จะยิงไม่ได้ดี (Under) พวกนี้มีปืนแต่ไม่เคยหยิบมาใช้เลย จะเห็นว่ามีปืนก็ตอนที่หาทางออกไม่ได้แล้ว ฆ่าตัวตาย พฤติกรรมทั้ง 2 แบบจึงแสดงในลักษณะ ห้าว โมโหร้าย ใช้อารมณ์ - แต่ถ้าคนที่ได้ฝึกยิงบ่อยๆ การควบคุมปืนให้ตามใจต้องการได้ จะทำให้เป็นคนใจเย็น และมีความคิด

มีปืนแล้วต้องใจใหญ่ ใจกล้าครับ......ใจใหญ่ใจกล้าที่จะจ่ายเงินค่ากระสุนปืน เพื่อซ้อมยิงที่สนามยิงปืน ถ้าไม่ใจใหญ่ใจกล้า ก็ได้แต่เก็บปืนไว้ที่บ้าน

ผมอ่านทุกท่านที่ตอบเข้ามาโดยรวมๆคิดเหมือนกันหมดนะครับ ใช่ว่ามีปืนแล้วจะชอบความรุนแรง อยากให้คนที่คิดจะมีปืนสักกระบอกเอาใว้ป้องกันชีวิต ทรัพสินเข้ามาอ่านจัง จะได้เลิกกลัวที่จะมีปืนเป็นของตัวเอง ขอบคุณครับ

ผมจับปืนแล้วใจเย็นลงครับ...

ที่จริงคำว่า "ใจใหญ่" อาจหมายถึง "ใจป้ำ,ใจนักเลง หรือ เสียสละ" มากกว่า
หมายความว่า อะไรก็ได้สำหรับเพื่อนฝูงน่ะครับ ไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่เรื่องมาก เป็นต้น

แบบ มีปัญหาก็ปรึกษากันได้ มีปืนก็แบ่งๆๆกันยิงครับ

ใจใหญ่ครับ ไม่ใจน้อย และไม่ขี้น้อยใจ เพราะผมพิสูจน์จากพี่ๆทั้งหลายตามสนามยิงปืนแล้วครับ

 ;)จับปืนแล้วบ้า ครับแบบเงียบๆ ถ้าพกอย่างเดียวก็ดูสุขุมดีแต่ถ้าชักออกมาก็แปลว่ายิงอย่างเดียวแบบนี้เรียกว่าอะไร(เฉพาะปืนอัดลมครับ)ถ้าปืนจริงก็ไม่รู้ครับ  คิดว่าถ้ามีคนจะชักปืนขู่ผมต้องชักสวนให้เร็วหรือไม่ก็หาที่กำบังแค่คิดเผื่อไว้  แต่โดยปรกติพกปืนจะทำตัวเรียบร้อยครับไม่มีเรื่องอยู่แล้ว  ไม่ชอบทำปาบ ;D

มีปืนแล้วพกปืนก็อุ่นใจดีครับเวลาไปไหนมาไหนคนเดียวตอนดึกๆ แต่ยังไม่เคยชักออกไปใช้เลยครับ เว้นแต่ยิงไหนสนาม ;D ;D ;D ;D

ผมเชื่อว่าพวกที่ชักปืนขู่คนอื่น ถ้ารู้ว่าต่างคนต่างมีผมว่าไม่มีใครกล้า แพ้ตาย ชนะติดคุก

แหม.....เขินไปเลย แต่ดีใจจังมีผู้ใหญ่ชม  :D  :D  :D

ขอบคุณครับ  :D

 ;Dถูกทุกข้อยกเว้นเวลาโมโห หรือโกรธสุดขีด  หรือมาวววววว

สมัยไม่มีปืน....ถ้ามีปืนจะยิงแม่ง....
สมัยมีปืน........หึหึ..ไอ้นั่นมันบ้ามั๊ง..รีบไปดีกว่า

นั่นสิครับ...............

เจอปืนสวยๆเป็น"ใจใหญ่" จ่ายตังค์ทุกที

จริงครับ พอมีเป็นของตนเอง ใจมันเย็นขึ้น เพราะว่าก่อนมีปืนจะมีความรู้สึกว่าปืนมีอิทธิพลมากถ้าเรามีปืนคงไม่มีไครมาทำอะไรเราได้(เมื่อถูกรังแก) แต่พอมีเข้าจริงความรู้สึกมันเปลี่ยนไป รู้สึกว่าปืนไม่มีความน่ากลัวไดๆเลย แต่กลัวใจของเราเองยิ่งกว่ามีอีกเยาะครับไม่รู้จะบรรยายอย่างไรขอบรรยายเพียงเท่านี้นะครับ ขอบคุณที่อ่านและวิจารณ์ ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

น่าจะหมายถึงใจกว้าง...ใจเย็น..เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่...มีน้ำใจ..ให้อภัยกันได้..มากกว่าครับ...

ให้ใจใหญ่แค่ไหน...ก็ไม่กล้าไปรังแก...ข่มเหง..หรือไปเบ่งกับใครก่อนหรอกครับ.....เว้นแต่เราเป็นฝ่ายถูกกระทำก่อน

for me  no!!! conflict.let'sit and talk!!!! no gun talk :VOV:

เพือ่นผมพูดว่า กูไม่ซื้อหรอกปืน มีแล้วจะโมโหยิงคน  ก่อนที่ผมจะซื้อปืนเวลามีคนขัยรถจ่อท้าย แล้วส่องไฟ กดแตรไล่ผม ผมชอบพูดว่า ถ้ามีปืนกูจะออกไปยิงยางรถมัน  แต่ตอนนี้ผมมีปืนแล้วผมไม่เคยพูดอย่างนั้นอีกเลย แถมมีแต่ความกลัว....กลัวตำรวจค้นรถจับปืนส่งปรับที่ศาล....

ผมชอบคำตอบนี้จังเลยครับ....เห็นภาพดี...

ท่าจะยาวนะครับ กระทู้นี้ สงสัยความคิดตรงกันทุกๆท่าน

ตอนหนุ่มๆ  ใจเย็นแต่ประมาท ไม่ค่อยรู้อะไร
สนใจแต่ปืน  มีด ดาบ  อาวุธทุกชนิด  เกิดโจโรฤกษ์ครับ
ใช้ปืนลาม่า.22 ไม่มีทะเบียน  ทำไปได้   ดีไม่คุก
ตอนกลางๆ 30 -40  หมดความสนใจปืนไปพักหนึ่ง
ตอนแก่ดันใจร้อน  กลับมาสนใจปืนสุดสุด  แต่มีสติยับยั้ง
เคยลงไปมีเรื่องกับสองท่านบนทางด่วน   มีปืนอยู่ในรถ
แต่ลงไปโดยไม่คิดถึงปืนที่มีเลยครับ    กลัวเรื่องใหญ่
ไม่ดดนท่านส่องเอาก็บุญแล้ว  พกซองนอกทั้งสองท่านเลย หุ หุ

ผมใจเย็นขึ้นเยอะเลยตั้งแต่มีปืน รู้ได้เลยว่าถ้าใช้มันในทางที่ไม่ดี..จะเกิดปัญหาตามมาอีกเยอะเลย..(อยู่ข้างในเค้าไม่ให้ยิงปืนด้วย)

..........................ไม่จริงหรอก........................

กว่าจะได้ซื้อ กว่าจะได้ ป4. ลำบากจะแย่ เรื่องเล็กๆคงไม่ยิงให้เหนื่อยครับ ถ้ายิงคงต้องสุดๆจริงๆครับ

มีปืนแล้วผมใจชื้นครับ รู้สึกดีกว่าไม่มีึครับ มีปืนตอนอายุเกือบสามสิบแล้ว เลยไม่ได้ซ่ากับใครครับ

   มีปืนแล้ว ลองยิงปืนแล้วใจเย็นขึ้นเยอะ เพราะทราบถึงอาณุภาพการทำลายล้างของปืน  แถมยิ่งมาทำงานขายปืนด้วยยิ่งทำให้ใจเล็กลงไปอีกเยอะ  เพราะแต่ละวันขายให้ลูกค้าเยอะมาก ทำให้รู้ว่า " ไม่ใช่เราเท่านั้นที่มีปืน  คนอื่นเขาก็มี" 

มีปืนแล้วใจหยาย.......ไม่รู้สิครับผมเป็นคนใจใหญ่โดยสันดานอยู่แล้ว
















แต่เฉพาะกับสาว ๆ น่ารักน่ารักเท่านั้นนะครับ

เข้ามาดูเฉยๆครับ :VOV:

เมื่อวันก่อนที่ พะเยา มีคนขับรถปาดหน้ากัน  อีกฝ่ายชักปืนยิง กระสุนไปโดน หัวของเด็กซึ่งเป็นลูกของคู่กรณี ตุงหัว.....เป็นเรื่องน่าเศร้ามากครับ.....ขออย่าให้เกิดขึ้นอีกเลย....

เศร้าน่ะครับ เด็กไม่รู้เรื่องต้องมารับกรรมที่อารมณ์ของผู้ใหญ่เป็นต้นเหตุ

เรื่องเศร้าโดยมากมักเกิดจากการขับรถนี่แหล่ะ... ปาดหน้ากัน ด่าทอกัน แล้วก็ยิงกัน ...

ผมคิดว่า หากผมชักปืนออกมาแล้วฝ่ายตรงข้ามเขาก็ชักออกมาด้วยจะเกิดอะไรขึ้น คิดได้อย่างนี้ทำให้ใจเย็นลงมาก

ใจใหญ่แบบ ไม่เอาเรื่องชี้ซั้วมั้งครับแบบยิงมันไปก็ตายเปล่าปล่อยให้มันไปโดนของแข็งอย่างอื่นดีกว่า

ผมีปืนแต่กับใจเย็นลงเยอะ 8) 8) 8)

ใจจะเย็นหรือร้อน  มันอยู่ที่สติ  สติมา  ปัญญาเกิด   นะโยมนะ  คิดก่อนแล้วค่อยทำ  ก็จะลดความผิดพลาดลงได้   โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า  นะคุณโยม ...  8)

อาวุธทุกชนิดมีอาถรรพ์ ครอบงำจิตใจผู้ครอบครอง
ดีร้ายประการใดขึ้นกับจิตใจและบุญกรรมของคนคนนั้น
จะใช้อาวุธสร้างสรรปกป้อง หรือจะก้าวร้าวทำลาย  ;)

คนมีอาวุธเสมอกัน มักอ่อนน้อมเข้าหากัน เจรจาด้วยมธุรสวาจา
ในสนามยิงปืนจึงพบแต่คนถ่อมตน มือไม้อ่อนไปลามาไหว้  :D
ส่วนในถนนมักพบคนถ่อย ก้าวร้าวสำรากใส่กัน  :( 

คนขับขี่ยวดยาน ไม่เคารพกฎ คะนอง มึนเมา น่ากลัวกว่าคนมีปืน
ตายกันปีละ 14,000 คน บนถนน  ::)

ใจเย็นยิ่งกว่าน้ำอีกครับ....จริงจริงครับ

ใจเย็นขึ้นเยอะครับ...คิดมากขึ้น

ผมเคยเอาปืนจ่อหน้าผากคนครับ
ยังจำผังใจมาจนถึงทุกวันนี้
เหนี่ยวไกแล้วด้วย แต่ของผมนัดแรกจะไม่มีกระสุนในโม่ครับ
คิดแล้วยังเสี่ยวไม่หาย ดีที่ไม่ซ๊ำอีกนัด คิดได้เสียก่อน
แต่อีกฝ่ายถึงกับเข่าอ่อนเลยครับ

ผมยังเสียใจว่าไม่น่าทำกับเขาเลย  :OO :OO :OO :OO

ปืนมันตัดสินเราไม่ได้นะครับ เจ้าของจะตัดสินมัน ใช้ให้ดีๆและกันครับ ผมเคยยิงm16 ลูก5.56 สั่นไปครึ่งวันได้ครับ เนื่องจากยิงครั้งแรก

............. ;D ;D..ผมเป็นคนใจเย็นตั้งแต่ก่อนมีปืนแล้วครับ  แต่พอมีปืนแล้วก็ยังเย็นเหมือนเดิม แต่ไปไหนมาไหนกลับอุ่นใจมากขึ้น... ;D ;D

ยอมรับตามตรงครับว่ามีปืนแล้วใจใหญ่ แต่โดยส่วนตัวผมแล้วมือไม้จะอ่อนเห็นอะไรไม่ชอบมาพากล ยกมือไหว้ก่อนเลยครับไม่เคยคิดว่าใครผิดหรือถูกจะสวัสดีหรือขอโทษก็ทำได้อย่าไปถือศักดิ์ศรีครับ เพราะศักดิ์ศรีมีไว้เตือนตนอย่าเป็นคนทำผิดคิดชั่ว ไม่ใช่ว่ามีศักดิ์ศรีแล้วทำอะไรไม่ผิด คิดอย่างนั้นมันคนเลวครับ ถ้าคุณทำอย่างผมแล้วรับรองว่าอีกฝ่ายก็จะลดความโกรธไปเกือบครึ่ง จำไว้นะครับ "ปืนไม่ได้ฆ่าคน แต่คนต่างหากที่ฆ่าคน" ถ้าคุณไม่อยากฝันร้ายก็อย่าหรือพยายามที่จะต้องฆ่าคน

เฮ้อ.........นีแหละดาว.........ประดับใจ...............เจ็บใจตนเองเหลือเกิน....

สำหรับผมอารมณ์เหมือนเดิมครับ แต่ที่เพิ่มขึ้นก็คือความระมัดระวัง และที่ลดลงก็คือความประมาท

ใหญ่แต่ใจก็พอ  กิริยาอาการอย่าไปออก  มีสติ  ไม่ไประรานใครก่อน    แต่ก็พร้อมป้องกันตัวเองและคนที่เรารัก....ครับ... ;D
...แค่นี้ก็พอ...เน๊าะ.. ;D ;D

ใจใหญ่ครับแต่ต้องมีสติ ไม่วู่วามไม่กร่าง  ;D

อยู่ที่คนว่าไปถูกกดดันหรือถูกบีบคั่นจากใครมาก่อนหรือเปล่าคือสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวเรา อีกอย่างถ้าเราได้เห็นของจริงจะทำให้เข้าใจหลักการและประสบการณ์ ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติ

 :Dขึ้นอยู่กับคนครับ

- คนดี ผมเชื่อว่าอย่างไง? ก็ไม่ก่อเหตุด้วยอาวุธปืน
- คนเลว แน่นอนอยู่แล้วครับ ต้องอวดอ้าง แสดงพลัง อาวุธปืนเป็นส่วนที่ทำให้คิดว่ามีพลังมาก ยิ่งต้องแสดงมาก

เลือกเอาครับว่าเราจะป็นคนดี หรือคนเลว ถ้าเลือกอย่างหลัง.........ก็ระวังชาวบ้านจะเดือดร้อน

คิดว่าถ้าพี่หยิบใช้เวลาคงจะประมาณ 1 วิกว่าๆ  :OO ;D ;D


ผมมีปืนไม่มีปืนก็ใจมดอยู่แล้วครับ

แต่ถ้ามีเสียงปี๊ด....ดังเมื่อไหร่ผมจับปืนยิงทันทีและใครก็เอาผมไม่อยู่ถ้าผมไม่หยุดเองหรือมีคนเเตะหลัง(IPSCขึ้นสมอง) ;D ;D ;D

สำหรับผมมีปืนแล้วกลัวครับ กลัวมากๆด้วย กลัวถูกขโมย :~) :~)

ใจใหญ่มันน่าจะหมายถึงจิตใจกว้างขวางนะครับ กรณีมีปืนผมว่าน่าจะเรียกว่าใจฮึกเหิมมากกว่า เคยมีคนบอกว่า (สมัยโน้น) ความเท่าเทียมกันของคนอเมริกันคือปืน คือมีสิทธิ์ตายเท่ากัน มองในแง่ดี รู้ว่าต่างคนต่างมีปืนจิตใจอาจฮึกเหิมน้อยลงก็ได้ ขึ้นอยู่กับคนและการได้รับการฝึกฝนสั่งสอนนะครับ สุดท้ายถ้าได้ครูดี ปืนคงอยู่ในใจเหมือนจอมยุทธ หักกิ่งไม้มาไล่ยิงชาวบ้าน...ฮา

lสําหรับผม มีสติขึ้น ใจเย็นขึ้น สมาธิมากขึ้น และการยิงปืน{ซ้อม+แข่ง}เป็นการแข่งกับตัวเอง ทํานิ่งขึ้น ควบคุมอารมณ์ จิตใจ ได้ดีขึ้น

ทุกความเห็นน่าชื่นชมมากๆครับ
เหตุผมที่ผมมีก็เพราะ....
ตอนแรก......เพื่อรักษาสิทธิ์ และปกป้องคนที่เรารัก จากการรุกรานของบุคคลที่ชอบเบียดเบียน และไม่เคารพผู้อื่น
ตอนมีแล้ว...เริ่มศึกษา ค้นคว้าประวัติ เรียนรู้ และเห็นว่ามันคือศิลปะอย่างหนึ่งของมนุนย์ ที่อยู่เหนือการเวลา และเทคโนโลยี
                  ไม่ว่าจะกี่ยุค ปืนก็ยังคงรักษาระบบปฎิบัติการเช่นเดิม นี่คือความสุดยอดของกลไลที่มนุษย์คิดค้นได้
ตอนนี้.........มีไว้เป็นเพื่อนรัก คอยเตือนเราว่าพลังอำนาจย่อมมาพร้อมความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ไม่ควรเบียดเบียนใครเด็ดขาด
                  สุขุม สุภาพทั้งวาจาและ กิริยา ทุกอย่างก็จะจบลงด้วยความเคารพซึ่งกัน :VOV: แต่ก็พร้อมจะปกป้องครอบครัวเรา
อนาคต.......อยากได้มากเพิ่มขึ้นเรื่อย ;D

สู้ต่อไป ไอ้แมงมุม....จ๊ากๆๆๆ

ผมว่าใจไม่ใหญ่ครับ...ทุกคนหัวใจใกล้เคียงกัน แต่สิ่งที่มีอิทธิพลต่อจิตใจผมคิดว่าจะเป็นสภาวะของจิตใจเขาเอง สิ่งเร้า และสิ่งแวดล้อมต่างๆ ครับ...บางคนที่ผมไม่อยากรู้จัก ช่น เวลาเขาอยู่รวมกันกับเพื่อนเป็นกลุ่มนี่แซวโน้นแซวนี่ครับ แถมมองหน้าเขาแล้วจะเข้ามาหาเรื่องอีกด้วย แต่เวลาเขาเดินคนเดียวหรืออยู่คนเดียวก้มหน้าเป็นไก่เหงาเลยครับ ก็ไม่รู้เขาเป็นอะไร...แต่เกือบทุกอย่างสติซิครับใหญ่