เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ความสุขไม่ต้องไล่ไขว่คว้า แค่ค้นหาก็พบเจอ

หน้าต่างศาสนา
พระมหาสมควร ถิรสีโล จากโครงการพระนักเขียนฯ สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ


ความสุขล้วนเป็นปรารถนาที่เราต่างวิ่งวุ่นไขว่คว้าหาอยู่ตลอดเวลา แต่บางทีชีวิตเราก็ไม่ต่างจากการกำลังวิ่งตามหาความสุข พอพบเจอความสุขนั้นเข้าแล้วแทนที่เราจะรู้สึกดีและอยู่กับมันให้นานที่สุด กลับโยนความสุขไปข้างหน้าต่อแล้ววิ่งตามไปหาอีก



แล้วเมื่อไรเราจะได้ดื่มด่ำกับความสุขนั้นเสียที



มีครั้งหนึ่งผู้เขียนได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมที่สหปฏิบัติฯ ซึ่งเป็นสถานที่ฝึกอบรมและเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมถือว่ามีความสงบพอสมควรติดกับเขื่อนกระเสียว อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรี



พอตกเย็นผู้เขียนได้เดินลงไปที่ริมเขื่อนผ่านฝูงแพะของชาวบ้านหลายสิบตัวที่ดูเหมือนจะมีความสำราญในการกินหญ้า เจ้าของเองก็ดูเหมือนมีความสุขเพราะดูแลฝูงแพะไปด้วยร้องเพลงไปด้วย



พอมาถึงริมฝั่งยืนมองไปข้างหน้า ผืนน้ำที่กว้างขวางเวิ้งว้างมองเห็นฝูงนกที่กำลังบินวนอยู่เหนือน้ำส่งเสียงร้องดูเหมือนเบิกบานใจเหลือ เกิน พร้อมกันนั้นได้เห็นเรือลำเล็กๆ ของชาวบ้านที่กำลังหาปลา ไม่ได้ สวยหรูใหญ่โตเหมือนเรือสำราญ ที่เพียบพร้อมด้วยความสะดวกสบาย ทุกอย่าง



แต่สิ่งที่ได้ยินคือเสียงพูดคุยกันพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานร่าเริง จึงทำให้ความคิดต่อไปว่าอะไรทำให้พวกเขาดูเหมือนมีความสุขขนาดนั้น



มองหาพื้นที่เหมาะได้แล้ว ก็เลยปูอาสนะแล้วนั่งลงหลับตาเบาๆ หายใจเข้าลึกๆ สามรอบแล้วปล่อยลมหายใจเข้าออกเป็นปกติ ความเย็นสบายที่เกิดจากสายลมที่พัดแผ่วเบาทำให้เรารู้สึกสบายกายมากกว่าพัดลม ขณะที่ใจเริ่มสงบก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสแห่งสายลมที่พัดผ่านมา ได้ยินเสียงคลื่นน้ำกระทบฝั่งเป็นระลอก พร้อมกับเสียงนกร้องจอแจในเวลาใกล้พลบค่ำของวันนั้นทำให้รับรู้ถึงความสุขจากธรรมชาติรอบตัวที่ไม่รีบไม่ร้อน ค่อยเป็นค่อยไป



การดื่มด่ำความสุข ณ เวลานั้นประมาณสามสิบนาที เหมือนว่ามันผ่านไปแค่ห้านาทีเท่านั้น ความสุขที่เกิดจากความไม่มีอะไรแค่นั่งเฉยๆ มีแค่ร่างกายกับจิตใจเท่านั้นเอง ทำให้คิดไปถึงเรื่องราวที่แม่เคยเล่าให้ฟังตอนเป็นเด็ก อาจจะฟังแค่สนุกในตอนนั้น แต่ตอนนี้เพิ่งเข้าใจว่าที่ท่านเล่าให้ฟังนั้นมีจุดประสงค์อะไรแฝงอยู่ ท่านสอนว่า



"หากเราเปรียบเทียบความสุขของคนที่บ้านใหญ่โตกับบ้านเล็กๆ ว่าใครมีความสุขกว่ากัน หากเรามีบ้านหลังใหญ่โตอาจรู้สึกเศร้าแทนคนอื่นที่มีบ้านหลังเล็กกว่า แต่เรารู้หรือไม่คนในบ้านหลังเล็กนั้นทุกวันคนในบ้านจะได้กินอาหารร่วมกัน ได้พบหน้าพูดคุยสนทนากัน ได้นอนใกล้กัน"



"ผิดกับบ้านหลังใหญ่โตที่แทบจะไม่เจอหน้ากัน ไม่เคยได้คุยกัน เลยในแต่ละวัน ต่างคนก็ต่างกินอาหาร นอนก็แยกห้องกันทำให้แทบไม่รู้จักกันด้วยซ้ำแล้วถามว่า ใครมีความสุขมากกว่ากัน"



พระพุทธเจ้าจึงสอนให้คนพึ่งพิงความสุขที่ปราศจากวัตถุให้มากที่สุด แล้วหันหาความสุขทางใจที่เรียกว่า นิรามิสสุข ใช้ชีวิตเรียบง่ายแต่ดื่มด่ำในความดีที่ได้คิด ได้ทำ ได้พูด ได้ช่วยเหลือ ได้ยินดี ได้รัก ได้อภัย



นั่นก็คงเพียงพอแก่การเติมเต็มความสุขในชีวิตจนรู้สึกได้ว่าอายุของเรายืดยาวออกไปมากกว่าเดิม

ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆ ครับ  ::014:: +1625 ครับน้าอรรถ  ::002::

 ::014::+ครับน้าอรรถ "จิตดีมีสุข จิตทุกข์สุขไม่มี"

ได้/ทำสิ่งที่ใจหมาย  ก็สัมผัสความสุขทันที