เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมไปยื่นขอแบบ ป.3 เพื่อซื้ออาวุธปืนโครงการมา เจ้าหน้าที่ที่อำเภอบริการไม่ดีเลย (ขนาดเป็นข้าราชการและเคยเห็นหน้าทักทายกันบ่อยๆ อีกทั้งยังเคยเป็นวิทยากรบรรยายให้ฝ่ายความมั่นคงของอำเภอแท้ๆ) ในตอนสอบข้อมูลผม เจ้าหน้าที่ถามถึงเรื่องหลักทรัพย์ของเรา พอดีรถยนต์ผมใช้ชื่อคุณพ่อซื้อ แต่ผมเป็นผู้ครอบครองและใช้งานตามความจริง เขาเลยไม่เอา พอดียังไม่มีบ้านและที่ดินเป็นของตนเอง เขาก็ถามถึงหลักทรัพย์อื่น ผมก็เลยบอกว่ามีทรัพย์สินที่มีค่าเช่น สร้อย แหวนทองคำ นาฬิกา เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่ได้ บอกว่าน้องต้องการขออาวุธปืนไป “ป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน” น้องต้องมีหลักทรัพย์ ผมเลยต้องบอกไปว่ามีเงินสดอยู่จำนวนหนึ่ง จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็รวบรวมเรื่องไป และบอกว่านายอำเภอท่านว่าอย่างไรแล้วจะแจ้งให้ทราบ เลยเกิดความสงสัยคือว่า ผมขอซื้ออาวุธปืนตามโครงการกรมการปกครองเพื่อ”ป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน” แล้วชีวิตคนเรานี่ไม่มีค่าเพียงพอที่จะป้องกันเลยหรือครับ ต้องมีหลักทรัพย์ด้วยถึงจะป้องกันได้ แล้วคนที่จนๆ ไม่มีเงินซื้อทรัพย์สินมากมาย แต่ต้องการป้องกันชีวิตตนเอง จะทำอย่างไรครับ

เห็นด้วยครับ
ชีวิตเป็นหลักทรัพย์ที่ควรแก่การป้องกันและรักษาที่สุดครับ

ตามระเบียบของการขออนุญาตซื้ออาวุธปืน ก็ต้องเป็นไปตามที่เจ้าหน้าที่เขาสอบถามครับ แต่ถึงยังไงก็เอาใจช่วยให้สอบผ่านนะครับ 8)

เศร้า... :~)อำเภอไหนละครับ  สงสัยเจ้าหน้าที่จะเห็นค่าทรัพย์สิน มากกว่าชีวิตเรา

ในความคิดผม ผมว่าถ้าเป็นข้าราชการ&พนักงานของรัฐ เจ้าหน้าที่ไม่น่าจะเข้มงวดเรื่องทรัพย์สินครับ เพราะข้าราชการไทย เงินเดือนก็ไม่มากมายอะไรนัก ถ้าจะเอาทรัพย์สิน บ้าน ,รถ ,เงินฝาก 7-8 หลัก ก็เศร้าแล้วละครับ ผมว่า :~)

ท่าน จขกท.ต้องเรียนให้ท่านนายทะเบียนทราบจริงๆว่า...
1.เพื่อป้องกันชีวิต
2.เพื่อป้องกันทรัพย์สิน
ความหมายก็ตรงตัวอยู่แล้วว่า...ป้องกันชีวิตอันดับแรก..ป้องกันทรัพย์สินเป็นอันถัดไป..

 :)ด้วยความเครพครับ.............อันนี้ความเห็นส่วนตัวครับผม ;)

ผมว่าหลักในการออกใบป.3 ป.4...จะออกให้คนที่มีหน้าที่การงาน

และมีหลักทรัพย์ ที่แน่นอน เช่นบ้านที่ดิน รถยนต์ ฯลฯ เพราะคนที่มี

ทรัพย์สิน และหน้าที่การงาน จะไม่ค่อยกล้านำปืนไปก่อเหตุ เพราะ

มีห่วง และคนที่มีทรัพย์สินก็เป็นเป้าให้ พวกโจรมันจ้อง เพราะมีเงิน

ให้มันปล้น.....ไม่ได้ดูถูกคนจนนะครับเพราะผมก็คนหนึ่งที่ยังไม่รวย

ลองคิดดูเล่นๆ ปืนในมือคนที่มีบ้านราคา2-3 ล้านบาท มีงานทำในตำ

แหน่งใหญ่ๆ ย่อมกลัวคุกแน่นอน(กลัวไม่ได้ใช้เงิน)กับคนที่ไม่มีอะไรเลย

งานก็ไม่มีทำ .........เป็นหลักแหล่ง

ใครจะมีโอกาส โดนโจรปล้นมากกว่าครับ และถ้าไปมีเรื่องกับ

คนแถวบ้าน แล้วเกิดอารมณ์ชั่ววูป ชักปืนออกมา ใครที่มีห่วงมากกว่า

ที่จะระงับโทษะตอนนั้นได้..............ด้วยความเครพครับผม

**ขอแนะนำเจ้าของกระทู้ว่าให้คุณพ่อโอนชื่อรถมาเป็นชื่อคุณก็น่าจะ

มีน้ำหนักมากขึ้นนะครับ ขอให้นายอำเภอ เข้าใจเราด้วยครับว่าเรา

จะนำไปป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน ของเราจริงๆ**

พี่เอา BOOK BANK ที่มีอยู่ (ใช้อยู่กี่เล่ม, กี่ BANK) ขนถ่ายสำเนาแนบไปให้หมดนะครับ

อย่าไปคิดว่าตัวเลขในบัญชีไม่สวยเลยไม่อยากถ่ายสำเนานะครับ

บางทีตัวเลขในบัญชีของเรามีการหมุนเวียน (อย่างน้อยตัวเลขเงินเดือนของเราหมุนเวียนเข้าออกทุกๆเดือนอยู่แล้ว)

อาจจะช่วยสนุบสนุนให้เอกสารและหลักฐานของเรา"ดูดี"และ"แน่นหนาน่าเชื่อถือ"มากขึ้นก็ได้นะครับ

ชีวิตคนประเมินค่ามิได้ มีค่ามากกว่าทรัพย์สินใดๆ เพราะว่าคนนั้นตายแล้วตายเลย  ทรัพย์สินยังหาใหม่ได้ 

...ถือว่าเป็นการเลือกปฏิบัติครับ  :-\

 :DDเตรียมเอกสารให้พร้อมผมว่าไม่น่าอยากนะครับเจ้าหน้าที่คงไม่ใจร้ายหลอกครับว่าแต่คุณอายุเท่าไรเจ้าหน้าที่อาจเอามาพิจรณาด้วยก็ได้นะครับอายุน้อยไปท่านอาจเห็นว่าให้ไปจะไม่เหมาะสม :DD

     ถ้าเขามองว่าทรัพย์สินมีค่ามากกว่าชีวิตคน.....คุณก็เอานิ้วชี้ไปที่คอของพนักงานอำเภอผู้นั้นแล้วถามว่า " ไอ้สร้อยเส้นนี้กับชีวิตคุณ.....อันไหนมันสำคัญกว่ากัน? "   ถ้าเขาตอบว่าชีวิตเขาสำคัญกว่า....คุณก็บอกว่า" เอ่อ...คุณก็คิดเหมือนๆกับผมนะ แล้วที่นี้จะรู้รึยังว่าทำไมผมถึงมาขอใบอณุญาต" ;D

โห..นี่ขนาดข้าราชการ กับปืนโครงการนะนี่..

ผมประชาชนเต็มขั้น ยังของ่ายกว่านี้เยอะ(แต่ย้ายบ้านหลายรอบหน่อย)
..ไม่อิจฉา เลิกบ่น ไม่น้อยใจแล้วครับ..

ขนาดคุยกันดีๆแล้ว พี่เค้ายังบอกว่า "น้องอย่าเถียงพี่ซิ"
เอาสมุดบัญชีไปให้ 2 เล่ม พี่เค้าส่งคืนมาเล่มหนึ่ง อีกทั้งมีหนังสือรับรองของผู้บังคับบัญชาและระบุตำแหน่งและเงินเดือนมาด้วย

...อย่ายอมครับ  >:(

อ่านนิตยสารอาวุธปืนในหัวข้อเรื่องกฏหมายครับ....................มีคำตอบอยู่ :VOV:

ตามนี้เลยครับถ้านายทะเบียนยังยืนยันอยู่ครับ.................เอาใจช่วยครับผม

เป็นกำลังใจให้สู้ต่อครับ

เรียนเจ้าของกระทู้ครับ
      ผมว่านายอำเภอจริง ๆ คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ คนที่กวน...และมีปัญหาก็คือ เจ้าหน้าที่ที่ทำเรื่องที่จะเสนอเรื่องให้เรานั่นแหละ ผมแนะนำอย่างนี้ครับ

      1. เตรียมหลักฐานต่าง ๆ ให้ครบ (สำเนาบัตร ปจต.ข้าราชการ, สำเนาทะเบียนบ้าน, หนังสือรับรองจากผู้บังคับบัญชา) หากเป็นข้าราชการ คุณไม่ต้องไปแสดงทรัพย์อะไรหรอกครับ เก็บไว้ที่บ้านคุณเถอะ ใช้แค่หนังสือรับรองความประพฤติ+ตำแหน่ง+เงินเดือน ที่ผู้บังคับบัญชาออกให้ก็พอ
      2. เขียน ป.1 เสร็จ ไม่ต้องไปหาเจ้าหน้าที่ ที่ทำเกี่ยวกับอาวุธปืนหรอก ขอพบ ป.ใหญ่ (ปลัดอาวุโส) เลย
      3. เมื่อพบ ป.ใหญ่แล้ว คุณก็บอกว่าจะขออนุญาตซื้อปืน หากเป็นข้าราชการ เดี๋ยว ป.ใหญ่ก็จะพาเข้าไปพบ นายอำเภอเอง
      4. พูดคุยกับนายอำเภอเลย หากนายอำเภอไม่มีปัญหา ป.ใหญ่ ก็จะเอาเอกสารไปให้ เจ้าหน้าที่ดำเนินการต่อเพื่อออก ป.3 เองครับ แค่นี้แหละครับ

เกี่ยวกับเรื่องการขออนุญาตต่างๆคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ เอกสารต่างๆก็ถูกต้องครบถ้วน แล้วหัวหน้าส่วนราชการของผมยังบอกกับผมเองเลยว่าเดี๋ยวพี่เอป.อวุโส หรือนายอำเภอจะบอกให้ช่วยดูให้ด้วย(ไม่ให้ดองเรื่องไว้) แต่...เรื่องที่ผมรู้สึกไม่แฮปปี้กับการไปขอป.3ในวันนี้ คือ
- ไปนั่งรอตั้งนาน เลยเวลาเริ่มทำงานมาเกือบ 1 ชั่วโมง พอเจ้าหน้าที่มา พี่เขาก็คุยโทรศัพท์อยู่ตั้งนานลักษณะเหมือนทะเลาะกับใครอยู่ พอเสร็จก็หันมาถามเราว่าจะมาทำอะไร จึงแจ้งความประสงค์ไป
- เรื่องการกรอก ป.1 ผมสอบถามเรื่องเกี่ยวกับแมกกาซีน ว่าต้องระบุไปด้วยหรือไม่ พี่เขาดุเอาว่าให้เขียนตามเขาบอก แล้วย้อนถามผมว่าแมกกาซีนคืออะไร ทำไมต้องมีด้วย ทำไมต้องขอมาด้วย ผมก็บอกพี่เขาว่าที่ทางบริษัทเจ้าของโครงการแนะนำมาให้เขียนไปด้วย และอธิบายว่าแมกกาซีน คือ ซองกระสุน ใช้ใส่กระสุน (ถามเพื่อความชัดเจน) กับโดนว่า และบอกว่า น้องจะมาสั่งนายทะเบียนได้อย่างไร พี่บอกให้เขียนอะไรก็เขียนไป
-เกี่ยวกับเรื่องหลักทรัพย์ ก็คงไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอกครับ หนังสือรับรองความประพฤติ ผมก็ระบุตำแหน่งและเงินเดือน อีกทั้งสำเนาสมุดบัญชีธนาคารให้ และแจ้งว่ามีเงินสดอยู่อีกจำนวนหนึ่ง แต่มาสะดุดกับคำพูดที่บอกว่าน้องขอเพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน น้องต้องมีหลักทรัพย์ถึงขอได้ ทำให้เวลาฟังแล้วรู้สึกเหมือนชีวิตคนไม่มีค่าเท่าทรัพย์สินเลย ถ้าคนไม่มีทรัพย์สินก็มีปืนป้องกันตัวไม่ได้หรือ และตามป.อาญา มาตรา68 ก็ระบุเกี่ยวกับเรื่องป้องกัน"สิทธิของตนเองและผู้อื่น"ไว้ และโดยหน้าที่ราชการผมบางครั้ง ต้องดูแลทรัพย์สินของทางราชการด้วย ซึ่งถ้ามีผู้ใดมากระทำการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายผมก็ต้องป้องกันรักษาทรัพย์สินของทางราชการไว้เช่นกัน

สรุป ที่รู้สึกไม่ดีก็คือ การให้บริการของเจ้าหน้าที่ครับ ที่ไม่มีจิตใจให้บริการ ไม่อธิบายผมก็ยังไม่ว่า บางครั้งมาอารมณ์เสียใส่คนไปติดต่อราชการ มันเป็นสิ่งไม่เหมาะสมครับ ผมลองคุยๆกับเพื่อนๆส่วนราชการอื่นที่ไปขอมา ท่านก็พูดไปในทำนองเดียวกันครับ โดยเฉพาะถ้าไปช่วงบ่ายๆ

แบบนี้แย่มากครับ...............สรุปน่าจะเป็นเพราะคนใช่ไหมครับไม่ใช่ระบบ

แบบนี้น่าจะบอกให้หัวหน้าของพี่ส่งจดหมายมาชมเจ้าหน้าที่คนนั้นบ้างนะครับ

ผมกลัวว่าปลาพิการตัวเดียวจะทำให้ระบบและคุณภาพ..ตกต่ำนะครับ :~)

ขอบคุณครับผม

 :VOV:
ครับ
รู้หน้าไม่รู้ใจครับ
 :VOV:

อ้อ ตอนเดินขึ้นอำเภอยังเห็นป้าย "อำเภอยิ้ม"อยู่เลยครับ

ตอนนี้ก็รอท่านนายอำเภอแหละครับว่าท่านจะว่าอย่างไร ในเมื่อผมมีคุณสมบัติครบถ้วนตามมาตรา 13 แล้วก็เป็นการซื้อปืนโครงการ

นี่ขนาดไม่เดินไปหาพี่ป.อาวุโสที่รู้จักกันให้ช่วยดูแลก่อนนะ เดี๋ยวพี่เจ้าหน้าที่คนที่รับเรื่องจะหมั่นไส้หาว่าข้ามหน้าข้ามตาพี่เขา เพราะว่าก็รู้จักเคยทักทายกับพี่เจ้าหน้าที่คนนั้นและพี่เขาก็รู้ว่าเรารู้ว่าพี่เขาเป็นคนทำเรื่องอาวุธปืนอยู่ เราก็เลยไปติดต่อตามปกติ ไม่ได้ใช้ความสนิทสนมกับใครเป็นพิเศษให้ดูน่าหมั่นไส้ รู้งี้ให้ป.อาวุโส ดำเนินการให้แทนดีกว่า

   จะขอซื้อปืนก็ต้องแสดงหลักทรัพย์ด้วย ???   แล้วทรัพย์สิน มันสำคัญกว่าชีวิตเราตรงไหนล่ะครับ   เวลาโจรมันปล้น มันจี้  มันถามเราก่อนไหมครับว่า  มีเงินเท่าไร ??  ผมก็เห็นมันพูดอยู่อย่างเดียว copy กันมาทั้งดุ้นเลย .. " มีของอะไร เอามาให้หมด " 
   ส่วนใหญ่ขอซื้อปืนก็เพราะเพื่อป้องกันชีวิตนะครับ  ป้องกันชีวิต.....ส่วนทรัพย์สิน  มาทีหลัง  ว่าไหม ???     

 :)..ขอเอาใจช่วยครับ. :).
     ให้ผู้บังคับบัญชา ทำหนังสือรับรองว่า เห็นสมควรให้มีอาวุธปืนไว้เพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน..

     ข้าราชการ การขออนุญาตมีและใช้อาวุธปืน. ปรกติ จะไม่ยุ่งยากครับ ..
     ส่วนกริยามารยาท ของปลัดที่รับเรื่อง .. อย่าไปสนใจเลยครับ ..  :)

ผมก็เป็นข้าราชการ และได้จองปืนโครงการไว้เช่นกันแต่ยังได้ขอ ป .3 คาดว่าจะไปขอในวันที่ 19 มิ.ย. 49 โดยต้องลาราชการไปภูมิลำเนาต่างจังหวัด ไม่รู้จะเจอแบบ คุณ jib 261 หรือเปล่า สงสัยโครงการเดียวกัน

สด สด เลยครับผมเมื่อวาน เจอคำถามไม่คิดว่ายังจะมีในบทสนทนา
ปลัดสุภาพสตรีท่านนึง ท่านเสวนา
1. จะมีไปทำไมหลายๆกระบอก ผมก็ไม่ได้ตอบว่า กุงเกงในผมก็มีหลายตัวและกฏหมายข้อใหนเขาห้าม
2. ถ้าเกิดเหตุการณ์จริงๆจะยิงเขาทันเหรอ ผมก็ไม่ได้ตอบ ถ้าผมกับคุณดวลกับผมขณะนี้ ผมว่าผมยิงคุณให้ตายได้ โดยที่หลังคุณยังไม่ถึงพื้น
3. เขาไม่ให้แล้วหลายกระบอก ให้แค่สอง ผมก็ไม่ได้ตอบ ท่านวันนอร์ ออกคำสั่ง จะถือเอาเป็น กฏหมายได้รึ และผมก็เชื่อว่าปลัดคนนี้ไม่รู้หรอกว่า ใครออกคำสั่งนี้ และเขาเลิกฮิตตั้งนานแล้ว
4. ไรเฟิลมันเป็นปืนยิงสัตว์ ผมก็ไม่ได้ตอบ ลูกกรดมันก็ไรเฟิลคือกัน
5. 11 ม.ม. มันเป็นอาวุธสงคราม ผมก็ไม่ได้ตอบ ช่วยไปฟ้องศาลไปยึดอาวุธสงครามบนรถผมที
6. ซื้อทำไมปืน ซื้อรถจะดีกว่า ผมก็ไม่ได้ตอบว่า มายบิสิเนสน๊อตยัวร์บิสิเนส
แต่ก็มีคำสนทนานึงที่พอทำให้ผมยิ้มได้ มีปลัดสุภาพบุรุษท่านนึง พูดขึ้นมาในขณะเสวนาว่า
ถ้าเป็นนักกีฬายิงปืนหรือสังกัดสนามยิงปืน ขอ 357 หรือ 11 ก็ได้.....
ผมก็ไม่ได้มีทีมสังกัดมีก็ทีมส่วนตัว ยิงเล่นกะเพื่อนๆ กะว่าจะไปเรียนที่ ศรภ. แล้วตั้งหน้าตั้งตา
ยิงให้ได้ซักถ้วย
และผมก็ไม่ได้ตอบว่า กีฬายิงปืนอะไรที่ต้องใช้ 357 กะ 11 ม.ม.
สุดท้ายจะว่าไปแล้ว ปลัดคนที่มีหน้าที่เกี่ยวกับอาวุธปืน ไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับปืนเลย
ผมก็เลยคร้านที่จะตอบโต้ ปลัดก็เป็นสุภาพสตรีด้วย ผมก็เลยโทรไปปรึกษากับพี่ซึ่งเป็นปลัดจังหวัดอยู่
ท่านก็เลยบอกว่าทนอีกหกเดือน จะมีนายใหม่ แล้วจะแนะนำให้รู้จัก ผมก็เลยจะรอ
จะว่าไปแล้ว กฏหมายอันนี้เป็นการส่อให้เห็นวิสัยทัศน์ของประเทศของเรา การที่ถือเอาเรื่องของความมีและไม่มีทรัพย์สินเป็นข้อตัดสินว่าคุณจะได้หรือไม่ได้การออกใบอนุญาติ เป็นการเหลื่อมล้ำทางสังคมและให้ความสำคัญคนด้วยเงินตรา คนจนไม่มีสิทธิ์ซื้อปืนหรืออย่างไร ถ้าให้คนรวย
มีสิทธิ์ที่สูงกว่าอยู่อย่างนี้ ผมว่าสมควรแล้วที่บางทีต่างประเทศมองเราว่าเป็นประเทศด้อยพัฒนา คนที่ออกกฏหมายนี้มีความคับแคบในจิตใจสูง ไม่น่าจะมาเป็นผู้บริหารประเทศ
อยากจะถามต่อครับว่า
ใครชื่ออะไรที่เป็นคนออกกฏหมายให้ถือเอาเรื่องของการมีทรัพย์มากเป็นการจำเป็นให้ออกใบอนุญาติและสั้นหนึ่งยาวหนึ่ง

เป็นระเบียบตามใจฉันครับ  ทางบ้านผมเพิ่งเจอมาไม่นานมานี้..มีเพียงผู้ใหญ่บ้านมารับรอง พอเขาถามถึงทรัพย์สิน  เลยบอกไปมีรถไถนา(แทรกเตอร์)  8คัน  รถเกี่ยวข้าว5คัน ;D ;D  เครื่องสูบน้ำ5เครื่อง ;D  พอเจ้าหน้าที่ถามถึงหลักฐาน55555ก็รถพวกนี้มันมีทะเบียนกันที่ไหน  ไม่เชื่อก้ถามผู้ใหญ่บ้านดูสิ..... จริงๆแล้วไม่มีหรอกครับ ;D

ผมรวมๆดูก็ อย่างน้อย 30 ล้านครับ

ปกติเราซื้อของโครงการไม่น่ามาสอบกันขนาดนี้นะครับ......เพราะเป็นข้าราชการเหมือนกัน เห็น ๆ กันอยู่.........
 :(
           วันนี้มีโอกาสเข้าไปขอ ใบพกพาอาวุธปืนของข้าราชการกรมการปกครอง.........นั่งเปิดระเบียบกัน...พอดีปลัดก็เป็นเพื่อนกัน.ก็คุยกันตั้งนาน...เพราะระเบียบที่ออกมาเขาอนุญาตเฉพาะส่วนปกครองเท่านั้น เช่น ปลัดอำเภอฯ อส. ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน  กำนัน....สารวัตรกำนัน   เท่านั้น....ก็เลย.......เข้าไปนั่งคุยกับนาย...นายบอกว่าระเบียบเขาไม่เปิดให้ส่วนท้องถิ่นได้รับใบอนุญาตตัวนี้ได้....ถ้าอำเภอขอไปที่จังหวัด ......จังหวัดก็จะไม่ผ่านให้อยู่ดี.......ยิ่งถ้าพูดถึงใบ ป.๑๒ ไม่ต้องพูดถึงเลย...ขนาดนายก อบต. ซี้กับรองผู้ว่า.ฯ  ก็ยังไม่ได้เลย.....ยังไง  ๆ   ถ้าจะพกก็พกให้มิดชิดหน่อย..........เวลาไปนอกพี้นที่ก็แยกปืนกับแม็กฯ ออกจากกันเจอด่านตรวจก็คุยกับเขาดี ๆ ก็คงไม่เป็นไร.....สรุป แล้วก็ได้รับความเห็นใจ..แต่ก็ไม่ได้ใบอนุญาตพก.....อยู่ดี      :(

เด็ด.........................  ;D

ผมเล่าเรื่องของผมมั่งดีกว่าคับ...

ผมไปขอป.3 ปืนขนาด 9 ม.ม.ที่วังไชยา...

ขอเพื่อการกีฬา เพราะดันมี 9 อยู่สองกระบอกแล้ว ขี้เกียจไปต่อล้อต่อเถียงกับเขา...

พี่เขาขอข้อมูลหลักทรัพย์ผมคับ...

ผมบอกว่า " พี่คับผมขอเพื่อการกีฬานะคับ "...

ท่านพี่ตอบกลับว่า " เพื่อการกีฬาก็ต้องแสดงหลักทรัพย์ครับ ถ้าหากมากจะได้ ขอได้ง่ายๆไงครับ"...:~)

...อย่างนี้  :~) :~) :~) :~) :~) จริงๆ ครับ....

...ตอนผมขอเมื่อปีที่แล้ว ผมยื่นหลักฐานการเงิน (ในรูปบัญชี/หุ้น) ไม่มากนักเพราะทุกอย่างเป็นอสังหาริมทรัพย์ซะส่วนใหญ่ แต่สิ่งที่ผมแนบไปด้วยก็คือสำเนาใบแจ้งความว่าบ้านผมถูกโจรกรรมเมื่อ 2-3 วันก่อนผมมายื่นขออนุญาต มีทรัพย์สินสูญหายไปเป็นมูลค่าพอสมควร ตอนสัมภาษณ์ท่านปลัดฯ ที่สัมภาษณ์เลยคุยเรื่องขโมยขึ้นบ้านซะเป็นส่วนใหญ่ ผมเลยโชคดีไปไม่ถูกขอให้แสดงหลักทรัพย์เพิ่มในตอนนั้นครับ... :)

วันนี้ไปประชุมเกี่ยวกับชุดทำงานด้านการข่าวยาเสพติดของจังหวัด เจอปลัดฝ่ายความมั่นคงเพื่อนกันที่มาร่วมประชุมด้วย ปลัดบอกว่าเรื่องเสนอท่านนายอำเภอแล้ว คงไม่น่ามีปัญหาอะไร

เออนะ ขนาดผมทำงานเกี่ยวกับการข่าวยาเสพติดด้วย ตำแหน่งก็เห็นๆอยู่ยังไม่เห็นความจำเป็นในการ"ป้องกันชีวิต"มากกว่าทรัพย์สินอีกเหรอเนี่ย(http://)

เอาใจช่วยครับ

ผมว่าหลักในการออกใบป.3 ป.4...จะออกให้คนที่มีหน้าที่การงาน

และมีหลักทรัพย์ ที่แน่นอน เช่นบ้านที่ดิน รถยนต์ ฯลฯ เพราะคนที่มีทรัพย์สิน
และหน้าที่การงาน จะไม่ค่อยกล้านำปืนไปก่อเหตุ เพราะ
มีห่วง และคนที่มีทรัพย์สินก็เป็นเป้าให้ พวกโจรมันจ้อง เพราะมีเงิน
ให้มันปล้น.....ไม่ได้ดูถูกคนจนนะครับเพราะผมก็คนหนึ่งที่ยังไม่รวย
ลองคิดดูเล่นๆ ปืนในมือคนที่มีบ้านราคา2-3 ล้านบาท มีงานทำในตำ
แหน่งใหญ่ๆ ย่อมกลัวคุกแน่นอน(กลัวไม่ได้ใช้เงิน)กับคนที่ไม่มีอะไรเลย
งานก็ไม่มีทำ .........เป็นหลักแหล่ง[/font]
ขออภัยตัดตอนมาไม่หมด  ข้อคิดนี้อาจถูกไม่หมดซะทีเดียว ถ้าคิดในมุมกลับ
สังคมบ้านเรา ชอบติดสินบน คนมีเงิน  คนทำงานตำแหน่งใหญ่โต ก่อเหตุด้วยอาวุธปืน
 ติดสินบนเจ้าหน้าที่ โดนโทษน้อยมาก แถมมีการปิดข่าวอีก หรือไม่จริง
ปืนนี่แหละครับ  ที่ทำให้รวยหรือจนทัดเทียมกัน 

 

จริงครับ  ....แค่ชีวิต ผู้ขอ และบุคคลที่อยู่ภายใต้การรับผิดชอบ มันก็ประเมินค่าไม่ได้แล้ว.......จะดูหลักทรัพย์  ดูนั้นดูนี้....  อืม :-\

ทั้งหมดนี้เป็นกระบวนการคิดของสังคมบ้านเราครับ  ....ยึดติดกะระบบอำนาจนิยม...(เหมือนที่ผู้การสุพินท์เคยเปรียบเที่ยบไว้ ว่ารับระบบมาจากอินเดียสะท้อนภาพได้จากนิทานพื้นบ้าน เพื่อใช้กล่อมคนที่ถูกปกครอง)  .....  คนมีอำนาจถูกต้อง...คนมีเงิน..มีหน้าตาในสังคม ..นายทะเบียนจะพิจารณาได้ง่ายขึ้น ...จริงๆนะครับ ... ผมเคยเจอนายทะเบียนแบบนี้มาแล้ว   เงินทองไม่เอา ใส่ซองไม่รับ แต่จะเลือกให้แก่ ข้าราชการ และบุคคลในสังคมชั้นสูงของจังหวัด  เท่านั้น

ทั้งทางโลกทางธรรมก็กำหนดอยู่ว่าชีวิตมีค่าสูงกว่าทรัพย์ใดๆ
การต้องกล่าวถึงทรัพย์ก็เพียงเพราะอาจถูกประทุษร้ายเนื่องจากคนร้ายประสงค์ต่อทรัพย์ต่างหาก  ::)


 

ได้ป.3มาแล้วครับ ใช้เวลาในการพิจารณา 1 สัปดาห์ วันนี้อากาศไม่ร้อนเจ้าหน้าที่คนที่รับเรื่อง (คนเดิม) อารมณ์ดี พูดคุยด้วยดี และสังเกตว่า มีคนได้ ป.3 พร้อมผม 3 คน เป็นปืนโครงการหมดเลยครับ

เอาใจช่วยนะครับ 8) 8) 8)

...ไม่ทราบว่าปัจจุบัน ฝ่ายปกครองใช้หลักการใดในการบริหารงาน หลักนิติศาสตร์และรัฐศาสตร์อาจจะไม่เพียงพอกับสถานการณ์ปัจจุบัน ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลอาจจะมีผลมากกว่าหลักการบริหารอื่นๆ ก็เป็นได้...  :( :( :(

อ่านแล้วเห็นว่าเป็นเสมียนรับเรื่องระดับผู้น้อยเท่านั้น อย่าไปถือสาเลย ถ้าเขาคิดและพูดได้ดีกว่านี้คงก้าวหน้าไปไกลแล้ว

        ผมไปขอที่นครปฐม เจ้าหน้าที่ใจดีมาก ใบ ป.1 ท่านก็คีย์ให้โดยใช้คอมพิวเตอร์ พิมพ์แล้วจึงเอามาให้เซ็นต์ชื่ออย่างเดียว  ผมแค่ยื่นหลักฐานเฉยๆ  เอา Statement จาก Bank ไปแต่ดันลืมถ่ายใบหน้า Bookbank ไปด้วย ท่านก็บอกไม่ต้องใช้ก็ได้ ให้ Statement กลับคืนมาเลย หลักฐานอื่นๆเกี่ยวกับทรัพย์สินก็สอบถามเฉยๆ ไม่ได้ต้องดูหลักฐานอะไรเลย ผมไม่ได้นำสำเนาโฉนด ทะเบียนรถ อะไรไปเลย ยังได้เลยครับ

ข้าราชการกรมการปกครองเป็นอย่างนี้ครับปกติ  เวลาจะทำงานต้องการคนช่วยเพื่อให้งานเขาสำเร็จตามที่นายต้องการจะดีมาก ไหว้แล้วไหว้อีก  พอเราเดินเข้าไปขออะไร จะมีปัญหา นโยบายบ้างอะไรบ้าง ผม ซี 7 ไปขอซื้อปืน 9 มม มีปัญหา เคยมีปืนแล้ว ฯลฯ พอดีมีลูกศิษย์คนหนึ่งบอกว่าจะขอปืนให้บอก จ่าย 2500 วันเดียวได้ ถ้า 11 357 4500 ผมก็เฉยๆ ต่อมารู้จักคนคนหนึ่งมีค้าวัวบ้านคล้ายฟาร์มพอดีลูกเขาเป็นลูกศิษย์    คุยกันหลายครั้งอยากได้ 11 เขาที 38 2 กระบอก 9 มมบาเร็ตต้า ลูกซองเดี่ยว ลูกกรดยาวอีกอย่างละ 1 ผมบอกลองคุยกับลูกศิษย์ผมคนนั้นดู ปรากฎยื่น เช้า 11.00น ได้ป 3 เลย จากนั้นอีก 2 อาทิตย์ 5 นัดอีกกระบอก  วันหลังเอาปืนมาอวดผมเริ่มผิดสังเกต 38 คอมแบต มีเลขตอกจากกองพิสูจน์หลักฐานกรมตำรวจ  หลังจากนั้นผมเลยไม่ค่อยไปหา อยู่มาอีกตอนทักษินกวาดล้างยาเสพติด นายอำเภอ กับ ป อาวุโส นำกำลังไปยึดทรัพย์ ทั้งวัว ทั้งแกะ ออกข่าวทั่วจังหวัด (เดาเอาว่าออก ป 3 ทั้งที่รู้ว่าเป็นพ่อค้ายา)  ตอนก่อนผมเคยอยากพาไอทีวีไปทำแบบส่วยรถบรรทุก โดยผมจะเป็นคนเข้าไปขอเอง  นึกไปนึกมาช่างเถอะประเทศชาติ เขาออก หรืออาจแค่ย้าย แต่ผมอาจตายโดยไม่ได้ใช้ปืน ตอนนี้ ป อาวุโสได้ เป็นนายอำเภอก่อนเกษียน (จบ ม6 สมัยก่อน เป็นเสมียณ เลื่อนมาเรื่อยๆ จนมาจบ ราชภัฏเอกพัฒนาสังคม เสาร์อาทิตย์  ฝีมือการหาเงินคงเยี่ยมครับ

งานนี้คำชมอาจทำให้เจ้าหน้าที่และนายทะเบียนท่านเดือดร้อนได้ครับ.... :P

พี่บอกว่า รถ"ฟ๊อกลิฟ"ด้วยครับ