เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ได้มาจากเมล์

> copy มาให้อ่านกัน อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย

>        ดิฉันเป็นคนไทยคนหนึ่งที่มาเรียนอยู่อเมริกาค่ะ

> ได้ติดตามข่าวคลื่นยักษ์ถล่มทางใต้ตลอด ด้วยความเศร้าสลดกับสิ่งที่เกิดขึ้น

> แต่ต้องทำใจค่ะ ว่านี่มันคือภัยธรรมชาติ ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจ

> กับผู้ที่สูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นบ้าน ทรัพย์สินโดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านที่สูญเสียคนที่รักไป

>        ดิฉันได้ดูข่าวทางนี้ ไม่ว่าจะเป็น FOX หรือ ABC News

> ชาวต่างชาติทุกคนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันค่ะ ว่าคนไทยมีความใจประเสริฐมากๆ

> จนดิฉันอดไม่ได้ค่ะ ที่จะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อบอกให้เพื่อนๆ

> หรือประชาชนคนไทยทุกคน ที่ได้ช่วยเหลือผู้ประสบภัย ได้รับทราบ

>        พวกเขาบอกว่า ถึงแม้จะเศร้ากับเหตุการณ์นี้

> แต่ก็ดีใจที่มาประสบเหตุการณ์นี้ที่เมืองไทยเพราะถ้าพวกเขาเกิดไปติดที่ประเทศอื่น

> อาจจะไม่ได้รับการช่วยเหลือที่มากมายล้นหลามอย่างนี้

>        มีฝรั่งอยู่คนหนึ่งค่ะ

> บอกว่าได้วิ่งหนีคลื่นมากับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและคนไทยคนอื่นๆ

> ตัวเค้าเองขึ้นไปยืนอยู่ข้างบนได้แล้ว

> และเห็นคนไทยคนหนึ่งที่วิ่งขึ้นมาด้วยกัน กำลังพยายามเอื้อม! มือไปคว้า

> ดึงลูกชาย อายุประมาน 10-12 เห็นจะได้ ให้ขึ้นมาให้ได้

> แต่คลื่นก็ซัดลงมาทำให้ลูกชายของเธอหลุดมือ

> และถูกดูดกลับไปทางทะเลต่อหน้าต่อตา ..แน่นอนค่ะเค้าบอกว่า

> ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องแทบเสียสติ แต่ฝรั่งคนนี้ก็เข้าไปปลอบค่ะ

> ว่าหลุดจากตรงนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตาย อาจมีคนช่วยเค้าไว้ได้

> สักพักหนึ่งผู้หญิงคนนี้ก็สงบลง และหันไปช่วย นักท่องเที่ยวคนอื่นๆค่ะ

> ที่บางคนบาดเจ็บ หรือบางคนกำลังปีนขึ้นมาก่อนที่คลื่นระลอก 2 จะมา

>        ฝรั่งคนนี้นั่งมองเธออย่างประหลาดใจ ที่เธอ

> ช่วยเหลือคนอื่นอย่างทุ่มเทมากๆ จนเขาบอกเธอว่า พักก่อนเถอะ

> แต่ผู้หญิงคนนี้บอกว่า ไม่หรอก คนบาดเจ็บมีเพิ่มมากขึ้นตลอดเวลา

> แล้วเธอก็ถามฝรั่งคนนี้กลับว่า แล้วคุณล่ะ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า

>        แน่นอนค่ะ เขาเล่าว่า เขาถึงกับตะลึง พูดไม่ออก ในใจรู้สึกพองโต

> ไม่คิดเลยว่าคำพูดนี้ จะออกมาจากปากของผู้หญิงไทยตัวเล็กๆ

> ที่พึ่งพรากกับลูกชายไปเมื่อกี๊ แต่ตอนนี้เธอเข้มแข็ง และจิตใจประเสริฐมาก

>        และยิ่งไปกว่านั้น ไม่ได้มีแค่ผู้หญิงไทยคนนี้คนเดียว ที่ช่วยคนเจ็บ

> เขาบอกว่า คนไทยที่ขึ้นไปอยู่บนเขานั้น ช่วยเหลือกันทุกคน

> ให้คนแก่/คนเจ็บขี่คอ โดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แบ่งน้ำกันกินคนละอึก

> ส่งต่อๆกัน จากมือต่อมือ จากปากต่อปาก

>        ฝรั่งอีกคนเล่าค่ะ ว่าหลังจากพวกเขาลงมาที่จุดพักผู้ประสบภัยแล้ว

> ปรากฎว่าอาหารขาดแคลนมากค่ะ มีชาวบ้านคนหนึ่ง เป็นยายแก่ๆค่ะ

> เดินหอบมะละกอมาตะกร้านึง แล้วค่อยๆปอกมันออก มือของเธอเหลวและเปื่อยมากค่ะ

> คงเป็นเพราะยางจากมะละกอ แต่เธอก็ไม่บ่นซักคำ นั่งปลอกต่อไป ทีละชิ้นๆ

> ด้วยดวงตาที่ใจดีมาก

> และเธอก็ส่งเสียงเรียกเชิญชวนทั้งชาวไทยบอกต่อๆไปยังชาวต่างชาติที่ประสบภัย

> ให้มาหยิบไปทานกันค่ะ คนเล่าบอกว่า ถึงแม้ว่ามันจะไม่อิ่มท้อง

> แต่ยายคนไทยคนนี้ก็ได้เติมใจของทุกคนที่อยู่ที่นั่น ถึงแม้บางคนจะไม่ได้กิน

> แต่ทุกคนก็อิ่มใจกันมาก ข่าวนี้ฝรั่งคนเล่าร้องไห้ออกมาเลยค่ะ

>        ยังไม่รวมไปถึง เรื่องที่นักข่าวคนนึงพูดถึง คุณลุงอีกคน

> ที่เมื่อรู้ว่าลูกและเมียหายไปกับคลื่น

> ก็ได้เดินเท้าขึ้นไปทางเหนือไปหาญาติอีกเขตนึง 1 วัน 1 คืน

> และช่วยกันทำอาหารกล่อง กันทั้งคืน พอรุ่งเช้าก็ให้รถรับจ้างเอาอาหารใส่รถ

> ลงมาที่จุดพักประสบภัย คุณลุงทำอย่างนี้ 3-4 รอบค่ะ

> เค้าบอกว่าคุณลุงคนนี้จะไม่พูดอะไรกับใครค่ะ มีแต่สายตาที่เศร้าสร้อย

> พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาตลอดเวลา

>        และทุกครั้งที่พวกเขาหยิบของ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า อาหาร

> ของเครื่องใช้ ขึ้นมาใช้แต่ละชิ้น ในใจมันก็ชื่นใจ และเปี่ยมไปด้วยสุข

> ที่มันเกิดขึ้นในใจ แม้จะเป็นของเล็กน้อย ของมือสอง

> แต่มันมีก็ประเมินค่าได้สูงมากต่อจิตใจ และเขาก็ไม่ลืม

> ที่จะขอพรให้กับผู้ที่บริจาคของมาให้พวกเขา ว่าท่านเป็นผู้ที่ประเสริฐมาก

>        ขณะนี้ ชมรมคนไทยที่นี่ก็ได้ตั้งมูลนิธิ ช่วยกันบริจาค

> ทั้งเงินและของแล้วค่ะ (แต่เน้นเงินมากกว่า เพราะมันแปลงเป็นอะไรได้เยอะ

> และง่ายต่อการส่งไป) ทุกคนที่งานก็มีแต่คนแสดงความห่วงใย

> และเป็นห่วงผู้ประสบภัยมากๆ

>        ที่งาน มีฝรั่งคนนึงค่ะ พูดขึ้นมาว่า

>        "อาวุธที่ร้ายแรงของคนไทย คือความสามัคคี" ทุกคนที่ได้ยิน ยืนน้ำตาซึมเลยค่ะ

>        ดิฉันแค่อยากจะฝากบอกสำหรับผู้ที่บริจาค

> และช่วยเหลือผู้ประสบภัยทุกท่าน ว่าคุณสุดยอด ขอให้คุณรู้ว่าทุกอย่าง

> ไม่ว่ามันจะมากมายหลายบาท ไม่ว่าจะ หยดเลือด ของใช้ หรือจะแค่เงิน 1

> บาทที่คุณให้เค้าไป มันถึงเค้าค่ะ มันถึงเค้าจริงๆ ถึงไปถึงหัวใจเลยค่ะ

>        มันแสดงให้ถึงว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้น คนไทยก็ยังไม่ทิ้งกัน

> ซ้ำยังช่วยอย่างสุดๆเลยค่ะ

>        ถึงตอนนี้ ดิฉันก็ยังติดตามข่าวอยู่ตลอด เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ

> ช่องนี้หมดข่าวก็เปลี่ยนไปช่องอื่น ถ้าไม่มีมันใจร้อน ก็ต้องเปิด tv online

> ดูทางนี้แหละค่ะ

>        ดิฉันขอให้ผู้ที่เสียชีวิตไปสบายสู่สุขคติ ส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่

> ก็ต้องอยู่ต่อไปแบบคนมีชีวิตค่ะ ยังมีคนที่ต้องการคุณนะคะ

> คุณเป็นคนพิเศษที่โชคดีกว่าคนอื่นมากค่ะ

>        ขอทุกคนให้รักกันมากๆนะคะ

>        ได้ไปบริจาคโลหิตและช่วยเป็นอาสาสมัคร (ล่าม) ที่สภากาชาดไทย

>        ขอยืนยันตรงนี้อีกทีครับถึงคุณค่าแห่ง "น้ำใจ"> ของพี่น้องร่วมโลก...ยิ่งใหญ่เกินจะ

บรรยายจริง ๆ

>        แถวของคนที่แสดงความจำนงค์ขอบริจาคโลหิตยาวมาก

> แต่ทุกคนก็ยังคงยืนรอเวลาแบบไม่ย่อท้อ..

>        มีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง มากัน 4 คน แต่บริจาคได้คนเดียว

> ที่เหลือยืนรอบเตียง กุมมือและพูดให้กำลังใจที่เพื่อนที่นอนให้เลือด

> หลับตาปี๋อยู่

>        สังเกตุว่าเธอกลัว หน้าซีด

> ตัวสั่น....แต่ที่ยิ่งใหญ่กว่าความกลัวคืออะไร..

>        มีอยู่ช่วงหนึ่ง..

> เจอชาวต่างชาติสองคนเดินเข้ามาแจ้งความจำนงค์ขอบริจาคโลหิต

> แต่ไม่สามารถบริจาคได้เพราะอายุเกิน(อายุ 70 และ 72 ปี)>

> เขาก็พยายามบอกว่าร่างกายยังแข็

งแรง (พร้อมเบ่งกล้ามให้เจ้าหน้าที่ดู)> เราก็ได้แต่บอกว่าขอบคุณในน้ำใจและความตั้งใจของเขา

>        ต่อมามีน้องผู้หญิงคนหนึ่งอายุ ประมาณ 10 ขวบ

> มากับคุณแม่ที่เข้าแถวรอบริจาคโลหิตอยู่

> เธอเดินเข้ามาถามผมด้วยสีหน้าและแววตาที่มุ่งมั่นจริง ๆ ว่า

> หนูจะบริจาคเลือดได้มั๊ย..บอกเธอไปว่าหนูอายุยังไม่ถึง.เอาไว้หนูโตกว่านี

> ้ก่อ

> นแล้วกันนะจ๊ะ..

>        ...เธอยังถามต่อด้วยคำถามที่เราแทบน้ำตาร่วงด้วยความตื้นตันว่า

> "แล้วอย่างหนูนี่จะช่วยอะไรได้บ้าง...."

>        หนูเอ๋ย..น้ำใจหนูช่างประเสริฐแท้............ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่

> ครูบาอาจารย์ที่สอนเธอให้รักและเห็นใจเพื่อนมนุษย์..โดยเฉพาะในยามยาก

>        คำพูดที่ว่า "โลกทั้งผองพี่น้องกัน" ไม่ใช่แค่พูดให้สวยหรู

>

> วันนี้เรายืนยันคำพูดนี้ด้วยการร่วมแสดงน้ำใจต่อเพื่อนพี่น้องที่สูญเสีย.

> ..แบบไม่แบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนา

> และเพศวัย....ขอบคุณสำหรับน้ำใจภูมิใจที่ได้เกิดเป็นไทย

อย่าให้ใครมาริบอาวุธชิ้นนี้ของเราไปได้ แม้ว่าเขาจะมาเป็นใหญ่เป็นโต 8 ปี 16 ปี ก็ช่าง >:( >:( >:(

...คำว่า "น้ำใจ" ไม่มีในภาษาอื่นใดนอกจากภาษาไทย 8)

      เมื่อประมาณสัก 3 ปีก่อนผมเคยได้คุย (Chat) กับเด็กผู้หญิงชาวต่างชาติอายุประมาณ 10-11 ปี คนหนึ่ง เขาเข้ามาคุยกับผมก่อน ถามผมว่าอยู่ที่ไหนผมบอกว่าอยู่ประเทศไทย เป็นคนไทย  เขาก็ซักถามเรื่องต่าง ๆ นา ๆ เกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย ประเพณีไทย ว่ามันคืออะไร ทำเพื่ออะไร  คุยกันนานครับ  ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษนัก แต่ก็พอจะเดาคำถามและสนทนาได้  มีอยู่เรื่องหนึ่งเขาพูดขึ้นมาบอกผมว่าประเทศไทยไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใคร  แต่คำศัพท์ภาษาอังกฤษที่แปลว่าเมืองขึ้นนี่ผมก็ไม่เข้าใจความหมาย ผมก็เลยย้อนถามเขาไปว่า คำนั้นมันคืออะไร เขาก็ย้อนกับมาถามผมอีกว่า คุณไม่รู้หรอกหรือว่าประเทศของคุณไม่เคยเป็นอาณานิคมของชาวตะวันตก พอผมเข้าใจความหมายผมถึงกับอึ้งเลยครับ  ไม่เคยคิดว่าเด็กต่างชาติก็ถูกสอนเหมือนกันว่า ในประเทศแถบเอเชีย มีประเทศไทยที่ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นหรืออาณานิคมของประเทศที่เขาล่าอาณานิคมกันในสมัยนั้น  ผมก็ตอบไปว่าทราบ  เพียงแต่ไม่สันทัดศัพท์ภาษาอังกฤษคำ ๆ นั้น  เขาถามต่ออีกว่าคุณรู้ไหมว่าทำไมประเทศไทยจึงรอดพ้นจากการถูกประเทศต่าง ๆ เข้าไปครอบครอง  ผมก็ตอบไปเยอะมากครับ เช่น บอกว่าประเทศไทยเรา ประชาชนคนไทยมี ศาสนา มีพระมหากษัตริย์ที่เก่งเป็นศูนย์รวมจิตใจ ทำให้คนไทยมีความรักสามัคคีกันมาก ศาสนาสอนให้คนไทยรักสงบ ไม่ไปรุกรานใครก่อน และคนไทยไม่เคยขี้ขลาด คนไทยมีภาษาพูด ภาษาเขียน ตัวเลขเป็นของเราเอง เด็กไทยถูกสั่งสอนให้รู้จักคุณคน ฯลฯ

นึกถึงเด็กคนนี้ที่ไรยังซึ้งไม่หายเลย...ปัจจุบันไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว

... :) :) 8)

 :)

 ;) ผม คนหนึ่งละที่ภูมิใจที่ได้ เกิด เป็น คนไทย เกิด บนผืนแผ่น ดินไทย
อยู่ ใต้ พระบรมโพธิสมภาร ของ องค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
          ภูมิใจ เถอะครับ เราเป็นคนไทย

อ่านแล้ว....มีความรู้สึกดีจังครับ...

แต่เวลาอยู่ดีมีสุข กลับเป็นอีกอย่าง ???

เช่นกันครับ       

อ่านแล้ว...ซึ้งเลยครับ

ภูมิใจครับ...ที่ผมเป็น...[b]คนไทย[/b]

ร้องเพลงชาติไทย  และเข้าใจความหมายก็รู้ซึ้งเเล้ว

ดีใจที่เป็นคนไทย
และอย่าให้คนไทยทุกคนลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปง่ายๆ
เพราะ เขายังต้องการความช่วยเหลืออีกนาน
ทั้งเรื่องสภาพจิตใจ และอาชีพเพื่อการยังชีพ

อ้อ...อีกอย่างมีเสียงบ่นแบบน้อยใจจากพระเอกนักกู้ภัยว่า
ของที่ได้รับบริจาค มีของเสียค่อนข้างเยอะ
กลายเป็นว่าต้องการรับบริจาคของที่ไม่ใช้
กลับได้ของที่เขาไม่เอาแล้ว(ขยะ)
มีมากถึงมากกว่า50เปอร์เซนต์เชียว

ดังนั้นใครบริจาคของ ขอจงไตร่ตรองด้วยครับ
ลำบากคนอื่นต้องไปคัดแยก

ขอบคุณครับ

นี้แหละครับที่เขาว่า " จงภูมิใจในความเป็นไทย "

...ความจริงจะเรียกว่าเป็น "อาวุธ" ก็คงไม่ขนาดนั้นนะครับ  เรียกว่าเป็น "คุณสมบัติพิเศษ" ของคนไทยน่าจะพอเหมาะ

 ต่อมามีน้องผู้หญิงคนหนึ่งอายุ ประมาณ 10 ขวบ
 มากับคุณแม่ที่เข้าแถวรอบริจาคโลหิตอยู่
เธอเดินเข้ามาถามผมด้วยสีหน้าและแววตาที่มุ่งมั่นจริง ๆ ว่า
หนูจะบริจาคเลือดได้มั๊ย..บอกเธอไปว่าหนูอายุยังไม่ถึง.เอาไว้หนูโตกว่านี้้ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ..
...เธอยังถามต่อด้วยคำถามที่เราแทบน้ำตาร่วงด้วยความตื้นตันว่า
 "แล้วอย่างหนูนี่จะช่วยอะไรได้บ้าง...."
..หนูเอ๋ย..น้ำใจหนูช่างประเสริฐแท้............ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่
 ครูบาอาจารย์ที่สอนเธอให้รักและเห็นใจเพื่อนมนุษย์..โดยเฉพาะในยามยาก

      คำพูดที่ว่า "โลกทั้งผองพี่น้องกัน" ไม่ใช่แค่พูดให้สวยหรู......


....ดีใจและภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย ครับ......

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยเรา :'(
เอ้าคนไทยทั้งหลาย...จงภูมิใจเถิดที่เกิดเป็นไทย
ภายใต้ฝ่าพระบาทของในหลวงและราชินีที่เรารักเคารพยิ่ง

อ่านแล้วก็อึ่งครับ ตื้นตันใจมากๆ รู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์

 อ่านแล้วปลื้มใจและภูมิใจมากๆเลยครับ

ตอนผมไปอบรมการบริหารงาน โดยผู้ท่านอาจารย์ผู้อบรมคือ ดร. ประเสริฐ สุทธิประสิทธิ์ ( ขออณุญาตเอ่ยนาม ) ท่านบอกว่าภาษาฝรั่งไม่มีคำที่แปลตรงตัวว่า " น้ำใจ " แต่ท่านนิยามคำว่า " น้ำใจ "  คือ สิ่งที่ควรทำ

      เชิญ........พวกเราพี่น้องมาพร้อมกัน
เชิญ........อยู่ใต้ร่มธงไทย
เลือดเนื้อ  เผ่าไทย  นั้นควรจะมีสมานฉันท์
เหมือนน้องพี่ชาติเชื้อเรามีเดียวเกี่ยวพัน
ใต้ร่มธงไทย  ร่มเหมือนดังโพธิ์ไทร
ใต้ร่มธงไทย  เย็นเหมือนใต้แสงจันทร์

ท่านใดจำเพลงนี้ได้บ้างครับประมาณ 23 ปีก่อน ทางโทรทัศน์ช่อง 9 อ.ส.ม.ท. เปิดก่อนเคารพธงชาติ ( 18 : 00 น. ) ทุกวัน ( เป็นเด็กๆแต่งชุดไทยทุกภาค และก็ชุดข้าราชการบ้างเกษตรกรบ้าง มาร่วมกันร้องเพลง เพราะมากๆครับ....แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วเนาะ )

ขออณุญาตพจ้าของกระทู้นอกเรื่องนะครับ  :D

...จำเพลงนี้ได้ครับ

..."อนุญาต" ครับ ;)

 :D แหม......ผมพิมพ์ผิดมาเป็น สิบๆครั้งแล้วสิเนี่ย  ;D ขอบคุณมากครับพี่ coda

อ่านแล้วซึ้งครับ....น้ำใจคนไทย  :~)

...ยินดีครับ  ผมเองมั่นใจว่าตัวผมเองก็ยังมีคำผิดอยู่เรื่อยๆ อิอิ ;D

      :) ภูมิใจที่เป็นคนไทยครับ :)

ผมก็ภูมิใจที่เป็นคนไทยครับ   ;D แต่มาคิดๆดูข้อความของพี่มะขิ่นเห็นจะจริงดังว่า.... รึเป็นจุดอ่อนของพวกเรา?

ความเป็นไทยในสายเลือด....จงภูมิใจเถอะครับ...คนไทยไม่ทิ้งกันครับ....
สังเกตุครับ ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย แต่พอมีเหตุการณ์วิกฤติ คนไทยไม่ทิ้งกันนะ....นับเป็นความโชคดีที่เกิดเป็นคนไทยครับ :VOV: :VOV:

 ;D คนไทยครับ ;D

......อ่านแล้วซาบซึ้งในความเป็นไทยจริงๆ......อ่านจบหัวใจพองโตที่เราเกิดมาบนแผ่นดินไทยและเป็นคนไทย....

อยู่ไหน ก็ไม่สุข เท่าผืนแผ่นดินไทย ครับผม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

รักเธอประเทศไทย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

 :)...อ่านแล้วรู้สึกดีมากครับ... :)

.............. ;D..อ่านแล้วซาบซึ้ง ครับ  แต่ก็กลับมามองตัวเองว่า จากเหตุครั้งนี้ผมได้ทำอะไรให้เพื่อนร่วมชาติ ไปบาง นอกจากการบริจากเสื่อผ้า และเลือด  .........จริงๆ  ผมอยากให้ชาวชมรม สพป. ของเราทำอะไรเพื่อคนไทยที่ประสพเหตุครั้งนี้  อย่างน้อยก็อยากให้คนทั่วๆ ไปเห็นว่าคนเล่นปืนชอบปืน ก็เป็นคนไทยที่ดีคนหนึ่ง  ไม่ได้เล่นปืน มีปืน แล้วจะกลายเป็นนักเลงเหมือนที่ชาวบ้านกำลังมองภาพภายนอกเหมือนอยู่ทุกวันนี้.. ;)

คนไทยรึปล่าวววววว...?
คนไหนคนไทย  จะรู้ได้ไง  ถ้ามีน้ำใจละคนไทยแน่นอน
 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

-ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ที่บ้านเขา เขาจะไม่ช่วยเหลือกันเหมือนคนไทยเราหรือ ? ผมสัมผัสอเมริกาเล็ก ๆ น้อย ๆ จากหนังฮอลลีวู้ด ดูเขาก็มีน้ำใจนะผมว่า (หรือว่าหนังเลือกเอามาเฉพาะส่วนที่ดี ๆ ) โดยเฉพาะอังกฤษมีชื่อเสียงมานานเรื่องสปิริต
-ส่วนแถบยุโรปรู้ความเป็นไปน้อยมาก ทราบแต่ว่า เดนมาร์ก นอรเว สวีเดน สเปน ฯลฯ เขาก็มีกษัตริย์ บทบาทของพระมหากษัตริย์บ้านเขาไม่เมตตาอารีต่อประชาชนเหมือนในหลวงของเราหรอกหรือ ?