เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ผมผิดหรือที่ยึดกรือเซะ.... หนังสือที่ตีแผ่หัวอกของชายชาติทหารที่เป็นวีรบุรุษของผม....ผมได้ยินชื่อของท่านมาแต่มัธยมต้น......ได้อ่านแล้วคุ้มเงินมากๆ.......
แล้วหากพี่น้องชาวปืนท่านใดชอบหา E-books อ่าน แนะนำ www.avaxhome.ru[/color
มีตำราเยอะมากตั้งแต่ตำราช่างยังตำราแพทย์แต่เป็นภาษาปะกิตนะครับ

เดินออกมาได้ 2 -3 ก้าวผมได้ยินเสียง..พล็อก..ไอ้หนุ่มวัยรุ่นจอมยียวนคนนั้นลงไปนอนชักแล้วตาย  ถูกเตะเข้าปลายคางอย่างจัง  เราจัดแจงหาถังแดงมาเผาทำลายร่างมันในวัด ..ฯ

-มีจ่าคนหนึ่งสั่นมาเลยบอกว่าเจ้าดำหัวแพรมาเข้าทรง ผมเตะด้วยคอมแบท มันลอยตกกระไดสลบกลางอากาศ หลังจากนั้นเจ้าดำ หัวแพร ไม่เคยมาเข้าใครอีกเลย ..ฯ

เขียนตรงไปตรงมา ไม่ปิดบัง ตัวอักษรโตอ่านง่าย แต่ว่ารูปเล่มและ art ดูจะขาดศิลป์ไปบ้าง

กำลังจะซื้อยู่ครับแถวที่ผมอยู่ไกลไปหน่อย.... ;D ;D

ชื่อผมผิดหรือที่ยึดกรือเซะ.... ใช้ชือนี้เลยใช่มั้ยครับ เล่มกี่ตังค์ :)

...ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ  8)

(http://161.200.139.232/images/books/9789749257821.gif)

ผมผิดหรือ? ที่ยึดกรือเซะ!  

พัลลภ ปิ่นมณี ....1/2547   
ราคาปก 195 บาท
ราคาพิเศษ 176.00 บาท  ( ลดถึง  19 บาท หรือ 10.00 %)

ที่ chulabook.com ได้เลยครับ (สั่งหลายเล่มคุ้มกว่า เพราะค่าส่ง 50 บาทเน้อ)

ขอบคุณครับสำหรับข้อมูล บุคลประเภทนี้แหละครับที่น่าจะศึกษาประวัติและยกย่องวีรกรรม :)

ท่านผู้เขียนยังกล่าวทำนองว่า ฝ่ายโน้น (ขจก.) มันทำงานสำเร็จมาตลอดจึงได้ใจ ไม่เคยสูญเสีย พอเจอะเหตุการณ์วันที่ 28 เมย.2547 เข้าไปทีเดียวตาย 100 กว่า มันช็อร์ตไปเลยนะ ขวัญเฝิน ขี้หดตดหาย แต่ท่านกลับถูกย้ายออกนอกพื้นที่ น่าเสียดายมาก ถ้าไม่ย้ายท่านท่านจะบดขยี้  ฝ่ายโน้นก็จะอ่อนแอลง ไม่สามารถฆ่าทิ้งยิงคนเล่นอยู่ได้ตั้ง 1 ปีหรอก  
-กระทู้ที่เกี่ยวกับไฟใต้ หรือ ภัยพิบัติทางภาคใต้ ผมรู้สึกจะเข้ามาเกี่ยวข้องมากเป็นพิเศษ เพราะผมคนปักษ์ใต้ครับ

อ่านอยู่แล้ว

ผมก็คงจะเกี่ยวข้องกับประเด็นความมั่นคงพอควร.....เพราะผมเป็นคนไทยโดยสายเลือด......เป็นลูกหลานคน บ้านบางระจัน  ที่บรรพบุรุษของผมชนกับอริศรัตรูไม่ถอย.....สาบานได้ว่าหากท่าน พล.อ พัลลลพท่านต้องสู้กับโจรกบฎจนตายและไม่มีใครเคียงข้างกับท่าน....ผมจะไปสู้ร่วมกับท่าน....ให้ศพเราวางคู่กับ ชายชาติทหารแบบนี้ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง....ใครอ่านอย่าหมั่นใส้ผมนะครับ...กล่าวด้วยสัจจริงครับ

ที่ปัตตานีเหตุการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ  ลองเล่าสู่ให้เพื่อนๆทางนี้ได้ทราบบ้างสิครับ

เห็นด้วยอย่างแรงเลยครับคุณร็อก ผมเองของคนไทยเลือดสยามเช่นกัน ยังจำได้เสมอ ครั้งเก่าก่อนตอนเรียนรอดอ ตอนเดินแถวตอนเรียงห้า เคลื่อนพลจากฐานที่ตั้งสู่สนามฝึก หรือการวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า(สมัยไปเข้าค่ายนะ) เพลงมาซตอนเดินแถว ก็มักจะเป็นเพลงปลุกใจ เสียสละ ฯลฯ ยังจำได้เสมอ ตอนอยู่ปีสี่ที่ค่ายไทรโยค ก่อนนอนยังต้องร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี เป็นความหลังแห่งการฝึกที่ภาคภูมิใจมาก เป็นอะไรที่เหมือนความฝันจริงๆ ได้ใส่ชุดฝึกพร้อม ปลย. ยืนแถวตรงหน้าธงชาติไทย ร้องเพลงสยามมานุสถิต ยังจำได้เสมอตอนอยู่ปีห้า(วันสุดท้ายของการฝึก) ว่าตนเองสิ้นวาสนาแล้วที่จะได้ร้องเพลงชาติต่อหน้าเสาธง ในสภาพชุดฝึกเปรอะมอมแมม อยู่ข้างกายคือ ปลย.ในท่าเรียบอาวุธ กลางแสงแดดจ้าแห่งเขาชนไก่ ร้องเพลงปลุกใจสรรเสริญภูมิพลและชาติสยาม  อันระบือนามทั่วแคว้นแดนดิน


ก็ได้แค่นี้แหละครับ เพราะตนเองสิ้นวาสนาได้เป็นทหาร/เจ้าหน้าที่  ขืนทำแบบนั้นตอนนี้คนคงหาว่าบ้า เพราะข้าเป็นได้แค่เพียงคนธรรมดา ทำได้เพียงนึกถึงความหลังแสนหวานชื่นครั้งการฝึกรอดอ   ปลย.ก็เคยจับ  ขุดสนามเพลาะก็เคยลอง นอนกลางฝุ่นแสนสุขหนอ คลาน โผ หมอบ ตามยุทธวิธี ถึงแม้จะอ่อนล้า แต่ปฎิบัติด้วยความสุข ช่วงชิงเข้าจรยุทธ สนุกสุดดักซุ้มยิง(ตอนปีสี่ ฝึกรบแบบกองโจร)

พลายแก้วขออาสา การสงครามแห่งกรุงศรีฯ สยามแผ่นดินนี้ ไม่เคยเป็นขึ้ข้าใคร


ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

ที่ปัตตานีเหตุการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ  ลองเล่าสู่ให้เพื่อนๆทางนี้ได้ทราบบ้างสิครับ
ผมย้ายออกมาตั้งแต่เดือน กค.2547 แล้วล่ะครับ ได้สัมผัสกับเหตุการณ์มัสยิดกรือเซะเล็กน้อย ครือตอนนั้นยังอยู่ในพื้นที่ เหตุการณ์หลังจากนั้น เช่น กรณีตากใบ,รองผู้ว่า ปน.ถูกยิง ฯลฯ ผมก็รับรู้จากสื่อต่าง ๆ เท่า ๆ กับท่าน  กว่าจะได้ย้ายออกมาไม่ง่ายเลยครับ ต่อสู้กันหลายยกจนกระทั่ง รมต.สมคิด ฯ ลงพื้นที่วันนั้นมีเหตุการณ์คนถูกยิงตายกลางถนนพอดี เราก็เลยฮึดเรียกร้องอีกที ..ท่านจึงย้ายให้

เสียใจกับผู้สูญเสีย และเห็นใจกับผู้ที่ปฏิบัติงานในพื้นที่ ไม่ว่าใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ จะเป็นอย่างไรก็ขอเอาใจช่วยครับ  แต่บ้านผมที่อยู่ห่างเมืองหลวงของประเทศเพียง 30 ก.ม. ยังโดนยึดโดยพม่า มอญ กะเหรี่ยง ไปเรียบร้อยแล้วเลยครับ  ไม่ได้พูดเล่นนะครับ ถ้าไม่เชื่อมาเที่ยวบ้านผมได้  ที่สมุทรสาคร  ผมไม่รู้ว่าผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองเราคิดกันอย่างไร อะไรคือความมั่นคงของชาติเดี๋ยวนี้ผมแทบจะไม่รู้แล้ว ว่ามันคืออะไร ก็ได้แต่แค้นใจครับ พวกคุณคงนึกภาพที่ผมพูดไม่ออกกระมัง จะอธิบายยังไงดีล่ะ  อย่างงานโอทอป มีดนตรีมาแสดงตอนกลางคืน ก็ต้องเป็นวงดนตรีของพม่ามาแสดง  อย่างป้ายตามข้างทางอย่างเช่น ป้ายงานวัดจะมีงานวันใหน งานอะไร ก็ต้องเขียนเป็นภาษาพม่า มอญเลย แม่งนึกจะแทงกันก็แทงกัน นึกจะยิงกันก็ยิง  อ๋อแล้ว ตำรวจที่นี่เหรอ   คูเวตแน่ะครับ ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะครับ



ชาติของเรา เป็นไทอยู่ได้ จนถึงตัวเราทุกวันนี้ ก็เพราะบรรพบุรุษของเรา เอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิต และความลำบากยากเข็ญเข้าแลกไว้ เราต้องรักษาชาติ เราต้องบำรุงชาติ เราต้องสละชีพเพื่อชาติ

อ๋อแล้ว ตำรวจที่นี่เหรอ   คูเวตแน่ะครับ
-คุณจะบอกว่าคุยห์,คุยหะ(ที่ภาษาไทยโบราณหมายถึงลับ,อวัยวะในที่ลับ) อย่างนั้นหรือป่าวคับ
-ที่ปัตตานี พม่า เขมร มอญยึดเมืองเหมือนกัน ตู้เพลงแถวท่าเรือเปิดเพลงลูกทุ่งไม่ทราบสัญชาติสนั่นไปเลย ตกเย็นมาเตะฟุตบอลไม่ใส่รองเท้าสักคน อาชีพบางอย่างคนไทยเราเลิกทำแล้วเช่น จับกัง ตังเก ถ้า ตม.เราเข้มงวดมากธุรกิจพวกนี้เจ๊งหมดแน่

 8) 8) 8)อ่านหนังสือท่านแล้วเห็นภาพเลยครับ เล่มนี้เป็นอีกเล่มนึงที่ผมอ่านรวดเดียวจบครับ 8) 8) 8) เล่มที่ผมอ่านพิมพ์ครั้งที่ 3 แล้ว ;D ;D ;D

ผมก็คงจะเกี่ยวข้องกับประเด็นความมั่นคงพอควร.....เพราะผมเป็นคนไทยโดยสายเลือด......เป็นลูกหลานคน บ้านบางระจัน  ที่บรรพบุรุษของผมชนกับอริศรัตรูไม่ถอย.....สาบานได้ว่าหากท่าน พล.อ พัลลลพท่านต้องสู้กับโจรกบฎจนตายและไม่มีใครเคียงข้างกับท่าน....ผมจะไปสู้ร่วมกับท่าน....ให้ศพเราวางคู่กับ ชายชาติทหารแบบนี้ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง....ใครอ่านอย่าหมั่นใส้ผมนะครับ...กล่าวด้วยสัจจริงครับ
 :D~ :D~ขอร่วมด้วยคนครับ :D~
 :D~นึกได้ว่า...วันนี้ เมื่อ 20 ปีก่อน...ผมแบก HK 33  เดินสวนสนาม..หน้าธงชัยเฉลิมพล ครับ ;D

....ยังไม่เคยอ่านแต่พอเห็นกระทู้สงสัยพรุ่งนี้ต้องรีบไปซื้อมาอ่านซะแล้วซิเรา....