เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก   คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง

โดย วินทร์ เลียววาริณ.

วันแรกที่เข้าเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่งเมื่อรุ่นพี่บางคนบอกว่า " การอดนอนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนในคณะนี้"
วันสุดท้ายในคณะนี้ ผมพบว่าตั้งแต่เรียนมาห้าปี   ไม่เคยต้องอดนอนเลย ยกเว้นเมื่อต้องทำงานกลุ่ม ทั้งนี้มิใช่เพราะผมทำงานเร็วกว่าคนอื่น ... แต่เพราะผมไม่เชื่อในทัศนคตินั้น  จึงพยายามพิสูจน์ว่ามันไม่จริง และพบว่า การวางแผนที่ดีแก้ปัญหาได้ทั้งหมดแม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะ..ที่น่าขันก็คือ น้อยคนที่อดนอนได้คะแนนดี
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี..ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ

.. เมื่อกลับมาเมืองไทย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง
นั่นคือหลายคนมองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลา " เป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก "
ผมรู้ความจริงภายหลังว่า ...
คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า ตนเองขยันขันแข็ง ยิ่งอยู่ดึก ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง เสียสละเพื่อองค์กร   น่ายกย่องชมเชย
บ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี..เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็นตาใครคนนั้น หลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ
หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศมาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย์   " มาสายกลับดึก"   ด้วย
แต่หลายปีในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด..ทำให้เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต ผมกลับมองว่าคนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพ  ไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา .จึงต้องอยู่ดึก
ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงานโดยไม่มีการวางแผน ไม่มองภาพรวม
ลองคิดดู ....
การอยู่ดึกเพื่อทำงานพิเศษหนึ่งคืนหมายถึงค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้น
เครื่องปรับอากาศทำงานมากขึ้น ค่าทะนุบำรุงสูงขึ้น
ผลกระทบต่อคนทำงานคือพักผ่อนน้อยกว่าที่ควรเป็น
ยิ่งอยู่ดึก ประสิทธิภาพของงานในวันถัดไปยิ่งตกต่ำลง
. มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง ตวัดกระบี่ในมือเพียงฉับเดียว ก็เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม
มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง ราวกับอยากบอกโลกว่า .. ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย
โลกรับรู้ แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน

. งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย
งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม .หรืออารมณ์ขึ้นลง
ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของกฎเกณฑ์ "ตอกบัตร"
ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่งไม่ได้เป็นสัดส่วนกับคุณภาพของผลงานเสมอไป
บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน .หลายครั้งงานที่ให้เวลาน้อย กลับออกมาดีกว่างานที่ให้เวลามาก

" คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก   คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง

ทำงานเสร็จแล้วก็เลิก! ไม่ต้องรอเทวดาบนสวรรค์วิมานมารับรู้ "

เพราะถึงเวลานั้นเทวดาก็กลับบ้านไปแล้ว..

เห็นหัวข้อเลยต้องเข้ามาอ่าน.....ขอบคุณครับ ;D

ปัญหาของบ้านเมืองทุกวันนี้เกิดจากคนเก่งไม่จริง และฉลาดในการโกง

ขอบคุณมากๆครับ

ชอบๆ

โดนใจ เต็มๆ ครับ ...............ขออนุญาต คัดลอก ไปแอบแปะที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ ที่ทำงานครับ :VOV: :VOV:

เห็นด้วยครับ  เพลงอมตะบางเพลงยังใช้เวลาแต่งไม่ถึงห้านาที

............คำกล่าวหัวข้อ.........ของ จขกท...น่าจะจริงครับ.........

 :D..เป็นหลักการคิดที่ดี ..ขอบคุณมากครับ คุณสล่าเก๊า .. :D

โดนใจมากๆครับ
แต่ผมเป็นพวกกระบี่ที่ตียังไม่เสร็จ  ;D

ผมก็คงเป็นหนึ่งในนั้นครับ ตลอดเวลาที่เรียนสถาปัตย์ ผมนอนดึกมาตลอด
กลายเป็นนิสัยที่ไม่ดี ติดตัวมาจนเดี๋ยวนี้ ผมกลายเป็นคนชอบทำงานกลางคืนไปแล้ว
ผมว่ามันเงียบ มีสมาธิในการทำงาน ดีกว่าตอนกลางวัน (ภรรยาผมบ่นเรื่องนี้อยู่เสมอๆ)

 ;D ;Dขอบคุณมากครับ ดีมากๆเลยครับ ;D ;D

             โดนใจครับ...ผมจะมาทำงานตามเวลา ปกติ เพราะช่วงที่ทำ ก็ทำอย่างเต็มที่ งานออกมาอย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ชอบทำงานเอาหน้า เหมือนบางคน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ ก็นั่งเฉย ๆ พอเจ้านายมา ก็ทำท่าขยันขันแข็ง (ชงกาแฟ เข้าปะเหลาะนายอีกต่างหาก)
            ส่วนเราทำงานงก ๆ  ไม่มีเวลาไปประจบนาย พอโบนัส หรือ ขั้นเงินเดือนออก เราก็ได้น้อยกว่า...ผมมัก จะถูกค่อนแคะอยู่ เสมอว่า สาเหตุที่ไม่ได้ขั้น ก็เพราะไม่ อุทิศ เวลาให้ทางราชการ ... อ้าว ก็งานผมทำในเวลามันก็เสร็จแล้ว แล้วจำเป็นด้วยเหรอที่ ผมต้องทำงานล่วงเวลา ผมก็มีครอบครัว ที่ต้องกลับไปดูแล เอาใจใส่ พวกที่ทำงานล่วงเวลา ก็มีแต่ พวกนั่งทำงานไปสักพัก แล้วพอสักชั่วโมง ก็กลายเป็น เด็กเสริฟ์ ตราครุฑ ซะนี่......เออ...

 ;) ;) ;)