เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง
ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุ๊กกี้ 1 ห่อ และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านและกิน ฆ่าเวลาไปพลาง ๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุ๊กกี้ เพื่ออ่านและกินไปพลาง ๆ เธอสังเกตเห็นว่าข้าง ๆ เธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร ว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาสักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่านหนังสือ ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วกินมันอย่างละชิ้นเธอมองด้วยความโกรธแต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุ๊กกี้และเฝ้ามองนาฬิกา

ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ยางอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไป เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็....ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย" ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น
ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุ๊กกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายแล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า
"เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุดๆ ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ"

เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ

เธอตกใจมาก ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่า.....คุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน
เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า
มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง

เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท
เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง..........

มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า "สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย"

..........นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น หลาย ๆ สิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า

"เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?
เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่"..........

อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ.

555 ........ แย่เลยสาว

เอ.............จำได้ว่าผมให้คุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายให้เธอไปทั้งชิ้นเลยนี่นา.....อุ๊ยไม่ใช่ครับล้อเล่นครับ ;D  ขอขอบคุณท่าน จขกท มากๆครับสำหรับข้อคิดที่ดี ;D ;D

"สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย"
 ;) ;) ;)ขอบคุณครับ ;D

ขอบคุณครับ...อ่านแล้วรู้สึกดีครับ เธอคนนี้คงรู้สึกผิดไปตลอดนะครับ 

ไม่หรอกค่ะ. เดี๋ยวก็ลืม  เคยเหมือนกันแบบว่า.................
เดินมาพร้อมผู้ชายซื้อกาแฟเย็นเหมือนกัน แก้วละ 15 บาท เราให้สตางค์ก่อน แม่ค้าทอนให้แล้ว 5 บาท คว้าแก้วกาแฟที่แม่ค้าส่งมาก่อน
คุณผู้ชายส่งตังค์ให้ 20 บาท แม่ค้าทอน 5 บาท เราก็ไปเอาตังค์ทอนอีก แม่ค้าส่งกาแฟให้เขาแต่เขาไม่ได้ตังค์ทอน เขามองหน้าดิฉัน 
ดิฉันยังค้อนทำปากขมุบขมิบเถียงว่าตังค์ทอนของฉัน เขาสั่นหัวแล้วเดินจากไป  ยังด่าในใจอีกอีตาบ้า..
ถึงออฟฟิศถึงเห็นมีเหรียญ 5 อยู่ในมือ 1 เหรียญ กระเป๋ากระโปรง 1 เหรียญ ;D

ด้วยความเคารพครับ....

เป็นเรื่องใกล้ๆ ตัวเราจริงครับ....

ขอบคุณครับ...............

อืม ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีครับ   ;D

อืม..อะนะ :<><>

ซึ้งมากๆเลย

เรื่องนี้ผู้หญิงไม่ผิดครับ ฟันธงได้เลย

เพราะเธอซื้อคุ๊กกี้มาจากห้างคาฟูร์  ตอนจัดรายการซื้อ 1 แถม 1

เธอจึงเหลือคุ๊กกี้อีกหนึ่งถุงครับ

อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆครับ  :)

 
ตัดสินมองคนอื่นผิดๆ เป็นอยู่บ่อยๆครับ บางครั้งเราตัดสินด้วยรูปร่างหน้าตา
เชื้อชาติ สีผิว และการแต่งตัว  เมื่อได้รู้จักตัวตนจริงๆของเขาแล้วถึงรู้ว่า
สิ่งที่เราคิดตัดสินเขามันผิดมาตลอด

"เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?
เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่"..........
ถูกครับ ;)

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ชายหนุ่มนั้นมิใช่ผู้ต้องหารายแรก   ......โดยเฉพาะกรณีที่ีผู้หญิงเกี่ยวข้อง

ขอบคุณมากครับ

พี่Watt มาทันเวลาพอดี
เป็นปรัชญา จริง ๆ 55555+