เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ปัจจุบันคนไทยมากมายที่เป็นเช่นพุทธวัจจนะเมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้ว สังคมจึงวุ่นวายไม่มีสรณะ เพราะมีปัญญาแล้วไม่ใช้ แต่จะใช้ความเชื่อเป็นแนวทาง  ลองอ่านแล้วคิดตามว่าจริงหรือไม่

พหุงเว สรณัง ยันติ ปัพพตานิ วนานิจะ อารามะรุกขะ เจตยานิ มนุสสา ภะยะตัชชิตา

มนุษย์ทั้งหลายเป็นอันมาก เมื่อถูกภัยคุกคามแล้ว ย่อมระลึกถึง ภูเขาบ้าง ป่าบ้าง อารามบ้าง ต้นไม้บ้าง เจดีย์บ้าง ว่าเป็นที่พึ่ง หรือเป็นเครื่องป้องกัน

เนตังโข สรณัง เขมัง เนตังสรณะ มุตตะมัง เนตัง สรณะ มาคัมมะ สัพพะทุกขา ปมุจจะติ

นั่นไม่ใช่ที่พึ่งอันเกษม ไม่ใช่ที่พึ่งอันอุดม คนอาศัยสิ่งเหล่านั้นเป็นที่พึ่งแล้ว ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

 :~)คามเชื่อเปลี่ยนแปลงยากครับ :~)