เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

นอกจากไปยิงปืนที่สนามแล้ว อยากทราบว่าชาวปืนชอบอ่านงานวรรณกรรมที่เกี่ยวกับปืนกันบ้างไหมครับ????

: ธนุส นิราลัย กับเดโทนิคกระบอกสั้น ("สารวัตรเถื่อน", "หักลิ้นช้าง", "บ่วงบาศ", ส่วนใน "ประกาศิตอสูร" ท่านธนุสอยู่ในเพศบรรพชิตเสียแล้ว)
: "Sniper ภาค 1 - 2"  ใน อวป. เรานี่แหละ
: รพินทร์ ไพรวัลย์ กับนิยายซีรีส์ป่า
: "แม่โขง" ของท่านปองพล

ผมชอบ รตอ. วีธ์ บุญแต่ง กับปืน คาร์ไบน์ .30 จาก " ลว.สุดท้าย" มากกว่าธนุส ครับ

 ;) ผมชอบธนุสในตอนแม่ลาวเลือดคับ...

มีชีวิตจิตใจ รัก โกรธ หลง หน่อยคับ...

ส่วนวรรณกรรมเรื่องอื่นๆก็อ่านอยู่ประจำคับ...

แต่ชอบ ทอม แคลนซี่ เป็นพิเศษคับโดยเฉพาะในตอน เดอะ ฮันท์ ฟอร์ เดอะ เรด อ็อคโตเบอร์ คับ...  ;D

คู่กรรมครับ   ที่สุด ::) ::) ::) ::) ::) ::) ::) ::) ::) ::) ::)

ท่านผู้ใดมีภาพ เดโทนิค 5 นัด ขอดูบ้างครับ

 ;) ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่านะคับ...  ;)

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

Don't know about the 5 round  Detonics krub.  This one holds 6 in the Magazine for sure :)

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

หากเป็นการเริ่มเรียนรู้คาลิเบอร์ต่างๆผ่านวรรณกรรม โดยส่วนตัวผมเริ่มจากวรรณกรรมเรื่องพล นิกร กินหงวน ครับผม(ในตอนต่างๆ) ไม่ว่าจะเป็นปืนกลมือท็อปสัน ปืนพก ปืนคาร์ไบน์ ฯลฯ แต่ก็พึ่งมาเห็นรูปเห็นร่างปืนต่าง(ที่เคยเห็นแต่ชื่อ แต่มองไม่เห็นภาพ)ในตอนโตขึ้นมานิดหนึ่งเมื่ออ่านนิตยสารจักรวาลปืน(ในอดีต) พูดแล้วก็คิดถึงความหลัง

มีพี่น้องบางท่าน พูดถึงเรื่องคู่กรรม ทำให้นึกปืนนัมบู ซึ่งเป็นปืนนายทหารญี่ปุ่น(สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง) ขึ้นมาในทันที ดูคล้ายๆวอลเธอร์ของเยอรมัน

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

 ;D น่าจะคล้าย Luger P-08 มากกว่าครับท่านพลายแก้ว ;D
 ;D Luger P-08 ;D
(http://snowman.ascuk.net/luger.jpg)

 ;D Walther P-38 ;D
(http://dragoncollector.free.fr/img/Galerie%20Photos/MILITARIA/Pistolet%20Walther%20P38%209mm%208coups.jpg)

อ้อ จริงด้วย คล้ายรูเกอร์มากกว่าวอลเธอร์ ขอบคุณครับน้านายใหม่ ที่แนะนำเพิ่มครับ อาจเป็นได้ว่าสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เยอรมันกับญี่ปุ่น เป็นพันธมิตรกันมั้ง อาวุธปืนจึงออกแบบมาคล้ายๆกัน ขอบคุณครับน้านายใหม่

ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม

 ;D ยินดีครับ ;D
 ;D แต่ทั้งนัมบูและ P-08 ถึงจะหน้าตาคล้ายกัน แต่ระบบปฏิบัติการคนละเรื่องกันเลยนะครับ คือเป็นระบบรีคอยล์เหมือนกัน แต่ระบบขัดกลอนต่างกันครับ P-08 ใช้การขัดกลอนแบบข้อเหวี่ยงเยื้องศูนย์ (ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกหรือเปล่า) ส่วนนัมบูผมจำไม่ได้ครับ จำได้แค่ต่างกันเยอะครับ ;D
(http://www.armesetpassion.com/eclatep08.jpg)

นัมบุออกแบบตามพาราเบลลั่มครับ  รีคอยล์ถอยตรงเหมือนกัน ขัดกลอนด้วยข้อเสือเหมือนกัน  แต่ของนัมบุจะออกแบบให้ผลิตได้ง่ายกว่า และบอบบางกว่าพาราเบลลั่ม
ส่วน P38 เป็นรีคอยล์ถอยตรงเหมือนพาราเบลลั่ม  แต่ขัดกลอนด้วยแท่งกระดกใต้ลำกล้อง  ที่เบเร็ตต้า 92 ลอกแบบมานั่นแหละครับ (จริง ๆ ลอกแบบมาตั้งแต่เป็นตัวซิงเกิล) 

วรรณกรรมของ ป๋า ..... "พนมเทียน" ... สอนผมมาตั้งแต่ เด็ก .. เล็บครุฑ ... สิงห์สั่งป่า.. เพชรพระอุมา ... นอกจากนี้ .. เศก ดุสิต  ...  จำพวก อั้งยี่ อินทรีแดง .. ถล่มแก้งมังกรแดง ...

ตลอดจน นวนิยาย ยุค สงครามเวียตนาม ของ... ต๊ะ ท่าอิฐ ... สยมภู ทศพล .... ก้องหล้า สุรไกร ... จะให้ความรู้ด้านอาวุธสงครามได้ อย่างมาก ๆ ... เพราะบางท่าน เป็นทหารรับจ้าง รบในเวียตนาม ลาว เขมร มาแล้ว

ขอบคุณครับน้านายใหม่ และน้าสุพินธ์ที่ให้ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับปืนนัมบู ทำให้หลานความรู้หางอึ่งคนนี้ได้ทราบข้อเท็จจริงเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับอาวุธปืน ถือว่าได้ว่าอาวุธปืนเนี่ย เป็นศาสตร์อย่างหนึ่งที่ลึกซึ้งและน่าค้นคว้าจริงๆ

ขอพระอวยพรน้านายใหม่และน้าสุพินธ์ รวมทั้งพี่น้องชาวนิตยสารอาวุธปืนทุกท่านครับผม

 ;D ขอบคุณท่านผู้การครับ ;D

 ;D :o  ถ้าเริ่มอ่านจริง ๆ เกี่ยวกับอาวุธปืน.....(ครั้งแรกในชีวิต)

ของผมคือ "มัจจุราชสีรุ้ง" ครับ....

ส่วนปัจจุบันที่อยากจะอ่านอีกรอบ...ก็คือ "ฑูตนรก" ครับ

เพราะบังเอิญนึกขึ้นได้ว่า....
นวนิยายเรื่องนี้...สะท้อนให้เห็นถึงเหตุการณ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ได้ดี....ครับ

ผมอ่านเพชรพระอุมาเพราะ หลงรักคุณหญิง ดาริน เข้าให้
ตอนนี้ติดตามอ่าน Sniperเพราะมาพร้อมหนังสือ อวป.......................ก๊าบ

ไม่ทราบว่าเป็นที่นิยมเก็บสะสมไม๊ครับ เพราะใต้เตียงเคยค้นเจอครับ(สนิมเพียบครับ :~))ตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เดิมครับ ทราบว่าเป็นเป็นปืน ที่ผู้พัน อิชิโร่ นัมบู ออกแบบไว้จาก 'สนทนาภาษาปืนครับ'

K Point Blank กั๊บบ

คุหญิง . ดาริน วราริทธ์  อายุ ิ24-25 เมื่อ ปี 2507-2508 .....  ก็ รุ่น ๆ ท่าน เจ้าป้า น่าแหละ กะ มั้ง ..... ถ้า ป่าน เนี้ย ยัง อยู่ (ไม่ตาย) ... จารักไหว หมัย ครับ .... ha ha 

อ่านที่เพื่อนๆว่าหลายเล่ม
ขาดไม่ได้ สยุมภู ทศพล นักเขียนสงคราม
รุ่นหลังก็ คิม ซากัสต์(แต่ไม่มากเท่า สยุมภู)


แหงล่ะ ตอนนั้นกะลังมีความรักกะลำเพา นี่นา

 :VOV: เฉียบ  ชัยณรงค์..........มัจจุราชสีรุ้ง   และ         ปิ่นหล้าแห่งแคว้นฉาน

วอลเธอร์   พี พี เค  ของ  ๐๐๗

.๔๔  แม็กนั่ม    และ   .๔๔  ออโตแม็กซ์   ของ  จ่าแฮรี่

๖๐๐   ไนโตร   ของคุณชายเชษฐา

จงอางเพลิง.........จาก  ชุมแพ

โคลท์   ๑๙๑๑    จาก   เดอะ  ลาส  แมน   สแตนดิ่ง

บาเร็ตต้า  ๙๒  เอฟเอส  จาก    โหด   เลว   ดี

นายสมชายเลือก 1911 จากหนังที่อีตา สตีเว่น ซีกัล แสดงครับ...

ถึงแม้อีตานี่ออกจะเก่งผิดมนุษย์หน่อย(ทำนองว่าแมลงวันจะบินมาชน อีตานี่คงใช้ศิลปะไอคิโด้ จับแมลงวันหักนิ้ว แล้วเหวี่ยงแมลงวันชนฝาน่ะครับ... ฮา)

อีตานี่ใช้ 1911 แสดงหนังตั้งแต่หนุ่มจนแก่... นายสมชายก็ตามดูจนแก่ตามไปด้วย... ฮา

นายสมชายชอบท่าทางจับปืนครับ เหมือนปืนงอกออกจากมือ ท่าเดินจี้ปืนไปข้างหน้า... ท่าวาดปืนเวลายิงหลายเป้า... การเคลื่อนไหวลื่น ลงจังหวะได้หมดครับ... ถึงแม้ตอนแก่ๆแล้วจะมีการเล่นความเร็วเฟรมหนังมาประกอบ... แต่นั่งรีเพลย์ หลายๆรอบ นายสมชายว่าอีตานี่เคยฝึกมาแยะแฮะ...

ทุกเรื่อง หากไม่ติดว่าตามบทต้องใช้ปืนยี่ห้ออื่น... นายนี่ใช้ 1911 ขนาด .45 ตลอดครับ... เย้

งั้นพี่สมชาย ลอง วิจารณ์ท่ายิง ซิงเกิ้ล ของคลิ้นต์ อีสต์วูด
หรือท่ายิงของ โรนัล เรแกน หน่อยสิครับ
 ;D ;D ;D

ด้วยความเคารพต่อผู้ล่วงลับครับ
ทุกวันนี้ หาหนังวีซีดีของทั้งสองท่าน ยากมากเลย

เท่าที่ผมจำได้ สตีเวน ซีกัล เป็นพรีเซ็นเตอร์ ให้ สปริงฟิลด์ อยู่ระยะหนึ่งครับ ;D ;D ;D................ผมชอบท่าจับถือปืนของเขามาก แล้วเป็น1911 เสียด้วย........

เท่าที่อ่านนิยายประเภทวรรณกรรมมา...........กับตัน อิสมาแอล ชาห์ (ฤทธี นฤบาล) แห่งเรือนาจาบันการัส ใน เล็บครุฑ ตอน กาลีนคร ของคุณพนมเทียน ใช้ สมิท M19 .357 ครับ..........ส่วนผู้ฝูงก้องหล้า สุรไกร ของคุณสยุมภู ทศพล รู้สึกว่าจะใช้ บราวนิ่ง ไฮเพาเวอร์.............

ในหนังฮอลลีวู้ด..........จ่าริชชี่ ในคนแดงเดือด ใช้ สมิท M19 ลำกล้อง 2.5 นิ้ว.................ถ้าให้ถูกใจแฟนๆ Glock ก็ต้องเรื่อง แบดบอย..........ที่ขาดไม่ได้ก็ จ่ามาร์ติน ริกส์ ใน ริกส์คนมหากาฬ ก็ ปืนพระเอกตลอดกาล บาเร็ตต้า 92FS .......................ในเรื่องเดอะมัมมี่ภาคแรก พระเอกก็ใช้ 1911 คู่นะครับ ;)

หากเป็นวรรณกรรมที่อยู่ในรูปของแผ่นฟิลม์ภาพยนต์ จนส่งผลให้ประทับใจอาวุธปืนของพระเอก ก็มีดังนี้

1.The Last Man Standing ที่บรูซ วิลลิล เป็นพระเอก โดยในเนื้อเรื่อง ใช้ปืน1911 สองกระบอกคู่

2.ไดฮารด์(ทุกภาค) พระเอกใช้ เบเร็ตต้า 92 เอฟเอส

3.ริกส์(ทุกภาค) พระเอกใช้ เบเร็ตต้า 92 เอฟเอส(จำไม่ผิดรู้สึกเป็นสเตนเลส)

สุดท้ายละครโทรทัศน์ในอดีตเรื่องตี๋ใหญ่(ชอบเวอร์ชั่นฉัตรชัย เล่นเป็นตี๋ใหญ่) แน่นอนเลย สิบเอ็ดมอมอ ยูเอสอารม์มี่


ขอพระอวยพรพีน้องชาวเว็บบอรด์นิตยสารอาวุธปืนทุกท่านครับผม

ขอบคุณ เสธ. มะขิ่นครับ... นายสมชายว่าแล้วเชียว อีตา สตีเว่นเนี่ย มาดแยะ... ฮา... เลยมีคนจ้างให้เป็น Presenter ... ส่วนตัวดาราคงชอบ 1911 ด้วยครับ...

อ้อ... นายสมชายสงสัยอีกครับ... ว่าก้องหล้า สุรไกร, สยุมภู ทศพล, และประชา พูนวิวัฒน์... นวนิยายของสามท่านเนี่ย คล้ายกันมากทั้งพล๊อตเรื่อง คนชื่อตัวละคร และบทรักแบบไม่คาดฝัน...  สงสัยว่าสามท่านเนี่ยคนเดียวกันหรือเปล่าน่ะครับ... เย้

   ;Dนายสมชาย(ฮา)คีบสยุมภู  ทศพล เป็นอดีตทหารรับจ้าง  ปัจจุบันถึงแก่กรรมแล้ว ไม่มั่นใจว่าจะเป็นคนเดียวกับ ก้องหล้า  สุรไกรหรือไม่ สำนวนคล้ายกันมาก แต่ผมว่าไม่น่าใช่นะ ;D
               ;Dปรีชา  พูนวิวัฒน์  เป็นอดีตนายตำรวจ  ผมชอบท่านทั้งงานเขียน และการทำงานครับ...

ท่ายิงของลุงคลิ๊นต์ฯ... เป็นตัวอย่างของท่ายิงฉับพลันที่ฝึกมาอย่างดีครับ... มองเผินๆเหมือนยิงลวกๆ แต่ทุกฉากฯ จะเห็นว่าลุงแกยืนสองเท้าลงน้ำหนักเต็ม เท้าเยื้องเล็กน้อย เล็งก่อนแล้วยิง ไม่ว่าเล็งผ่านศูนย์หรือวางลำแล้วยิงในทุกฉากนะครับ... ยกเว้นฉากเดียวที่วิงไล่ตัวร้ายที่ใช้ Walther P38 ไล่กันในเหมืองมั๊ง(จำไม่ได้) ท่อนนั้นมีลุงคลิ๊นต์ยื่นมือยิงผ่านเหลี่ยมประตูแบบไม่มองเป้า... นานๆ เห็นที... ก้อลูกมันน้อยนี่นา...

ออกตัวก่อน ตอนสมชายวิจารณ์เนี่ย จากความทรงจำล้วนๆ... เท่าที่จำได้ ท่ายิงสวยที่สุดมาจากตระกูลหนัง Dirty Harry ครับ... ส่วนเรื่องอื่นๆเช่น The Gunt Let ใช้ลำกล้องสั้นๆ ไปเน้นเรื่องถูกถล่มยิงในรถทัวร์เวลาฝ่าเมือง ไม่มีฉากยิงกันมันส์ๆ... ส่วน Sudden Death ก็ไปเน้น Auto Mag เสียมาก...

ฉากจ่าแฮรรี่ยิงรถยนต์วิ่งสวนใส่หน้า บนสะพานข้ามแม่น้ำ... ยิงใส่รถ แล้วก็ยิงใส่คนอีก... ยิงสอง หรือสามเป้าเนี่ยครับ... ยืนสองเท้า ควักปืนมา เล็งแล้วยิงมองผ่านศูนย์ฯ... มองดูเผินๆช้า แต่การเคลื่อนไหวลื่นปราดไม่ชะงักครับ... ก็ลูกมีแค่ 6 นัดนี่นา... ต้องเล็งหน่อย... แต่นายสมชายมักข้องใจว่าจ่าแฮรรี่มักโดนยิงใส่ก่อน แล้วคู่ต่อสู้พลาดเป้า เลยโดนจ่าสวนด้วยลูกโตครับ...

ฉากที่ยิงในร้านอาหารฯ ในภาค 2 มั๊ง... นั่นก็หลายเป้า ยิงช้าหน่อย แต่โดนทุกนัดครับ... โดนยิงก่อนแต่คู่ต่อสู้พลาดอีกแล้ว... ฉากจบของภาคแรก ที่ยิง .44 ใส่ตัวร้ายที่ริมน้ำ จนตัวร้ายกระเด็นตกน้ำน่ะ... .44 ขายดีเพราะฉากเนี๊ย... ฮา

เอาไว้นายสมชายไปหาหนังมาดูก่อน... แล้วจะมาวิจารณ์มันส์กว่านี้ครับ... ฮา

ส่วนปู่เรแกน... นายสมชายไม่เคยตามดูจริงๆจัง... ถ้าจอห์น เวย์น ละก้อ... จำได้แม่นครับ... ท่าเงื้อปืนคาวบอยฟาดลำกล้องจากบนลงล่างพร้อมกับง้างนก Single Action ไปด้วย... ฟาดลำกล้องลงจนสุดปั๊บ ลั่นไกโป้ง... เห็นท่ายิงแค่แว๊บๆ ก็ร้องบอกได้ทันที... จอห์น เวย์นครับ... ฮา

ขอบคุณคุณเป้าสะอาดครับ...  :D

ตอนที่คลิ้น อีสด์วูด รับบท จ่าคาราแฮนด์ ในมือปราบปืนโหด.............เขาทำการบ้านมาดีครับ

ทราบมาว่าตอนที่คลิ้น ได้รับบทนี้ เขาติดต่อ บ.สมิท ขอยืมปืน M29 ลำกล้อง 8 นิ้วกว่าๆ มาทดลองยิงเพื่อหาฟิลลิ่งของปืน..............ซึ่ง บ.สมิท ก็ใจดี ให้ยืมและให้กระสุนมาด้วยจำนวนหนึ่ง(1-200 นัด).................เราเลยได้ชมภาพยนต์แอ๊คชั่นที่ดูสมจริง ไม่เว่อร์ เหมือนนายจอห์น วู กำกับ

ปืน สมิท M29 .44 เลยขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ในอเมริกา เพราะนายคลิ้น นี่แหล่ะ

อ้อ... นายสมชายสงสัยอีกครับ... ว่าก้องหล้า สุรไกร, สยุมภู ทศพล, และประชา พูนวิวัฒน์... นวนิยายของสามท่านเนี่ย คล้ายกันมากทั้งพล๊อตเรื่อง คนชื่อตัวละคร และบทรักแบบไม่คาดฝัน...  สงสัยว่าสามท่านเนี่ยคนเดียวกันหรือเปล่าน่ะครับ... เย้
คนละคนกันครับ
ก้องหล้า จะเป็นนักบิน
สยุมภู     จะเป็นทหารราบ
ประชา    จะเป็นแนวตำรวจและบู๊ครับ :D
แต่ชอบหมดเลย ขณะนี้ว่างๆยังไปเดินหาหนังสือเก่า ที่จตุจักรครับ ;D
อีกท่านก็คือ คิม สากัส แต่หนังสือออกมาน้อย ;D

เอ...ใครพอทราบเรื่องเวบไซด์ ประวัตินักเขียนไทยมั่งครับ
(คาดว่า น่าจะเป็นท่านทัดมาลา ;D)
ผมสงสัยเรื่องท่านสยุมภูจัง บ้างก็ว่าเป็นทหารราบ บ้างก็ว่าเป็นนักข่าวสงคราม

อ้อ...อีกเรื่องที่ชอบ คิงโซโลมอน ไมน์  สมบัติพระศุลี
ออกแนว adventure มากกว่าปืน
 ;D ;D ;D

เฮ้อ...จาดดด...ห้ายซาหน่อย.....อิ อิ
นักเขียนผู้ล่วงลับ "สยุมภู ทศพล" มีชื่อจริงว่า ประจิม วงศ์สุวรรณ

เกิดเมื่อ พ.ศ.2480 เป็นคนจังหวัดนครราชสีมา บิดา มารดามีอาชีพค้าขาย
สยุมภูเป็นบุตรคนที่ 2 จากพี่น้อง 4 คน จบชั้นมัธยมปีที่ 6 จากโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย

ตามประวัติเป็นนักกรีฑาทีมชาติไทย
เคยได้เหรียญทองคนแรกในกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่ 4 ที่ประเทศอินโดนีเซีย ประเภทวิ่ง 400 เมตร
และยังเคยไปร่วมมหกรรมกีฬาโลก แข่งโอลิมปิกที่กรุงโรม

ถามว่าเป็นมายังไงถึงมาแต่งนิยายสงคราม 
ก็คงเพราะ "สยุมภู ทศพล" สมัครเป็นทหารหลังจากเรียนจบใหม่ ๆ
และยังเคยเป็นทหารรับจ้างไปรบในลาว 1 ปี  ถูกคอมมิวนิตส์จับเป็นเชลยศึกที่เดียนเบียนฟูอยู่ 2 ปี
ก่อนถูกปล่อยตัวเป็นรุ่นแรก  ในสมัยรัฐบาลยุคหลังเหตุการณ์ 14 ตุลาฯ
ซึ่งจากประสบการณ์ที่เคยใช้ชีวิตในสนามรบ
คงเป็นแรงบันดาลใจให้สยุมภูหันจับงานเขียนนิยายจนมีชื่อเสียงโด่งดัง

"สยุมภู ทศพล" เริ่มเขียนนวนิยายเป็นตอนๆ ครั้งแรกในนิตรสาร"จักรวาล รายสัปดาห์"
เป็นนักเขียนรุ่นน้อง "พนมเทียน"
ใช้นามปากกา "สยุมภู ทศพล" ครั้งแรก
ในนิยายเรื่องเฉือนคมเพชฌฆาต และยังเคยใช้นามปากกา "ทอง เทพบุตร"

ผลงานมีมากมาย อาทิ ดับรามสูร กองพันปิศาจ ชุมทางนรก เส้นทางนรก วันชโลมเลือด
สงครามฝิ่นที่ภูหินตั้ง ไม่มีคำตอบจากทุ่งไหหิน ถล่มเนินสกายไลน์-วัน ค่ายนรกเดียนเบียนฟู

จาก มติชน...ครับ

เรียน ท่านนายสมชาย...ครับ

เจ้าของนามปากกา  ก้องหล้า สุรไกร

มีชื่อจริงว่า ชูศักดิ์ ราษีจันทร์
เคยเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนมัธยมฯ อุตรดิตถ์

โด่งดังมาจากงานชุดไกด์ผี ในฟ้าเมืองไทย ใช้นามปากกาว่า  "ต๊ะ ท่าอิฐ"
ส่วนชื่อก้องหล้าใช้เขียนนิยายแนวบู๊ มีฉากอีโรติก เช่น ดับรามสูร

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...

แล้วไม่มีใครผ่านสายตา ไปยังลี้คิมฮวง หรือเพชรฆาตดาวตก(godfater ภาคกำลังภายใน) ของโกวเล้งบ้างละครับ

อ่านแล้วได้ ข้อคิดในการดำเนินชีวิต มากเหมือนกันครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ...

แหม... เล่นเอานายสมชายนึกถึงความหลังครับ... โดยเฉพาะฉากอิโรติกของนักประพันธ์ทั้งสามท่าน มักเกิดแบบไม่คาดฝัน... ทำนองเดียวกับเดินสะดุดหัวตะปูบนพื้นราวสะพานไม้ข้ามคลอง... เงยหน้าขึ้นมองเจอหน้าสาว... ไม่เกิน 3 ชั่วโมงก็มีบทรักเสียแล้ว(มีหลายตอนเพิ่งยิงคนตายเมื่อตอนกลางวันแหมบๆ หูไม่ทันหายอื้อ... ฮา)

...เสาร์อาทิตย์นี้เดินร้านหนังสือเก่ามั่ง... ฮา

  แบบนี้เคยอ่านตอนนึงครับ
 
  เขาทั้งสองถูกไล่ล่าจนมาถึงกระท่อมหลังหนึ่ง
  แหม่มสาวดูอ่อนล้าจากหลบหนี
  ตะวันลับฟ้า  พวกมันไม่กล้าผลีผลามเข้ามาแน่นอน
  เพราะศพเพื่อนพวกมันเป็นพยานได้
  เราจะรอจนก่อนสว่าง แล้วแหกวงล้อมไป
  คืนยาวอันเหน็บหนาว....แล้วเขาทั้งสองก็เปลือยกาย :D~