เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สงคราม

ลูกชายอายุเจ็ดขวบ ถามพ่อขณะทานข้าวเย็น
“พ่อครับ สงครามเกิดขึ้นได้อย่างไร”

พ่อมองหน้าลูกอยู่นาน ...อืมม์!....จะอธิบายอย่างไรดีนะ?
“เอาอย่างนี้ สมมติว่าไทยกับสเปนทะเลาะกัน…” พ่อตอบ

แม่ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ตัดบทขึ้นมาว่า
“คุณอย่ายกตัวอย่างที่เป็นไปไม่ได้สิ ไทยกับสเปนจะทะเลาะกันได้อย่างไร, อยู่กันตั้งไกล”

“ก็แค่สมมติเท่านั้นแหละคุณ” พ่อตอบ

“ถึงจะแค่สมมติก็ไม่ควร สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ลูกจะจำไปผิดๆ” แม่พูด

“แต่มันเป็นเรื่องสมมติ ซีเรียสไปได้” พ่อตอบ

“ใช่ต้องซีเรียสสิ ของอย่างนี้เด็กจำไปผิดๆ แล้วไม่ดีต่ออนาคตของเขา รู้งูงูปลาปลา เดี๋ยวเขาหาว่า พ่อแม่ไม่สั่งสอน” แม่พูด

“คุณก็คิดไปไกล นี่มันเป็นเรื่องสมมติ คุณไม่ควรอารมณ์เสียนะ!” พ่อตอบ

“คุณนั่นแหละ อารมณ์เสีย!!”.......แม่เสียงดัง

“ฉันบอกไม่ได้อารมณ์เสีย..โว้ยย!!!”......พ่อดังบ้าง

ลูกชายพูดแทรกขึ้นมาว่า
“พ่อครับ แม่ครับ ผมรู้แล้วครับว่า สงคราม เกิดขึ้นได้อย่างไร ?”






อ่านแบบไม่เอาขำแล้วจะน่าคิดครับ ว่าเราเผลอป้อนข้อมูล , เผลอแสดงตัวอย่างอะไรให้ลูกซึมซับไปแล้วบ้าง  :)





credit:คุณMoonphaseห้องจิปาถะ เวบสยามนาฬิกาครับ

เด็ก เปรียบเหมือน ผ้าขาว
อยู่ที่เราจะแต่งเติม อะไรลงไป
แล้วเด็กได้ซึมซับ ครับ....

ตาจ้าวชอบเอาเรื่องในครอบครัวมาเล่า ;D

แหม ทำไปได้

ตกลงว่าวันนั้นได้ทานข้าวเย็นกันไหมครับ

หึ หึ

หมดสิทธิ์ย่ะ เป็นผมนะ .......ชิงตอบว่า" จ้ะ จ้ะ สเปนทะเลาะกับโมรอคโคก็ได้จ้ะ "ตั้งแต่แรกแล่ว ไม่มีหือให้ได้ทะเลาะกันหรอก  ;D

สุดยอดครับ  มีมาให้อ่านวันละเรื่องก็น่าจะดีนะครับคลายเคลียดดีครับ