เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สวัสดีทุกท่านครับ
       ผมขอเชิญพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกท่านในเวป มาพูดถึงความพอเพียง หรือ แนวทาง แนวคิดที่เรามีกันเถอะครับ เผื่อจะได้แนวความคิดที่จะนำไปปรับใช้กันบ้างครับ
ในส่วนตัวผมได้ปฏิบัติเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้างแล้วครับ
        - ด้านครอบครัว พูดคุยกัน มีอะไรฟุ่มเฟือย ลดได้ก็ลด เริ่มอดออมเป็นระบบมากขึ้นครับ
        - มีเนื้อที่เล็กน้อย ตอนนี้ปลูกผักสวนครัว มะเขือ พริก ตะไคร้ ฯ พอกิน แต่ไม่ถึงขั้นเหลือขายครับ
        - เสื้อผ้า ปีนี้ประหยัดมาก เพราะใส่เสือ้เหลืองตลอดปีครับ
       เจตนาของกระทู้นี้ ผมต้องการรับความคิดดี ๆ จากหลายท่านไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน และส่งเสริมความคิดให้คนรอบข้างได้ทำตามครับ ผมไม่กล้าใช้คำว่าแนวทางเศรษฐกินพอเพียงตามพระราชดำริ ด้วยเกรงว่าในการแสดงความคิดเห็นจะต้องเป็นทางการและต้องคำนึงถึงความเหมาะสมอย่างมาก จึงขอใช้คำกลาง ๆในเรื่องของความพอเพียงที่เรามีกันครับ อีกอย่างหนึ่งผมเป็นเฟืองจักรตัวเล็ก ๆ ที่ต้องขับเคลื่อนแนวทางนี้ให้กับประชาชนในตำบลทราบ จึงอยากได้แนวคิที่เป็นภาษาชาวบ้านแบบพวกเราด้วยครับผม
                                                                   

  ผักสวนครัว เช่น พริกขี้หนู โหระพา มะเขือ ตะไคร้ มะกรูด กระเพรา ถ้าบ้านใครพอมีเนื้อที่เหลือปลูกไว้ก็ดีครับ

ปีนึงประหยัดเงินได้เป็นพัน  แถมยังสด สะดวกไม่ต้องวิ่งไปซื้อยามฉุกเฉิน.. :D

"เลือกซื้อของเพื่อการใช้งานจริงๆ ไม่ใช่เพื่ออวดการเป็นสาวกยี่ห้อ" เช่น นาฬิกา รถยนต์ เสื้อผ้า ปากกา เนคไท ฯลฯ

"ปฏิเสธแนวคิดสร้างภาพ" เช่น ยี่ห้อหรู ใช้แล้วเท่ ดูป๋ามาก ฯลฯ

ของผม......

1/เริ่มต้นจากทำบัญชีครับ.....ให้รู้ว่าหามาได้เท่าไร....แล้วก็ให้รู้ว่าจ่ายไปเท่าไร/อะไรบ้าง.....มีเหลือแค่ไหน
เดี๋ยวนี้ใช้คอมช่วยทำบัญชียิ่งง่าย...ใส่ข้อมูลทีเดียว....มันเดบิท/เครดิต...จัดหมวดจัดหมู่เสร็จสรรพ  ;)

2/ไม่จ่ายมากกว่าที่หามาได้ ไม่ผ่อน(ยกเว้นบ้านครับ)/ไม่กู้/ไม่เอาเงินในอนาคตมาใช้
ไม่มีหนี้ค้างบัตรเครดิตเด็ดขาด...ดอกถูกแพงอย่างไร...ไม่สนใจ

3/ใช้ให้สมฐานะ ใช้จ่ายตามกำลัง ..... มีมากจ่ายมาก มีน้อยจ่ายน้อย .... อยู่เขียมห่มเจียมมากก็ไม่ดี ... เศรษฐกิจไม่หมุนเวียนครับ  :)

 ;D

ดูลายเซ็นผมสิครับ

เราลองมาลดความอยากได้ปืนใหม่กันมั่งไม๊ครับ น่าจะประหยัดได้เยอะ

วันก่อนเคยได้รับเมลเพื่อนมาทีนึงเนื้อหาเกี่ยวกับ ตอนเด็กก็ว่าถ้าทำงานแล้วจะเก็บเงิน พอทำงานก็ว่าขอใช้เงินเป็นรางวัลชีวิต ตอนวัยกลางคนก็ว่าต้องส่งลูกส่งเมีย พอไปรู้ตัวตอนแก่ไม่มีเงินทองใช้ไปลำบากทีหลังครับ   ตอนนี้เริ่มเก็บเงิน 10% ของเงินที่ได้รับทุกเดือนแล้วครับ ตั้งใจจะสะสมไว้ตอนแก่ถึงแม้ผมจะได้รับเงินบำนาญก็ตามครับ คิดว่าถ้าไม่เริ่มเก็บวันนี้ จะไม่มีวันได้เก็บตลอดไปครับ ทุกวันนี้บัตรเครดิตผมใช้แค่ใบเดียวครับสะสมคะแนน เพื่อแลกเป็นเงินเครดิตเข้าบัญชี ทุก 860 แต้ม ได้ 100 บาท (ปีที่แล้วแลกได้ 2,400 บาท คุ้มไหมครับ) เติมน้ำมันได้ลดตั้ง 3% ถ้าใช้ให้เป็นจ่ายชำระหนี้ให้เต็มอย่าให้ค้างชำระ ผมว่าใช้แล้วคุ้มค่าครับ  อนาคตเศรษฐกิจไทยจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เก็บเงินไว้ใช้จ่ายยามจำเป็นดีกว่าครับ


ปล.ต้องใจแข็งครับเงินเดือนออกปุ๊บต้องถอนเข้าบัญชีทันทีเลย

เก็บเงินออมจากเงินเดือนให้ได้ 25% ทุกเดือนครับ

อยากได้อะไรมากกว่าชีวิตประจำวัน ก็ตัดสิ่งไม่จำเป็นออก

อดดูหนังสักเรื่องก็ได้แล้ว 120 ไม่เที่ยวกลางคืนสักคืน ก็เก็บได้ 4-500

อยากได้ปืนสักกระบอก เก็บเงินสดให้ได้ก่อนแล้วค่อยซื้อ อิอิ

 8)...ผมน้อมนำมาปฏิบัติอยู่เสมอครับ....แต่เรื่องปืนก็พยายามอยู่... :~)

คำว่าพอเพียงไม่ใช่ประหยัด  ไม่ใช่ต้องน้อย เล็ก  บาง จิ๋ว  อด ไม่มาก ไม่เว่อร์  แต่ไปสำคัญเอาที่พึ่งพาตนเองได้

            ผมแบ่งเงินไว้ดังนี้ครับ
 เพื่อตัวเอง      คือ    ใส่ปาก ใส่ท้อง เลี้ยงตัวเอง
 ใช้หนี้            คือ     เลี้ยงดู บิดา มารดา
 ฝาก              คือ     เลี้ยงดู บุตร ธิดา
 ฝังไว้            คือ     ทำบุญ ทะนุบำรุงพุทธศาสนา และ ส่วนรวม 

เห็นด้วย    ................     ;)

เรื่องเงินผมไม่ค่อยมีปัญหาคับ...

ได้เท่าไหร่ให้แฟนเก็บหมด...

สบายไป...;D

.. เห็นด้วยครับ

   ผมเพียงเข้าใจเพียงบางส่วน ว่า พอเพียง
   คือการประมาณตน ในการใช้จ่าย ในการใช้ชีวิต
   มีน้อยใช้น้อย ไม่เป็นหนี้  มีมากใช้น้อย เพื่อเหลือเก็บ
   จำเป็นใช้ ก็ต้องใช้  โดยระวังไม่ก่อหนี้สิน.  :)

   โดยยึดทางสายกลาง ตามคำสั่งสอน ของพุทธศาสนา.  :)

 

มัชชิมา ปะติปะทา ;)
ไม่ใช้เงินจนเกินตัว :D
 

คนเราพอเพียงไม่ได้หรอกครับถ้ายังมีความ.......อยาก :<><>
แต่ผมสบายหน่อยแฟนให้วันละ100 ใช้หมดก็ห้ามขอเหลือมาก็หยอดกระปุกครับ :VOV:

;Dผมเหมือนกันครับ..อยากอยู่นั่นแหละอยากยิงปืนครับ อาทิตย์ไหนไม่ได้ดมกลิ่นดินปืนละก็เป็นครั่นเนื้อครั่นตัวเชียวครับ

วันละ.100.พอหรือครับ.. ;D ;D

ความพอเพียงเรื่องปืน.....ก็ให้กันกลับมาทำปืนแก๊ปใช้เอง ดินปืนก็ทำเอง 

แหม  !    คงไม่ต้องถึงขนาดนั้นมั้งครับ       ;D

เอาเป็นว่า    ......     ถ้ามีเงินพอซื้อของดี ๆ   (  หรือ   ของหรู ๆ  )    มาใช้บ้าง    ....    หรือ    เป็นรางวัล    ให้กับตัวเอง

เป็นความสุขตามอัตภาพ    .....    ที่ตัวเองสามารถทำได้    โดยไม่เบียดเบียนใคร    หรือ    ไม่ต้องเดือดร้อน    เป็นหนี้เขา

และ    ไม่ต้องละเลยในสิ่งที่จำเป็นกว่า    ......    ก็พอแล้ว    .......       :)

แต่การที่จะ    ไม่ใช้จ่ายเลย    หรือ    ประหยัดกันสุด ๆ   (  แบบเกินไป  )   .....    มันก็    ไม่ดีเหมือนกัน

ถ้าเป็นแบบนั้น    เศรษฐกิจ    ก็จะหยุดนิ่ง    ไม่มีการพัฒนา     .....    ปัญหาอะไร  ๆ    อื่น ๆ    ก็จะตามมา    ....

เดือดร้อนกันทั้งประเทศ    .........

ทำไมน้ำหนักตัวแม่คุณไม่ยอมพอเพียง         :~) :~) :~) :~)   ขึ้นเอาๆๆๆ  :~) :~) :~)

ผมยังมีความอยากอยู่มากครับ อยากได้โน่นให้ตัวเอง อยากได้นี่ให้คนอื่น เยอะแยะไปหมด  ;D

แต่ผมไม่ค่อยอยากได้อะไรที่ไม่ควรอยาก ไม่เคยแยแสในลาภที่ไม่สุจริต  ;)

เข้าสนามเดือนละครั้งๆ ละ 1 กล่อง

ความอยากไม่ใช่ข้อห้ามในหลักการพอเพียง  เพียงแต่อยากก็ต้องอยากแบบพอเพียง ;D ;D

แม้นบ่ออ้ายตุ๊ อิอิ

กินเพื่ออยู่  อย่าอยู่เพื่อกิน  แล้วอดออมประหยัดครับ   :D

เมื่อก่อนผมเป็นคนคุมเงินเองใช้เองซื้อเองหาเองสรุปซื้อปืนตามอยาก   หลังๆละอายใจได้ของชอบคนเดียวเลยให้แฟนเเสนสวยควบคุมเก็บเเทนจะใช้อะไรก็เบิกแล้วบอกว่าเอาไปทำอะไร  เรื่องสมควรเเฟนก็เฉยๆเอาบัตรไปเบิกถ้าไม่สมควรเจ้ด่ากระจายเมื่อโดนด่าถึงคิดได้เลิกอยากกิเลสหดตดหาย   ปุจจุบันยิ่งมีลูกสุดน่ารักยิ่งต้องคิดหนักถ้าตัวผมไม่ทำอย่างนี้ตู้โชว์คงมีเเต่ปืนเเหละครับ

 พูดโทรศัพท์มือถึอเท่าที่จำเป็น เปลี่ยนมาใช้ระบบ Pre-Paid อย่าง One-2-Calls หรือ Happy หรือ Just Talk ทำให้เราจำกัดวงเงินได้หรือโทร.คุยที่โทรศัพท์บ้านเอา ประหยัดได้เดือนละเป็นพัน ๆ บาท

   ปิดสวิตซ์หรือดึงปลั๊กเตารีดก่อนที่คุณรีดเสื้อตัวสุดท้าย แต่ต้องพยายามเลือกผ้าที่เนื้อไม่หนามาก เส้นใยผ้าจะได้คลายตัวเรียบได้ง่าย

    ใครมีเพื่อนอยู่บ้านทางเดียวกัน ให้ผลัดเอารถมาคนละวัน

 รู้เก็บ รู้ใช้ รู้ประมาณ ประคองตนตั้งมั่นในสัมมาอาชีวะ.......จะได้มีความสุข ภูมิใจ และกล้าเคารพในตัวเอง เมื่อย้อนรำลึกอดีต ในยามแก่เฒ่า ;D ;D ;D ;D

ขอบคุณครับ กระทู้นี้กระตุ้นต่อมอยากผมให้น้อยลง ขอบคุณมาก :)

มักจะนึกถึงภาพหลอดสีพระทันตที่ถูกบีบจนแบนของในหลวงท่านทุกครั้ง
หรือไม่ก็ให้ถามใจตัวเองก่อนคิดจะซื้อของแพงหรือใช้จ่ายฟุ่มเฟื่อยว่า
จำเป็นต่อชีวิต หรือ ครอบครัวหรือไม่

งั้นเราเปลี่ยนไปใช้ปืน Star กันดีกว่าครับ ^_^

ผมเหลือเรื่องปืนนี้แหละครับ ทำให้คำว่าพอเพียงสะกดไม่ถูก ;D
แนวความคิดคือ พออยู่ พอกิน เอื้อเฟื้อคนอื่น ถ้ามีแล้วก็รู้จักพอ (สำหรับผมยกเว้นปืน ถ้าตัวเองไม่เดือดร้อน) คนเรานะครับผมว่าถ้าเห็นใจคนอื่น มากกว่าตังเอง สังคมจะน่าอยู่มาก

       ประหยัดขึ้นครับ ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น  ปีนี้วางแผนไว้ว่า " อีกกระบอกเดียวพอ" :~)