เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

กรณีที่ นาง Schivo แห่งฟอริดา อเมริกา เสียชีวิตเนื่องจากศาลอนุญาตให้ถอดท่อส่งอาหารตามที่สามีร้องขอ
แต่พ่อแม่ คัดค้าน ต่อมาร้องศาลแต่ศาลไม่รับคำร้อง หลังจากถอดฯได้ 13 วัน นางก็สิ้นลม
ผมสังเกตุ 2 ประเด็น คือ 1 ศาลอนุญาตให้ฆ่าคนโดยการอดน้ำ อดอาหาร
                                   2 พ่อแม่ทำไมไม่รับตัวไปดูแลเอง

ผมไม่ได้ติดตามข่าวโดยตลอด ท่านใดมีรายละเอียดรบกวนบอกกล่าวด้วยครับ
เห็นข่าวแล้วรู้สึกเศร้าใจมาก ยิ่งกว่าพระสันตประปาฯ ที่ประชวรด้วยโรคชรา

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ขนาดสุดท้ายจะตายยังมีความขัดแย้งกันเลย

จากความรู้กฎหมายเท่าหางอึ่งของผมนะครับ

ข้อ 1

ตามหลักกฎหมายไทยนะครับ เป็นระบบ ประมวลกฎหมาย

ม.15 สภาพบุคคล เริ่มแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก และสิ้นสภาพบุคคลเมื่อตาย

การที่สมองตายแล้ว ถือว่าบุคคลนั้นสิ้นสภาพบุคคลแล้วครับ ตามหลัก ดังนั้น การที่ถอดสายและเครื่องช่วย ไม่ถือว่าเป็นการฆ่าคนตายครับ

ตามหลักกฎหมาย อเมริกานะครับ กฏหมายอเมริกาไม่เหมือนเมืองไทยครับ เป็นระบบลูกขุนครับ ซึ่งการที่ศาลสั่งเนี่ย สั่งตามความเห็นของคณะลูกขุนครับ ดังนั้นการตัดสินใจว่าให้ถอดเครื่องช่วย เนี่ย เป็นการตัดสินใจของคณะลูกขุนครับ

ข้อ 2 เนี่ย ไม่ทราบครับเพราะว่าไม่ได้ดูรายละเอียดของข่าวครับผม

ผมขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของเธอ..แม้จะคนละชาติคนละภาษา..แต่เชื่อว่าความเป็นมนุษยชาติจะทำให้เราสื่อความรู้สึกถึงกันได้

กรณีของการุณยฆาตหรือ Euthanasia นั้นยังเป็นแนวความคิดที่ไม่ได้การยอมรับกันโดยสากลคับ...

ในบางประเทศมีการยอมรับและนำมาใช้แล้วแต่อีกหลายๆประเทศยังคงไม่ได้รับการยอมรับจากสาธารณชน...

ในกรณีของประเทศสหรัฐอเมริกานั้นต้องอาศัยคำตัดสินของศาลเป็นรายๆไป...

ส่วนบ้านเรานั้นเนื่องจากเป็นเมืองพุทธแนวความคิดนี้คงอีกนานกว่าจะยอมรับกันได้คับ...

เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เกิดกับตัวเองคงตัดสินไม่ถูก ผมหวังว่าไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวผมหรือเพื่อนๆในนี้ ในอเมริกาจะกฎหมายที่เรียกว่า living will ออกมาเพื่อป้องกันเหตุการณ์ ที่อาจจะเกิดขึ้นแบบนั้น การทำ living will จะทำไว้ว่า บุคคลคนนั้นมีความประสงค์ว่า ถ้าเค้าเกิดประสบอุบัติเหตุหรือเจ็บป่วยจนสมองตายแต่ร่างกายยังดีอยู่ แต่ต้องมีเครื่องช่วยหายใจช่วยทำการหายใจให้ ต้องใช้ท่อเสียบเข้าเพื่อป้อนอาหารให้เหมือนเป็นต้นไม้ต้นนีง บุคคลคนนั้น อนุญาตให้ญาติพี่น้องหรือ สามีภรรยามีสิทธิให้ถอดเครื่องช่วยหายใจออก ถอดทุกอย่างออก เพื่อที่จะให้สิ้นชีวิตไปตามกรรมที่กำหนดไว้ โดยที่ไม่สามราถมีใครขัดขวางทางกฎหมายได้ ไม่ต้องไปสู้กันในศาล  ในกรณีของนาง Shiavo นั้นเธอไม่ได้ทำ living will ไว้ทางสามีและ พ่อแม่พี่น้องของเธอจึงต้องไปสู้กันในศาล ทางพ่อแม่ของเธอแพ้ ผลก็ออกมาดังที่เห็นครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ

มาคิดเปรียบเทียบในประเทศไทย คล้ายๆกับกรณีของ บิ๊ก D2B พ่อแม่ยังคงรักและดูแลเต็มที่
หากแต่พ่อแม่ในต่างประเทศไม่สามารถนำลูกกลับมาดูแลได้ ถูกต้องตามหลักกฎหมายของเขา แต่รู้สึกตรงข้ามกับ
ความผูกพันธ์ระหว่าง พ่อ แม่ ลูก   ..............   อันนี้คงไม่มีประเทศใดในโลกทีมีสถาบันครอบครัวอบอุ่นเท่าไทยเราอีกแล้ว  :~)

ไม่ว่าประเทศไหน ชาติไหนก็มีความรักลูกรักครอบครัวเท่ากันแหละครับคนเหมือนกัน ผมถึงบอกว่าถ้าไม่เกิดขึ้นกับเราเองก็คงไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง
ในกรณี Shiavo พ่อแม่ไม่ต้องการให้หมอถอดเครื่องช่วยหายใจ แต่สามีต้องการให้ถอด ถึงต้องไปสู้กันในศาล ผมเสียพ่อของ ผมไปเมื่อ 2003 พ่อผมไปนอนโรงพยาบาลอยู่หลายเดือน ผมบอกน้องผมให้ไปบอกพ่อด้วยว่าผมจะกำลังมาเยี่ยมแกก็ดีใจ หลังจากนั้นไม่กี่วันแกก็ เข้าสภาพที่เรียกว่า โคม่า ไม่รู้สึกตัวต้องมีเครื่องช่วยหายใจและท่ออาหารเสียบอยู่ ผมไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลแกก็ไม่รู้สึกตัว วันก่อนผมจะกลับผมก็ไปลา ผมก้มลงบอกแกว่า ผมมาเยี่ยมแล้ว พ่ออย่าห่วงอะไรเลยผมจะดูแม่และน้องให้ หลังจากผมกลับมาได้ประมาณ 1 อาทิตย์แกก็เสีย จะว่ารอผมไปเยี่ยมก็ได้  ชีวิตและการดำเนินชีวิตในเมกาต่างกับเมืองไทย ถึงแม้จะเจริญและเป็นประเทศที่ร่ำรวยแต่การกระทำบ้างอย่างจะเห็นว่าเห็นแก่ตัว แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่มันเป็นเพราะสถานการณ์บังคับ  ขอให้เหตุการณ์แบบนี้ไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวผมและเพื่อนในนี้

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับท่าน USP40  :'(

ความเห็นส่วนตัวผม

1. เท่าที่ทราบตามข่าว คุณนาย ช. สมองตายไปแล้ว แสดงว่าไม่รู้ตัว ไม่มีความคิดอะไรแล้ว ถ้าลูกผมเป็นยังงี้ผมคงไม่เสียบปลั๊กให้ร่างกายมีชีวิตมาถึงขนาดนี้ด้วยซ้ำ ถ้าร่างกายบาดเจ็บแต่สมองยังดีก็อีกเรื่องครับ อาจพอมีหวังรักษาได้

2. บางทีผม (ซวย) เจอคนต่างชาติว่ามา คนชาติอื่นเขาไม่ได้มองว่าคนไทยสร้างสรรค์สังคมที่ดี/รักครอบครัวอย่างที่เราเองอยากจะเชื่อหรอกครับ เรื่องแย่หลายอย่างมักก็เป็นจริงอยู่ในสังคมไทย อย่าง พ่อ แม่ขายลูกไปเป็นโสเภณี ซ่องนรกล่ามโซ่ผู้หญิงจนโดนไฟครอกตาย โรงงานนรก ระบบยุติธรรมเลือกปฏิบัติ อำนาจรัฐกดขี่ (เขามองว่าทำไมไม่เลือกนักการเมืองดีๆ ไม่โกง ไม่เล่นพวก มา) ฯลฯ มีอะไรอีกมากที่เราเองต้องปรับปรุง

ขอบคุณครับคุณ PU45
นาย LE ผมต้องขอคาราวะที่กล้าแสดงความเห็น ขอคาราวะ 1 จอกจากใจ

Actually, there was more to the story. By Florida law, after Mrs. S. got married, the power to make decision (after she was not able to make her own decision) went from her parents to her husband. Mr. S. stated that Mrs. S. told him (when she was able) that she did not want to live in the vegetative state. Mr. S. has two other witnesses to attest to that. So, Mr. S. asked the hospice to remove the feeding tube to let her die. The hospice removed the feeding tube.

The parents did not want their daughter to die, so they took matter to the court. The parents claimed that Mr. S. had conflict of interest; since he was living with his girlfriend whom he fathered two children after Mrs. S. was unconscious (Mrs. S. was unconscious for the last 15 years). They also claimed that they could communicate with their daughter and she let them know that she wanted to live.
The courts ruled against the parents since they did not have legal right.

President Bush got involved; he called Congress in for an emergency session to have the matter considered by Federal Court. The Federal Court again ruled against the parents.

A few days later, Mrs. S. died.

The discussion still goes on, whether the law should be changed to accommodate this kind of situation to safe lives.

ผมมองว่า คนนะตายไปนานแล้ว เป็นสมัยก่อนก็ตายไปแล้ว เพียงแต่เทคโนโลยี่เท่านั้นที่จะพยายามผืนธรรมชาติต่างหาก ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เพราะเราใช้เทคโนโลยีฝืนธรรมชาติมากกว่าที่จะพยายามรักษาธรรมชาติเอาไว้

ผมเคยร่วมตัดสินใจเรื่องแบบนี้ครั้งหนึ่ง  ตอนนั้นผมยังเด็กเห็นโลกมาไม่มาก เลยออกความเห็นให้พยายามยื้อเขาเอาไว้ ลูกพี่ลูกน้องผมอีกคนก็เห็นด้วย แต่ญาติผู้ใหญ่หลายท่านไม่เห็นด้วย คนเจ็บก็อายุ 80 กว่าเข้าไปแล้ว ท้ายที่สุดสองเสียงของผมก็ชนะ  หลังจากนั้นผมต้องเห็นร่า่งของท่านทรมานต่ออีก  6  ปีกว่า  เหมือนเพาะเห็ดในจานทดลอง ร่างกายไม่มีการตอบสนอง เนื้อกดทับก็เน่าลงไปเรื่อยๆ เวลามีสเลดก็ต้องดูดออก ทุบเคาะหน้าอกแรงๆ เหมือนทุบลูกชิ้น......จนวันหนึ่งท่านเจออากาศเย็น คงมีโรคแทรกซ้อน  ร่ายของท่านจึงดำเนินต่อไปไม่ไหว

กรณีที่เป็นกรณีศึกษากันและถกเถียงกันมากคือกรณีของท่านพุทธทาสภิกขุ...

ท่านพุทธทาสฯได้แสดงความจำนงไว้ก่อนมรณะภาพว่าถ้าท่านป่วยหนัก ไม่ต้องนำท่านไปรพ.เพื่อที่จะยืดชีวิตท่านต่อ...

แต่พอท่านอยู่ในสภาพที่ตัดสินใจไม่ได้ลูกศิษย์ก็แตกเป็นสองฝ่ายสุดท้ายท่านเลยได้ไปใช้เครื่องช่วยหายใจ และเครื่องมือต่างๆเพื่อยืด ยื้อชีวิตท่านต่อโดยไม่เกิดประโยชน์...

ซึ่งถ้าหากเป็นเมืองนอกกรณีที่ขอให้ตนเองเสียชีวิตได้ตามธรรมชาติโดยไม่ต้องยื้อไว้เรียกว่า willing to die ประมาณว่าถ้าไม่ปล่อยให้ฉันตายตามธรรมชาติ จะให้ผู้สืบทอดมรดกมาฟ้อง...

ส่วนตัวผมเองนั้นเห็นมามากเลยไม่อยากออกความเห็นในเรื่องนี้...

แต่ถ้าหากเป็นผมเองก็คงหวังว่าจะได้ไปอย่างสงบและมีศักดิ์ศรี...  ;)

เลือกที่จะเกิดไม่ได้....แล้วเลือกที่จะตายไม่ได้อีก.....สงสัยกันไปทั่วหน้า

แต่ผมชอบศัพท์ที่คุณหมอรุทใช้จัง  การุณยฆาต.....โว้ว...เทห์ชะมัด ;)

ขอบคุณมากครับพี่ ผมขอรอ 1 จอก จากไหแล้วกันครับ :DD

ขอบคุณทุกท่านครับ


ท่าน L/E กล่าวถึงเรื่องซ่องนรกล่ามโซ่ฯ  ทำให้ผมนึกถึงซ่องแห่งหนึ่งเมื่อราวเกือบ 30 ปีก่อน ซ่องดังกล่าวอยู่ห่างจากบ้านเก่าของผมราว 300 เมตรเศษ อยู่ถนนบางกอก อ.เมือง จ.ภูเก็ต มีโสเภณีโดนล่ามโซ่ไว้ในห้องใต้ดินแล้วเกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ ทำให้ตายในกองเพลิง ในสภาพศพยังโดยโซ่ล่ามไว้ที่ข้อเท้า ขณะนั้นเป็นที่โจษจรรย์กันไปทั่ว และเป็นเหตุให้ สวญ. โดยย้ายออกนอกพื้นที่ ซึ่ง สวญ. ท่านนั้นตอนนี้ตำแหน่งใหญ่โตด้านปราบปรามยาเสพติด มีนามสกุลเดียวกับผู้หญิงอันดับ 1 ของไทยในตอนนี้ด้วย

 :'( สภาพคนป่วยที่ต้องนอนซมบนเตียงแบบไม่รู้สึกตัว มีสายน้ำเกลือ ถุงเลือดแขวนอยู่ด้านบน ด้านล่างก็สวนท่อปัสสาวะ....เกิดกับคุณปู่ คุณตาผม เมื่อหลายปีก่อน....ผมรักทั้งสองท่าน แต่ผมก็สงสารท่านที่ต้องทรมาน เมื่อไม่มีทางรักษาฟื้นฟู ผมก็ไม่อยากให้ท่านต้องทนทุกข์ทรมาน.... :'(  :'(

เหตุการ์ณเช่นนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับตัวผมนะครับผมเคยต้องไปนอนพยาบาลเฝ้าอาม่าเป็นเดือนๆๆโดยไม่ได้กลับบ้านกลางวันไปเรียนเย็นกลับมานอนโรงพยาบาลทุกๆๆวันนานเป็นเดือนต้องตื่นทุกๆๆชม.มาดูเสลดมาคอยพลิกอาม่า   ถามผมเหนื่อยไหมเหนื่อยครับเหนื่อยสุดๆๆเพราะอาม่าตัวใหญ่และเราก็นอนไม่อิ่นเพราะต้องตื่นมาตลอด    แต่ถ้าถามว่าให้เลิกทำเอาไหมตอบได้เลยครับว่าไม่อย่างน้อยที่สุดอาม่าก็เป็นแม่ของแม่ผมไม่มีท่านก็ไม่มีผมและท่านก็เลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมยังเด็กๆๆ   การที่เราได้แสดงความกตัญญูแม้นเพียงน้อยนิดแต่อย่างน้อยที่สุดเราก็ได้ทำในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ท่าน       จะรู้สึกตัวหรือไม่ท่านจะสมองตายหรือไม่ก็แล้วแต่                    แต่ผมต้องถามตรงนี้ว่าท่านเป็นอะไรกับผมตราบใดที่ท่านยังหายใจเราผู้ที่เป็นลูกหลานสมควรดูแลปรณนิบัติท่านจนถึงที่สุดนะครับในความคิดผม  สุดท้ายท่านก็ต้องไปของท่านเองต่อให้ยื้อไว้อย่างไรก็เถอะครับเราไม่ต้องไปถอดเครื่องช่วยหายใจหรือทำอะไรหรอกครับถึงเวลาเค้าไปเค้าก็ไปของเค้าเองสำหรับท่านที่ไม่อาจรับภาระในเรื่องค่าใช้จ่ายอันนี้ผมพอเข้าใจนะครับแต่หากรับภาระตรงนี้ไหวอยากให้คิดให้ดีๆๆกันนะครับว่าท่านให้เรามาเยอะขนาดไหนแค่ท่านให้ชีวิตกับเราก็เป็นคุณท่วมหัวแล้วครับ             ผมเขียนจากมุมมองของผมนะครับคือจริงๆๆเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องนานาจิตตังไม่มีใครผิดหรือถูกครับใจใครก็ใจใครพูดไม่ได้ว่าใครผิดถูก

ผมไม่ได้เป็นคนตั้งนะคับ...

เป็นศัพท์ที่ใช้กันจริงๆในวงการแพทย์คับ...

อาจารย์สันต์ หัตถีรัตน์ เคยเขียนบทความเรื่องนี้ลงหนังสือหลายเล่มคับ...  ;D