เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คนที่มีนิสัยชอบอิจฉาผู้อื่น จะมีผลเสียต่อเขาเองอย่างไรบ้าง และสามารถแก้ไขนิสัยนี้ได้อย่างไรบ้างครับ ?

คุณโยมก็ต้องดูให้ถึงต้นตอเสียก่อนว่า นิสัยของคนที่ชอบอิจฉาตาร้อน หรือว่าไม่อยากให้ใครได้ดีเกินกว่าตัวเองนั้น เกิดขึ้นได้อย่างไร

นิสัยอิจฉาริษยานี้ จะเกิดขึ้นกับคนที่มีความดีในตัวน้อยกว่าคนอื่น เพราะถ้าหากมี คุณงามความดีอยู่ในตัวมากกว่าคนอื่น เขาคงไม่มีความจำเป็นต้องไปอิจฉาตาร้อนใคร

เนื่องจากมีคุณงามความดี มีความรู้ มีความสามารถน้อยกว่าคนอื่น แล้วอยากจะให้ได้ดีเท่ากับเขา หรืออยากจะให้ดียิ่งกว่าเขา แต่แทนที่จะคิดแก้ไขตัวเอง กลับไปคิดในทางผิดๆ ในทางร้ายๆ

คือ แทนที่จะยกตัวเองขึ้นมาด้วยการทำ ความดีให้ยิ่งขึ้นไป กลายเป็นว่าความดีก็ไม่ทำ แถมยังคิดจะเหยียบคนอื่นลงไปด้วยฤทธิ์แห่งความเข้าใจผิด จนกลายเป็นความอิจฉาริษยา ไม่อยากให้ใครได้ดีเสียอีก

เมื่อเรารู้แล้วว่าต้นเหตุแห่งความอิจฉาริษยานั้น มาจากความที่ตัวเองมีคุณงามความดีน้อย ก็สะท้อนให้เห็นว่า ถ้าอย่างนั้นในใจของคนที่ชอบอิจฉาริษยา ก็คงจะมีแต่ความเศร้าหมอง คิดที่จะสร้างสรรค์อะไรกับใครเขาไม่เป็น คิดออกแต่ในเรื่องที่จะทำลายทำร้ายคนอื่นอยู่ร่ำไป

เช่น คิดจะทำลายทรัพย์สินเงินทอง คิดจะทำลายเกียรติยศชื่อเสียง คิดจะทำร้ายคนอื่นให้เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ คิดวนๆ เวียนๆ อยู่อย่างนี้

เพราะฉะนั้น คนที่มีนิสัยชอบอิจฉาริษยา จึงเป็นคนที่ใจเศร้าหมองทั้งวัน เมื่อมีใจเศร้าหมองอย่างนี้ แม้คำพูดก็เป็นคำพูดที่ชวนให้เศร้าหมอง คือ มีแต่เรื่องร้ายๆ ออกจากปาก ไม่มีคำพูดที่เป็นภาษา ดอกไม้ มีแต่พ่นพิษพรวดๆ ออกมา

เมื่อเป็นอย่างนี้หนักๆ เข้า ก็จะเลยไปจนกระทั่งถึงการกระทำทางร่างกาย ทำให้แสดงอาการร้ายๆ ออกมา ตั้งแต่การกระทบกระแทกแดกดัน ทำอะไรโครมคราม หรือมีอาการหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่กัน เป็นต้น

คนที่มีนิสัยชอบอิจฉาริษยาผู้อื่น หรือคนที่ มีบุญน้อย แล้วไม่คิดจะทำบุญเพิ่มเติม แต่กลับไปคิดทำร้ายคนอื่น จึงมีอาการเช่นนี้

เมื่อความดีเก่ามีอยู่น้อยจนทำให้สู้ใครเขาไม่ได้ แล้วความดีใหม่ก็ไม่คิดจะทำเพิ่ม ตรงกันข้ามมีแต่จะเพิ่มความร้ายกาจ เพิ่มความบาปเข้าไปทุกวันๆ ซึ่งก็เท่ากับเป็นการเผาผลาญ เป็นการทำลายล้างตัวเองไปทุกวันๆ นั่นเอง นี่คือผลเสียต่อตัวเองของความที่เป็นคนขี้อิจฉาริษยา

เพราะฉะนั้น พวกเราอย่าได้เป็นเข้าทีเดียว ถ้าครั้งใดใจคิดแวบไป ชักเริ่มจะอิจฉาชาวบ้านที่เขาดังกว่าเรา เด่นกว่าเรา ดีกว่าเราขึ้นมาละก็ รีบติดเบรกเสียนะ

โดยเตือนตัวเองว่า ที่เรายังตกต่ำอยู่อย่างนี้ เพราะว่าชาติที่แล้ว รวมทั้งชาตินี้ด้วย เราสั่งสมคุณงามความดีมาน้อยไป

เตือนตัวเองได้อย่างนี้ หนทางที่จะแก้ไขให้ดีก็มีมากขึ้น เพราะจับทิศทางถูกว่า เมื่อเรามีบุญน้อย ก็ต้องหาวิธีเติมบุญ คือ

ในเรื่องของการทำงาน ไม่ว่าจะเป็นงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาจากหมู่คณะ หรือจากครอบครัว จากงานเลี้ยงชีวิตเราเองก็ตาม นอกจาก ทำให้สุดฝีมือแล้ว ยังต้องปรับปรุงให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปอีกด้วย

แต่ในกรณีที่ถึงจะปรับปรุงอย่างไรก็ยังสู้ไม่ได้ อยู่นั่นเอง อย่างนี้ต้องรีบเข้าไปกราบขอความรู้จากเขา ซึ่งจะทำให้เราย่นระยะเวลาทั้งในการปรับปรุงฝีมือและเวลาที่ไม่ต้องไปตกนรกได้ตั้งเยอะ

จากนั้นก็หันหน้าเข้าหาวัด มาศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรมให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ก่อนหน้านี้ไม่เคยทำบุญ ทำทาน ไม่เคยรักษาศีล ไม่เคยนั่งสมาธิ ต่อแต่นี้รีบไปทำกัน

ด้วยการศึกษาจากหลวงปู่ หลวงพ่อ ว่าทำสิ่งเหล่านี้แล้วดีอย่างไร เช่น การทำทานมีผลทำให้รวย การรักษาศีลมีผลทำให้สวย การเจริญสมาธิภาวนามีผลทำให้เฉลียวฉลาด มีสติปัญญา

พอจับหลักตรงนี้ได้ ถ้าอยากจะเพิ่มเติมความรู้อะไรเป็นรายละเอียดให้ยิ่งขึ้นไป ก็ค่อยๆ ศึกษาจากหลวงปู่ หลวงพ่อท่าน
ยกตัวอย่าง เรามีอะไรต่ออะไรพร้อมแล้วแต่ที่ไปอิจฉาเขานั้น เพราะว่าเราไม่มีบริวาร เวลาไปไหนมาไหน ทั้งๆ ที่ รวยก็แสนรวย สวยก็แสนสวย แต่ว่าใครๆ ก็ไม่รัก

แล้วแทนที่จะถามว่าทำไมใครๆ ถึงไม่รักเรา กลับเที่ยวไปโกรธไปเคืองเขา หรือว่าเที่ยวไปอิจฉา คนที่มีคนรักเต็มบ้านเต็มเมือง ต้องมองและตั้งคำถามใหม่ให้เป็น คือ แทนที่จะตั้งคำถามว่าทำไม เขาไม่รักเรา ก็ตั้งคำถามเสียใหม่ว่าเราไม่น่ารักตรงไหน แล้วเริ่มสำรวจตรวจสอบตัวเอง
 
ถ้าหาไม่เจอจริงๆ ไปถามหลวงปู่ หลวงพ่อ ท่านดูก็ได้ แล้วเราจะได้รู้ว่าวิชาเจ้าเสน่ห์ ซึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ไว้นั้น มีอยู่ ๔ ข้อ ด้วยกัน คือ
๑. หมั่นให้ทาน คำว่า "ทาน" ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงการตักบาตรกับพระภิกษุสามเณร ทานในที่นี้ หมายถึง มีอะไรก็ปันกันกิน ปันกันใช้ รวมทั้งปันกันดังด้วย
๒. ปิยวาจา เวลาพูดจากับใครก็พูดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ เพราะสิ่งที่จะให้กำลังใจคนได้ดีนั้น ไม่มีอะไรเกินคำพูดที่เพราะๆ ในทำนองเดียวกันสิ่งที่จะทอนกำลังใจคน ก็ไม่มีอะไรเกินคำพูดที่ระคายหูเช่นกัน
๓. อัตถจริยา คือ ความรู้ความสามารถ ที่เรามีอยู่ ถ้าเอาไปช่วยใครได้ ก็ช่วยๆ กันไป อย่าไปหวงเลย
๔. สมานัตตตา คือ ไม่ว่าคบกับใครก็มีแต่ความจริงใจให้เขา ไม่แทงใครข้างหลัง ไม่ว่าร้ายใครลับหลัง มีแต่ความจริงใจ มีแต่ความปลอดภัยให้เขาเสมอ

ทั้ง ๔ ประการนี้แหละจะเป็นที่มาแห่งเสน่ห์ของเรา พูดง่าย ๆ โปรยเสน่ห์ด้วยการให้ ทั้งสิ่งของ ทั้งคำพูด ทั้งกำลังอกกำลังใจ ทั้งความปลอดภัยแก่เขา ทำอย่างนี้แล้วใครยังไม่รัก ก็ให้รู้ไป

แล้วในไม่ช้าเราจะต้องย้อนกลับมาถาม หลวงพ่อว่า ทำไมเดี๋ยวนี้ เวลาไปไหนมาไหน ถึงมีแต่ถูกคนอื่นเขาตามอิจฉากันทั้งบ้านทั้งเมือง ถึงตอนนั้นก็ช่วยไปสอนคนอื่นๆ ที่กำลัง อิจฉาคุณให้รู้ว่า เมื่อก่อนคุณเองก็เคยเป็นอย่างเขาเหมือนกัน แล้วมีวิธีแก้ไขอย่างไร บอกเขาไปด้วย เพื่อจะได้เป็นบุญติดตัวเราต่อไป...
 

ที่มา : หลวงพ่อตอบปัญหา  http://www.dhammathai.org/articles/view.php?No=226

......... ;D ;D ;D...ชอบครับ..สะท้อนสังคมได้ดี   คนที่เห็นใครเขาเด่นกว่า ดังกว่า ได้ดีกว่า ก็เกิดการปัดแข่งปัดขา แอบติฉินนินทาให้ผู้ไม่รู้ หรือ ผู้ใต้อาณัติให้ไม่ชอบคนที่เขาไม่ชอบไปด้วย .....แบบนี้มีเยอะในทุกสังคม...แบบนี้แหละมันถึงเป็นเหตุผลหนึ่งของความแตกแยกในสังคม......  :P :P :P ;D ;D ;D

พอเพียงก็เพียงพอครับ

ขอบคุณครับ  เดี๋ยวขอเอาลิ้งค์ไปโพสต่อนะครับมีความหมายดีมากๆครับ

ขอบคุณครับ... :D

 :D :D ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดี ๆ  :D :D

ขอบคุณครับที่โพสมา ที่ทำงานผมก็มีคนแบบนี้

ขอบคุณครับพี่WATT :D :D :D

สาธุ....ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆครับ :VOV:

คนที่ชอบอิจฉาคนอื่นเป็นคนที่น่าสงสารครับ...

ขอบคุณครับ..ดีครับ... :VOV:

ซ๊าธุ.......ขอบคุณท่าน Watt มากๆครับ  :VOV: :VOV: :VOV: :VOV:

ไม่เคยคิดอิจฉาใครเลยครับ ตลอดระยะเวลาทำงานมีแต่คนคอยอิจฉาเรา แต่นั่นแหละพวกมันมักแพ้ภัยตัวเอง

ถ้าหาไม่เจอจริงๆ ไปถามหลวงปู่ หลวงพ่อ ท่านดูก็ได้ แล้วเราจะได้รู้ว่าวิชาเจ้าเสน่ห์ ซึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ไว้นั้น มีอยู่ ๔ ข้อ ด้วยกัน คือ
๑. หมั่นให้ทาน คำว่า "ทาน" ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงการตักบาตรกับพระภิกษุสามเณร ทานในที่นี้ หมายถึง มีอะไรก็ปันกันกิน ปันกันใช้ รวมทั้งปันกันดังด้วย
๒. ปิยวาจา เวลาพูดจากับใครก็พูดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ เพราะสิ่งที่จะให้กำลังใจคนได้ดีนั้น ไม่มีอะไรเกินคำพูดที่เพราะๆ ในทำนองเดียวกันสิ่งที่จะทอนกำลังใจคน ก็ไม่มีอะไรเกินคำพูดที่ระคายหูเช่นกัน
๓. อัตถจริยา คือ ความรู้ความสามารถ ที่เรามีอยู่ ถ้าเอาไปช่วยใครได้ ก็ช่วยๆ กันไป อย่าไปหวงเลย
๔. สมานัตตตา คือ ไม่ว่าคบกับใครก็มีแต่ความจริงใจให้เขา ไม่แทงใครข้างหลัง ไม่ว่าร้ายใครลับหลัง มีแต่ความจริงใจ มีแต่ความปลอดภัยให้เขาเสมอ

ทั้ง ๔ ประการนี้แหละจะเป็นที่มาแห่งเสน่ห์ของเรา พูดง่าย ๆ โปรยเสน่ห์ด้วยการให้ ทั้งสิ่งของ ทั้งคำพูด ทั้งกำลังอกกำลังใจ ทั้งความปลอดภัยแก่เขา ทำอย่างนี้แล้วใครยังไม่รัก ก็ให้รู้ไป  

สาธุ ...คุณ Watt
 

ผมมาสังเกตุคนอิจฉาที่มีลักษณะแย้งกับข้อความข้างต้นครับ

1.คนขี้อิจฉา เขามีความอยากครับ ซึ่งมันตรงข้าม กับ ทาน ความอยากจะทำให้เขามีความต้องการ ใคร่ได้ อยากได้

2.ปิยวาจา...คนขี้อิจฉา จะเป็นพวกปิยวาจาต่อหน้าครับ ลับหลังไม่ใช่ เขามักจะเป็นคนตลบตแลง หน้าใหว้หลังหลอก

3.อัตจริยา...ก็จะตรงข้ามอีกแหละ ส่วนมากจะเป็น นอัตจริยา คิดว่าตัวเองแน่ที่สุด ไม่ฟังคนอื่น ผิดพลาดก็ไม่ยอมรับ เบี่ยงเบนไปอื่น ประมาณนี้

4.สมานัตตา...พวกนี้จะไม่มี สมานัตตา ไม่จริงใจ มีแต่เข้าข้างตัวเอง

ใครเจอบุคคลประเภทนี้ หลีกหนีให้ไกลเถอะครับ อย่าไปเสียเวลาเปลี่ยนแปลงเขาเลย

ขอประทานโทษ คำพูดของผมมิได้ที่จะทำให้เกิดข้อโต้แย้งอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่แสดงมุมมองเท่านั้น หากแม้นว่าไม่เหมาะสม ก็พิจารณาลบได้เลยครับ โดยไม่ต้องแจ้งให้ผมทราบ

ขอบคุณครับ

ผมเคยเห็นที่ไหน แว๊บ ๆ ..นะ..ไม่แน่ใจว่า..ในเวปฯ เรานี่หรือเปล่า...ชอบมากครับ...ขออนุญาตยกมาอีกครั้ง..

...ใช้ชีวิตให้คนอื่นอิจฉา...อย่ามัวแต่คิดอิจฉาคนอื่น..

                                                           ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ คุณ Watt

ขอบคุณครับพี่ Watt :D

.  :). ขอบคุณมากครับ คุณ Watt. :D


 :) . ถ้าเป็นเรื่องดี จะเก็บไว้เป็นตัวอย่างที่ดีกับตนเอง.
       
       เคยเจอด้วยตนเอง มันก็เหมือน..พวกอีแอบ จำพวกหนึ่ง. 
       รังเกียจ และไม่คบ คนที่อิจฉา ริษยา . ครับ.:)

ขอบคุณมากครับพี่ Watt

คิดว่าถาม หุบปากแทบไม่ทันครับ...เขินด้วย ;D ;D ;D

สาธุ๊ครับ    ( ^/\^ )

คนที่ชอบอิจฉาผุ้อื่น เป็นคนที่น่าสงสารนะครับ ไม่ได้น่ารังเกียจอย่างที่เราคิด เพราะ เป็นคนขาดความรัก ความเข้าใจ สิ่งที่จะแก้ได้คือ ผู้อื่นต้องให้ความรัก ความเข้าใจแก่คนเหล่านั้น ครับ เป็นลักษณะอาการของจิตธรรมดาของคนทั่วไปครับ มีความอิจฉาในใจทุกคนจะมากหรือน้อยเท่านั้น 
ผมภูมิใจกับ คุณWatt มากเลยครับ (ด้วยใจจริง)เมื่อก่อนจะโพสตอบกระทู้ในลักษณะเรื่อยเปื่อย ยอเอาใจกันบ้าง เล็กน้อยเพื่อบันเทิงพอทำเนา เมื่อมากๆบ่อยๆเข้าทำให้เกิดวัฒนธรรมที่บิดเบี้ยว ทำให้เวปขาดสีสันและความน่าเชื่อถือไปเยอะ  ใจจริงอยากให้สังคมที่นี่เป็นสังคมที่คุณภาพจริงๆ(เป็นของแท้) ได้เห็นคุณWatt วันนี้แล้วชื่นใจจริงๆครับ (อย่าหาว่าผมหาพรรคหาพวกเลยนะครับ) 
ผมมี ผู้ที่เป็น แบบอย่างทางความคิดของผมอยู่ท่านหนึ่ง ซึ่งผมถือว่าเป็นครูเรื่องปืนของผมจริงๆ ถึงจะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่ผมเรียนรู้จากตำราของท่านล้วนๆ จึงประทับใจในแนว แบบอย่าง การคิดของท่าน ซึ่งตรงไปและตรงมา โดยเฉพาะท่านจะให้ข้อมูลที่เป็นจริงเป็นแก่นแท้ เพื่อให้คนที่ต้องเรียนรู้จากท่านได้รู้ในเรื่องจริงๆตามเจตนารมย์และวัตถุประสงค์ที่ท่านได้กำเนิดตำราปืนขึ้นมามากกว่าที่จะปกปิดข้อมูล หรือพูดได้ไม่เต็มปาก หรือบอกไม่หมด เพราะด้วยเหตุผลทางใดก็แล้วแต่  ครูฉัตรชัย วิเศษสุวรรณ ขอประทานอภัยที่ต้องเอ่ยนาม ด้วยความเครารพจริงๆ

จริงอย่างพี่ว่านิสัยอิจฉาริษยานี้ จะเกิดขึ้นกับคนที่มีความดีในตัวน้อยกว่าคนอื่น

ขอนิดได้มั๊ยครับ...แบบว่า ตัวผมนี้ไม่รู้เรียกว่าอาการ"อิจฉา"หรือเปล่า แต่เท่าที่ผ่านมา เวลาเห็นใครถอยปืนใหม่ๆ  คล้าย ๆ แบบที่เราฝันไว้ ออกมา ทีไร  ตาผมมันร้อนผ่าวๆ ทุกที............แบบว่าอยากได้..แต่ไม่มีตังค์ซื้อ...อ่ะครับ ;D

คนขี้อิจฉาใจย่อมไม่มีความสุขแน่นอน หรือการทำชั่วทุกอย่างก็เช่นเดียวกัน    แต่บางคนอาจจะบอกว่าคงไม่เป็นไรมั้ง?


ลองเอานำ้สะอาดใส่แก้วสองใบเท่าๆกันวางไว้.....หาผงถ่านมาหนึ่งกำ  ผงชอร์คมาหนึ่งกำ   แต่ละวันเอาผงถ่านและผงชอร์คจำนวนน้อยนิดเท่าๆกัน  ใส่ในน้ำแต่ละแก้ว



ทำเช่นนี้ทุกวัน(แต่แก้วไหนใส่ผงอะไรก็ใส่ผงชนิดนั้นแต่เพียงอย่างเดียวนะครับ)  ใหม่ๆจะไม่เห็นความแตกต่างอะไร   แต่พอหลายๆวัน  น้ำในแก้วหนึ่งจะเป็นสีขาว  อีกแก้วหนึ่งจะเป็นสีดำ


มันแสดงให้เห็นถึงการสั่งสม ความดี/ความชั่ว(สุข/ทุกข์)   ได้ในระดับหนึ่งที่เป็นรูปธรรมเห็นได้ง่ายๆ... ;D ;D ;D

 ;)คุณ.AR15 ลองอ่านอันนี้ด้วยครับ
http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=35252.0

 :D อ้อ...เกือบลืม พวกผมไม่มี พวกคุณก็ไม่มี มีแต่พวกเราครับ