เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 ;) กลัวจะเสียดินแดนไปอีกเป็นครั้งที่ ๒.. หลังจากเคยเสียเขาพระวิหารไปแล้ว
นำคดีเขาพระวิหารมาให้ดูย่อๆ .. อ่านแล้วอาจไม่ค่อยเข้าใจ ต้องตีความหน่อย
ไทยเราแพ้เพราะไม่โต้แย้ง . แผนที่ของฝรั่งเศส ที่ทำเขตแดนไว้ ..
เรียกว่ากฎหมายปิดปาก ..



........................................................... ........................................................... .........


คดีเขาพระวิหาร


ที่ตั้งและสภาพทั่วไปของปราสาทเขาพระวิหาร

      ปราสาทเขาพระวิหารตั้งอยู่บนเทือกเขาพนมดงเล็กหรือดงรัก (ดองแร็กภาษาเขมรแปลว่าภูเขาไม้คา)  กั้นพรมแดนไทย-กัมพูชา ตั้งอยู่บนงอยของเอื้อมผาที่สูงตระหง่าน      ไม่อาจหาโบราณสถานในวัฒนธรรมเขมรแห่งอื่นใดจักมีความทัดเทียมได้ เดิมตั้งอยู่ที่บ้านภูมิชร็อล  ระหว่างช่องโพย (ตะวันตก)  กับช่องทะลาย ต.บึงมะลู อ.กันทรลักษณ์ จ.ศรีสะเกษ          ในราชอาณาจักรไทย

ลำดับเหตุการณ์สำคัญเกี่ยวกับกรณีพิพาทเรื่องเขาพระวิหาร

แผนที่อินโดจีนของชาแบร็ต แอล กัลลัง  ซึ่งพิมพ์ก่อนการดำเนินงานของ    คณะกรรมการผสมอ้างที่มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2444 แสดงว่าปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในเขตสยาม
แต่แผนที่ทางโบราณคดีของลูเนต์  เดอ ลาจองกิแยร์ ในปี พ.ศ. 2444  ตีพิมพ์เรื่องบัญชีทะเบียนโบราณสถาน  ในปี พ.ศ. 2447 ได้ยืนยันว่า การปักปันเขตแดนครั้งสุดท้าย     ทำให้เปรียะวิเชียรหรือเขาพระวิหารตกมาเป็นของฝรั่งเศส
แต่ในช่วงเวลานี้ราชอาณาจักรสยามยังใช้อำนาจปกครองเขาพระวิหารต่อไป
11 ต.ค. 2483 กรมศิลปากรของราชอาณาจักรไทย (เปลี่ยนจากสยามในช่วงนี้)  ได้ประกาศขึ้นทะเบียนปราสาทเขาพระวิหารเป็นโบราณสถานแห่งชาติ ต่อมา 4 ธ.ค. 2502 ไทยประกาศขึ้นทะเบียนเขาพระวิหารเป็นโบราณสถานแห่งชาติอีกครั้งพร้อมทั้งมีแผนที่แสดงปราสาทเขาพระวิหารแนบท้าย
ปี พ.ศ 2492 ฝรั่งเศส ริเริ่มและด้วยความเห็นชอบของกัมพูชาได้มีการคัดค้านอำนาจอธิปไตยของไทย เหนือเขาพระวิหารอย่างเปิดเผยเป็นครั้งแรก  ฝรั่งเศสประท้วงว่าไทยไม่ควรส่งคนไปรักษาปราสาทเขาพระวิหาร
กัมพูชาเริ่มเรียกร้องให้เขาพระวิหารเป็นส่วนหนึ่งของกัมพูชา เริ่มเป็นทางการ พ.ศ. 2501
1 ธ.ค. 2501 กัมพูชาตัดความสัมพันธ์ทางการฑูตกับไทย
   **  - 6 ต.ค. 2502 รัฐบาลกัมพูชายื่นฟ้องต่อศาลยุติธรรมระหว่างประเทศหรือศาลโลกขอให้ศาลวินิจฉัยให้ราชอาณาจักรไทยถอนกำลังหรืออาวุธออกจากบริเวณเขาพระวิหาร และขอให้ศาลชี้ขาดว่าอธิปไตยเหนือเขาพระวิหารเป็นของกัมพูชา


ปัญหาที่เกี่ยวกับการปักปันเส้นเขตแดนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

      ปัญหาเรื่องเขตแดนระหว่างประเทศอาจถูกระงับไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง เพราะ

รัฐที่เกี่ยวข้องยังไม่มีเทคนิคของการสำรวจพื้นที่ที่ดีพอหรือไม่สามารถนำเทคนิคเหล่านี้ไปใช้เพื่อตรวจว่าเส้นเขตแดนปัจจุบันถูกต้องตรงตามที่ตนได้ทำความตกลงไว้หรือไม่
รัฐที่เกี่ยวข้องเล็งเห็นว่าผลประโยชน์ของงานในด้านอื่นมีความสำคัญกว่า
รัฐที่มีดินแดนติดต่อกันยังไม่สามารถคำนวณผลประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจหรือการเมืองออกได้อย่างชัดเจน
      - คดีปราสาทเขาพระวิหาร  มาจากผลสืบเนื่องของอนุสัญญา ค.ศ. 1904 และ ค.ศ. 1907  (พ.ศ. 2450)

ตามข้อกำหนดในอนุสัญญา ค.ศ. 1904 ( พ.ศ. 2447) ข้อ 1 และข้อ 3 กำหนดไว้ดังนี้ 
         "ข้อ 1 เขตแดนระหว่างประเทศสยามกับกประเทศกัมพูชาเริ่มต้นบนฝั่งซ้ายของทะเลสาปจากปากแม่น้ำสะตุง โรลูโอส….ฯลฯ ……จนถึงทิวเขาดงรัก จากที่นั้นเส้นเขตแดนคือสันปันน้ำระหว่างลุ่มน้ำของแม่น้ำเสนและแม่น้ำโขงด้านหนึ่งกับแม่น้ำมูลอีกด้านหนึ่ง…………."

         "ข้อ 3 ให้มีการปักปันเขตแดนระหว่างราชอาณาจักรสยามกับดินแดนที่ประกอบเป็นอินโดจีนฝรั่งเศส การปักปันนี้ให้กระทำโดยคณะกรรมการผสมประกอบด้วยพนักงานซึ่งประเทศภาคีทั้งสองแต่งตั้ง งานของคณะกรรมการจะเกี่ยวกับเขตแดนส่วนที่กำหนดไว้ในข้อ 1 และข้อ 2 ………."

         คณะกรรมการผสมได้ดำเนินการปักปันเส้นเขตแดนจนเกือบจะแล้วเสร็จ แต่สยามกับฝรั่งเศสได้ชิงลงนามอนุสัญญาปี ค.ศ. 1907 ไปก่อน จึงยังไม่ได้มีการทำแผนที่สมบูรณ์ให้รัฐบาลทั้งสองฝ่ายลงนามรับรองแต่อย่างใด ต่อมาฝรั่งเศสได้ดำเนินการตีพิมพ์แผนที่ซึ่งรัฐบาลสยามยังไม่ได้รับรองอย่างเป็นทางการนั้น โดยได้จัดพิมพ์แต่เพียงฝ่ายเดียวที่กรุงปารีส แล้วจึงส่งแผนที่จำนวน 11 ท่อน มาให้รัฐบาลสยามในจำนวนนี้มีแผนที่ซึ่งเกี่ยวข้องกับดินแดนบริเวณเขาพระวิหารด้วยฉบับหนึ่ง รัฐบาลสยามมิได้รับรองแผนที่ดังกล่าวไว้เป็นลายลักษณ์อักษร   แผนที่ดังกล่าวกำหนดเส้นเขตแดนบนภูเขาดงรักเรียกว่า "แผ่นดงรัก"      (ไทยประท้วงว่าไม่ได้ผ่านความเห็นชอบและการพิจารณาของคณะกรรมการผสม)  ดังนั้น หากยึดตามอนุสัญญา ค.ศ. 1904 (พ.ศ. 2447) ก็จะต้องกำหนดตามเขตแดนธรรมชาติคือ    สันปันน้ำ ซึ่งไทยยืนยันว่าสันปันน้ำปันเขาพระวิหารมาไว้ในอาณาเขตไทย แต่แผนที่ทำขึ้นกำหนดปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในกัมพูชา

กัมพูชาอ้างว่าต้นฉบับแผนที่นี้พิมพ์โดยอาศัยอำนาจมอบหมายจากคณะกรรมการผสมมีไทยฝรั่งเศส ได้มีการส่งแผนที่ไปให้รัฐบาลสยามจำนวน 50 ฉบับ เสนาบดีมหาดไทยทรงตอบรับใน พ.ศ. 2451 กับขอเพิ่มเติมอีก 15 ชุด เพื่อไปแจกจ่ายแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
คำพิพากษาของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศในคดีเขาพระวิหาร

      กัมพูชาเป็นโจทก์ยื่นฟ้องไทยต่อศาลโลกหรือศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ เป็นเรื่องการอ้างอธิปไตยของคู่กรณีเหนือดินแดนซึ่งเป็นที่ตั้งของซากปราสาทพระวิหาร ตั้งอยู่บนเทือกเขา ซึ่งเป็นผืนดินที่ต่อเนื่องออกไปจากแผ่นดินของประเทศไทยในบริเวณเทือกเขา    ดงรักและหักลงสู่พื้นที่ราบลุ่มในกัมพูชา ซึ่งอยู่ต่ำกว่าระดับเขาพระวิหารมาก

      ก่อนหน้าที่กัมพูชาจะเสนอข้อพิพาทนี้ สนธิสัญญา พ.ศ. 2410 ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ได้แบ่งเส้นเขตแดนระหว่างสยามกับอินโดจีนให้อยู่ต่ำกว่าบริเวณซากปราสาทพระวิหาร   ต่อมาฝรั่งเศสเห็นว่าการปักปันเส้นเขตแดนยังไม่ดีพอ

ประเด็นสำคัญ

      ศาลโลกจะต้องพิจารณาคือการจัดพิมพ์แผนที่ดังกล่าวโดยการกระทำฝ่ายเดียวของฝรั่งเศสมีผลผูกพันทางกฎหมายต่อรัฐภาคีหรือไม่ เพียงใดและกัมพูชาจะมีอธิปไตยเหนือดินแดนที่เป็นที่ตั้งของปราสาทพระวิหารหรือไม่ ศาลได้ลงนามเห็นว่ากัมพูชามีอธิปไตยเหนือดินแดน ซึ่งเป็นที่ตั้งของพระวิหาร โดยอาศัยเหตุผล 2 ประการ ดังต่อไปนี้

ผลผูกมัดของแผนที่ภาคผนวกที่ 1 ได้แก่ คุณค่าในตัวเองของแผนที่ ความผิดพลาด  ที่เกิดขึ้นในแผนที่และคุณค่าของแผนที่ที่ได้รับการยอมรับจากรัฐภาคี
คุณค่าของแผนที่ในตัวเอง มีการตั้งคณะกรรมการปักปันเส้นเขตแดนผสม  ชุดที่ 2 ซึ่งมีหน้าที่จะต้องปักปันเส้นเขตแดนในเทือกเขาดงรักด้านตะวันออกรวมทั้งเขา  พระวิหารด้วย แต่ปรากฏว่าคณะกรรมการชุดที่ 2 นี้ไม่เล็งเห็นความจำเป็นที่จะต้องเป็น   เส้นเขตแดนในบริเวณเขาพระวิหารอีก การกระทำนี้อาจจะตีความในทางกลับได้ว่า       คณะกรรมการผสมชุที่ 2 เห็นว่าเส้นเขตแดนที่ถูกปักปันขึ้นตามอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904  นั้นมีความชัดเจนอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องปักปันซ้ำอีก ศาลเห็นว่าแผนที่ของภาคผนวกที่ 1 เป็นเพียงคณะกรรมการชุดที่ 1 มีการปักปันเช่นกันแต่ยังไม่เสร็จซึ่งยังไม่ได้รับการรับรองเป็นลายลักษณ์อักษรจากคณะกรรมการชุดที่ 1 และไม่มีเอกสารทางราชการอื่นใดที่อาจพิสูจน์ได้ ว่าแผนที่ภาคผนวกที่ 1 นั้น เป็นผลงานโดยชอบของคณะกรรมการผสมชุดที่ 1 ศาลจึงสรุปว่าในระยะเริ่มแรกในขณะที่แผนที่ได้ทำขึ้น (ค.ศ. 1907)  แผนที่นั้นไม่มีลักษณะที่จะผูกมัดรัฐภาคี
ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในแผนที่  ศาลโลกยอมรับว่า แผนที่ภาคผนวกที่ 1 คลาดเคลื่อนไปจากแนวเส้นสันปันน้ำที่อนุสัญญา ค.ศ. 1904 กำหนดเอาไว้ อย่างหรก็ดี      ถึงแม้ว่าการปักปันเส้นเขตแดนตามแผนที่ภาคผนวกที่ 1 จะมิได้เป็นผลงานของคณะกรรมการผสมชุดที่ 1 ก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงก็คือ "รัฐบาล มีอำนาจที่จะรับรองผลของการปักปันเส้นเขตแดนที่คลาดเคลื่อนจากแนวสันปันน้ำ (ซึ่งอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 บัญญัติไว้) กล่าวอีกนัยหนึ่ง      ก็คือการรับรองแผนที่ภาคผนวก 1 โดยรัฐบาลคู่พิพาทเป็นความตกลงระหว่างประเทศฉบับใหม่  ซึ่งมีผลลบล้างข้อความที่ภาคีคู่สัญญาได้ตกลงกันไว้แต่เดิมในอนุสัญญาปี ค.ศ. 1904 นั่นเอง
            รัฐบาลสยามมิได้ทักท้วงข้อผิดพลาดดังกล่าว ขณะที่และภายหลังที่ฝรั่งเศสได้ส่งแผนที่ภาคผนวกที่ 1 มาให้สยามพิจารณา จึงไม่อาจอ้างเรื่องการทำแผนที่ผิดพลาด โดยนิ่งเฉย และไม่แสดงท่าทีคัดค้านเส้นเขตแดนทั้งที่ไทยสามารถหลีกเลี่ยงได้ การนิ่งเฉยของไทยนั้นเป็นการกระทำที่มีส่วนก่อให้เกิดความผิดพลาดนี้ขึ้นมา

คุณค่าของแผนที่ที่ได้รับการยอมรับจากรัฐภาคี  ไทยอ้างว่าไทยไม่เคยให้การรับรองเป็นลายลักษณ์อักษร แก่แผนที่ภาคผนวก 1 เป็นข้ออ้างที่รับฟังไม่ได้ เพราะไทย     รับแผนที่มา 50 ชุด และยังขอเพิ่มเติมอีก 15 ชุดจากฝรั่งเศส เพื่อนำไปแจกจ่ายให้ข้าหลวงประจำจังหวัด ต่อมาในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1909 คณะกรรมการจัดทำแผนที่ประเทศสยามก็ยังได้ประชุมกันที่กรุงเทพฯ เพื่อจัดทำแผนที่ประเทศสยามฉบับย่อขึ้น โดยใช้แผนที่ภาคผนวกที่ 1 เป็นแม่แบบ ดังนั้น แม้ว่าฝ่ายจะไม่ได้ให้คำรับรองที่เป็นลายลักษณ์อักษรก็ตาม แต่การประพฤติปฏิบัติของฝ่ายไทยก็ส่อเจตนาที่จะยอมรับโดยพฤตินัยต่อเส้นเขตแดนในบริเวณเขาพระวิหารที่ตีพิมพ์ลงในแผนที่ฉบับนี้มาโดยตลอด ฝ่ายไทยไม่เคยมีปฏิกริยา      โต้ตอบเรื่องนี้ภายในระยะเวลาอันสมควรด้วยเหตุนี้ศาลจึงเล็งเห็นว่าฝ่ายไทย "ได้ให้ความยินยอมโดยการนิ่งเฉยแล้ว" ดังภาษิตลาตินที่ว่า "ผู้ที่เงียบเฉยอยู่ย่อมถือเสมือนได้ว่ายินยอม ถ้าเขามีหน้าที่ที่จะพูดและสามารถที่จะพูดได้" 
เหตุผลอันดับรอง  ท่าทีที่ขัดแย้งกันเองในข้อต่อสู้ของฝ่ายไทย เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคของไทยได้ค้นพบว่ามีความผิดพลาดในการเขียนตำแหน่งของลำน้ำเสนลงในแผนที่ แต่มิได้ทำการประท้วงในระดับระหว่างประเทศ ต่อมามีความตกลงระหว่างสยามกับฝรั่งเศส จัดตั้งคณะกรรมการประนอม ทบทวนเส้นเขตแดนหลายจุด ยกเว้นในส่วนที่เป็นข้อพิพาทนี้  อีกประการหนึ่งเจ้าหน้าที่ชั้นสูงของฝ่ายไทยคือกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้เสด็จไปสำรวจทางโบราณคดีในเขตของเขาพระวิหาร ฝรั่งเศสได้ตั้งกองทหารรับเสด็จแต่ฝ่ายไทย   ก็มิได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบเพื่อคัดค้านอธิปไตยของฝรั่งเศสเหนือเขาพระวิหาร แม้ไทยจะอ้างว่ารัฐบาลของตนมิได้ทักท้วงแต่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้ครอบครองดินแดนส่วนนี้อย่างบริสุทธิ์ใจ   คือครอบครองด้วยความเชื่อมั่นว่าดินแดนนี้อยู่ภายใต้อธิปไตยของตนมาโดยตลอดแต่    ศาลโลกเห็นว่า "เป็นการยากที่ศาลจะยอมรับว่าการกระทำของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจะสามารถ ลบล้างท่าทีของรัฐบาลไทยที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง"
         ดังนั้นจะเห็นได้ว่าคำพิพากษาของศาลโลกได้นำเอาหลักกฎหมายวิธีพิจารณาความของกลุ่มประเทศแองโกล-แซกซอน มาปรับใช้กับคดีนี้หลักดังกล่าวได้แก่                   "หลักทฤษฎีปิดปาก หรือเอสตอปเปิล (Estoppel)" ซึ่งเป็นวิธีพิจารณาความที่ตั้งอยู่บน    พื้นฐานของหลักแห่งความบริสุทธิ์ใจ เปิดโอกาสให้คู่ความใช้วิธีนี้ปิดปากฝ่ายตรงข้าม    เมื่อฝ่ายหลังให้ข้อขัดแย้งกันเอง ศาลโลกไม่ได้ใช้สำนวนเอสตอบเปิลนี้โดยตรง แต่กลับหลีกเลี่ยงไปใช้คำ "Preclusion" แทน

แนวคำถาม-คำตอบคดีเขาพระวิหาร

ถาม

จงอธิบายเหตุผลที่ศาลโลกใช้เป็นพื้นฐานในการตัดสินคดีเขาพระวิหาร
ตอบ

เหตุผลหลัก คือการยอมรับโดยพฤตินัยของฝ่ายไทยต่อแผนที่ภาคผนวก 1
เหตุผลรอง คือท่าทีของฝ่ายไทยขัดต่อคำให้การของตนเองและเสริมฐานะให้กับการอ้างอธิปไตยของกัมพูชา
ถาม

ปัญหาเส้นเขตแดนระหว่างประเทศสิ้นสุดลงหลังการทำสนธิสัญญาหรือไม่ เพราะเหตุใด
ตอบ

         ปัญหาเส้นเขตแดนระหว่างประเทศอาจถูกระงับลงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อมีการทำสนธิสัญญาและกำหนดเส้นเขตแดนระหว่างรัฐ แต่อาจเกิดขึ้นอีกได้โดยเฉพาะเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างรัฐนั้นไม่เอื้ออำนวย เมื่อมีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจฯ ระหว่างรัฐเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะเส้นเขตแดนเป็นเครื่องกำหนดอธิปไตยโดยเด็ดขาดของรัฐ แต่การปักปันเส้นเขตแดนอาจไม่ละเอียดพอจึงเปิดโอกาสให้มีการอ้างอธิปไตยและตีความสนธิสัญญาหรือความตกลงจัดเส้นเขตแดนที่รัฐทำขึ้นภายหลังการทำสนธิสัญญาแม่บทนั้นแล้ว

หมายเหตุ :  ก่อนตอบคำถามควรตอบหลักการของการกำหนดเส้นเขตแดนที่ท่านอาจารย์ตามทฤษฎีก่อน
 
 
 
 


อ้างอิง : ฝ่ายวิชาการ นิติศาสตรมหาบัณฑิต รุ่น 1  มหาวิทยาลัยรามคำแหง.2546. คดีเขาพระวิหาร.[Online]/available.URL : http://www.geocities.com/rachai_sut/

 ;) แต่ถ้าจะอ่านข้อมูลอย่างละเอียด  ก็ต้องไปหาเล่มนี้ครับ  ..
อ่านแล้ว ..เพลินดี .. ข้อมูลคดีเขาพระวิหาร อยู่ในนี้หมด ..


(http://www.tarad.com/su-usedbook/img-lib/spd_20051109230021_b.jpg)

ผมไม่กลัวครับเพราะผมเชื่อว่ายังไงเราจะไม่ยอมเสียดินแดงอีก

จริงๆถ้าใครได้เคยไปเขาพระวิหาร ... บอกได้เต็มปากเลยว่า ..ดูแล้ว
น่าจะเป็นของไทยที่สุด ..

ฝั่งทางขึ้น ก็อยู่ฝั่งแดนไทย / ฝั่งกัมพูชา เป็นชะง่อนผา ลึกลงไป .. :OO

ขอบคุณครับ

น่ายืมวิธีของยิวนะครับ
ใครจะว่าเป็นดินแดนของใครกูไม่สน
มึงเข้ามาเจอดี 

ฝรั่งเศสคือเจ้าตำหรับโกงชาวบ้านโดยใช้วิธีทางกฎหมาย

ชอบคำนี้จังครับพี่

โดนใจครับ

ยกให้อีก1เสียงครับพี่
  ขนาดโจรสลัดปล้นเขามาแล้วเอาของไปให้รัฐ ยังได้เป็นขุนนางเลย :-\

"ข้อ 1 เขตแดนระหว่างประเทศสยามกับกประเทศกัมพูชาเริ่มต้นบนฝั่งซ้ายของทะเลสาปจากปากแม่น้ำสะตุง โรลูโอส….ฯลฯ ……จนถึงทิวเขาดงรัก จากที่นั้นเส้นเขตแดนคือสันปันน้ำระหว่างลุ่มน้ำของแม่น้ำเสนและแม่น้ำโขงด้านหนึ่งกับแม่น้ำมูลอีกด้านหนึ่ง…………."


  >:( >:( >:(...ผิดตั้งแต่...ข้อที่ 1 นี้แล้วครับ...ลัดเลาะตามชายแดนไทยกัมพูชาไปจนจรดชายแดนไทยลาวที่ด่านช่องเม็ก อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี...ฝั่งเราอยู่บนที่ราบสูง...ฝั่งกัมพูชา/ลาวเป็นที่ราบต่ำ...พื้นที่ทั้งสองฝั่งต่างระดับกันอย่างชัดเจน...ถ้าดูตามแผนที่ที่ละเอียดเหมือนแผนที่ของทหาร...จะเห็นเป็นเทือกเขาและหน้าผา...แบ่งแยกประเทศไทยกับเพื่อนบ้านอย่างชัดเจน...และต่อจากนั้นไปจะเป็นแม่น้ำโขงที่แยกประเทศไทยกับประเทศลาวออกจากกัน...โดยใช้ร่องน้ำลึก...ซึ่งนับวันจะขยับกินพื้นที่ลึกเข้ามาในดินแดนของประเทศไทย...

                   ...และไม่ใช่เพียงที่ยอดเขาพระวิหารแห่งเดียว...ที่เป็นของกัมพูชา...ยังมียอดเขาหรือปลายหน้าผาอีกหลายแห่ง...ที่เป็นของประเทศเพื่อนบ้าน...ทั้งที่...เส้นทางที่สามารถขึ้นไปสู่แต่ละแห่งได้โดยสะดวกนั้น...ขึ้นได้จากฝั่งประเทศไทย....

                   ...มีหลายครั้งหลายหนที่ผมมีโอกาสได้ก้าวข้ามเส้นแบ่งประเทศ...ด้วยก้าวสั้น ๆ เล็ก ๆ ...ซึ่งมองเห็นเป็นแค่เพียงร่องน้ำลำห้วยเล็ก ๆ ตื้น ๆ ...กระโดดทีเดียวก็ข้ามไปอยู่อีกประเทศ...ในใจก็นึกสะท้อน...แค่ยอดเขา/ปลายหน้าผาห่างเพียงแค่นี้...ก็กลายเป็นของประเทศอื่นไปเสียแล้ว...แถมเมื่อหันมองกลับมาทางประเทศไทย...ยังมีหลักเขตแดนให้เห็นเป็นที่ช้ำใจอีก...

                    ...หากใครเคยไปเที่ยวเขาพระวิหาร...คงจะเคยสังเกตุเห็น...สะพานไม้...พาดข้ามร่องน้ำเล็ก ๆ ตรงทางขึ้นเขาพระวิหาร...(ด่านเก็บเงินสุดท้ายที่ทำเป็นรั้วเหล็กกั้นไว้)...นั้นแหละครับ...คือเส้นแบ่งเขตแดน...(แล้วท่านอาจจะคิดสะท้อนใจเหมือนกันกับผม)...

                    ... ประเทศไทย...ได้สูญเสียดินแดนให้ต่างชาติไปหลายแห่งหลายครั้งแล้ว...ยังจะยอมสูญเสียกันเช่นนี้อีกต่อไปหรือ... >:( >:( >:(

 :D :D :D...ใครจะมายึด...ดินแดง...เหรอครับ..ใช้แนวแบ่งเขตแบบ...สันปันน้ำ...หรือ...อ่างอาบน้ำ...ครับ... ;D ;D ;D

..สมัย10ที่แล้ว คนแถวบ้านไปเที่ยว ทหารพรานบอกว่าอย่าออกนอกเส้นทางที่ขึงลวดไว้เพราะกับระเบิดเพียบ แต่คนเมาไม่ยอมฟัง สุดท้ายขากลับ เพื่อนที่ไปด้วยได้แบกขาอีกข้างกลับมาให้ด้วย..

.. รู้สึกเหมือนกัน.  มันอาจเกี่ยวด้วย การเดินเกมส์การเมืองระหว่างประเทศ
   ที่มีหลายปัจจัย.. ที่ไม่อาจเปิดเผยให้ได้รับรู้.   

    เรื่องที่ควรพิจารณาว่า คู่กรณีของคุณคือใคร ..  ไอ้ที่มันหนุนอยู่ข้างหลังมันนั้น. คือใคร.
    ในขณะที่ เราไม่มีมหาอำนาจใดจะหนุนช่วย .. แล้วยิ่งถูกให้เชื่อในความยุติธรรม
    ในการเมืองระหว่างประเทศด้วย.. 
    แต่ต้องถือว่า บรรพบุรุษของเรา.. ท่านได้ต่อสู้ อย่าง สมศักดิ์ศรีแล้ว .

    แต่ถ้าจะให้เชื่อมโยงถึง กรณี ๓ จังหวัดภาคใต้ ขอบอกว่ามันไม่เกี่ยวกัน. .
    มันเป็นเรื่องภายในประเทศของเราเอง.. ต่างชาติ ไม่เกี่ยว  :)
   

   

ผมไม่เคยไปเลย ว่างๆว่าจะลองไปเที่ยวดูสักครั้งครับ...

ถ้าเรื่องมันบานปลายไปจนกลายเป็นแบบนั้น
ผมว่า มันคงต้องถึงกับ เป็นสงครามรบกันแบบเต็มรูปแบบ
ให้มันตายกันไปข้างนึงแล้วละครับ

ประเทศไหนหนุนหลัง ก็ส่งกำลังกันเข้ามาให้เห็นจะๆกันไป

ยกเขาพระวิหารให้ได้ แต่ขอเขมรครึ่งประเทศได้ไหม
ยกสาม จว ภาคใต้ให้ได้ แต่ขอดินแดนที่ อังกฤษยึดไปกลับมาทั้งหมด

กรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาว ดินแดนฝั่งขวาแม่น้ำโขง  ก็เพราะฝรั่งเศส แทนที่จะใช้แม่น้ำโขงแบ่งเขตแดนไทยลาวตลอดแนว ตรงนั้นเป็นของลาวได้ยังไง

....... ไม่อยากได้เพิ่มอีกแล้ว ..... และไม่อยากสูญเสียอีกแล้ว ..... เท่าที่มีอยู่ก็จะรักษากันไว้ไม่ได้อยู่แล้วครับ  ก็ยังไม่เห็นทำอะไรกันสักที ........ ตายกันทุกวัน  .... หดหู่จริง ๆ .......  

พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า... ตอนที่ฟ้องศาลโลก... ข้าราชการในประเทศทุกคนสละเงินคนละ 2 บาท... (ไม่แน่ใจครับ) เพื่อเป็นค่าทนายศาลโลก(จำไม่ผิดน่าจะเป็นคนพม่า) ปู่ของผมก็ร่วมด้วย... เงินบาทสมัยนั้นค่าสูงมากโขอยู่นะครับ... สมัยเดียวกันนั้นอ่านหนังสือพบว่ากระสุนลูกซองนัดละ 5 สตางค์เองครับ

 ...หากใครเคยไปเที่ยวเขาพระวิหาร...คงจะเคยสังเกตุเห็น...สะพานไม้..พาดข้ามร่องน้ำเล็ก ๆ ตรงทางขึ้นเขาพระวิหาร...(ด่านเก็บเงินสุดท้ายที่ทำเป็นรั้วเหล็กกั้นไว้)...นั้นแหละครับ...คือเส้นแบ่งเขตแดนที่เรียกว่า...สันปันน้ำ.(แล้วท่านอาจจะคิดสะท้อนใจเหมือนกันกับผม)...

ขออนุญาตครับ     
ขอความชัดเจนเรื่อง   คำว่าสันปันน้ำ    น่าจะเป็นสันเขาทีึ่่แนวแบ่งเขตแดน    ไม่นา่จะเป็นร่องน้ำ   
สันเขา   =  ส่วนที่สูงที่สุดของเทือกเขา
ปัน        =  แบ่ง
สันปันน้ำ   =   สันเขาที่เป็นแนวเขตแดน   (หมู่บ้าน   ตำบล   ที่ใช้แนวสันเขาเป็นเส้นแบ่งเขตก็ใช้หลักการนี้)  โดยถือเอาว่าน้ำฝนที่ตกลงมาบนสันเขาซึ่งจะไหลลงจากสันเขาแบ่งเป็น 2 ทาง    จุดแนวที่น้ำไหลแยกกันนั่นแหละคือเส้นแบ่งเขต    คนสมัยก่อนใช้วิธีนี้เป็นวิธีแบ่งเขตการปกครองของหมู่บ้าน  ตำบล   (เป็นข้อมูลดิบตามประสบการนะครับ   ไม่ได้ค้นคว้าจากเอกสารของทางการ)
 
สันปันน้ำ  ที่ว่านี้จะเป็นหลักการเดียวกันหรือไม่   กับกรณีเขาพระวิหาร
 
   

 :D :D :D...รับทราบครับ...ขอบพระคุณที่ทักท้วง...ผมก็ไม่แน่นเหมือนกันครับ...ข้อมูลดิบเหมือนกัน...อาศัยเวลาไปเที่ยวเขตป่าชายแดน...พรานชาวบ้านเขาชี้ให้ดูและบอกว่าข้ามร่องน้ำนี้ไปเป็นของอีกประเทศ...อีกทางหนึ่งก็ดูเอาจากแผนที่...ซึ่งมันก็ขัดกับความรู้สึกและความเป็นจริง...เพราะมันเป็นร่องน้ำไหล...ไม่ใช่สันปันน้ำอย่างที่ท่านว่าไว้...แต่ผมว่าก็น่าจะเป็นตามที่ท่านได้อธิบายไว้...ยังไงผมขออนุญาตแก้ไขข้อความก็แล้วกันครับ...เดี๋ยวจะเข้าใจกันผิด ๆ... ;D ;D ;D

 :D :D :D...เพื่อแสดงความรับผิดชอบ...และความเข้าใจที่ถูกต้อง...ผมขอแก้ตัวโดยการ...หาข้อมูลรายละเอียด...เรื่องความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับเขตแดนระหว่างประเทศ (International Boundary)...มาประกอบกระทู้ให้ครับ... ;D ;D ;D

   http://web.schq.mi.th/~ndc/thinktank/boundary.htm

คุณเตรียมทำใจไว้เลย ถ้ายังฅนไทยังสมานฉันท์กันแบบนี้ ไม่เกิน 10 ปี 3 จังหวัดภาคใต้ถูกตั้งเป็นรัฐปัตตานีแน่

http://www.manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9500000059691
ระวังจะเหมือนเขาพระวิหารครับ

น่าจะไม่เป็นแบบเขาพระวิหาร เพราะน่าจะไม่มีกรณีที่ต้องขึ้นศาลโลกครับ