เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้ร่วมคณะไปดูงานที่เกาหลีใต้

ได้คุยกับเพื่อนที่มาดูแลเพราะเห็นอาคารหนึ่งใหญ่มากในเมือง Daejeon ปิดร้าง

เขาเล่าว่าเดิมเป็นห้างค้าปลีกข้ามชาติที่มีสาขามากแห่งหนึ่งในเมืองไทยด้วย

ปรากฏว่าห้างนี้ขาดทุนจนต้องขายกิจการให้นักธุรกิจเกาหลี (กลุ่ม LG)

สาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะเมื่อห้างเหล่านี้เริ่มเข้ามาทำธุรกิจ ก็มีห้างขายปลีกของเกาหลีอยู่แล้ว

และห้างเหล่านี้ก็ปรับตัวให้สามารถขายสินค้าที่เหมาะกับชีวิตความเป็นอยู่ของคนเกาหลีได้ดีกว่า

ทำให้สามารถเอาชนะห้างต่างชาติได้ แต่ทั้งนี้ค้าปลีกรายย่อยก็ไม่สามารถรอดได้อยู่ดี ตายหมดเหลือแต่ค้าปลีกรายใหญ่

...........................

เล่าให้ฟังเป็นข้อมูลครับ
 :)

บ้างครั้งมันก็น่าเจ็บใจร้านค้าย่อยครับ อย่างข้างกล่องติดราคา 10 บาท เฮียแกเล่นขาย 12 บาท แต่ในห้างต่างชาติดันลดราคาต่ำกว่าป้าย ???

บ้านเราคงยากจะเป็นอย่างนั้น 8)

ขออ้างถึง
อย่างสินค้าบางอย่างถ้าจำเป็นต้องใช้ ครั้นจะบึ่งรถไปซื้อถึงห้างใหญ่ ค่าน้ำมันไม่แพงกว่าหรือครับ

ตรงจุดนั้นคงต้องคิดเอาเองครับว่ามันคุ้มหรือป่าว แต่ผมไปห้างที ผมซื้อของมาตุนเป็นอาทิตย์หรือเดือนครับ แต่บางอย่างเกิดขาดขึ้นมา ผมก็ใช้บริการร้านค้าหน้าซอยเหมือนกัน

แต่บ้างครั้งร้านค้าย่อยน่าจะปรับตัวเองเหมือนน่ะครับ

......  เกษตรกรของเกาหลีใต้ท่านนี้  เคยมาเที่ยวเมืองไทย  และได้นำเอาพริกชี้ฟ้าบ้านเราไปปลูกที่บ้านเขา  แล้วส่งเข้าประกวดจนได้รับรางวัลที่ 1 มาแล้ว  ตัวแกยังหัวเราะเลยว่านี่เราโกงเขาหรือเปล่า  เพราะว่าพันธ์พริกเป็นของประเทศไทย  ........


(http://img187.imageshack.us/img187/1949/200701190244yq8.jpg)

...... และยังได้พัฒนาการปลูกผักผลไม้โดยไม่ใช้สารเคมี  และสร้างโรงเรือนให้ทำการผลิตได้ตลอดทุกฤดูกาล  ไม่ว่าสภาพอากาศจะเลวร้ายมีหิมะตกสักเพียงใด ก็สามารถทำการผลิต  และควบคุมผลผลิตได้ .......

(http://img207.imageshack.us/img207/511/200701190245zr4.jpg)

....... เราลองมาดูการเพาะปลูกท่ามกลางสภาพอากาศที่สุดโหดร้าย  แต่ผลผลิตที่ได้ไม่น้อยไปกว่าบ้านเราเลยนะครับผม .........

(http://img241.imageshack.us/img241/1950/200701240740fi3.jpg)

........ นี่ก็เป็นแปลงนาข้าวที่เพิ่งได้รับการเก็บเกี่ยวเสร็จใหม่ ๆ ...... ผมว่าไม่ง่ายเลยนะกับการต่อสู้กับสภาพอากาศเช่นนี้ ......  

(http://img187.imageshack.us/img187/2507/200701240803hd0.jpg)

..... โหดร้ายเพียงใด  ชมกันเอาเองเถิดครับผม  แม้แต่กระทั่งต้นไม้ถ้าต้องการที่จะให้มีชีวิตรอดไปถึงฤดุใบไม้ผลิ  เจ้าของก็ต้องลงทุนในการห่อหุ้มให้มันอบอุ่นขึ้น  เพื่อชีวิตรอดไปในวันข้างหน้าครับผม .......

(http://img187.imageshack.us/img187/7596/200701240904yg8.jpg)

....... บ้านเราประท้วงกันทีต้องมีการระดมพลกันแทบจะทั่วประเทศ  และเสียค่าใช้จ่ายในการประท้วงมากพอสมควร  ยิ่งถ้าการประท้วงยืดเยื้อยิ่งไปกันใหญ่   แต่บ้านเขา ...... ประท้วงกันทุกวัน  ต่างกันตรงที่จำนวนคนที่ร่วมประท้วงนั้นไม่มาก (บางกรณี) แต่หน่วยงานต่าง ๆ ของบ้านเขาต่างก็ต้องลงมารับรู้และรับปัญหานั้น ๆ ไปแก้ไข  ดังในภาพนี้ก็เห็นว่าประท้วงเรื่องผลไม้ หรือสัตว์ที่เลียงไว้สักอย่างนี้แหละได้รับความเสียหายจากสภาพอากาศอันหนาวเหน็บ ..........โดยการประท้วงนั้นทำโดยการเขียนป้ายแขวนไว้ที่คอ และห้อยด้านหลังแล้วเดินไปวนเวียนแถวหน้าสำนักงานตำรวจบ้าง รัฐสภาบ้าง ....... น่ารักไปอีกแบบ ......

(http://img207.imageshack.us/img207/1935/200701240905sy9.jpg)

อาจเป็นเพราะว่าบางที การซื้อของมาไว้ในสต๊อก ของร้านค้าปลีก กับห้างใหญ่ๆ วอลลุ่มการซื้อต่างกันครับ
กว่าจะมาถึงร้าน ต้นทุนก็มากกว่าเขาแล้ว

ไม่นับปัญหาจุกจิก ประเภท รถจอดส่งของจอดไม่ได้ ห้ามจอด ต้องเลยไปอีกห้าห้องแถว ถึงจอดได้
ไม่เหมือนห้างใหญ่ๆ 18ล้อ ถอยหลังเข้า ตีวงปิดถนนสามเลน โดยมี รปภ.คอยกันรถบนถนนอำนวยความสะดวกให้

...... ขนาดอากาศภายนอกติดลบ  หิมะตกจนขาวโพลนไปหมด  แต่สระว่ายน้ำเปิดให้บริการนะขอรับกระผม .......

(http://img152.imageshack.us/img152/3429/200701240840xf5.jpg)

ภาพนี้ หาดูได้เยอะ ในช่วงฤดูหนาว เอามาทายเล่นๆกะคนที่เพิ่งไป ญี่ปุ่น เกาหลี ครั้งแรกๆ
ต้นอะไรเอ่ย.....(ไม่เคยมีใครตอบถูก)

แต่ที่เกาหลี เค้ามุ่งมั่นในการทำงานจริงๆครับ เอาเป็นเอาตายกันก็ว่าได้
แต่เป็นประเภท Work Hard Play Hard

    ภาพสวยนะครับ  :VOV:

....... อีกประการหนึ่ง  ที่ในบ้านเขานั้น  ใช้ของที่ทำในประเทศของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ เช่น รถยนต์ จะเห็นมีวิ่งไม่กี่ยี่ห้อ  ที่เด่นชัดก็จะเป็น แดวู ฮุนได ไม่ว่าจะเป็นรถเล็ก รถใหญ่ เขาใช้ของบ้านเขาทั้งนั้นครับผม  .... แต่แปลกที่ทำไมมาตรฐานคนละชนิดกันกับที่มาขายในบ้านเรา ..... เกิดอะไรขึ้นหรือครับผม ......

(http://img257.imageshack.us/img257/3956/200701190014resizenl3.jpg)

.......... ประมาณนี้จริง ๆ ไม่ได้แกล้งนำเสนอในส่วนที่ดีนะครับผม  แต่ที่สำคัญยี่ห้อในบ้านเขาทั้งนั้น .....

(http://img225.imageshack.us/img225/5922/200701190273resizedl1.jpg)

..... มาดูรถประจำทางบ้านเขา  มีเครื่องมือสื่อสารจำพวกวิทยุติดต่อศูนย์ประสานงาน ยืนตรงบันไดก็ไม่ได้ .... ที่สำคัญ ตรงเวลาเป๊ะ ......

(http://img440.imageshack.us/img440/1149/200701240245resizetx3.jpg)

..... มาดูเทคโนโลยีขนาดใหญ่ ๆ ของบ้านเขาบ้าง  นี่เป็นสถานที่ผลิตเรือเดินสมุทรของเกาหลีใต้  และเคยผลิตเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ทีสุดในโลกมาแล้วด้วย  และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของเรือเดินสมุทร .... ซึ่งต้องผลิตเป็นชิ้น ๆ ขนาดใหญ่แล้วนำไปประกอบกันอีกที .........  

(http://img264.imageshack.us/img264/3338/200701240541resizeon8.jpg)

..... เจ้ารถคันยักษ์  มากล้อคันนี้จะมีคนขับอยู่ด้านใต้รถ  และมีที่สำหรับขับได้ทั้ง 2 ด้าน คือทั้งทางด้านหน้า และหลัง  แล้วจะมีคนคอยขี่จักรยานคอยบอกทางให้ในภาพนี้มองไม่เห็น  อยู่อีกด้านหนึ่งครับผม ......

(http://img264.imageshack.us/img264/7470/200701240542resizelc7.jpg)

....... อ๊ะ  นี่ไงเจ้าจักรยานนำทาง  และจะเห็นที่สำหรับคนบังคับอยู่ใต้รถ  ในภาพนี้รถกำลังเคลื่อนที่ไปอีกด้านหนึ่ง  ด้านที่เห็นนี้ไม่ได้ทำหน้าที่บังคับ  จะมีอีกด้านที่มองไม่เห็นเป็นผู้บังคับรถครับผม ........

(http://img254.imageshack.us/img254/8999/200701241055resizehn8.jpg)

การศึกษาของนักเรียนเกาหลีใต้เอาจริงเอาจังมาก
นักเรียนจะเรียนตั้งแต่ ๘ โมงเช้าถึง ๕ โมงเย็น ไม่ใช่เรียนวิชาการอย่างเดียวแต่มีการทำกิจกรรมต่างๆ ด้วย เสร็จแล้วนักเรียนชั้นโตหน่อยจะกลับบ้านราว ๔ ทุ่ม ซึ่งก็ไม่ได้หายไปไหน แต่ใช้เวลาอยู่ที่โรงเรียนห้องสมุด
ได้มีโอกาสไปที่มหาวิทยาลัย KAIST ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเอเซีย ไม่มีนักศึกษามานั่งให้เห็นตามใต้ต้นไม้ เขาบอกว่าถ้าไม่อยู่ในห้องเรียนก็อยู่ในห้องสมุด.....
นิสัยรักการอ่านสังเกตุได้จากคนทำงานแล้ว ทุกคนที่พบจะมีหนังสืออ่านติดตัวอยู่ตลอด แม้กระทั่ง CEO บริษัท
เริ่มมีการรนณรงค์ให้นักเรียนใส่เครื่องแบบเหมือนเพื่อเป็นการประหยัดเพราะนักเรียนบางส่วนมีการติดแบรนด์เนม....

คืนหนึ่งผมไปทานอาหารเย็นกับอดีตรัฐมนตรีกระทรวง Information and Communication ของเกาหลีใต้
ท่านเล่าให้ฟังว่าเคยเป็นผู้อำนวยการหน่วยงานวิจัยของรัฐบาลก่อนที่เป็นรัฐมนตรี
ขณะนั้นมีคำถามมายังท่านว่าจะสามารถสร้างชุมสายโทรศัพท์ได้หรือไม่เพราะโทรศัพท์ยังไม่พอเพียง
ท่านรับปากว่าได้และทางรัฐบาลก็ให้เงินมาวิจัย แต่ก่อนที่จะได้เงินมีคำถามว่าถ้าทำไม่ได้จะว่าอย่างไร
ท่านบอกว่าจะทำอะไรท่านก็ได้ และท่านเขียนจดหมายแสดงเจตนาไปยังประธานาธิบดีว่าถ้าท่านทำไม่สำเร็จจะทำอะไรท่านก็ได้
พร้อมทั้งลงชื่อไว้ ท่านทราบภายหลังว่ารองประธานาธิบดีและอีกหลายท่านก็ลงชื่อตามท่านไปด้วย
มีบริษัทต่างชาติมาถามท่านว่ารู้ไหมเทคโนโลยีนั้นเป็นอย่างไร เคยทำหรือไม่ มีคนหรือไม่ บริษัทต่างชาติใช้คนเท่าไร
ท่านตอบด้วยความจริงว่าท่านไม่รู้เลย แต่ท่านตั้งใจและเขื่อวาท่านสามารถทำได้ (มีรายละเอียดบางส่วน)
แล้วท่านกับหน่วยงานของท่านก็ทำชุมสาย TMX ได้ ทำให้เกาหลีผลิตชุมสายโทรศัพท์ขยายการให้บริการไปทั่วประเทศได้โดยใช้งบประมาณต่ำกว่า
ซื้อจากต่างประเทศมาก และปัจจุบันส่งออกต่างประเทศรวมทั้งพัฒนาต่อมาเป็นชุมสายของ CDMA

ชื่นชมในความสำเร็จและวิธีคิด เพื่อเราจะได้นำมาเป็นแบบอย่างแต่ไม่ใช่หลงไหลไปเสียหมดครับ.....