เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

    สมัยวัยรุ่นผมได้เข้าไปช่วยญาติทำโรงโม่หินในจ.กาญจนบุรี   วันแรกที่เข้าออฟฟิตก็เห็นปืนยาวติดกล้องวางอยู่  เป็นครั้งแรกที่ได้จับปืนเย็นนั้นผมกับคนงานก็เริ่มหัดยิงปืน เป้าหมายแรกคือนกพิราบที่มีเกลื่อนเลย
ไม่นานผมก็พัฒนาฝีมือเป็นระดับเซียน  จากยิงนกทีละตัวก็พนันกันยิงนัดเดียวให้ได้สองตัว  ก็ไม่ยากนักหากเลือกมุมดีๆ นกพิราบมันชอบเกาะสายไฟเรียงกันอยู่แล้ว  แถมลูกกรด CZ 452-2E ติดกล้อง4เท่ามันก็ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว  ผมอยู่โรงโม่ได้2ปี  ยิงนกไปหลักพันตัว
       ตัดกลับมาอีกด้านของชีวิต ผมแต่งงานปี 2540 ขณะอายุ27ปีเท่ากันกับภรรยา  การมีลูกสืบสกุลเป็นเป้าหมายแรกของครอบครัวคนจีน  แต่งงานไป 3 ปีเรายังไม่มีลูกสักที เราก็เริ่มปรึกษาหมอ เริ่มจากตรวจร่างกาย ตรวจอสุจิ  ทั้งสองคนปกติดี จากนั้นหมอก็เริ่มให้ฉีดเชื้อ  พัฒนาไปจนถึงขั้นทำพลาสโตซีส   6ปีผ่านไป กับการทำพลาสโตซีส 3ครั้ง ฉีดเชื้อนับไม่ถ้วนกับ3โรงพยาบาลชั้นนำของไทย  ก็ไม่สำเร็จสักที  พร้อมค่าใช้จ่ายรวมล้านกว่าบาท   โดยหมอพูดได้เพียงว่าโชคไม่ดี  ลองทำใหม่มั้ย
        ปลายปี49 เรายอมแพ้พร้อมความบอบช้ำด้านจิตใจ+ด้านการเงิน  วันหนึ่งเราไปทำบุญที่วัดหนึ่งตั้งใจจะไปทำสังฆทาน  หลวงพ่อเห็นเราสองคนผัวเมียหน้าเศร้าๆ เลยถามทุกข์ใจอะไรกันหรือโยม จึงเล่าเรื่องไม่มีลูกให้ฟัง  หลวงพ่อนั่งหลับตาสักพักหนึ่งแล้วพูดว่า  โยมทั้งสองไม่มีลูกหรอกอย่าพยายามเอาชนะกรรมเลย  โยมผู้ชายฆ่าสัตว์ตัดชีวิตไว้มาก ทำด้วยความคึกคะนอง เวรกรรมจึงทำให้ต้องพลัดพรากจากลูก  วิญญาณลูกมาเกิดไม่ได้   เหมือนอย่างทีเราไปพรากลูกพรากแม่เขา   
         ผมอึ้งไปชั่วขณะภาพเหตุการณ์ที่โรงโม่หวนกลับมาทันที    น้ำตาคลอเลยครับกลับมาเล่าเรื่องยิงนกให้ภรรยาฟังที่บ้าน พร้อมยอมรับกรรมอย่างสงบ ทุกวันนี้ผมหันมาศึกษาธรรมมะ   ศึกษาเรื่องกฎแห่งกรรมทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผมเป็นวิศวกรที่มีหัวทันสมัยจ๋าเลย  สนใจแต่เทคโนโลยีด้านเดียว
        ผมหวังว่ากระทู้นี้หากเป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนคนรักปืน  เลิกละจากการฆ่าสัตว์ได้บ้าง  ขออุทิศส่วนกุศลให้นกทุกตัวที่ผมเคยยิง  เผื่อจะเจือจางบาปที่ผมเคยก่อไว้บ้าง    ทุกวั้นนี้ผมก็ยังรักการยิงปืนอยู่ แต่เปลียนจากนกมาเป็นกระป๋องโค้ก  แล้วให้คนงานปีนไปแขวนตามต้นไม้บ้าง ก็พอซ้อมมือไปได้
        ขออย่าประมาทเรื่องของกรรมนะครับ  ไม่อยากให้เพื่อนๆน้ำตาตกเหมือนผมในวันที่เวรกรรมสนองคืน
     

       เด็กยังไม่มาเกิด ดีกว่าเกิดมาแล้วอยู่ร่วมกันไม่ได้ อันไหนจะเศร้าหนักหนากว่ากัน

       อ้อ .... อันนี้เวรกรรมไม่เกี่ยวกับปืนหรอกครับ อยู่ที่ตัวบุคคล การทำบาปอาจใช้ไม่ง่าม

       หรือหนังสติ๊ก หรือปางนู ก็ฆ่านกได้   การมองสิ่งใดควรเน้นมองที่ตัวเอง ไม่ควรไปโทษสิ่งรอบด้าน

เห็นด้วยครับ เพื่อนที่ทำงาน ธรรมะ ธรรมโม ไม่มีปืนซักกระบอก   ไม่มีลูก ไปพบหมอ แนะนำออกกำลังกายซะบ้าง  ผลลูกสองครับ...

เรื่องเวรกรรมเป็นความเชื่อของแต่ละบุคคล เรื่องปืนกับการฆ่าสัตว์อย่างที่พี่ปูเรียนไว้อยู่ที่แต่ละท่าน ฝรั่งเล่นเป็นเกมส์กีฬาจริงจัง
เท่าที่อ่านอายุของพี่กับพี่ผู้หญิงก็ยังอยู่ในช่วงที่มีบุตรได้เพราะอายุยังไม่ถึง 40 ปี

เคยปรึกษาหมอที่แผนกผู้มีบุตรยากแต่ก็ไม่สำเร็จเสียเงินไปไม่ถึงสองหมื่นบาทด้วยวิธีให้แฟนทานฮอร์โมนคัดและฉีดเชื้อทางช่องคลอดแบบเลือกเพศได้(คนเดียวไม่แฝด)นะครับ

ผมกับแฟนได้ลูกสาวคนเดียวตอนผมอายุ 40 แฟนอ่อนกว่า 6 ปี ตอนนี้ลูกสาว 8 ขวบย่างเข้า 9 ขวบแล้ว  ผมแนะนำให้ทำใจสบายๆ อยากทำบุญด้วยวิธีไหนก็ทำตามกำลังเท่าที่ทำได้

เรื่องของกินของดื่มที่บั่นทอนสุขภาพก็ต้องลดหรือพยายามอย่าทานมาก ดูแลสุขภาพให้ดี
ผมเป็นกำลังใจให้ครับ

ด้วยความเคารพ

 ;) ปืนทุกกระบอกของผมมีไว้ซ้อมมือเเละป้องกันชีวิตเเละทรัยพสิน  ห้ามเอาไปยิงสิ่งมีชีวิตที่เขาไม่มารบกวนเราครับ ตาผมสอนไว้หลายสิบปีเเล้วครับ  คล้ายๆกับห้ามตัดผมวันพุธครับ   

...สิ่งที่ได้ทำไปแล้วกลับไปแก้ไขไม่ได้  ปัจจุบันควรสร้างกุศล  ดังที่เจ้าของกระทู้นำเรื่องราวมาเล่าให้ทราบ  ก็ถือว่าเป็นกุศลอย่างหนึ่ง  อีกประการหนึ่งเรื่องเวรเรื่องกรรมนั้น  เราเองคงไม่ทราบกฏเกณฑ์ว่า  กรรมที่ทำไว้จะกลับมามีผลต่อผู้กระทำเมื่อใด  บ้างก็เร็ว  บ้างก็ช้า  (ทำให้เราไขว้เขว  สรุปว่่าเวรกรรมไม่มีจริง) แต่ผมเชื่อจริงๆ ว่า  ในที่สุดแล้วยากที่จะหนีกรรมที่สร้างไว้

...หลายๆ ครอบครัวมีความกดดันเรื่องนี้  โดยเฉพาะในบางชาติพันธุ์  อย่าเครียดจนเกินไป  ทำจิตใจให้สบาย  หมั่นออกกำลังกายทั้งสามีภรรยา  ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข  ความพยายามอยู่ที่ไหน  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น  ยังไม่สำเร็จก็พยายามต่อไป

...หากไม่มีบุตรจริงๆ แล้ว  ก็จงมองในแง่ดี เช่น  ชีวิตมีอิสระ  ไม่มีภาระมากมายในการอบรมเลี้ยงดู  อย่างที่กล่าวกันว่าเหรียญมีสองด้าน   แต่อย่าไปหาแม่ใหม่ล่ะครับ  ;)

...ผมอาจจะคิดแบบโบราณไปหน่อย  ขอให้สำเร็จตามที่ปราถนาครับ  :)

ทำบุญสร้างกุศลอุทิศให้เจ้ากรรม-นายเวร เรื่อยๆครับ... :D

สาธุ ;D
(http://img247.imageshack.us/img247/7885/5670997dc5.jpg) (http://imageshack.us)
Shot at 2007-08-09

ขอบคุณครับ...

อย่างที่พี่แก้วแนะนำ อันนี้แหละสำคัญและเป็นเรื่องใหญ่โตทีเดียว  ทำไปแล้วทางออกอาจยุ่งยากเกินคาด

ผมเลิกยิงสัตว์ตั้งแต่ภรรยาตั้งครรภ์ลูกคนโต ก็ยอมรับครับว่ารุ่มร้อนจิตใจมาก กลัวลูกออกมาแล้วไม่สมประกอบ

หลังจากนั้นก็ขายปืนลูกกรดกระบอกนั้นไป ที่ทำไปตอนแรกก็ไม่ได้อดหยากอะไร เพียงแต่ต้องการความสนุก

ความเพลิดเพลินเท่านั้น ทำให้ทุกข์ใจมาก  ตอนนี้เลิกมายี่สิบกว่าปีแล้ว ที่กลัวมากเพราะไปยิงนกหลังวัดประจำ

...แต่เปลียนจากนกมาเป็นกระป๋องโค้ก ให้คนงานปีนไปแขวนตามต้นไม้...

ถ้าคนงานตกลงมาเจ็บ/ตาย แล้วคุณเชื่อว่าเป็นเวรกรรมที่ทำให้ชีวิตไม่สมประสงค์อีก หวังว่าจะไม่โทษกระป๋องโค๊กนะครับ

ครับ

 :VOV: :VOV: :VOV:ขอเป็นกำลังใจให้ครับ :VOV: :VOV: :VOV:

คล้อยตามพี่แก้วเต็มที่ครับ

เวรกรรมมีอยู่จริงครับ บุญที่ทำกรรมที่สร้างส่งผลกับผู้คนจริงๆคนส่วนใหญ่จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งจนกว่าจะถึงเวลาที่วิกฤติจนอยากใช้ผลบุญ หรือรำลึกถึงกรรม(ไม่ดี)ที่ทำไว้ได้ก็อีตอนถึงเวลาที่ต้องชดใช้ ...... กระนั้นหลายคนก็ยังโบ้ยว่าเป็นเรื่องของ"ดวง"

โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ มีแต่เหตุผลที่เราไม่รู้ครับ ....................

ผมก็กลัวเวรกรรมเหมือนกันครับ...สมัยก่อนบ้านอากงผมเชือดหมูเองน่าจะใกล้ๆหลักพัน

ก่อนแกจะเสียชีวิตเป็นมะเร็งปอด...โรงพยาบาลเปาโลบอกว่าไม่รอดให้พากลับบ้าน

วาระสุดท้าย....มีเสียงครอกๆออกมาจากคอ...เหมือนเสียงหมูก่อนจะตายยังไงยังงั้น


ส่วนตัวผมมือเชือดครับตรุษจีน,สาร์ทจีน...เชือดเป็ดไก่ทำขายส่งไม่รู้เท่าไร

มาช่วงหลังเลิกทำขายแล้วครับ...ที่จะทำไหว้เองก็จ้างเขาทำแล้วครับ

แม่นแล้ว.ถ้ามีเดี๋ยวก็มีเองแหละ.  :D

เวรกรรมมาจากปืน  ;D เห็นหัวกระทู้ที่แรก นึกว่าต้องเป็นเวร เป็นกรรม หาตังค์ซื้อปืน ;D

                  ผมก็รออยู่เหมือนกัน ขนาดเพิ่มรอบพิเศษ ก็ยังไม่สำเร็จ :-[ ;D

  ;D ;D ;D

เป็นแรงใจให้ครับ
อย่าไปท้อแท้ คิดมาก มองมุมดีๆดีกว่าครับ
เข้าวัด ทำบุญ สร้างกุศล ช่วยรักษาจิตใจได้ครับ  ยิ่งเครียดไป เสียสุขภาพเปล่าๆ

ผมเป็นคนนึง ที่มีปืนแต่ไม่เคยคิดจะนำไปใช้ทำร้ายหรือ ฆ่า สิ่งมีชีวิต โดยหากว่าไม่จำเป็น แม้กระทั่งยิงขึ้นฟ้า หรือพร่ำเพรื่อ  ขนาดโชว์ถ้าไม่ใช่ในสนามยังไม่ค่อยสบายใจเลย   โดยหากว่าไม่จำเป็น   ทั้งนี้ด้วยคำสอนของพ่อครับ

ขอบคุณที่มาเตือนสติครับ
้บุญรักษาครับ

 ;D

พี่..........

ทานข้าวต้มกลางวัน ค่ะ........

 ;D ;D ;D

ลองตื่นเช้าๆและช่วยกันทำกับข้าวกับแฟนและไปตักบาตรพระ...กรวดน้ำ แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เจ้ากรรมนายเวร..

อากาศเช้า+จิตใจอันเป็นกุศลที่มุ่งมั่น จะทำให้รู้สึกเป็นสุขอย่างประหลาด เมื่อจิตใจดีก็ย่อมส่งผลดีไปที่ระบบในร่างกาย เดี๋ยวเขาก็เกิดมาให้เราปวดหมองเองแหละครับ..

ด้วยความเห็นใจครับ คุณ cp44
อดีต แก้ไขไม่ได้ เมื่อผ่านแล้ว  เหลือเป็นเรื่องเล่าเพื่อเป็นประโยชน์ เตือนใจกัน.
แต่อย่าไปติดยึดกับสิ่งเศร้าหมองเหล่านั้นอีก ถึงจะลืมไม่ได้ ก็อย่าไปนึกคิดถึงอีก

บรรเทาความรู้สึก.. ทำบุญอุทิศส่วนกุศล ให้กับเจ้ากรรม นายเวร
เลือกทำบุญไถ่ชีวิตโค ก็ดีครับ.

คำพระท่านสอนไว้.. ให้อยู่กับสภาวะปัจจุบัน  ที่เป็นปัจจุบัน กระทำแต่ในสิ่งที่ดี
ไม่ติดอยู่กับอดีตที่ล่วงไปแล้ว.  :)

รับอุปการะเด็กสัก 1 คนสิ  สร้างบุญสร้างกุศล

       http://www.worldvision.or.th/tx%20parti_sponsor.html

        http://www.worldvision.or.th/

ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรมากๆ ครับ
นั่งสมาธิ ทำทาน ทำใจให้สงบ จะดีขึ้นครับ

   คุณเอาปืนไปยิงนกเอง.....อย่ามาโทษปืนสิครับ

พรากชีวิตสัตว์ไว้มากก็ต่อชีวิตสัตว์ทดเเทนให้มากจะได้สบายใจ    ถึงเเม้อาจจะไม่ช่วยให้อดีตดีขึ้นเเต่ปัจจุบันจะดีที่สุดครับ

ดีมากเลย ถ้าเชื่อก็ต้องทำบุญเพิ่มเพื่อไว้ชาติหน้า ;D ;D ;D แก้กัน

ไม่สูบบุหรี่ กินเหล้า ออกกำลังกายมากๆ แข็งแรงผมว่าช่วยได้เยอะครับ ;D ;D ;D อย่างน้อยก็ร่างกายเราก็สุขภาพดี

มันเป็นเรื่องของเวลาและวาสนาครับ ใจเย็นๆเดี๋ยวก็มา
ของผมรอ 5 ปีกว่าจะได้มาสองคนติดกัเลย
เพื่อนผมทำมาทุกโรงพยาบาลหมดเป็นล้านเลิกหวังเลิกไปหาหมอ สองปีกำลังท้องคนที่สองครับ
เมื่อถึงเวลาเค้าจะมาเอง

ในช่วงวัยรุ่นผมก็มีประสบการณ์ชีวิตเช่นเดียวกับท่าน มีทั้งล่าด้วยความคึกคะนองและล่าเพื่อประทังชีวิต นับพันนับหมื่นชีวิตที่ต้องสังเวย จนถึงจุดเปลี่ยนเมื่อผมต้องมาเป็นผู้ช่วยชีวิตจึงเลิกเข่นฆ่า อยู่กับแฟน 13 ปีไม่มีลูกเหมือนกัน มองย้อนกลับไปมันก็สะเทือนใจเป็นตราบาปที่ยากจะลืม การอุทิศส่วนกุศลทุกครั้งที่ทำบุญมันก็ช่วยได้ หลวงพ่อหรือสิ่งยึดเหนี่ยวในใจที่เรานับถือก็พร่ำภาวนาขอลูกจากท่านทุกครั้ง(อย่าลืมขยันทำด้วย) ทำร่างกายให้พร้อมเลิกกังวลกับมันทำจิตใจให้สบายไม่เครียด ท่องเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศใช้วิทยาศาสตร์ช่วยบ้าง  จนอายุ 37 ถึงมีคนแรกอีก 2ปีคนที่สองก็ตามมาเลยครับ เปลี่ยนจากยิงสัตว์มาเป็นยิงเป้าตามสนามแทนครับ

กราบขอบพระคุณพี่ๆน้องๆทุกคนที่ช่วยเป็นกำลังใจให้ครับ  จะได้มีเรียวแรงไปปั้มต่อครับ   ต้องขอโทษด้วยสำหรับชื่อกระทู้ที่ทำให้หลายคนคิดว่าผมไปโทษปืน   จริงๆผมโทษตัวเองครับ  ทุกวันนี้ยังรักปืนสุดหัวใจ  ยังนอนกอดลูบๆคลำๆ COLT1911-a1 , KAHR e9, SMITH m60-12  อยู่เลยครับ  เสียดายแต่ว่าเอาเงินไปให้หมอหมด  ไม่งั้นผมเหลืองบซื้อปืนบานเลย   
    ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นของพี่น้องในเวปนี้จริงๆ

     ท่าน cp44 มีปืนดีๆทั้งนั้นเลย ว่างๆถ่ายภาพมาอวดกันหน่อยนะครับ

เรื่องเวรกรรมผมเชื่อว่ามีจริงครับ..ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว   ในวงการปืนแล้วเคยดูหนังสารคดีเรื่องราวครอบครัวตระกูล  วินเชตเตอร์  ผู้สร้างปืนวินเชสเตอร์  ล้วนต่างมีอันเป็นไปอย่างไม่น่าเชื่อครับ.

ถ้าเป็นชาวพุทธ ต้องเชื่อเวรกรรม บาป บุญ แต่จะมีจริงหรือไม่พิสูจน์ยาก
พระอาจารย์ที่นับถือบอกว่า เวลาทำบุญ กุศลใดๆ ให้ตั้งใจอธิษฐาน แผ่ส่วนบุญกุศลให้เขาที่เราล่วงเกิน รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรที่เรานึกไม่ถึงเพื่อขอให้มารับส่วนบุญและโมทนาอโหสิกรรมให้เรา จะได้ไม่จองเวรซึ่งกันและกัน ลดหนักเป็นเบา
ทุกวันนี้ปฏิบัติเป็นประจำ ทำบุญทุกครั้งที่มีโอกาสครับ แล้ววันหนึ่งก็จะมีบุญ วาสนาตามตั้งใจ

แบ่งไว้สองด้าน อยากทำด้านไหนก็ไปด้านนั้น...

  บางทีอยากทำบุญ  บางทีอยากยิงนก...แต่ทำบุญเยอะๆสบายใจ..

               ท่านอย่ากังวลเลย ก็สองคนทำทานกับเด็กกำพร้าเยอะๆบางทีผลบุญที่ท่านทำอาจทำให้เค้าอยากมาเกิดเป็นลูกของท่านก็ได้ เขาอาจจะรอเวลาที่จะมาเกิดก็ได้ ทำทานกับคนเจ็บป่วยก็ดีนะครับ หรือทำทานให้กับคนใกล้ตาย หรือคนที่ตายไปแล้วก็ดี เผื่อบางทีเขาอาจจะเกิดมาเป็นลูกของท่านก็ได้ แต่ขออฐิษฐานขอให้เกิดมาเป็นคนดีต่อไป  ผมไม่มีลูกทำกรรมเพราะความคึกคนอง บาปมหันต์ เอาเด็กออก ทำใจครับปัจจุบันนี้      :) :) :) :)

อย่ากังวลมากเลยครับ ยิ่งเรากังวลมากทำให้เครียดครับ ผมแต่งงาน 5 ปีถึงจะมีลูกครับ ไปปรึกษาคุณหมอให้ฮอร์โมนมากินปรับสภาพร่างกาย และทำสารพัดวิธี ครับ ตอนนี้ คนโต สามขวบกว่าแล้วครับ คนต่อไปกำหนดคลอดเดือนหน้าครับ

สาเหตุที่คุณหมอว่าคือ จังหวะการตกไข่ มันไม่สัมพันธ์กันครับ ทำให้เชื้อไม่ปฏิสนธิ เหมือนเปิดวิทยุไม่ตรงคลื่น อิ ฮิ

ขยันทำงานดีที่สุดครับ ฮิ ฮิ

บาปกรรมชะมัด
ตกนรกหมกไหม้แน่ๆ
ทำได้แม้กระทั่งลูกของตัวเอง
ทำบุญมากๆนะ
เอาใจช่วย

คนจนมีลูกมาก.....คนรวยมีลูกยาก  ก็คนจนทำงานหนักทั้งวัน  ร่างกายได้เคลื่อนไหวทำงาน  ที่สำคัญไม่เครียดว่าว่าหุ้นจะตก  ค่าเงินบาทจะแข็งหรืออ่อนตัว  ขอมีข้าวสารหุงในมื้อต่อไป  ส่วนกับข้าวหากินเอาข้างรั้วบ้าน  ไม่เครียด ผ่องใส  มีลูกง่าย   ผมว่าลองทำตัวแบบคนจนดูนะครับคุณอาจได้สิ่งที่ต้องการ

ลองไปทำบุญเยอะๆครับ เผื่อจะได้สบายใจเพราะเรื่องอย่างนี้ด้านจิตใจก็มีผลกระทบที่สำคัญครับ
จิตใจสบาย ร่างกายก็จะดีไปด้วย หลีกเลี่ยงความเครียดซะ แล้วก็อาจจะออกกำลังกายประกอบด้วย
ส่วนเรื่องกรรมตัวผมเองเชื่อครึ่งเดียวครับส่วนหนึ่งเป็นหลักวิทยศาสตร์ แต่เชื่อในการทำดีมากกว่า
จะอย่างไร ผมขอให้คุณ cp44 สมปรารถนาในเร็ววันครับ  :)

คนเรานี่ก็แปลกนะหาความพอดีกันไม่ได้เล้ย น่าเห็นใจคนที่อยากมีลูกแล้วไม่มีต้องไปเสียเงินให้หมอไอ้คนที่ยังไม่พร้อมจะมีก็ดันมีแล้วก็ไปเสียเงินให้หมออีก ส่วนของผมไม่พร้อมที่จะมีแต่ดันมีโดยไม่แจ้งล่วงหน้าก็เลยต้องเสียเหมือนกันแต่เสียค่าสินสอดให้แม่ยาย จนลูกชายอายุ10ขวบแล้วไอ้น้องเมียตัวดีมันยังสงสัยไม่หายว่าหลานมันคนนี้เป็นเด็กคลอดก่อนกำหนดหรือครบกำหนดกันแน่  หนอยแน่ดันมาไล่ระยะเวลาที่ผมแต่งงานจนถึงวันที่ลูกชายผมคลอด  มันบอกอะไรกันแต่ง พ.ยพอถึง ก.คก็คลอดลูกแล้วมันบอกทำไมพอดีเป๊ะเลยล่ะ ผมหมั่นไส้เลยบอกมันไปว่าเชื้อกูดีโว้ย มันพยักหน้างึกๆแต่คิ้วขมวดแฮะ

             ชาตินี้เลยทำอะไรไม่ถึงที่สุดกรรมเวรติดเทอร์โบ ขยันยังไงก็แค่พอกินพอใช้ จะให้ร่ำรวยไม่เคยหวัง เลยไปซื้อโลงศพที่วัดหัวลำโพงให้บ่อยๆ
              ขอบคุณ คุณ APC ที่เข้าใจ  ขอติคุณนิดนึง  ไอ้ฆ้อนกับเคียวนี่น่ะ ทำให้ต้องแอบอ่านหนังสือ 14 ตุลา คาราวาน เสกสรรค์ ประเสริฐกุลเข้าป่าเหตุการณ์รุนแรงมากผมเพิ่งเรียนมหา"ลัย ยิ่งกว่ามีปืนเถื่อนในครอบครองอีก มันขัดๆในความรู้สึก     :)

APC  = Armored Personnel Carrier M113

เรื่องโลโก้ของผม ถ้าใช้แล้วไม่ได้เสียหายหรือไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน
ผมจะใช้ ซึ่งก็เป็นเรื่องของผม
ส่วนคุณเห็นแล้วรู้สึกอย่างไรนั้น
ก็เป็นเรื่องของคุณ
ซึ่งผมมีมารยาทพอที่จะไม่เข้าไป"ก้าวก่าย"

              ขอบคุณครับ :<< :<< :<< :<<

บอกกล่าวกันแค่นี้ ไม่ต้องถึงกับขอบคุณหรอกครับ
แค่"สำเหนียก"ได้ ก็พอแล้ว

ผมว่า ไม่เกี่ยวกับปืนนะครับ..เวรกรรม เกิดจากการกระทำของ คน หรือตัวเราเองทั้งนั้น แหละครับ.......ผมเองก็เลิก ยิงนก ไปนานแล้ว ...ก็กลัว ๆ เรื่องกรรม และเบื่อ ..ด้วยครับ...

                :DD :DD :DD :DD

....ทำให้ตายบาปกรรม...งั้นเรามาทำให้เกิดกันดีกว่า.... ;D

เวรกรรมมันไม่ได้เกิดจากปืนหรอก มันเกิดจากคนที่หยิบปืนบรรจุกระสุนแล้วยิงสัตว์ ไม่ว่าจะยิงเพื่อยังชีพหรือยิงเพื่อความสนุกก็ตาม การฆ่าสัตว์ตัดชีวิตจะด้วยเหตุอะไรนั้น ในหลักทางศาสนาพุทธนั้น มันผิดศีลข้อที่หนึ่ง ดังนั้นผลกรรมมันตกอยู่ที่ตัวเรา ต่อให้ทำบุญทุกวันอุทิศส่วนกุศลแก่เจ้ากรรมนายเวรทุกครั้ง และถึงแม้จะได้รับการอโหสิกรรมก็ตาม บาปกรรมที่ทำลงไปนั้นมันไม่ได้ลบล้างไปไหน มันยังอยู่ที่เดิมความผิดยังคงเดิม แต่การทำบุญสร้างกุศลมันเป็นการทำในส่วนที่ดีงามให้มีน้ำหนักที่ดีมากขึ้นเพื่อผลบุญกรรมจะตกสู่ชาติต่อไปหรือในชาตินี้

ดังนั้นจึงมีคำพังเพยต่างๆออกมา เช่น กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง, ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วม กรรมคือการกระทำ เป้นต้น

ฉะนั้น ขอให้ทำจิตใจให้สบาย ไม่หมกมุ่นกับสิ่งชั่วร้าย สักวันหนึ่งท่านจะได้สิ่งที่สมใจตามความปราถนา

       อิ อิ ..... น้าเสกแวะไปรับผมด้วยนะ