เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 :) ที่จริงผมว่าจะไปนอนแล้วนะครับ แต่พอดีได้ไปอ่านบทความบทหนึ่งมาเลยอยากจะเก็บนำมาเล่าให้เพื่อนสมาชิกได้อ่านกันครับ

ที่มา :

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อมกราคม 2550
เขียนโดย คุณตี๋ Flash Bang

และได้รับการตีพิมพ์เรื่องเดียวกันนี้ลงคอลัมน์ Online for You นิตยสาร Weekly Online ฉบับที่ 199 ในหัวข้อ มหาเศรษฐีแห่งสยาม เขียนโดยคุณ Ethan B

*************************

เหนื่อยครับ ล้าสุดๆ ไปเลย

     ความเมื่อยและอ่อนล้าเข้าสิงทุกส่วนของร่างกายกันเลยทีเดียว แม้จะยืนไม่นานเท่าน้องๆ ร่วมทีมซึ่งมาด้วยกัน
แต่สังขารเหมือนจะฟ้องว่าร่างกายผมไม่แข็งแรงมากพอจะทนต่อการยืนท่ามกลางอากาศร้อนและผู้คนที่เดินขวักไขว่พลุกพล่านไปมา

     วันเสาร์ที่ 27 มกราคม พวกเรายกทีมกันไปปักหลักที่บริเวณสยามสแควร์ ตรงสะพานทางลง BTS และเซ็นเตอร์พอยด์ มีทีมงานประมาณ 5-6 ชีวิต และน้องพริตตี้ SF Girls ยืนเรียกให้ผู้คนในละแวกนั้นที่เดินผ่านไปผ่านมาได้ซื้อดอกป๊อปปี้ที่พวกเราตั้งใจรับมาจากมูลนิธิทหารผ่านศึกเพื่อจำหน่ายหารายได้สมทบเพื่อพี่ๆ ทหารไทย

     ไปกันตั้งแต่ช่วง 10 โมงเช้า ถึงเวลา 5 โมงเย็นโดยประมาณ ในมือมีตะกร้าบรรจุดอกไม้จำลองกลีบเด่นด้วยสีแดง เกสรทำจากผ้าสีเขียว ซึ่งดูจากภายนอกเป็นของที่ระลึกซึ่งหาค่าใดๆ ไม่ได้ เป็นดั่งของตอบแทนสำหรับผู้มีใจบุญช่วยกันอุดหนุนเพื่อนำรายได้เข้ากองทุน เพียงดอกละ 10 บาท เท่านั้น

  แต่เบื้องหลังคือเงินที่จะมีส่วนช่วยทหารผ่านศึกที่ได้รับความเดือดร้อนจากการสู้รบจนทุพพลภาพไม่สามารถช่วยเหลือตนเองและครอบครัวได้ ซึ่งบ่อยครั้งพวกเขาเป็นเหมือนผู้ปิดทองหลังพระ ทำคุณประโยชน์ให้กับแผ่นดินเกิดโดยไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน นอกจากรอยยิ้มและความสงบสุขของคนไทย

ตลอดทั้งวันได้มีผู้คนให้ความสนใจเข้ามาแวะเวียนพูดคุยกับพวกเรา อีกทั้งยังช่วยกันทำบุญกันมากมายจริงๆครับ

ต้องขอขอบพระคุณสำหรับเงินทุกบาทที่ช่วยกันในครั้งนี้ด้วยครับ เพราะเงิน 10 บาท ที่ทุกท่านช่วยกันทำบุญอาจดูเล็กน้อย แต่เมื่อรวมกันเป็นปริมาณมาก จะกลายเป็นเงินที่มีส่วนช่วยเหลือเหล่าทหารผู้ยากไร้ ซึ่งเป็นผู้เสียสละและกล้าหาญในการออกสู้รบ เป็นรั้วแนวหน้าของชาติ นำมาซึ่งความสงบสุข

มีหลายท่านทีเดียวครับ ที่หยิบยื่นสตางค์ให้พวกเราโดยไม่ต้องการดอกป๊อปปี้ตอบแทน ขอให้บุญกุศลได้นำพาท่านพบพานแต่ความสุข และสมหวังในทุกประการครับ พวกเราซึ้งใจมากๆ ครับ

 ตลอดทั้งวันพวกเราขายดอกป๊อปปี้ได้จำนวนเงินรวม 5,000 บาท! เกินคาดไปพอสมควรครับ เพราะในเบื้องต้นพวกเราคาดการณ์ว่าจะขายได้น้อยกว่านี้ สำหรับพวกเราแล้วความเหนื่อยล้านั้นหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้นับจำนวนเงินทั้งหมดซึ่งจะนำไปช่วยเหลือเพื่อการกุศลในครั้งนี้

(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5688604/A5688604-1.jpg)

ในบรรดาจำนวนดอกป๊อปปี้ที่พวกเราขายได้ มีอยู่ 1 ดอก ครับ ที่พิเศษกว่าดอกอื่น

 พวกเรารู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก เมื่อมีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งมายืนข้างๆ พวกเรา ไม่มีสำเนียงเสียงใดเปล่งออกจากปากของเค้า มือขวาของเค้ากำต้นกล้วยที่มีใบลานสานเป็นแมลงเสียบเต็มไปหมด

หน้าตาดูอิดโรย เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบไคล ผมหยิกยาวฟูเต็มศีรษะ ในมือขวากำเงินเป็นแบงค์สีเขียวบ่งบอกมูลค่า 20 บาท ผมถูกสะกิดจากน้องๆ ทีมงานให้มองไปที่ชายผู้นั้น การทรงตัวของเขาเซไปมา ด้วยเพราะขาข้างหนึ่งของเค้าไม่สมประกอบต้องอาศัยไม้เท้ายันหลักให้ยืนปักหลักอยู่ได้อย่างมั่นคง มือข้างที่กำเงินยังคงโบกไปมาพร้อมชี้ตรงมาที่ดอกป๊อปปี้สีแดงซึ่งวางเรียงรายอยู่ในตะกร้า

 ใจหนึ่งพวกเราไม่กล้ารับเงินของเขา แต่ด้วยแววตาที่เป็นประกายสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการที่จะช่วยเหลือด้วยการซื้อดอกป๊อปปี้เพียง 1 ดอก หลังจากทอนเงินให้ ผมสังเกตเห็นรอยยิ้มของเขาที่พยายามบรรจงติดดอกไม้สีแดงอย่างตั้งใจ

(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5688604/A5688604-2.jpg)

ความประทับใจในส่วนลึกก้นบึ้งของหัวใจเปลี่ยนให้ผมมองเห็นชายคนนี้ในมุมมองใหม่ เขาไม่ได้เป็นเพียงแค่คนพิการที่หาเลี้ยงชีพด้วยการจำหน่ายใบลานสานเพียงตัวละ 20 บาท อีกทั้งเป็นใบ้พูดไม่ได้ ขาเสียไปหนึ่งข้าง

 ผมเห็นความยิ่งใหญ่ของน้ำใจ มองผ่านเข้าไปเห็นตัวตนที่แท้จริงของบุคคลที่ควรได้รับการยกย่องและชื่นชมจากใจจริงจากการแสดงออกที่อยากจะช่วยเหลือผู้อื่นแม้ตนเองจะยากลำบากเพียงใดก็ตาม "คุณค่า" ที่ชายผู้นี้ซ่อนมันไว้ภายในรูปลักษณ์ด้านนอกส่องประกายออกมาจากใจของพวกเราทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น

(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5688604/A5688604-3.jpg)

พวกเรายืนมองเค้าเดินกระเผลกจากไปได้ไม่นานนัก ก็ต้องประหลาดใจมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว กับการกระทำของชายคนเดิม

เขาเดินไปหาหญิงชราอีกคนที่เดินร้องเพลงหาเลี้ยงชีพด้วยแววตาที่เกือบบอดสนิท จากนั้นบรรจงหยิบเงินที่เขาหามาได้อย่างยากลำบากจากการขายใบลานสานลงในกล่องของหญิงชราผู้นั้น

 เสียงเหรียญกระทบกับกล่องโลหะ อาจไม่ดังพอกับเสียงรถยนต์ในระแวกนั้น แต่มันดังก้องเข้ามาที่หูของพวกเรา

 ความช่วยเหลือเพื่อเพื่อนร่วมโลกได้เดินทางมาถึงจากน้ำมือของคนธรรมดาคนหนึ่ง ความยากลำบากสอนให้ทั้งเขาและพวกเราได้รู้ซึ้งถึงการ “มองเห็น” ซึ่งกันและกันในสังคม ให้พวกเราได้เรียนรู้ว่าอีกด้านหนึ่งของความโหดร้ายจากทุกสิ่งทุกอย่าง มีด้านสว่างที่ส่องมาถึงเสมอ

    เขาอยู่ในสถานะที่ยากลำบากทั้งความเป็นอยู่และกายใจ พวกเราที่ยืนอยู่และเดินผ่านไปเป็นปุถุชนที่สมประกอบ ซึ่งบ่อยครั้งละเลยที่จะหยิบยืนความช่วยเหลือให้แก่คนที่ด้อยโอกาสกว่า และคิดว่าเป็นวิบากกรรมที่พวกเขาได้ก่อร่างสร้างไว้แต่ชาติปางก่อน

 ใครที่อยู่ในสถานะที่ช่วยเหลือได้ หากไม่เป็นภาระจนเกินไป เงินเพียง 10-20 บาท สร้างโอกาส เพิ่มอนาคตให้กับคนที่ยังต้องการความช่วยเหลือเหล่านี้อยู่

(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5688604/A5688604-4.jpg)

ดอกป๊อปปี้ในวันนี้สร้างเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกเรา ความช่วยเหลือนั้นไม่ได้มาจากเพียงกำลังเงินที่มีเหลือเฟือและใจที่เอื้อเฟื้ออยากเผื่อแผ่ แต่มากจากโอกาสที่เราเป็นผู้สร้างให้กับตัวเราเอง เรื่องเล็กน้อยนี้ดูยิ่งใหญ่ในใจของพวกเราเป็นอย่างมาก

     วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมนอนหลับอย่างมีความสุขครับ หัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก ลืมแม้กระทั่งความเหนื่อยที่ร่างกายมันชอบฟ้องว่าไม่ไหวอยู่บ่อยครั้ง

  แต่วันนี้หายเป็นปลิดทิ้ง เมื่อได้เห็นคนที่ลำบากกว่าแสดงถึงพลังน้ำใจที่น่ายกย่องเช่นนี้ ที่โต๊ะทำงานของผมก็พลอยประดับไปด้วยใบลานเป็นรูปตั๊กแตนต้องลมไหวไปมา ยามผมท้อใจเรื่องใด หันไปมองเจ้าแมลงที่สร้างจากธรรมชาติตัวนี้ ก็เหมือนมีแรงได้ลุกขึ้นสู้ต่อไป

(http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5688604/A5688604-5.jpg)

27 มกราคม 2550
ตี๋ Flash Bang

 :) คืนนี้คงเป็นอีกคืนหนึ่ง...ที่ผมคงนอนหลับและฝันดี เพราะได้อ่านเรื่องราวดีๆเรื่องนี้....ราตรีสวัสดิ์ ครับ

ขอบคุณครับ ผมเจอเรื่องร้ายในเมืองเสียจนใจด้านชา ได้เจอเรื่องดีๆแบบนี้บ้าง ผมคงจะเห็นค่าคนเหล่านี้อีกมาก

 :D ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดีๆ ก่อนเข้านอน ... หลับฝันดีค่ะ
ทั้งคนขายดอกป๊อบปี้ คนซื้อดอกป๊อปปี้ หญิงชรา และผู้นำเรื่องราวดีๆมาเล่าก่อนนอน
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ;)

อ่านไปก็อมยิ้มไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี ที่ทำให้รู้ว่าสังคมของเรานี้ก็ยังไม่โหดร้าย และไร้น้ำใจเกินไปนัก

(http://img119.imageshack.us/img119/1977/on35qz5.gif)

อ่านเรื่องและดูภาพประกอบแล้วซึ้งมากครับ
จนเงินแต่มากน้ำใจ  ;D

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ

ส่วนตัวเเล้วผมชอบซื้อของเล่นประเภทงานฝีมือมาฝากลูก  เเต่มันติดที่ไม่รู้จะซื้อที่ไหนมากกว่าครับ

ขอบคุณครับ...

อ่านแล้ว น้ำตาเอ่อ...

น้ำใจ...ในสังคมไทยยังมีอีกมากครับ...

       พิการทั้งทางโสตและอวัยวะ แต่ก็ยังดิ้นรนสู้ชีวิต และมีน้ำใจสูงส่ง ...... น่านับถือครับ

ครับ....จริง ;)

คนในสังคมทุกวันนี้ต่างแสวงหาวัฒถุซึ่งต่างก็เข้าใจในสิ่งที่กำลังหานั้นเป็นความสุขที่แท้จริง ซึ่งก็ยอมรับว่ามันเป็นสุขเมื่อได้มา แต่....หาใช่ความสุขที่แท้จริงไม่

ความสุขที่แท้จริงของมนุษย์นั้นก็คือการไม่เบียดเบียน การแบ่งปัน และสุขเมื่อใด้เห็นคนอื่นมีความสุข...

ดูจากเรื่องราวและภาพที่คุณวัฒน์นำมาแล้วเผยแผ่ แล้วจะเข้าใจว่าความสุขที่แท้จริงของเราคืออะไร...

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

 :) คนจนผู้ยิ่งใหญ่  :)

หลังจากอ่านจบ น้ำตามันเอ่อออกมา ด้วยความซาบซึ้งใจ
ความคิดแวบหนึ่งเค้ามาในสมอง
น้ำใจจากคนชนชั้นกลางและสูงชั่งหายากยิ่งนักซึ่งแตกต่างไปจากคนชนชั้นล่าง
แม้แต่ตัวเองพิการยังไม่วายนึกถึงเพื่อนร่วมโลกที่ทุกข์ยากกว่า น้ำใจเขาช่างยิ่งใหญ่ยิ่งนัก
วัน ๆ หนึ่งเขาไม่ต้องการเงินไปมากกว่าค่าอาหารสามมื้อและบางส่วนเก็บไว้เพื่อค่ายายามเจ็บป่วย
ย้อมกลับมาคิดถึงของเล่นที่ตัวเองผ่านมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันช่างเป็นเงินไม่น้อยที่ผมใช้ซื้อความสุขใส่ตัว
เปรียบเสมือนผมยังไม่พอกับสิ่งที่ตนมีอยู่ ซึ่งต้องหาเงินมาเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่อยากได้
มองย้อนไปที่หนุ่มใบลานคนนี้ช่างเป็นคนรวยที่ยิ่งใหญ่นัก ไม่ต้องการเงินมากมายใด ๆ ไปกว่าวันล่ะไม่เกินสองร้อยบาท แต่ผมนี่สิช่างเป็นคนจนยิ่งนักที่ต้องการเงินวันละหลาย ๆ พัน

ทำให้ย้อนคิดถึงเพลง บัวลอย ของคาราบาว

               เห็นรูปแล้วตื้นตันใจ เหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ   ที่คุณวัฒน์ปฏิบัติต่อเขา คุณวัฒน์ยังมองเห็นสิ่งที่ดีงามภายใต้ผ้าขี้ริ้วยับๆ ทีห่อทอง... หัวใจทองคำของชายพิการผู้มีน้ำใจ........คุณวัฒน์ได้ผลตอบแทนเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่    ขอบคุณที่นำเสนอสิ่งที่ดีต่อสังคมไทย ถ้าหลายคนช่วยกันแบบนี้เยอะๆก็ดีนะ :) :) :) :)

ขอบคุณมากครับ พี่Watt

อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆครับ...

ขอบคุณคุณวัฒน์มากครับ...;D

อ่านแล้วทำให้ทราบว่าคนดีๆ (จนๆ) ยังมีอยู่ในสังคมไทย
รูปกายภายนอกเทียบไม่ได้กับน้ำใจที่ยิ่งใหญ่ภายใน
เมื่อไหร่คนรวยๆ จะมีน้ำใจที่ยิ่งๆ ใหญ่อย่างนี้บ้าง
เมื่อไหร่จะรู้จักให้ รู้จักพอหนอ....จะกอบโกยกันไปถึงไหน
ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่นำเรื่องดีๆ มาเล่าเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดี
อ่านแล้วทำให้มีมีกำลังใจทำดีต่อไป ครับ

 ;D ขอบคุณครับคุณวัฒน์ที่นำเรื่องดีดีมาเล่าสู่กันฟัง  สังคมเมืองนี้ก็ยังมีสิ่งดีดีให้เห็นบ้าง  :D