เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เสร็จงานถึงบ้านเกือบ 3 ทุ่ม เขาเดินเข้าบ้านที่ดูจะเงียบเหงาเนื่องจากภรรยาที่เสียชีวิตไปเมื่อปีกลาย ทิ้งลูกชายคนเดียวไว้กับเขา ให้เขาหาเลี้ยงลูกตามลำพัง ดีว่าเจ้าหนูน้อยพอช่วยตัวเองได้บ้าง อาหาร ก็กินอาหารปิ่นโตที่ผูกเป็นประจำสามารถหากินเองได้ไม่เป็นภาระมากนัก เขาเข้ามาในบ้านเหงื่ออาบแก้มยังไม่ทันได้พัก ผู้เป็นพ่อเห็นลูกชายเอ่ยปากทัก
          "พ่อครับวันนี้พ่อทำงานเหนื่อยไหม"
          "เหนื่อยสิลูก แล้ววันนี้ลูกทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ" ผู้เป็นพ่อตอบเนือยๆพร้อมกับถามด้วยความเคยชิน
          "เสร็จหมดแล้วครับ คือ....ผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามพ่อครับ พ่อว่างหรือยัง?"    ลูกชายตัวน้อยถาม
          "เดี๋ยวพ่อไปอาบนำกินข้าวสักหน่อยแล้วคงเข้านอนวันนี้เหนื่อยเหลือเกิน  ว่าแต่แกจะถามอะไรพ่อเหรอ?"   ผู้เป้นพ่อถามด้วยเสียงอ่อนล้า
          "คือ  ผมอยากรู้ว่าพ่อทำงานได้ค่าจ้างวันละเท่าไหร่?"   ลูกชายถามด้วยเสียงใสซื่อ  เค้าหันหน้ามองลูกชายพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัยแต่ก็ตอบกลับไปว่า 
          "วันละ 400 "
          "พ่อถ้าอย่างนั้นผมขอยืมตังค์พ่อสัก 200 ได้หรือเปล่า?"    ลูกชายตัวน้อยเอ่ยด้วยสายตาวิงวอน
          "หา! แกว่าไงนะ! ผู้เป็นพ่อขึ้นเสียงด้วยอาการขุนมัวก่อนที่จะหันมาพูดกับลูกว่า
           "นี่ฟังนะ! แกคิดว่าเงินทองหามาได้ง่ายๆหรือไง กว่าพ่อจะได้เงิน 400 มา ต้องทำงานเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่พอกลับมาถึงบ้านเจอแกขอเงินง่ายๆแบบนี้ แกลองไปคิดดูให้ดีสิว่า แกทำประโยชน์อะไรให้พ่อบ้าง พ่อถึงต้องให้แกยืมเงิน200!"
        เด็กชายยืนนิ่งมองหน้าพ่อไม่มีเสียงหลุดออกมาจากปาก แต่น้ำตาไหลซึมอาบร่องแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่จะเดินหันหลังกลับห้องตัวเองอย่างซึมเศร้า......... หลังอาบน้ำเสร็จแวะเข้าห้องครัวหาข้าวปลากินเรียบร้อย เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ เดินไปที่ระเบียงความรู้สึกเคร่งเครียดที่รับมาจากนอกบ้านเริ่มคลายลง คิดถึงอดีตที่ผ่านมาและงานที่ทำทั้งวันแล้วย้อนกลับไปที่ลูกชายตัวน้อย ลูกเป็นคนดีไม่เคยเกเร ไม่เคยเอ่ยปากขอค่าขนมเพิ่ม นอกจากเงินค่าขนมที่เขาให้ แต่ทำไมวันนี้ลูกชายถึงเอ่ยปากขอยืมเงิน เมื่อสักครู่เขาเหนื่อยหรือเครียดเกินไปหรือเปล่า ถึงใช้อารมณ์กับลูกชายขนาดนั้น เมื่อเขาคิดได้เขาดับบุหรี่แล้วเดินไปที่ห้องลูกชาย เห็นไฟในห้องดับแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปแล้วเอื้อมมือเปิดไฟ หนูน้อยตะแคงนอนแล้วจ้องมาที่ประตูแก้มแนบกับหมอนที่ชุ่มนำตาพร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆ เขาเดินไปนั้งที่ขอบเตียง เอื้อมมือลูบผมลูกชายเบาๆ พร้อมกับเอ่ยปากด้วยเสียงสั่นคลอว่า
         "พ่อขอโทษนะลูกเมื่อกี้พ่อเหนื่อยมากเลยใช้อารมณ์มากไปหน่อย จริงๆเมื่อกี้พ่อไม่ได้ถามลูกด้วยซ้ำไปว่าลูกอยากยืมเงินของพ่อไปทำไม ลูกอาจมีเหตุผลจำเป็นต้องใช้เงินก็ได้ ถึงแม้ว่าพ่ออาจหาเงินมาได้ด้วยความยากลำบากแต่ถ้าลูกมีเหตุผลเพียงพอพ่ออาจให้ลูกยืมก็ได้เพราะลูกสำคัญกับพ่อเหนือสิ่งอื่นใด แล้วพ่อก็รักลูกจ๊ะ"
          "ว่าแต่ลูกลองบอกพ่อสิว่าลูกอยากจะยืม 200 ไปทำอะไร"   ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่มองหน้านิ่งด้วยนำเสียงปราณี เต็มเปี่ยมด้วยความรัก  ลูกชายตัวน้อยส่งเสียงสะอื้นลำคอ
          "พ่อครับตั้งแต่แม่ตาย ผมเห็นพ่อต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวันจนไม่ได้พักไม่ได้อยู่กับผมเลย เราแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน ผมเลยค่อยๆเก็บเงินค่าขนมของผมไว้ตลอด จนถึงวันนี้ผมเก็บได้200แล้ว แต่พอผมรู้จากพ่อวว่าพ่อทำงานวันละ400 ผมจึงอยากยืมจากพ่อเพิ่มอีก 200 ให้เป็น 400 เพื่อได้จ้างพ่อให้ได้พัก ได้หยุดอยู่กับผมสักหนึ่งวัน"
          เงินทองอาจจำเป็นต่อชีวิตแต่ครอบครัวยังต้องการความรักความอบอุ่นและเวลาที่มีให้แก่กัน

ที่มา......สารนำแสงแห่งชีวิต  สังฆทานนิวส์
     

       ขอบคุณครับ ....... แต่การดำรงชีพสำหรับคนหาเช้ากินค่ำ มันไม่ใช่แค่นั้นอย่างที่เด็กคิด

เหลียวหลังมองตัวเองเลยครับ...

ทำงานทุกวันจนเป็นเงาตามตัวไปแล้วครับ  ::012:: ;D

ขอบคุณครับ ซึ้งใจมากเลยครับ และคงโชคดีมากที่มีลูกชายเป็นแบบนั้น

ขอบคุณมากครับ

ชีวิตจริง....ยิ่งกว่านิยาย......ขอบคุณครับ...

ขอบคุณมากครับ ซึ้งใจมากเลยครับ

ใช่ครับลุงปู คนหาเช้ากินค่ำอย่างผมเข้าใจดีครับ ...

แต่ก็ถือว่าเด็ก รู้จักห่วงบุพการี ถือว่าใช้ได้ ยังไงพ่อก็กินอยู่อย่างพอเพียง ความสุขที่แท้จริงอาจไม่ใช่แค่ได้กินอิ่มท้อง ...

ขอบคุณครับ

 ::005:: จริงครับลุงปู พี่แพะเค้าเป็นคนที่หาเช้าาาาาาาาา...กินค่ำำำำำำำำำำำำำำำำำ...ตัวจริงเสียงจริงครับ  ::008:: ::010:: ::007:: ::007:: ::007::

          ครับท่านชายเจษฎ์ ....... น่าเอ็นดูจริงๆ

          คุณพ่อแพะครับทำงานหนักน่ะถูกต้องแล้ว แต่ต้องเจียดเวลาสำหรับครอบครัวด้วย (ลองกองไม่เกี่ยว) อิ อิ

ซึ้งดี ..ขอบคุณครับ  :)

ขอบคุณค่ะ ซึ้ง....

ในชีวิตจริงแถวบ้านผม150-160บาทต่อวัน    แต่....วันอาทิตย์จ้าง300บาทก็ไม่ทำ   จะดูมวยครับ

ขอบคุณครับ..ซึ้งดี..อีก2เดือนก็ถึง.วันพ่อแล้วครับ...

สุดยอดครับพี่ ;D ;D ;D

Thank you.......very good inspiration  ::002:: ::002:: ::002:: ::002::

ซึ้งจังค่ะ คิดถึงตัวเองที่ชอบงี่เง่าจะให้เตี่ยพาไปเที่ยวเวลาเทศกาลต่างๆ

..... นึกถึงภาษาเหนืออยู่คำ  "ไผบ่ฮู้ไผ" ..... ประมาณว่าอะไร ๆ ที่เราเห็นบางครั้งมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เห็นก็ได  เพราะว่าเราไม่รู้เรื่องของตัวเขาเหล่านั้นทั้งหมด เหมือนกับตัวของเขาเอง ..... เกี่ยวกันหรือเปล่าเนี๊ยะ ..... ::008:: ::008:: ::008::

อ่านแล้วรู้สึกดีครับ...