พิมพ์หน้านี้ - อวัยวะที่สำคัญที่สุด

อวัยวะที่สำคัญที่สุด

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมได้ทาย สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ถูก
เมื่อตอนผมยังเป็นเด็กเล็ก...
ผมเคยคิดว่าเสียงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับเราในฐานะที่เป็นมนุษย์
ดังนั้น ผมจึงบอกว่า ? แม่ มันคือ หู ผมไง ?
แต่แม่บอกว่า ? ไม่ใช่จ้ะ คนจำนวนมาก หูหนวก แต่ก็ยังอยู่ได้ ?
ลูกลองคิดดูไปก่อนนะ แล้วเร็วๆนี้แม่จะถามลูกใหม่
หลายปีผ่านไปก่อนที่ แม่จะถามผมเรื่องนี้อีกครั้ง
ตั้งแต่ที่ผมทายผิดครั้งแรกผมก็พยายามครุ่นคิด
หาคำตอบที่ถูกต้องตลอดมา
และในตอนนี้ผมบอกกับแม่ว่า
? แม่ การมองเห็น สำคัญมากสำหรับทุกๆ คน
ดังนั้นมันต้องเป็นตาของเราแน่เลย ที่สำคัญที่สุด ?
แม่มองมาที่ผม และบอกกับผมว่า
? ลูกเรียนรู้ได้เร็วมาก แต่
ว่าคำตอบยังไม่ถูกจ้ะ เพราะว่า ยังมีคนมากมายที่ตาบอดแต่ก็ยังอยู่ได้ ?
อึ้งไปอีกครั้ง แต่ผมก็ยังคงพยายามค้นคว้า หาความรู้ต่อมาอีกหลายปี
และแม่ก็ยังคงถามผมอีก หลายครั้ง และทุกครั้ง
คำตอบของแม่ก็คือ ? ไม่ใช่จ้ะ แต่ลูกก็ฉลาดขึ้นทุกๆ นะจ๊ะ ลูกรัก ?
จนเมื่อปีที่แล้ว ปู่ของผมตายลง ...
ทุกคนในบ้านเศร้าใจกันมาก ทุกคนร้องไห้
แม้แต่พ่อของผมก็ร้องด้วย ผมจำได้ดีเพราะว่า มันเป็นเพียงครั้งที่สอง ที่ผมเห็นพ่อร้องไห้
แม่มองมาที่ผม ตอนที่เรากล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายต่อคุณปู่ แล้วแม่ก็ถามผมว่า
? ลูกรู้หรือยังส่วนไหนของร่างกายเราสำคัญที่สุด ลูกรัก ? ?
ผมรู้สึกงุนงง ที่แม่ถามผมตอนนี้ ผมคิดตลอดมาว่าคำถามนี้เป็นเกมส์ระหว่างผมกับแม่
แม่มองเห็นสีหน้ามึนของของผม และก็บอกว่า
? คำถามนี้สำคัญมากลูกมันแสดงให้เห็นความจริง ในชีวิตของเรา
สำหรับอวัยวะต่างๆที่ลูกเคยบอกกับแม่ว่าสำคัญ ในอดีตที่ผ่านมา
และแม่ได้บอกกับลูกว่า มันผิดมาตลอด
พร้อมกันนั้นแม่ก็ได้ยกตัวอย่างให้ลูกฟังว่าทำไมมันถึงผิด
แต่ว่าวันนี้ เป็นวันที่ลูกจะได้เรียนบทเรียนที่สำคัญที่สุด
แม่ก้มลงมองมาที่ผม ด้วยความรู้สึกลึกซึ้งอย่างที่แม่คนนึงจะทำได้
ผมเห็นตาแม่เอ่อด้วยน้ำตา และแม่ก็พูดว่า
? ลูกรัก ส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกก็คือ ? บ่า ? จ้ะ ?
ผมถามแม่ว่า ? เป็นเพราะว่ามันคอยรองรับหัวของเราไว้ ใช่มั้ยครับ? ?
แม่ตอบว่า ? ไม่ใช่จ้ะ แต่เป็นเพราะว่ามันสามารถรองรับ ศรีษะของเพื่อนของเรา หรือ คนที่เรารัก
เมื่อยามที่เค้าร้องไห้ คนเราทุกคนต้องการบ่าใครซักคนไว้คอยซบยามร้องให้ในบางช่วงเวลาของชีวิต
ลูกรักแม่เพียงแต่หวังว่า ลูกจะมี เพื่อนและคนรัก
ที่จะมีบ่าพร้อมที่จะให้ลูกซบตอนร้องไห้ ยามเมื่อลูกต้องการ
ตรงนั้นเองที่ผมได้รู้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของร่างกายเรา คือการไม่เห็นแก่ตัว
และ มันคือความรู้สึกร่วมรับรู้กับ คนเราอาจจะลืม สิ่งที่คุณพูด.......
คนเราอาจจะลืมสิ่งทีคุณทำ.........
แต่ไม่มีใครลืม สิ่งที่ทำให้เค้าเค้า ? รู้สึก ? ได้......
ต้นฉบับของจม.ฉบับนี้มาจาก ไหนไม่ทราบ
แต่มันจะนำพรประเสริฐมาสู่คนที่เผยแพร่ข้อความนี้ออกไปต่อๆกัน เพื่อนที่ดีก็เหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า....
คุณไม่ได้เห็นมันตลอดเวลาหรอก
แต่คุณรู้ว่า พวกเค้าอยู่ที่ตรงนั้นกับคุณ ตลอดเวลา.....
ถ้าท่านใดเคยอ่านแล้วก็ผ่านนะครับ

เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สนทนาภาษาปืน => หลังแนวยิง => ข้อความที่เริ่มโดย: โมเช่ ดายัน ที่ ตุลาคม 26, 2007, 01:28:04 AM