เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

บ้านผมเป็นตึกแถวห้องเดียวสองชั้นครึ่งครับอยู่ในย่านชุมชน อยู่กันสี่คนพ่อแม่ลูกอีก 2 ไม่มีสัตว์เลี้ยง
แต่ผมว่าบ้านจะเล็กจะใหญ่ไม่สำคัญหรอกครับ ถ้าคนในบ้านไม่มีเวลามานั่งกินข้าวด้วยกันสักหนึ่งมื้อต่อวัน
หรือนั่งคุยนั่งเล่นกันครบหมดทุกคนในบ้าน ท่านว่าจริงไหมครับ
ท่านลองบอกคำนิยามของบ้านท่านสิครับ

บ้านผมก็เป็นแบบท่าน จขกท.ครับ ตัวบ้านไม่ใช่สาระสำคัญ แต่ในบ้านมีคนที่เรารัก  และคนที่รักเรา ไม่ต้องไปหาเศษหาเลยตามนิสัยถาวรลูกผู้ชาย ยามเย็นได้เล่นกับลูก ยามค่ำได้สอนการบ้านดูทีวีด้วยกัน  ยามดึกมีคนรู้ใจชงโอวัลตินให้ดื่มตอนทำโอทีแบบไร้ค่าตอบแทน 
ผมไป ตปท.ทีไร ร้องให้อยากลับบ้านทุกที

  ของผมเป็นบ้านเล็กๆ มีรถ 2 คัน อยู่กัน 2 คนตายาย ลูก 3 คนอยู่กรุงเทพฯ 2 (ทำงาน) เชียงใหม่ 1 (เรียน)

  เลี้ยงหมา 2 ตัว (หมาจรจัดหลงมา) กระต่าย 2 ตัว ตายไปตัวนึงแล้ว ......... ทำกับข้าวกินเอง แต่บางมื้อก็

  ออกไปกินข้างนอก มักชวนเพื่อนบ้านไปอีก 1-2 คน เพราะกิน 2 หรือ 4 คนก็จ่ายเท่ากันหรือเกินกว่าเล็กน้อย

  ค่ำก็อยู่บ้านไม่ไปไหน เคยวาดฝันว่าบ้านต้องใหญ่โต มีหลายๆห้อง ลูกๆจะได้อยู่สบาย แต่เอาเข้าจริงๆ

  ก็เหมือนเรานี่แหละ ดิ้นรนไปประกอบอาชีพสร้างฐานะและครอบครัวกันไป ...... เว้นแต่คนมีกิจการเองก็อีกเรื่องนึง

  สรุปสุดท้ายก็อยู่กันคู่ผัวตัวเมียนี่แหละ ทำงานบ้านกันเอง จ้างมาก็เสียตังค์เปล่า ไม่ได้อย่างใจ

       เอ้อ ...... ออกตัวก่อนที่พูดว่าบ้านเล็กๆ ไม่ใช่แอบไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยนะ ...... โปรดเข้าใจ ฮึ

โห..พี่ปู..รับบุตรบุญธรรม สักคนไหมครับ

ไว้ทำงานบ้าน และนั่งกินเหล้าเป็นเพื่อน อิ อิ

ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง อยู่บ้านของพ่อแม่ครับ

ไม่เข้าใจ สิ่งที่ออกตัว

ทำไม แพ้หรือ เห็นออกตัวจัง เบ๋อใหนละ ที่แขบออกตัวจัง คริๆ

บ้าน เป็นสถานที่ ที่ผมอยากลับ เมื่อออกไปใหนๆ แล้วก็อยากกลับบ้านครับ

มีอะไรหลายอย่าง รออยู่ ทั้งดีไม่ดี ทั้งชอบไม่ชอบ ทั้งรักทั้งไม่รัก ฯลฯ อิๆ

เป็นหนี้ เอ้ย..ไม่ใช่  :D เป็นที่ๆมีเราเป็นเจ้าของและมีครอบครัวเราอยู่ด้วยครับ อิอิ  ;D

บ้านมีแต่ไม่ได้อยู่  ต้องมาเช่าคอนโดเค้าอยู่แทน   
เฮ้อ...ชีวิตคนเมืองครับ...

บ้านเล็ก...หรือใหญ่...ไม่ใช้ปัจจัยหลัก.....ตัวแปรสำคัญคือ..คนที่อยู่และใช้ชีวิตร่วมกัน.....ที่จะช่วยกันทำบ้านให้เกิดความสงบสุขครับ

เป็นบ้านไม่เล็ก ไม่ใหญ่ แต่พอเข้าไปที่ไร
ที่เดือดเนื้อร้อนใจ ก็หายไปทันที
ที่ร้อน ก็ผ่อนคลายให้เย็น
ที่หนาวเย็น ก็รู้สึกอบอุ่น
สขใจที่ได้อยู่บ้าน...
นี่แหละค่ะ บ้าน....ในนิยามของแรมส์ใจ ;D ;D

 :VOV:

 ;)ครับ คิดเห็นเหมือนหลายๆท่านครับ ผมเองก็เป็นคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับคำว่าบ้านซักเท่าไหร่ครับ แต่ผมจะเน้นกับคำว่าครอบครัวมากกว่า ทุกวันนี้ก็พยายามประคับประคองสถาบันครอบครัวของตัวเองให้ดีที่สุดครับ เพราะเมื่อก่อนตัวคนเดียว คิดอยากทำไรก็ทำ อยากเที่ยวก็เที่ยว หัวหกก้นขวิดตลอด แต่พอมีครอบครับ มีลูก สิ่งที่อยากทำก็ไม่ได้ทำ อยากเที่ยวก็เที่ยวไม่ได้ แต่ก็ยอมครับ เพื่อความอบอุ่นในครอบครัว  :VOV: แต่ไม่รู้เป็นไง แฟนไม่ยักจะคิดเหมือนเราเลย ได้คืบจะเอาศอกอยู่เรื่อยเลย จนทุกวันนี้เราถอยมาเป็นวาแล้ว ยังจะรุกคืบอีก  ::004:: ::012::

บ้านหลังแรกของผม  เป็นบ้านตามชนบท  2ชั้น ;Dชั้นล่างให้ควายอยู่ครับ ;D  ปัจจุบันอยู่บ้านหลังพอดีๆที่แม่ยายเมตตราให้อยู่  บ้านทรงเดียวกันกับบ้านของ  ;Dโนบิตะครับ

บ้านผมอยู่กลางทุ่งนา เลี้ยงปลา ปลูกผักกินเอง มีชีวิตเหมือนได้ออกไปตั้งแคมป์แทบทุกวัน
ยิ่งตอนนี้หน้าเกี่ยวข้าวผมต้องสร้างบ้านใหม่ด้วยเศษฟางข้าว  ;D ;D

ผมคนนึงล่ะที่อยากมีชีวิตอย่างนั้น แต่ในความเป็นจริงไม่สามารถทำได้ว่างๆถ่ายรูปมาให้ชมบ้างนะครับ ::002::

แจ่มครับพี่สหายตุ๊ อยากมีบ้านมีสวน มีทุ่งเหมือนกัน แต่คงยากครับ ที่จว.อื่นเขาขายที่ กันเป็นไร่ แถวบ้านผมเขาขายเป็นตรว. แพงโคดๆ :~)

ระวังรุกคาด น๊ะครับชายเจษฎร์

ปล.ดูแลขุนดีๆน๊ะครับ ถ้าโดนรุกคาดขุนแล้วกระดานล้มเลยน๊ะนั่น คริๆ โดนตัดขุน 55+

จะอยู่บ้านใหญ่โตหรืออยู่กระต๊อบก็ไม่สำคัญครับ สำคัญอยู่ที่ผู้อาศัยครับถ้าครอบครัวไม่ได้อยู่กันอย่างมีความสุขใหญ่แค่ไหนก็ไม่ใช่บ้านครับ

ผมอยู่ตึกแถวสามคนแม่ลูก เคยฝันอยากไปอยู่บ้านจัดสรรบรรยากาศดีๆ แต่ด้วยสภาพทางอาชีพทำให้ต้องมาอยู่ในเมือง ดีไปอย่างไปมาสะดวกทุกที่ แต่ติดจอแจหน่อย

อยากมีบ้านอยู่ต่างจังหวัดติดเชิงเขามีลำธารใหลผ่านตื่นเช้าขี่ม้าไปเลี้ยงวัว แค่นี้ก็ความสุขแล้วครับ ;D

พี่ปูครับ


คนที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาหลายๆแบบ เวลาพูดมาเรียงร้อยเป็นถ้อยคำช่างล้ำลึกจริงๆครับ สงสัยหลายเรื่องในกรอบนี้แต่ไม่กล้าถามออกอากาศกลัวโดนเตะครับ

ตัวผมเองบ้านหลังเล็กพออาศัยซุกหัวนอนกันได้ห้าชีวิต แต่ตัวผมเองไม่ค่อยได้อยู่บ้านครับ ทำงานนอกบ้านตลอดครับ เวลากลับไปบ้านแต่ละครั้งพยายามให้เวลากับทุกคนในบ้านอย่างเต็มที่ครับ

ขอบคุณครับ

สงสัยพี่จอยอยากได้ที่ดินแถวๆเขายายกลางวันแน่ๆเลยครับ

แบบนั้นไม่ใหวขี้เกียจปีนเขา ;D

งั้นแนะนำชายแดนพม่าครับ เผื่อจะได้อินเตอร์กับเขาบ้างครับ

เมื่อก่อนช่วงหน้าหนาวผมจะไปเที่ยวที่มวกเหล็กเป็นบ้านขอญาติกันครับ เป็นบ้านหลังเล็กๆอยู่ในสวนน้อยหน่า อากาศดีมาก ๆ อยากมีบ้านแบบนั้นบ้างครับ

บ้านจะเล็กหรือใหญ่ไม่สำคัญ...ฃอให้อยู่แล้วมีความสุข

อยากมีบ้านเนื้อที่สัก 1-2ไร่ แล้วมีเพื่อนบ้านปลูกต้นไม้ล้ำเข้ามาในที่ ::007:: ::007::

บ้านผม... ตามทะเบียนบ้าน... จะอยู่กันก็มีคุณแม่... ตัวผมกับภรรยาพร้อมลูกชาย... แล้วก็... น้องชายกับน้องสะใภ้พร้อมลูกสาว... ต้องรอวันหยุด... ผมถึงจะพาคอบครัวมาพักที่บ้านหลังนี้...

...ส่วนบ้านที่ซุกหัวนอน... ผมต้องไปนอนทีบ้านพักครูของภรรยา... เพราะต้องช่วยกันดูแลลูกชายอายุ ๘ เดือน... ทำให้ผมต้องขับรถมาทำงานที่โรงเรียนเป็นระยะทางรวมทั้งไป-กลับในหนึ่งวันมากกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร... ทั้งๆ ที่โรงเรียนห่างจากบ้านตามทะเบียนบ้านของผมแค่กิโลเดียวครับ...

บ้านไหนๆก็เป็นบ้านครับ     อย่าให้บ้านใหญ่มาเจอบ้านเล็กก็แล้วกัน

เห็นใจท่านชาย พูดซะเห็นภาพเลย ;D

แต่บ้านก็มีรอยยิ้มมิใช่เหรอ  :)

บ้านต้องทำให้เป็นสวรรค์ของเราครับ

..เป็นตึกแถวสองชั้น สองคูหา อยู่กัน ๕ คน   นอกจากวันอยู่เวร ..จะอยู่บ้าน ช่วยกันทำกับข้าว ขายของหน้าร้าน สอนลูกทำการบ้าน ...เป็นความสุขเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ ครับ... ;D

หลังแรกของผมตัวบ้านมี ขนาด 6 x 6 เมตร หลังคาสังกระสีอยู่ในสวน...  ปัจจุบันมีบ้านอยู่ในตัวเมืองในพื้นที่ 77 ตรว.  สมาชิกในครับครัวมี 4 คน  (เมีย1 ลูก 2 ) และสุนักบางแก้วอีก 1 ตัว ....ปีการศึกษาหน้าจะอยู่แค่ตากับยาย  ลูกไปเรียนต่างจังหวัด.ทั้ง 2 คน
อนาคต ...ผมมีความฝันว่าเมื่อลูกเรียนจบ.... อยากมีบ้านแถวชานเมืองในพื้นที่ 1 ไร่ คงจะก็มีความสุขมาก ๆ
 

ผมอยู่ในบ้านค่อนข้างใหญ่ เป็นบ้านของ"ครอบครัว" คืออยู่รวมกันหลายคน มีพ่อแม่พี่น้อง สะใภ้ หลานๆ และญาติๆแวะเวียนมาพัก ค่อนข้างโกลาหลครับ แต่อบอุ่นดี ช่วงไหนไปธุระต่างจังหวัดหลายคนพร้อมๆกันคนที่อยู่บ้านจะงอนเพราะเหงา ::007::

                                       http://www.sa.ku.ac.th/sakuoke/0313mid.html                 
                                                         เพลง บ้านเรา
                                                      สุเทพ วงศ์กำแหง
บ้านเรา แสนสุขใจ
แม้จะอยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา
คำว่าไทย ซึ้งใจมิใช่ทาสเขา
ด้วยพระบารมีล้นเกล้า คุ้มเราร่มเย็นสุขสันต์
ทุ่งทิพย์ ฟ้าขลิบทอง
ริ้วแดดส่องสดใส งามจับใจมิใช่ฝัน
ปวงสตรีสมเป็นศรีชาติเฉิดฉัน
ดอกไม้ชาติไทยยึดมั่น หอมทุกวันระบือไกล
บุญนำพา  กลับมาถึงถิ่น
ทรุดกายลงจูบดิน ไม่ถวิลอายใคร
หัวใจฉัน ใครรับฝากเอาไว้
จากกันแสนไกล ยังเก็บไว้หรือเปล่า
เมฆจ๋า ฉันว้าเหว่ใจ
ขอวานหน่อยได้ไหม ลอยล่องไปยังบ้านเขา
จงหยุดพัก แล้วครวญรักฝากกับสาว
ว่าฉันคืนมาบ้านเก่า ขอยึดเอาไว้เป็นเรือนตาย