เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 :D พอดีไปอ่านหนังสือเจอมาเอาน้ำร้อนเดือดจัดๆกรอกแล้วรอให้อุ่นๆ

แล้วค่อยล้างตามปกติเค้าว่าทำให้คราบตะกั่วคราบทองแดงออกเกลี้ยงช่วยทุ่นแรงไปเยอะ

แต่กลัวจะมีผลเสียทำให้ลำกล้องบิดเบี้ยวหรือว่าเกลียวหายวับไปหรือเปล่าครับ :DD :~)

...ลำกล้องปืนหรือลำกล้องอะไรครับที่ว่าเนี่ย  ??? ;D

ลำกล้องปืนหน่ะพอทน  ถ้าลำอื่นก็สุกกันพอดี

ลำกล้องปืนครับ ;D

หนังสือที่อ่าน อายุราว ๆ ห้าสิบปีหรือเปล่าครับ
ไพรเมอร์สมัยนั้นใช้โปตัสเซี่ยมคลอเรต  ซึ่งสลายตัวเป็นโปตัสเซียมคลอไรด์ (ญาติกับเกลือแกง)  ซึ่งทำให้ลำกล้องเป็นสนิม  แต่ละลายในน้ำ   ที่เขาให้ใช้น้ำเดือด  จะได้ระเหยทิ้งไปหมด  ไม่ใช่ทิ้งให้อุ่นคาลำกล้อง
แต่เวลาผมยิงกระสุน.30-06 รุ่นเก่า ก็ไม่เคยล้างน้ำ แต่ใช้แอลกอฮอล์แทน

ลำกล้องปืนไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่ก็ไม่ได้ช่วยในการลอกคราบตะกั่วหรือทองแดงได้ เพราะจุดหลวมละลายของตะกั่วกับทองแดงสูงกว่าจุดเดือดของน้ำครับ การที่จะทำให้ลำกล้องปืนหลอมละลายได้ต้องใช้ความร้อนเกิน 1800 F ขึ้นไป (แล้วแต่ชนิดของโลหะ)

อย่างการรมดำปืน จะใช้จุดเดือดของสารละลายที่ประมาณ 265-285 F สามารถลอกตะกั่วที่ติดอยู่เล็กน้อยได้ แต่ไม่สามารถลอกตะกั่วที่ติดเยอะได้ ยกเว้นต้มนานมากๆ และ ใช้ความร้อนที่สูงกว่านั้น ส่วนจุดเดือดของน้ำอยู่ 220 F ส่วนคราบทองแดงยังอยู่ดีมีสุขครับ เพราะจุดหลวมของทองแดงเกิน 1000 Fครับ (จำค่าแน่นอนไม่ได้)

การต้มลำกล้องปืนในน้ำเดือด ช่วยล้างปืนให้สะอาดสุดๆจากคราบเขม่าและสิ่งสกปรกต่างๆรวมทั้งน้ำมัน แต่ต้องอย่าลืมแช่ในน้ำมันด้วยนะครับ เดี๋ยวสนิมจะถามหา

ขอบคุณครับ ท่านโจ

ผมว่ากลับไปล้างแบบเดิมดีกว่า :~) :~)

เป็นหนังสือของ ท่าน อ. ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ "พนมเทียน" ครับ

เคยล้างกับ 30/06 ลูกรู่นเก่า ก็เห็นมันแดง(สนิม)เหมือนเดิม น้ำเดือดๆร้อนๆ.

ตกลงว่าล้างแล้วไม่มีผลเสียอะไรกับลำกล้องใช่หรือเปล่าครับ 

และก็ไม่สามารถทำให้คราบตะกั่วหลุดออกได้  :) :)

ผมว่าไม่มีผลเสียต่อลำกล้อง แต่ก็ไม่ได้ประโยชน์มากเท่าไหร่  ตอนนี้ยิ่งต้องคิดถึงพลังงานที่สูญไปกับการต้มน้ำให้เดือด  ซึ่งอาจเปลืองมากกว่าล้างแบบเดิม

        ผมเห็นด้วยครับ...น้ำร้อนคงกำจัดได้แต่คราบไขมัน   แต่ตะกั่วกับทองแดงคงไม่มีผล  :D

 :).แต่ในมุมมองของผมเอง..ใช้น้ำร้อนล้างน่าจะมีประโยชน์ เพียงแต่มีวิธีล้างอย่างอื่นที่ดีกว่ามาก. :D
    ..เศษตะกั่ว ทองแดง หรือโลหะที่อยู่ในลำกล้อง มันเป็นสิ่งแปลกปลอม ไม่ได้หลอมเป็นเนื้อเดียวกับลำกล้อง
     ลำกล้องเป็นเหล็ก  หรือโลหะที่มีมวลสารจำนวนมาก กว่าสิ่งแปลกปลอม ทำให้สามารถกระจายความร้อนไปได้มาก แต่โลหะแปลกปลอมจำนวนน้อยกว่า  เมื่อได้รับความร้อน.อมความร้อน.. เนื้อโลหะย่อมขยายตัว เบ่ง.ดีดตัว. และคุณสมบัติที่แตกต่างกันของโลหะ ทำให้ขยายตัวในระดับของความร้อนที่แตกต่างกันด้วย. ธรรมชาติเมื่อการขยายตัวเพราะความร้อนเป็นอย่างนี้. ซึ่งน่าจะเป็นลักษณะของการแยกแร่ต่างๆ ออกจากกัน..  ด้วยเหตุนี้.. ความร้อนของน้ำเดือด และเวลาการสะสม. อมความร้อน..และด้วยลักษณะของน้ำเป็นตัวทำละลายได้ดี แทรกซึมได้ดี..  เศษตะกั่ว ทองแดง ..ออกไชด์ของโลหะต่างๆ ที่มีอยู่ในลำกล้อง จึงควรที่จะหลุดล่อนออกมาได้.  แต่ถึงจะใช้ได้แต่ โอกาสถูกน้ำร้อนลวก ขลุกขลัก ไม่เนียน..คงมีคนเลือกทำน้อย. ด้วยปัจจัยความไม่สะดวก .กับทางเลือกอื่นที่ดีกว่า.. จึงเป็นวิธีที่หลงลืมไปแล้ว..มั้งครับ. :). :D.มีนักโลหะวิทยา นักถลุงแร่.. ;D หลายท่าน. อาจช่วยเพิ่มเติมความเข้าใจแนวนี้ได้อีก ขอบคุณล่วงหน้าครับ.. :D

 ;D ;D ลำกล้องปืนมันมีสกปรกขนาดต้องทำอะไรแบบนั้นเทียวหรือครับ...เห็นบอกกันว่ายิงเสร็จปุ๊บก็ล้างปั๊บ...แส้งู...แปรงทองแดง,แปรงพลาสติค,มองดูทีไรเห็นมีแต่ขาววับทุกที ;D ;D

 :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~) :~)

...เล่นน้ำร้อนเดือดๆคงทรมานน่าดู...เปลี่ยนเป็นน้ำอุ่นๆ ตีฟองไปด้วย...ก็สะอาดเหมือนกัน.. :D  :D

...นี่ก็จินตนาการเตลิดไปถึงไหนๆ  ;D ;D

โอ้ ผมอ่านเจอในหนังสือเขียนถึงเรื่อง 100 กว่าปีมาแล้วครับ เรื่องบ้านเล็กในป่าใหญ่ ตา "ชาลส์" พ่อของ "ลอร่า" นักบุกเบิกตะวันตกเมกันล้างปืนแกปบรรจุปากแบบนี้ :DD

หนังสือบ้านเล็กในป่าใหญ่ ชื่อภาษาอังกฤษว่าอะไรครับ  หาหนังสือของ จิม คอเบต ไม่ได้ เอาเล่นนี้ดีกว่า

สงสัยต้องหาหนังสือของ Jim Corbett จาก amazon.com ส่วนบ้านเล็กมีหลายเล่มเป็นชุด Little house ค้นจากชื่อคนแต่งดีกว่าครับ

LAURA INGALLS WILDER
by Susannah Abbey

Laura Ingalls Wilder was a pioneer girl who grew up to be one of the most popular writers of this century. She offered young readers a first glimpse of American life in the late 1800s.



During the time of homesteading, her family attempted to settle into farming, and met with many difficulties. Grasshoppers ate the wheat crop one year, leaving the family with no money. Wilder's father had to leave home in search of work. Her baby brother died, her older sister was blinded after a bout of scarlet fever. The family moved more than a dozen times in search of a good place to farm. They settled in South Dakota (then called Dakota Territory). Winters there were long and often brought dangerous blizzards, cutting the family off from sources of food and fuel.


But the "Little House" stories do not dwell on the great sadnesses of Wilder's childhood, but instead on its small joys: wading in a creek, taking a trip into town, the delightful experience of eating a rare orange, and listening to "Pa" Charles Ingalls play the fiddle and sing late into the night.


Wilder was one of the first authors to show us that pioneer women were smart, skillful people who contributed as much to the welfare of their families as did men. She was a talented woman who did well at anything she attempted. She made enought money teaching school to send her sister to a special college for the blind. Another time, she got a job making buttonholes for a seamstress. Wilder sewed those buttonholes so well and so fast that she was rewarded with a huge salary--one dollar a day!--enough to pay for herself, her husband and daughter to move to Missouri. Later on she became a journalist, once even working as poultry editor for the St. Louis Star. At 63, when most people think of retiring, she wrote "Little House in the Big Woods." With the help of her daughter, Rose Wilder Lane, it was published and soon became a great success.


Wilder's heroism lies in the strength and courage with which she met every challenge, and in the lively, open way she shared her life with us. Her books make much of the fact that she was not a perfect angel. She made mistakes, she got angry, she got in trouble. But her honesty only endears her to readers. Few of us can read the "Little House" books without suspecting that Laura Ingalls Wilder is not only someone we like, but someone who is like us.


 

หุ หุ กว่า 10 ปี มาแล้วมีละครทีวีไทยเรื่องนึงเอามุขขอแต่งงานในเรื่องบ้านเล็กมาใช้ พระเอกจะเอาแหวนให้แฟนพูดว่า "คุณอยากส่แหวนหมั้นของผมรึป่าว?" สาวยอมแต่งอยู่แร้วเลยพูดแก้เขินว่า "งั้นก็ต้องแล้วแต่แหวน"

แปลกดี ความรู้ใหม่

เอาแบบเข้าใจง่ายๆละกัน โลหะสองแต่ละชนิดจะมีอัตราการขยายตัวจากความร้อนไม่เท่ากัน ดังนั้นโลหะชนิดหนึ่งขยายตัวก่อนจึงหลุดออกจากอีกชนิดหนึ่ง แต่ถ้าจะให้ล้างแบบสะอาดสุดๆ ลองใช้เครื่องล้างแบบ คลื่นเสียงความถี่สูง (Ultrasonic) ซิครับสะอาดสุด

พูดถึง"Ultrasonic" ผมมีใช้อยู่กับงานที่ทำแต่ยังไม่เคยลองเดี๋ยวจะลองดูครับแบบยิงมาใหม่ๆ ใส่เข้าไปในเครื่องเลยจะเป็นไง ;)

ขอบคุณครับที่ทำให้ฉุกคิดขึ้นมา :VOV:

อิอิอิ.....น้ำอุ่นๆตีฟอง.......สยาบใจ ;D ;D ;Dเอาด้วยๆชอบ ;D ;D ;D

เป็นคำแนะนำของคุณฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ เมื่อก่อนนี้แนะนำไว้เหมือนกันนะครับ ;)

ขออนุญาตครับ

เคยเห็นการล้างโดยใช้น้ำร้อนกรอก แต่เป็นปืนแกป ที่ใช้ดินดำกรอกทางปากกระบอก
สาเหตุที่ล้าง เพราะบรรจุไว้นาน ไม่ได้ยิง ดินดำชื้นยิงไม่ออก ต้องใชแซ่แยงเอา หมอน
ลูกตะกั่วออก แล้วใช้น้ำร้อนกรอก   
   ส่านปืนรุ่นใหม่ๆ ไม่เคยเห็นครับ

   ว่าแต่มีเวปรูปแปลกๆ เข้ามาเจออยู่ใน 2 กระทู้แล้ว :OO :OO

    ด้วยความเคารพ

เห็นด้วยครับที่แม่อายนี่ พี่ๆที่มีปืนแก๊ปก็บอกว่าจะล้างปืนต้องใช้น้ำเดือดและต้องล้างวันที่แดดจัดๆ เพราะปืนแก๊ปจะล้างแบบปืนรุ่นใหม่ไม่ได้ เพราะถ้าล้างแบบใช้น้ำมัน แล้วจะมีโอกาสปืนด้านเพราะน้ำมันที่เหลือในส่วนของรังเพลิง ส่วนน้ำร้อนจัดเวลาราดลงไปแล้วมันจะแห้งทันที ฟังที่พี่เค้าเล่าประกอบกับดูเค้าล้างแล้วน่าจะจริงนะครับ

อื่ม.............น่าลอง ๆ