เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เพิ่งนึกได้เมื่อเช้านี้ว่า เดือนนี้ครบรอบ 22 ปี ตั้งแต่ซื้อปืนกระบอกแรก นั่งนึกเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตของการมีปืน ว่ามีข้อคิดอะไรดีๆ ที่น่าจะเล่าให้เพื่อนร่วมทุกข์(ของการอยากมีปืน)ฟังบ้าง เผื่อจะเป็นประโยชน์

1  ปืนกระบอกที่อยากได้ที่สุดจะซื้อมาราคาถูกกว่ากระบอกที่ไม่ค่อยอยากได้
ปืนกระบอกแรกที่ผมซื้อมาคือ Colt Python ปี 2526 ผมซื้อมา 20,000 บาท แพงมากๆๆ ปีนั้น Smith M. 67 ราคาแค่ 8,700 บาท ปีนั้น ผมอยากได้ Walther TPH ซึ่งราคาแค่ 12,000 บาท แต่ผมหมดเงิน เลยระงับความอยากเอาไว้ แต่ความอยากไม่เคยหมดไป ดูราคาTPHซิครับ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนเดี๋ยวนี้ ผมก็ยังไม่มี TPH

2  อย่าซื้อปืนผิดขนาดกระสุน เพราะนึกว่าจะทดแทนความอยากไปได้
ผมเคยอยากได้ Colt Government .45 มาก รู้จักและอยากได้ตั้งแต่ serie 70 ยังไม่เกิด ผมเคยไปขอ ป 3 นายตำรวจที่กองทะเบียนก็ห้ามปรามแบบรักใคร่เลยครับ "คุณ...ไอ้ขนาด 11 อย่าไปมีไว้เลย พวกมือปืนรับจ้างมันใช้กัน คนทุกคนที่มีขนาด 11 จะถูกจดรายชื่อไว้หมดเลยนะ "  ฟังแล้ว ความอยากมีปืนพิมพ์ 1911 ไม่ได้หมดไปหรอกครับ เอาขนาด 9 ก็ได้ เรียกว่า ผิดซ้ำสองก็แล้วกันครับ  ผมสนองความอยากด้วยการไปซื้อ Colt Serie 70 9 para เพราะกระแสของขนาดกระสุน 9 พารา ตอนนั้นทำท่าว่าจะบัง 38 Super มิด ข่าวตอนนั้นขนาดว่า นับปืนในตลาดกันเลย ว่ามีกี่โรงงานที่ผลิตปืนขนาด 38 super ออกขาย  หลังจากผ่านไปตั้งหลายปีผมไม่เคยตัดกิเลสความอยากได้ Colt Government 45 ขาดสนิท ท้ายที่สุดต้องไปหาซื้อปืนใช้แล้ว ซึ่งแพงหลายๆ

3  กล้าซื้อ กับ กล้าขาย 
ทุกคนคงจะเห็นด้วยนะครับ ว่าปืนจัดว่าเป็นทรัพย์สินอย่างนึง ดังนั้น การเอาเงินไปเปลี่ยนเป็นทรัพย์สิน (ปืน) มันตัดสินใจได้ง่าย และรวดเร็วครับ  แถมเป็นทรัพย์สินที่ให้ความสุขมาก   แต่...ก็จะมีวันนึงที่เริ่มมีความคิดที่จะเอาทรัพย์นั้นไปเปลี่ยนเป็นความสุขกระบอกใหม่ ก็เงินไม่ค่อยพอละครับ ขายปืนเก่าแล้วไปซื้อปืนใหม่ไง  ตอนปี 2532 ผมขาย Smith M 67 ที่ซื้อมา 8,700 บาท ตั้งแต่ปี 27 เพื่อเอาเงินไปซื้อ Smith chief M 60 เพราะความอยากได้ .38 ตัวเล็กๆ  ผมขาย Goldcup, ขาย Smith 686 7 นัด, ขาย..อีกหลายกระบอก เพราะคิดว่าเปลี่ยนเป็นปืนอื่นๆ ที่มันเหมาะกว่า  พอถึงวันนี้ ผมนึกเสียดายครับ ผมไม่น่าขายปืนเลยสักกระบอก เงินเท่าเดิมก็ซื้อไม่ได้แล้ว ตัดใจลืม บางวันมันก็คิดถึงนะ ยิ่งปืนลูกซองยิงเป้าบินยิ่งเสียดายหนัก ปืนบางกระบอกทำให้ผมได้ไปแข่งต่างประเทศ จนวันนี้นึกแล้วยิ่งคิดถึงมันมาก เดี๋ยวนี้ผมกล้าซื้อ แต่ไม่กล้าขายแล้ว

 เอาว่าผมเริ่มสัก 3 ข้อก่อน ถ้ามีท่านอื่นเข้ามาโพสอะไรแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมจะเข้ามาต่อข้ออื่นๆนะครับ อยากฟังคนอื่นๆบ้าง   

ผมไม่มีความเห็นสำหรับเรื่องปืน เพราะมีปืนมาไม่ถึง 10 ปี  :-[

แต่กรณีของ จขกท.  นำมาใช้เปรียบเทียบกับวัตถุมงคลได้อยู่เหมือนกันครับ  ;)

สิ่งหนึ่งที่ผมพยายามสอนตัวเองและแนะคนอื่น (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  สอนลูก) ก็คือ  อย่าให้ต้องใช้คำว่า "...ถ้ารู้อย่างนี้..." เพราะนั่นมันหมายถึงสายไปเสียแล้ว

สมบัติผลัดกันชมครับ  มาได้ก็ไปได้

เจอคนหัวอกเดียวกัน อย่างน้อยก็คนนึงแล้ว  :~) แบบว่า ซึ้ง

ตอบยากครับ  คือผมพึ่งเล่นปืนมายังไม่ถึงสองปี  เพราะตอนนี้พึ่งอายุ  25  แต่ในใจผมผมคิดว่าปืนเป็นสิ่งที่ผมหลงไหลคลั่งไคล้มาตั้งแต่ตอนเด็ก  ครับและอยากจะมีอีกหลาย ๆ กระบอกเหมือนกันครับ

ของผมชอบครับ...เลยต้องมี..ที่สำคัญได้ เพื่อน พี่ น้อง เพิ่มอีกครับ ;D ;D

แถวนี้อาการนี้เยอะครับ ;D ;D ;D  อาการเดียวกันทั้งนั้น ไม่มีเหงา  ;D ;D ;D   

ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อนี้ครับ คิดแล้วยังเสียดาย บาเร็ตต้า 87 บีบี เป็นปืนกระบอกแรกที่เป็นชื่อตัวเองอย่างถูกต้อง

 ;D มีปืนเป็นของตัวเองมาไม่ถึง 5 ปีครับ ไม่คิดที่จะขาย ยิ่งอ่านของพี่ลูกซองสั้นแล้วยิ่งไม่อยากขายครับ ;D

แหม... ก็นี่มันเว็บฯ คนรักปืนนี่ครับ  :D  หากไปเจอเว็บฯ ภรรยาคนรักปืน  อาการดังว่าอาจจะเป็นตรงกันข้าม  ;D

ผมยังไม่คิดขาย เพราะตั้งใจซื้อกระบอกแรกมาเพื่อใช้ ใช้แล้วก็มีใจผูกพัน เห็นปืนแล้วขายคนอื่นไม่ลง (ริ้วรอยแบบนี้ งามได้ในสายตาเราผู้เดียว ;D ;D)

ผมมีเก็บไว้ก็ 7 ปี แล้ว ได้กระบอกเดียวแล้วหยุดเล่นไป
นึกย้อนหลัง เสียดายที่ไม่ได้สะสมไว้เยอะๆ

......สวัสดีครับ  อ่านแล้วความรู้สึกนึกคิดก็คล้ายๆกัน   อยากได้ก็พยายามจะหามาแต่ถ้าติดขัดอะไรแล้วไม่ได้  แถมทุรังไปคว้าตัวอื่นมาแทน   นานแค่ไหนก็ยังคิดถึงสิ่งที่อยากได้แต่แรก   ส่วนการขายออกคิดอยู่เสมอว่าถ้าไม่ถึงที่สุดในแง่การเงินหรือเจอตัวที่ใหม่ที่อยากได้มากก็คงไม่ขายๆไปแล้วกลัวจะเสียดายทีหลัง     อีกอย่างไม่อยากต้องไปเริ่มเรียน ป.1กันใหม่ กว่าจะจบ ป.4 ใช้เวลานานบ้างครั้งต้องเสียเงินเพิ่ม  กว่าจะได้ใบประกาศนียบัตรมาสักใบ.....

          ปืนกะผมเหมือนเป็นเพื่อนตายกัน    เมื่อ20ปี ที่แล้ว   ผมเริ่มใช้ปืนครั้งแรกในชีวิต   เพราะคุณพ่อได้มอบหมาย    ให้ไปเฝ้าทรัพย์สินในตอนกลางคืน  ในจุดที่มีขโมยชุกชุมอยู่หลายปี    ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้ประโยชน์กะปืนอยู่    มันเป็นเพื่อนอยู่เสมอ  โดยเฉพาะในบางเวลา  หรือบางสถานที่  ที่ผมดูว่าไม่ปลอดภัย    ปัจจุบันผมใช้คาห์รเค9  รุ่นแรกประจำตัวอยู่ครับ   และพกสำรองด้วยวอลเธ่อร์  PPK  .380  ของเยอรมัน  เป็นเพื่อนคู่ใจอยู่ครับ    มันอุ่นใจกว่ามีเพื่อนเสียอีกครับ ;D ;D ;D ;D ;D

ตอบคุณ  ลูกซองสั้น  ครับ

เป็นกระทู้ที่ดีมากและ  ข้อความการเปิดกระทู้  มันแสนจะกินใจแลตรง  โดน  เหมือนกับผมเขียนเองแล้วอ่านเองครับ...

เดิมผมได้  นอรินโก้  ราคา 7000 บาท ซื้อโดยให้พ่อที่เป็น ผู้ใหญ่บ้าน ใช้สวัสดิการกรมการปกครอง  ได้มาก็ใช้ดี แต่ความที่อยากได้.....ก็ขายไป 12000 บาท คิดขึ้นมาก็เสียดาย เพราะพ่อที่เกษียณแล้วแกก็ถามหา...

ต่อมาได้ลูกซอง 3 นัดของมอสเบิร์กแบบลูกเลื่อน สภาพเกือบ  100 % ซื้อมา  8000  ขายไป  15000  บาท 

ต่อมาได้  ซีแซด  เอ็ม 2 อี ที่รานปืนชาตรี 12500 รุ่นมี ตัว เอส ต่อท้าย  บอกนี้ยังอยู่ 
ต่อมาได้  สมิธ เอ็ม 36  .38  ห้านัด มือสอง ขายอีก

ได้ รูเกอร์ 10/22 พานท้ายวินเธติก  ร้าน ปืนธง ปี 41 อ้อนเมียขอตอนไปรับปริญญาใบที่สอง  ตอนนี้ไปแล้ว ยังเสียดายไม่หาย...

ต่อมาได้สมิธ เอ็ม 10 สองนิ้ว ราคา 15000 บาท ขายด้วยความจำยอม 18000 บาท ตอนนี้ได้ 1991 มาราคา 36000 แต่งไปแล้วเล็กๆน้อยๆ 4-5 พันบาท(ยังไม่พอใจ)

และมี ลาม่า .22 แอลอาร์ สุดสวยตัวเล็ก ๆ  สภาพกว่า 90 % ผิวเดิมๆ ไม่มีสนิม ใช้ดีมากสุดหวง

แต่ก็ยังอยากได้ .22 ของรูเกอร์ มาร์กทูอยูไม่หาย อาจต้องตัดใจขาย ลามา....
ปืนที่อยากได้

      1.  สมิธ 67  น้องเขานัดปีใหม่ ราคา  33000 บาท (รอคิว)
      2.  ลูกซอง ห้านัด ราคาสัก  15000 หรือเดี่ยว ราคา 12000
      3.  รูเกอร์ มาร์คทู แสตนเลส ลำก้อง สักห้า-เจ็ดนิ้ว ยังไม่เจอตัว
      4.  สมิธ 617 หรือ 17  หกนัดหรือ 10นัด ยังไม่เจอตัว

เคยเจอ Browning  HP Mk lll กระบอกหนึ่ง..............ตำรวจเอามาขาย เพราะจะไปซื้อ Kimber ...........สภาพเดิมๆ สวยสุดๆ อุปกรณ์ครบ ราคา 35k ...........ไม่ซื้อ คนอื่นเลยซื้อไป :~)

ยังเสียดายไม่หาย ..........ทั้งๆที่เป็นปืนที่อยากได้มาก :VOV:

ผมเริ่มสะสมปืนมาประมาณ 5 ปี  สั้น  5 ยาวลูกกรด  3  ไม่เคยคิดที่จะขายเลยสักกระบอก เพราะแต่ละกระบอกที่ได้มามีประวัติต่อสู้กับนายทะเบียนพอสมควร  ;D  มีปืนยาวทั้งหมดที่ตัดใจขายก็เพราะภรรยาท้องลูกคนแรกเลยสัญญากับตัวเองว่าจะเลิกยิงนกเลยต้องขาย  ทุกวันนี้บางครั้งนั่งนึกว่าแต่ละกระบอกที่ได้มายากพอควร แต่เราก็ได้มา  ภูมิใจทุกครั้งที่นึกถึง  ;D    ปืนกระบอกแรกที่อยากได้คือ 9 มม.  จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่มีปืน 9 มม.เลย ;)

       
             .......เห็นด้วยครับผมที่ว่า ปืน เป็นทรัพย์สินอย่างหนึ่ง อาจเทียบได้กับวัตถุมงคล

         ผมเริ่มมีความคิดว่าจะเก็บปืนแทนทรัพย์สินอื่นๆ เช่น หุ้น พันธบัตรหรือเงินสดบางส่วน

         ถ้าไม่ทำให้เสียสภาพคล่องทางการเงินครับ... :D  แต่ทั้งนี้ก็คงขึ้นอยู่กับความสามารถใน

          การแก้ตัวหรือหลบซ่อนภรรยาเป็นหลักครับผม... :~)

ได้ความรู้สึกดีๆ เหมือนมีเพื่อนซี้อยู่ใกล้ตัว   ได้ความมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเองและสมาชิกในครอบครัว  ได้ความผ่อนคลายจากการได้นำเจ้าเพื่อนยากไปยิงในสนาม   และอื่นๆอีกมากมายครับ  ;)

........เป็นความประทับใจอย่างเดียวที่จำได้กับพ่อครับ พ่อผมรับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน กินเหล้าเที่ยวเก่ง ผมเลยไม่ค่อยสนิทกับพ่อ เราไม่เคยมานั่งคุยกันเลย
........มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนเรียนมหาวิทยาลัย แกนึกยังไงไม่ทราบพาผมไปยิงปืน11มม. เป็นครั้งแรกในชีวิตครับที่ยิงปืน...........หลังจากนั้นก็ไม่คุยกันเหมือนเดิม.....จนตอนนี้แกเป็นมะเร็งตายได้2ปีแล้ว
ขนาดตอนป่วย แกถ่ายบนเตียงผมก็เช็ดให้ ดึกๆตื่นตี2ตี3 ช่วงแรกก็เหนื่อยๆครับ แสดงออกทางสีหน้า  แกพูดขึ้นมาว่าตอนผมยังเด็กพึ่งเกิดแกก็เช็ดให้ผมเหมือนกับตอนนี้  หลังจากวันนั้นผมไม่เคยแสดงสีหน้าให้แกรู้ว่าเหนื่อยเลย......แต่เราก็ยังไม่คุยกันเหมือนเดิมเพราะไม่รู้จะคุยอะไร..จนพ่อตาย ทุกวันนี้เห้นปืนก้นึกถึงพ่อครับ คงจะเก้บไว้ให้ลูกของผมต่อไป ไม่ขายแน่นอน 

มีโอกาส และนายทะเบียนอนุญาตผมจะซื้อเพิ่มครับ และไม่คิดจะขาย แม้แต่วินาทีสุดท้ายที่คนบางกลุ่มคิดจะยึดปืนครับ :VOV: :VOV: :VOV:

กระบอกแรกโอนจากพ่อ เมื่อ 28 ปีที่แล้ว
ซื้อเองกระบอกแรก เป็นโคลท์ .38 super ราคา 9 พันบาท เมื่อ 27 ปืที่ผ่านมา ทำด้ามกะช่างพยนต์ วาดรูปมือด้วย
หลังจากนั้นก็ตามมาเรื่อยๆ  แล้วก็ขายกินไปตามสภาวะเศรษฐกิจส่วนตัว จนเกือบหมดแล้ว  ;D

มันก็ได้ความสบายใจ ที่สามารถครอบครองสิ่งที่รัก สิ่งที่ต้องการ ถึงแม้ว่าจะไม่ยั่งยืนก็ตาม ถือเป็นทรัพย์สินผ่องถ่ายได้  :<><>

จะให้เล่าเรื่องปืนที่ที่ผ่านมาเหรอครับ ขอบอกว่าจำไม่หมดจริงๆ   รู้แต่ว่าปัจจุบันยังอยากได้อยู่ครับ  :) :)

 :)..ขอบคุณมากครับ คุณลูกซองสั้น ..ตั้งกระทู้นี้ ดี ครับ ทำให้กลับหลังหันได้ทบทวน. ความหลัง..  ;). แต่ผมก็ยังสงสัย ไม่ได้กล่าวถึงลูกซองสั้นเลยครับ..  ว่าจะเกี่ยวกับความประทับใจอย่างไร ถึงนำมาตั้งเป็นนามเรียกขานครับ.. :D
    ผมมีอาวุธปืนสั้น ที่ถูกกฎหมายกระบอกแรก เป็น S&W M 10 2 นิ้ว.. ราวสิงหาคม 2524.. ใช้อยู่ 3-4 ปีก็ขายไป .. อาวุธปืนผ่านเข้ามาไม่มากมายนัก เกือบสามสิบกระบอก เกือบครึ่งได้มา ในราคาไม่เกิน 100 บาท.. แต่ผมเป็นคนเบื่ออะไรง่าย มาก มาก หรือถ้าเกิดไม่ชอบใจนิดหน่อย.. ก็ขายไปในราคาต่ำกว่าทุน แลก หรือให้กันไปฟรี ฟรี.. จะเลือกเหลือไว้ที่ชอบใจจริง จริง จึงจะเก็บไว้.. ย้อนมองไปตอนนี้ก็เสียดายมากเหมือนกันครับ..  :D

ผมมีอาวุธปืนมาตั้งแต่แปดปีที่แล้ว กระบอกแรกคือ ปืนลูกกรด CZ 452 ซื้อเพราะ อยากได้ ชอบ และอยากฝึกความแม่นยำ รวมทั้งสมาธิด้วย ชอบและถูกใจมากๆ...................ก๊าบ :) :)

ผมเริ่มมีปืนกระบอกแรกตั้งแต่ปี1985 จนถึงวันนี้ก็20ปีแล้ว ปรกติจะซื้อปีละ1กระบอก แต่บางช่วงก็มีเหตุการณ์ที่จำเป็นต้องหยุดซื้อ สองสามปีมานี้ซื้อปีละหลายกระบอก แต่ปืนที่ผมคุ้นเคยและใช้งานจริงๆมีไม่เกิน5-6กระบอก นอกนั้นนอนอยู่ในตู้เฉยๆ ตั้งใจใว้ว่าจะซื้ออีก2กระบอก เป็น1911ขนาด.45 หนึ่งกระบอก กับลูกโม่ซิงเกิ้ลแอ๊คชั่น ขนาด.45 โคลท์ แล้วก็จะวางมือจากการซื้อปืน เริ่มรู้สึกเบื่อการซื้อปืนแล้วครับ ซื้อเท่าไรก็ไม่เคยพอ ของที่เรายังไม่มี มันว่างอยู่เต็มตู้ในร้าน ขอสนุกกับการยิงปืนอย่างเดียวดีกว่า แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตั้งใจเอาใว้จะทำได้หรือเปล่า

ผมก็มีประวัติยาวเหมือนกัน.......โชคไม่ดีตอนที่ตกงานได้ขายปืนไปซื้อรถไถ

รู้สึกเสียดายมากเสียใจด้วยทั้งๆที่เราทนทำงานบากหน้าฝากชีวิตร่วมกันลำบากร่วมกันแต่พอเวลาสบายกับปลดลูกน้อผู้

ที่มีอายุงานมากปีออกข้อหาต้องเสียเงินจ้างแพงกว่าพนักงานใหม่ๆตั่งแต่นั้นมาสัญญากับตัวเองว่าชาตินี้ทั้งชาติจะไม่

ขอยอมเป็นพนักงานอีกหากทำอะไรที่เป็นขอเราเองไม่ได้ก็ให้มัน อดตายซะ

ที่ปวดร้าวคือการขายกล็อก 19 ปืนกระบอกแรกในชีวิตรทะเบียนเป็นชื่อเราจากร้าน

ขายกล็อก 17 C

ขายเบเร็ต้าเวอรเท็ค

ขายโคลท์ ด้วยแต่เจ้าของโอนไม่ได้เลยเอามาขายคืนให้ แอบร้องให้อยู่คนเดียวเราคนเคยมีเงินแต่ต้องมาขายของกิน

ไม่ขายก็ไม่ได้เพราะเราต้องเริ่มต้นใหม่ นึกแล้วต้องขอบ คุณเห็ดฟาง เห็ดนางฟ้า แล้วก็ดอกดาวเรืองมาก ที่ได้ส่งเสีย

ผมขึ้นมาเป็นเจ้าของ ห้างหุ้นส่วนจำกัด วายุพัฒ กรุ๊ป จนถึงทุกวันนี้

ได้มีอาวุธปืนเป็นของตนเองถูกต้องตามกฎหมายน่ะซีครับ ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องขอให้พ่อพาไปยิงปืน

แต่ในปัจจุบันต้องแอบซื้อปืนเหมือนกันครับเพราะพ่อผมบอกว่าเขามีจะโอนให้พอแล้ว สมัยนี้ปืนแพงมากๆ ฯลฯ

เป็นสมบัติของพ่อเรา โปรดเก็บไว้เถิดครับ ;)
               ผมเพิ่งหัดเล่นปืน ได้ประมาณต้นปีนี่เองครับ พอดีมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยครับ มีกระบอกแรกก็ .45 ครับ
            ยังรับโอนไม่เรียบร้อยเลยครับ รอพีๆ ที่วังไชยาเขาอยู่ครับ งานเขาเยอะมากเลยครับกะรอให้ถึงสิ้นปีครับ และ ตั้งใจไว้ว่า
            จะสะสมให้ได้ทุกขนาดเลยครับ พอเข้ามาศึกษาแล้วถอนตัวออกไปลำบากมากเลยครับ บอกได้คำเดียวว่าหลงไหลในอาวุธ
            ปืนเป็นอย่างมากครับ :~)

 ผมเพิ่งมีปืนใช้ได้ 4 ปีมานี่เองครับ ถ้าถามว่าได้อะไรบ้างก็
1. ได้วามภูมิใจมากๆ ( อยากได้ปืนตั้งแต่อายุ13 )
2. ได้รู้จักเพื่อนๆที่ชอบสิ่งเดียวกัน
3. ได้ความมีสติขึ้นมาอีกนิด ( ปกติเป็นคนใจร้อนครับ )
4. ได้รู้ว่ากระบอกต่อไปคงขอ ( เมีย ) ยากมากครับ  :~)  :~)  :~)  :~)

ต้นตอก็คือตัวกิเลสความอยากครับ  ตอนนี้ผมมีปืนอยู่ 3 กระบอก
1. ปืนสั้นอัดลมไว้ยิ่งเล่นที่บ้าน ตอนไม่มีเวลาไปสนาม
2. รู เกอร์ มาร์ค ทู  เอาไว้ยิ่งที่สนาม แบบว่าราคากระสุนถูกกว่า
3.  s&w m67 เอาไว้เฝ้าบ้าน และยิ่งที่สนามนานๆครั้ง
ทุกวันนี้ก็ยังอยากได้อีก ทุกครั้งที่อยากได้ก็จะถามตัวเองว่าแล้วที่มีอยู่มันยิ่งไม่ออกหรือ
ถ้าคิดจะขายปืนเก่าแล้วเอาเงืนมาซื้อปืนใหม่ ก็จะถามตัวเองอีกว่าแล้วปืนที่ขายไปแล้วแต่ตอนนี้เสียดาย มันยังไม่เพียงพอที่จะเป็นบทเรียนอีกหรือ 

22 ปีที่ผ่านมา ซื้อเองก็หลายกระบอก  เมียซื้อให้ 4 กระบอก กระบอกใหม่ที่กำลังจะมา เมีย ออกตังค์ให้ 60% เพราะเธอนึกว่าราคาแค่นั้น( ตำราใครเอ่ย) ขายไปก็หลายกระบอก ขายไปแล้วก็มานั่งเสียดายเพราะบางกระบอกหาไม่ได้แล้ว แต่บางกระบอกขายทิ้งไปและสาปส่งไปด้วยเลย
ทุกวันนี้ ไม่ขายแล้วเก็บอย่างเดียว

กระบอกแรกของผมซื้อมายังไม่ถึง 2 ปีเลยครับ ที่จริงก็สนใจเรื่องปืนและมีความคิดอยากจะได้มานานหลายปีแล้ว แต่ก็รีๆ รอๆ ไม่เอาจริง จนกระทั่งได้ไปเรียนยิงปืน ยอมรับว่าเกิดความรู้สึกหลงไหลเป็นที่สุด รีบเตรียมเอกสารไปเดินเรื่องขอ ป.3 ทันที ตอนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าจะได้มั้ย เพราะเป็นช่วงที่มีนโยบายสั้นหนึ่งยาวหนึ่งและยังเข้มงวดมาก  เดินเข้าอำเภอแบบหวาดๆ ตื่นกลัว (ก็คนไม่เคยง่ะ... :D ) ในใจก็คิดเตรียมเหตุผลต่างๆ นานาเผื่อไว้อ้อนวอน ขอมีกะเค้ากระบอกเดียวก็พอ เอาแค่ขนาด 9 มม. ซึ่งก็ง่ายผิดคาดแฮะ คุยกับนายทะเบียนแบบเป็นกันเองไม่กี่นาทีผมก็ถือใบ ป.3 เดินออกมาแบบงงๆ

จากนั้นไม่กี่วัน ผมก็ได้เจ้า 5906TSW มาครอบครอง มันเป็นกระบอกแรกที่ทำให้เกิดความผูกพัน ความภูมิใจ และความรู้สึกที่ดีๆ อย่างบอกไม่ถูก จนวันนี้ เพิ่งจะปีกว่า แต่ผมก็ได้กระบอกอื่นๆ ตามมาอีก ซึ่งที่มีอยู่นี่ก็ของรักของหวงทั้งหมด ตั้งใจเก็บไว้ตลอด คงทำใจไม่ได้ถ้าต้องปล่อยตัวหนึ่งตัวใดไป...

 :~) ซื้อมาขายไปหลายกระบอกที่เสียดายมาก มี

                  วอลเธอร์  พี พี  มานุริน       ซื้อมาใหม่เอี่ยม   7000   ขายไป   30,000   ขอเขาซื้อคืนเขาไม่ขาย
                 
                  โกลด์คัพ  ซื้อมา  20,000  บาท     ขายไป   40,000      จะหาซื้ออีกก็ไม่ได้แล้วราคาที่ขายไป   กลับมาซื้อ  ซีรี่  80  แทน

                  สมิธ  เอ็ม  36    ลำกล้อง  2  นิ้ว   ซื้อมา  7,000   ขายไป   18,000   ตอนนี้ก็ยังอยากได้คืน

                  สมิธชีพ   สแตนเลส   ซื้อโครงการปี  2531    12,000    ขายไป   28,000   อยากได้คืน

                  686   ซื้อมา   12,000  (ใหม่)  ขายให้พวกไป   12,000    อยากได้คืน  แต่ก็ไม่ได้ราคาแล้ว

                  .44   แม็กนั่ม   คานเหวี่ยง      ซื้อมา  28,000   ขายไป    30,000   อยากได้คืน

                  .308  วิน      เรมิงตัน   ขายไปแล้ว   30,000

                           

     กำลังจะตามซื้อคืนแต่คงจะไม่ได้ราคาที่ขายไปแล้ว         เสียดาย :D~ :D~ :D~

     20  กว่าปีผ่านไปจากการมีปืน           ได้ความมันและความสะใจครับ           

น้ำตาเล็ดเลยป่าวสารวัตร หลังจากขายไปแล้ว

 ::) เพิ่งจะเริ่มซื้อปืนเมื่อปี 42 ปืนทุกกระบอกที่ซื้อ เป็นการตั้งใจและได้มาตามขนาด/รุ่นที่ต้องการ จึงยังไม่คิดจะขาย....จะเสียดายก็ที่ ปล่อยให้ ป.3 ขาดไป 2 ใบ เพราะใจโลเล.... :~)  :~)

ตัวผมเองเคยคิดจะขาย Browning BDM เพื่อเอาตังไปโปะซื้อ Kimber ด้วยเหตุผลที่มันหนัก ไม่ได้พกไปไหนมาไหนด้วยตลอดเหมือนGlock ทั้งสองตัว ยิงกลุ่มก้อไม่ดี (ปกติยิงแต่ Glock เลยยิงไกดับเบิ้ล/ซิงเกิ้ล ไม่ค่อยได้) เลยจะขาย สุดท้ายเอาไปสนามกะว่าจะปล่อยแล้ว พี่ที่รู้สนิทกันและเป็นเจ้าหน้าสนามที่พูดว่า
"ก้อนเอ็งเดือดร้อนอะไรหรือเปล่าถึงคิดจะขายปืนปกติมีคนมาขอซื้อไม่เคยยอมขายกระบอกไหนเลย? "
 ก็ตอบไปว่า"เปล่าแต่อยากได้ของใหม่แต่ตังค์ไม่พอ"
แกถามผมว่าแล้วได้มายังไง ผมก็ตอบว่าพ่อซื้อให้ตอนเรียนจบ ชอบเพราะสวย แล้วก้อแปลก
แกก้อถามอีกว่า "ทำไม่ขายกระบอกนี้?"
ผมบอกว่า "มันไม่ค่อยแม่น ยิงไม่ดีก้อเลยคิดจะขาย"
แกบอกผมว่า"ปืนเอ็งน่ะมันดีทุกกระบอกแหละ อยู่ที่ว่าจะขยันซ้อมกับมันหรือเปล่า แล้วถามจริงๆเหอะ ปืนที่พ่อซื้อให้เอ็งน่ะ เอ็งจะขายได้ลงคอเลยหรือ? ว่ามันยิงไม่ดีก้อขยันซ้อมกับมันสิ อยากได้ใหม่ถ้ายังไม่พอก้อเก็บเข้าสิ รออีกหน่อยจะตายมั๊ยขายไปแล้วจะเสียดาย เพราะหาอีกก้อคงไม่ได้แล้วล่ะ"
ผมคิดได้เลยครับ ซ้อมกับ BDM จนยิงยังไงก้อไม่หลุดดำเล็กที่ 15 m (พอแล้ว :) ปืนต่อสู้) แล้วก้อเก็บแล้วตั้งใจว่าต่อไปนี้ปืนทุกกระบอกที่มีจะไม่ขายเด็ดขาด เพราะทุกกระบอกที่ได้มา มันมีเรื่องราวของมันที่ผมรู้สึกดีๆ นึกขึ้นมาแล้วต้องยิ้มไปกับมัน

และผมไม่อยากมานั่เสียดายความรู้สึกนั้นตอนหลังครับ ;D

  ตอนนั้น   แบบว่าเลิกเข้าป่านะครับ...........หัวหน้าชุดผมเป็นไข้ป่าเสียชีวิต

               ก็เลยกะว่าไม่ได้ยิงในป่าแล้ว...........พรรคพวกเล่นปืนก็แยกย้ายกันไป

                เลยขายทั้ง   .44   กับ  308    พอมาถึงตอนนี้ได้เข้ามาในเวปนี้   น้ำตาร่วงเลย   

ผมเพิ่งสนใจปืนมาแค่สองสามปีคับ...

จัดว่าเป็นมือใหม่เลยเคยแต่ซื้อไม่เคยขายเสียที...

ตั้งใจเอาไว้ว่าถ้าไม่จำเป็นจริงๆจะไม่ขายปืนกินคับ... :D

ครับไม่เป็นไรน่ะ เดี๋ยวหาใหม่ ลองบอก เจ้าพ่อหาปืน ให้ลองหาให้ดู ผมว่าไม่ผิดหวังนะครับ  อ๋อเจ้าพ่อหาปืน ก็ ท่านครูดำไงครับ อิอิ

อืม แกพูดได้ดีมากเลย น่านับถือมากๆ

.....5555  ผมนี่ช้ำกว่าเข้าไปอีกไรเฟิล เรฯ บีดีแอล 308 ขายไป  28000 บ. บราวนิง 308 ขายไป 25000 บ. จะบ้าตาย   :~) :~)

อ้าว  ;D ;D ;D

เช้าวันใหม่แล้ว ผมจะเล่าต่ออีกสักข้อนะ กะว่าวันนี้จะเล่าสักสามเรื่อง ชอบก็ให้ความเห็นด้วย

4.  Custom gun ปืนฉันแต่ง กับ ปืนโรงงาน
หลายปีมาแล้ว มีกีฬา IPSC เข้ามาเล่นกันในเมืองไทยใหม่ๆ เพื่อนๆที่เคยเห็นหรื่อถึงขั้นเคยแข่ง คงยอมรับว่าเป็นเกมส์แข่งขันที่สนุกมาก ผมก็หลงไหลกับ IPSC เหมือนกัน สมัยนั้น ต้องหาซื้ออะไหล่แล้วเอาไปให้ช่างแต่งปืนใส่ให้ ผมเองก็แต่งไปแยะ ยิงไปยังไม่ทันไร ก็มีอะไหล่รุ่นใหม่ ออกมาขาย นัยว่าจะช่วยให้ เครื่องเจาะกระดาษไม่ดิ้น ยิงดับเบิ้ลแทปได้รวดเร็วกว่าเดิม ยุคแรกๆ Colt Government จะได้รับความนิยมมาก แมกกาซีนก็ต้องรุ่น 8 นัด ต้องซื้อ 5 อัน ผมเองวนเวียนเสียเงินตั้งหลายรอบ เริ่มจากเอา Government 9 para ไปแต่งก่อน แข่งแบบ miner power ไปก่อน แข่งไปก็ไม่ชนะ ปืนซ้อมยิงดีตลอด พอลงแข่งขัดลำมันแทบทุกสนาม ขนาดที่ว่าหลายสนามผมยิงไปเคลียร์ปืนไป จนครูฝึกบอกว่า เวลาเต็ม ยังเคยเลย เอา หาปืนใหม่ หาและเปลี่ยนอีกสองกระบอกครับ แล้วก็มีเฟรมแบบสองแถวเข้ามาบ้านเรา หลังจากนั้นผมไม่เคยได้ถ้วยเลยครับ ปืนแถวเดี่ยวไม่มีทางทำเวลาได้น้อยกว่าปืนสองแถวเลยครับ ผมพักแข่งไปหลายปี แล้วก็กลับไปวังน้ำวนเก่าจนได้ เอาละ หาซื้อปืนสองแถวมาแต่งไว้แข่งอีก บังเอิญ แข่งไปได้สนามเดียว หลังวังก็มี STI เข้ามาขาย และต่อมาอีกไม่นานก็มี INFINITY ผมรู้สึกเหมือนถูกหลอก มันเสียใจ มันท้อแท้ ผมหมดเงินไปตั้งมากมาย เพื่อให้ได้ปืนแบบนี้ แล้วไอ้ในมือผม มันไม่ได้มีมูลค่าเหมือน STI  INFINITY เลยครับ

อ่านแล้ว คิดเอานะครับ ไม่ได้เชียร์ปืนแพงหน้าร้านนะ 

 :Dขอบคุณครับ รออ่านต่อครับ ชอบเพราะจะได้จดจำไว้เป็นประสบการณ์ครับ

.............. ;D..ผมขายปืน .38 กระบอกแรกของผมไปครับ ซื้อหลัง จบ ป.ตรี 2 ปี เก็บเงินได้ก็ซื้อเลย..โอนลอยอยู่สองปี ถึงได้โอนเป็นชื่อเรา.....แต่สุดท้ายทนความยั่วยวน ปืนกระบอกใหม่ที่ได้เห็นได้+ ราคาไม่แพง  เลยเอาปืนกระบอกแรงของผมแปรเป็นเงินมาเอาตัวใหม่มาครับ....ทุกวันนี้เขาก็ไปดีแล้ว ทราบว่าไปอยู่ทางใต้เป็นเพื่อนคู่กายพี่ชายเพื่อนไป   เคยโดนจับเพราะเขาพกครั้งหนึ่ง( โอนไปแล้ว) ร้อนมาถึงผมซึ่ง เป็นเจ้าของเดิมด้วยเพราะตำรวจบอกเป็นปืนสวมทะเบียนมา ตอนนั้นผมโดนทั้งเพื่อน และพี่เพื่อน ด่าซะเละ..หาว่าเอาปืนสวมทะเบียนไปขายเขา    แต่สุดท้ายก็ได้ความกระจางมาว่า ตำรวจที่นั้นกุเรื่องขึ้นขู่จะเอาเงินครับ  แถมยังโทรมาขู่เอาเงินกับผมด้วยอีกแหนะ....แต่สุดท้าย ตร.เลวๆตัวนั้น ก็แพ้ภัยตัวเอง เอาทั้งปืน และเงินที่รับไปแล้วมาคืน  เพราะตัวเองเกือบจะต้องเดือนร้อนหางานทำใหม่ เพราะชีวิต ตร.จะไม่รุ่ง..555555555....ตอนนี้ปืนกระบอกนั้นเลยยังอยู่บนสเอวพี่เขาต่อไป  ประกอบกลับมีเหตุ 3 จังหวัดชายแดนใต้ด้วย.. ;D   เล่าให้ฟังเล่นๆครับ.. ;D

ได้สมใจ  ;D ;D ;D กับความมันส์ในการใช้ปืนครับ  ;D ;D ;D มันส์ขึ้นทุกวัน

มันเบื่อๆ อยากๆ ครับ 10กว่าปีมาแล้วกับปืนกระบอกแรก Colt Mk4
เสียดายมากกับ Rock River Arm ที่ร้านปืนประโยชน์ น่าจะซื้อซะตอนนั้นเดี๋ยวนี้หายากแล้ว :)

วุ๊ย...วุ๊ย....Browning แฮ่ะ....อิ อิ เคี๊ยก!!!



(http://www.imageseek.com/hakan/albums/hipower/CIMG0239.jpg)

เดี๋ยวรอได้กระบอกใหม่จะขายกระบอกปัจจุบันครับ   SMITH and WESSON  9 mm. parabellum MOD 910 สภาพเดิม ๆ 90 % น่าจะปล่อยในราคาสักประมาณเท่าไหร่ครับ เพราะจะเอาตังค์ไปโปะเอา ตัว SW 990 L ขอสวัสดิการครับ

ปืนกระบอกแรกของผมพ่อหาให้ เป็น S&W M15
ตอนจบใหม่ๆไปทำงานเป็น Field Engineer งานสร้างทาง
พ่อบอกว่า "ลูกผู้ชายต้องมีเขี้ยวเล็บ" (ขออภัยladyในเวปด้วย ;D)

ผมฝึกเพื่อให้ใช้ปืนเป็น ใช้ปืนคุ้มครองตัวได้
ช่วยให้ผมกล้าทำสิ่งที่ต้องทำ เพื่อความถูกต้อง
ถือว่าปืนได้ช่วยคุ้มครองผมคู่ไปกับพระ ที่ทำให้ผมไปได้ดีพอควรในงานอาชีพของตัว

การฝึกปืนต่อสู้ ทำให้ผมได้โอกาสยิงปืนแข่งขันสากล
ได้รู้จริตของตัว และใช้ปืนเป็นเครื่องเจริญสมาธิ

ได้พิจารณาอนิจจังทั้งปวง เพื่อตั้งตนในความไม่ประมาทตามพุทธโอวาท
เพราะตลอดเวลา ความตายอยู่ห่างเราแค่องคุลีเดียว หรือไม่จริง?

ผมซื้อปืนเพราะจะใช้ เหมือนเสื้อผ้า ที่ชุดไหนยิ่งรักก็ยิ่งเก่ายิ่งโทรม
ไม่ค่อยได้ขัดถูชื่นชม แม้รักไม่เท่ากัน แต่ก็รักทุกคน(อุ๊ป....ทุกกระบอก)  :P
เลยไม่เคยคิดขาย และโชคดีที่ไม่มีอะไรบีบคั้นให้ต้องทำ

ผมรักภรรยามากกว่าปืน  :VOV: เพราะเธอยอมให้ผมรักปืน ให้ปืนเป็นสมาชิกในครอบครัว
ผมยืนดรายไฟร์ในห้องนั่งเล่นพร้อมๆกับที่เธอดูทีวี และเธอเชียร์ให้ไปแข่งในรายการที่ผมตั้งใจ
เธอฉลาดที่ไม่ซักกับปืนใหม่ แบบที่..... ซื้อมาแค่หมื่นเดียว/เพื่อนให้มา/อันนี้แลกมา หรือปืนกล็อกที่มันหดๆยืดๆได้ ;D
ในบ้าน ผม-ภรรยา-ลูก มีกฏแค่สองข้อ ๑/ปืนทุกกระบอกมีลูก ๒/ไม่จี้ปากกระบอกไปยังสิ่งที่ไม่ใช่เป้าหมาย
ทุกคนใช้ปืนเป็น และผมวางปืนได้ในทุกๆที่ในบ้าน :)

จากต้นกระทู้ : 22 ปี ผ่านไป ได้อะไรจากการอยากมีปืน?

ผมว่า ผมได้.......
เสรีภาพ
ความรัก
ความเคารพในตัวเองและผู้อื่น
และปืนs ครับ
 ;D



 

ผมเองก็ซื้อๆๆ ขายๆๆ บางทีก็โดนเพื่อนๆๆหักคอเอาบ้าง  อย่างกระบอกแรก สมิท เอ็ม 15 ขายไปประมาณ สิบกว่าปี (16,000) เพื่่อที่ไปซื้อ COLT Combat Elite .45 พอบ้าปืนยาวพาดแท่นก็ขาย Colt  (43,000) เพื่อจะไปซื้อ CZ 456, RUGER 10/22 , อันชูตส์ 5418 หายบ้าปืนยาวพาดแท่น คิดถึงม้าแก่คู่ทุกข์คู่ยาก (เคยยิง ipsc  ได้ที่1กะ ที่4 CLASS C) ประมาณ 5 ปีที่ขายไปคนซื้อกลับโอนไม่ได้ ก็เลยขอซื้อคืนที่ราคาเดิมฟลุ๊คมากๆๆเลย  ส่วนเอ็ม 15ที่จากไป ก็เพิ่งจะซื้อคืน ในราคา27,000 เพราะเพื่อนที่ซื้อไปร้อนเงิน ก็เลยคิดว่าของๆๆเราก็คงจะเป็นของเราอยู่วันยังคํ่าครับ  ส่วนเจ้า RUGER COMPETTITION .22  เพื่อนๆๆก็จ้องที่่หักคออยู่คับ.....

เมื่อวานผมพิมพ์แล้วโพสไม่ไปสองรอบ สงสัยพิมพ์ยาวเกินไป  ???

6.  ปืนแพง + ลูกถูก = ?

ในเกมส์การแข่งขันเพื่อทำแต้มสูงสุด จนกระทั่งต้องตัดสินกันที่จำนวน X จงใช้กระสุนแข่งขันของนอกเท่านั้น ผมไม่ใช่ไม่อุดหนุนสินค้าไทยนะครับ ผมยิงลูกของไทยทั้งสองโรงงานมาหลายขนาดกระสุน ในปืนหลายกระบอก เปรียบเทียบกลุ่มกันเลยครับ ยิ่งปืนออโต  9 para ยิ่งสมควรจะยิงแต่ลูกจริงเท่านั้น พูดถึงลูกของไทย ผมเคยยิงแล้วหัวกระสุนค้างในลำกล้อง python เสียงนัดนั้นไม่ได้ดังปังครับ เปิดโม่ดูใจหายเลย เอาไปให้เจ้าหน้าที่ที่ห้องขายกระสุนดู ลองนึกถึงต้องที่เอาเหล็กตอกเข้าไปทางปากลำกล้องซิครับ แปลกครับ ความรู้สึกของผมเหมือนถูกตอกเข้าไปทางปากของตัวเอง  แล้วตอกตั้งหลายที 

...ทำให้รู้จักควบคุมความอยากครับ  :D

      ได้ความสุขทางใจและก็ความสะใจครับขอยากขอเย็น   การที่จะเป็นพลเมืองดีต้องมีการบาดเจ็บหรือไม่ก็ลัมตายถึงจะได้มา  ปืนก็เช่นกันครับ  บ้านเราซื้อรถน่าจะยากแบบซื้อปืนนะครับจะได้ไม่ประสบปัญหาน้ำมันแพง  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็มิอาจพรากความรักระหว่างผมกับปืนได้ครับ   :VOV: :VOV: :VOV:(แต่ความรักของผมที่มีต่อปืนมากไปด้วยความใคร่ครับ  ใคร่อยากจะได้  ใคร่อยากจะมีเยอะๆ) :VOV: :VOV: :VOV:

 :). :D.เป็นหนึ่งในหลาย หลายกระทู้ ที่ผมชอบมากครับ.. ได้ทราบถึงอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นจริง.. ในความเหมือนที่แตกต่าง ของแต่ละท่าน.. อาจเป็นเพราะผม. ชมชอบกับ. ถามอดีต. เล่าความหลัง.. ขอบคุณมากกับคำบอกเล่า เจือความประทับใจ.ของทุกท่าน ครับ.. :D ;D

 ;D ;D เมื่อปี2545 พี่ชายที่รักและเคารพท่านหนึ่งยื่นปืน S/W .38 ลูกโม่ขนาดฝ่ามือบรรจุ 5หรือ6นัดนี่แหละให้ผมในราคา 5000 บาทบอกผมว่า รักนะถึงให้ ท่านมีหลายกระบอกหลายขนาดครับ และนี่คงเป็นสิ่งที่ท่านต้องการแสดงน้ำใจกับผมและคงเห็นว่าผมยังไม่มีปืน(หลังจากที่คบกันมาเป็นสิบปี)สภาพผมตอนนั้นซื้อคันเบ็ดพร้อมรอกตกปลาราคาเฉียดหมื่น...การขอ ป.3 ไม่มีปัญหาเพราะรู้จักนายอำเภอ(กระทั่ง ป. อาวุโสก็เป็นพี่ชายที่รักและเคารพไปมาหาสู่กันเป็นประจำบางทีก็ไปตกปลาด้วยกัน เตะฟุตบอลล์ทีมเดียวกัน ทีมชราชน)สภาพผมตอนนี้คงไม่ต้องอธิบายนะครับ  ขนาดผมอยากได้ปืนพกคาริเบอร์ต่ำสุด เช่น .22 ราคาก็ฟาดไปถึงห้าหมื่นกว่าแล้ว  พอหันมาเล่นปืนก็นึกถึงท่าน ท่านเสียชีวิตเมื่อปลายปี2545 ด้วยอุบัติเหตุและต่อมาปี 2547 พี่สาวที่แสนใจดี(แฟนท่าน)ก็ด่วนตามพี่ชายที่รักและเคารพของผมด้วยโรคร้ายแบบปัจุบันทันด่วน..ยังไม่ได้ไปสืบสาวราวเรื่องเลยครับว่า ท่านได้จัดการมรดกปืนอย่างไรบ้าง...อีกใจก็คิดว่าควรหรือมิควรจะไปพูดเรื่องแบบนี้กับหลาน...ก็เลยตามเลยครับ ;D ;D

 :VOV:
ครับ
จากกระบอกแรก 2516 .......2548........32ปี
ได้อะไร.....ผมได้เพื่อนยามเหงา   เพื่อนร่วมทุกข์    เพื่อนแท้   ได้พบตัวเองว่าเราใจเย็นมากขึ้น
มองอะไรทะลุไปอีก 1 ฃ่วง
           ....เสียเงินไปหลายตังครับ
 :VOV:

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

สำหรับผม มันเป็นอะไรที่คิดว่าใช่มากที่สุดแล้วผมเสียดายมากกับปืนกระบอกแรกในชีวิตที่ขายไปถ้ากลับไปได้ไม่ขายหลอกครับ

ผมเพิ่งจะมีปืนกระบอกแรกปีกว่าๆเองครับ ถามว่าได้อะไรจากปืน สิ่งแรกคงเป็นวัตถุครับ ตามมาด้วยความรู้สึก อยากได้มากว่า 20 ปี ไม่กล้ามีครับ เคยคิดว่ามันเป็นวัตถุที่บ่งบอกถึงอำนาจ น่ากลัว อันตราย  โถ่ 20 ปีต่อมาถึงรู้ว่ามันเป็นเศษเหล็กบ้าง เศษพลาสติกบ้าง (ถ้าเราวางมันไว้เฉยๆ) เราต่างหากที่บ่งบอกถึงอำนาจ น่ากลัว และอันตราย เพราะมันอยู่ในการควบคุมของเรา ประสิทธิภาพของมันขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของผู้ใช้เป็นหลักมากกว่า  อีกอย่างผมเสียดาย 20 กว่าปีที่ผ่านมาไม่กล้าซื้อ ตอนนี้เป็นไงละ แพงจนไม่มีปัญญาซื้อแล้ว

ผมย้อนไปตอนเรียนมัธยมสิบกว่าปี  ยืนมองดูปืนอยู่หน้าร้าน  อยากได้แต่ไม่มีเงิน  ไม่กล้าถามและไม่มีใครสนใจด้วย  พอมีโอกาสคว้าแหลกไม่สนใจใครเมื่อใจมันอยากได้  มาตอนนี้ดีใจมาก  สิ่งที่คว้ามาได้ปัจจุบันคงไม่อาจทำได้เพราะราคาเกินความเป็นจริงเสียดายเงินส่วนต่างที่เพิ่มขึ้นโดยไม่มีเหตุผลที่ดี  อยู่กับครอบครัวไม่ค่อยเที่ยวเนื่องจากเอาตังค์ซื้ออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับปืนเลยหมดตูด  รู้จักพูดคุยกับพี่น้องคอเดียวกัน  แค่นี้ก็มากพอแล้วครับ :VOV:

.ใจมันชอบอยากมีอยากใช้   ต้องฝนฝายหาเองครับ    กว่าจะได้แต่ละกระบอกไม่ใช่ง่ายๆต้องเก็บหอมออมทรัพย์กันหลายปีทีเดียวและก็ยังไม่เคยคิดที่จะขายออกครับ     หนทางสุดท้ายจริงๆถึงจำยอมให้ไป   ผมไม่ได้รวยมาแต่เกิดทำงานได้ก็เก็บเงินสะสมไว้สิ่งไหนที่ไม่จำเป็นตัดทิ้งไปเพื่อให้มีเงินเหลือเก็บให้มากที่สุดตั้งแต่  ปีพ.ศ 2527  จนถึง  ปีนี้ พ.ศ.2548   มีใช้อยู่ 4 ตัว ครับ 
     1  ลูกซองยาวสามนัด  มอสเบิกส์  2. ลูกกรดยาว  CZ    M 2E 
     3.ลูกโม่ .38  รูเกอร์  SP 101         4.CZ  75 D  COMPACT  9  MM แต่ละตัวชอบครับจึงได้จัดหามาเชยชม (เลือดตาแทบกระเด็น ก็ไม่ได้รวยแบบคนอื่นเขานี่)

ผมก็เจอลักษณะนี้เหมือนกัน  เมื่อ 2 ปีก่อนเพื่อนฝากให้ขาย Browning HP  นกกลม สภาพกิ๊กให้ในราคา 28k ก็เป็นธุระจัดการให้เรียบร้อย  พอขายไปแล้ว กลับมานั่งเขกกบาลตัวเอง ทำไมเราถึงไม่เอาไว้เอง ยังเจ็บใจตัวเองไม่หาย :~)