เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

           ผมกำลังเดินอยู่บนถนนท่ามกลางแสงไฟสลัวในช่วงโพล้เพล้ของวันหนึ่ง
พลันได้ยินเสียงร้องอู้อี้เหมือนถูก ผ้าอุดปากดังออกมาจากหลังพงไม้ อารามตกใจ ผมชะลอฝีเท้าเพื่อฟัง
และรู้สึกตื่นตระหนก เมื่อรู้ว่าเสียงที่ผมได้ยินคือเสียงการต่อสู้กันอย่างแน่นอน มีทั้งเสียงตะคอก และเสียงเสื้อผ้าฉีกขาด
มีหญิงกำลังถูกทำร้าย ห่างจากจุดที่ผมยืนไม่กี่เมตร

            ผมควรเข้าไปยุ่งดีหรือเปล่า ผมรู้สึกหวั่นกับสวัสดิภาพของตัวเอง และนึกตำหนิตัวเองที่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านใหม่กะทันหัน
ผมควรจะเข้าไปช่วยหรือแค่วิ่งไปยังโทรศัพท์เครื่องที่ใกล้ที่สุด เพื่อโทรแจ้งตำรวจ

            ......เสียงร้องของเด็กผู้หญิงเริ่มเบาลง ผมรู้ทันทีว่าจะต้องรีบทำอะไรสักอย่าง
ผมจะเดินหนีเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างไร

           เอาล่ะ...ผมตัดสินใจได้แล้ว ผมไม่อาจหันหลังให้กับชะตาของผู้หญิงที่ไม่รู้จักคนนี้ได้
แม้มันหมายถึง การเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง

           ผมไม่ใช่คนกล้า และไม่ใช่นักกีฬา
ผมไม่รู้ว่าความกล้าและพละกำลังในตัวนั้นมาจากไหน
แต่ทันทีที่ตัดสินใจช่วยเธอ ผมดูเหมือนจะเปลี่ยนไป

               ผมวิ่งไปหลังพุ่มไม ้และดึงเจ้าวายร้ายออกมาจากร่างของหญิงสาว เราต่อสู้กันจนกลิ้งไปกับพื้นทั้งคู่ และปล้ำสู้กันอยู่สักพักหนึ่ง
ในที่สุดเจ้าตัวร้ายก็ลุกขึ้นและวิ่งหนีไป

               ผมหอบฮักๆ และพยายามตะเกียกตะกาย ไปหาเด็กผู้หญิง ซึ่งนอนหมอบ ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หลังต้นไม้ท่ามกลางความมืด
ผมแทบไม่เห็นตัวเธอเลย แต่! มีความรู้สึกว่าเธอต้องกำลังตกใจกลัวจนตัวสั่นอยู่แน่นอน ด้วยไม่อยากจะให้เธอตกใจมากไปกว่านี้
ผมจึงพูดกับเธอในระยะไกลๆ 'ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว' ผมปลอบ

 

                                 'มันวิ่งหนีไปแล้ว คุณปลอดภัยแล้วตอนนี้'

 ……..เธอเงียบไปสักพัก

                               
                               แล้วผมก็ได้ยินเธอเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาด
 
 
 

                       'พ่อคะ นั่นพ่อเหรอคะ'

             แล้วผู้ที่ก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ก็คือ แคเธอรีน ลูกสาวคนเล็กของผมเอง .
จะเกิดอะไรขึ้น หากชายผู้นี้ลังเลที่จะไม่ช่วยเด็กหญิงที่กำลังถูกทำร้าย ซึ่งท้ายที่สุดแล้ว ก็คือลูกของตัวเอง 


 

(http://www.4x4.in.th/vision11/photo/20686.jpg)


(จากหนังสือที่รวบรวมเหตุการณ์บังเอิญที่เกิดขึ้นจริงในชีวิต
และติดอันดับ best seller ในสหรัฐฯ)

** ต่อไปคุณคงจะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือคนแน่นอน

 ::014:: ขอบคุณครับพี่

ขอบคุณครับ.....

อย่าลืมหาอาวุธซักอย่างก่อนเข้าไปช่วยนะครับ

...ขอบคุณครับ..

ขอบคุณครับ

เหตุบังเอิญมักเกิดขึ้นได้เสมอ

และส่วนมากมักอยู่เหนือการคาดเดา

การตัดสินใจที่เด็ดขาด ฉับพลัน อยู่บนพื้นฐานของคุณธรรม จริยธรรม และศีลธรรมอันดีงามแล้ว

โดยชอบ

ด้วยความเคารพครับ

ปล.ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับที่นำเรื่องราวดี ๆ มาให้ได้อ่านกัน   ::014::

 ::002::

ขอบคุณครับ  ::014::

นี่แหละครับเหตุผลลึกๆที่ผมขอมีปืน

 ::002:: ::002::เกือบจะสายไปเสียแล้ว ขอบคุณครับ. :OO ::002::

                ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่าน ::014::เเต่ผมเดาตอนจบผิดซะงั้น    นึกว่าพอไอ้ผู้ร้ายหนีไปเสร็จผู้หญิงคนนั้นจะพูดว่า"อย่าเเซงคิวสิคะได้ทุกคน" ::007:: ::007:: ::007::

        ขอบคุณครับพี่ตึ๋ง ......  + 1 เช่นกัน

ใช่ครับควร+1 บทความดีๆของคุณปู  ผมเป็นพ่อของเด็กหญิงอายุ 14และ อายุ 2.8ขวบ

 ::002::

เป็นเรื่องเล่ากันมาไม่ยืนยันว่าจริงเท็จแค่ใหนโปรดใช้วิจารณญาณในการชม ::007::

   มีอยู่วันหนึ่งขบวนรถนายกรัฐมนตรี ต้องเบรคกระทันหันเมื่อรถนำขบวนชะลอความเร็ว เนื่องจากข้างหน้ามีรถเก๋งผลิกคว่ำอยู่ข้างหน้า รถนำขบวนจึง ว.ถามว่าจะช่วยเหลือหรือไม่

ท่านนายกฯจึงบอกไปว่าอั๋วจะรีบไปเดี๋ยวตำรวจก็มาจัดการเอง หลังจากนั้นไม่นานท่านนายกฯก็ได้รับแจ้งเหตุลูกชายประสพอุบัติเหตุเสียชีวิต หน้าพล1รอ.(ถนนวิภาวดีรังสิต)

แพทย์แจ้งว่าหากมีผู้ประสพเหตุนำส่งโรงพยาบาลเร็วกว่านี้คงจะรอด

     เคยได้ยินเหมือนกันครับน้าจอย ....... แต่จำไม่ได้ว่าสมัยไหน

        เสียดายน่าจะเป็นสมัยที่ผ่านมาหรือสมัยปัจจุบัน

+1 เจ้าของกระทู้ครับ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่นำมาแบ่งปันกันครับ ::002::

เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ รู้สึกจะเป็นฟอร์เวิร์ดเมลล์ แต่ก็นานมาแล้วครับ ;D

สมัยที่ยุบ 52 ไฟแนนท์ ครับลุงปู ;D

ให้ข้อคิดดีมากๆ... ::002::ตัวผมเองเคยช่วยคนถูกรถชนหลายคนถึงมันจะไม่ใช่หน้าที...แต่มันก็สุขใจนะครับ 8)

ขอบคุณครับ...::002::