เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

มองให้เห็น
หีบศพอันสวยงาม ความจริงภายในหีบนั้น มีร่างศพอันเป็นร่างกายของคนหนึ่ง ที่ครั้งหนึ่งก็มีชีวิตมีความเป็นอยู่เช่นกับเราท่านทั้งหลาย แต่บัดนี้เหลือแต่ร่างกายที่ขาดความรู้สึกทางวิญญาณที่เขาใส่หีบไว้เพื่อรอเผาตามธรรมเนียม อันนี้ก็ถือเป็นเครื่องเตือนจิตของเรา ถ้าเรามาเฉยๆไม่รู้จักคิดก็เรียกว่า มาเปล่าไปเปล่าได้แต่บุญ แต่ยังไม่ได้กุศลคือความฉลาด


ได้เห็นน้ำใจ
สิ่งแรกที่ท่านจะได้เห็นก็คือ น้ำใจ เพราะอย่างน้อยท่านก็คือผู้หนึ่งที่หลั่งน้ำใจให้กับเจ้าภาพที่ต้องมีความสูญเสียอย่างยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ทำไมเราต้องไปงานศพของผู้นั้น ก็เพราะเป็นความดีของท่านผู้จากไปอย่างหนึ่ง ก็เพราะน้ำใจของท่านผู้อยู่อย่างหนึ่ง ถึงได้มีคำกล่าวไว้ว่า น้ำบ่อน้ำคลองก็ยังเป็นรองน้ำใจ น้ำไหนๆก็สู้น้ำใจไม่ได้ ฉะนั้นเราควรที่จะหลั่งน้ำใจให้กันในยามที่ประสบทุกข์ดังนี้ คือ...

- ยามจน
ในยามที่ชีวิตเกิดความขัดสนตกอับ ถ้าได้รับน้ำใจกำลังใจและช่วยเหลือจากคนรอบข้างไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องหรือคนที่รู้จักมักคุ้นกันช่วยเหลือแล้ว จะทำให้เขาผู้นั้นรู้สึกว่าชีวิตยังมีความหวัง เรายังมีคุณค่าที่คนอื่นเห็นความสำคัญ ทำให้เขาพร้อมที่จะต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคต่างๆได้อย่างเข้มแข็งและมีกำลังใจ


- ยามเจ็บ
ในยามเจ็บป่วยถ้าได้รับน้ำใจกำลังใจจากคนใกล้ชิด ทำให้ผู้ป่วยมีกำลังใจที่ดี ถ้าคนที่เป็นพ่อเป็นแม่เจ็บป่วยในบางคราวได้เห็นหน้าลูกหลานมาปรนนิบัติพัดวี บีบนวด อาการเจ็บป่วยก็จะบรรเทาเบาบางลงได้ น้ำใจที่ได้รับในขณะนี้จึงถือเป็นยาวิเศษขนานเอกของชีวิต


- ยามจาก
การจากกันไปในที่ต่างๆยังมีโอกาสที่จะได้พบกัน แต่การจากไปอย่างไม่มีวันกลับย่อมไม่มีโอกาสที่จะได้พบกันอีก เราจึงต้องแสดงออกซึ่งน้ำใจให้ทั้งกับท่านผู้จากไปและท่านผู้ยังอยู่คือเจ้าภาพ ที่กำลังตกอยู่ในสภาวะขวัญเสีย เศร้าโศก เสียใจ แต่เมื่อได้เห็นน้ำใจจากผู้คนหลายท่านที่ไปร่วมงานย่อมคลายความเศร้าเสียใจลงได้

ได้เห็นไมตรี
คนที่กำลังอยู่ในสภาพของการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก เมื่อได้เห็นไมตรีจิตที่ดีจากผู้คนที่รู้จักกันทั้งหลายย่อมจะจดจำความรู้สึกที่ตัวเองได้รับน้ำใจไมตรีจากท่านได้อย่างไม่รู้จบ เมื่อถึงคราวที่เขาจะได้มีโอกาสตอบแทนน้ำใจไมตรีคืนบ้างไม่ว่าในโอกาสไหนๆก็จะทำอย่างไม่รอช้า


ได้เห็นความดี
ในวาระสุดท้ายของชีวิตของคนผู้หนึ่ง จะทำให้เราได้เห็นความดีคือความกตัญญูกตเวทีของญาติพี่น้องที่ยังมีชีวิตอยู่ มีความโศกเศร้าอาลัยหาในท่านผู้จากไป พร้อมใจกันประกอบพิธีบุญในทางศาสนา รวมถึงการบริจาคให้สาธารณกุศลต่างๆเพื่ออุทิศบุญกุศลให้กับท่านผู้จากไป


ได้เห็นความสามัคคีปรองดอง
เมื่อผู้ใดผู้หนึ่งมาถึงสถานีสุดท้ายของชีวิตเรามักจะเห็นได้ว่า วงศาคณาญาติจะมีความสามัคคีปรองดองกัน ถึงแม้ในยามที่มีชีวิตอยู่อาจจะมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้างแต่เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง ควรให้นึกเสียว่า ร่มเงาของใครอื่นหรือจะร่มเย็นเหมือนร่มเงาของญาติทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจกันไม่ทอดทิ้งนิ่งดูดาย ย่อมจะทำให้สัมพันธภาพในวงศามีความเข้าใจรักใคร่กันมากขึ้น


ได้มองเห็นสัจธรรม
เป็นสัจธรรมของชีวิตข้อที่ว่า ทุกคนเกิดมาล้วนมีความเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นอย่าได้เกิดความประมาทมัวเมาหลงใหลในชีวิต ในความไม่มีโรคในทรัพย์สมบัติที่ท่านมีอยู่ แต่จงฉุกคิดว่า เรามาวันนี้เพื่อเผาคนอื่น ในวันหนึ่งเราก็ต้องถูกเขาเผาบ้าง หรือให้คิดตามคติธรรมที่มีแฝงอยู่ในตัวของงานอยู่แล้ว เช่น...

- ธูปดอกเดียว
ชีวิตของมนุษย์ทุกผู้นามที่เกิดมาในโลกนี้ เป็นของสั้นนัก ไฟที่เริ่มจุดธูปเมื่อไหร่ก็เหมือนกับชีวิตที่มีความตายเริ่มติดตามตั้งแต่ตอนนั้น กลิ่นหอมของธูปก็เหมือนกลิ่นแห่งความดีงามที่ล่องลอยอยู่ในโลก กลิ่นแห่งความดีงามย่อมส่งกลิ่นหอมอยู่นานทวนลมอยู่เสมอ ชีวิตที่ไร้ความดีก็ไม่ต่างอะไรกับธูปที่ไร้กลิ่นดำรงอยู่เพียงเพื่อรอความตายไม่เคยรู้จักเลยว่าความดีเขาทำกันอย่างไร

- เหรียญใส่ปาก
หลังจากอาบน้ำให้ศพเสร็จ ญาติพี่น้องมักจะเอาเหรียญใส่ในปากศพ อาจจะมีบางคนเข้าใจว่าที่เอาใส่นั้น เพื่อให้ผู้ตายมีเงินติดตัวไว้ใช้กลางทาง หรือเอาไว้ติดสินบนให้กับนายนิรยบาลเหมือนในโลกมนุษย์ แต่ที่แท้แล้วเป็นสัจธรรมอย่างหนึ่งที่ควรจะมองให้เห็นโดยเฉพาะลูกหลานในเวลาเก็บกระดูกเราก็จะเจอเหรียญอันนั้น อันแสดงว่า แม้แต่เหรียญที่เราเอาใส่ปากให้ไปยังไม่สามารถที่จะนำติดตัวไปได้

- อาหารข้างโลง
อาหารที่เราจัดใส่ถาด-ภาชนะอย่างดี อาหารก็ล้วนแต่เป็นอาหารที่ผู้ตายโปรดปรานนำไปวางไว้ข้างโลงเสร็จแล้วก็เคาะบอกว่า คุณ...ทานข้าวนะ แต่ก็ไม่มีการขานตอบแต่อย่างใด อันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า คนที่ตายแล้วย่อมหมดโอกาสที่จะลุกขึ้นมากินอาหารที่ลูกหลานจัดมาให้แล้วตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านได้ทำเช่นนี้หรือไม่ลองทบทวนดู

- เคาะข้างโลง
เวลาพระท่านสวดก็จะไปเคาะข้างโลงว่า รับศีลนะ ฟังพระสวดนะ แล้วศพที่นอนตายอยู่นั้นไม่มีความรู้สึก อันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า คนเราจะมีโอกาสได้ทำความดีก็ต่อเมื่อมีชีวิตอยู่เท่านั้น ต่อเมื่อตายแล้วปลุกให้มารับศีลก็รับไม่ได้ แล้วตัวของท่านจะเริ่มทำความดีกันเมื่อไหร่ วันนี้ วันไหน หรือจะรอจนกว่าไม่มีโอกาส

- พระนำทาง
ตอนเวลาใกล้จะเผา เขานำศพมาวางไว้บนเมรุก็จะมีพระนำทาง ก็เท่ากับสอนคนเป็นให้รู้จักได้คิดว่า เราอยู่ในโลกนี้อย่าทิ้งธรรม อย่าทิ้งศาสนา ต้องเดินตามพระ คือ ธรรมะไว้อย่าเดินตามมาร เพราะพระหรือธรรมะนั้นเป็นเหมือนแสงสว่างที่นำทางแห่งชีวิต ใครที่ทิ้งพระธรรมไม่มีศาสนาประจำจิต ก็เป็นคนมืดบอดตกอยู่ในอำนาจของฝ่ายต่ำได้ง่าย เพราะไม่มีอะไรเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ




ที่มา : จากแผ่นพับ ท่านได้อะไรเมื่อไปงานศพ โดย เลี่ยงเชียง

ผมไม่ชอบการไปงานศพ เพราะขี้เกียจหลั่งน้ำตา
ผมไม่ชอบไปโรงพยาบาล เพราะเห็นแล้วหดหู่
ผมไม่ชอบคนจนเพราะเห็นแล้วเสียตังค์ทุกที
 ;D ;D ;D

ท่านได้อะไรเมื่อไปงานศพ  ?

ได้ของชำร่วยครับ

วันนี้งานเขา   วันหน้างานเราครับ

ทุกคนต้องพลัดพรากไม่มีสิงใดเป็นของเราแม้แต่ร่างกาย

ได้ข้อคิดดีๆ ตลอด ขอบคุณมากครับ

ครั้งล่าสุดทีไปงานศพ ได้ฟังหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุแสดงธรรม ให้เห็นสัจธรรม........

ได้ความกลัวเพิ่มขึ้นอีกเวลาเดินทางกลับ

ขอบคุณครับ น้าวัฒน์

หลายปีก่อนผมได้ไปงานศพเพื่อนที่จ.นครสวรรค์ นั่งฟังพระเทศ ท่านว่า ชีวิตคนไม่เหมือนกับเงินในกระเป๋า รู้แต่เงินที่ใช้ แต่ไม่รู้เงินที่เหลือ (เรารู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่าอายุเท่าไหร่ แต่เราไม่รู้ว่าชีวิตเราจะเหลืออยู่เท่าไหร่ ลองมองดูนาฬิกาทรายที่ไหลลงตลอดเวลา แต่เราไม่เห็นว่าทรายเหลือเท่าไหร่ )

อีกงานหนึ่งที่จังหวัดเชียงใหม่ พระท่านว่า ชีวิตคนก็เหมือนกับวัวควายที่เขาจูงไปโรงฆ่าสัตว์ ยังไงก็ต้องไปที่โรงฆ่าสัตว์ เพียงแต่เราจะไปด้วยอาการไหนเท่านั้น

อาทิตย์นี้ผมไปงานศพทุกวันเลยครับ 4 งานติดกัน

ธรรมดาของโลกครับ

ตอนที่คุณแม่ผมจากไป ปลงไปได้เยอะครับ :D

 ::014::

ถูกต้อง.....พี่ท่าน

..ปลง...ครับ.... ::004::..

ยาฟ้าว...ของดียังมีอีกเยอะ ::005::

ยูไส  บอกแน ::005::

รับดอกไม้จันทร์ด้วยมัยครับ

ขอถามนอกเรื่องครับ

ผู้บริจาคร่างกาย ฯ  มีงานศพหรือไม่ ถ้ามี มีอย่างไร.....   ::014::  ::014::  ::014::

เดี๋ยวนี้นิยม  แจกเป็นยา....จำพวกพารา...แอคติเฟค....ไม่รู้คุณภาพเป็นอย่างไร....

ถ้าจำไม่ผิด  จะมีสองแบบ....
คือบริจาค  ทุกอย่าง  อันนี้ไม่คืนร่าง....

กับอีกแบบ  เอาเครื่องในไปหมด  แล้วเย็บกลับให้ลูกหลานไปทำพิธี....

เคยอ่านผ่านๆ  ตอนไปบริจาค  ของผมแบบแรกครับ

ที่ผมอ่านเจอครับพี่แพนด้า เครดิตจาก http://oborb.multiply.com/journal  ;D

บริจาคร่างกายเพื่อการศึกษาแพทย์

                 การบริจาคร่างกายเพื่อการศึกษาสร้างกุศลทานอันยิ่งใหญ่ ด้วยการอุทิศร่างกายเพื่อการศึกษาการให้ หรือ การบริจาคย่อมทำให้เกิดความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับ ผู้ให้มีความสุข มีความภาคภูมิใจในความเป็นผู้เสียสละ ผู้รับมีความสุข ที่ได้รับสิ่งจำเป็นที่สุดที่ตนเองยังขาดแคลน
                 การบริจาคร่างกายเพื่อการศึกษา ผู้บริจาคเป็นผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่ ยอมสละร่างกายของตนเอง ให้ผู้ที่ไม่เคยได้รู้จักมาก่อนได้ศึกษาโดยเพียงแต่มุ่งหวังว่า ผู้ที่ศึกษาร่างของตนจะนำความรู้ที่ได้รับนั้นไปช่วยมวลมนุษย์ชาติต่อไป ผู้อุทิศร่างกายเพื่อการศึกษาได้สร้างกุศลทานครั้งสุดท้ายของชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โดยได้แต่หวังว่า ผู้อยู่เบื้องหลังจะไม่ต้องทนทุกข์จากอาการเจ็บป่วย ตนเองมิได้หวังสิ่งตอบแทนใดใด นอกจากได้เป็นผู้"ให้"เท่านั้น

คุณประโยชน์
                 การอุทิศร่างกายเพื่อการศึกษา เป็นการสร้างประโยชน์ทั้งด้านวิชาการ ด้านสาธารณสุข ด้านจริยธรรมและการเสริมสร้างสังคมอันจะนำไปสู่พัฒนาการที่ดีต่อไปในอนาคต โดยเฉพาะในการศึกษาทางการแพทย์บุคลากรทางการแพทย์จำเป็นต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากร่างกายของมนุษย์เพื่อเป็นแนวทางสำคัญในการรักษาผู้ป่วยต่อไปในอนาคต
การศึกษาจากร่างกายผู้อุทิศร่างกาย ใช้ประโยชน์หลายกรณี อาทิเช่น
                 1. เพื่อใช้ในการศึกษาของนิสิตแพทย์
                 2. เพื่อใช้ในการศึกษาของแพทย์เฉพาะทาง
                 3. เพื่อใช้ในการศึกษาของนักศึกษาพยาบาล
                 4. เพื่อใช้ในการศึกษาของนิสิตเทคนิคการแพทย์
                 5. เพื่อใช้ในการศึกษาของนักศึกษารังสีเทคนิค
                 6. เพื่อใช้ในการศึกษาวิจัยทางการแพทย์
                 7. เพื่อใช้ในการจัดทำพิพิธภัณฑ์กายวิภาคศาสตร์

วิธีการ
                 ผู้มีความประสงค์อุทิศร่างกายสามารถยื่นความจำนงได้ 2 แบบ คือ
                 1. ยื่นความจำนงโดยตรงที่ ศาลาทินฑัต โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ โดยกรอกข้อความ
ลงใน แบบฟอร์ม ของโรงพยาลบาล 1 ฉบับ เจ้าหน้าที่จะออกบัตรประจำตัวผู้อุทิศร่างกายให้ไว้เป็นหลักฐาน
                 2. ยื่นความจำนงทางไปรษณีย์ โดยกรอกข้อความลงใน แบบฟอร์ม
ทางไปรษณีย์ 1 ฉบับ เจ้าหน้าที่จะส่ง
บัตรประจำตัวผู้อุทิศร่างกายให้ภายหลัง
                 เมื่อผู้อุทิศร่างกายถึงแก่กรรม ทายาท มีสิทธิ์คัดค้านไม่มอบศพให้กับโรงพยาบาลได้โดยต้องแจ้ง
การคัดค้านไม่มอบศพกับโรงพยาบาลฯภายใน 24 ชั่วโมง
                 เมื่อผู้อุทิศร่างกายถึงแก่กรรม และทายาทผู้รับมรดกยินยอมพร้อมใจกันจะมอบศพให้โรงพยาบาลฯ
ขอให้ติดต่อโรงพยาบาลฯเพื่อจัดเจ้าหน้าที่ไปรับศพ โดยเจ้าหน้าที่จะให้กรอกใบสำคัญยินยอมมอบศพให้
โรงพยาบาลเพื่อการศึกษาไว้เป็นหลักฐาน โดยติดต่อแจ้งการรับศพได้ที่
                1. ในเวลาราชการติดต่อที่ ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ หมายเลขโทรศัพท์
02-256-4281 หรือ 02-2527-028 หรือ 02-256-4000 ต่อ 3247
                 2. นอกเวลาราชการติดต่อที่ ตึกห้องพักศพ ซึ่งเป็นศูนย์กลางการรับศพ หมายเลขโทรศัพท์
2564317
                 โรงพยาบาลจะสามารถรับร่างของผู้อุทิศร่างกายได้ก็ต่อเมื่อ มีใบมรณบัตรซึ่งออกโดย นายทะเบียน
ท้องถิ่นที่ผู้อุทิศร่างกายถึงแก่กรรมแล้วเท่านั้น
                 โรงพยาบาลจะจัดเจ้าหน้าที่ไปรับร่างผู้อุทิศร่างกายเฉพาะที่อยู่ในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑล
                 เมื่อโรงพยาบาลรับร่างผู้อุทิศร่างกายมาแล้ว ไม่สามารถอนุญาตให้ญาตินำกลับไปบำเพ็ญกุศล
ก่อน เพราะจะทำให้ไม่อยู่ในสภาพที่เหมาะสมสำหรับการศึกษา
                 เมื่อเจ้าหน้าที่ไปรับร่างผู้อุทิศร่างกาย ทายาทควรให้ที่อยู่ที่ติดต่อได้สะดวกที่สุดไว้กับเจ้าหน้าที่
เพื่อให้สามารถติดต่อได้เมื่อนิสิตศึกษาร่างผู้อุทิศร่างกายเสร็จเรียบร้อยแล้วและหากมีการเปลี่ยนแปลงที่
อยู่ต้องแจ้งให้ทราบ
                 ฝ่ายกายวิภาคศาสตร์ จะจัดให้มีการศึกษาร่างของผู้อุทิศร่างกายในกรณีต่างๆต่อไปนี้ ตามความ
เหมาะสม
                 1. เพื่อการศึกษาของนิสิตแพทย์ และแพทย์ประจำบ้าน
                 2. เพื่อการฝึกอบรมหัตถการต่างๆ และงานวิจัยทางการแพทย์
                  เมื่อฝ่ายกายวิภาคศาสตร์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ศึกษาร่างผู้อุทิศฯศึกษาเรียบร้อยแล้ว
จะมีคณะกรรมการดำเนินการจัดงานฌาปนกิจ และขอพระราชทานเพลิงศพ (เป็นกรณีพิเศษ)

คุณสมบัติของผู้บริจาค
                 ผู้มีความประสงค์อุทิศร่างกายต้องมีอายุตั้งแต่ 17 ปีขึ้นไป กรณีที่อายุต่ำกว่า 20 ปี ต้องได้รับความ
ยินยอมจากผู้ปกครองเป็นลายลักษณ์อักษร
                 โรงพยาบาลจะไม่รับศพผู้อุทิศร่างกายในกรณีดังนี้
                 - ถึงแก่กรรมเกิน 24 ชั่วโมง ยกเว้นได้เก็บไว้ในห้องเย็นของโรงพยาบาล
                 - ผู้อุทิศร่างกายที่ได้รับการผ่าตัด หรือมีรอยเสียหายจากอุบัติเหตุ บริเวณศีรษะและ
สมอง
                 - ผู้อุทิศร่างกายที่ถึงแก่กรรมจากสาเหตุจากโรคมะเร็งบริเวณศีรษะและ สมอง หรือติดเชื้อ โรคร้ายแรงเช่น เอดส์ ไวรัสลงตับ และวัณโรค
                 - ผู้อุทิศร่างกายที่มีคดี เกี่ยวข้องกับคดี หรือมีการผ่าพิสูจน์ ยกเว้นการผ่าพิสูจน์บริเวณช่องท้องที่แพทย์นำไปใช้ในทางการศึกษาทางการแพทย์เท่านั้น
                 - ผู้อุทิศฯที่ผ่านกระบวนการเก็บรักษาด้วยน้ำยาแล้ว
                 ในกรณีที่รับร่างผู้อุทิศฯมาแล้ว มีการตรวจพบว่าอยู่ในกรณีดังกล่าวข้างต้น โรงพยาบาลจะติดต่อญาติให้นำกลับไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป

สถานที่ติดต่อ
                 ศาลาทินฑัต โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ปทุมวัน กรุงเทพฯ 10330
                 ในวัน เวลาราชการ
                 หลักฐานที่ต้องเตรียมมามีดังนี้
                 1. รูปถ่ายหน้าตรง ขนาด 1 นิ้ว จำนวน 2 รูป
                 2. สำเนาบัตรประชาชน หรือ สำเนาบัตรข้าราชการ 1 ฉบับ

Note: นอกจากนี้แล้ว สภากาชาดยังรับบริจาค เงิน, โลหิต และ ทรัพย์สินด้วยนะ เช็คที่เวปดูได้จ้า

แหล่งที่มา: http://www.redcross.or.th/donation/eye_donation.php4
               http://www.redcross.or.th/donation/organ_donation.php4
               http://www.redcross.or.th/donation/self_donation.php4

นั่นนะซิเครื่องในของคุณพี่ คงเอาไปใช้ประโยชน์เปลี่ยนถ่ายให้ผู้ป่วยไม่ได้หละมั้งครับ......
     ..ยกเว้นดองไว้ ให้นักศึกษาแพทย์ดู ว่า  "นี่ ตับแข็งเป็นแบบนี้นะ และนี่ ปอดของคนสูบบุหรี่จัด จะเป็นแบบนี้นะ"  ::005::  ::014::

       ล้อเล่น.....  ::014::

ขอบคุณครับ และขอยกย่องท่าน PsanP_IT.31 ด้วยครับ

.... ท่าน..สุดยอด...  ::002::

ก็ติดมือฝากคนที่บ้าน.....  ::005::

(http://www.khonkaenlink.info/upload/uploads/3373a4e5f5.jpg) (http://www.khonkaenlink.info/upload)


(http://www.khonkaenlink.info/upload/uploads/09fa2da058.jpg) (http://www.khonkaenlink.info/upload)

ถ้าชักช้า  จะแถมสมองฝ่อๆ  ด้วย....

 ;D

ไม่เป็นไรมิได้ขอรับ...
ตอนนั้นไม่คิดอะไร.....
ตอนนี้...ก็ไม่ได้คิดอะไร....
คิดแต่ว่า....มันน่าจะมีประโยชน์มั่งละน่า.... ;D ;D

 ::014::

ไปแล้ว ได้เห็นสัจธรรม  ก็ต้องปลง ครับ..

ได้รับหนังสือที่มีเนื้อความเกี่ยวกับผู้ตายในทางสร้างสรร เกี่ยวกับความดีที่ผู้ตายเคยกระทำเมื่อครั้งยังมีชีวิต คำไว้อาลัยของญาติมิตร
ส่วนความชั่วที่ผู้ตายเคยกระทำเมื่อครั้งยังมีชีวิต จะไม่ปรากฎอยู่ในหนังสือเล่มนี้

ขอบคุณน้า วัฒน์ครับ ::014:: ผมคนหนึ่งที่ไปงานศพบ่อย เห็นแล้วปลงใด้แล้วครับ ว่าเกิดมามีแต่ตัว ตายไป ถ้าฝังก็จะเหลือแต่กระดูก ถ้าเผาก็จะเหลือแต่ขี้เถ้าและเศษกระดูกชิ้นเล็กๆ สิ่งสำคัณอยู่ที่ว่ามีความดีงามอะไรบ้างที่ใด้ทำเอาใว้ก่อนตายจากกันไป ใว้ให้กับสังคม และกับ ลูกหลานในวันข้างหน้า  ::014::

ได้ความรู้สึกที่แยกเป็นสองแบบครับพี่วัฒน์

แบบที่ 1  การไปงานศพของคนรู้จักที่ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นญาติ ได้ทราบสาเหตุของการตาย ได้เห็นผู้ที่มาร่วมแสดงความเสียใจ ได้เห็นที่มาของพวงหรีด ได้พบเพื่อนๆ และคนในวงการที่รู้จ้กกับผู้ตาย

แบบที่ 2  การไปงานศพของญาติหรือจัดงานให้บุพการี จะได้ความรู้สึกที่แตกต่างจากแบบแรกอย่างสิ้นเชิง เพราะจิตใจและความรู้สึกจะอยู่กับผู้ล่วงลับและการจัดงานตลอดตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายของการจัดงาน (ฌาปนกิจหรือฝัง) แล้วแต่ธรรมเนียมปฏิบัติ

    เหมือนได้เข้าสังคมครับ ....... พบปะผู้คนที่ไม่เคยพบกันนาน ....... ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้น ...... ได้รับรู้ว่าสักวันหนึ่งก็เป็นของเรา

พบสัจธรรมอันนึงว่า.......ไม่มีใครใหญ่กว่าโลงครับ  8)

งานศพของคนในวงญาติผม เหมือนเป็นงานนัดรวมญาติมาสังสรรค์มากกว่าที่จะเป็นงานศพครับ ทุกคนจะมาตั้งแต่วันรดน้ำศพอยู่ยาวจนวันเผา

ทุกวันจะเฮๆฮาๆช่วยกันรับแขก หยอกกันไป แหย่กันมา ตั้งแต่2ขวบยัน80....เป็นแบบนี้ทุกคน เศร้าช่วงเดียวคือตอนส่งขึ้นเมรุ+/-แล้วไม่เกินชั่วโมง แล้วก็นัดกันเฮไปกินข้าวต่อ

ตอนวัยรุ่นเคยถามคุณป้า คุณป้าบอกว่าเพราะตอนยังอยู่เราดีกันมากพอ ตอนไปเลยไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจ อย่างมากก็แค่คิดถึง :)

รู้ว่า  เกิด  แก่  เจ็บ  ตาย  เป็นเรื่องของธรรมชาติ

 ::014::

พบความจริงว่า...ไม่ว่าจะรวยล้นฟ้าหรือยากจน  สุดท้ายแล้วต้องลงไปนอนในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆแค่พอดีตัว  เหมือนกันทุกคน  ::014::

อธิษฐานจิตส่งความระลึกถึงความดีของท่านผู้วายชนม์

                           ใด้ ...........คิด....ไม่มีอะไรที่แน่นอน..สิ่งที่แน่นอนคือ ........

 อ๋อ.........งานศพแม่ของผมนะครับ

1. พระเจ้าอาวาสจะเอาค่ากัณฑ์เทศ 5 พันบาท ( ผมก็ให้ไปนะ )

2. คนคุ้นเคย ยังมาหากินกับงานศพแม่ของผม ( คนๆนี้แม่ผมไว้ใจด้วย )

3. น้ำใจของคนในหมู่บ้าน

4. น้ำใจของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ทำงานที่เดียวกับผม

5. น้ำใจของพระบางรูปที่ไม่ยอมรับซองค่าสวด ( ซองที่ใส่ให้ท่าน ท่านส่งคืนบอกว่า " อาตมาช่วยงานศพนะ " )

 ลืมไปครับอีก 1 ข้อ   

น้ำใจของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ในเวปฯ อวป. ด้วยครับ

โอ้ว เจ้าอาวาสเนี่ยคิดค่าแรงอย่างเดียว แต่ค่าลิขสิทธิ์ของพระพุทธเจ้า ฟรีครับ
คนห่มผ้าเหลืองหากินบาปกรรมตามทันนะครับ