เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ในเดือนเมษายนนี้... ผมจะต้องเดินทางไปศึกษาดูงานเกี่ยวกับด้านการศึกษาของเวียดนาม... น่าจะเป็นเวียดนามกลางครับ... เรื่องการเดินทางเป็นทางรถยนต์ครับ... เรื่องที่พักกับดูงานมีคนจัดการให้แล้ว... แต่ยังสงสัยเรื่องการซื้อของติดไม้ติดมือกลับบ้านครับ... อยากรู้ว่ามีสินค้าประเภทไหนขายบ้าง... เราสามารถซื้อของอะไรกลับมาได้บ้างครับ... ของเ
นพวก BB gun พวกอุปกรณ์เกี่ยวกับปืนหรือพวกมีดพับต่างๆ สามารถนำข้างชายแดนมาได้หรือไม่ครับ... หรือว่ามาซื้อแถวๆ มุกดาหารคุ้มกว่าครับ...

...เมืองที่ไปน่าจะเป็นเมืองเว้กับเมืองดานังครับ... แถวนี้มีอะไรน่าสนใจบ้างครับ... ขอบคุณล่วงหน้าครับ...  ::014:: ::014:: ::014::

ก่อนไปแนะนำให้ซื้อปลั๊กอุดหูป้องกันเสียงไปด้วยครับ ;D เสียงแตรรถหนวกหูจริงๆ

  แนะนำว่าอย่าเดินข้ามถนนครับ  อาจจะไม่ได้กลับเมืองไทยได้เลย   :~)

 ::014::จำได้ว่า มีสมาชิกโพสไว้...คำว่าเจ็บ ในภาษาเวียตนาม คนไทยต้องถอยครับ ไม่ใช่ลุย

ข้าวสารไม่ต้องซื้อนะครับ เมืองไทยผลิตได้มากและดีกว่า อิอิ

ได้ยินว่าสาวเวียดนามสวย ซื้อมาฝากผมด้วยนะครับ

เผื่อด้วยหนึ่งคนครับ

ผมจำได้  ผู้การสุพินท์  เคยเขียนใว้ใน  อวป.

การข้ามถนนในเวียดนาม ต้องข้ามแบบวัวแบบควาย  คือเดินข้ามดุ่มๆไปเลยห้ามหยุด

หากหยุดแล้วโดนรถชน พวกข้างหลังจะไม่พอใจที่ทำให้เสียขบวน  แถมจะยังโดนสมน้ำหน้าอีกตะหาก

...มีพวกงานหัตถกรรมต่างๆ ก็สวย ราคาพอได้ครับ

...อุปกรณ์พวก War Surplus อาจพอมีขายแต่ดูดีๆ ว่าเป็นของใหม่หรือเก่า และมั่นใจว่าจะไม่สร้างปัญหาเวลาข้ามแดน ทั้ง 2 ฝั่ง (ที่จริงต้อง 3 ประเทศเพราะนั่งรถ)

...เดินทางปลอดภัย ภาระกิจราบรื่น เที่ยวให้สนุกครับ ผมเคยไปฮานอยเดือนเมษา อากาศร้อนจริงๆ ทางภาพกลางคงไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันครับ

สาวฮานอยน่ารักนะครับ พูดคุยเป็นกันเองดีครับ
(http://img114.imageshack.us/img114/7306/imgp9635pr5.jpg)

ก๋าหมึกครับ เนื้อหวานๆ ตัวใหญ่ๆ หนาๆ...ฝากภาษาด้วยว่า แอม แดบ หลำ แปรว่า(น้องสวยจัง) :VOV:

คนเวียดนามเรียก แมว ว่า แมว
และเรียก หมา ว่า จ๋อ

;D

ผมจองคนใส่กำไลมุก นะ  ::005::

งั้น ผมขอเป็นกระป๋องที่หล่อนเลือก ก็แล้วกัน อิอิ

ผมเอาด้วยครับ ;D ;D ;D ;D ::007:: ::007:: ::007::
 ;D ;D ;D : พ่อเคยเล่าให้ฟัง ว่าสาวเวียดนามสวย หน้าตาดีเกือบทุกคน  :D~ :D~ :D~
ตอนก่อนพ่อผมขับรถบรรทุกอาวุธให้ทหารอเมริกา ในสงครามเวียด เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน

อาหารรสจืดถึงจืดสนิท   ส่วนสาวๆคงต้องอบรมอีกเยอะ   สร้อยมุกซื้อได้เส้นละ20-25บาทมุกเทียมครับ

..ระวัง.โดนต้ม.เป็นพอ.. ;D

คิดไปแล้วหน้าใจหายนะครับ สำหรับเราที่เคยจะเป็นเสือของเอเชีย วันนี้เป็นอะไรกันอยู่


ผมไม่อิจฉาหรอกนะครับ เค้าจะเจริญมันเรื่องของเค้า แต่เราไม่ค่อยเจริญนี่สิ(คิดเห็นส่วนตัวครับ ผมคิดว่าจากเวลาแล้วเราควรเจริญกว่านี้ได้แล้วครับ)

จะซื้ออะไรก็แล้วแต่  ขอให้แน่ใจราคากลางก่อน ว่าสมควรเท่าไหร่ ถามหัวหน้าทัวร์ หรือไกด์เป็นดี
เห็นของน่าซื้อที่นี่  อยากได้จัง  อย่าเพิ่งซื้อ  ข้างหน้าก็มี อาจถูกกว่า

ตรวจสอบระวังคุณภาพสินค้าด้วย

กาแฟ G7 ของเวียตนามที่ว่าอร่อย  ไม่ถูกปากผมเลย  รสออกแปร่งแผดๆไปหน่อย


ขอให้โชคดีในการเดินทางครับ  อ้อ...อย่าลืมนึกถึงผมด้วย เรียกชื่อดังๆก็ได้

ไปเวียตนาม ไปลาว แล้วจะรู้ว่าบ้านเราเจริญขนาดไหน อย่างเวียตนาม ระยะทางไม่ถึง100กิโลเมตร ใช้ระยะเวลาในการเดินทางรถยนต์ หลายชั่วโมงทีเดียว

...กำลังจะแนะนำกาแฟ G7 อยู่พอดี....กำ....

พวกเหล้า duty free ตีนสะพานตรงข้ามมุกดาหารจะถูกกว่าหรือพอ ๆ กัน  Red 1 ลิตรถ้าจำไม่ผิดประมาณ 4-5 ร้อยบาท  Gold อยู่ประมาณ พันต้น ๆ   Green 900-1000  แล้วก็มีพวก ไวน์ bin-2 bin-5  ขวดไม่กี่ร้อย  อย่างอื่นใกล้เคียงถ้าจะซื้อต้องเช็คราคาไปก่อน    ที่ตลาดเช้าฝั่งลาว ก็จะมีมือถือจีน 2 ซิม ดู TV ได้ ถูก ๆ 3-4-5 พัน

ทางเวียดนามเท่าที่จำได้   ที่น่าซื้อก็มี ปลาหมึกตัวโต ๆ ครับ  แล้วก็พวกกระเป๋า เป้ต่าง ๆ ครับ ถูกมาก  คุณภาพก็กลาง ๆ ครับ  ประเภทตาดีได้ตาร้ายเสีย  ส่วนใหญ่จะเป็นของทางบ้านเค้ามากกว่า  พวก BB หรือมีดอะไรนี่  ไม่ค่อยเห็นนะครับ  ถ้ามีก็น่าจะคุณภาพพอ ๆ กับตลาดริมโขงที่มุกดาหาร   แบรนด์เนมราคาถูกไม่เห็นนะครับ  ส่วนใหญ่ก็เป็นของบ้านเค้า  ที่เห็นน่าซื้อก็พวกผ้าปัก  มีทำกันเยอะมาก  และสวยมากด้วย  แต่ราคาค่อนข้างแพง  แต่ก็สวยครับ  ตาถึง ๆ หน่อยก็ซื้อได้ครับ  ที่นั่นงานศิลปะเยอะ   อีกอย่างที่นึกออกกรรไกรตัดเล็บ  กลม ๆ เล็ก ๆ น่ารักขายเป็นแพค  แต่ต้องต่อราคาเยอะ ๆ  ถูกมาก ๆ ถ้าจำเป็นผิดเฉลี่ยอันละ 5-6 บาทเอง

ถ้าไปกับทัวร์เส้นนี้ก็มักจะแวะหมู่บ้านสลักหินอ่อน  ก็ต่อราคาเยอะ ๆ หน่อย ครับ    เพราะมีพวกซื้อขึ้นรถแล้วเจอราคาก่อนรถออกที่หายไปกว่าครึ่ง ก็แทบจะเป็นลมกัน    หินแกะสลักก็ดูดี ๆ บางชิ้นเป็นหินมาแกะ  บางชิ้นก็เอาฝุ่นหินอ่อนมาผสมเรซิน  เข้าข่ายตาดีได้  ตาร้ายเสียเหมือนกัน

อีกอย่างถ้าจะซื้อซิมโทรกลับมาเมืองไทย  ให้ไปซื้อทางเวียดนามนะครับ   จะมีคนมาขายแถวลาวบาว  รวมถึงมีคนมาให้บริการแลกเงินด้วย   เรื่องอาหารอย่าลืมกินเฝอ ที่ดัง ๆ ของบ้านเค้าด้วย  เดี๋ยวจะหาว่าไปไม่ถึง

เดินทางปลอดภัย  และมีความสุขกับการเดินทางนะครับ

กิน บั๋นหมี่ ครับ ขนมปังบาแกตฝรั่งเศสไส้หมูยอ แตงกวาดอง ฯลฯ คล้ายของลาวกับเขมร

เวียตนาม ลาว เป้นประเทศที่โตแต่หัวครับ  เมืองใหญ่ๆ เมืองหลวง เจริญจริง เหมือนกรุงเทพจริง
แต่ดัชนีวัดไม่ได้ดูตรงนั้น
เรื่องของวินัย  ไทยว่าด้อย เพราะทำอะไรตามใจคือไทยแท้น่ะ

ที่เวียตนามวินัยด้อยกว่าครับ  หากคนพัฒนาขึ้น ผมเชื่อว่าตามทัน หรื่ออาจแซง
แต่ถ้าพัฒนาด้านวัตถุอย่างเดียว ผมว่าไม่ใช่  ดูที่ตึกรามบ้านช่อง ผมก็ว่ามองผิดที่


ออกจากเมืองใหญ่ๆ ไปได้สักพัก ถนน หนทาง ไม่เหมือนเดิม เมืองเล็กๆ สาธารณูปโภคพื้นฐาน
ต่างกับเมืองเล็กๆ ตลาดเล็กๆของไทยมาก  เราเจริญ ทั่วถึงกว่า อย่างน้อยก็สาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน

ขอบคุณทุกท่านครับ... อ้อ... แล้วมีท่านไหนไปแล้วมีประสบการณ์ที่ต้องระวังบ้างครับ... กลัวได้เป็นบุคคลในตำนานครับ...



ครับผม... จะนึกถึงพี่ซับเป็นคนแรก... ;D ;D ;D


...กะว่าจะหาเหล้าปลอดภาษีแบบคุณ noom ว่าครับ... จะโกลด์มาตั้งไว้ในห้องซักขวด... ;D ;D ;D ส่วนพวกสินค้าอื่นๆ อาจารย์ที่เคยไปบอกว่า... "โปรดระวังของแท้" คือสินค้าแบรนด์เนมทั้งหมดเป็นของปลอม... ถ้าซื้อแล้วได้ของแท้... แสดงว่าโดนหลอก... ;D ;D ;D

ฮึ่ย....เป็นคนสุดท้ายก็ได้ แต่ขอให้ทันเวลา.... ;D ;D ;D

อย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวจะเสียอารมฌ์ ::007::

ดูจากรูปแล้วผม ลองผู้หญิง ถ้าจะแจ่มกว่าเหล้านะครับ    ::008::

ดานัง เว้
ลองใช้คำว่า danang  หรือ hue vietnam เข้ากูเกิลดูครับ

อันนี้ดานัง
http://www.danang.gov.vn/ (http://www.danang.gov.vn/)

อันนี้ เว้
http://www.itisnet.com/english/asia/vietnam/hue/e-f-hue.htm (http://www.itisnet.com/english/asia/vietnam/hue/e-f-hue.htm)

มีอีกหลายอันครับ

อย่าคุยเรื่องนี้เลยครับ ผู้หญิงเขาก็มีศักดิ์ศรี ถ้าผู้หญิงในรูปเป็นน้องสาว หรือญาติเรา เราคงไม่คิดแบบนี้
บางเรื่องคิดได้แต่เก็บใว้ในใจครับ

 ::014:: ::014::

ขออภัยอย่างสูงครับ คราวหลังจะระวังกว่านี้   ::004::

ภาษาเวียตนามครับ
ก็อปมาจากเวบไหนไม่ทราบ เก็บไว้ในเครื่องนานแล้ว  อยากให้เครดิต แต่ขออภัยครับ
 ::014:: ::014:: ::014::

• คำทักทาย (ภาษาเวียดนาม)

ภาษาเวียตนามจะให้ความสำคัญสำหรับลำดับอาวุโสมาก เหมือนไทย คำทักทายเลยต่างกัน
หากเข้าใจตรงนี้ คุณจะเป็นคนที่ชาวเวียตนามรัก

• เจา อง (Chao Ong) : สวัสดี เมื่อเจอสำหรับชายสูงอายุ
• เจา แองห์ (Chao Anh) : สวัสดี เมื่อเจอชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกะเรา
• เจา บั๊ก (Chao Bac) : สวัสดี เมื่อเจอชายอายุมากกว่าประมาณพี่ชาย
• เจา แอม (Chao Em) : สวัสดี ชายอายุน้อยกว่าประมาณน้องชาย
• เจา บา (Chao Ba) : สวัสดี สำหรับหญิงสูงอายุ
• เจา โก (Chao Co) : สวัสดี เมื่อเจอหญิงสาวรุ่นเดียวกะเราหรือใกล้เคียง
• เจา จิ (Chao Chi) : สวัสดี เมื่อเจอหญิงอายุมากกว่าราวๆพี่สาว
• เจา แอม (Chao Em) : สวัสดี เมื่อเจอหญิงอายุน้อยกว่าราวๆน้องสาว
• กาม เอิน (Cam On) : ขอบคุณ
• ซิน จ่าว (Xin Chao) : สวัสดี (ใช้ได้ทุกเวลา)
• ซิน โหลย (Xin Loi) : ขอโทษ
• จุ๊บ หงู งอน (Chuc Ngu Ngon) : ราตรีสวัสดิ์
• ซิน เหม่ย (Xin Moi) : ขอเชิญ,กรุณา
• ตาม เบียด (Tam Biet) : ลาก่อน
• แฮน กัพ ไล (Hen Gap Lai) : พบกันใหม่
• บั๊ก โก แคว คง (Bac Co Khoc Khong) : สบายดีหรือ
• กาม เอิน บิงห์ เทือง (Cam On Binh Thuong) : สบายดี ขอบคุณ
• แดบ หลำ (Dab Lam) : สวยมาก
• ยา (Da) : ใช่
• คง (Khong) : ไม่
• โตย (Toi) : ฉัน
• ซิงหลำ (Xinh Lam) : มีเสน่ห์มาก
• เติน อง ลา จี (Ten Ong La Chi) : คุณชื่ออะไร
• โตย เติน ลา (Toi Ten La) : ฉันชื่อ
• อัน เอียว เอ็ม (Anh Yeu Em) : พี่รักน้อง,ฉันรักเธอ
• เอ็ม เอียว อัน (Em Yeu Anh) : น้องรักพี่

• สนทนา
• เอ๋อ เดา (O Dau) : ที่ไหน
• เงิน ห่าง (Ngan Hang) : ธนาคาร (เงินห่างจริงๆ เพราะไปอยู่ธนาคาร ;D)
• เงิน ห่าง เอ๋อ เดา (Ngan Hang O Dau) : ธนาคารอยู่ไหน
• บู เดียน (Buu Dien) : ไปรษณีย์
• ค้าก ซาน (Khach San) : โรงแรม
• เบิงห์ เวียน (Benh Vien) : โรงพยาบาล
• เหี่ยว ซ้าค (Hieu Sach) : ร้านหนังสือ
• เบ่ เบย (Be Boi) : สระว่ายน้ำ
• ยา ฮาง อัน (Nha Hang An) : ภัตตาคาร
• ยา เธอ (Nha Tho) : โบสถ์
• เซิน ไบ (San Bay) : สนามบิน
• เบ๋น แซ ตัค ซี่ (Ben Xe Tac Xi) : สถานีรถแท็กซี่
• เบ๋น แซ (Ben Xe) : สถานีรถประจำทาง
• กา แซ เหลื่อ (Ga Xe Lua) : สถานีรถไฟ
• ยา เว ซิง เอ๋อ เดา (Nha Ve Sinh O Dau) : ห้องน้ำอยู่ไหน
• เร ไตร (Re Trai) : เลี้ยวซ้าย
• ไฝ่ (Phai) : ขวา
• ไฮ ดี ถั่ง (Hay Di Thang) : ตรงไป
• โหลย ไหน่ (Loi Nay) : ทางนี้
• โฝ,เดื่อง (Pho,Doung) : ถนน
• กวาน (Quan) : ตำบล

• การนับวัน
• จู่ ยัต (Chu Nhat) : อาทิตย์
• ถือ ไห่ (Thu Hai) : จันทร์
• ถือ บา (Thu Ba) : อังคาร
• ถือ ตือ (Thu Tu) : พุธ
• ถือ นาม (Thu Nam) : พฤหัสบดี
• ถือ เสา (Thu Sau) : ศุกร์
• ถือ ไบ่ (Thu Bay) : เสาร์

 คำทั่วไป
• ดอย หลำ (Doi Lam) : หิวมาก
• ค้าด หลำ (Khat Lam) : กระหายน้ำ
• งอน หลำ (Ngon Lam) : อร่อยมาก
• เนื๊อก โซย (Nuoc Da) : น้ำเปล่า (ต้ม)
• เนื๊อก ดา (Nuoc Da) : น้ำแข็ง
• เนื๊อก กำ ดา (Nuoc Cam Da) : น้ำแข็งเปล่า
• ฉ่า ด๋า (Tra Da) : น้ำแข็งใส่น้ำชา
• เฝอ (Pho) : ก๋วยเตี๋ยว
• กา เฝ่ (Ca Phe) : กาแฟ
• แจ่ (Che) : ชา
• เบีย (Bia) : เบียร์
• เกิม (Com) : ข้าวสวย
• จ๋าว (Chao) : ข้าวต้ม
• แบ๋งห์ หมี่ (Banh My) : ขนมปัง
• โตย โอม (Toi Om) : ฉันไม่สบาย
• โตย บี ดี หง่วย (Toi Bi Di Ngoai) : ฉันท้องเสีย
• บี โซด (Bi Sot) : เป็นไข้
• บี ยา ไย (Bi Da Day) : ปวดท้อง
• แตม ทือ (Tem Thu) : แสตมป์
• แซ เฮย (Xe Hoi) : รถ
• ทิด บา (Thit Bo) : เนื้อวัว
• หมง (Muong) : ช้อน
• เหนี้ย (Nia) : ส้อม
• เล่ (Ly) : แก้วน้ำ
• ตำ เสีย รัง (Tam Xia Rang) : ไม้จิ้มฟัน
• เอิ้ก (Ot) : พริก
• เนื้อก ม้าม (Nuoc Mam) : น้ำปลา
• เย่ เล่า หมิง (Giac Lau Mieng) : กระดาษทิชชู่

 ช้อปปิ้ง
• บาว เยียว (Bao Nhieu) : ราคาเท่าไหร่
• มัก กว๊า (Mac Qua) : แพง
• เบิ่ก เยียะ คอม (Bot Gia Khong) : ลดราคาได้ไหม
• เหล๋ (Re) : ถูก

• การนับจำนวน
• โมต (Mot) : 1
• ไฮ (Hai) : 2
• บา (Ba) : 3
• โบน (Bon) : 4
• นาม (Nam) : 5
• เสา (Sau) : 6
• ไบ่(Bay) : 7
• ตาม (Tam) : 8
• จิ๋น (Chin) : 9
• เหมื่อย (Muoi) : 10
• เหมื่อย โมต (Muoi Mot) : 11
• เหมื่อย ลาม (Muoi Lam) : 15
• ไฮ เหมื่อย (Hai Muoi) : 20
• ไฮ เหมื่อย ลาม (Hai Muoi Lam) : 25
• บา เหมื่อย (Ba Muoi) : 30
• นาม เหมื่อย (Nam Muoi) : 50
• โมต ตรัม (Mot Tram) : 100
• ไห่ ตรัม (Hai Tram) : 200
• โมต งัน (Mot Nghin) : 1,000
• เหมื่อย งัน (Muoi Nghin) : 10,000
• ตรัม งัน (Tram Nghin) : 100,000
• โมต เตรียว (Mot Trieu) : 1,000,000


ขอให้โชคดีครับ

เคยเวียดนามหลายครั้ง แต่จำไม่ค่อยได้ เพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหน
อยู่โรงแรม กับโรงงาน กลางวันก็กลับมากินข้าวที่โรงแรม เย็นก็กินข้าวโรงแรม ที่อื่นไม่กล้ากินค่ะ
ไปดานัง ชอบค่ะ
เดินช้อปปิ้ง เขาเรียกว่าอะไรไม่รู้ เดินเกือบทุกซอย ส่วนใหญ่เป็นสินค้าหัตกรรม
เวียดนาม ถ้าไปตามต่างจังหวัดจะหาคนอ้วนๆ ไม่ค่อยมีค่ะ

สวยครับ.................แต่กลิ่นเต่าเหม็นเขียวที่สุด..................

เตรียมแบ๊งค์ 100  แบ๊งค์ 20 ไว้เยอะ ๆ
เหรียญ 10 เหรียญ 5 ของเราก็ใช้ได้ตามตลาดเช่น ตลาดดองบาในเว้
เขาจะบอกราคาของเป็นเงินบาทเลยครับ

แลกเงินดองไว้ซักประมาณ 100000 ดองก็พอครับ ควรเป็นใบเล็ก ๆ เช่น ใบละ 10000 5000 หรืออย่างมากไม่ควรโตกว่าใบละ 20000 ดอง    เอาไว้เผื่อซื้ออะไรกินระหว่างทาง  อัตราแลกเปลี่ยนตอนที่ผมไป (16 ธ.ค.51) เงิน 1 บาทจะเท่ากับ 476.19 ดอง  หรือ 500 บาทแลกได้ 240000 ดอง ผมหุ้นกับเพื่อนคนละ 250 บาท แล้วเอามาแบ่งกันคนละ 120000 ดอง 

แบ๊งค์ 20000 ดองสุดท้ายของผมใช้ซื้อยาหม่องน้ำที่ตลาดดองบา 1 แพ็ค  ส่วนของอื่น ๆ ผมซื้อด้วยเงินบาททั้งสิ้น

ยาหม่องน้ำของเวียตนาม แพ็คละ 10 กล่อง ที่ตลาดดองบาราคา 40 บาท หรือ 20000 ดอง  ที่อื่น ๆ แพ็คละ 50 บาทหรือสูงกว่า

กาแฟ G7 (3 in1) ที่ตลาดดองบาต่อรองแล้วยังแพงกว่าที่ไกด์เสนอขาย ก็เลยรวมกันสั่งกับไกด์เวียตนาม เอามาแบ่งกันได้ในราคากล่องละ 50 บาท โดย 1 กล่องจะมี 20 ซอง ตกซองละ 2.50 บาท

จากรูปเรือสำเภาลำใหญ่ จากปลายหน้าสุดถึงท้ายสุด  122 ซ.ม. สูง 95 ซ.ม. ลำละ 600 บาท  ที่ตลาดดองบา เขาบอกผ่านมาลำละ 1000 ต่อเขา 500 บาท ในที่สุดได้มา 600 บาท ซื้อกันมา 4 ลำ

ส่วนลำเล็กนี้ ยาวประมาณ 28 ซ.ม. ต่อราคามาได้ 80 บาท

เรือสวยมากครับ  :VOV:

แล้วนี่ เจอที่โฮยอันครับ..........หมาย่าง

ผมเรียก Hoi  An ว่า "หอยอาน" แล้วเรียก Dong Hoi ว่า "ดงหอย"

ไกด์สาวสั่นหน้ารีบปฏิเสธลั่น บอกว่าต้องเรียกว่า โฮยอัน และ ดองเฮย

แหนมเนืองครับ

ความแตกต่าง........

1. แผ่นแป้ง บางเหมือนกระดาษ ไม่ต้องแข่น้ำ ใช้แบบนี้เลยแบน ๆ แห้ง ๆ เหมือนกระดาษ
2. น้ำจิ้มไม่เหมือนของเราเลย
3. เครื่องเคียงมีเท่าที่เห็น น้อยกว่าของเรามาก

สรุป แหนมเนืองบ้านเราอร่อยกว่าที่เว้มากเลย

ขนมเบื้องญวนครับ  ของแท้จริง ๆ เพราะกินที่เวียตนาม

แผ่นแป้งของเขาไม่ผสมไข่แบบของเรา มันจึงแข็ง ๆ จืด ๆ ไม่หอมเหมือนของเรา

ไส้ขนมเบื้องญวน

ขนมหลังอาหาร เรียกว่า "ฟูเท"

คล้ายตะโก้ของเรา แต่ข้างในเป็นไส้ถั่วเขียวบด มีแต่รสหวาน

ตะโก้ของเรา ทั้งหวาน ทั้งหอม อร่อยกว่าของเขามากเลย

ขนมเทียนเวียตนาม ใช้ใบตองห่อ แล้วห่อแบบเดียวกับของเราเปี๊ยบเลย.....แต่

ไส้ของเขาไม่ใส่พริกไทย และแป้งแข็งไม่นิ่มเหมือนของเรา

สรุป.....ขนมเทียนของเราอร่อยกว่าชนิด Out class เลย

เจอแล้ว.....อาหารที่อร่อยกว่าในบ้านเรา

เปาะเปี้ยะญวนจานนี้ อร่อยมาก ๆ ๆ ๆ เลย

ถนนระหว่างสะหวันนะเขตกับด่านลาวบาว 200 กว่า กม. เล่นซะ 4 ชั่วโมงครึ่ง

เพราะมีหลุม ๆ บ่อ ๆ ที่เกิดจากการเสียหายของผิวถนน นับร้อย หลุม แต่ก็มีบางช่วงที่ทางดีเป็น 10 กม.

รูปนี้ถ่ายในวัดเทียนมู่ เมืองเว้ ครับ

เพื่อน ๆ ลองทายดูซิครับว่า หีบไม้สี่เหลี่ยมที่วางบนพื้นหลาย ๆ ใบนี้ มีไว้ทำไม 

จะให้เจ้าของกระทู้ซื้อมาเหรอครับ

             เดาว่าเป็นโลงศพครับ

ผมพึ่งไปเมื่อ ตค.นี้ ไปรถเหมือนกัน กาแฟ ยี่ห้อ G7 หอม อร่อย ตลาดดองบา

 8)...ไปให้  ถึง   เวียดนาม...นะครับ... :VOV:

ตอนผมไป ผมซื้อกาแฟกลับมาครับ พอเอามาชงแล้วไม่ชอบรสครับ กลิ่นเนยแรงไปหน่อย

ซินเจียอยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ครับ เพื่อน ๆ ทุก ๆ ท่าน

คุณปูครับ มันไม่ใช่โลงศพครับ

       อ๋าว ..... แล้วมันคืออะไรครับ

ห้องนั้นเป็นห้องนอนของเณร ที่บวชเพื่อศึกษาพระธรรม

ในหีบจะมี เสาไม้เล็ก ๆ สี่ต้น ที่นอน หมอน มุ้ง ผ้าห่ม ตำรา และเครื่องใช้ส่วนตัวของเณรแต่ละรูป

เวลาจะนอนก็เอาที่นอนมาปูด้านบน เอาเสาไม้เล็ก ๆ สี่ต้นมาเสียบที่ห่วงข้างหีบทั้ง 4 มุม เพื่อกางมุ้ง

พอตื่นก็เอาทั้งหมดเก็บในหีบเหมือนเดิม
 
หีบใครหีบมันครับ

ได้ข่าวว่าสาวเวียดนามสวย...ไม่รู้ว่าน่าซื้อหรือเปล่าครับ  :VOV:

สาวเวียตนาม ผิวเนียนขาว กว่าสาวไทยเรามากเลย

เสียดายที่พูดกันไม่รู้เรื่อง






 

ขอบคุณทุกท่านครับ... สำหรับข้อมูล... มีโครงการรางๆ แล้วครับ... ว่าจะหาของประเภทไหนบ้าง... ขอบคุณพี่ซับฯ ด้วยครับ... ที่หาศัพท์ภาษาเวียดนามมาให้...

...แต่เรื่องสาวๆ นั้น... ถึงสวยก็คงได้แค่มองครับ... ;D ;D ;D ไว้ถ้าได้ถ่ายรูป(สาวๆ)สวยๆ จะเอามาโพสต์โชว์ครับ....

อ้าว...มีแต่คนชอบ จี7  มีผมคนเดียว ลิ้นไม่ถึง

คุณ Submachine ครับ

กาแฟ G7 นั้นรสชาดมันไม่ได้ดีเลิศอะไรหรอกครับ เพียงแต่รสชาดมันแปลกดีเท่านั้น  เหมือนสมัยก่อนเคยดื่มแต่เนสกาแฟ หรือม็อคโคน่า แล้วจู่ ๆ ก็มีกาแฟเขาช่องเข้ามานั่นแหละครับ

G7ผมทานบ่อยแฟนผมนี่ทานทุกวันเลย   แต่ผมต้องเติมเนสกาแฟโกลด์อีก1/2ช้อนชา    หอมเหมือนข้าวโพดคั่วซื้อแถวเวียงจันทร์กล่องละ80-100บาท

งั้นเดี๋ยวซื้อกาแฟ จี-เซเว่น มาฝากพี่ซับซักห่อใหญ่ๆ แล้วกันครับ... ;D ;D ;D แต่เอ... สาวๆ ก็น่ารัก... งั้นผมขอเบอร์โทรสาวๆ มาให้แทนนะครับ... ;D ;D ;D

G7นี่ใช่กาแฟที่ทำมาจาก การเอาเมล็ดกาแฟไปให้ตัวชะมดกินแล้วพอมันอึออกมาก็เอาเมล็ดกาแฟพวกนั้นไปอบ คั่วอีกครั้งนึงหรือเปล่าครับพี่ ได้ยินมาว่ากาแฟแบบนี้วิธีทำยุ่งยาก แต่กลิ่นจะหอมมากนะครับ ผมเองก็ยังไม่เคยกินเลย
 มีรุ่นพี่ผมคนนึงแกชอบดื่มกาแฟมาก แกบอกว่าตราบใดที่เรายังดื่มกาแฟแบบผง Instant แล้วยังบอกว่ามันรสชาติดีอยู่ ตราบนั้นเราก็ยังไม่รู้จักรสชาติกาแฟที่แท้จริง ขานี้แกไปไหนแกก็จะพกกาแฟและเครื่องชง-ปรุงขอแกไปด้วยเสมอ เรื่องมากซะไม่มี แต่พวกผมเองก็ได้ดื่มกาแฟหอมๆจากแกเสมอเช่นกันครับ

การผลิตแปลกๆๆดีครับ ชะมดเมืองเวียดนามคงมีเยอะนะครับ ทำขายได้เลย ::008::

อือม์ กาแฟชะมดผลิตนี่ เคยได้ยินที่สอนทำขนมเขาบอกว่ากิโลละ 15,000 บาท ครับ

กาแฟ  Trung nguyen
แบบที่ผสมเนื้อผลกาแฟ(coffee cherry)
รสหวานบางๆ ลึกๆ

อยากเลี้ยงชะมดเพื่อผลิตกาแฟ  แต่กลัวทางองค์กรพิทักษ์สัตว์ หาว่า ทำร้าย ทารุณสัตว์
กินกาแฟจนตาเเข็งไม่ได้หลับไม่ได้นอน

คนชอบ ก็คือคนชอบครับ  ตราบใดที่เขาชอบ และอยากให้เพื่อนชอบด้วย ใจกว้าง ดีครับ
เป็นคนที่น่าคบหา

มีเพื่อนอยู่คน เขาชอบทำอาหาร ทำอาหารเก่ง โดยเฉพาะ สเต๊ก หรืออาหารฝรั่ง
เขาสามารถหาเครื่องปรุงอาหารฝรั่งในเมืองไทยได้ครบเครื่อง โดยที่ไม่หวงวิชา
บอกได้เลยว่าซื้อจากไหนมา ที่ไหนถูกกว่า สดกว่า มีให้เลือกเยอะกว่า

เนื้อทำสเต๊ก เนื้อแบบนี้ ทำสเต๊กแบบไหน อร่อย หาซื้อจากที่ไหน
ผมได้รับเชิญไปกินบ่อย โดยที่ไม่เคยได้ออกเงินค่าเนื้อที่ว่า ออกแค่ค่าเครื่องดื่ม หรืออย่างอื่น ที่สั่งมาเพิ่มเติม

ที่สำคัญ เขาปรุงเอง ทำเองตั้งแต่หมัก ย่าง ยันหั่น เอาส้อมจิ้ม และยื่นให้ผม



เขาเคยบอกว่า
"ถ้าคนอื่นมีความสุข เขาก็มีความสุขด้วย"

ท่านทรัพย์ทำฟาร์มกวางดีกว่าครับ ดูก็น่ารัก กินก็อร่อย ได้ยินว่าส่ง กก. ละ 700 แน่ะ เขาก็เอามาทำแบรนด์ SSG (Sub Stag Grip)

   หิวเลยครับพี่ต๊อก เด๋วไปแม็กโครไป๙อเนื้อ จระเข้มาทำสเต็กมั้งดีกว่า  ถ้าไม่อร่อยจะเปลี่ยนเป็นลาบจระเข้แทน  ;D เนื้อบ้องตันโลละ 275 บาท   :D~

เขากวาง ขายได้อีกตะหากน่ะ

สำนักข่าวเอเอฟพีรายงานเกี่ยวกับกาแฟยี่ห้อ “คอฟฟี่ อาลามิด” ผลิตในฟิลิปปินส์ขึ้นชื่อว่าเป็นกาแฟที่หายากและแพงที่สุดในโลก ราคาจำหน่ายอยู่ที่ ออนซ์ละ (ราว 25 กรัม) กว่า 150 ดอลลาร์ หรือประมาณ 5,550 บาท วี เรเยส นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมฟิลิปปินส์วัย 44 ปี ผู้ผลิตกาแฟดังกล่าว เล่าว่า กาแฟของเธอมีส่วนผสมที่ไม่เหมือนกาแฟทั่วไป นั่นคือมูลของตัวชะมด โดยปกติชะมดจะกินผลตาลและเม็ดกาแฟบางชนิดเป็นอาหาร เม็ดกาแฟซึ่งไม่ถูกย่อยจะถูกขับถ่ายออกมาพร้อมมูลของมัน เคล็ดลับคือการเก็บเม็ดกาแฟซึ่งผ่านการหมักในลำไส้ของชะมดมาล้างให้สะอาด ตากให้แห้ง คั่วและบดผสมกับกาแฟพันธุ์อื่นเช่น อาราบิกา หรือโรบัสตา เมื่อนำไปชงจะได้กาแฟที่รสชาติเข้มข้นทว่ามีกลิ่นหอมกรุ่นเหมือนช็อกโกแลต 

     รายงานระบุวิธีการเช่นนี้ถือเป็นภูมิปัญญาของชาวบ้านในฟิลิปปินส์ที่นิยมทำดื่มเอง แต่ไม่คิดว่าจะจำหน่ายได้ เพราะกลัวลูกค้าจะรังเกียจเมื่อรู้ว่ามีส่วนผสมของมูลชะมด ด้านเรเยสได้พยายามเพิ่มการผลิตโดยสอนชาวบ้านให้รู้จักเก็บมูลชะมดมาขาย ขณะเดียวกันได้ขยายตลาดไปยังต่างประเทศ โดยร้านกาแฟแห่งหนึ่งในกรุงเวียนนา เมืองหลวงของออสเตรีย ได้จำหน่ายกาแฟนี้แล้ว ขณะที่สายการบินเจแปน แอร์ไลน์จำหน่ายผลิตภัณฑ์กาแฟชะมดในชั้นธุรกิจด้วยสนนราคา 600 ดอลลาร์ หรือ 22,200 บาทต่อ 100 กรัม
**คัดมาให้อ่านครับพี่ ผมทราบว่าที่ฮานอยมีร้านกาแฟเล็กๆร้านนึงขายกาแฟชะมดนี้ แต่ไม่ทราบว่าเป็นจี7หรือเปล่านะครับพี่ 

จี87 เป็นอินสแตนท์ครับ คล้ายๆเนสกาแฟบ้านเรา

ดูในUBCเขาเลี้ยงชะมดด้วยเมล็ดกาแฟครับ   น่าจะลองกับคนอาจหอมกว่า :o

โห... แบบนี้พอจะหาคนทดลองกลืมเมล็ดกาแฟได้... แต่ตอนพิสูจน์รสกาแฟนี่สิ... ใครจะอาสาครับ... ;D ;D ;D

ไปให้ถึงจริงๆนะครับท่าน ถ้าไม่ถึงก็อย่าเพิ่งกลับนะครับ 555

แวะลาวซักคืน..... ;D

ไปด้วยกันมั๊ยท่านแขก... อิอิ... กำลังหาสมาชิกเพิ่ม... ไปช่วง ๕-๙ เมษายน... ;D ;D ;D

ล่วงหน้าสำรวจมาก่อนเลยครับ...ถ้าน่าซื้อ(สินค้า) จะไปบ้าง ;D

ได้เลยครับ...

ในกระทู้ เห็นมีรูปเรือ ภาคกลางของเวียดนามไม่แน่ใจนะครับว่าจะทำได้สวย ปราณีตเท่ากับ ฮานอย หรือ โฮจิมิน หรือเปล่า เพราะว่าเมืองหลวงของจะคุณภาพดีกว่า แต่ว่าแนะนำนิดนึงว่าต้องดูให้ดีนะครับเพราะว่าถ้าถอดแล้วประกอบจะยากมาก ส่วนภาพฝังมุกก็น่าสนใจนะครับ เราเลือกได้เป็นรูปนก รูปสวย ๆ มีเยอะหิ้วก็ง่าย ราคาก็แตกต่างกันไป แล้วแต่เนื้องาน ก็เน้นใช้มือสัมผัสนะครับ ถ้าเรียบไม่หยาบ ขุขระ งานก็ไม่ค่อยดีครับ แนะนำเบื้องต้นแค่นี้ก่อนครับ

หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปที่จะตอบนะคะ ไปถูกส่งไปทำงานอยู่เวียดนามพักหนึ่ง ขอร่วม comment นะคะ

- เติน อง ลา จี (Ten Ong La Chi) : คุณชื่ออะไร ของคุณ submachine เอามาลงนั้น 'ong' แปลว่าผู้ชายค่ะ เรียกผู้หญิงต้องใช้ว่า em (แอม) สำหรับสาวอายุน้อย และ co (โก) สำหรับสาวมีอายุหน่อย ค่ะ ไปเรียกเขา ong เดี๋ยวเขาเชิดใส่นะคะ ส่วนต่อราคา ใช้ว่า "ก้อ เบิ้ด เดือก คง" (co bat duoc khong) แปลว่า ลดได้ไหม ดีกว่าค่ะ ส่วนถ้าไปฮานอย คำว่าช้อน ไม่ใช้คำว่า "หมวง" ค่ะ ใช้ว่า "เถีย" ค่ะ

- อาหาร+ขนมเวียดนาม เห็นด้วยกับคุณ birdwhistle ค่ะ ขนมเวียดนามไม่อร่อยค่ะ เขากินคนละรสกับเรา จะมีที่ใกล้หน่อยก็พวกขนมน้ำแข็งใส ใส่ลอดช่อง ถั่วแดง ถั่วเหลือง ทำนองนั้น จำได้ว่าเรียกว่า จ่าย ท้าย (Chai Thai) หรือไรเนี่ยค่ะ ส่วนแหนมเนือง เขาให้เอาผักใส่แล้วห่อ แล้วจิ้มน้ำจิ้มค่ะ น้ำจากผักและน้ำจิ้มจะทำให้แป้งนุ่มกรอบขึ้น ไม่งั้นจะเหนียวกัดไม่เข้าค่ะ แหนมเนืองเวียดนามอร่อยสุด อยู่ในร้านเครือ Quan An Ngon (กว๊าน อัน งอน) ค่ะ ถูกด้วยค่ะ

อาหารถูกปากคนไทยหน่อย ในฮานอย ขอแนะนำปลาผัดเครื่องแกงจ้า ก๋า (cha ca) กินกับเส้นขนมจีน ใส่กะปิแบบกะปิไหหลำ (ถ้าชอบกินกะปินะคะ) นอกจากนั้น โจ๊ก ( จ๋าว) ฮานอยก็อร่อยค่ะ เฝอทางเหนือจืดค่ะ ไม่แนะนำ ผงชูรสเยอะด้วย แต่ถ้าไม่กลัวผงชูรส ก็แนะนำ บุ๋น บ่อ เว้ (Bun bo hue) เป็นวุ้นเส้นใส่กระดูกหมู ทำแบบเว้ ใส่มะเขือเทศ รสชาติเหมือนก๋วยเตี๋ยวเส้นเกี่ยมอี๋ ต้มยำซี่โครงหมูแบบไม่เผ็ด

ในดานัง พยายามไปหาร้านริมทะเลกินนะคะ มีพวกอาหารทะเลต้ม ทอด สดๆ อร่อยมาก และถูกกว่าบ้านเราค่ะ แนะนำให้หนีบน้ำปลา หรือแจ่วไปด้วยจะยิ่งดีค่ะ น้ำจิ้มเขา เป็นพริกไทย กับเกลือ กับมะนาว ไม่ได้อารมณ์ค่ะ นอกจากนั้น พวกขนมข้าวเกรียบปากหม้อญวณ (จำไม่ได้ชื่ออะไร) เป็นแป้งนึ่งใส่ถ้วยตะไลเล็กๆ ใส่กุ้งฝอยก็อร่อยค่ะ และถ้าไปเมือง ฮอยอัน (hoi an) ตามละครช่อง 3 ก็ต้องกิน cau lau เป็นเกาเหลาซีอิ๊วดำ ใส่เต้าหู้ หมูบด เป็นของอร่อยราคาถูกค่า

ในโฮจิมินห์ กินเฝอค่ะ เฝอร้านฮวา Pho Hoa หรือ Pho Pasteur อร่อยขึ้นชื่อของเมืองแล้วละค่ะ นอกจากนั้น ก็ลองพวกแกงต้มปลาดุกเขาก็ได้ จำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร แต่มักเสริฟเป็นหม้อดินใส่ปลาดุก น้ำซุปส่วนใหญ่จะทำให้หวานเปรี้ยวเค็มหน่อย นอกจากนั้น ก็มีพวกเนื้อย่างกะทะร้อนตามมุมถนน แต่ไม่แนะนำให้เสี่ยงสำหรับคนกลัวอาหารริมถนนนะคะ

ส่วนเบียร์ เวียดนามกินเบียร์จืดค่ะ เห็นคนเวียดนามที่ทำงานด้วยบอกว่า เพราะเน้นกินไปดูบอลไป ขืนเบียร์แรงเดี๋ยวดูไม่จบแมตช์ค่ะ ส่วนกาแฟ G7 ไม่ใช่ของอร่อยค่ะ ต้องกิน ยี่ห้อ Nguyenๆ อะไรสักอย่างเนี่ยค่ะ แต่กาแฟเวียดนามนิยมเติมกลิ่นให้ทีหลัง ดังนั้น กินแบบเอารส แบบกาแฟดำ ไม่ได้ค่ะ ต้องกินแบบใส่นมข้นแบบที่เขาเสริฟนั่นแหละค่ะ และให้ดีต้องนั่ง (อดทน) รอมันหยดทีละหยดๆ ค่ะ

- มุกที่ว่าไม่ใช่มุกเทียมค่ะ แต่เป็นมุกเลี้ยงค่ะ ส่วนใหญ่มาจากอ่าวฮาลองเบย์ตอนเหนือ ชาวบ้านผูกกระชังเลี้ยงกัน หรือไม่ก็จากจังหวัดตอนกลางประเทศ แต่คุณภาพดีๆ สวยๆ ไม่มีค่ะ มีแต่ทำกระจุกกระจิก

- เรือ ต้องเลือกคุณภาพนะคะ เพราะบางเจ้าขายถูกมากแล้วกาวหลุดเมื่อนำไปไว้ในที่ร้อนมากๆ ดังนั้น ตอนซื้อต้องตั้งใจหน่อยนะคะ

-ของเครื่องมือเกี่ยวกับการสงคราม เท่าที่รู้ในโฮจิมินห์ ไม่มีของจริงเหลือเท่าไรแล้วค่ะ แต่ถ้าหาได้ก็นับว่าโชคดีค่ะ ถ้าซื้อแล้ว ขนข้ามด่านออกเขมร ไม่น่าเป็นไร (เคยเจอนักธุรกิจไทยทำธุรกิจของเก่า ขนมาจากเวียดนาม เขมร เข้าไปไทย) แต่หากบินออก อาจเจอปัญหาตอน x ray ก่อนขึ้นเครื่องค่ะ ขอเอกสารรับรองจากร้านที่ซื้อ (ถ้ามี) น่าจะพอช่วยได้ค่ะ

- ในบรรดางานหัตถกรรม ขอแนะนำเครื่องเขิน (lacquerware) ค่ะ เวียดนามทำได้ถูกและดีพอใช้ ยิ่งแพงยิ่งเคลือบหลายชั้น ยิ่งเป็นเกรดส่งออกนอกค่ะ  ส่วนหินแกะสลัก ก็ดีค่ะ ถ้าแบกไม่ไหว เขาส่ง ship ให้นะคะ เท่าที่จำได้

- กระเป๋าเป้ ยี่ห้อเลี่ยนแบบ มีเยอะที่โฮจมินห์ และต้องต่อค่ะ ส่วนใหญ่เป็นพวก kipling, northface, samsonite เลียนแบบค่ะ รองเท้าผ้าใบเลียนแบบก็พอมี (ถ้ายังไม่โดนกวาดล้าง)

- สาวเวียดนาม อันนี้ ด้วยเกียรติสาวไทย ขอเถียงค่ะ ! คนเวียดนามยังบอกเลยว่า ผู้หญิงไทยหน้าสวยกว่าค่ะ !!

ขอให้สนุกนะคะ และระวังล้วงกระเป๋าไว้ด้วยค่ะ

 

สำเภาทำด้วยไม้ขนาดยาวประมาณ 80 - 90 เซนติเมตร ราคา 1000 - 2000 บาท

ขอบคุณครับ... จะไปเวียดนามกลางครับ... เมืองเว้กับดานัง... การเดินทางก็เดินทางทางรถยนต์ผ่านลาวครับ... ไม่ทราบว่าการตรวจค้นจะเข้มงวดมากหรือไม่ครับ... ตั้งใจว่าจะซื้อมีดพับเลียบแบบมาไว้สะสมบ้างครับ... อ้อ... เครื่องบินกระป๋อง... ตอนนี้ไม่ทราบว่ายังมีคนทำอยู่หรือไม่นะครับ... เป็นเครื่องบินที่ทำจากกระป๋องน้ำอัดลมน่ะครับ...

...ส่วนเรื่องสาวๆ ยอมรับครับว่าสาวไทยสวยกว่า... แต่ถึงจะไปเจอที่สวยหยาดฟ้ามาดิน... ก็คงเหมือนหมาเห็นปลากระป๋องครับ... ;D ;D ;D

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ 
;D ;D ;D

ตอบคุณ jungle

- ถ้าไปรถยนต์ ไม่น่าตรวจค้นเข้มงวดค่ะ ส่วนใหญ่ที่จำได้ คือ พอถึงด่าน คนต้องเดินลงรถไปเดินผ่านช่องตรวจหนังสือเดินทาง แล้วให้รถผ่านไปรออีกฟากของด่านพร้อมกระเป๋านะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าเปลี่ยนหรือยัง
- ถ้าจะซื้อมีดพับเลียนแบบไม่น่าเป็นปัญหาอะไร ถ้าไม่ใช่ของเก่าหน้าตาออกแนวสมัยยุคพระเจ้าแผ่นดินเวียดนาม หรือของที่ดูแล้วน่าจะเป็นของในพิพิธภัณฑ์ได้ ส่วนเครื่องบินกระป๋องน้ำอัดลม เท่าที่จำได้ ไม่ค่อยเห็นนะคะ หลังๆ รู้สึกว่า พวกรถสามล้อถีบทำจากกระป๋องน้ำอัดลมจะฮิตกว่าค่ะ
- ถ้าไปเว้ จะไปดูพระราชวังต่างๆ ก็ไปได้ค่ะ แต่อย่าไปใกล้ๆ เที่ยงค่ะ จะร้อนมาก เพราะเป็นหินทั้งหมด อ้อ ของเก่าที่เก่าจริงในเว้ พอมีค่ะ แต่หายากหน่อยนะคะ
 
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ

คุณJungle ครับ จากเวียตนาม-ลาว-ไทย ทางรถยนต์ไม่มีการตรวจค้นใด ๆ ออกจากด่านลาวบ่าว ของเวียตนามเข้าด่านแดนสะหวันของลาว ก็เพียงแต่เราต้องเดินลงจากรถผ่านทางเดินเรียงเดี่ยว พอพ้นแล้วก็รอรถขยับมารับเรา  ช่วงพ้นจากลาว ตรงด่านสะหวันนะเขตก็เช่นกัน รวมทั้งด่านมุกดาหารของไทยด้วย ยิ่งถ้า"รถลาว" เข้ามาส่งที่ด่านไทยยิ่งสะดวกมากขึ้น

เพราะเราจะขนของจากรถลาวมาใส่รถไทยเลย ไม่ต้องพะรุงพะรังเดินเกือบ 100 เมตร ผมไปครั้งแรก(16-21 ธ.ค.51) ต้องหุ้นกันจ้างรถเข็น1 คัน 100 บาท(พวกเรา4คนคนละ 25 บาท) ที่ด่านมุกดาหารเอาสัมภาระและเรือสำเภาที่ซื้อมาใส่รถเข็นแล้วเด็กลาวก็เข็นมาที่รถไทย ระยะทางประมาณ 100 เมตร

ผมไปเที่ยวหลัง (5-10 ก.พ.52 นี้เอง) รถไทยไปจอดรอที่ด่านไทย ให้รถลาวข้ามมาด่านไทย ถ่ายสัมภาระกันข้าง ๆ เลย สะดวกขึ้น

รถที่รับเราไปเวียตนามจะเป็นรถทมะเบียนของลาว เพราะสามารถวิ่งเข้าประเทศที่มีพรมแดนติดกันได้ นั่นคือวิ่งเข้าไทย หรือเข้าเวียตนามได้  แต่คนขับจะเป็นเวียตนาม

ผมไปทั้ง 2 ครั้ง ไม่มีการตรวจอะไรเลยทั้ง 4 ด่าน ยกเว้นคนต้องเรียงเดี่ยวผ่านแผงกั้น ส่วนพาสปอร์ตนั้นไกด์จะดำเนินการเอาไปแสตมป์ให้เป็นที่เรียบร้อย 

สวัสดีครับ... มาแล้วครับ... แต่ยังไม่มีเน็ตเร็วๆ ใช้ เลยยังไม่ได้อัพเดทรูปครับ...

....ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่ซับฯ คุณbirdwhistle คุณ bluebunny และท่านอื่นๆ ซึ่งผมได้ปริ๊นต์กระทู้ไปเป็นคู่มือการเที่ยวให้เพื่อนๆ ด้วย... แย่งกันซะวุ่น...  ::008::

เริ่มต้นเดินทางกันที่ด่านแดนสะหวัน... ในลาวครับ...

พาหนะในการเดินทาง... ตลอดสี่วันในเวียดนามครับ... คันเล็กหน่อย... แต่ก็นั่งสบายครับ...

พอดีมีธุระด่วน... เดี๋ยวดึกๆ มาต่อครับ...

ถ่ายรูปหมู... เอ้ย... รูปหมู่ก่อนเดินทาง...

มีไกด์ลาวขอติดรถไปลงที่ลาวบาวด้วยสามคม... เลยให้เป็นไกด์ส่วนตัวซะเลย... น้องๆ เขาคุยดีมากครับ... ถามอะไรก็อธิบายได้หมด...

 ให้ไวๆ.... อยากชมบรรยากาศ เวียดนาม.............

แวะเข้าห้องน้ำกันที่สะพาน "เซซำซอย" ครับ... จากนั้นก็เดินทางยาว... จนถึงด่านลาวบาว...


ปล.ขอยืมรูปน้องๆ ที่ไปด้วยมาลงแทนนะครับ... ตัวผมไม่สวยขนาดนี้...  ::005:: ::005:: ::005::

ถึงแล้ว... ด่านลาวบาว... แวะกินข้าวเที่ยงกันที่นี่... ก่อนจะไปฝากท้องไว้กับอาหารเวียดนาม... ที่ทำให้คิดถึงน้ำพริกกับน้ำปลาใจแทบขาด...

ไกด์สาวประจำทริปนี้...


ปล.ยืมรูปเขามาอีกละ... ตัวผมไม่ขี้เหร่ขนาดนี้...  ::006:: ::006:: ::006:: ::005::

ที่แรกที่แวะเมื่อถึงเมืองเว้... คือหลุมหลบภัยครับ... อยู่กันทั้งหมู่บ้าน... มีด้วยกันสามชั้น... แต่เปิดให้นักท่องเที่ยวลงไปดูได้แค่ชั้นเดียว... ชั้นนี้ลึกประมาณ ๑๕ ฟุตครับ... หายใจแทบไม่ออก... อึดอัดมาก... ดีที่ยังมีลมทะเลโชยมาเป็นระยะๆ เพราะมีทางออกติดทะเลครับ...

บรรยากาศภายในอุโมงค์... เห็นภาพนี้แล้วอยากให้เด็กๆ นักเรียนได้ดูว่า... ขนาดประเทศเขาลำบากขนาดนี้... เขายังเห็นความสำคัญของการศึกษา...

มีเด็กเกิดในอุโมงค์นี้... จำนวน ๑๗ คนครับ...

ภาพจากพิพิธภัณฑ์ของอุโมงค์... ไม่รู้เหมือนกันว่า... เชลยที่เห็น... จะเป็นทหารไทยที่ไปรบในเวียดนามหรือเปล่า...

เก็บตกกันหน้าพิพิธภัณฑ์...

อ้อ... ก่อนถึงเมืองเว้... ต้องผ่านอนุสาวรีย์เส้นขนานที่ ๑๗ ก่อน... นี่ฝั่งเวียดนามเหนือ...

นี่ฝั่งเวียดนามใต้...

ก่อนเข้าที่พัก... ทัวร์พาแวะดินเนอร์กันก่อน... พากันตื่นเต้นที่จะได้กินอาหารเวียดนาม... ขากลับพากันบ่นอุบ... บางคนบอกคิดถึงขวดน้ำปลาที่บ้าน....  ::007:: ::007:: ::007::

อาหารที่พอกินแล้วได้รสชาติบ้าง... ไก่พันตะไคร้...  :D~ :D~ :D~

อีกจาน... คล้ายๆ เต้าหู้ทรงเครื่อง... รสเปรี้ยวๆ หวานๆ และจืดๆ ซะเป็นส่วนใหญ่...

อ้อ... ก่อนเข้าที่พัก... มีไกด์อีกคนมาดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ดูเอาเองนะครับ... คนไหนน่ารักมากกว่ากันครับ...  :VOV: :VOV: :VOV:

ไปไหว้พระกันที่วัดขอพร... ไกด์สาวบอกว่า... ขอได้ทุกอย่าง... แต่จะได้ผลหรือไม่ได้ผล... ก็อีกเรื่องนึง... อิอิ... ขี้เล่นเหมือนกันนะครับ...  ::005:: ::005:: ::005::

เดินที่ตลาดข้างวัด... ไปเจอนี่ครับ... คิดว่าคงทำขึ้นมาใหม่... คงไม่ได้ไปเก็บมาจากเจ้าของเดิมนะครับ...

จากนั้น... ไปเที่ยวพระราชวังกัน...

พระราชวัง... ต่อ...

ไปเจอน้องๆ นักศึกษามาจากโฮจิมินต์... ใส่ชุดเอ๋าใหญ่... น่ารักมากๆ พูดคุยเป็นกันเองดีครับ... สื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษพอรู้เรื่อง... ไม่เหมือนสาวๆ เมืองเว้... ที่พอขอถ่ายรูปแล้วพูดเป็นอยู่คำเดียว... "ขอเงินยี่สิบ"  ::005:: ::005:: ::005::

นักศึกษา...

ต่อๆๆ  :VOV: :VOV: :VOV:

ขอบคุณครับ รอดูรูปต่อครับ

ดีครับจะตามไปเที่ยวบ้าง

นักศึกษาอีกซักรูป...

ไหนๆ ไปเที่ยวพระราชวังทั้งที... ต้องแต่งตัวให้เข้ากับสถานที่หน่อย...  ::008:: ::008:: ::008::

จากนั้นก็เดินทางไปชมสุสานของจักรพรรดิไคดินครับ... เพื่อผมบางคนออกเสียงเป็น "ไข่ดิ้น" เสียหมดเลย...  ::012::

ภายในสุสาน... เพดานเป็นรูปวาดมังกร ๙ หัว... งดงามมาก... เสียดายแสงน้อยไปถ่ายมาภาพซ้อนกันไปหมด... ไกด์บอกว่า... จิตรกรคนวาดได้ใช้วิธีนอนหงายเอาเท้าคีบพู่กันวาด... สาเหตุที่ใช้เท้าวาดนั้น... ไกด์ได้บอก... แต่ผมคงไม่บรรยายในนี้ครับ...  ::014::

องครักษ์ที่มาทำพิธีฝังศพ... ไกด์บอกว่าทุกคนที่มาฝัง... จะต้องฆ่าตัวตาย... เพื่อรักษาความลับเรื่องที่เก็บสมบัติ...

จากนั้นก็ออกเดินทางสู่เมืองดานัง... ซึ่งต้องผ่านภูเขาสูงใหญ่ขวางกั้นอยู่... เชื่อไหมครับ... ภูเขาลูกขนาดนี้... ใช้เวลาเพียง ๑๕ นาทีก็ผ่านไปได้แล้ว...

สาเหตุที่ไปได้เร็วขนาดนั้น... ก็เพราะดำดินไปครับ... รถวิ่งลอดอุโมงค์ที่ยาวที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้... ความยาว ๖,๒๐๐ เมตร...

ภายในอุโมงค์... กำหนดความเร็วไว้ที่ ๔๐-๖๐ ก.ม. ต่อ ชั่วโมง... ช้าหรือเร็วกว่านี้... จะมีตำรวจรอที่ปากทางครับ... พร้อมๆ กับเสียงแตรสัญญาณที่ดังกึกก้องภายในอุโมงค์... ผมเองก็อยากรู้ว่ามันจะดังแค่ไหน... แต่ไม่กล้าบอกคนขับให้ลองครับ... เพราะเขาจะโดนยึดใบขับขี่เป็นเวลา ๑ เดือนครับ...

อยู่ฝั่งเว้... ฝนตกปรอยๆ ตลอด... พอโผล่ออกมาฝั่งดานัง... แดดเปรี้ยงเลยครับ... อากาศต่างกันลิบลับ...

..อืมม..ชักคิดถึง.อยากกลับไปเยือน... ;)

ดูแล้วสาวไทยน่ารักกว่าเยอะเลยครับ แต่สาวเวียดนามรูปร่างดีจัง สงสัยอาหารการกินจะดี  :D

กินผักแยะครับพี่ และผมว่าเขาเดินมากกว่าสาวไทย รองเท้าก็ส้นไม่สูง

เงินหายคราวนั้นจับได้ยังครับป๋า ::008::

  สงสัยตรงนี้ครับ ?.......... 

 :) สาว ๆ น่ารัก อาหารพื้นเมืองก็น่ากิน ฝันว่าสักวันจะต้องไปให้ได้ครับ อยากกินอาหารต้นตำหรับ ของเขาจริงๆ  :)

สงสัยผมต้องทานผักเยอะๆซะแล้ว จะได้หุ่นดีๆบ้าง  :D

เดี๋ยวบอกหลังไมค์ครับ...

บรรยากาศแถวๆ ปากแม่น้ำห่าน... ดานัง...

ราตรีที่ดานัง... ไม่มีอะไรน่าสนใจครับ... เลยนั่งๆ นอนๆ อยู๋แต่ในโรงแรม... เลยเก็บภาพดานังยามค่ำคืนมาฝาก...


ปล.ซื้อขาตั้งกล้องมาแต่ดันลืมเอาไป... ต้องวางกับขอบหน้าต่างครับ...  :~)

เช้ามา... เดินทางไปชมหมู่บ้านแกะสลักหินอ่อน... สวยครับ... แต่ไม่มีปัญญาแบกกลับบ้าน...  :~) :~) :~)

ว่าจะซื้อเจ้าตัวนี้มาจับสลากแจกในเว็บ... แต่ไม่มีปัญญาแบกมา...  ::005:: ::005:: ::005::

หนึ่งในผลงาน...

สิงโตตัวนี้... อลังการมากครับ... อยากยกมาตั้งไว้หน้าบ้าน... แต่ไม่มีปัญญาแบกกลับมา... จริงๆ แล้วก็ไม่มีเงินซื้อนั่นแหละ...  ::005:: ::005:: ::005::

โอ้ น่าซื้อหินอ่อนดีครับ แบกไม่ไหวฝากแอร์เอาไปแขวนสิครับพี่

ม๊อบเสื้อแดงบุกฮอยอัน...  ::009:: เอ้ย... ไม่ใช่ครับ... เป็นเสื้อสีประจำมหาวิทยาลัยครับ...

 งานแกะสลักหินอ่อนสวยครับ......

   ปล. ครูต้นไป "ทัศนศึกษา" หรือไป"ทัศนานักศึกษา" กันแน่ครับ ? รูปสาวนักษาชาวเวียด เพียบเชียว  ::005::  ::008::

รู้สึกว่าจะหนักไปทางอันหลังครับ...  ::008:: ::008:: ::008::

ปิดท้ายด้วยโคมไฟสวยๆ จากฮอยอันครับ... เสียดายซื้อมาน้อยไป... ไม่พอแจก...  ::012::

แจกผมคนเดียวก็พอ... ;D

ขอบคุณครับสนใจไปเที่ยวเหมือนกัน สาวเวียดนามน่ารักนะครับ

หินอ่อน ร้านเขารับส่งทางเรือให้ค่ะ (ถ้าเป็นร้านใหญ่พอ) แต่แพงค่ะ  ::011::