เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

-จากข่าว 2-3 วันที่แล้ว ดาวเทียมของ บ.อิริเดียม(สหรัฐ) ชนกับดาวเทียมที่ปลดระวางแล้วของรัสเซีย เกิดเศษซากจากการชนกันประมาณ 600 ชิ้น ชิ้นส่วนเหล่านี้เคลื่อนที่ด้วยความร็วสูงนับหมื่น กม./ชม.จึงมีอันตรายกว่ากระสุนปืนมาก อยากทราบว่าดาวเทียมชนกันได้อย่างไรครับ ผมนึกว่าต่างก็มีวงโคจรของตนเอง
-ดาวเทียมดวงเล็ก ๆ ยังชนกันได้ เป็นสัญญาณเตือนอันตรายจากดาวเคราะห์น้อยชนโลกได้อย่างดีทีเดียวนะ..ผมว่า

จากข่าว แจ้งว่ามีดามเทียมที่ส่งขึ้นไปประมาณ 6,000 ดวง แต่ละดวงมีน้ำหนักประมาณ 800 - 1,000 กิโลกรัม หากหลุดวงโคจรลงมายังโลก ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นคงถูกแรงเสียดสีใหม้ก่อน ถึงโลกครับ

...อะไรที่มีมากกว่า 1 มันก็ชนกันได้แล้วครับ อย่างเช่นรถไฟชนกัน อิอิ  ::005::

ช่างเป็นสัจธรรมจริง เลื่อมใสเลื่อมใส ::014:: ::014:: ::014::

ข่าวใหญ่เกี่ยวของกับอวกาศเมื่อเร็วๆ นี้เป็นเหตุการณ์ที่ไม่พบได้บ่อยนัก แต่เป็นเหตุการณ์ที่จะสามารถพบได้บ่อยขึ้นในอนาคต คือข่าวการชนกันของดาวเทียมคอสมอส (Cosmos 2251) กับดาวเทียมอิริเดียม (Iridium 33) เมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2552 เวลาประมาณ 23:55:58 วินาที ตามเวลาประเทศไทย โดยชนกันที่เส้นรุ้ง 72.5 เหนือ เส้นแวงที่ 97.7 ตะวันออก ความสูง 788.8 กิโลเมตรเหนือระดับน้ำทะเล บริเวณเหนือไซบีเรียของรัสเซียเกือบเข้าสู่บริเวณของแอนตาร์ติก
ดาวเทียมแต่ละดวงจะมีวงโคจรของตัวเองจริงครับ และมีระนาบต่างๆกัน โดยเฉพาะดาวเทียมวงโคจรต่ำไม่มีกฎหมายควบคุม ใครจะอยู่ที่ความสูงเท่าใดก็แล้วแต่วัตถุประสงค์ ดังนั้นถ้าความสูงเท่ากันและมีเส้นทางไม่ได้ไปในทางเดียวกันก็จะมีโอกาสชนกันได้ (ถ้าดาวเทียมไปทางเดียวกันจะไม่มีวันชนกันเพราะความเร็วจะเท่ากัน)

ขณะชนกัน ดาวเทียม COSMOS 2251 กำลังโคจรลงด้านล่าง ไปทางขวาของรูป โดยความสูงก็กำลังลดลงเนื่องจากความเป็นวงรีของวงโคจร ในขณะเดียวกันดาวเทียมอิริเดียมก็โคจรขึ้นและไปทางด้านขวาตามเส้นสีเขียว ความสูงกำลังเพิ่มขึ้น ดาวเทียมทั้งสองชนกันที่ตำแหน่งดังกล่าวทำให้เกิดความเสียหายซึ่งคาดเดาได้ว่าจะทำให้ดาวเทียมทั้งสองเสียหายอย่างมาก เพราะดาวเทียมทั้งสองมีความเร็วประมาณ 7.46 กิโลเมตรต่อวินาทีและชนกันในลักษณะเกือบตรงกัน การชนลักษณะนี้อาจทำให้เกิดการแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจำนวนมาก และความเร็วของชิ้นส่วนที่แตกออกส่วนใหญ่จะลดลง ทำให้ลดระดับความสูงลงมารวมถึงการตกลงสู่งผิวโลกเป็นจำนวนมากและจะเกิดการเผาไหม้ก่อนตกถึงผิวโลกเพราะดาวเทียมเองก็มีขนาดไม่ใหญ่มากดังแสดงในคุณสมบัติของดาวเทียมด้านล่าง ยิ่งเมื่อแตกออกก็น่าจะมีขนาดเล็กลงมาก ชิ้นส่วนที่ความเร็วไม่เปลี่ยนแปลงแต่เปลี่ยนทิศทางอาจมีโอกาสทำความเสียหายให้ดาวเทียมที่อยู่ในระดับความสูงดังกล่าวได้มากขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะฝูงดาวเทียมอิริเดียมที่เหลืออีก 65 ดวงที่อยู่ในชั้นความสูงเดียวกัน บางส่วนอาจมีความเร็วและทิศทางเปลี่ยนแปลงทำให้วงโคจรลดหรือเพิ่มชั้นความสูงไปจากเดิม หรือเพียงเปลี่ยนแปลงทิศทางโดยไม่เปลี่ยนแปลงความเร็วก็ได้
การชนกันของดาวเทียมประเภทวงโคจรต่ำนี้มักเกิดในบริเวณใกล้ขั้วโลก เนื่องจากดาวเทียมประเภทนี้มักมีวงโคจรแบบผ่นขั้วโลกเหนือ-ใต้ หรือทำมุมเอียงกับระนาบศูนย์สูตรมากๆ (ดาวเทียมคอสมอสและอิริเดียวมีระนาบการโคจรเอียง 74.04 และ 86.39 องศาตามลำดับ) จึงทำให้บริเวณขั้วโลกที่มีพื้นที่น้อยมีความหนาแน่นของการโคจรผ่านของดาวเทียมสูง โอกาสที่จัเกิดการชนกันจึงมาก
   หากดูเรื่องของความรับผิดต่อกรณีที่เกิดขึ้นแล้ว กฎหมายอวกาศที่เกี่ยวข้องคือ อนุสัญญาความรับผิดระหว่างประเทศต่อความเสียหายอันเนื่องจากวัตถุอวกาศ ได้ระบุไว้ในมาตรา 3 ว่า “ในกรณีที่เกิดความเสียหายขึ้นในที่ใดๆ นอกจากบนผิวโลกกับวัตถุอวกาศของรัฐผู้ส่งหนึ่งหรือบุคคลหรือทรัพย์สินที่ไปกับวัตถุอวกาศโดยวัตถุอวกาศของรัฐผู้ส่งอื่น รัฐหลังนี้จะต้องรับผิดก็เฉพาะเมื่อความเสียหายนั้นเกิดจากความผิดของตนหรือความผิดของบุคคลที่อยู่ในความรับผิดชอบของตน” ซึ่งดาวเทียมทั้งสองโคจรอยู่ในวงโคจรตามปกติ เมื่อเกิดการชนกันขึ้นโดยไม่ได้เป็นความผิดของรัฐผู้เป็นเจ้าของดาวเทียมจึงไม่ต้องรับผิดชอบต่อดาวเทียมอีกดวงหนึ่งที่ถูกชน
   ดาวเทียมคอสมอสเป็นของกลุ่มประเทศที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียตรัสเซีย ส่งขึ้นสู่วงโคจรเมื่อ 16 มิถุนายน 1993 เป็นวัตถุชิ้นที่ 36 ที่มนุษย์ส่งขึ้นไปในปีนั้น ดาวเทียมคอสมอสน้ำหนัก 900 กิโลกรัม ใช้เพื่อการสื่อสารถูกส่งจากฐานยิงในเมือง PLESETSK ประเทศรัสเซีย วงโคจรมีระนาบเอียง 74.04 องศา ระยะใกล้และไกลโลกที่สุดคือ 767 และ 803 กิโลเมตรตามลำดับ
ดาวเทียมอิริเดียม 33 เป็นดาวเทียมสื่อสารในฝูงดาวเทียมทั้งหมด 66 ดวงของสหรัฐอเมริกาเพื่อให้บริการโทรศัพท์ผ่านดาวเทียม ส่งขึ้นสู่วงโคจรเมื่อ 14 กันยายน 1997 เป็นวัตถุชิ้นที่ 51 ที่มนุษย์ส่งขึ้นไปในปีนั้น ดาวเทียมคอสมอสน้ำหนัก 689 กิโลกรัม ใช้เพื่อการสื่อสารถูกส่งจากฐานยิง TYURATAM ในเมือง Baikonur ประเทศคาซัคสถาน วงโคจรมีระนาบเอียง 86.39 องศา ระยะใกล้และไกลโลกที่สุดคือ 776 และ 791 กิโลเมตรตามลำดับ

ขออภัยครับ...ใส่รูปไม่เป็น

หูผมมี2ข้างยังไม่เห็นมันชนกันเลย มีแต่คนอื่นเอาจมูกมาชนหูผม :VOV:

แล้วมันจะเห็นได้งัยหละครับ พี่บุญ  ::009::

             ::007::        ::007::           ::007::             ::007::

หัวเราะไรลุง ;D

ตอนรับน้องใหม่โดนรุ่นพี่สั่ง.....กระโดดกัดหูตัวเอง 30 ครั้ง....ปฏิบ๊าดดดดดดดดดดด.

ตา๒ข้างก็ไม่ชนกัน  ;D

สงสัยเหมือนกันครับ
ดาวเทียมโคจรรอบโลกได้อย่างไร ถึงไม่ตกมาโลก หรือหลุดวงโคจรออกนอกโลกไป
สมัยเรียนเคยเรียนเรื่องแรงดึงดูดระหว่างมวล 2 ชิ้น เกี่ยวกันหรือเปล่า
คิดเอาเองว่าดาวเทียมคงไม่มีพลังงานมาขับเคลื่อนตัวเองมากนัก
อย่างมากก็พลังงานของระบบสื่อสารคงสร้างเองพอได้
แต่ขับเคลื่อนคิดว่าคงยาก
ท่านผู้รู้โปรดชี้แนะด้วยครับ
 ปล. สมัยยังเด็ก เคยมีข่าวดาวเทียมอเมริกาชื่อ Skylab จะตกมา ไม่รู้ตกโซนไหนของโลก
รู้แต่ว่ากลัวตกใส่หัวครับ

แล้วฝ่ามือล่ะครับพี่บุญ...

มีมาชนหูบ้างไหม...ฮา...::005::

::014:: ::014:: ::014::

...มีมากกว่า 1 และมีการเคลื่อนที่ด้วยสิครับ ไม่งั้นมันจะชนกันได้ไงล่ะ  ::005::

วันที่เมียจับได้วงโคจรห่างกันหลายกิโล   แต่หล่อนอยากทานตำกระท้อนเลยออกนอกวงโคจร   เลยชนเข้าเต็มๆ

ดาวเทียมโคจรอยู่ได้ด้วยสองแรง
แรงที่หนึ่งคือแรงดึงดูดระหว่างมวล กรณีของดาวเทียมมีแรงดึงดูดจากดาวต่างๆด้วย แต่ระยะทางระหว่างโลกกับดาวเทียมและมวลทำให้แรงดึงดูดของโลกมีมากกว่าแรงนี้จะพยายามดึงให้ดาวเทียมตกลงสู่โลก
อีกแรงหนึ่งคือแรงหนีศูนย์กลาง เนื่องจากดาวเทียมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงทำให้เกิดแรงที่พยายามเหวี่ยงดาวเทียมออกไป เหมือนเวลาเอาก้อนหินผูกเชือกแล้วแกว่ง ถ้าความเร็วสูงๆจะรูสุกแรงที่ก้อนหินพยายามดึงเชือกให้ตึง ความเร็วของดาวเทียมมาจากความเร็วจรวดที่ส่งดาวเทียมขึ้นไป เมื่อดาวเทียมหลุดออกจากจรวดจะมีความเร็วเทียบกับจรวดราวๆ 0.5 เมตรต่อวินาทีเมื่อเทียบกับความเร็วจรวดประมาณ 7.5 กิโลเมตรต่อวินาที สำหรับดาวเทียมวงโคจรต่ำ เสมือนดาวเทียมเคลื่อนด้วยความเร็ว 7.5 กิโลเมตรต่อไป เหตุที่ความเร็วไม่ลดลงเนื่องจากเกือบไม่มีอากาศ ทำให้ไม่มีแรงต้าน แรงนี้จึงเป็นแรงเฉื่อยที่ผลักดาวเทียมให้เคลื่อนที่ต่อไป
แรงหนึ่งพยายามทำให้ตกสู่โลก อีกแรงผลักดาวเทียมออกไป ถ้าสองแรงเท่ากันก็ไม่ตกและไม่หลุดออกไป แต่โคจรไปรอบโลกเรื่อยๆ
นานเข้าผลของอากาศที่แม้มีอยู่น้อยก็ทำให้เกิดแรงต้านได้ ดาวเทียมหมดอายุแล้วที่ความสูง 800 กิโลเมตรสามารถโคจรต่อไปได้อีก 100 ปีก่อนตกลงมาครับ

แหม....รู้รุ่นเลย...

จาก Salin ...

ดาวเทียมโคจรอยู่ได้ด้วยสองแรง
แรงที่หนึ่งคือแรงดึงดูดระหว่างมวล กรณีของดาวเทียมมีแรงดึงดูดจากดาวต่างๆด้วย แต่ระยะทางระหว่างโลกกับดาวเทียมและมวลทำให้แรงดึงดูดของโลกมีมากกว่าแรงนี้จะพยายามดึงให้ดาวเทียมตกลงสู่โลก
อีกแรงหนึ่งคือแรงหนีศูนย์กลาง  เนื่องจากดาวเทียมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงทำให้เกิดแรงที่พยายามเหวี่ยงดาวเทียมออกไป เหมือนเวลาเอาก้อนหินผูกเชือกแล้วแกว่ง ถ้าความเร็วสูงๆจะรู้สึกแรงที่ก้อนหินพยายามดึงเชือกให้ตึง  ความเร็วของดาวเทียมมาจากความเร็วจรวดที่ส่งดาวเทียมขึ้นไป เมื่อดาวเทียมหลุดออกจากจรวดจะมีความเร็วเทียบกับจรวดราวๆ 0.5 เมตรต่อวินาทีเมื่อเทียบกับความเร็วจรวดประมาณ 7.5 กิโลเมตรต่อวินาที สำหรับดาวเทียมวงโคจรต่ำ เสมือนดาวเทียมเคลื่อนด้วยความเร็ว 7.5 กิโลเมตรต่อไป เหตุที่ความเร็วไม่ลดลงเนื่องจากเกือบไม่มีอากาศ ทำให้ไม่มีแรงต้าน แรงนี้จึงเป็นแรงเฉื่อยที่ผลักดาวเทียมให้เคลื่อนที่ต่อไป
ถ้าสอแรงหนึ่งพยายามทำให้ตกสู่โลก อีกแรงผลักดาวเทียมออกไป  สองแรงเท่ากันก็ไม่ตกและไม่หลุดออกไป แต่โคจรไปรอบโลกเรื่อยๆนานเข้าผลของอากาศที่แม้มีอยู่น้อยก็ทำให้เกิดแรงต้านได้ ดาวเทียมหมดอายุแล้วที่ความสูง 800 กิโลเมตรสามารถโคจรต่อไปได้อีก 100 ปีก่อนตกลงมาครับ


Ummmmm ...

1   แรง หนี ศก ไม่ได้ มีการกล่าวถึงในทาง ทฤษฎี ครับ .. มีแต่ แรงสู่ ศก (centripetal force = (mv^2)/R  ) เท่า นั้น

2    หาก เชือก ขาด ก้อนหินจะวิ่ง ต่อไปในทางเดิมคือ แนวเส้นสำผัสวงกลม ณ จุดที่เชือกขาด
      ไม่ได้ วิ่ง หนีออกจากแนว รัศมี ออกจากแนว จุด ศก ณ จุดที่เชือกขาด  ... แสดงได้ว่า ไม่มีแรงหนี ศก จริง
      ตาม กฏ ข้อที่ 2 ของ Newton   ( sigma F = Ma  .. in radial direction)

3   จาก ข้อ 1 2  ปรากฏการณ์   uniform  circular motion   นี้ เป็น ผลจาก

                    แรงโน้มถ่วง gravitational force   เพียงแรงเดียว = sigma F   ... = GMm/R^2   ... (ไม่คิดแรงต้าน จาก สภาพแวดล้อม)

                                                  sigma F    =     M(ac)        .... =   centripetal force = (mv^2)/R

                                               GMm/(R^2)   =    mv^2 /R        .....   E = 1/2 (GMm/R)

โมเม็น ตัมเชิงมุม                  L  =  mvR      คงที่     .....      พลังงาน จลน์     E = 1/2 m (v^2)   


                                                             E   =    1/(2m)    (L/R)^2    =    1/2   (GMm) / R 
                                   
                                                                              (L^2)   /  (mR)   =  GMm                                                               

                                                                              (mvR)^2           =   GM (m^2) R

                                                                                       (v^2) R    =      GM

                                                           R  =  (GM)/ v^2

    G  ค่าคงที่โน้มถ่วง       M มวลโลก   mมวลดาวเทียม          v ความเร็ววงโคจร   
    R รัศมีวงโคจร    E พลังงานจลน์    L  โมเม็นตัมเชิงมุม 


              การ หลุด วงโคจร จึงเป็นได้ ทางเดียว คือหลุดเข้า คือ ( E  หรือ  v   เพิ่ม ขึ้น ) 

               เพราะการหลุดออก   ต้องให้  ( E  หรือ  v  ลดลง)

                อาจ จะทำให้บางท่าน สับสน   ... อย่าลืม ว่า ค่า ...  L ...  จะต้องคงที่เสมอ ครับผม

เป็น เหตุ ผล ที่ยากมาก ๆ   จะเปลี่ยน วงโคจร ในการ เพิ่ม / ลด ...  พลังงาน หรือ โมเม็นตัมเชิงมุม
นอกจาก ใช้จรวด ภายนตัวมันเอง ขับเคลื่อน  ... แถมยังให้พอดี ไป ชนกับ ดาวเทียมดวงอื่น ๆ  ที่ ต่างวงโคจร

 เว้นแต่  การ เจตนา วินาศกรรม

2    หาก เชือก ขาด ก้อนหินจะวิ่ง ต่อไปในทางเดิมคือ แนวเส้นสำผัสวงกลม ณ จุดที่เชือกขาด
      ไม่ได้ วิ่ง หนีออกจากแนว รัศมี ออกจากแนว จุด ศก ณ จุดที่เชือกขาด  ... แสดงได้ว่า ไม่มีแรงหนี ศก จริง
      ตาม กฏ ข้อที่ 2 ของ Newton   ( sigma F = Ma  .. in radial direction)

*****

แล้วทำไมก้อนหินถึงหลุดออกไปนอกวงล่ะครับ?

ปล. ส่วนอื่นงงงงครับ ถามโดยเด็กศิลป อิ อิ

นาย ก แรง มาก กว่านาย ข   ... ออกแรงชัก คะเย่อ กัน ... นายกชนะ .. ก็ต้องลาก กันไป ทางนาย ก

หาก แรง หนี ศก มี จริง เมือ แรง สู่ศก แพ้ (ปล่อยเชือก)   ... วัตถุ ต้องวิ่ง ไป ทาง ทิศ ออกจาก  ศก ในแนวรัศมี

ที่ก้อนหินวิ่ง ไปในแนวสำผัส เพราะ เป็น ทิศ เดิมของ โมเม็นตัม ขณะ ที่เชือกขาด  .. หมดสิ้น สภาวะแรงที่ มากระทำ

จากกฏข้อ หนึ่ง ของ นิวตัน ... วัตถุจะคงสภาพ สมดุลย์เฉื่อย เมื่อไม่มีแรงกระทำ  หรือ มีหลายแรง แต่ หักล้างกัน หมด

เมื่อเชือกขาด ก็ ไร้แรงมากระทำ เคยวิ่งอย่างไร ก็ จะไป อย่างนั้น โดยตลอด (ไม่ได้ หนี ศก แม้ว่า จะ ห่าง ศก ไปเรี่อย ๆ ... งง )


ในทาง ตรงกันข้าม หาก ยังคงมีเชือก ดึง อยู่ (ในแนวด้านข้าง ทิศ ตั้งฉากกับแนวที่กำลังวิ่ง ไป อยู่ จะ ทำให้เลี้ยวเบนเปลี่ยนทิศทางได้

แล้วดาวเทียมโคจรแบบคลาก ออบิต เขาทำยังไงถึงลอยไปพร้อมๆ พอๆ กับโลกหมุนได้ครับ? ขึ้นอยู่กับความสูงอย่างเดียวหรือครับ หรือต้องปล่อยให้แม่นตามแนวโลกหมุน ด้วยความเร็วพอดีๆ?

ขอบคุณครับ สรุปคือว่าวิ่งขนานตามแรงเฉี่ยมไปกับขอบรอบวงตรงจุดสุดท้ายที่เชือกขาด เมื่อไม่มีเชือกรั้งก็เลยไม่เลี้ยว ที่ห่างออกก็ห่างเพราะการเคลื่อนที่ตามแนวนี้ ไม่ได้วิ่งหนีตามแนวรัศมีตรงๆ

ดีกรี ด๊อกเตอร์ ระดับ ผอ. ทางด้านดาวเทียมระดับชาติ. มาให้ความรู้. .   ขอบคุณมากครับ ดร.Salin .  :D

มันไม่มีเบรค แล้วยังไม่มีคนขับด้วย

ถูกต้องครับ ผมเขียนเพื่อให้เข้าใจง่ายๆ ... ศัพท์ที่ถูกต้องคือแรงสู่ศูนย์กลาง (ขณะสมดุลย์) แต่ต้องอธิบายอีกยาวมาก จึงจะให้รายละอียดที่ถูกต้อง แรงสู่ศูนย์กลางเกิดขึ้นตอนไหน หรือว่าทำไมมีทั้งแรงสู่ศูนย์กลางและแรงดึงดูดแล้วยังไม่ตกมายังโลกอีก........

                  R    =     (GM/m)/ v^2

สมการนี้ไม่ถูกครับ....ตามกฎของเคปเลอร์ กำลังสองของคาบเวลาการโคจรแปรผันกับกำลังสามของรัศมีเฉลี่ยการโคจร
หากแก้สมการถูกต้องรัศมีเฉลี่ยของการโคจรขึ้นกับมวลของโลก ไม่ขึ้นกับกับมวลของดาวเทียมครับ ;)

เรื่องของเรื่องมันมีแรงเหวี่ยงมากระทำด้วยครับ ไม่ได้มีแต่เเรงหนีศูนย์กลางอย่างเดียว (ผมหมายถึงมีสองแนวแรง)

แรงหนีศูนย์กลาง กับแรงเหวี่ยง อืม...อยากอธิบายต่อ แต่หมดภูมิปัญญาครับ

ที่จริงแรงหนี คือแรงเข้าสู่ และมีแรงเหวี่ยงอีก เรื่องทางวิทยาศาสตร์ชอบฟังเป็นเนื้อเรื่องสนุกดีครับ แต่พอถึงคำนวนเรื่ิมมึนๆ บางครั้งก็งงว่าทำไม่ถึงคำนวนให้ลงตัวเป็นสูตรได้โดยเฉพาะเรื่องหน่วยในสูตร สมมติตามทฤษฎีได้ แต่ที่จริงไม่เกิดผลเช่นนั้น เช่น พลังงานกระสุนปืน ฟุต/ปอนด์ แบบนี้ให้ให้มึนๆ พวกเคมีตอนแรกพอโอเคเพราะนึกภาพออกแต่ไม่เคลียร์เรื่องแรงในการจับตัวกันสักที เรื่องไฟฟ้าเลิกเลย นึกเป็นภาพไม่ออก อือม์ ผมไปเอ็นศิลป์คิดถูกแล้วครับ

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความรู้ครับ

                            R    =     (GM/m)/ v^2


สมการนี้ ไม่ถูก จริง ๆ ด้วย  ... ควรจะเป็น

                                  R    =     (GM)/ v^2

ต่างหาก   ไม่มีใครท้วง เลย   .... แต่ ก็ ยัง ผิดอยู่ดี   ... เพราะ ผม พยาม อธิบาย แบบ ชาวบ้าน ๆ  non calculus

และ ไม่ได้  derive  โดย อิงหลัก ของ kepler  ...ให้ ออก มา ในเทอมของ Elipstic Orbit

เพียงเพื่อ ให้ หลาย ๆ ท่าน ส่วนใหญ่ base มาทาง engineer ตามได้ ง่าย หน่อย ... ในแนวคิด แบบ simplify model 

                         

ชะอุ๋ย ... มวลน้อย แต่แรงดึงดูดมาก ;D ;D ;D

(http://img132.imageshack.us/img132/2346/45316343cn1.png)

;D ;D

simplify model นี้ผมตามไม่ทัน เลยไม่ได้ตาม ไม่กล้าท้วง  :~)

ผมว่าไม่นานคงมีสงครามอวกาศจริง ๆ  :D