เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

  เดือนก่อน ผมไปเที่ยวประจวบฯ  ได้รับบรรยากาศที่ดีที่เที่ยวสวยงาม  แต่ เจอคนไทยนิสัยเสีย(บางคน) ที่ตลาดไนบาร์ซ่า  คนขายของที่ระลึกพวกที่เก็บบุหรี่  ผมก็หยิบอันนึงขึ้นมาดู พวกตวาดแว้ด เฮ้ อย่าจับเด้ อยากได้อะไรเดี๋ยวบอกราคาให้  แล้วก็มองผมแบบ หัวจรดเท้า(ตีน) ประมาณว่า น้ำหน้าอย่างมรึงจะมีปัญญาซื้อของกุเรอะ   แทบบบบบจะเอาบาทาไปลูบหน้ามันจริงๆ พอดีมีฝรั่งเดินมาดูของมัน  มันรีบไปโค้งแทบหักกลาง กล่าวภาษาอังกฤษที่ฟังยังไงก็ไม่รู้เรื่อง  หยิบอันที่ผมดูทีแรกนั้นแหละ บอกราคา 1,500-    555  ไอ้ไกด์ที่มากับกระผมก็ปากเสีย พูดเป็นภาษาปะกิดลอยๆว่า เมื่อกี้ถาม สามห้าสิบเอง   ::008::  ฝรั่งวางของเดินหนีทันที  ไอ้คนขายหันมามองหน้าผมถามตะกี้พูดอะไรให้ลูกค้ามันไม่ซื้อของ  ผมก็เลยสวนกลับว่าเห็นพูดกับฝรั่งตะกี้ไฟแลบฟังไม่ออกเรอะแล้วก็เดินหนีไปเลย  ลาทีไนบาร์ซ่า ไม่ขอมาเหยียบอีกชีวิตนี้   :P

   วันเสาร์ที่แล้วไปบึงฉวาก  ลงมาจากสะพานที่ ตลาด อ.ท่าข้าม  เหยียบหมุดสามเอ็มสะท้อนแสงกลางถนนเสียงดัง ปั๊ก  :~) :~)  รั่วสิครับ  จอดรถปั๊บลงมาดู  แบนแต๊ดแต๋  มอเตอร์ไซด์คันนึงจอด พี่เหยียบอะไรครับ  เสียงดังมากเลย  โอย ยางรั่ว  แถวนี้มีร้านปะยางอยู่ครับ ตรงนี้นะครับ  พอดีผมต้องรีบไปธุระ ไม่งั้นจะช่วยเปลี่ยนยางให้  ครับๆไม่เป็นไรขอบคุณมากครับ   เดินไปหามอเตอร์ซด์รับจ้าง  พี่ครับพาผมไปร้านปะยางหน่อยครับ  ได้ครับ แต่มันไม่มาหรอกครับวันนี้โดนไปสองคันแล้ว  เดี๋ยวผมพาไป  ไม่มาจริงๆวุ้ย  ไม่เป็นไรผมจะช่วย  ช่วยกันเปลี่ยนยางสองคนกลางแดด ถนนยางมะตอย  ไม่สำเร็จแฮะ  ยางแบบเกินไปสอดแม่แรงไม่ได้  พี่ผมต้องไปเอาของให้แม่ค้าอย่าว่าผมทิ้งนะครับเดี๋ยวเขาว่าเอา  ครับๆไม่เป็นไรขอบคุณมากครับ  ลุงคนขายของที่รถผมจอดหน้าร้านก็บอก พาลูกมาเข้าร่มก่อนเร้วเดี๋ยวเด็กไม่สบาย  เจ้ร้านเสริมสวยติดกัน บอกว่ามานั่งในร้านเจ้ก้ช่อนดีกว่าแอร์เย็นๆเด็กจะได้ไม่งอแง  ขอบคุณมากครับ  พี่ร้านขายอะไหล่ยนต์ติดกันก็บอก เดี๋ยวพี่ลองไปถามร้านมอไซด์ให้ไม่รู้แกทำเป็นไหม  จบที่ร้านมอเตอร์ไซด์ครับเพราะมีแม่แรงอีกตัว  ใช้สองตัวช่วยกัน  เปลี่ยนยางอะไหล่เสร็จเรียบร้อย  ขอขอบพระคุณพี่น้องชาวอำเภอท่าข้ามทุกท่านครับน้ำใจงามเหลือเกินครับ   ::014:: ขนาดแฟนผมที่อารมเสียกับเรื่องแบบนี้มากๆยังอารมภ์ดีกับน้ำใจของคนไทยที่นี่เลยครับ   ;D ;D ;D

    ทำให้ผมกลับมานั่งคิดว่า  แหล่งที่เจริญมากๆ กลับทำให้จิตใจคนถดถอยลง  กับที่ๆเรียบง่ายชนบทไม่มีอะไรหวือหวาคนกลับมีน้ำใจมากมายเสียจนเต็มตื้น   :)    เกิดอะไรขึ้นกับคนไทยหนออออ :'(


      ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะครับ   :VOV: :VOV: :VOV:

          เจอบ่อยครับคนประเภทแรก  ยิ่งร้านอาหารที่ต่างชาติใช้บริการเยอะ คนไทยอย่าได้สะเออะ ...... ปวดหัวใจจริงๆ

ภูเก็ตมีแผงแบบนี้เยอะครับ ครึ่งนึงคนไทยอีกครึ่งเป็นแขก .... แขกจริงๆพูดไทยกันไม่ค่อยได้

ถ้าเป็นร้านตัดสูทนี่เป็นแขก100%ไม่มีคนไทย พวกแขกจะพฤติกรรมกลับกันคือจะไม่กล้าหือกับคนไทยเลย หันไปมองถ้าเราไม่ยิ้มไปให้นี่ไม่มีกล้าสบตา เดินเฉียดก็หลบข้างทางกันวูบแล้ว....แต่กับฝรั่งแล้วจะบัดซบมาก ตื๊อยิ่งกว่าในหนัง เรียกคุยไม่หยุดพ่อไปดึงแขนเอาดื้อๆ ตื๊อไม่สำเร็จพ่อด่าไล่หลังเอาเฉย

แต่ที่นี่เค้าจะรู้กัน คือราคาที่เอ็งขาย กรูซื้อไม่ลง ก็เลยไม่มีใครเข้าไปยุ่งกะของๆมัน

ประเภทแรกเจอแบบนี้ผมปลงแล้วครับ ประเทศไทยแท้ๆ โดยเฉพาะแหล่งท่องเที่ยวใหญ่ๆ

ร้านพวกนั้นไม่ได้รังเกียจคนไทยนะครับ แต่เค้า"กลัว"มากกว่า บริการคนไทยยากกว่าบริการฝรั่งเยอะ จ่ายเงินเท่ากันคนไทยเรียกร้องมากกว่า ต้องการการดูแลมากกว่า(มากๆ)+มักต้องการอะไรเป็นพิเศษเสมอ

ยิ่งเป็นร้านที่เฉพาะทางจัดๆเค้าจะบริการคนไทยไม่ถูก ระเบียบการบริการของร้านเค้าเป็นแบบนี้ คนไทยจะเอาแบบโน้น เบียร์ก็จะต้องให้รินให้มันทุกแก้ว เช็คบิลล์เป็นต้องขอส่วนลดฯลฯ

ที่จริงไปสไตล์พี่ปูไม่น่าจะต้องเจอ ถ้าไปแบบสบายๆ ไม่เรื่องมาก นั่งลงแล้วส่งตายิ้มๆถามว่าวันนี้มีอะไรแนะนำบ้าง( สไตล์ของพี่ปูเค้าเลย ;D )คิดให้ได้ว่าเค้ากำลังทำงานของเค้า ....

เวลาเข้าร้านแบบนี้หลายคนชอบชิงตั้งแง่ไว้ก่อนว่าบริกรไม่เต็มใจบริการคนไทย ลองใหม่ครับ เข้าไปแบบลูกค้าที่ใจดีมองเค้าให้เป็น"คนไทยที่เสมอกัน"ดูสิครับ พวกนี้จะดูแลเรายิ่งกว่าพิเศษเสียด้วยซ้ำ

เเบบเเรกนั้นเพราะเขามีนิสัยเเบบนั้นไงครับ    ถึงต้องไปขายของเเบบกิจการไม่รุ่งเรืองขึ้นเลย
ส่วนเเบบท้ายเพราะจิตใจเอื้อเฟื้ออารีเเก่ผู้อื่นเเบบนี้เเหละครับ   ถึงได้ค้าขายร่ำรวยกิจการรุ่งเรือง มีห้างร้านเป็นของตนเอง.....เเต่ไม่ได้หมายความว่าขายของในไนท์  เเล้วจะเป็นเเบบนั้นทุกคนครับ
 

      น้าจ้าวก็ ..... ไปร้านแบบนี้ ผมมักไม่มีอิสระในการพูดและมองครับ

ตามโรงแรมชั้นนำต่างๆ(ที่ยกหางตัวเองสูง  กดคนไทยด้วยกันซะต่ำต้อย)ก็มีให้เห็นครับ