เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

อยากทราบข้อมูลของปืนรุ่นนี้ครับ

ได้มาแต่ไม่รู้รายละเอียดและราคารู้แค่ high power ครับ (คนให้ก้อไม่รู้-*-)

เลยขอรบกวนหน่อยครับ

ท่าน 51ครับ  งานเข้าแล้วครับ 

รอเดี๋ยวนะครับ เด๊ยวท่าน 51 คงแวะมาตอบครับผม

                                แมลงวันหัวเขียวตัวน้อย ๆ   มาแถลงด่วน     ;D ;D ;D

  51 คงหล่นขึ้นจากหม้อแกงเขียวหวานไก่ยังไม่ได้  ฉะนั้น 52 ขอตอบก่อน......
 
   ปืนตามภาพรุ่นนี้ เรียกว่า รุ่นซิลเวอร์โครม  คนแถวนี้ตั้งชื่อเล่นๆ ว่า "น้องซิล"

Browning Hi-Power ปืน 9 มม. ลูกดก ระบบซิงเกิลแอ็กชั่น กึ่งอัตโนมัติ...... ออกแบบโดย จอห์น เอ็ม บราวนิง บุคคลเดียวกับเจ้าของแบบ 1911 อันลือลั่น........
   ... จอห์น  บราวนิง ออกแบบตั้งแต่ปี 1921 แต่ปืนถูกผลิตขึ้นในปี 1935  จอห์น บราวนิ่ง หมดโอกาสได้เห็นความยิ่งใหญ่ของปืน 9 มม. ลูกดกเจ้าของฉายา ''King Of Nines" และ "Hi-Power" อันเลื่องชื่อ   เพราะแกชิงชีวิตในปี 1926 ก่อนที่จะผลิตปืนรุ่นนี้หลายปี.....
 
 ... ทีมออกแบบตั้งชื่อ ปืนรุ่นแรกว่า P-35 ตามปีผลิต ซึ่งถูกผลิตโดยโรงงาน FN ในเบลเยี่ยมเพื่อใช้ในราชการทหาร.........
    .... ปืนรุ่นนี้ถือได้ว่าเป็นปืน 9 มม. ลูกดกเจ้าแรก เพราะบรรจุตั้ง 13 นัด + 1  การออกแบบเน้นกลไกน้อยชิ้น บำรุงรักษาง่าย เป็นการขจัดข้อด้อยจาก 1911 ที่เคยออกแบบไว้.....
   
         โรงงาน FN เห็นแก่คุณงามความดีและสัมพันธภาพที่ดีของ จอห์น เอ็ม บราวนิ่ง จึงให้เกียรติตั้งชื่อตามคนออกแบบ.......
     
 

 แย่แล้ว "ลูกปรายเหล็ก "ขโมยซีน  ท่าน 51 แมลงวันหัวเขียว   ::005::

งานเข้า ไปตั้งแต่เมื่อวานแว้วฮับพี่....

ในส่วนของบราวนิงค์ไฮฯ ผมได้เคย post ไว้แล้ว...
ผมขอคัดบทความที่เคย post ไว้ใน G&T webboard
เมื่อ 25 สิงหาคม 2547 (ถิ่นกำเนิดของซึมเศร้าฯ ทีม)
ให้ท่านได้ลองอ่านดูอีกครั้งนะครับ

เป็นบทความเกี่ยวกับจุดแข็ง...(หนักเหลือร้ายของบราวนิงค์ไฮฯ ) ครับ



หลาย ๆ ท่านที่ใช้ปืนพกบราวนิงค์ ไฮพาวเวอร์
หรือถูกใจในรูปทรงและความเนียนของบราวนิงค์ไฮ พาวเวอร์
คงอาจมีข้อสงสัยเสมอ ๆ ว่า……
ทำไมเมื่อเวลามีสมาชิกสอบถามถึงน้ำหนักไกของบราวนิงค์แล้ว
ผมมักจะ post ชี้แจงสั้น ๆ ว่า……

ไกของบราวนิงค์นั้น…..หนัก…หรือ โค-ตะ-ระ หนัก….เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว
เพราะมีการทำงานของระบบลั่นไกที่เกี่ยวเนื่องกันหลายขั้นตอน มากกว่าระบบของ 1911
ทั้ง ๆ ที่ คนออกแบบปืน ก็คือ คน ๆ เดียวกัน คือ จอห์น บราวนิงค์
(ผมเองก็ยัง งง งง อยู่ครับ)

ซึ่งโดยแท้จริงแล้ว
ผมเองก็อยากจะเรียนชี้แจงทุก ๆ ท่านที่มีข้อสงสัยมา ให้โดยละเอียดทีเดียว
แต่…ก็จนใจ
เพราะว่า ผมเองยังสืบค้นข้อมูลได้ไม่ครบถ้วนประการหนึ่ง
และอีกประการหนึ่ง…
ก็เพราะไม่เคยเห็น..การทำงานในระบบลั่นไกของบราวนิงค์ไฮฯ ซะครั้งหนึ่ง อิ อิ

จากการที่ตนเองใช้บราวนิงค์ไฮฯ เป็นปืนประจำกาย
และด้วยอานิสงฆ์ที่เดินเข้า เดินออกร้านคุณลุงสังเวียนฯ ซะหลายรอบ หลายปีดีดัก
ได้รับคำบอกเล่า คำอธิบาย จนพอ ๆ ที่จะซึมซาบได้บ้าง ในบางส่วน
และที่สำคัญ….คือ สืบค้นพบภาพคอมพิวเตอร์กราฟิค ที่จำลองการทำงานของบราวนิงค์ไฮฯ
แต่ผมเองไร้ความสามารถที่จะนำมา post ได้ เพราะเป็น annimation
ก็เลยพยายามเรียบเรียงแบบ งู ๆ ปลา ๆ มาได้แบบนี้แหละครับ

ที่นี้ เรามาดูกันครับ….ว่าบราวนิงค์ไฮฯ มีชิ้นส่วนและขั้นตอนการลั่นไก โดยย่อ ๆ อย่างไร
เน้นที่…ลั่นไก…อย่างเดียวน่ะครับ
(ไม่รวมถึงการคัดปลอกและป้อนกระสุน)

ชิ้นส่วนกลไก ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการลั่นไก ของบราวนิงค์ไฮ พาวเวอร์
1. ไกปืน (trigger) เป็นชิ้นส่วนที่สัมผัสกับนิ้วโดยตรง
2. trigger lever ซึ่งควบคุมการทำงานด้วย pin และ สปริงไก spring
ลักษณะเป็นเดือยแท่งขนาดเล็ก เมื่อยกตัวขึ้นพ้นจากโครงปืน
จะทำหน้าที่ผลักให้ sear lever ซึ่งอยู่ภายในสันสไลด์ของปืน ทำงานโดยการเคลื่อนไหวคล้ายไม้กระดานหก
ทั้งนี้ บราวนิงค์ ไฮฯ ยังมี ระบบเซฟแม็กกาซีน (magazine safety) เป็นระบบหลักในการควบคุม
การเหนี่ยวไกอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งหากไม่ใส่แม็กกาซีนแล้ว จะเหนี่ยวไกได้เพียงอย่างเดียว แต่ trigger lever
จะไม่ทำงานเลย
3. sear lever รูปร่างเป็นแผ่นบาง ๆ กระดกขึ้นลงได้ คล้าย ๆ ไม้กระดานหก อยู่ภายในสันสไลด์ปืน
4. sear เมื่อปลาย sear lever ฝั่ง trigger lever กระดกขึ้น ซึ่งทางฝั่งของ sear ก็จะกระดกลง
พร้อม ๆ กับทำหน้าที่กดให้ sear เผยอขึ้น
5. นกปืน (hammer) ทำหน้าที่ ฟาดลงบนเข็มแทงชนวน (firing pin) ซึ่งจะทำงานทันทีที่ sear เผยอขึ้น
6. สปริงหลักบริเวณ housing สันแนวหลังของด้ามปืน (hammer strut assembly with main spring)
ทำหน้าที่ เป็นตัวรั้งให้นกปืนพร้อมที่จะฟาดลงมาที่เข็มแทงชนวน


ซี่งถ้าหากนับชิ้นส่วนกลไกทั้งหมดที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการลั่นไกของบราวนิงค์
ตั้งแต่ ระบบเซฟแม็กกาซีน ถึงเข็มแทงชนวนแล้ว จะมีถึง 16 ชิ้นหลัก ๆ ด้วยกันทีเดียว
(รวมถึงสปริงต่าง ๆ ด้วย)
หรือขั้นตอนการทำงานถึง 7 ขั้นตอนด้วยกัน
โดยยังไม่นับรวมเซฟแม็กกาซีน (ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ก่อให้เกิด ไกเดินฟรี เมื่อได้กระสุนลั่นไปแล้ว)

ขั้นตอนต่าง ๆ ในการลั่นไกของบราวนิงค์ไฮฯ พอจะแบ่งได้ดังนี้.-
1. เหนี่ยวไกปืน
2. trigger lever ดันขึ้นพ้นโครงปืน
3. sear lever กระดกคล้ายไม้กระดานหก ทำหน้าที่กดให้ sear เผยอขึ้น
4. sear เผยอขึ้น เพื่อให้นกปืน ฟาดสับลง
5. นกปืน ฟาดลงบนเข็มแทงชนวน
6. ระหว่างขั้นตอนที่ 5. สปริงหลักบริเวณ housing ก็จะรั้งให้นกปืน ฟาดลงไปด้วย
7. เข็มแทงชนวนวิ่งไป กระทบจอกท้ายของกระสุนในรังเพลิง

ท้ายข้อความนี้…ก็คงต้องเหมือนเคยครับ
ขอเรียนให้ทุกท่านทราบไว้ก่อนว่า บทความที่ post ไว้ในกรอบนี้
คงไม่สามารถนำไปเป็นการอ้างอิงใด ๆ ได้
เพราะ ผมเองก็เรียบเรียงจากความเข้าใจส่วนตัว
และสืบค้น เท่าที่จะทำได้
ทั้งจากคุณลุงสังเวียนฯ ซึ่งผมต้องขอกราบขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย
และด้วยเทคโนโลยีที่จำลองการลั่นไก ให้ผมได้ศึกษา….

พยายามที่จะรับใช้ให้ได้อย่างเต็มความสามารถน้อย ๆ ของผมครับ
สำหรับ Browning High power อิ อิ



ปืนพก บราวนิงค์ไฮฯ ที่ผลิตขึ้นจากโรงงานในเบลเยี่ยม
เมื่อกองทัพฝ่ายอักษะ บุกเข้ายึดครองครับ

บราวนิงค์ไฮฯ อาจเป็นปืนพกกระบอกแรกก็ได้...
ที่ถูกผลิตขึ้นมาใช้ในสงครามเดียวกัน
แต่คนละฝ่าย...

ซึ่งในขณะนั้น ฝ่ายสัมพันธมิตร..ได้ผลิตบราวนิงค์ไฮฯ ขึ้นมาเช่นกัน
ที่โรงงานในประเทศแคนาดาครับ...

บราวนิงค์ไฮฯ อาจจะมิใช่ปืนพก
ที่มีระบบกลไกเรียบง่ายและ อมตะ
ดังเช่น Colt Model 1911

แต่ด้วยรูปทรง และความประณีตของบราวนิงค์ไฮพาวเวอร์

ด้วยตำนานอันยาวนาน ที่มีมากกว่า 100 ปี
ด้วยการศึกษาที่จะเอาชนะ
ด้วยการปรับปรุงตนเองให้เข้ากับปืน....
ที่ขึ้นชื่อว่า...ใช้ยาก...ประการหนึ่ง....

ด้วยพลังงานแห่ง 9 มม. พาราเบลลั่ม
กระสุนที่มีคนใช้มากที่สุดในโลก...

ปัจจัยหลายต่อหลายสิ่ง เหล่านี้แหละครับ
...คือ...เสน่ห์ของ...บราวนิงค์ ไฮพาวเวอร์




จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...

หนึ่งในซึมเศร้า...เหงาเพราะ...ร๊ากกกกก team



(http://d.imagehost.org/0807/1_8.jpg)

ความเห็นเกี่ยวกับบราวนิงค์ไฮฯ  จุดเด่นของเค้าก็คือ

1. รูปทรงและความประณีต...รวมถึง ที่มาของ Model 1935
2. ทรงด้าม...ที่สามารถ "เข้าถึง" ไกปืนได้ดี...
(post ตามท่าน P1k แปลไว้ สำหรับคำว่า Short frame ของ Glock)
3. ความแบนบางของลำเลื่อน...
4. เหมาะกับการพกพา...หงอนรับนกตก ไม่ทิ่มพุง...
5. ความจุกระสุน...

จุดด้อยของบราวนิงค์ไฮฯ...
1. ราคาในเมืองไทย แพงโดยใช่เหตุ
2. อะไหล่หายาก
3. กลไกการลั่นไกซับซ้อน ปรับแต่งลำบาก...
4. ผู้ซื้อไม่มีข้อมูลเพียงพอ....
5. ความแม่นยำในระดับแข่งขัน ค่อนข้างจะเป็นรอง



จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น....

ขอบคุณสำหรับข้อมูล มากๆๆ ครับ เข้าใจแจ่มแจ้ง

แต่ก้อมีคำถามอีกครับ  ว่า
1.คำว่าลูกดก 13+1 นี่ถือว่าดกแล้วหรือครับ?  ซึ่งปืนทั่วไปก้อเท่ากัน หรือมากกว่านี่ครับ
2.คำว่า High Power หมายถึงสามารถบรรจุกระสุนที่สามารถยิงแรงกว่ากระสุนทั่วไปใช่ไหมครับ ซึ่ง แตกต่างกันยังไง ครับ?

(http://i14.tinypic.com/642i64i.jpg)



ผมเอง....ยังไม่เคยได้มีโอกาสใช้งานจนถึง 13 นัดซะที ครับ...คริ คริ

คำว่า Hi-power นั้น  น่าจะหมายถึง อำนาจการยิงที่สูงกว่า ครับ
เพราะ บราวนิงค์ไฮฯ จัดเป็นปืนพกที่ใช้แม็กกาซีนแถวคู่ แบบแรก ๆ ครับ

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...

สมัยนั้น 13+1 ถือว่าดกสุดแล้วครับ....สมัยนี้ดกกว่ามีถมถืด..........
   คำว่า Hi-Power ไม่ได้หมายความว่า แรงกว่าชาวบ้านร้านช่องเขาหรอก แค่ลูกดกกว่า เหนือกว่าตรงนี้ เลยตั้งว่า ให้ "อำนาจที่เหนือกว่า"
 

 อุ๊ย....โพสไม่ทัน  ;D

(http://www.weekendhobby.com/gun/webboard/picture/2711254810091.JPG)


ปืน Browning hipower
ถือได้ว่า...เป็นปืนพกแบบกึ่งออโตเมติค....ที่มีความเป็นมายาวนานกระบอกหนึ่ง ครับ
นับจาก Model 1935 (พ.ศ. 2478) เป็นต้นมา....
ระบบการปฏิบัติการแบบทางลาดท้ายรังเพลิง...ขัดกลอนของ Browning นั้น เชื่อถือได้....เสมอครับ
อัตราการบรรจุกระสุนได้มากกว่า 10 นัด ในขนาด 9 มม. พาราฯ
ถือได้ว่า...เพียงพอทั้งการปฏิบัติการในเชิงรุกและเชิงรับ
ระบบลั่นไก...ซิงเกิ้ลล้วน...ซึ่งก็มิได้ล้าสมัยอันใด
ระบบนิรภัย....มีทั้งสมอบล็อคเข็มแทงชนวน
คันเซฟ....และเซฟแม็กกาซีน ถือได้ว่า...เกินพอ ครับ

สำหรับ Hipower ที่ผมใช้งานนั้น....
มีการปรับแต่ง...ค่อนข้างจุกจิก...ซะหน่อย....เพื่อสนองตัณหาขอตนเอง
และเพื่อเอื้อต่อการใช้งาน....ในแบบของผมเอง...คริ คริ

อันดับแรก...นิรภัยแบบเซฟแม็กกาซีน....
ผมให้ช่างถอดออก....ครับ
ด้วยเพราะ...ผมเห็นว่า...ระบบนี้...ออกแบบมาเพื่อให้ความปลอดภัย...เมื่อเวลา..เราล้างปืนเท่านั้น
แต่ก็แก้ได้โดยวิธีที่...ค้างลำเลื่อน...ก่อนจะเริ่มทำการล้าง...ครับ
อีกประการ...ผมไม่อยากให้ปืนพิการทันทีที่ขาดแม็กฯ...
ไม่มีแม็กฯ ในยามจำเป็น...ก็ยังยิงได้....

ต่อมาก็มาถึงการปรับแต่งระบบการลั่นไก....ให้เรียบลื่น...
ไม่กระตุกโครกคราก...หนักเป็นครก....

อันดับสาม...การปรับแต่งทางลาดท้ายรังเพลิง....
ให้มีความเรียบลื่น...และไร้ซึ่งเหลี่ยมมุม...
เพื่อเมื่อเวลา...ที่ยิงกระสุนแปลก ๆ กระสุนหัวรูทั้งหลาย...
จะไม่ติดขัดในการป้อนกระสุน...
ซึ่งถือได้ว่า...นอกจากไกหนัก...แล้ว
จุดนี้แหละครับ...เป็นข้อด้อยประการสำคัญของ Hipower

ส่วนในเรื่องการเปลี่ยนนกสับ
เปลี่ยนลำกล้อง...เปลี่ยนน็อตฝาประกับ และอื่น ๆ อาทิ ศูนย์ คันเซฟ ด้าม...นั้น
ถือว่าเป็นการเปลี่ยนเพื่อสนองต่อการใช้งานของผมเองครับ....

การที่ไกปืนของ Hipower หนัก...หรือโค-ตะ-ระ หนัก
โดยธรรมชาตินั้น...เนื่องมาจากว่า...
ระบบการลั่นไกของ Hipower มีมากมายหลายขั้นตอนครับ...
กว่าจะทำให้นกสับฟาดลงไปบนเข็มแทงชนวน...
การตกแต่งน้ำหนักไกนั้น...
ก็ต้องกระทำโดยผู้ชำนาญในด้านนี้...ครับ
มิฉะนั้น...การเกิดเหตุไม่คาดฝัน...ขึ้นได้ ครับ

การตกแต่งน้ำหนักไก...ปืนนั้น...
ผมแนะนำที่คุณลุงสังเวียน ครับ
ช่างท่านอื่นสำหรับ Hipower ผมไม่แนะนำ ครับ...

ถ้าท่านสนใจในเรื่องการแต่งไก...เราค่อยมาว่ากันอีกครั้ง ครับ

เพียงเท่านี้...คิดว่า...น่าจะสมควรนะครับ
สำหรับคำวิจารณ์ของ Hipower

ผมเอง...ก็มิได้ว่า...เป็นผู้ชำนาญในเรื่อง Hipower เท่าไรนัก...
ลอง ๆ ดูความเห็นจากท่านอื่น ๆ ดูนะครับ...
อาจจะได้มุมมองที่ดีกว่าผมก็เป็นได้...คริ คริ

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...


(http://www.weekendhobby.com/gun/webboard/picture/2711254810124.JPG)

(http://i12.tinypic.com/67wzl90.jpg)


ส่วนเรื่องสปริงล้า...ไม่ต้องกังวลครับ
ท่านถอดแม็กกาซีนออกมาเป็นชิ้น ๆ
แล้วนำไปแช่ในน้ำมัน...อะไรก็ได้ เว้นน้ำมันหมู น้ำมันพืช
ผมเองแช่น้ำมันก๊าดต่างหาก ครับ...
ล้างทำความสะอาดโดยแปรงสีฟัน....ให้สะอาด...อย่าให้มีสนิม

ผึ่งให้แห้ง...แล้วนำน้ำมันเครื่องรถยนต์ก็ได้ครับ หรือ Sonax ชะโลมให้ทั่ว....ทั้งนอกและใน
ผึ่งไว้ซักสองสามวัน...พยายามอย่าให้น้ำมันหล่อลื่นแห้ง....มากนัก

นำมาประกอบโดยไม่เช็ด...น้ำมันหล่อลื่น
จากนั้นเช็ดบาง ๆ เฉพาะด้านนอก

แล้วนำกระสุนมาบรรจุ...เต็มเหยียด....
นำไปลองยิงทั้งแม็กฯ เลย...
ดูซิว่ามันจะติดอีกม่ะ...คริ คริ
เพื่อความ sure ซัดซะสองสามแม็กฯ ก็ได้ ครับ...
ผมว่าไม่น่าจะติดแล้วล่ะครับ....

อีกประการ...ถ้าท่านทำความสะอากแม็กฯ บ่อย ๆ
รับรองครับไม่มีติด....
ผมเอง...ไม่เคยมีไม่ป้อนกระสุนเลยครับ สำหรับแม็กกาซีน...
ปกติผมบรรจุ 12+1 ครับ
เพราะ...ขี้เกียจปลดแม็กฯ มาใส่เพิ่มขึ้นอีก 1 นัด หลังจากขึ้นลำนำกระสุนบรรจุในรังเพลิงแล้ว
แม็กฯ สำรอง....ผมก็ใส่แค่ 12 นัด ครับ


ส่วนอีกแม็กฯ หนึ่ง...อายุประมาณเกือบ ๆ 80 ปีแล้ว...
สมัยสวัสดิการ ทอ. รุ่นแรก ๆ
หลังจากไม่ได้ใช้งานมานับสิบ ๆ ปี....
นำมาถอดล้าง...สนิมออก...ใส่กลับไปใหม่...
ยังไม่เคยติดเลยครับ....

เจ้าของแม็กฯ...ยังทึ่งเลยครับ...
พอเห็นสภาพ...หลังจากเพียงแค่ถอดล้างเท่านั้น...
ผิดไปคนละคน...เลยล่ะครับ คริ คริ

อีกท่านใช้ Practical สองแม็กฯ บรรจุ 13 นัดตลอด...
นับกว่าสิบปี...ก็ไม่ติดครับ...

อีกท่านนึง...ใช้แม็กฯ เดียว
โดนอมไปตอนซื้อ...ปืนแกะหัวกวาง...รุ่น Silverchrome
ก็ไม่เคยติด ไม่เคยล้า ครับ...

ต้องหมั่นทำความสะอาดครับ....
แล้วระบบกลไก...จะไม่ติดขัด....

เราต้องรักปืน ดูแลปืน ครับ...
ปืน...ถึงจะรัก...เชื่อฟัง...และซื่อสัตย์ต่อเรา....

เรื่องสปริงแม็กฯ ล้า...นี่ ชิว ชิว ครับ....คริ คริ

จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น....

แค่นี้ก่อนนะครับ....
เพราะป๋มหมดพุงแว้ว...  คริ คริ


ขอได้รับความขอบคุณจาก...ซึมเศร้าฯ ทีม ครับ  คริ คริ


(http://www.weekendhobby.com/gun/webboard/picture/810254814272.jpg)




(http://www.weekendhobby.com/gun/webboard/picture/810254816582.jpg)

ขอบคุณครับ  ข้อมูลทันใจจิงๆๆ  

เรารู้ เราเห็น เพราะเราเคยเป็นมาก่อนครับ  ท่าน ไมค์ทู โนเว็มเบอร์ หก-แปร๊ด   คริ คริ


(http://i1.tinypic.com/nn4dva.jpg)



(http://i1.tinypic.com/nn4f8o.jpg)



(http://i1.tinypic.com/nn4kzq.jpg)

พิมพ์ไหวแล้วเหรอครับป้า ;D

ยินดีที่รู้ว่ามีเพื่อนใช้ไฮเพาเวอร์อยู่เหมือนกันครับ
ผมก็ใช้รุ่นนี้ เพิ่งได้รับโอนมาจากผู้มีพระคุณเมื่อประมาณปีที่แล้วนี่เอง

จากประสบการณ์ที่ใช้มาพบว่าเป็นปืนดีสมศักดิ์ศรี บราวนิงผู้ออกแบบ
-ไกหลังจากแต่งแล้วไม่หนักมาก ลั่นได้คม การเดินไกไม่มีสะดุดกุกกักให้เป็นที่รำคาญ(ผมถอดแม๊กเซฟออกเหมือนกัน)
-แม๊กกาซีนทั้งๆที่ไม่ได้ใช้งานมาหลายปีแต่การป้อนลูกฉลุยไม่มีสะดุด
-รูปทรงการออกแบบปืนที่ดี จับกระชับ องศาด้ามที่พอดี การยกเล็งไม่รู้สึกฝืน

รวมๆแล้วชอบและประทับใจมากครับ

นายสมชายเห็น 1911 รุ่นใหม่ที่มีหลังอ่อนหางยาวแล้วหงุดหงิดทุกทีครับ... เพราะผิดวัตถุประสงค์ดั้งเดิมของอีตาบราวนิงก์ที่ออกแบบหลังอ่อนยาวแค่เสมอหงอนนก...

คือพอดีไม่ให้หงอนนกจิกมือ เพราะ .45 รีคอยล์สูง(ถึงแม้เราจะรู้สึกว่านิ่มมือก็ตาม)... ม้าแก่นายสมชายใส่หลังอ่อนดั้งเดิมของคอมมานเดอร์เลยครับ กุดพอดีหางนกกลมของคอมมานเดอร์ ถึงแม้จะเจ็บมือบ้าง หากยิงลูกหัวบอล 230 เกรน แต่ยอมเจ็บมือดีกว่าเจ็บพุงเวลาเหน็บ...

นายสมชายว่าคน"เล่น"ปืนทั่วไปสังเกตว่าใครพกปืนมาหรือไม่ อีตรงลุกนั่งและขยับเหลี่ยมมุมปืนไม้ให้กดเนื้อแหละครับ... โดยเฉพาะ 1911 หลังอ่อนหางยาวฯ หากคนพกมือไม่เก๋าจริงๆ จะนั่งท่าเดียวไม่ได้นานๆ ต้องขยับตัวแอบเอาข้อศอกยันปืนให้เปลี่ยนที่บ้าง เพราะเจ็บพุง... ฮา

oops

อ๊ะ + 1 ครับ ค่า เจ็บ นิ้ว ที่ จิ้มแป้น คริคริ
พี่51 ครับรบกวนขอดูระบบนิรภัยแม็กกาซีน ที่ถอดออกมาหน่อยสิครับ
อา แล้วลำกล้องใหม่หายติดหรือยังครับ

เคยเก็บภาพไว้  แต่หาไม่เจอแล้วจ๊ะ

 ::002::ปืนดี คนใช้ Browning High Power รูปหล่อทุกคนครับ...ฟันธง...

อยากจะเถียง "คุณแมลงวันหัวเขียวตัวน้อย ๆ ลอยตุ๊บป่อง ๆ ในหม้อแกงเขียวหวานไก" สักข้อ - สองข้อ คือ

จุดด้อยของบราวนิงค์ไฮฯ...
1. ราคาในเมืองไทย แพงโดยใช่เหตุ
2. อะไหล่หายาก
3. กลไกการลั่นไกซับซ้อน ปรับแต่งลำบาก...
4. ผู้ซื้อไม่มีข้อมูลเพียงพอ....
5. ความแม่นยำในระดับแข่งขัน ค่อนข้างจะเป็นรอง

การตกแต่งน้ำหนักไก...ปืนนั้น...
ผมแนะนำที่คุณลุงสังเวียน ครับ
ช่างท่านอื่นสำหรับ Hipower ผมไม่แนะนำ ครับ...  

๑. ราคาเมืองไทยแพงเพราะร้านแขกบ้างร้าน  บอกว่า"บราวนิงค์ไฮพาวเวอร์"ของแท้ต้องมีรูปหัวกวาง
ถ้าไม่มีรูปหัวกวางเขาบอกว่าเป็นของปลอม  ไม่ได้ทำมาจากเบลเยี่ยม 
ราคาตัวปืนธรรมดาไม่แพงหรอกครับ  ที่แพงนะ  แพงเพราะค่าแกะรูปหัวกวางมากกว่า
ปืนอะไรก็แล้วแต่   ถ้ามีรูปแกะหัวกวางต้องเป็นบราวนิงค์ 
ขนาดปืนรีวอลเวอร์ของสเปน   เมื่อมีแกะรูปหัวกวาง   ยังเปลี่ยนเป็น"บราวนิงค์ บารากูด้า"ได้เลย

๒. ความแม่นยำในระดับแข่งขัน ......นามมาแล้วมี"บราวนิงค์ไฮพาวเวอร์  คอมเพ็ตติชั่น" ลำกล้อง ๖ นิ้ว มีเหวดถ่วงด้านหน้า
ความแม่นยำใช้ได้ทีเดียว  ถึงจะเป็น "บราวนิงค์ไฮพาวเวอร์ " ๕ นิ้ว ธรรมดาก็เถอะ  ถ้าลองเปลี่ยนลำกล้องเป็นของ "บราสโต "
เล็ง - ลั่นไกดีๆ  ระยะสัก ๑๕ หลา  ยัดสะรูรูรูรูรู ไม่ใช่เรื่องยาก

๓. นอกจากคุณลุงสังเวียนเมื่องไทยยังมีพี่สุพลครับ  ผมว่าเรื่องแต่งปืน"บราวนิงค์ไฮพาวเวอร์ "พี่สุพลไม่เป็นรองใคร
พี่เขาเคยแต่งให้ผมโดยเจาะเปลี่ยนตำแหน่งจุดหมุนใหม่   ของสะพานที่เชื่อมต่อระหว่างไกกับเซียร์ให้สมดุล 
ผลที่ได้  น้ำหนักไกเบาหวิว  ลื่นสนิท  ไม่มีสะดุดจังหวะหลุดของเซียร์ให้กวนใจ....
.....มันเป็นงึก งึก  งัก งัก......อย่างนี้ผมต้องเถียง.....พี่สุพลอีกคนครับ...แต่ต้องเป็น "สุพล" ตัวจริง...ของแท้นะครับ

อ่า...เออ...ป๋มมิกล้าเถียงใครหรอกครับ

ป๋มไม่เคยเจอลุงสุพลเลยครับ
หลายปีมาแล้ว...คนที่ถือปืนดุ่ย ๆ ไป   
แล้วลุงสุพลทำให้  เท่าที่ผมเห็น ๆ ก็มีแต่น้องปิ๊..ก อ่ะครับ
ยิ่ง ๆ หลัง ๆ ผมพบแต่ป้าย....ครับ...คงโชคไม่ดีกระมัง...




ส่วน Bar sto นั้น...ป๋มก็ไม่เถียงครับ....
ป๋มยังอยากจะนำมาใส่อยู่เหมือนกันครับ...
แต่มิทราบว่า  จะไปหาซื้อที่ไหนอ่ะครับ


(http://f.imagehost.org/0741/0_0001.jpg)





ผมเอง...ใช้ปืนเกรด B ครับ
ไม่มีหัวกวางแกะลำเลื่อน


ก็เลยแนะนำแต่แบบเกรด B อ่ะครับ  คริ คริ
มิกล้าแนะแบบ เกรด A อ่ะครับ

ผมเองแค่ฝนให้นกสับมันทู่ ๆ ลงหน่อยไม่ทิ่มพุง
ค่อย ๆ หาประกับด้ามไม้บาง ๆ มาใส่ ไม่ให้เกาะชายเสื้อ
ก็ดีสุด ๆ แล้วล่ะครับ


(http://f.imagehost.org/0733/0_0001.jpg)

แฮ่ๆ... ลืมขยายความครับ เดี๋ยวนึกว่า Post ผิดกระทู้...

คือเห็นรูปท่าน 51 มีขอบซองหนังโค้งรับร่องรับนกหงายท้อง โค้งหุ้มโครงปืนส่วนนั้นเสียมิดเลยครับ... แสดงให้เห็นว่าอีตาเบรานิงก์ออกแบบเอาไว้ดีแล้ว คนออกแบบซองก็เยี่ยม คือไม่ทิ่มพุงคนเหน็บปืนครับ...

ส่วน 1911 ที่หลังอ่อนยาว มันจะแยงโผล่ขอบซองหนัง... ไปทิ่มพุงคนเหน็บไงครับ... เย้

บังเอิญ หนังที่ใช้ตัดซองปืน มันเหลือ  ครับ
ส่วนการออกแบบ นั้น   ป๋มมิกล้าครับ ท่านสมชาย....คริ คริ

Bar-Stoติด.......อิๆ.... ;D

.............. ;D ;D ;D  ขอบคุณครับ   ::005:: ::005:: ::005:: ::005::

     

ท่านนินฯ ไม่มีปฏิเสธ..เร๊ย...........คริ คริ

..............  ::005:: ::005:: ::005:: ::005:: ก็มันจริงนี้ครับ หนุ่มหล่อBrowning แมน  ::002:: ::002:: ::002:: ::002::

ฉึ่ง...เก้า...ฉาม...ห้า    จงจาเยิ้น............

................. ;D ;D ;D ;D ฝากด้วยครับ http://www.gun.in.th/board/index.php?topic=38746.0  :VOV:

อุ๊ย...ข้าผู้น้อยมิกล้าครับ ท่านนินฯ

.................. ;D ;D ;D ;D เอาหน่อยน่า  ท่านไม่ตอบแล้วใครจะตอบได้ละท่าน.. ยิ่งขี้เกียจเปิดตำราหาอยู่ด้วย.. ลุยเลยท่าน...คิกๆๆๆๆ   ::005:: ::005:: ::005:: ::005::

เดี๋ยวท่าน ๆ ในนั้น  ก็ตอบครับ...
แหม๋.....ท่านนินฯ ก็......

เค้าแค่ลองความตั้งใจ...ผู้สอบถามเท่านั้นเอง.....

เกิดผมตอบไปว่า เดิม ๆ ต้อง 32 ปอนด์....จะเป็นไงเนีย...คริ คริ





แล้วค่อยบอกตอนท้าย ว่า สปริงนกสับ  คริ คริ