เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เดลิเมล์ – ห้องเรียนนี้แปลกกว่าที่อื่น เพราะนักเรียนต้องคอยระวังหน้าระแวงหลัง และอุปกรณ์การสอนสำคัญคือ งูพิษตัวเป็นๆ
       
       เรขา เบ วัย 6 ขวบ ไม่ต่างจากเด็กทุกคนในเผ่าวาดิของอินเดีย ที่จะต้องทำความรู้จักงูเห่าตั้งแต่อายุ 2 ขวบ
       
       เด็กวาดิทุกคนจะต้องใช้เวลาสิบปีเรียนรู้ประเพณีที่จะปลูกฝังให้เด็กผู้ชายเติบโตขึ้นเป็นหมองูเต็มตัว ที่จะอาศัยทักษะพิเศษในการเป่าปี่กล่อมงูให้สงบลง ขณะที่เด็กผู้หญิงเรียนรู้วิธีเลี้ยงและจัดการกับงู เมื่อสามีหรือพี่ชายไม่อยู่ที่บ้าน
       
       “การฝึกจะเริ่มต้นเมื่อเด็กอายุสองขวบ โดยเด็กจะได้เรียนรู้วิธีการที่สืบทอดกันมาแต่โบราณในการกล่อมงูจนกว่าจะพร้อมรับบทบาทในชุมชนของเรา” บาบานาถ มิถุนาถ มาดารี หัวหน้าผู้ฝึกสอน วัย 60 ปี เล่าและว่า
       
       “เมื่ออายุ 12 ปี เด็กจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับงู และพร้อมสืบทอดประเพณีของเผ่าวาดิที่ถ่ายทอดสืบต่อกันมานับพันปีตั้งแต่ยุคมหาราชา”
       
       วาดิ ซึ่งเป็นชนเผ่าเร่ร่อนและมีประชากรอยู่ราว 600 คน อาศัยอยู่ในรัฐคุชรัต ทางใต้ของอินเดีย พวกเขาภาคภูมิใจในชื่อเสียงของตัวเองที่เกี่ยวโยงกับเรื่องอสรพิษร้าย
       
       ชาววาดิที่ไม่เคยปักหลักอยู่ที่ไหนเกินหกเดือน มีความผูกผันที่เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นตำนานกับงู โดยเฉพาะงูเห่า
       
       “ตอนกลางคืน เราจะนั่งล้อมวงกันในกระท่อมในทะเลทรายกว้างใหญ่ และเล่าถึงข้อตกลงที่บรรพบุรุษของเราให้คำมั่นไว้กับพญานาค เจ้าแห่งงูทั้งปวง
       
       “เราอธิบายให้ลูกหลานฟังว่า เราจะจับงูจากป่ามาเพียงไม่เกิน 7 เดือน ถ้าเกินกว่านั้นถือว่าเราไม่ให้ความเคารพงู ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากหมองูและงูต้องทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิด ชนิดที่เรียกได้ว่าฝากชีวิตกันและกันไว้” มาดารีเล่าขานความเป็นมา
       
       งูเห่าที่จับมาจะถูกเลี้ยงด้วยสมุนไพรผสมที่ทำให้พิษของมันไม่มีอันตรายอีกต่อไป
       
       “เราจะไม่ตัดเขี้ยวงู เพราะโหดร้ายเกินไป เราไม่ทำอันตรายเพราะพวกเขาก็เหมือนลูกหลานของเรา
       
       “ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ ผมเคยได้ยินว่ามีผู้ชายคนเดียวถูกงูกัด เพราะอุตริจับงูไว้เกิน 7 เดือน”
       
       แต่ความที่การโชว์สยบงูเป็นสิ่งผิดกฎหมายในอินเดียนับจากปี 1991 ชาวเผ่าวาดิจึงถูกกดดันอย่างหนักจากรัฐบาลท้องถิ่นและรัฐบาลกลาง
       
       “ตำรวจมักขอตรวจค้นเมื่อใดก็ตามที่เจอเรา
       
       “ตอนนี้เราอยู่ห่างจากเมืองราชคตประมาณ 25 กิโลเมตร และทุกครั้งที่เราพยายามจะเข้าไปหาอาหารและน้ำดื่มในหมู่บ้าน พวกชาวบ้านจะไล่เราออกมาทุกครั้ง
       
       “เรื่องนี้ทำให้ผมเศร้ามาก เพราะหมู่บ้านนั้นเป็นบ้านเกิดของมหาตมะ คานธี บิดาของประเทศเรา
       
       “พวกเขาจะให้เราละทิ้งประเพณีของเราหรือ? คนรวยในอินเดียไม่มีเวลาให้คนจนอีกต่อไปแล้ว”


ไอ้จักร  ไม่เอาด้วย  ให้มันซ่าของมันที่บ้านนี่แหละ

แต่ถ้าตัวเองมีโอกาสไป  จะจับผัดเผ็ดซะให้เกลี้ยงเลย


ที่มา   http://www.manager.co.th/Around/ViewNews.aspx?NewsID=9520000066109

 :OO :OO :OO

 :o :o :o

วิถีชีวิตและประเพณีปฏิบัติครับ  เคยมีฝรั่งพยายามฝึกที่จะเป็นหมองูด้วย

::005:: แล้วมีวิธีฝึกให้เป็นคนหัวงูไหมครับพี่

อันนั้นเป็นเอง โดยไม่ต้องฝึกครับ

 ::007:: ::007:: ::007::

คนที่อยู่กับงูพิษจะต้องรู้จักยาดับพิษงูก่อนเป็นอับดับแรก

อันนั้นต้องถามปู่แป๋ง


อันนี้ก็ปู่แป๋ง  ที่รูเคลฤดวิชาดีกว่าไคร

 ::014:: ::014:: ::014::  ขอโตด  ก๊าบบบบบ..


อะ.....ฟิ้วววววว.....ไปแล้วตู

 ;D

ที่บ้านโคกสง่าของเราเจ๋งกว่าครับ... ;D