เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คุณยายไข่ และไม้กวาดทางมะพร้าว

ณ โรงพยาบาลศิริราช ราวๆใกล้เที่ยงของวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ.2550...ภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงฉลองพระองค์สีชมพูกำลังเสด็จพระราชดำเนินกลับพระราชวังหลังจากที่ทรงฟื้นพระวรกายจากอาการประชวร คงจะเป็นภาพแห่งความทรงจำของชาวไทยทุกคน ประชาชนจำนวนมากที่มาชมพระบารมีของพระองค์ท่านที่โรงพยาบาลศิริราชต่างน้ำตานองหน้าด้วยความดีใจ เสียงตะโกนว่า "ทรงพระเจริญ"ดังกึกก้องโรงพยาบาล

ใครจะรู้บ้างว่า ขณะที่ทุกคนกำลังปลาบปลื้มใจอยู่นั้น ณ มุมเล็กๆตรงนั้น ยังมี คุณยายไข่ หม่อมสระ...หญิงแก่อายุ 77 ปีจากดินแดนที่ราบสูงกำลังซับน้ำตาแห่งความยินดีหลังจากที่คุณยายปักหลักเอาใจช่วยพระองค์ท่านอยู่ที่โรงพยาบาลถึง 9 วัน

เรื่องราวเริ่มต้นจาก ณ บ้านโคกหมากเหลี่ยม ต.หนองคูขาด อ.บรบือ จ.มหาสารคาม คุณยายไข่นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์แล้วได้ยินข่าวว่า ในหลวงทรงพระประชวร ด้วยความเป็นรักและเป็นห่วงในหลวง น้ำตาของคุณยายเริ่มกลั่นออกมาทันที

ที่หลังบ้านของคุณยายมีต้นมะพร้าวอยู่ 6 ต้น คุณยายได้ใช้ให้ลูกชายไปตัดทางมะพร้าวเพื่อนำมาเหลาเป็นไม้กวาด คุณยายได้เหลาทางมะพร้าวทีละก้านๆเหลาไปน้ำตาไหลไปเพราะใจนึกถึงแต่ในหลวงตลอดเวลา จนในที่สุด คุณยายได้ไม้กวาดทางมะพร้าวเล็กๆ 4 ด้าม

คุณยายไข่เชื่อว่า เวลามีใครป่วย ถ้ามีญาติพี่น้องไปเยี่ยมเยียน ผู้ป่วยจะมีกำลังใจต่อสู้กับอาการป่วยไข้นั้นได้

คิดได้ดังนั้น คุณยายจึงเก็บเสื้อผ้าใส่ลังแล้วตัดสินใจเข้าไปกรุงเทพเพื่อไปร่วมให้กำลังใจในหลวงพร้อมกับไม้กวาดทั้ง 4 ด้ามนั้นทันที

แม้ว่าลูกหลานจะทัดทานไม่ให้ออกเดินทางไปเมืองกรุงด้วยเหตุผลทางสุขภาพเพราะคุณยายไข่ยังเจ็บหลังอยู่จนต้องใช้ผ้ารัดไว้ตลอดเวลา รวมไปถึงเวลาเดินไปที่ไหนคุณยายก็เดินลำบากต้องใช้ไม้เท้าเสมอ แต่ถึงอย่างไร คุณยายไข่ก็เดินทางโดยรถไฟจากมหาสารคามไปยังกรุงเทพแล้ว

หลังจากที่ไม่เคยมาเมืองฟ้าอมรแห่งนี้กว่า 30 ปีแล้ว ตีห้าของวันที่ 30 ตุลาคม รถไฟสายอีสานขบวนหนึ่งจอดที่ปลายทาง นั่นคือ สถานีรถไฟหัวลำโพง หญิงชราค่อยๆลงมาจากรถ แล้วมองหาพาหนะที่จะพาตนเองไปยังโรงพยาบาลศิริราช

คุณยายไข่ตัดสินขึ้นรถตุ๊กตุ๊กด้วยราคารับจ้างที่ตกลงกันไว้ว่า 50 บาท สารถีของรถตุ๊กตุ๊กคันนี้ได้พูดคุยกับยายไข่ในระหว่างทางโดยสารจนได้ทราบถึงความมุ่งหมายอันแรงกล้าของหญิงชราหัวใจแกร่งผู้นี้

เมื่อถึงโรงพยาบาลศิริราช คนขับรถตุ๊กตุ๊กกลับไม่คิดเงินกับคุณยายไข่สักบาทแถมยังช่วยยกสัมภาระส่วนตัวของคุณยายไปยังเต็นท์สำหรับคนมาเฝ้าในหลวง ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นคนอีสานเหมือนกัน และเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้นก็คือ เขาทั้งสองมีความรักในคนคนเดียวกัน นั่น คือ "ในหลวง"นั่นเอง

คุณยายไข่จึงขอยึดพื้นที่เล็กๆภายในเต๊นท์เพื่อเป็นรังนอนชั่วคราวเพื่อเอาใจช่วยจนกว่าในหลวงจะหายจากอาการประชวร

ไม่ใช่ว่าคุณยายมาอยู่ที่โรงพยาบาลโดยไม่ทำอะไรเลย เพราะในทุกเช้า คุณยายจะช่วยกวาดเศษใบไม้ใบหญ้าในบริเวณนั้นตามแต่กำลังจะอำนวยด้วยไม้กวาดทางมะพร้าวของยาย แล้วทั้งวัน กิจกรรมต่างๆไม่ว่าจะเป็นการร้องเพลงถวายพระพรหรือสวดมนต์ ยายไข่จะเข้าร่วมด้วยเสมอ

หลายวันเข้า คนที่มาร่วมเอาใจช่วยในหลวงเริ่มคุ้นเคยกับคุณยายผู้นี้ แล้วมิตรภาพดีๆก็เกิดขึ้น อย่างเช่น เวลามีแจกอาหาร ตำรวจจะหยิบอาหารมาให้คุณยายไข่เสมอเพราะคุณยายเดินลำบาก บางคนรู้ว่าคุณยายโปรดปรานอาหารอีสานถึงกับกลับบ้านเพื่อไปทำอาหารอีสานมาให้ นอกจากนี้หลายคนก่อนกลับบ้าน มักจะมาไหว้คุณยายก่อนเสมอ

และแล้ววันที่ 9 ของการอยู่ที่โรงพยาบาลของคุณยายไข่ คำอธิษฐานของคุณยายก็เป็นจริง ในหลวงมีพระวรกายที่แข็งแรงขึ้นจนสามารถกลับพระราชวังได้แล้ว

คุณยายไข่อธิษฐานว่า ถ้าในหลวงแข็งแรงดีแล้ว คุณยายจะนำไม้กวาดทั้ง 4 ด้ามไปทำบุญให้กับโรงพยาบาลศิริราช วัดมหาธาตุ(ท่าพระจันทร์) วัดพระแก้ว และวัดระฆัง โดยที่คุณยายจะช่วยกวาดเศษใบไม้ใบหญ้าในสถานที่แห่งนั้นด้วย

ในวันที่ในหลวงออกจากโรงพยาบาล ผู้เขียนได้พาคุณยายไข่ไปส่งที่วัดมหาธาตุ คุณยายตั้งใจจะอยู่ที่นี่สักพักหนึ่งเพราะมีคนที่คุณยายรู้จักอยู่ที่วัดนี้ แล้วคุณยายจะค่อยๆเดินทางออกไปทำบุญทีละวัดๆเพื่อทำความดีถวายในหลวง

หวังว่าภาพของหญิงชราที่ค่อยๆกวาดเศษใบไม้ใบหญ้าคงจะกระตุ้นให้หลายคนอยากจะทำความดีในวันนี้ขึ้นมาบ้าง...

 ::014::
คัดลอกมาจากเวปสยามนาฬิกา โดย คุณ.passport
ที่มา : ห้องเฉลิมไทย พันธุ์ทิพย์ จากประสบการณ์จริงของนักข่าวรุ่นใหม่ ประชาชาติธุรกิจ

(http://www.pixnice.com/upload/files/tyiywvwzlmmowmrwzyfy.jpg)

ขอบคุณครับ  พี่วัฒน์ ...


เพื่อ องค์ในหลวง ของเราชาวไทย............

ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน......

ขอพระองค์ทรงพระเจริญครับ  ::014::

ขอบคุณพี่วัฒน์ด้วยครับ  :D

ขอให้พระองค์ท่านจงมีพระพลานามัยสมบูรณ์ครับ.....ขอบคุณอาวัฒน์มากครับ(ผมจะรออ่านต่อไป)

ขอบคุณครับคุณวัฒน์สำหรับเรื่องดีๆ ::014::

ขอบคุณครับท่านวัฒน์

ธ ทรงเป็นยิ่งกว่าเหนือสิ่งใด

ด้วยความเคารพครับ

ผมทำดีให้ท่านด้วยการไม่ทำตัวให้เป็นปัญหาของสังคม ใช้ทรัพยากรอย่างประหยัด (โดยเฉพาะ น้ำ ไฟ และเงินในกระเป๋าครับ) เก็บกล่องนมไปบริจาค เก็บขวดทุกชนิดตามข้างทาง เพื่อลดปริมาณขยะที่ต้องกำจัดทิ้ง(เอาไว้ขาย นำกลับมาใช้ใหม่ ได้ตังค์ด้วยครับ) และอีหลายอย่างครับ ::014::

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...::014::

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ... ::014::

ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องราวดีๆ ของคนไทยที่มีต่อท่าน

 ::014:: ขอบคุณท่านวัฒน์ ที่มีสิ่งดีๆมาฝากสังคมเสมอครับ ::002::

อ่านแล้วน้ำตาใหลครับ อยากเห็นคนไทยรักกันเพื่อถวายแด่ในหลวงของพวกเราทุกคน.

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน  ::014::

แล้วก็ขอบคุณสำหรับบทความนะคะ อ่านแล้วน้ำตาจะไหลเลยค่ะ

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน  ::014::

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน   ::014::