เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

1911 ถ้าเป็นโคลท์ คิมเบอร์ ใช้ขอรั้งปลอกเป็นแบบสั้น แต่พอเป็นสมิทธทำบ้างชอบใส่ขอรั้งแบบยาว ตัวตะขอเลยกินพื้นที่ไปถึงร่องกันลื่นท้ายสไลด์  อยากทราบว่าขอรั้งแบบยาวมีดีอย่างไรครับ (ช่วยพูดรวม ๆ ไปถึงปืนแบบอื่นที่ใช้ตะขอตัวยาวด้วยก็ได้) เพราะเท่าที่เห็นขอรั้งแบบสั้นก็ใช้ได้ดี

(http://img19.imageshack.us/img19/8800/img1363640x427.jpg)
  ผมไม่ทราบว่าตัวรั้งขอที่ท่านบอกแบบสั้นในโคลท์ เป็นแบบไหน เพราะในโคลท์ของผม มันก็กินพื้นที่มาถึงท้ายสไลด์
อย่างในรูป ดูที่เห็นกลมๆด้านขวา นั่นแหละครับหางตัวรั้งปลอก

คุณ poethipus กำลังจะพูดถึงตัวเตะปลอกหรือเปล่าครับ ..........

ไม่ใช่ตัวเตะปลอกครับ ตัวขอรั้งแบบยาวผมหมายถึงว่าฝังอยู่นอกสไลด์ เช่น แบบที่สมิทธ ชอบทำ ส่วนตะขอแบบสั้น(ไม่รู้สั้นจริงหรือเปล่า) เช่นใน 1911 โคลท์, คิมเบอร์ ไงครับดูเรียบร้อย ไม่มีอะไรมารกตาบนสไลด์เลย..ขอบคุณครับ

  อ๋อ..เข้าใจแล้ว (ขออนุญาตเข้าของภาพมาประกอบเพื่อความเข้าใจของเนื้อเรื่องครับ)
ที่ท่านถามมาคือตรงจุดที่ทำกรอบสี่เหลี่ยมตรงนั้นใช่ไหมครับ
(http://img44.imageshack.us/img44/2192/img1388640x451.jpg)
(http://img44.imageshack.us/img44/6391/4go9cvm.jpg)

เครื่องที่ผมใช้อยู่ตอนนี้ดูรูปไม่ได้ครับ ขอรั้งแบบยาวผมหมายถึงเหมือนของ SW1911 ตามรูปน่ะครับ(หวังว่ารูปคงจะไปนะ)   

ให้ข้อมูลอย่างนี้นะครับ  ในปืน SW ขอรั้งปลอกอย่างนั้นสั้นกว่าของ Colt ดั้งเดิมนะครับ  เข้าใจผิดนะครับ ที่ว่าของ SW ยาว กว่า Colt.....

ของ SW จะเป็นขอรั้งแบบสั้น และยึดอยู่ด้วยแง่ของตัวขอรั้งเอง หรือ บางแบบต้องใช้สลักยึด โดยจะมีแรงกดที่ได้มาจากสปริงด้านหลังของตัวขอรั้ง สปริงนี้จะทำหน้าที่ผลักดันขอรั้งปลอกให้ไปข้างหน้า โดยมีจุดหมุนเปลี่ยนแนวแรงจากที่จะต้องพุ่งไปข้างหน้า เปลี่ยนให้จิกรั้งกับจานท้ายของกระสุนครับ  ขอรั้งแบบนี้ใช้กันหลายยี่ห้อ หลายรุ่นครับ

ของ Colt ยาวจนถึงด้านหลังลำเลื่อน โดยตัวขอรั้งจะมีเนื้อเหล็กปูนขึ้นมาเพื่อแตะสัมผัสกับโพรงขอรั้ง และเลยจากเนื้อเหล็กนี้ไปด้านหน้า ก็จะคอดลง จึงเกิดแรงกดที่จานท้ายตลอด ไม่ต้องอาศัยสปริงเข้ามาช่วย   อธิบายโดยการพิมพ์ แล้วยังนึกภาพไม่ออกก็ต้องขออภัยด้วยครับ คือว่ามันต้องมีภาพ + นำปืนมาถอดประกอบให้ดูน่ะครับ

เรื่องคุณสมบัติ ผมว่าดีด้วยกันทั้งสองแบบ สิ่งแรกที่เรามองเห็นคือมันแตกต่างกันที่รูปร่าง แต่จริงๆแล้ว แบบสั้น หรือแบบใหม่ๆหน่อยน่ะ มีขั้นตอนการผลิตที่ง่ายกว่า ไม่ซับซ้อน สิ่งที่ได้ตามมาแบบส้มหล่น หรือไม่หล่น ก็ด้วยว่า วิศวกร คงคิดไว้แล้วคือ มันลดต้นทุนได้อีกทางหนึ่ง ........

ส่วนว่าจะลดตรงไหนนั้น  ..... อันนี้ผมจะเริ่มเดาละนะ
  1.ขั้นตอนการกัดเซาะโพรงขอรั้งปลอก ตรงส่วนนี้อาจจะไม่ได้ลดตรงไหนหรอก สงสัยจะเป็นการเพิ่มงานด้วยซ้ำ แต่ ... ลดหน่อยนะ
      - ขั้นตอนที่เพิ่มงานคือ แทนที่จะเจาะยาวทะลุทีเดียวเลย ก็ต้องปาดส่วนหน้าเพื่อให้เป็นที่อยู่ของตัวขอรั้งแบบสั้น แล้วต้องเจาะด้วยสว่านให้เป็นรูกลมๆ บริเวณปลายสปริง เพื่อให้มีเนื้อที่ในการโยกหัวสลักปลายสปริงได้สะดวกเวลาถอด
      - ต้องเจาะรูสำหรับร้อยสลักยึดขอรั้ง หรือในปืนบางยี่ห้อ ก็ต้องทำแง่สำหรับให้ตัวขอรั้งขัดอยู่กับลำเลื่อน เพื่อให้มันทำหน้าที่รั้งปลอกกระสุนได้

  2.ทำอะไรก็แล้วแต่ ขอให้มีสปริงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยล่ะก็ ผมว่าต้นทุนลด
    - แทนที่จะผลิตขอรั้งแบบยาวที่เดียว ทั้งตัวที่ต้องชุบให้ได้ค่าความเป็นสปริงในตัว หรือต้องใช้วัสดุที่มีค่าความเป็นสปริงในตัว ก็ทำเป็นตัวสั้น หรือ เล็กๆ แล้วชุบแข็งซะ
    - ปล่อยให้สปริงทำหน้าที่ดันขอรั้ง แทน ตัวขอรั้งเอง เป็นทั้งขอรั้ง เป็นทั้งสปริงในตัวเดียวกัน เวลาซ่อมบำรุง หรือเปลี่ยนชิ้นส่วน จะง่ายกว่ากัน

ทั้งหมดที่ว่ามา อาจจะเดาผิดก็ได้นะครับ สรุปว่า
       ***  ของเดิมๆก็ดีครับ นิยมใช้กันมาก คลาสสิก ผลิตมานาน จนมองไม่เห็นว่าจะเป็นภาระ
       ***  ของใหม่ๆก็ใช้ได้ครับ ผลิตง่าย ขั้นตอนอาจเยอะกว่าก็จริง แต่แทนที่ด้วยการลดต้นทุน และ ขั้นตอนที่ผลิตง่ายเพราะ วิทยาการ เทคนิค + เครื่องจักรสมัยใหม่ (ใหม่จริงๆ) เข้ามาแทนที่ จึงเป็นเรื่องดีไป

ขอบคุณทุกท่านครับ เป็นอันว่าไม่มีขอรั้งแบบสั้นเลย ทุกแบบยาว ๆ ทั้งนั้น ผมเข้าใจผิดมานาน ที่จริงต้องเรียกว่าขอรั้งแบบที่ซ่อนไว้ภายใน และแบบที่อยู่ภายนอกสไลด์น่าจะถูกกว่า..ใช่ไหมครับ  แล้วคุณสมบัติโดยรวม ๆ แบบไหนดีกว่ากันครับ ? 
(หมายเหตุ เพื่อนผมเห็นปืนไม่ได้ พอ ตร.ที่สนิทกันมาที่ห้องก็ยืมปืนมาเล่น 1911 รุ่นเก่าครับ ปลดซองกระสุน กระชากสไลด์เคลียร์ปืน แล้วลั่นไก..เปรี้ยง ปูนแตกเลย มาทราบทีหลังว่าขอรั้งปลอกมันสึกมาก โดน นอภ.เทศน์ตามระเบียบ)  

สมัยที่นายบราวนิงก์แกออกแบบปืน 1911 (และไฮเพาเวอร์ที่ไล่หลังกันมา)  ขอรั้งปลอกแบบซ่อนในทำได้ง่ายกว่าครับ
คือเจาะรูกลมๆ รูเดียวตรงมาจากด้านหลัง  ใช้ขอรั้งปลอกยาวแบบเป็นแหนบในตัว
แต่ต่อมาเมื่อมีเครื่องไม้เครื่องมือสมัยใหม่ การเซาะร่องเล็กเจาะรูเล็กเพื่อใส่ขอรั้งปลอกด้านนอกกับสปริงตัวหนอนทำได้ไม่ยากครับ
อย่างปืน ไฮ-เพาเวอร์ แต่เดิมก็ใช้ขอรั้งปลอกซ่อนใน  มาเปลี่ยนเป็นแบบตะขอด้านนอกเมื่อปี 1962 ครับ  ในวิกีพีเดียมีกล่าวถึงว่า...
"In 1962, the design was modified to replace the internal extractor with an external extractor, improving reliability."
ซึ่งคำว่า reliability นี้ หมายความรวมๆ คือแบบเดิมต้องดัด แต่งความเป็นสปริงของขอรั้งให้พอดี ถ้าแต่งไม่ดีปืนจะขัดข้อง
ซึ่งแบบใหม่นั้น แรงสปริงกำหนดได้แน่นอนกว่า  ช่างไม่ต้องปรับแต่งตรงจุดนี้ครับ   แต่ก๊มีข่าวว่า สลักจุดหมุนของขอรั้งหลุด ทำให้ขอรั้งปลอกแบบใหม่หล่นหายได้เหมือนกัน  เป็นปืนตามแบบ 1911 สมัยใหม่ ไม่ได้เกิดกับ ไฮ-เพาเวอร์นะครับ

มีขอรั้งปลอกสำหรับ 1911 อีกแบบ คือ power extractor ของพาราออร์ดแนนซ์  ซ๋อนในเหมือนของเดิมแต่ตะขอใหญ่กว่ากันมาก
(http://www.paraord.com/new/images/why_extractors.jpg)
ลักษณะเป็นแท่งกลมสองท่อนต่อกันสอดจากด้านหลัง  อัดสปริงตรงกลาง ส่วนหน้าขยับได้ แต่งปลายให้ทำงานเป็นขอรั้งครับ
ขอรั้งปลอกดั้งเดิมนี้ พาราฯ เรียกว่าเป็น "weakest link" คือจุดอ่อนของปืน 1911 เลยทีเดียว
อ่านเพิ่มที่นี่ครับ  http://www.paraord.com/new/whypara.php (http://www.paraord.com/new/whypara.php) 

ขอบคุณครับอาจารย์

ผมว่าขอรั้งแบบใหม่การทำงานแน่นอนและแข็งแรงทนทานกว่าครับ

เขาเรียก ขอรั้งแบบข้างนอก กับขอรั้งแบบข้างใน(ไม่ใช่สั้น / ยาว)

แบบข้างนอก ไม่ใช่เพิ่งมีนะครับ  มีมานานแล้ว แต่สมิทเอามาปัดฝุ่นทำใหม่แค่นั้นเอง
จำยี่ห้อไม่ได้ว่ายี่ห้อไหนทำเป็นรายแรก

เฉพาะตัวนายสมชายไม่พบว่าแบบเก่ามีข้อเสียอย่างไรครับ...

หากหยอดลูกเข้ารังเพลิงโดยไม่ใช้แม็ก แล้วขอรั้งกระทบจานท้ายบ่อยๆ ทำให้ขอรั้งเสีย... ข้อนี้ไม่เห็นประโยชน์ครับ เราจะหยอดลูกเข้ารังเพลิงกรณีฉุกเฉิน ซึ่งไม่เกิดบ่อยจนขอรั้งเสีย...

หรือหากว่าขอรั้งแบบอยู่ข้างนอกฯ จะจิกจานท้ายได้มั่นคงแน่นอนกว่าแบบซ่อนใน... ก็เห็นพวกปืนแข่งฯเขาก็ใช้แบบซ่อนในกันตั้งนานกาเล ไม่เห็นเปลี่ยนเป็นแบบอยู่ข้างนอกเลยครับ...

ที่นายสมชายไม่ชอบแบบอยู่ข้างนอกคือถอดเอามาล้างยาก ต้องเอาหมุดยึดออกฯ ไม่เหมือนแบบเดิมที่แค่เอานิ้วเขี่ยแป้นท้ายเข็ม+เขี่ยสมอล็อกเข็ม ขอรั้งฯก็หลุดออกมาแช่น้ำมันก้าดแล้วครับ...

ขอรั้งแบบซ่อนในรุ่นใหม่ ๆ ไม่ใช้สลัก  ถอดใส่ง่ายเหมือนกันครับ
อ้อ  ยกเว้นของอันชูตส์ชนวนกลาง  ตัวนั้นถอดง่าย ใส่ยาก   จำได้ว่าตอนใส่ ต้องช่วยกัน 3 คน  คนหนึ่งดันเดือยสปริง  อีกคนใส่ขอรั้ง  คนที่สามคอยดูว่ามันจะดีดไปทางไหน

ขอบพระคุณครับ...

ตรงหน้าที่ของคนที่สามนี่แหละครับ... ฮา