เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

         

               (http://s242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter2/glitterThai/T271009_14C.gif)



คุณเคยแอบรักใครสักคนไหมคะ

คุณเคยไหม... กับการที่ได้แต่แอบรัก แอบฝันอยู่ข้างเดียว

เก็บงำเอาไว้จนสายเกินไป

และเมื่อโอกาสผ่านเลย

เราก็ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ที่หัวใจตลอดกาล

           (http://[url=http://img.kapook.com/image/icon/491-dookdik-2879.gif]http://img.kapook.com/image/icon/491-dookdik-2879.gif[/url])


รักครั้งแรกของฉันเป็นเช่นนั้น

และมันยังทำให้ฉันนึกเสียใจอยู่จนถึงวันนี้

ยังจำได้ถึงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

ยามได้แอบเฝ้ามอง หรือเพียงแค่เค้าเดินเฉียดมาใกล้

ยังจำได้ถึงความเศร้าเมื่อรู้ว่าคงไม่มีโอกาสได้พบกันอีก

ฉันปล่อยทุกอย่างไปแล้วอย่างน่าเสียดาย

หากว่าตอนนั้นฉันได้พูดมันออกไป

ไม่ว่าบทสรุปจะเป็นเช่นไร

อย่างน้อยฉันก็ได้รู้ว่า...ความรักของฉันจะไม่ตายไปพร้อมกับฉันอย่างเงียบ ๆ

แต่มันได้มีโอกาสแสดงตัวอย่างอาจหาญแล้ว


         (http://[url=http://img.kapook.com/image/icon/cs_icon/95969.gif]http://img.kapook.com/image/icon/cs_icon/95969.gif[/url])


หากแต่ว่าคุณกำลังจะปล่อยให้โอกาสของคุณหลุดลอยไป...

ได้โปรดคิดทบทวนอีกครั้ง

ให้ความรักที่เติบโตในใจของคุณ

ได้งอกงามต่อในหัวใจของคนที่คุณรักเถิด

ไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่

อย่างน้อยเขาก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกคุณ

ให้มันกลายเป็นส่วนเสี้ยวหนึ่งของทั้งชีวิตเขาและชีวิตคุณ

เพราะนั้นคือประสบการณ์หนึ่งที่คนสองคนได้เคยมีร่วมกัน



             (http://hilight.kapook.com/img_cms/dookdik/0803250415765317.gif)


คุณเคยแอบรักใครสักคนไหม

แล้วเคยนึกสงสัยไหม...

บางทีคุณเองก็อาจจะเป็นที่รักของใครสักคน

โดยที่คุณไม่รู้ตัวเลยก็ได้ (http://women.kapook.com/view6444.html)

อย่าไปให้ความสำคัญกับใครบางคน..  เมื่อคุณ เป็นแค่ทางเลือกของเขา

สัมพันธภาพจะดีที่สุด  เมื่อทั้งสองฝ่าย ให้ความสำคัญกัน อย่างสมดุล

เก็บมาจาก Fwd Mail  เหมือนกันครับ.  :D

แอบแปลว่าไม่เปิดเผย เรารู้แต่เค้าไม่รู้ ไม่กล้าบอกกลัวเค้าไม่สนใจ กลัวไปทุกอย่าง ฮ่าๆๆ

ไม่ลองไม่รู้นะครับ อกหักดีกว่าไม่ทำอะไรเลยนะครับเป็นผมผมจะแสดงออกให้เค้ารู้หรือบอกเค้าไปเลย.. :VOV:

        เคยครับ  ........   

บางทีมันก็ก้าวข้ามอารมณ์และความกลัวที่มีอยู่ได้ยาก ก็ได้แต่แอบต่อไป  :)

เคยครับ  ตอน ปวช. มีความสุขมากครับ  แค่แอบมองก็มีความสุข

 :D เคยครับ... ตอนนี้ก็ยังแอบรักใครบางคนอยู่

แก่ๆ อย่างผมยังเป็นเลย น้องๆสมัยนี้น่ารักจังเลย

  อาการนี้ เคยแน่นอนครับ แต่ก็ไม่เคยแสดงออกมาให้เขารู้ จนเดี๋ยวนี้ เขาแต่งงาน
มีลูกสองคนไปแล้ว

เคยครับ  แต่มันผ่านมาแล้วครับ  :~)

รักในซีเมเจอร์ (http://www.youtube.com/watch?v=qRCRJrAyeu8#normal)

ใช่เลยครับ เพลงนี้ ยุคผมเลย

แอบรัก กับแอบชอบไม่เหมือนกันครับ

ถ้าแอบชอบ  ก็แอบชอบต่อไปครับไม่ต้องไปคิดอะไรมาก ให้ชื่นให้ชม ไปเรื่่อยๆเหมือนคลั่งศิลปิน

แต่ถ้าแอบรักนี่ ผมแนะนำใหุ้ลุยครับ อย่าประวิงเวลา อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ครับ ฮ่าๆ

อืมมมมมมม........กระทู้นี้ทำให้เราย้อนกลับไปได้ตั้ง 40 ปี ::005::

+1 ให้ จขกท.ครับ

 :VOV:เคยค่ะ....แต่ก็คิดเช่นเดียวกับ ท่าน Ro@d  ที่ว่า (อย่าไปให้ความสำคัญกับใครบางคน..  เมื่อคุณ เป็นแค่ทางเลือกของเขา

สัมพันธภาพจะดีที่สุด  เมื่อทั้งสองฝ่าย ให้ความสำคัญกัน อย่างสมดุล ) ก็เลยอยู่กับงานจนจะหมดหมดหวังแล้ว   อิอิ ::011::

เคยครับ บ่อยด้วย เป็นรักที่บอกไม่ได้

วัยขนาดนี้แล้ว เลยจุดคิดไปแล้วครับ  ;D

เคยแต่แอบรักทีละหลายๆคนนะครับ

เเอบรัก เเอบคิดถึง :D :D

เคยครับ...

จ้า พ่อยอดนักรัก

ผมเคยแต่ยังคิดถึงแฟนเก่าที่เธอบอกขอเลิกผมไปครับ... :'(

   หัวอกเดียวกันเลยนะครับเนี่ย  ::004:: ::004:: ::004::

ประจำเลยครับ เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอยู่  ไม่รู้เป็นไรเหมือนเจอคนที่ใช่เมื่อมันสายไปแล้ว   :~)

การห้ามใจไม่ให้รักนั้นยากนัก แต่คงเทียบไม่ได้กับการห้ามใจให้ลืมรักเพราะย่อมยากกว่า

                น้าหนองพูดเหมือนคนกำลังอกหักเลยอ่ะ

...ผมก็เคยครับ เลยขออนุญาตเอาเพลงของพี่สาวผมมาฝากครับ...  ;D ;D ;D


---------------------------------------------


มุมหนึ่งของหัวใจ - วิยะดา โกมารกุล ณ นคร

 

เขาและเธอก็รักกันดี
เมื่อเห็นเธอมีความสุข ฉันเองสุขใจยิ่งกว่า
แต่ก้อมีบางครั้งต้องอาจมีน้ำตา
ที่ฉันไม่ได้เกิดมาเป็นเขา

เพราะเจอเธอเมื่อสายเกินไป
ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ครอบครองใจเธอทั้งใจ
จะขอเพียงมุมเล็กมุมหนึ่งในหัวใจ
ไม่หวังจะยืนอยู่กลางใจเธอ

อยากขอแค่คิดถึงกันหน่อย
ว่ามีคนเฝ้าคอยและยังรอรักเธอเรื่อยไป
จะขอเป็นส่วนที่เล็กที่สุดในหัวใจ
จะมีฉันได้ไหมข้างในใจเธอ

จะขอเป็นส่วนที่เล็กที่สุดในหัวใจ
จะมีฉันได้ไหมข้างในใจเธอ

แค่มีฉันสักนิดข้างในใจเธอ


---------------------------------------------

ฃ


ha ha เคย....แอบ ..แล้วยังคงรักเขาเสมอครับ  555555555555555 ตอนไปนอนค่ายลูกเสือ "ศรีราชา" ตอนนั้นพวกเรา "แก่น"
เพื่อนๆเขานอนแล้ว  พวกเรายังคงตื่นสถานที่  ไม่ยอมหลับนอน  แอบไปขโมยมะม่วง ที่เขาปลูกไว้และเริ่มสุกมากินกัน 555555
ถูกจับได้  ครู(พี่คนนั้น)   ให้พวกเราวิ่งรอบสนาม  เราก็ยังคงคิดถึงเธอ(พี่)  คนนั้นอยู่ 55555555555555555555555
เมื่อก่อน กทม. เขามีศูนย์เยาวชน หลายแห่ง ไว้ให้เด็กชาย"วัยแตกเปลี่ยว" ไว้เป็นที่ระบายออก  5555 นานมาแล้วขอรับ 55555

      อ้าว น้า wag กับผมเคยนอนที่เดียวกันด้วย ปีเดียวกันหรือเปล่าน๊อ

ได้ไง....ผมยังต้องเปิด Love Again ของ John Denver ฟังบ่อยๆเลย  :VOV:

อยากบอกว่า เคยแอบครับ  และยังจำความรู้สึกที่แอบได้ ว่าอึดอัดขนาดไหน

แต่พอโตมา  เนื่องจากจำได้ และเกลียดความรู้สึกที่แสนจะอึดอัด  เสียดาย ดูถูกตัวเอง

มีแต่เสียงในหัวว่า ไอ้ปอด ไอ้ขี้ขลาด ....... หลังจากนั้น  ไม่เคยแอบอีกเลย

ถ้าชอบ  ถ้ารัก  เป็นต้องทำให้เห็น  อย่างน้อย มันไม่มีเสียงจากตัวเองมาทำให้รู้สึกไม่ดีอีก... ;D

ผมได้ข้อคิดดีๆจากเพื่อนสมัยยังเรียนอยู่ครับ  ตานี่โดนคนสวยประจำรุ่นเขาเข้ามาเจาะจ๊ะมาหัดบริหารเสน่ห์แล้วก็เลยหลงเขามากมายสุดท้ายยัยนั่นเลี้ยวไปทางอื่นเลยอกหักชักจะตายเสียให้ได้   เย็นนั้นหลังจากหมดเหล้าไปแบนนึงก็ชวนเพื่อนในก๊วนไปโรงน้ำชา  อีกวันมาเรียนหน้าสดใสไร้ราคี  ล้างอกล้างใจใหม่เอี่ยม


                รุ่นเรานี่เลิกหลงรักใครได้แล้วครับ  ชอบใครก็เข้าไปลุยเลยครับ

                                              เมื่อก่อนอาจจะเป็นแต่ถ้ามีใครในใจแล้วก็ไม่เคยคิดจะมีใครอีก
 
ภรรยาก็คือคนที่ผมแอบรักเค้าในตอนนั้น(ตอนนั้นผมเรียนอยู่ม.3 ส่วนเค้าอยู่ ม.1) จนแต่งงานมาถึงปัจจุบันครับก็ยังรักกันเหมือนเดิมแม้จะมีอะไรๆเปลี่ยนไปบางก็ยังคงเดิม :D

คนที่ไม่เคยแอบรักใคร หรือไม่เคยอกหัก คือคนที่ไม่รู้จักคำว่ารักไง

...เอาความประทับใจมาแบ่งปันครับ...

รักนี้ดั่งนิยาย....

ภาคแรก.........

บ่าว เป็นหนุ่มชาวสมุทรปราการวัยยี่สิบปลายๆ มีฟาร์มกุ้งของตัวเองที่ต้องดูแล และยังมีกิจการอื่นๆอีกบ้าง เช่นขายหิน ไม้กระบอก ไม้รวก

บ่าวจะล่องเรือเอี้ยมจุ๊นสองคนกับน้องชายจากสมุทรปราการเลาะชายฝั่งทะเลไปเข้าปากแม่น้ำแม่กลอง แล่เรือทวนน้ำจากแม่กลองไปราชบุรีเพื่อซื้อหินที่ท่าหินซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำที่ตัวเมืองราชบุรี แล้วแวะซื้อไม้ไผ่และไม้รวกที่มีขายอยู่ที่ท่าไม้ใกล้ๆกันเอาไปขายที่สมุทรปราการ

ตั้งแต่ครั้งแรกที่บ่าวแวะซื้อไม้รวกและไม้ไผ่ที่ท่านั้น บ่าวสังเกตเห็นหญิงสาวคนหนึ่งในวัยยี่สิบต้นๆ เป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง แต่ท่าทางเธอขยันช่วยครอบครัวค้าขาย เพราะมากี่ครั้ง ก็จะเห็นหญิงสาวช่วยพ่อแม่ค้าขายอยู่ทุกครั้ง

 

เป็นเวลานานที่บ่าวแวะซื้อไม้จากท่านี้เป็นประจำทุกเที่ยวที่มา ไม่เคยเปลี่ยนไปซื้อท่าไหนเลย และได้พบกับเธอ "สาว" ทุกครั้ง แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรกันเลย

เนื่องจากทราบว่าพ่อแม่หวงลูกสาว แต่อะไรจะห้ามความรักได้ ในเมื่อทั้งสองคนที่ได้แค่สบตากันเท่านั้นต่างก็มีความรู้สึกตรงกันทั้งที่ไม่เคยคุยกันสักครั้ง

วันหนึ่งบ่าวแวะมาซื้อไม้อีก วันนี้เขาตัดสินใจที่จะบอกความในใจให้สาวได้รับรู้ ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรก็ตาม แต่บ่าวก็แอบมีความหวัง เพราะสายตาสาวเจ้านั้นไม่มีแววของความรังเกียจเลยแม้แต่น้อย แล้วเวลานั้นก็มาถึง เมื่อสาวเจ้าขนไม้รวกมาส่ง พอเดินเฉียดเพราะบ่าวตั้งใจ

บ่าวกระซิบเบาๆพอได้ยินกันสองคนด้วยคำพูดคำแรกที่พูดด้วย " คิดถึงนะ" ความรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อย หัวใจชุ่มชื้นไปด้วยความสุข

สาวเจ้าก็คงรู้สึกไม่แพ้กัน เพราะบ่าวสังเกตได้ว่าหล่อนอาย แต่ก็เก็บอาการเพราะกลัวสายตาพ่อกับแม่อยู่ ก่อนจะถอยเรือออกจากท่า

บ่าวเห็นสายตาที่ส่งมาของสาวเจ้าอีกครั้ง......ช่างเป็นสายตาที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นและเริงร่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตวัยหนุ่มของบ่าว

ตั้งแต่วันนั้นบ่าวนอนหลับอย่างมีความสุข ทรมานนิดๆกับความคิดถึง แต่มันช่างเป็นความทรมานที่เปี่ยมด้วยความสุขเสียนี่กระไร
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา สาวเจ้าก็เฝ้าชะเง้อมองเรือ เมื่อไรหนอเขาจะมา เวลาช่างเชื่องช้าเหลือเกิน เวลาล่วงเลยไปนานวันอย่างที่เป็นอยู่

ความรักเกิดแล้ว สองเราเข้าใจกันแล้วทางสายตา บ่าวรู้แล้วว่านี่คือคนที่เขาต้องการใช้ชีวิตร่วมด้วยไปชั่วชีวิต แล้วจะมีทางใดเล่าที่จะทำให้เป็นเช่นนั้น

ในที่สุดบ่าวตัดสินใจเข้าไปคุยขอแต่งงานกับแม่ของสาวเจ้าโดยไม่ได้บอกให้สาวเจ้ารู้ล่วงหน้า เพราะคุยกันไม่ได้ บอกความในใจและความต้องการของตน

แม่ของสาวเจ้านิ่ง และตอบแบบนิ่งๆ โดยหลอกบ่าวว่า มีหนุ่มแบ๊งค์จับจองไว้แล้ว และจะมาขอเร็วๆนี้ จะด้วยไม่ชอบบ่าว หรือยังไม่อยากให้ลูกสาวออกเรือนก็ไม่มีใครเดาได้แต่ที่แน่ๆคือแม่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้สาวฟัง จึงมีเพียงสาวคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย

หัวใจบ่าวแตกสลายทันที สาวเจ้ามีคนรักแล้วทำไมจึงส่งสายตาเช่นนั้น เกิดความสับสนในใจ น้อยใจ ทำไมสาวเจ้าไม่แสดงให้รู้แต่ต้นว่าไม่รับไมตรี รู้สึกเสียหน้า

หัวใจมันแตกสลายจริงๆกับรักครั้งแรก บ่าวเดินลงเรือ ถอยเรือออกจากท่ากลับบ้านโดยไม่หันไปมองสาวเจ้าเลยแม้แต่น้อย และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่แวะมาที่นี่อีกเลย

และบ่าวก็ทำเช่นนั้นจริงๆ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สาวเจ้าชะเง้อมองเรือเอี้ยมจุ๊นลำนั้นทุกวัน เขาหายไปไหน เขาเป็นอะไรไปหรือเปล่า หรือเขามีคนอื่น หรือ.............

สารพัดคำถามที่ผุดขึ้นในใจ มันกัดกร่อนและทรมานเหลือเกิน ป่านนี้เขาคงมีคนอื่นไปแล้วกระมัง เวลาล่วงเลยไปหลายปี เลิกชะเง้อมองเรือเอี้ยมจุ๊นลำนั้นเถอะสาว เขาคงไม่มาแล้วหละ

ภาคจบ.............

นานมากแล้ว " สาว"ยังเป็นหญิงที่อยู่กับเหย้าเฝ้าแต่เรือน เพราะไปไหนด้วยตัวเองไม่เป็น ขับขี่รถไม่ได้ จึงอยู่แต่บ้านไม่ไปไหน สังคมของหล่อนคือบ้านเท่านั้น และสายน้ำหน้าบ้านที่ต้องเห็นทุกวันคือเครื่องตอกย้ำความรัก ความคิดถึง ที่ดูเหมือนไม่มีวันรู้ว่าทำไมเขาจึงจากไป และแม่ของสาวก็จากโลกนี้ไปพร้อมกับความลับที่สาวไม่รู้ตลอดกาล

บ่าวก็ยังเป็นบ่าวคนเดิม ทำงาน งาน และงาน ที่แน่วแน่คือไม่ไปท่าไม้นั้นอีกเลย มันทรมานหัวใจที่พบรักครั้งแรกของชายหนุ่มจนเกินจะยอมรับ

ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับหนุ่มธนาคารคนนั้น พร้อมหน้าทั้งพ่อ แม่ ลูก

ณ งานราชบุรีไชน่าทาวน์ 2009 เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา เป็นเวลาที่ล่วงเลยมาจากเหตุการณ์ของ "บ่าว" และ "สาว" ดังที่กล่าวมาแล้ว 20 กว่าปี.................โอ....พระเจ้า...........

สาว ยังคงเป็นแม่บ้านแม่เรือนเหมือนเดิม ไม่ได้ไปไหนกับเขา น้าของสาวจึงชวนสาวไปเปิดหูเปิดตา มารับพาไปเดินชมงานไชน่าทาวน์ และในขณะที่เดิมชมงานอยู่นั้น

สาวเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งโดยบังเอิญ คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นคนคุ้นๆ สาวมองเพ่งอย่างตั้งใจ ชายผู้นั้นมากับครอบครัว ทั้งลูกและภรรยา มองชัดๆ ใช่แน่นอน

เขาคือน้องชายของพี่บ่าวคนที่ล่องเรือมากับพี่บ่าวทุกเที่ยวนีนา สาวตัดสินใจร้องทัก เขาหันมา โอ ใช่จริงๆด้วย

การสนทนาเริ่มขึ้น ความลับกำลังถูกเปิดเผย สาวเริ่มรับรู้ถึงสาเหตุที่ "เขา" จากไปโดยไม่ร่ำลา และที่รู้มากกว่านั้นคือ

"เขา" ยังคงเป็นคนเดิม ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับสาวคนไหน ไม่มีคนใหม่ ยังครองความเป็นโสดตลอดมา และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องที่จบไปเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว.....

เรื่องราวเมื่อคืนที่งานไชน่าทาวน์ ได้ถูกถ่ายทอดไปถึงบ่าว เริ่มมีการติดต่อกันอีกครั้ง บ่าว ติดต่อกับสาว และแวะมาหาสาวที่บ้าน เหมือนมาค้นหาความจริง และความมั่นใจ

ว่าที่ได้รับฟังมานั้นไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่เคยมีหนุ่มแบ๊งค์คนไหนมาข้องแวะเลย ไม่เคยมีใครเลย

" เรามาแต่งงานกันนะ ผมอยากให้คุณมีลูกให้ผม" บ่าวบอกสาว

แน่นอน หล่อนไม่ขัดหรอก แต่............. " สาวไม่มีมดลูกแล้ว มีปัญหาสุขภาพต้องตัดทิ้งไปแล้ว"

บ่าวหมดหวังมีลูกแล้วหละ

" ตอนนี้สาวก็เป็นมะเร็งกล้ามเนื้อ เพิ่งตรวจพบ"

สาวตัดสินใจบอกทุกอย่างให้บ่าวรู้

ความเงียบเข้ามาครอบงำชั่วขณะ

" ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไร.... ผมจะดูแลคุณเอง"

ความในใจของบ่าวที่เผยออกมา

" เป็นความผิดของผมที่ทิ้งผู้หญิงคนหนึ่งให้รอคอยมาชั่วชีวิต โดยไม่มีความผิดอะไรเลย ผมจะดูแลเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้" 

สั้นๆ แต่ได้ใจความ และวันนี้ เจ้าสาว ในวัย 43 ปี และเจ้าบ่าว ในวัย 49 ปี ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขที่สุดในโลกครับ

 

**************************

เจ้าสาว

งานแต่ง

งานแต่ง

คู่บ่าวสาว

 ::002::ซึ้งตามเลย...สุดยอดครับพี่Sting

 ::014::ขออวยพรให้บ่าว-สาว มีความสุขตลอดไป สมกับ 20 ปี ของการรอคอยครับ 

เนื้อคู่กันถึงแม้ว่าจะมีอุปสรรคอย่างไรก็ตาม สุดท้ายก็ย่อมหนีกันไม่พ้น.... :)