เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

      สมมุติเหตุการณ์นะครับ  เกิดมีการทะเลาะวิวาทกันแล้วฝ่ายตรงข้ามมีอาวุธปืนแล้วชักออกมาข่มขู่  ที่นี้มี 2 กรณีน่ะครับ 1.ชักอาวุธปืนขึ้นมาแล้วชี้ปืนมาที่เราแล้วนิ้วชี้เข้าโกร่งไกปืน    กลับ 2. ชักอาวุธปืนขึ้นมาแล้วชี้ปืนมาที่เราแล้วนิ้วชี้อยู่นอกโกร่งไกปืน แบบนี้ทางกฎหมายจะว่า แบบที่1 เป็นการพยายามฆ่าหรือเปล่า กับ แบบที่ 2 เป็นการข่มขู่หรือเปล่าครับ รบกวนพี่ ๆหน่อยน่ะครับ ::014::

รอฟังเช่นกันครับ
ท่านนักกฎหมายช่วยแนะนำนิดนึงครับ ::014::

(http://a.imagehost.org/0510/3024f17730.jpg)


(http://i.imagehost.org/0894/untitled_15.jpg)


(http://i.imagehost.org/0054/untitled_1.jpg)



(http://a.imagehost.org/0480/cats1.jpg)

ถึงพี่ ฟอ สระไอ๊ซ์ วอ สระอัน  แก้ไข จากโก่งไกล เป็น โกร่งไก แล้วครับ (ตอนพิมพ์ก็ระวังไว้อยู่แล้วนะเนี่ย) ขอบคุณครับ

รับใช้ด้วยความยินดีครับ  คริ คริ

อย่าไปมีเรื่องเลยครับ... ข้อเท็จจริงข้างถนนกับข้อเท็จจริงที่นำสืบบนศาลนั้นอาจเหมือนกัน หรือไม่เหมือนกันก็ได้ครับ...

นิ้วชี้อยู่ในโกร่ง หรืออยู่นกโกร่ง  ถ้าชักปืนออกมาขู่ก็ต้องถือว่าระดับเดียวกันละครับ  เพราะแค่ขยับนิดเดียวนิ้วมันก็เข้าไปแตะไกแล้ว
และต่อให้คนที่ชักปืนออกมาขู่นั้น นิ้วชี้ด้วน  ก็จะอ้างไม่ได้ว่าเอาปืนออกมาแกว่งๆ ชี้หน้าชาวบ้านเล่นแค่ขู่ ยิงจริงไม่ได้

เป็นในเมกายกปืนมาขู่ ถึงนิ้วจะอยู่บนไกหรือไม่  ก็ตายคือกัน ;D

เวลานั้นผมคงไม่รอดูครับว่านอกหรือใน และคงไม่มีใครรอดู ใส่เกียร์ไฮสปีดวิ่งหนีก่อนแล้วครับ ::005::

ผมถามจริงๆนะครับว่าถึงเวลานั้น ท่านจะมาดูว่าเขาเอานิ้วโกร่งไกหรือเปล่าอีกหรือเป็นผมวิ่งแล้ว แต่ถ้าเป็นโจรเข้าบ้านผมเห็วว่าเขาควักอะไรออกมาที่คล้ายปืน ผมก็ยิงไปก่อนแล้ว ที่บ้านมีลูกเล็ก ถ้าผ่านผมไปได้คงไม่ดีแน่น

อืมม์...งานเข้าแบบนี้ผมว่าคิดไว้แค่จะสวนหรือจะหลบก็พอ...แต่หากจะต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันจริง ๆ แบบ Case นี้ละก้..คนตายพูดไม่ได้หรอกครับ....

          ถ้ามีเจตนากระทำผิดกฎหมายแล้วนิ้วจะอยู่ในโกร่งไกหรือไม่  ผลในทางกฎหมายไม่ต่างกันครับ  เพราะการกระทำในลักษณะดังกล่าวถือว่าใกล้

เคียงกับการกระทำความผิดสำเร็จแล้วเหลือเพียงแค่เอานิ้วเหนี่ยวไกเท่านั้นเอง  ส่วนจะเป็นความผิดฐานใดบ้างนั้นต้องดูข้อเท็จจริงเป็นเรื่อง ๆ ไป

ครับ

          ยกตัวอย่างง่าย ๆ นะครับ  กรณีแรก  นาย ก.  ยกปืนเล็งไปที่  นาย  ข.  โดยเอานิ้วเข้าไปในโกร่งไกแล้ว  แต่ข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า  นาย  ก.

แค่ต้องการยกปืนขึ้นขู่  นาย  ข.  เท่านั้น  แต่ไม่ได้ยิง  นาย  ข.  ทั้ง ๆ ที่มีโอกาสจะยิงได้  เมื่อ นาย  ข.  ตกใจวิ่งหนีไป  นาย  ก.  ก็ปล่อยให้  นาย  ข.

หนีไปโดยไม่ได้ไล่ติดตาม  นาย  ข.  แต่อย่างใด  จากนั้น  นาย  ก. ก็เก็บปืนใส่ซองเดินหันหลังกลับบ้านไป  กรณีเช่นนี้มีคำพิพากษาฎีกาหลายเรื่อง

พิพากษาไว้ว่าไม่เป็นความผิดฐานพยายามฆ่าครับ  เพราะรูปคดีเห็นได้ชัดเจนว่า  นาย  ก.  ไม่ได้มีเจตนาจะใช้ปืนยิง  นาย  ข.  ให้ถึงแก่ความตาย  มี

เจตนาเพียงจะข่มขู่  นาย  ข.  ให้เกิดความกลัวเท่านั้น  แต่อาจเป็นความผิดฐานทำให้ผู้อื่นเกิดความกลัวหรือความตกใจโดยการขู่เข็ญ  ตามประมวล

กฎหมายอาญา  มาตรา  ๓๙๒  ได้ 

          กรณีที่สอง  เปลี่ยนข้อเท็จจริงเป็น  นาย  ก.  เห็น  นาย  ข.  ซึ่งเป็นคู่อริเก่าเดินผ่านมา  นาย  ก.  จึงชักปืนขึ้นมาแล้วเล็งไปที่  นาย  ข.  โดย

นาย  ข.  ไม่ทันรู้ตัว  แต่ยังไม่ทันจะเหนี่ยวไกเพียงแต่เอานิ้วทาบไว้นอกโกร่งไกเท่านั้น  เป็นจังหวะเดียวกับที่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจเดินผ่านมาพอดี 

นาย  ก.  เกิดความกลัวว่าหากยิง  นาย  ข.  ไปแล้วอาจถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมได้  นาย  ก.  จึงลดปืนใส่ซองแล้วเดินกลับบ้านไป  ซึ่งกรณีนี้ถือว่า

นาย  ก.  มีเจตนาฆ่า  นาย  ข.  ตั้งแต่แรก  และได้ลงมือกระทำไปเกือบสำเร็จแล้ว  เหลือเพียงแค่เหนี่ยวไกยิงเท่านั้น  แต่มีเหตุปัจจัยภายนอกมาขัด
 
ขวางทำให้ไม่สามารถเหนี่ยวไกยิง  นาย  ข.  ได้  กรณีนี้  นาย  ก.  ต้องรับผิดฐานพยายามฆ่า  นาย  ข.  ตามประมวลกฎหมายอาญา  มาตรา  ๒๘๘

ประกอบมาตรา  ๘๐  ไปเต็ม ๆ ครับ

          พอจะเห็นรึยังครับว่าข้อเท็จจริงต่างกันนิดเดียวผลในทางคดีและโทษต่างกันลิบลับ  ดังนั้นบางกรณีก็ยากที่จะฟันธงได้  ต้องดูข้อเท็จจริงอื่น

ประกอบเป็นเรื่อง ๆ ไปด้วยครับ

แล้วถ้าชักขึ้นมาดึงสไลด์แล้วส่งให้คนอื่นเอาไปเก็บโดนข่มขู่หรือพยามยามฆ่าครับ

การที่จะเป็นความผิดในทางอาญานั้น   เจตนาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญครับ
ถ้าพิสูจน์จากพยานหลักฐานได้ว่าผู้กระทำมีเจตนาเช่นใด  ก็ต้องมีความผิด
อย่างนั้นครับ เช่น  เจตนาข่มขู่  เจตนาฆ่าแต่ความผิดไม่สำเร็จ 

และที่สำคัญที่จะต้องตระหนักไว้ให้มาก ฯ  คือ       
คำพิพากษาของศาลนั้น  ย่อมมีผลเฉพาะคดีนั้น ฯ  ไม่มีผลเป็นการทั่วไปครับ
การศึกษาแนวคำพิพากษาของศาลจึงเป็นการศึกษาในแนวทางที่ว่าข้อเท็จจริง
เป็นอย่างนี้   ศาลเคยมีคำพิพากษาเป็นอย่างนี้
อย่าศึกษาข้อเท็จจริงจากคำพิพากษาเพื่อเป็นแนวทางในการทำความผิด
และไม่ต้องรับโทษ  นะครับ

ในการดำเนินชีวิต ถือหลักง่าย ฯ ว่า ถ้ามีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น ขอให้ใช้สติ 
และกระทำป้องกันเท่าที่จำเป็นและพอสมควรแก่เหตุ  แล้วศาลท่านจะปราณี
เราเองครับ     

::014::

ถ้าโจทย์มาแค่ที่ให้ ในความเห็นผม ถ้าอยู่ในโกร่งไก อันนี้มาพยายามแล้วครับ แต่อยู่ข้างนอกอันนี้น่าจะยังไม่เข้าข่ายพยายามครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับเจตนาเป็นหลักใหญ่เพราะกฎหมายอาญาดูเจตนาเป็นหลัก แต่จะสืบอย่างไรละว่าว่าไม่มีเจตนา สืบยากอยู่ครับ แบบว่ามีโอกาศแต่ไม่ทำต่อ ก็ดูได้ว่าพยายามและข่มขู่ก็ได้ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริง ทางทีดีอย่าเอาตัวเอาเป็นตัวอย่างในคำพิพากษาดีที่สุดครับ 

เห็นเขาชักปืนออกมา ก็วิ่งแล้วครับ จะรอดูนิ้วเขาก็คงไม่ไหวครับ
แต่ถ้าเป็นโจรเข้าบ้านมา อย่าว่าแต่ปืนเลยครับ ชักมีดปอกผลไม้ออกมาผมก็ยิงครับ

Yoshiki_Silencer - รักในหลวง   ขอบคุณครับ

ถ้าตามตำรากฎหมายเลย ยกปืนขึ้นมาจ้องเล็ง  แม้นิ้วยังไม่ต้องเข้าโกร่งไก เป็นพยายามฆ่าแล้วครับ ถือเป็นการกระทำที่ไกล้ขั้นสุดท้ายแล้วครับ ไม่ต้องรอให้นิ้วเข้าโกร่งไกก่อนครับ

ส่วนในทางพิสูจน์ข้อเท็จจริง ก็ตามที่ Yoshiki_Silencer ว่าเลยครับ   ::002:: ::002::