เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

พี่ๆครับ ขอคำเเนะนำว่าผมควรที่จะเเต่งไกปืนให้มันเบาลงกว่านี้ดีหรือเปล่าครับ เพิ่งยิงไป 200 นัด ได้มาเมื่อเดือนที่เเล้ว รู้สึกว่ามันเเข็งจริงๆ
ผมใช้ S&W M642 จะทำให้ยิงได้ดีขึ้นหรือนิ่มลงได้มั๊ยครับ เเล้วถ้าควร พอจะมี้นเเนะนำ หรือว่าช่างท่านใดเก่งๆ
ขอบคุณครับ

ปืนสำหรับพกซ่อน ไว้ป้องกันตัว...

ไม่น่าจะแต่งไกให้เบาครับ...

เอาแค่ปัดเงาหน้าสัมผัสและยิงแห้งให้ไกลื่นหน่อยก็พอครับ... :D

ปืนแบบนี้ไม่น่าแต่งไกให้เบามากนะครับ ผมมี M36 สองนิ้ว ไกเดิม ๆ ไม่เคยไปยุ่งกับมันเลย แต่ก็ยิงได้ดีครับ

ปืนของท่าน เป็นปืนพกพา ใช้งานอย่างแท้จริง 
ปืนของท่าน เขาออกแบบมาให้น้ำหนักไกปืน เหมาะสำหรับใช้งาน  น้ำหนักไกปืนใช้งาน โดยหลักแล้ว เขาทำให้แข็งไว้ เพราะเวลาใช้งาน ภาวะจิตใจของคนยิง จะต่างจากเวลาเอาปืนเข้าสนามไปหลับตาซ้าย เล็งตาขวา ค่อยบีบ ๆๆๆๆๆๆ  โป้ง ..... การทำอย่างนี้ ไม่ใช่วัตถุประสงค์ในการสร้างปืนของท่าน
ปืนของท่านมีไว้เวลา ต้องการจะยิง ก็ต้องตั้งใจเหนี่ยวกันจริงๆ มันถึงจะโป้ง ออกไป 
การแต่งไกปืนนั้น เขานิยมไว้กระทำกับปืนแข่งขันนะครับ  กล่าวคือ ปืนแข่งขันนั้น  ผิดพลาดไป ลั่นหรือไม่ลั่น ก็แค่แพ้ หรือชนะในเกมส์การแข่งขัน
แต่ปืนของท่านในลักษณะนี้ เป็นปืนใช้งาน ผิดพลาดอย่างไร เดิมพันกันด้วยชีวิต เดิมพันกันด้วยอิสระของผู้ยิงเลยทีเดียว
เพราะการแต่งไกปืนนั้น คือการทำให้นิ่ม 
การทำให้นิ่ม ก็ทำกันอยู่ ก็คือ ทำให้สปริงไก อ่อนลงหน่อยหนึ่ง ผลดีคือ ไกเบา และนิ่มลง  ผลร้ายที่อาจเกิดขึ้นคือ เมื่อเหนี่ยวไกยิงปืนแล้ว ไกปืนไม่ยอมคืนตัวกลับออกมา หรือคืนออกมาแต่ไม่ค่อยสะดวก จะส่งผลต่อการยิงในนัดต่อไป คือเหนี่ยวแล้วหวืด
การทำให้นิ่มอีกอย่างก็คือ ผ่อนแรงสปริงนกปืนเสียหน่อย ผลดีคือ ยิงแล้วรู้สึกนิ่มนวลดี   ผลร้ายที่เกิดขึ้นคือ เมื่อสปริงนกนิ่มลง เวลาเจอแก็ป ท้ายกระสุนที่หนาๆ เข้าหน่อย  พอเหนี่ยวไกปืนสับนกปืนลง.....แชะ.......กลายเป็นฝ่ายตรงข้าม อมสมเด็จวัดระฆังไว้ในปากเสียอีกแน่ะ .......
เพราะฉะนั้น ปืนใช้งาน แข็งๆ เดิมๆ ไว้ก่อนแหละครับดีกว่าครับ

ลองไปแปลภาษาอังกฤษ ในแผ่นกระดาษที่ใส่มาในซองอะไหล่อาวุธปืนแต่งจากอเมริกาดูซีครับ เช่น อะไหล่ของสปริงนกสับ ของปืน 1911
ผมเคยแปลเล่นๆ แบบกระเหรี่ยงไว้ใจความว่า อะไหล่นี้ เป็นอุปกรณ์การแข่ง ทางบริษัท จะไม่รับผิดชอบ หากเอาไปใส่ปืนท่านแล้ว สับไม่แตก จะมาฟ้องร้องบริษัทให้รับผิดชอบในความไม่แตกของกระสุนนั้นไม่ได้นะครับ

เข้าใจเเล้วครับ กระจ่างเลย คงเเบบเดิมมั่นซ๊อมให้ชินมือ
ขอบคุณทุกคำเเนะนำครับ

ยินดีด้วยครับที่ท่านเข้าใจ  เอ็ม 36 ด้ามเหลี่ยม  หน้าไกปืนเป็นลายกันลื่นแบบคมๆ เหนี่ยวบ่อยๆ พาลเลือดสาด  เคยเป็นอาวุธประจำกายของผม ที่ต้องเอาไปฝึกยิงถึง 400 นัด  ภายในเวลาแค่ 3 วัน เพื่อความชัวร์ เจ้าของเดิม เขาไปแต่งแบบที่ผมว่า แต่งให้เบา ผลปรากฎ ไกไม่คืน สับไม่แตก
ผมก็เลยต้องเอากลับไปคืนชีพให้มันใหม่ ทำสปริงใหม่ทั้งสองจุด แล้วใส่เข้าไปให้มันแข็งเหมือนของเดิม ปรากฎว่า ผลการยิงเป็นที่น่าพอใจ ชนิดครูฝึกท่านยิ้มออกแหละครับ ปืนจู๋ สองนิ้ว ยิงระยะ 7-15 หลา ไม่เป็นรองปืน 4 นิ้วเลยแหละครับ แล้วระยะยิงกันจริงๆ ก็ไม่เกิน 7-15 ที่ว่าอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น อีหนูของท่าน เอาลั่น เอาชัวร์ไว้ก่อนดีกว่าครับ  เรื่องแม่นไม่แม่น ไกหนัก นกแข็ง ถ้ายิงใช้งานแล้ว ไม่ค่อยมีส่วนเท่าไหร่หรอกครับ
เว้นแต่ไปหลับตาซ้าย ยกปืนขึ้นแนว เล็ง กลั้นหายใจ แล้วลั่นไก  แบบนั้น ค่อยไปว่ากันอีกทีแล้วกันนะครับ

สวัสดีครับท่านเต่า ณ บางเขน ... มาทีไร ให้ความเห็นเยอะดี ;D

หวัดดีครับท่าน.....ผมรักเพื่อนๆ สมาชิกทุกท่านครับ  เมื่อท่านใด สงสัยอะไร ผมก็อยากเข้าไปคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน  ก็เลยให้ความเห็นเยอะไปหน่อย พอดีเคยเป็นเสมียนทนายเก่า เขาใช้ให้พิมพ์งานเยอะ (พิมพ์แบบไม่ต้องดูแป้น) ก็เลยคิดไปพิมพ์ไป   ความเห็นก็เลยเยอะไปหน่อยครับ ....
มีแค่เจตนาอยากให้เพื่อนสมาชิกได้พูดคุยกันก็เท่านั้นเองแหละครับ กราบขอบพระคุณที่กรุณาเข้ามาทักทายกระผม.....เต่า..บางเขน

ว่าแต่ว่า ท่านมีความสุขและมั่นใจกับ 1911 ของท่านไหมครับ.......

มั่นใจ ....อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยล่ะครับท่าน... ;D ;D

สวัสดีครับคุณTao
มายืนยันด้วยคนครับ ท่านTaoตอบได้ความรู้จริงๆ
ไม่ว่าตอบในกระทู้หรือ PM ก็ตาม
เคยได้ความรู้จากท่านทางPM มาครั้งนึงแล้ว
หวังว่ายังจำกันได้นะครับ
tanuch ครับ

ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ท่านเต่า ยังรับลูกศิษย์อยู่หรือไม่นะครับ ...ว่าจะไปสมัครครับ ;D ;D

ท่านเคยชมโฆษณาทางโทรทัศน์ ที่มีเด็กหญิงคนหนึ่ง นำน้ำใส่ขันเล็กๆ มาให้ชายคนหนึ่ง ที่คาดว่าเป็นคุณพ่อดื่มไหมครับ พอชายยกขึ้นดื่ม มันกลายเป็นขันน้ำขนาดมหึมา ขึ้นมาทันที
ครับ ...... คำกล่าวของท่านเปรียบเสมือน ขันน้ำใบนั้น ไม่มีผิด
ผมยินดี ที่คำพูดของผม ทำให้ท่านเข้าใจอะไรๆ เกี่ยวกับปืน เอ็ม 1911 ได้บ้าง ไม่มาก ก็น้อย
และคำกล่าวของท่านเป็นกำลังใจอันใหญ่หลวง ให้ผมมุ่งมั่น ที่จะคุยกับเพื่อนสมาชิกของเราต่อไป จนกว่าจะพิมพ์แป้นไม่ได้ หรือมองจอมอนิเตอร์ไม่เห็นเพราะตอนนี้ เปลี่ยนแว่นตามา 2 อันแล้ว กราบขอบพระคุณท่านนะครับ ......ถ้าท่านสงสัยอะไร กระผมยินดีตอบ..เพียงแต่ช่วงนี้ ผมถูกงานในหน้าที่รุมล้อมอย่างหนัก ไม่มีเวลาคุยกับเพื่อนๆ  ก็ได้แต่แอบได้ก็แค่ เดือนละครั้ง สองครั้ง นี่แหละขอรับ .......

คุยเป็นเพื่อนกันเหอะครับ  คนรัก 1911 ด้วยกัน อย่ามาใช้คำว่า ลูกศิษย์ลูกหา กันเลยครับ กระผมมิบังอาจ .......ผมแค่คนบ้าปืน คนหนึ่งเท่านั้นเอง

ครับท่านเต่า แค่กระเซ้าเย้าแหย่ ตามประสาคนคิดถึงกันล่ะครับ :D

คุยกันตามประสาคนบ้า (ปืน) ก็ดีครับ... ผมชอบ ;D

ขอบพระคุณที่ท่านกรุณาคิดถึงผมครับ ..... วันไหนว่าง ผมจะรีบเข้ามาทันที อย่างน้อย ยังมีท่านที่จำผมได้อยู่ท่านหนึ่งแหละ ...คนบ้าปืนเหมือนกัน

ถ้าใจรักที่จะแต่งแต่งเลยครับสมิทซะอย่างอะไหล่มีทุกชิ้น   ขุดสปริงเมนสปริงคืนไกคืนไกราคาไม่กี่ตังหรอกครับ(ผมเป็นพวกเงินกินข้าวไม่มีมีแต่เงินซื้อกระสุน) m 642 ต่อให้ลดนำหนักแค่ไหนก็คงไม่ลั่นง่ายๆหรอกครับ   ปืนดับเบิ้ลล้วนช่วงลากไกก็ยาวด้วย  ไกก็หนักเป็นทุนเดิมไม่ตั้งใจจริงลั่นยากครับ  อีกอย่างปืนที่ซื้อมาพกอาจ 30  หรือ 40 ปีไม่มีเลยแม้แต่ครังเดียวที่ได้ใช้งานจริงแต่โอกาสที่จับเข้าสนามยิงกระดาษเล่นมันบ่อยนะครับ   ถ้าไกเบาลงสักนิดกลุ่มแน่นขึ้นแน่ครับ  ยิงต่อเนื่องไม่ลำบากนิ้วด้วย   ผมใช้ชีพ 36 ครับแต่งไกเองด้วยวิธีการตัดสปริงคืนไกอย่างเดียวแต่ก็ไม่แนะนำนะครับเพราะผมก็ลองผิดลองถูกอยู่นาน  ไม่ยุ่งกับสปริงเมนครับนกสับแรงเท่าเดิมไม่ต้องห่วงเรื่องสับไม่แตก  แต่วิธีนี้ปัญหาอาจมีว่าไกไม่คืน  แต่การแต่งปืนเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ครับ  ต้องทำให้พอดีไม่มากไปไม่น้อยไป  และที่สำคัญต้องลองทดสอบการใช้งานด้วย  ประสบการณ์เล่าสู่กันฟังนะครับก่อนนี้ผมก็ลองผิดลองถูกมาพอสมควร  แต่มีความสุขครับเสียเงินซื้ออะไหล่ใหม่บ้างเป็นธรรมดา

ขอบคุณท่านเต่า บางเขน..นานๆจะได้เห็นเข้ามาในกระทู้..ถึงจะไม่บ่อยแต่คุ้มครับ
ต้องนับว่าเป็นเอนไซโคปีเดียของ 1911 (โดยเฉพาะเรื่องโคลท์)อีกคนนึง  ของเวปฯเราครับ ;D
ต้องขออนุญาตเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ

อย่าขอบคุณเลยครับ ..... ผมต้องขอบคุณท่านที่ยังจำกันได้ ผมแค่บ้า 1911 ชนิดขึ้นสมอง อย่าให้เป็นเอนไซโคปีเดียเลยครับ ..ผมมิกล้า
สิ่งที่ได้มาเขียน มาโม้ มาฝอย ส่วนใหญ่ก็มาจากประสบการณ์ตรง แต่งปืนเอง เจ๊ง เสีย ทำผิดทำถูก ผิดเป็นครู ก็เลยเอาสิ่งที่ตัวเองเคยผิด มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง เพื่อเพื่อนๆ จะได้ไม่เสียน้ำตาเหมือนผม ที่ทำให้ของรักของหวง ต้องมีร่องรอย หรือเสียหาย ก็เท่านั้นเองขอรับ กราบขอบพระคุณท่านที่เข้ามาทักทายกันครับผม....

เอาแบบเนื้อๆเลยน๊ะครับ

น้ำหนักไกของ S&W เป็นไปตามกฎหมายของ USA มักจะใส่สปริงคืนไก(รีบาวด์สปริง) มา 21-24 lb.
ถ้าคุณยิงแล้วยังไงก็ไม่คุ้น สามารถเปลี่ยน (เน้นว่าเปลี่ยน) ให้เป็น 12-18 lb. ได้ ราคาสปริงไก ไม่แพงนัก(หาซื้อได้ที่หลังวังฯ)
อย่างผมเองชอบ 15 lb. เพราะกำลังพอดี ไม่เบาเกินไป คืนไกไว ซ้ำเร็ว
ส่วนสปริงสับนกไม่ควรลดน้ำหนัก เพราะปืนป้องกันตัวนกต้องสับแรงๆไว้ก่อน กันแก็ปแข็ง

ความลื่นของปืน ทำได้ 2 อย่างคือ

1. ยิงหรือดราย์ไฟร์ ให้ลื่น กับ
2. ขัดแต่ง (อันนี้ต้องแน่ใจว่าคนขัดต้องขัดได้ถูกจุด-ถูกมุม)

หวังว่าคงได้ประโยชน์ จริงๆครับ

ขอบคุณครับพี่เเป๊กซ์
ผมคงต้องเอาคำของพี่มาใช่เเล้วล่ะ หลังจากที่ได้คำเเนะนำจากพี่ๆสมาชิกมาเยอะพอสมควร
ปรับปืนให้เข้ากับเราหรือปรับตัวเราให้เข้ากับปืน...คงต้องซ้อมให้ชินมือ

ขอบคุณครับพี่อ.เป๊กซ์  :D

ปืนเป็นของเรา เราเป็นคนใช้ ลักษณะการใช้ ความชอบความถนัดในการใช้ไม่เหมือนกัน .... ปรับจนกว่าจะไปด้วยกันได้ดีครับ  ::002::

สปริงเตารีด 15 lbs ก็พอแล้วที่เหลือก็ยิง ยิง เข้าไปเดี๋ยวลื่นปรื๊ด