เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สมมุตินะครับสมมุติว่าเกิดมีเหตุการเหตุการหนึ่งเกิดกับพวกพี่พี่ น้าน้า ลุงลุง โดยที่ตอนนั้นมีอาวุธปืนติดตัวอยู่แล้วจะทำกันอย่างไรเหตุการนี้ก็คือมีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งอยู่แล้วพอดีเราเดินผ่านแล้ววัยรุ่นกลุ่มนี้ได้เข้ามาหาเรื่องเราและได้ด่าว่าบุพการีของเราและพยายามจะเอาเรื่องกับเราให้ได้ ถ้าตอนนั้นมีอาวุธปืนอยู่จะทำกันอย่างไรครับ  ::014::

เดินผ่านไปเฉยครับ  ::008::  เพราะเดี๋ยวก็โดนคนอื่นอยู่แล้วครับ  ::007::  งดประทะครับหมามันเห่าเห่าไปตามหน้าที่มัน  แต่ถ้ามันจะกัดปืนผมคงลั่นแน่  หมดแม็ก ::007:: ::007:: ::007::

ผมว่าถ้าเป็นผมคงจะเขาไปดีดหูมันสักที่แล้วก็ดึงหูมันด้วยครับ

แค่นี้ยังไม่ถึงกับต้องชักปืนยิงหรอกครับ... เดินหนีไปไกล ๆ ก็พอแล้ว ;D

หนีดีกว่าสู้ครับ... :D

แต่ผมคิดว่าเขาคงไม่กล้าด่าครับ   มีหน้าตาเป็นอาวุธอยู่แล้ว  555  รู้เอาตัวรอดเป็นยอดดีครับ   เคยมีผู้อาวุโสท่านเคยบอกไว้  ถ้าคิดจะมีปืน ก็ขอให้มีความยับยั้งชั่งใจก่อน  ถ้าไม่มีก็อย่ามีเลยปืน   

เดินนับ1-10ไปเรื่อยครับ ;D

น้องนะรุ่นเดียวกันกับวัยรุ่นเขาปล่าว....?......

ส่วนพี่นะผู้ใหญ่แล้ว(ไม่ใช่กำนันและยังไม่แก่)ส่วนใหญ่ไปไหน เลือกสถานที่จะไป บางสถานที่เสี่ยงภัย ไม่ปลอดภัย    

และไม่น่าจะไป ไม่คุ้ม ถึงไปมีแต่วัยรุ่นเกรงใจ และอีกอย่างอยู่ที่เราวางตัว และบุคลิกด้วย ไม่กร่างจนเกินควร

ไม่หงอจนเกินไป แค่นี้แหละเค้าก้อเกรงใจกันให้เกียรติกันเอง ครับ

ไม่เคยมีใครกล้าด่า

โชว์ของก่อนแต่ไม่ยิงนอกซะจากว่ามันไม่เลิกจะเอาเราจริงๆเต็มที่ยิงขู่ขึ้นฟ้าครับ แต่จริงๆถ้าเห็นเรามีปืนมันน่าจะเลิกเห่าแล้วเว้นซะแต่ว่ามันก็มีปืนเหมือนกันคงได้+กันแน่

เห็นด้วยกับคุณ เขาใหญ่ ครับ

มันไม่คุ้มอ่ะครับน้อง แค่เราชักปืนออกมาก็ผิดแล้ว ข้อหาพยายามฆ่า ถ้าเขาแจ้งความ แม้จะยังไม่ยิง พี่ๆน้าๆมีภาระรับผิดชอบมาก ไม่เอาตัวไปแลกกันเรื่องแบบนั้นหรอก นอกจากมันถืออาวุธเดินมา พี่คงหยุดมันครับ  ;D

แต่ถ้าเป็นตอนวัยรุ่นอาจจะตามพวกมาช่วย มาตีมันคืน  ::005::

ดีนะพี่ไม่ห้าว ไม่งั้นตายไปนานแล้ว  ;D

ถ้าถามผม ผมว่ามันตอบยากนะโอเคเหตุยังไม่เกิดเราอาจจะคิดและพูดอีกอย่าง แต่ถ้าสมมุติมันเกิดขึ้นกะตัวเราจริงๆ ก็ไม่รู้นะ แต่ว่ายังไงเสียก็ควรจะมีสติและมองถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดว่า ถ้าเราทำอะไรลงไปมันจะเป็นยังไง และถ้าเราไม่ทำจะหลีกเลี่ยงยังไง สรุปขอไม่อยากเจอเหตุการณ์ร้ายๆทั้งหลายจะดีกว่า สาธุ ::014::

อย่าลดตัวลงไปเสียเวลา พวกนี้มีเป็นหมู่ถึงกร่างอยู่คนเดียวก็เหงาหง๋อยเป็นธรรมดา พอรวมหมู่ได้เห็นคนผ่านขัดลูกหูลูกตาก็เริ่มเห่า ส่วนใหญ่มันมักจะไม่กัด ถ้ามันกัด แล้วจะออกเขี้ยว ค่อยหยุดมัน แล้วเราจะไปเสียเวลาในศาล แต่รับรองได้เพื่อนในหมู่มันที่เหลือๆจะหง๋อยไปอีกนาน

ถ้าเค้าเดินมาจะหาเรื่อง เราก็ต้องทราบอยู่แล้วครับว่าเรื่องอะไร เคยมีเรื่องกันก่อนหรือไม่ หากไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อนอยู่ดีๆ เค้าคงไม่เดินมาเอาเรื่องกับเรา

สำหรับที่ถามว่า ท่านมีปืนพกติดตัวอยู่ แค่ท่านพกออกมา ผมก็ว่าผิดกฏหมายแล้ว

ดูอาวุธที่เค้าจะเอามาทำร้ายท่าน ถ้าเขาถือปืนมาจะยิงท่าน อันนี้แล้วแต่วิจารณญาณของท่าน ถ้ามามือเปล่า ผมว่าอย่าเอา อวป ออกมาดีกว่าครับ

และทางที่ดี ผมเห็นว่า เดินหนีออกมาเลยดีกว่าครับ คำว่า หนี ไม่ใช่ว่าเราไม่สู้ แต่เราทำอะไรไปแล้วมันไม่คุ้ม

ผมเคยสนทนากับพี่ชายเพื่อน ท่านเป็นนายตำรวจสายปราบปราม อยู่ใน กทม.
คุยกันเรื่องปืนนี่แหละครับ พี่เขาเปรยมาเกี่ยวกับเรื่องอาวุธปืนในเมืองไทยเราว่า
ตอนนี้มีมากจนควบคุมกันไม่ได้แล้ว

สมัยก่อน เกิดการทะเลาะวิวาท มีเรื่องกัน อย่างมากก็ชกต่อยกันตามประสาวัยรุ่น มีดบ้าง ไม้บ้าง แต่ก็ยังไม่ถึงตาย แต่สมัยนี้ แม้แต่ในพื้นที่เค้า พวกเด็กแว้นท์ ยังพกปืนกันให้เกลื่อน อาชญากรรมมันเลยรุนแรง และลุกลามไปมาก

พี่เค้าเปรียบเทียบกับสหรัฐอเมริกา ให้ฟังว่า ที่นั่นอนุุญาตให้มีปืนง่าย บางรัฐพกพาแบบปกปิดได้ เนื่องจากอาชญากรรมที่นั่นรุนแรง พื้นที่ของเค้ากว้าง กำลังตำรวจดูแลอาจไม่ทั่วถึง จึงจำเป็นต้องอนุญาต

แต่เมืองไทยเราถึงจะรุนแรง แต่ก็ยังไม่รุนแรงเท่าอเมริกา ที่นั่นลักวิ่งชิงปล้นมากมาย ฆ่าเจ้าทรัพย์ ฯลฯ
เมื่อนำมาเทียบกับเมืองไทย หรือเทียบกับเคสที่ท่าน จขกท. กล่าวมา ผมว่าหนทางที่ดีที่สุด คือ หนีเถอะครับ หนีไม่ได้หมายความว่ากลัว แต่เรื่องเล็กๆ จะไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่ ผมว่าถ้าท่านชักปืนมายิงกลุ่มวัยรุ่นบาดเจ็บหรือตายไปซักคนนึง มันก็ไม่คุ้มด้วยประการทั้งปวงแล้วครับ ยิ่งพกปืนมาในที่สาธารณะ ท่านก็ผิดแล้ว ถึงจะป้องกันตัว แต่ท่านคงต้องเสียเวลากับ พนง สอบสวนอีกนาน เสียเวลา เสียเงินเสียทอง สุดท้ายยังมีประวัติติดตัวไปอีก ไม่คุ้มครับ 

เดินหนีครับ
ผมหลีกเลี่ยงสถานที่อโคจร อยู่ตลอดเวลา
ไม่จำเป็นก็ไม่ผ่าน
ถึงเวลารีบกลับบ้าน
มีเรื่องกับคนพวกนี้ ไม่คุ้มครับ
และที่สำคัญ อย่าคิดว่าเรามีปืนคนเดียว
เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ ทุกกลุ่ม มีปืนแทบทั้งสิ้นครับ

ไม่สู้ ไม่ตอบโต้ ไม่โชว์ปืน ให้คิดไว้ก่อนว่าวัยรุ่นกลุ่มนั้นก็อาจจะมีปืนเหมือนกับเรา เราควรจะประเมินคู่ต่อสู้ให้สูงไว้ก่อนครับ ด้วยความเคารพ

เลี่ยงไปครับ เหตุการณ์ยังไม่ถึงกับต้องใช้ปืนครับ

อยากทราบ มีรูปมือถือปรากฎหน้าข้อความ หรือหน้ากระทู้ หมายความอย่างไรครับ สงสัย เห็นอยู่ บ่อยๆ ขอบคุณครับ

เกี่ยวกับการใช้มือถือ log in เข้ามาหรือเปล่าครับ..

ถ้าเป็นผมคงเดินผ่านไปก่อนครับ หรือถ้าจะมีเรื่องคงไม่ยิงเขาหรอกหากไปยิงเขาเราผิดเต็มๆ
ถ้าหากเรายิงเขาจะตายหรือไม่ตายผมคิดว่ามันจะเป็นข้อเสียของการมีปืนมากกว่า
ลองคิดดูหากเราไม่มีปืนก็คงชกต่อยกันเท่านั้น
หากมีปืนแล้วไปยิงเขามันเป็นความคิดที่ไม่ฉลาดเลยครับ เราต้องคิดว่าเรามีปืนไว้ทำไม
ไว้ยิงคนหรอ แต่หากเป็นการป้องกันชีวิตย่อมได้ หากเขาจะทำร้ายเราให้เสียชีวิตเรายิงเขาเพื่อป้องกันตัว
แต่หากเขาแค่ด่าคงไม่ถึงขั้นยิงกันหรอกครับ เราควรหนีไปไกลๆพวกอัธพาลเพราะพวกนี้ต้องเจอดีเข้าสักวัน

..นิมนต์ "หลวงพ่อโกยยย.." มาช่วยครับ.. ::005::

หมาเห่ามันไม่กัดครับ ;D แต่ถ้าไปกัดกับมันก็......เสียคนเปล่า ;D
มีปืนอยู่กับตัวเป็นผมเดินหนี แล้วลองคิดในใจเท่านั้นนะครับว่ายิงไปมันก็ตายอย่างหมาแล้วจะมีประโยชน์อะไร ;D
หนีดีกว่าสู้

ถ้าไม่เดินเข้าไปหา"ความซวย".....ความซวยก็ไม่เกิดกับเราหรอกครับ...

ก็แค่เดินหนีไป......เรื่องแบบนี้ พิสูจน์วุฒิภาวะของคนถือปืนมาเยอะแล้ว...ว่าสมควรมีหรือไม่

ลองคิดว่า พวกวัยรุ่นเป็น สุนัขซิครับ ที่ชอบเห่า เมื่อใครเดินผ่าน  เราคงไม่ค่อยจะถือสาอะไรกับสุนัขข้างถนนพวกนี้ใช่มั้ยครับ เพราะ เป็นธรรมชาติของพวกมัน
เด็กวัยรุ่นพวกนี้ไม่ต่างอะไรกับสุนัขข้างถนนหรอกครับ แต่ถ้ามันบ้าแล้ววิ่งมากัดก็อีกเรื่องครับ

สวัสดีครับ ::014::  ท่องนะโมไว้ครับ หลีกเลี่ยง หลีกเลี่ยง และหลีกเลี่ยง ครับ ไม่จำเป็นไม่เดินผ่าน ไม่แวะ ไม่หันไปดู
ภัยยังไม่ถึงตัว แค่ยั่วโมโห บันดาลโทษะ จะกลายเป็นสมัครใจทะเลาวิวาท ด้วยความเคารพครับ ::014::

โดยปกติผมจะหลีกเลี่ยงที่จะเดินผ่านบริเวณที่ประเมินแล้วว่าไม่สมควรเดินผ่าน เช่นข้างหน้ามีกลุ่มคนตั้งโต๊ะดืมเหล้าอยู่กันหลายๆคนหรือเจอกลุ่มคนกำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่ผมใช้วิธีข้ามถนนไปเลยครับ เสียเวลาหน่อยดีกว่าเสียอารมณ์ ไม่ใช้ไม่สู้คนนะ แต่การป้องกันปัญหา ดีกว่าการแก้ปัญหาครับ

....หนีครับ..ไม่สู้..แต่ถ้ายังจะมาเอาเรื่อง..ผมก็จะดำเนินเรื่องให้

หากอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆก็คงอึดอัดน่าดู นะครับ แต่ก็จะไม่ทำอะไรจะรีบๆหนีไปให้ไปดีกว่า

ยิ้มแล้วเดินหนีครับ แต่ถ้ายังตามมาเอาเรื่องให้ได้ ก็มองซ้าย มองขวา ว่ามีคนอื่นเห็นเหตุการณ์หรือปล่าว

ถ้าไม่มีใครเห็นก็ทำตามที่คิดครับ เสร็จแล้วก็เผ่น รุ่งขึ้นทำบุญกรวดน้ำให้ด้วยครับ

ถูกต้องครับท่านruchaกับท่านvick ผมเล่นเน็ตและตั้งกระทู้ครับ ขอบคุณที่สังเกตุครับ

ตั้งกระทู้ทางมือถือครับ(พิมพ์ตกไป)

+1 ให้ท่านครับ

โดนใจ ยิงมันก้อตายเหมือนหม.....ไม่มีประโยชย์อะไร

ผมก็เคยเจอครับ ผมกับเพื่อนเดินผ่านเด็กแว้นท์กลุ่มหนึ่ง ขณะที่เราเดินผ่านไปดีๆก็ได้ยินเสียงเหมือนแซวหาเรื่องผม (ทั้งๆที่ผมกับเพื่อนก็เป็นผู้ใหญ่กว่าพวกมันเยอะ) ใจหนึ่งก็อยากจะเอาเพราะไมได้กลัวพวกมันเลยแม้แต่น้อย แต่คิดว่าถ้ามีเรื่องแล้วไม่คุ้มแน่ๆมีแต่เสียกับเสีย ผมจีงไม่สนใจ ทำเป็นเดินมองนั่นมองนี่ไปเรื่อยเหมือนไม่ได้ยินที่มันพูดเพื่อหลีกเลี่ยงการมีเรื่อง เหตุการณ์ก็จบเพียงเท่านั้น ไม่มีเรื่องต่อ แต่ถ้าจะเข้ามาทำร้ายก็เป็นอีกเรื่องแล้วครับ ถ้าถึงตอนนั้นคงไม่ยอมเพราะไม่รู้จุดประสงค์ว่าต้องการทำร้ายเพื่อชิงทรัพย์หรือเปล่า ปืนมีไว้เพื่อป้องกันตัวครับแต่ถ้ายังไม่ถึงเหตุก็เลี่ยงได้จะดีสุดครับ

 ผมโกยก่อนครับ แล้วไปตามพี่ ปื๊ด มาจัดการให้ :D

นิ่งสิครับ สถานการณ์มันจะพิสูจน์ตัวเราเอง ถ้านิ่งเราเป็นต่อ  ::014::ถ้าเรายิง เราจะเป็นรองทันที ::005:: แต่ถ้าจำเป็นจะยิง เอาให้มันตายนะครับ ::010::เสียค่าทำศพ ดีกว่าเสียค่ารักษา เสียค่าทำขวัญให้มันครับ ยังไงก็อาจจะต้องติดคุกเหมือนกัน ::005:: ::005::

::008:: ก็ลองทำดูสิครับ....แต่จะเตือนไว้อย่างนึง อย่าคิดว่าการมีปืนจะต้องเป็นผู้ได้เปรียบและชนะเสมอไปนะครับ  ระหว่างดีดหูเค้าอยู่ คุณอาจมีมีดปักที่คอหอยคุณแล้วก็ได้  ::012::

อย่าเอาไม้สั้นไปเขี่ยขี้ เดี๋ยวขี้มันจะติดมือมา...

เป็นผมหากมีเหตุการณ์อย่างนี้ หูผมจะหนวกไปชั่วขณะ ชีพจรมักจะลงเท้าครับ รีบเดินหนีเลย  ::005:: ::005:: ::005:: ::005:: ::005::

แหม ...... โดนต่อว่าถึง บุพการี เนี่ยะ เน๊าะ .............. ผมว่าทุกๆท่าน ก็คงเดินหนีล่ะครับ  ผมก็เช่นกัน เดินหนีเช่นกัน..............


































หลังจาก เคาะกระโหลก ด้วยสันด้าม ฟาดปลายคาง ด้วยสันศูนย์หน้า กระแทกลำคอด้วยปลายลำกล้อง สิบเบ็ด ก่อน ค่อยเดินหนี ........................

คิดเสียว่าการที่จะทำให้มันตาย เพียงแค่นิ้วเรากระดิก
ว่าแล้วก็ให้คิดว่าเราทำบุญไว้ชีวิตมันเถอะ โดยการเดินจากไปทำให้เราใจเย็นลงนะ

คิดแค่นี้ก็ได้บุญแล้วครับ ผมคิดแบบนี้ประจำ
แต่ถ้ามันมีอาวุธเข้ามาพร้อมที่จะทำร้ายเรา ก็เป็นอีกเรื่องนึงครับ

ป.ล. ก่อนนี้ที่ผมจะมีปืนผมเป็นคนใจร้อนมาก พอมีปืนทำให้ผมคิดเยอะขึ้นครับ
เรื่องเล็กน้อยปล่อยไปเถอะครับ ได้ไม่คุ้มเสีย

ถูกครับผมก็ใจร้อนเหมือนกันพอมีปืนแล้วมันทำให้เราคิดเยอะขึ้นจะทำตามอารมณ์ไม่ได้อีกแล้ว

หนีก่อนครับ  แล้วรอโอกาสแจ้งตำรวจจับมัน  เพราะพวกนี้ยังไงมันก็ทำเรื่องผิดกฎหมายอยู่แล้ว  ;D

ถ้าเป็นแถวบ้านคงเดิน เคยเจอเด็กเกรียนกร่างเหมือนกันครับ ผมก็จะคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าต่างถิ่นคงเลี่ยงการมีเรื่องครับ  เพราะทันทีที่จับปืนเรื่องคงจะยาวแน่ๆเพราะปืนไม่ได้มีไว้ขู่ครับแต่มีไว้ป้องกันตัวเมื่ออยู่ในสภาวะที่มีอันตรายถึงชีวิตเราและหลบเลี่ยงไม่ได้แล้วเท่านั้น   เดินหนีสบายใจกว่าครับ  

ใครตอบกระทู้นี้แก่ทุกคนเลย   :~) ::005::

กลับบ้านครับ
ลูกปืนตอนนี้แพงและมีค่าครับเก็บไว้ยิงเป้ากระคาษคุ้มกว่าเยอะ

         เรื่องบนท้องถนนก็เช่นกันครับ.......ผมว่านิ่งๆไว้ดีที่สุดครับ...เพราะถ้าเราออกอาการหรือเราโมโหเราแพ้แน่ๆครับ... หรือที่พี่ๆในนี้เรียกว่าใครหลุดก่อนคนนั้นแพ้ คำนี้ยังใช้ได้กับผมเสมอครับ......ผมคิดถึงพ่อ แม่ ลูก เมีย ให้มากๆครับ...... ::014:: ::014::

ใช้วิธีผมมั๊ยครับ   เคยโดนหนึ่งที  กลุ่มวัยรุ่นเขาเมาเหล้ากันก็เลยปากเก่งว่าชาวบ้านเขาไปทั่วรวมผมด้วย  วิธีที่ผมใช้คือ  เดินผ่านไปเฉยๆครับไม่สนใจ  เขาก็เลยถือขวดเดินตาม  วันหลังเขาไม่เมาแล้วผมก็เลยไปขอพบ ผู้ปกครองเขาหน่อย( พ่อกับแม่ )  คุยกันอยู่นานแรกๆเครียดหลังเฮฮาพอดีคุยกันถูกคอ  ส่วนเจ้าวัยรุ่นคนนั้นหงอยอย่างแรงครับ 


ถ้าเป็นวัยรุ่นวัยเขากำลังคึกคนองสมัยเราเป็นวัยรุ่นก็อาจเป็นเช่นกันแต่คงไม่รู้ตัว(มารู้ตอนแก่)   เราไปคุยกับเขาเองก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น  ผู้ใหญ่คุยกันง่ายกว่า(คุยกันแบบเป็นมิตรนะครับ) ::014:: 

ปืนโดยส่วนตัวจะไม่ใช้   ถ้าเลี่ยงได้     คุยกันดีๆก็รู้เรื่องครับคนไทยด้วยกัน    :VOV: :VOV:

ผมยกมือไหว้เลยครับ ผมไม่มีหน้ามีตาอะไรกับใครหนักหนาหรอก แค่ไม่มีเรื่องก็พอใจแล้ว หน้าบ้านผมมีบ่อยครับ เพียงแต่ตอนหลังไอ้ตัวที่กวนประจำมารู้ว่าผมมีปืนเพราะข้างบ้านเค้าไปเตือนก็เลยไม่กล้าอ้าปากอีกเลยครับ หลังๆนี่ก็ไม่เห็นหน้าแล้ว จริงๆวันที่เดินไปยกมือไหว้มันปืนก็อยู่ในกระเป๋ากางเกงล่ะครับ แต่ก็อย่างที่พูดไม่มีเรื่องไว้เป็นดีครับ

 ::014:: พยายามข่มใจให้ได้ครับ หลีกเลี่ยงไว้ก่อนเป็นดี แต่ถ้าโดนทำร้ายอาจจะจำเป็นต้องปกป้องตัวเองครับ..

เชิดหน้าใส่ แล้วเดินส่ายก้นครับ รับรองไม่โดนตีแน่ (แต่อาจจะโดนธัญพืชสีดำ  ::003:: )


ล้อเล่นครับ  ::014::

ผมเคยโดนล้อชื่อร้านผมทีหนึ่งตั้งแต่ม.ต้น โมโหจัดกลับมาถึงบ้านบ่นๆให้พ่อฟัง แล้วก็ซิ่งไปจะไปมีเรื่องกับมันอีก แต่มันหายไปหมดแล้ว

พอโตมาเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยครับ เป็นคนเงียบๆ แล้วก็ไม่เคยมีใครมาหาเรื่องเลยนับแต่ตอนนั้นมา

ถ้าเลือกที่จะปะทะ  อย่ามีปืนเลย ติดคุกปล่าวๆ

ตอนนยิงมันไม่ยากครับ แต่หลังจากยิงแล้วจะเคลียร์ยังงัยนะ

เดินหนีครับ อย่างอื่นค่อยว่ากันไปตามสถานการณ์และความน่าจะเป็น

รอให้เหตุเกิดเสียก่อนแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะหลานเอ๊ย  :DD

ผมคิดอย่างนี้ครับ
"หนีดีกว่าสู้   สู้ดีกว่าเจ็บ  เจ็บดีกว่าติดคุก  ติดคุกดีกว่าตาย"
ความใจร้อนช่วยเราได้ระยะเดียวครับ ถ้าเราใจร้อนเราแพ้เขาครับ ถ้าถึงขั้นเขาจะทำร้ายเราก็สมควรสั่งสอนครับ
จำไว้ครับพวกชอบโชว์ฟีมือไม่เท่าไหร่ครับ เอาเข้าจริงสู้ความใจเย็นของเราไม่ได้ครับ

ถ้าเป็นผมๆจะเดินหนีครับ....มันเเซวมันด่าชังมันทนได้เราไม่เจ็บ     กลัวแต่ว่าถ้าเราทำมันเจ็บมันจะทนไม่ได้ซิครับมันจะเป็นเรื่องใหญ่....

ผมไม่แน่ใจนะครับว่าน้องไปเอาอาวุธปืนของใครมาพก...ของน้องเองรึเปล่าครับ แค่นี้ผมก็ว่าผิดแล้วนะครับ ขนาดผมมีใบอนุญาต(ป.4) ผมยังไม่เอาออกไปไหนเลยครับ...มีอาวุธแล้วเราต้องถามใจของเราก่อนนะครับว่าใจร้อนรึเปล่าครับ ควบคุมตนเองได้หรือไม่ หากทำไม่ได้ผมแนะนำว่าอย่าพกออกไปไหนดีกว่านะครับ ผมว่าเราแก้ปัญหากันที่ต้นเหตุกันก่อนดีกว่าครับ ปัญหาเกิดจากอะไร เกิดจากที่เราใจร้อนใช่หรือไม่ หากเราชักปืนยิงกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้น ปัญหาตามมาคือ ความเสียหายกับตัวเราเอง ผมเชื่อว่าทุกคนผ่านวัยรุ่นมาคงเข้าใจอารมณ์ที่คึกคะนอง ในสมัยนั้นได้ดีนะครับ มันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีหรอกครับ ทางที่ดีเลี่ยงเถอะครับ มีปืนไว้ป้องกันทรัพย์สินในบ้านดีกว่าครับ ถ้าเป็นนอกบ้านผมว่าเราใช้ความดี การวางตัวที่ดี และอัธยาสัยจิตใจดีของเราเป็นอาวุธก็พอครับ ผมรับรองว่าปัญหาไม่เกิดแน่ครับ นอกจากเขาจะต้องการหาเรื่องเราจริงๆ เราก็รีบหนี(ปัญหา) ไม่ใช่เรากลัวนะครับ ไปที่อื่นไกลๆ ดีกว่าครับ เท่านี้ก็ปลอดภัยแล้วล่ะครับ

ไม่ดีมั้งครับ ผมคิดว่าปืนถ้าชักออกมาแล้วต้องยิงเลยครับ ถ้าให้อีกฝ่ายรู้ว่าเรามีปืนเราจะกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบนะครับ ถ้าตอนนั้นพวกมันมีปืนมันอาจจะยิงเราก่อนก็ได้
หรือถ้ามันไม่มี มันอาจจะไปหามาแล้วเล่นลอบกัดเราก็ได้ครับ ถ้าเป็นผมจะเดินหนีไป ยกเว้นมันเข้ามาจะทำร้ายแน่ๆ ถึงตอนนั้นก็ชักมายิงเลยครับ อาจจะขู่ก่อน
ถ้าไม่เลิกยิงไปเลยครับ

"หนีดีกว่าสู้ สู้ดีกว่าเจ็บ เจ็บดีกว่าติดคุก ติดคุกดีกว่าตาย" ผมถือคติตามนี้ครับ  ::002::

ทำเป็นไม่ได้ยินถือว่าหมามันเหามันหอนก็สิ้นเรื่อง  ครับแต่ส่วนใหญ่ถ้าเราว่างตัวดีวัยรุ่นไม่มีมาแสดงกิริยาอย่างนั้นแน่นอนครับ  ปืนไม่เครื่องตัดสินปัญหา

เเจ้งตร.ดีสุด อย่าปะทะ

ถ้ามีช่องทางให้เดิน  เดินหนีเถอะครับ การมีเรื่องไม่ว่าจะด้วยอาวุธหรืออะไรก็แล้วแต่มันจะมีแต่เรื่องปวดหัวตามมาอีกมากมายครับ  การเดินหนีคือการแก้ปัญหาที่ดีครับ อาจจะไม่ดีที่สุด   เคยมีวัยรุ่นเมาขับปาดแล้วเปิดกระจกด่าแม่ ทำเฉยครับแล้วมันก็ไป  อีกครั้งเป็นชายฉกรรจ์ขับมอไซด์ขวางหน้าไม่มีทางให้ไป เดินลงไปถาม พร้อมppk.380 เค๊าไม่ยอมตอบเอาแต่วิ่งลูกเดียว มอไชด์ก็ไม่ยอมเอาทิ้งไว้บนถนนนั้นแหละผมต้องเสียเหงื่อจูงไปไว้ข้างทาง  กลับบ้านไม่ถึงสิบนาทีตำรวจมาเต็มบ้านเลยครับ  ปวดหัวเลยทีนี้

รอให้เหตุเกิดเสียก่อนแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะหลานเอ๊ย  :

ครับผมคุณตา

เคยเจอครับแต่ต้องใช้สติ..... คิดว่าเรามีอำนาจมากกว่าเขา (มีปืน(พร้อมใช้)
เคยดู คลิปน้าแอ็ด (คาราบาว) มีปืนต้องมีสติและใจเย็นเรามีอำนาจมากกว่า ถึงเวลาจริง...พร้อมใช้

ข้อ1.กดให้หมดแม็ก หลังจากนั้นเราก็เข้าไปอาศัยข้าวในคุกกิน    ::007::
ข้อ2.ทำหูอื้อสัก 10 - 20 วินาที หลังจากนั้นอยากจะพาครอบครัวไปเที่ยวหรือทำอะไรที่ไหนก็ได้ตามสะดวก  ::010::
น่าจะเลือก ข้อ1. หรือ ข้อ2. ดีครับท่าน? ;D

หลุดถือว่าแพ้จริงๆครับ บางทีมันอาจจะยากไป แต่ เราต้องตั้งสติครับ อายุต่างกันก็ต่างวาระ ทำอะไรก็ใจเย็นไครับ

คิดถึงตัวเอง คิดถึงครอบครัวเยอะๆ การที่เราเดินหนีเราอาจจะแพ้ในสายตาเค้า แต่ เราชนะใจตัวเองครับ

คติผม ชนะใจ ชัยชนะที่ยั่งยืน

   ยิ้ม  :<><>