เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เพื่อนๆพี่ๆเคยมีความคิดย้อนอดีตที่ผ่านมามั๊ยครับ... ว่าบางสิ่งบางอย่างที่เราอยู่มาได้ถึงปัจจุบัน มันคือดวง หรือฝีมือ...

คนดีฆ่าไม่ตาย... เป็นเพราะโชคชะตา หรือฝีมือกันแน่...

อยากเรียนรู้ประสบการณ์ของการนำพาครอบครัวให้ไปถึงตลอดรอดฝั่ง... ว่าจริงๆแล้วเป็นเรื่องของดวง หรือความสามารถกันแน่ครับ... ::014::

ผมให้ดวง10-20% ความพยายาม มุ่งมั่น ทุ่มเท 80%

"ดวง"ถ้าย้อนไป ก็คงเกี่ยวกับกรรมดี กรรมชั่ว ที่เราเคยกระทำมาครับ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็คงมีส่วน แต่เราต้องทำดีประกอบครับ ท่านถึงจะคุ้มครองและเกื้อหนุน  ::002::

เห็นด้วยครับ

ผมให้ดวงต่ำกว่า 10 % ;D ;D ;D ส่วนตัวไม่ค่อยมีดวง 5555

ผมว่าอยู่ที่การกระทำ กรรม อย่างคุณเบิ้มว่า  เหมือนกันเซ็ทโปรแกรมมาตั้งแต่ต้น

                   เห็นด้วยกับน้าเบิ้มครับ    หลายคนตั้งใจทุ่มเทเต็มที่แต่เกณฑ์ชะตาผกผันพลิกแพลงทำให้ตกต่ำได้   เหลือเชื่อ

มันจะเกี่ยวกันหรือเปล่าก้ไม่รู้ เคยมีโอกาสข้ามไปเที่ยวบ่อนฯเพื่อนบ้าน ใหนๆก็มาแล้วเลยเสี่ยงดวงสะหน่อย ปรากฎว่าเสียไปสามหมื่นกว่า เหลือชิพ 500 บาท

สุดท้ายกะว่าจะเลิก เพื่อนว่าใหนๆจะหมดก็ให้มันหมดไปเลย ปรากฎว่า ชิพ 500 บาทนั้น สามารถทำเงินได้ 70,000 บาท ::007::

                   น้า น้า  .....  เยาวชนอ่านกระทู้นี้เป็นแสนคนเชียวนา   :D

ชะตากรรม ของใคร ก็ของใคร ต้องใช้ฝีมือ และต้องตัดสินใจได้อย่างทันการณ์ + ดวง แม้ส่วนตัวก็ยังวิเคราะห์ไม่ออก ว่าเป็นอย่างละเท่าไร

ถ้าเกี่ยวกับชีวิต ผมเป็นคนที่เฉียดความตาย มานิดนึง เหมือนบางท่านที่เคยพบเจอมา
อาจเรียกว่า แมว ๙ ชีวิต ๒ ตัวมารวมกัน รอดมาได้เืกือบ ๒๐ ครั้ง แล้ว เหมือนมีอะไรสักอย่างมาสะกิด ให้ผมไม่ทำต่อ หรือให้รีบทำ  และต้องทำทันที
จึงเป็นการสอนให้ ไม่ให้เป็นคนหยุ๋มหยิม ต้องตัดสินใจรวดเร็ว และต้องทันที

แต่ละครั้ง มี ๒ ทางเลือก คือตาย กับรอด เท่านั้น ไม่มีทางเลือกอื่นอีก
ทำให้มองเห็นอะไร ๆ  แล้ว เฉย ๆ  

ดวง กับฝีมือ นั้นน่าจะอยู่คู่กัน จึงจะทำให้บุคคล นั้น จะอยู่จะรอด และประสบความสำเร็จ หรือไม่..

ฝีมือ เป็นรูปธรรม ที่เกิดจากการกระทำ คือสิ่งที่สร้างเองได้ จากความรู้ ความสามารถ การฝึกฝนทำซ้ำ จะเกิดทักษะ ในแต่ละเรื่อง

ส่วนดวงนั้น เป็นนามธรรม .. แต่ มีจุดให้มอง..  ต้องสอดคล้องกับ กาลเทศะ  นั่นคือโอกาส สำหรับของแต่ละท่าน

พื้นฐาน ผม เป็นคนจริงจัง ไม่ใช่คนขอบการพูดเล่น และเป็นคนไม่โกหกคน เรื่องที่บอกเล่่า คือประสบการณ์ ของตนเอง  
ทุกเรื่องที่บอก ไม่ใช่เพื่อยกตน  แต่เจตนา เพื่อให้เป็นประสบการณ์ เป็นการเตือน เป็นการเรียนลัด ที่อาจมีประโยชน์สำหรับ บางท่าน บ้าง

ดวงผมให้ไม่เยอะครับ......ฝีมือมากกว่า..

แต่คําว่า"ฝีมือ"นั้น......มีหลายแบบ

บางคนมีฝีมือในการทํางานรู้ในสิ่งที่ทําจริงๆ...

บางคนทํางานไม่เป็นไม่รู้....แต่ประจบเก่ง.....ก็ถือว่ามีฝีมือนะเนี่ย...

ตามนั้นครับ  :D

การนำพาครอบครัวให้ไปถึงตลอดรอดฝั่ง...ส่วนตัวผมว่าอาศัยการบริหารจัดการซะ 80-90%ครับ

ที่เหลือเป็นจังหวะหรืออาจจะเรียกว่าดวงครับ...จังหวะดีก็บริหารแบบสบายๆจังหวะไม่ดีก็เหนื่อยครับ

มีดวงบ้างเป็นส่วนประกอบ  แต่กว่าผมจะได้เงินมาสักครั้งถ้าเหงื่อไม่หยดปลายจมูกก็อย่าหวังจะได้เงินใช้ครับ  :D

ขออนุญาตบวกให้น้าโร๊ด ครับ

เคยดูดวง... ท่านบอกอยากได้อะไรก็จะได้สมใจแต่จะได้มานั้นต้องลงมือทำไม่ทำก็ไม่ได้ไม่มี ::014::แม่นมากแม่นจริงๆ ผมเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่จะได้มานั้นไม่ไช่อยู่ๆแล้วจะได้จะมีจะเกิดถ้าไม่มีการกระทำมีเหตุ ทำดีได้ดี ทำมากได้มาก ทำแล้วคนอื่นไม่เดือดร้อนเป็นพอครับ ::002::

ผมว่าดวงกับฝีมือมันมาคู่กันนะครับ

 ขอพูดแบบคนค้าขายนะครับ ผมเริ่มขายของต้องแต่มีเงินไม่ถึงหมื่น ซึ่งเกินครึ่งเป็นของแต่งร้าน

 เหลือเงินลงของไม่เท่าไร วันลงของต้องอดนอนไปแย่งของกับเจ้าอื่นไปช้าของสวยๆก็หมด หิวข้าวก็ต้อง

 ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งกินไปด้วยขับรถไปด้วย ที่ทำแบบนี้เพราะต้องเปิดร้านก่อนเจ้าอื่น เงินที่ได้มาคือทุน +

 กำไรลงเป็นของทั้งหมด บางทีปิดร้านแล้วลูกค้ามาเรียกเราก็ต้องเปิดร้านให้ เพื่อให้ลูกค้าอยู่กับเรา . . . .

 เรื่องดวงกับโชคชะตาผมให้ 20 % เราอาจจะโชคดีบางในบางครั้งแต่ถ้าไม่สานต่อก็เท่านั้นครับ

 

เก่งแล้วต้องเฮงด้วย ถึงจะรุ่งครับ

ดวงมีส่วนครับ หลาย ๆ อย่างในชีวิตผมที่ได้มาหรือมีอยู่ตอนนี้ก็เพราะว่าดวง
แต่ดวงผมจะต้องลงมือทำอย่างจริง ๆ จัง ๆ ก่อนถึงจะได้มาครับ
 ::014::

ถ้าผมไม่มีดวง คงจมน้ำตายตั้งแต่อายุไม่ถึงขวบ..

ตอนเด็กเล็กเิริ่่มหัดเดิน เป็นบ้านสวน มีพี่สาวอีก ๒ คน คนโต ๕ ขวบ ๓ ขวบ ที่ช่วยกันดูแลและเล่นกับน้องชาย

เวลาเล่น ถ้าล้มก็จะหมุนตกจมน้ำ ตื้น..   พี่สาวก็ลงไปงม.

มีอยู่ครั้ง ย่ามาหาบอก ไอ้พล..  หายไปไหน ช่วยกันหาก็ไม่พบ..  ย่าบอกให้พี่สาวลอง ลงไปงมดูซิ ..

จึงลากตัวผมที่กำลังคุยกับปลา.. ขึ้นมาจากน้ำ พี่สาวเพิ่งจะเล่าให้ผมฟัง เมื่อไม่นานมานี้ ..นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมเป็นคน   ความจำไม่ดีนัก

และ ไม่เกี่ยวกับฝีมือความสามารถของตัวผมด้วย ที่รอดตายมาได้ ..
ถ้าไม่มีความบังเอิญ  จากย่า ที่มาเยี่ยมผม พี่สาวก็คงเล่นกันเพลิน .. นี่คงเพราะ ดวงผมยังดีอยู่ นะครับ  ;D

เพื่อนแฟนผมขับรถไปทำบุญสะเดาะเคราะห์เลี้ยงเพลพระ...ขากลับขับมาคนเดียวเอาขันน้ำมนต์ตั้งไว้เบาะคู่คนขับ

อีก 2 กม.จะถึงบ้านอยู่แล้ว  แกเอามือเอื้อมไปประคองขันน้ำมนต์พร้อมมองด้วย  หันมาอีกทีเฉลงไหล่ทางและหักขึ้น

ไม่ทันเรียบร้อย ได้อาบน้ำครำแทนน้ำมนต์  โชคดีที่ไม่ตายและไม่เป็นอะไร   

วิถีชิวิต นำพาด้วยฐาน,กำลังและฝีมือส่วนตน
ครอบครัว ด้วยรักและศีลที่เสมอกัน
มีแต่เพียงบางจุดเปลี่ยนของชีวิต.....ที่คนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต  :)

ผมเชื่อว่า สัตว์โลกย่อมเสวยผลกรรม  เราถึงเป็นอย่างนี้  ทั้งที่เกิดจากการกระทำในปัจจุบัน และอดีต   

 ::014::+

ทำจริงจังผมว่าอย่างน้อยๆ เกินครึ่งถ้าทำอะไรจริงจังย่อมประสบผลสำเร็จอยู่ในตัวอยู่แล้ว แต่เมื่อไรเท่านั้นเอง

แต่คำว่าจริงจังมันแบ่งเป็น spectrum จากมากไปน้อย จากน้อยไปมาก แล้วแต่คนจังหวะ ความอดทน โอกาส ฯลฯ ตัวอย่างของคนที่ผมเห็นแตกต่างกันที่ชอบยกตัวอย่าง โฮเซ่ มาเรีย โอลาซาบาล  โปร Golf ชาวสเปน กว่าจะขึ้นระดับโลก PGA ซ้อมจนนิ้วเลือดไหลจากเล็บ แต่วัหนึ่งก็ได้ขึ้นระดับโลกอย่างชัดเจน ประสบความสำเร็จ เก่ง โปร golf ในประเทศแต่ก่อนมีแต่พวก กินเหล้า พนันgolf เที่ยวกลางคืน ไม่ได้แน่ แต่เดี๋ยวนี้เด็ก กับนักกีฬาเรามุ่งมั่นมากครับ พัฒนาอย่างเห็นได้ชัด อีก 10 ปีเรามีโปรไทยไประเบิดวงที่ PGA แน่นอน ;D ;D ;D

         เห็นด้วยครับ  คนเรามันมีอยู่สองแบบครับ ต้นถั่วกับต้นสัก คนที่เป็นต้นถั่ว มุ่งมั่นมานะอย่างไรมันก็ได้แค่ต้นถั่ว ส่วนคนที่เป็นต้นสัก ทำมั่งไม่ทำมั่งน้ำน้อยน้ำแล้งอย่างไรมันก็ยืนอยู่ได้แบบไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากมายครับ  เคยมีคนพูดเอาไว้ว่า คนดวงดีหยิบขี้ก็เป็นทองครับ ::014::

ผมลองทบทวนดู... มันใกล้เคียงกันมากเลยครับ ระหว่างดวงกับฝีมือ...

เหมือนกับทีแรกต้องพึ่งดวงในการเข้าหาเพื่อให้ได้งาน จากนั้นก็ใช้ฝีมืออย่างเต็มที่ ดวงก็จะกลับมาเกื้อหนุนฝีมืออีกที ในการได้งานต่อไปเรื่อยๆทั้งจากภายในและคนข้างนอก...

การตัดสินใจอะไรบางอย่าง บางทีนอกจากที่เราคำนวณ ก็ยังมีฟ้าลิขิตอีก... เมียขอหย่า ก็กลับมาขอแต่งใหม่... คู่ค้าใหม่ๆเพิ่มขึ้น คู่ค้าเก่าๆก็เริ่มติดต่อมา... ลูกน้องเก่าๆก็เริ่มทะยอยมาช่วยงานเรื่อยๆ...

ก็ยังงงงงกับชีวิตอยู่ครับ... แต่ผมให้ดวง 60 ฝีมือ 40 ครับสำหรับตอนนี้... แต่ช่วงแรกๆ ฝีมือ 90 ดวง 10%.....

พิมพ์เองสับสนเองแฮะ... ???

สำหรับผมต้องฝีมือล้วนๆ เจ้าดวงดีนั้นห่างไกลกับผมมาก จะทำอะไรแต่ละอย่างต้องเผชิญสารพัดอุปสรรค แต่มองในแง่ดีการเผชิญอุปสรรคทำให้เรานั้นแกร่งขึ้น ทำให้เราคิดหาทางออกเพื่อแก้ปัญหา การเผชิญอุปสรรคมองอีกแง่ก็อาจเป็นเพราะว่าเราเตรียมความพร้อมไม่ดีพอ การขาดการเตรียมตัวที่ดีเลยเกิดปัญหาในขั้นตอนปฏิบัติ

ของผมดวงมีส่วนเยอะเหมือนกันครับ   ;D

แต่ที่ผมเรียนรู้มาอย่างนึง... ดวงและฝีมือจะไม่ช่วยอะไรเลย ถ้าท้อซะก่อนครับ...

        ถูกต้องครับคุณตั้ว
ผมมาถึงวันนี้ได้ ทั้งปากกัด
ตีนถีบ  แถมมือตะกาย อีกต่างหาก
นึกย้อนหลังไปแล้วเฮ้อ เหนื่อย

           ข้าผู้น้อยเชื่อครับว่าดวงมีส่วนเกื้อหนุน    สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
           บางคนที่ผมเห็นมามีธุระกิจ   มีความร่ำรวยแต่ก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไปบางที
           ก็เรื่องสุขภาพเจ็บออดๆแอดๆรักษาอย่างไรก็ไม่หาย  บ้างก็ทะเลาะเบาะแว้ง
           บ้านเล็กบ้านใหญ่แก่งแย่งแข่งขันชิงดีชิงเด่น    บ้างก็หวาดระแวงหุ้นส่วน
           กลัวถูกโกงกลัวไม่โปร่งใส  (มันเกี่ยวกับหัวข้อกระทู้ไหมครับเนี๊ยะ) ;D ::005:: ::014::
           
         

นายสมชายเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งครับ เวลาเชื่อก็จะเชื่อตอนที่ได้รับสิ่งดีๆในชีวิต... แต่เวลาเรื่องแย่ๆผ่านเข้ามาก็ไม่เชื่อครับ ด่ากราดไปหมดทั้งสิ่งที่มองเห็นและมองไม่เห็น(แต่เวลาสิ่งดีๆกลับมาใหม่ ก็ไปทำบุญ+สวดชินบัญชรบ่อยๆ เหมือนเดิม)... เรื่องนี้ไม่ฮาครับ...

นายสมชายเลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วยการเล่นหุ้น ความหวังอยู่ที่หุ้น ซึ่งที่ผ่านมาไม่เคยผิดหวัง... แต่นายสมชายเล่นหุ้นด้วยการทุ่มเวลาเกือบ 24 ชั่วโมงนั่งส่องหุ้น นั่งทดลองสารพัดตั้งแต่อ่านตำรากราฟทั้งในและต่างประเทศเกือบทุกเล่มที่สามารถค้นบน Internet, นั่งพัฒนาระบบปัญญาประดิษฐ์(Artificial Intelligence)จนในที่สุดกลายเป็นที่ปรึกษาให้กับส่วนราชการ, นั่งพัฒนาต่อยอดโปรแกรมมิ่งซอฟต์แวร์วิเคราะห์หุ้นจนในที่สุดเรียบเรียงได้ตำรา ASP.NET หนึ่งเล่มหนาปึ๊ก ให้ซีเอ็ดฯ เอาไปพิมพ์ขายในร้านหนังสือมาตรฐาน...

ในที่สุดค้นพบว่าการเล่นหุ้นให้ได้กำไรมันง่ายนิดเดียวเอง คือเวลาหุ้นมันมีแนวโน้มขึ้น มันก็จะตั้งท่าขึ้น หลับตาซื้อมันก็ขึ้น, แต่ถ้ามันจะลง ยังไงมันก็ลง ถ้าถือหุ้นเอาไว้ในมือมันก็ลง... ตรงนี้เหมือนดวงครับ, ทำไมนายสมชายคิดไม่ออกตั้งนาน หลงไปเล่นกับอะไรก็ไม่รู้ตั้งนาน...

เคยเจอบทความเกี่ยวกับเรื่อง"นวัตกรรม"(Innovation) ว่าที่จริงมันมีกระบวนการของมันคือคนนั้นต้องหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับมัน จนในที่สุดเซลสมองหลายพันล้านเซลจะสะสมข้อมูลเก็บไว้ในฐานข้อมูลจนระเบิดออกมาเป็นผลลัพธ์ที่เรียกว่านวัตกรรมจนได้... แต่ประเด็นคือในสมองมนุษย์นั้นลึกล้ำเหลือกำหนดเสียจนไม่สามารถทำนายได้ว่าจะเกิดนวัตกรรมเมื่อไหร่ และอย่างไร, ตรงนี้เลยกลายเป็นเรื่อง"ดวง"เข้ามาประกอบด้วยครับ...

มีหลายเรื่องของมนุษย์ชาติที่"โง่"กันมานาน, ตัวอย่างเช่นแอ้ปเปิ้ลมันก็ตกใส่หัวคนมาตลอดตั้งแต่มนุษย์คนแรกอุบัติมาในโลก แต่มีแอ้ปเปิ้ลลูกเดียวที่สำคัญที่สุด เกิดตกใส่กบาลของไอแซก นิวตั้น ทำให้เกิดนวัตกรรม"ทะลุกำแพง"(Breakthrough) กลายเป็น F=MA เกิดองค์ความรู้หลายอย่างต่อยอดให้กับมนุษย์ชาติ... หรือเรื่องใกล้ตัวก็คือ"ก๊อกน้ำแบบก้านโยก"ที่เมื่อสามสี่ปีก่อนหน้านี้หาซื้อไม่ได้ เจอแต่ก๊อกน้ำใช้ในสนามหญ้าเท่านั้น(หาซื้อก๊อกน้ำล้างจานแบบก้านโยกยากมากส์) เข้าร้านไหน คนขายก็มีสาพัดเหตุผลอ้างว่าก๊อกน้ำมือหมุนใช้งานดีกว่า(แต่นายสมชายเบื่ออีตรงมือเลอะน้ำยาล้างจานแล้วหมุนหัวก๊อกลื่นแพร่ดๆ), แต่ในที่สุดในทุกวันนี้ก๊อกน้ำมือหมุนไม่มีขายเสียแล้ว(ยกเว้นของค้างสต็อก) มีแต่ก้านโยกเท่านั้น... ฮา... ทำไมผู้คนหลงติดอยู่กับหัวก๊อกหมุนๆลื่นแพร่ดๆกันตั้งนาน...

ดังนั้นนายสมชายสรุปว่าเชื่อเรื่องดวงน้อยกว่าครึ่งเดียวครับ ที่เหลือคือฝีมือเลือกวิถีทางที่อัตราสุ่มทางสถิติสำเร็จสูงกว่าอีกทางที่โอกาสสำเร็จน้อย... หรือเอาให้ตรงตัวตรงจุดของนายสมชายก็คือเมื่อหุ้นเกิด New High+Volume สูง จะมีโอกาสขึ้นมากกว่าโอกาสลง(เช่นดวงซวยวันรถถังวิ่ง)ครับ... ฮา...

 ;D ;D ;D

ผมคนไม่มีดวงครับ   เพราะว่าซื้อหวยซื้อล๊อตเตอรี่เสี่ยงโชค   ไม่เคยได้   ทรัพย์สินที่มีอยู่ได้มาจากหยาดเหงื่อและแรงกายล้วนๆ...

จริงๆแล้วคนไทยเกือบคิดได้ก่อน ไอแซค นิวตัน แล้วครับ... แต่บังเอิญไปนั่งหลับใต้ต้นทุเรียน ฮา... ;D ชะแว๊บบ.บ... ::014::

             อดีต..ถึงปัจจุบันอาจจะเหนื่อย...มีบ้างที่ต้องล้มลุกคลุกคลาน..มีทุกข์มีสุขบ้าง....ปะปนกันไป..คิดว่าเป็นกำไรครับ ::002::

เอาแค่คิดและทำวันนี้ให้ดีที่สุด(คือการแสวงหา)..ส่วนวันข้างหน้าต่อๆไปจะเป็นอย่างไร(ฟ้าลิขิต) เป็นเรื่องอนาคตครับ

สมมติว่าวันหน้าถ้าดวงซวยแต่เราดิ้นรนแสวงหาแต่สิ่งดีๆก่อน..ผลน่าจะออกเจ๊าครับ..แต่หากดวงดีฟ้าส่ง+เราดิ้นรนแสวงหา..ผลจะต้องดีแน่นอน

เหมือนเพลงเจิน.เจินครับ 30%ลิขิตฟ้า 70% ต้องฝ่าฟัน..ส่วนจะมากจะน้อยอยู่ที่เราครับ..ในมืดย่อมมีสว่าง..แต่ในร้อยถี่ย่อมมีหนึ่งห่าง..

เราต้องไม่ใช้ชีวิตอยู่บนความประมาทก็พอแล้วครับ ;D

เหมือนกันเลย ครับ  ผมเคยเดินหาซื้อ ล็อตฯ  ที่พาหุรัด เลือก แบบแถวยาว ตั้งแต่เลข ๐ - ๙  ขาดเลข ๖ เพราะมีคนชิงซื้อไปก่อนหน้าแล้ว
มันก็แทรกมาออก ๓ ตัวล่าง ตรงเลข ๖  ที่หายไปนี่ละ ..  ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว  สังเกตุหลายครั้งแล้ว ::005::   

ดวงการพนันไม่ดีครับ  อยากมีอยากได้ ต้องใช้ ๑ สมอง ๒ มือ ๒ เท้า และความเป็นตัวตนด้วยความเพียร ไปแลกเอาเอง

ผมเป็นคนไม่ชอบการเยื้องแย่ง ไม่ชอบของฟรี ให้ก็รับไว้ด้วยควมขอบคุณ  ไม่แย่งของใคร และแข่งขันกับใคร
ไม่ชอบให้เอาตัวไปเปรียบกับใครด้วย.. จะชวนให้เสียอารมณ์ซะเปล่า   ::002::

ส่วนใหญ่ ผมกำหนดวิถีและคาดคะเนผลลัพท์ด้วยตัวเอง

ส่วนน้อย แต่มีอิทธิพลมาก แม่บ้านบอกให้ทำครับ

ผมไม่มีอะไรเลยครับ... เกี่ยวกับขบวนการทางความคิด... เพียงแต่เจ็บใจตัวเองที่ยังไปไม่ถึงไหน....

คำตอบก็คือ... เป็นการมองโลกในแง่ดีมากเกินไป คิดแต่ว่าทำดีจะต้องได้ดี...

ทุ่มแรงกายแรงใจกับทั้งเรื่องงาน และครอบครัว... ผลที่ตามมาคือผิดหวังตลอด...

ตอนนี้เลยต้องเปลี่ยนทัศนะคติใหม่... ใครดีมา ผมดีตอบ ใครร้ายมา ผมร้ายตอบ... ทำงานด้วยความยากลำบาก แต่ไว้ใจใครไม่ได้สักคน จ้องแต่จะแทงข้างหลัง ล้มให้สูญหายตายจากกันไป... ผมเคยดีกว่านี้เยอะ แต่สิ่งแวดล้อมมันทำให้เกิดความไม่ไว้วางใจ... ทุกวันต้องใส่หน้ากาก...

ขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่ให้ความเห็นครับ... ::014:: เพียงแต่ 2-3 วันที่ผ่านมาทำหน้าที่พ่อของลูก และลูกของพ่ออยู่ เลยได้แต่แว่บเข้ามาอ่าน และตอบคำถามอย่างจริงๆจังๆไม่ได้ซักที...

ดวงคืออะไรที่มองไม่เห็น... ในกรณีพี่โร๊ด ถ้าไม่มีใครมาเห็นก็อันตราย... เมื่อตอนผมยังเด็ก พ่อทำงานต่างจังหวัดตลอด... กลับบ้านวันเสาร์ตอนเย็น และวันอาทิตย์ตอนเย็นก็ออกต่างจังหวัดไปทำงาน แต่มีอะไรดลใจให้พ่อค้างวันอาทิตย์อีกคืน.... พี่ชายผมเสียคืนนั้นเนื่องจากเจอรถ 2 แถวเลวๆขับชน... ถ้าพ่อไม่นอนค้างอีกคืน กลับบ้านอีกทีมาวันเผาศพพี่ผมพอดี... เพราะตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ....

ผมมาที่นี่เพื่อมาแก้ไขในสิ่งผิด จากที่เจ๊งไปครึ่งปีแรก... ไม่เคยห่างครอบครัว แต่มาสู้งานด้วยเงินที่เหลืออยู่ก้อนสุดท้ายก้อนเดียว...(ซึ่งน้อยมากๆ..) วันที่มาก็คือมาเร็วกว่าผู้รับเหมาอีกเจ้าจะเข้าแค่ 1 วัน (อันนี้รู้ทีหลังครับ..) ไม่มีความเข้าใจจากคนข้างกาย... ไม่มีความเห็นใจจากสิ่งแวดล้อม... ลูกน้องก็ชิ่งหนีทีละคนๆ... กำลังใจต้องสร้างด้วยตนเอง....

พออับจน เพื่อนฝูงก็หายหมด... โทรหาใครก็ไม่มีใครอยากคุยเพราะกลัวโดนยืมตังค์... ผมเลยเข้าใจคำว่า "ตถตา" เลยทันที...

พี่สมชายเข้ามาสอนเรื่อง "วินัย" ผมเข้าใจจุดผิดพลาดของผมทันที... ตอนนี้ผมอุดรอยรั่วทุกอย่างได้หมดพอสมควร... (แต่ที่ผมแซวเล่น ขำๆนะพี่... :D )

ปัจจุบัน... ทุกอย่างที่โยงไขว้ไปไขว้มา มันมาอยู่ที่จุดตรงหน้า... คือทุกอย่าง..(ความสัมพันธ์..) อยู่เท่าเดิมหมดตั้งแต่ก่อนผมมาทำงาน... เพียงแต่ระหว่างทางที่กระทำ ไม่มีใครเข้าใจเลย...

ผมแก้ปัญหาจากเล็กไปใหญ่.... ขณะเดียวกันสิ่งแวดล้อมก็ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่...

บางทียังนั่งย้อนคิดไปเลยว่า น่าจะท้อไปตั้งแต่วันนั้น... จะได้จบๆไปซักที....

แต่ไหนๆแล้ว... มาถึงวันนี้แล้ว... ก็คงต้องสู้กันต่อไปครับ...

ไม่รู้แล้วว่าดวงหรือฝีมือ.... แต่อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิดครับ... :D ::014::

ยินดีด้วยครับ ที่ผ่านมาได้... โดยเฉพาะเรื่องครอบครัวนั้น สำคัญที่สุดครับ... เย้...

คนเรา เกิดมาต่างวิถี ต่างเส้นทางเดิน ครับคุณตั้ว.. วิถีของชีวิตท่านอื่น ก็ไม่เหมือนผม และวิถีของผมก็ไม่เหมือนใคร

คนเราไม่เหมือนกัน  แต่เลือกที่จะจดจำในสิ่งที่ดี มาเป็นบทเรียนแก่ตัวเรา ให้เดินในทางที่ดี แม้ไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังอยู่ในกรอบของการเป็นคนดีได้

หลายท่าน ในเวปนี้ อย่าง นายสมชาย(ฮา) ผมยังถือเป็นบทเรียนลัด ให้กับตัวผมเอง อยู่บ่อย ๆ ครับ   :D

ขอบคุณครับ... ::014::

โห... พี่ Ro@d ...

นายสมชายตัวลอยเชียวครับ...  ::014:: ::014:: ::014::

ดวงกับ ความสามารถ ต้องไปด้วย กัน ครับ
ครั้งนึง เคย ทำงานซ่อมมือถือ ที่ สุราษ ผมในขณะนั้น ในสุราษ มีช่างไม่เกิน 20 คน  ส่วนค่าตัวนั้นไม่ต้องพูดถึง 10000+ ครับ
 ผมเป็น หนึ่ง ใน20 คน  หลังจากที่ผม ทำงาน ได้ 2 ปี ก็มีเรื่อง กับ ภรรยาเจ้าของร้าน ถูกไล่ออก  ในขณะที่ผม ทำงานซ่อมมือถือนั้น
ผมได้ ปั้นลูกศิษย์ มา 2 คน  หลังจากที่ผมโดนไล่ออก นั้นผมได้ไป สมัครงานกับ ร้านมือถือที่รู้จัก แต่ ไม่มีใครกล้ารับ
      
     มีอยู่ร้านนึง ที่ผมเข้าไปสมัครงาน ผมถามว่า  "พี่รับช่างซ่อมมือถือมั้ยครับ เค้าบอกว่า "รับอยู่ " ผมเลยเสนอตัว ว่า ผมว่างงานอยู่ ขอ สมัครได้มั้ย  คำตอบคือ "ไม่รับ"ผมถามเหตุผลว่า "ทำไมถึงไม่รับ" คำตอบที่ผม ได้ก็คือ " ถ้าผมจ้างพี่ผมไม่รู้ว่าต้องจ่ายเงินเดือน พี่เท่าไหร่ อีกอย่าง ร้านมือถือ ของผม ผมก็ ได้ความรู้มาจากพี่ ผมไม่บังอาจ รับพี่มาเป็น ลูกน้องผมหรอกครับ" พร้อมกับ ยื่นเงินให้ผม 8000 บาท แล้วบอกว่า
"พี่ครับผมให้พี่ยืม มีเมื่อไหร่ ค่อยเอามาคืนผม แล้วกันครับถ้าไม่มีไม่ต้อง คืน ครับ " คำนี้มันติดหูผมจนถึงทุกวันนี้  แต่ผมก็ไม่ได้เอาเงิน เค้าหรอกครับ
     คำถามครั้งที่ 1  ครับ เรื่องนี้เป็นเพราะ  ฝีมือ หรือเพราะ  ดวง ครับ  
             หลังจากนั้น ผมก็ ไปสมัครงาน เป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารของหลานชาย นาย สุเทพ เทือกสุบรรณ ผมเสริฟที่นั้น ทั้งหมด 8 เดือน
 หลังจากนั้น เพื่อนผมก็มีบอกว่า ที่ร้าน มือถือชื่อ ดัง แห่งหนึ่ง ของ สุราษ (มี 5 สาขาในตอนนั้น)   เพื่อน บอกว่าที่ร้านนั้น รับช่างซ่อมือถือ
และผมก็ได้ไป สมัคร เมื่อเดินไปที่ร้าน นั้น  ในประกาศเขียนว่า
             รับ สมัครช่างซ่อม มือถือ  1  ตำแหน่ง  (ชาย)
        คุณสมบัติ ป.ตรี  อิเล็ค  
       มีคนค้ำประกัน  ข้าราชการ ระดับ ซี 7 ขึ้นไป
       มีรถมอเตอร์ไซค์ จะได้รับการพิจารณาเป็น พิเศษ  
คุณสมบัติ ดังกล่าว ใน ใบประกาศ  ตรงกับผม อยู่ ข้อเดียว ก็คือ "ผู้ชาย"  นอกนั้น  ยังไกลเกินเอื้อมผมทั้งนั้น
เพราะว่า ผมจบ ม.6  ไม่รู้จักข้าราชการซัก ซี เลย  รถ มอเตอร์ไซค์โดนยึด     หลังจากนั้นผมก็เดินกลับ  ในขณะที่เดินกลับ นั้น ผมได้เดิน สวนกับ เจ้าของ ร้านมือถือที่ติดประกาศ เค้าถามว่า "มาทำอะไร" ผมตอบว่า "จะมาสมัครเป็นช่างซ่อม ครับ"
 เจ้าของร้าน มือถือบอกผมว่า เข้ามานั้งในร้านก่อนซิ พร้อมพลักผมเข้าไปใน ร้าน และเค้าก็ถามผมว่า " ไหนหลักฐาน การสมัครงาน"
ผมตอบว่า "ไม่มี ครับ  ผมกำลังจะกลับแล้ว เค้าบอกว่า รู้มั้ย คนที่มาสมัครตาม ป้าย มีกี่ คน ที่ีมีคุณสมบัติ ครบ"
 ผมตอบว่า "ไม่ทราบ ครับ" เค้าชี้ไปที่เอกสารกองนึง ความสูงประมาณ เกือบ 1 ฟุต

  เมื่อผมเห็น เอกสาร กองนั้น ก็เป็นเครื่อง ตอกย้ำ ว่า
 งานนี้ ยังไง ผมก็ไม่ได้ เราต้องกลับไปเป็นเด็กเสริฟอีกครั้ง  ::004::  เจ้าของร้านก็ถามผมว่า" มีหลักฐานอะไร บ้าง" ผมบอกว่า "ผมมี บัตรประชาชนอย่างเดียว ครับ "  ::004::   เจ้าของร้าน บอกผม ว่า" มึงมาสมัครงาน มีบัตรประชาชน อย่างเดียว แต่ ในขณะที่  คนอื่น ใช้เอกสาร   เกือบ 10 ใบเนี้ยนะ"   ผ มตอบว่า " ก็ผมกำลังจะเดิน กลับ ครับ" เจ้าของร้าน หัวเราะ แล้วพูดว่า  "บ้านมึงอยู่ไหน " ผมตอบว่า
 "บ้านผมอยู่ หน้าโรงบาล ครับ "  จาก  สี่แยกเมืองทอง - หน้าโรงบาลมะขามเตี้ย บ้านผมอยู่ในซอยโรงอิฐ ลึกอีก 1 ก.ม  
    
     เจ้าของร้าน บอกผม ว่า  "โอ้โห อยู่ไกลนะเนี้ย " ผมตอบว่า" ครับ อยู่ไกล ครับ  งั้นผมขอตัวนะครับ" :)   เจ้าของร้านบอกผม ว่า
" นั้งซักแป๊บซิ เอากาแฟมั้ย" ผมตอบว่า "ไม่เป็นไร ครับ"  เจ้าของร้าน ตะโกนให้พนักงานในร้านมาหา  เจ้าของร้านบอกกลับผม ว่า
" มึงรู้มั้ย เด็กฝาก มีทั้งหมดกี่ คนใน กองเอกสารนี้ " ผมตอบว่า "ไม่ทราบ ครับ" เจ้าของร้านบอกว่า"  เกือบ 20 คน แต่กูรับแค่ ตำแหน่ง   เดียว "   สิ่งที่เจ้าของร้าน พูดกับพนักงาน ก็คือ " นี้ เธอ เอาเอกสารทั้งหมด ไปเก็บ ผมได้ ช่างแล้ว"  ผมแทบไม่เชื่อ หูของตัวเอง :OO
ย้ำ ครับ     ผมไม่เคย คุยกับเจ้าของร้าน คนนี้มาก่อนเลย ในชีวิต  
                  ผมไม่รู้จักเค้าเป็น การส่วนตัว
                  ผมไม่เคย เข้าร้านนี้มาก่อน ตั้งแต่ ทำงานมือถือมา    
    เจ้าของร้านมือถือ โยน กุญแจ รถ มอเตอร์ไซค์ ของบริษัท ให้ผมใช้ ส่วนตัว  แล้ว บอกว่า  " พรุ่งนี้ มึงเริ่ม งานได้เลย "
คำถาม ของผมยิง คำถามสุดท้าย ไปยังเจ้าของร้านก็คือ  " พี่รับผม เข้าทำงานหรือครับ  แต่ผมไม่มีคน ค้ำประกัน ผมไม่จบ ป.ตรี แล้วพี่รับผมเข้า ทำงาน หรือครับ"   คำตอบจากปาก เจ้าของร้านก็คือ เพราะกูรู้ว่ามึงเป็นใครน่ะซิ  ถ้ากู สายตาไม่สั้น มึงคือลูกศิษย์ คุณเปี้ยก ใช่หรือไม่  ผมไม่พูดอะไร  ได้แต่ยิ้มอย่างเดียว ;D  
คำถามที่ 2 ครับ เรื่องนี้เป็นเพราะ ดวงหรือฝีมือครับ  
       เชื่อ หรือไม่ ครับ ผมอยู่ ร้านนี้ได้เพียง 5 เดือน ผลปรากฏว่า ผมโดนไล่ออก :~)  ทั้งๆที่ผมไม่ได้ ทำอะไรผิดเลย
เจ้าของร้านบอก ว่า "กูจำเป็นต้องไล่มึงออกทั้งๆที่ มึงทำงานดีมาตลอด ยอดเดือนที่ แล้ว จากฝีมือ มึง รู้มั้ยเท่าไหร่" ผมตอบว่า" ไม่ทราบ ครับเพราะไม่ใช่เรื่องของผม ที่ผมต้องรู้ หน้าที่ผม คือ ซ่อม กับส่งของอย่างเดียว" เจ้าของร้านบอกว่า " 70000 บาท"
ผมย้อนทันที ครับว่า "พี่จ้างผม เดือน ละ15000 บาท ผมสร้างรายได้ 70000 บาท ผมไม่ดีตรงไหนทำไมต้องไล่ผมออก  บอกหน่อยได้มั้ย" ???  ::004::
     เจ้าของร้านบอกว่า" เพราะมึง ทำงานดีน่ะซิ  กูถึงไล่มึงออกกูไม่อยากเสียเพื่อน ว่ะ" ผม ถามต่อ อย่าง สงสัย "เสียเพื่อน ยังไง ผมไม่เข้าใจ " เจ้าของร้านบอกว่า " เอาเป็นว่า ยังไงมึงต้องออก ไม่ออกไม่ได้ ไม่ต้อง ถามมาก มึงอย่าให้กูลำบากใจเลย"
  ผลสุดท้ายผมต้อง ออก  แบบ งงๆ ??? ???
       หลังจากที่ผมออกแค่ วันเดียว ก็มีโทรศัพท์เข้ามา บอกว่า "เฮ้ย นี้กูเอง มาหากูหน่อย" เสียงนั้นคือเสียง ของพี่ชายผม เจ้าของร้ายมือถือที่ผมโดน ภรรยาเค้าไล่ผมออก   ผมรู้สึกแปลกใจมาก พร้อม รับคำว่าจะไป  
หลังจากที่พี่ชายผมเรียกไปพบนั้น  ผมก็ได้กลับมาทำงานกับพี่ชายผมอีกครั้ง  และผม ได้อยู่บ้าน ฟรี ค่าน้ำ/ค่าไฟ ฟรี  ค่าข้าว ตอนเที่ยง 50  บาท(เบี้ยเลี้ยง) เงินเดือน 8000 บาท  หลังจากที่ผมอยู่กลับพี่ชายได้ 3 เดือน ก็รู้ความจริง ว่า ทำไมเจ้าของร้านมือถือร้านนั้น ถึง ไล่ผมออก  เพราะว่า พี่ชายผม กับเจ้าของร้านมือถือร้านนั้นเป็นเพื่อนกัน และพี่ชาย ผมขอร้องให้ไล่ผมออก เพื่อจะได้มาทำงานกับพี่ชายผม แทน
 เพราะพี่ชายผมรู้ว่า มีวิธี เดียวเท่านั้น ที่จะให้ผม กลับไปร้านของพี่ชาย คือ ให้ผม เข้าตาจน  หลังจากนั้น ผมได้ทำงานกับพี่ชายผม เป็นเวลา  3 ปี ก่อนที่จะเปิดร้าน  อาเมย์โฟน  ปัจจุบัน
จากเรื่องราวทั้งหมด  คิดว่า  เป็น ดวงหรือฝีมือ ครับ

      
 
 

พุทธศาสนาสอนว่า อนาคตไม่มีอยู่จริง มีแต่ปัจจุบันขณะล้วน ๆ
อนาคตเกิดจากอะไร  ในนิยามของผมคงเกิดจากการทำปัจจุบันขณะซ้ำๆ เรื่อยๆทุกๆขณะ จนส่งผลสืบเนื่องจนให้ผลที่เด่นชัด   และนี่คือที่มาของคำว่า "ดวง"
เอ๊ ยังไง งงเอง ???

อันนี้แน่นอนจริงๆครับ ;D ;D ;D ฟ้าสั่งมา

กำลังจะถามว่าดวงคืออะไรแน่ ;D ;D ;D  ส่วนตัวเห็นด้วย 100%

เหมือนนางฟ้ากับซาตานอยู่ในตัวคนเดียวยังไงไม่รู้พี่ ;D ;D ;D พี่บอกเล่นหุ้นง่ายอย่างนี้ เดี๋ยวคนเขาก็เล่นหุ้นกันทั้งบ้านทั้งเมืองสิครับพี่ 55555

แฮ่ๆ... แล้วมือใหม่เล่นหุ้นก็จะขาดทุนกันทั้งบ้านทั้งเมือง นั่งกอดเข่ากุมหัวเหม่อมองฟ้า มองดินสิ้นหวังกับชีวิต... จ๊ากซ์...

คือคนส่วนน้อยเท่านั้นที่จะได้กำไรหุ้นนะครับ, อันนี้เรื่องจริงที่สุด... ไม่ฮา, ไม่แฮ่ๆ...

pasta
ชั่ว!ไม่อยู่ในอก นรก!ไม่อยู่ในใจ
ชาว อวป.
Hero Member


คะแนน 252
 ออนไลน์

กระทู้: 2170


     เส้นลายมือขาด ท่านใดพอเคยได้ยินบ้างครับ
« เมื่อ: พฤศจิกายน 07, 2009, 06:05:08 PM »    

--------------------------------------------------------------------------------ผู้อาวุโสท่านหนึ่งในที่ทำงานขอดูลายมือผมแล้วบอกว่าผมเส้นลายมือขาด(มือขวา)เป็นเส้นเดี่ยวหนา 1.5 มม.ตัดขวางฝ่ามือเป็นแนวตรง พร้อมกับบอกว่าเป็นคนมือหนัก อีกคนก็บอกว่าตายโหง พี่ๆน้องๆท่านใดเคยได้ยินหรือมีลายมือแบบผมบ้างครับ/สำหรับผมมีบุญได้บุญ มีกรรมใช้กรรมครับไม่กลัวความตายไม่กลัวเจ็บ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดวันพรุ่งนี้ก็จะมีความสุขครับ
    




อันนี้ดวงกับฝ่ามือครับ  :D



แก้ไขจาก 1.5 ซม. เป็น 1.5 มม.

                       เส้นลายมือขาด  หมายถึงคนที่บุคคลิกมั่นคง  ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว  ยอมหักไม่ยอมงอ

                       แม่ยายผมเส้นลายมือขาดทั้งสองข้าง  เด็ดขาดจริง ลูกชายหัวปี (คนโต) ดื้อด้านแกไล่ออกจากบ้าน

                       ห้ามเหยียบย่างเข้ามาตั้งแต่เด็กจนเดี๋ยวนี้ตายไปหลายปีแล้ว  งานศพก็ไม่ไป ร้องก็ไม่ร้อง


                       แต่เส้นฯน้าอรรถหนา ๑.๕ ซม.นี่ผมว่าผิดปกตินะครับ  วัดผิดหรือเปล่า น่าจะ มม. มากกว่า

    ขอบคุณครับน้าปู  ::014::  :VOV:

ตอนนี้ผมกำลังริเริ่มอาชีพเสริมที่สอดคล้องกับอาชีพหลัก และเป็นองค์ประกอบที่แพงที่สุดในการก่อสร้างบ้าน แถมเมียได้มีงานทำด้วยจะได้ไม่ว่าง... ขอบคุณๆศักดาครับ... ::014:: ผมเห็นอะไรบางอย่างในการเสริมแนวต้านความล้มเหลวครับ...

ความเห็นของผม มีดังนี้ (ไม่รู้ถูกหรือเปล่า)

ทางชีววิทยา มีคำสองคำที่ใช้อธิบายลักษณะของสิ่งมีชีวิต คำหนึ่ง คือ Genotype ลักษณะพันธุกรรม ที่ถ่ายทอดจากยีนส์ของพ่อแม่ เช่น เกิดมาผิวขาว อีกคำหนึ่งคือ Phenotype คือ ลักษณะที่เกิดจากอิทธิพลของสิ่งแวดล้อม เกิดมาผิวขาว แต่โดนแดดมากๆ ก็ดำกระด่างได้ เป็นต้น

กรรมเก่า เป็นตัวส่งผลให้เกิด เหมือน Genotype เกิดมาแล้ว มีกรรมในชาติภพปัจจุบัน เหมือน Phenotype สองสิ่งเกื้อหนุนกันหรือหักล้างกันแล้วแต่ชนิดของกรรม

ที่น่ากลัว คือ กรรมสุดรอบ (กรรมมี่สี่ห้าแบบ) กรรมตัวนี้ หนีไม่พ้น จะมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เป็นไปอย่างนั้นๆ โดยถึงเราพยายามจะหลีกก็เลี่ยงไม่พ้น จะดีจะชั่วก็แล้วแต่

ว่าแล้ว จะต้องกลับไปอ่านเรื่อง หลักปฏิจสมุปบาทและอิทัปปัจยฏา
 

+ ๕ ให้กับชีวิตต้องสู้ ของบัง ..  ไม่บ่น ไม่โทษใคร เยี่ยมเลยมากเลย บัง..  ::002::

ขอบคุณครับ ท่านพี่โร้ด  ทอนกลับเช่นกัน ครับ    ::014::
 ช่วงชีวิต ตรงนั้น ต้องขอบอกครับ ว่า  แทบจะ รับไม่ได้ ครับ
เป็นเด็กเสริฟ เงินเดือน 1800 บาท  อาศัย ทิฟ จากแขก ใช้ในชีวิตประจำวัน  ทิป ได้วันละ ประมาณ 100-150 บาท ต่อวัน 
ในขณะทำงาน ก็เก็บ อาหารเหลือ จากแขกที่ทานไม่หมด มากินต่อ ใน วันรุ่งขึ้น  ตื่น 7.30 ไปเป็นเด็กล้างรถต่อ(เงินเดือน 3500 บาท)
  เลิกงาน  5โมงเย็น  6 โมงเย็นเป็นเด็กเสริฟ เลิก 02.00 น.  คิดได้อย่างเดียว ครับ   ถึงแม้จะจน แต่ก็ ไม่อดตาย  :~) 
 8 เดือน เต็มๆ ครับ  ที่ทำแบบนี้   ครั้งหนึ่งในชีวิต สุดยอด ครับ   ::007::
  แต่อย่างน้อย ผมก็ได้ ลิ้มรสชาด  ของ บลู เลเบิล  ทุกอาทิตย์ ครับ ไม่ต้อง บอกนะครับ ว่า ของใคร   ::005:: ::005:: :D~ 
หลังจาก ได้กลับมาเป็น ช่างซ่อมมือถือ อีกครั้ง ก็ไม่เคยได้ ลิ้มรส บลูเลเบิล อีกเลย  :~)