เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

นาย Tony Senitores ช่างภาพสมัครเล่นชาวอเมริกัน อยากจะถ่ายภาพลูกกระสุนตอนที่มันวิ่งไปชนเป้ากระดาษ ก็เลยจัดฉากตามรูปดังกล่าว คือ เอาเป้ากระดาษไปแขวนไว้ด้วยเชือกที่ขึงตึง ด้านบนติดตั้งหลอดไฟให้แสงสว่างส่วนหนึ่ง แล้วตั้งกล้องที่มีชัตเตอร์ความเร็วสูงไว้ด้านหน้า  เขาถ่ายภาพเอาไว้หลายรูป แล้วก็ส่งไปอัด โดยเป็นภาพแบบสไลด์ทั้งหมด เมื่อได้รับสไลด์กลับมาแล้วเขาก็ชื่นชมในผลงานของเขาเป็นอย่างยิ่ง  หลายปีผ่านมายุคของกล้อง digital เข้ามาครองตลาด เขาอยากจะแปลงภาพสไลด์ของเขาให้เป็นระบบ digital ด้วย เพราะจะได้สามารถนำมาเก็บในคอมพิวเตอร์และนำไปใช้พิมพ์หรือชมได้สะดวกขึ้น  อย่างไรก็ตาม ในระหว่างทำการแสกนสไลด์เขาต้องแกะเอากรอบของสไลด์ออก เพื่อที่ให้ได้ภาพทั้งหมด รวมทั้งส่วนที่กรอบกระดาษของสไลด์บังอยู่  หลังจากทำการแปลงภาพเรียบร้อย เขาได้นำภาพผลงานของเขามาชมทางจอคอมพิวเตอร์  และแล้วเขาก็เห็นภาพ “เงากระสุนปริศนา” ที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร  คือจากภาพจะเห็นว่าตัวกระสุนเริ่มเจาะหัวเข้าไปในเป้ากระดาษ แต่ตรงพื้นเงาของกระสุนยังอยู่ห่างจากเป้าอีกพอสมควร

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/BS-1.jpg)

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////



(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/2296870_f520F2.jpg)


/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/2296870_f520F1.jpg)

อนึ่งเทคนิคการถ่ายภาพความเร็วสูงนั้นทำได้ไม่ยากหากรู้วิธี  สมัยที่ผมกำลังบ้าเรื่องกล้อง ก็ได้ลองถ่ายเล่นเอาไว้มากมาย วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือ ใช้เสียงเป็นตัวกระตุ้นให้แฟลชฉายแสงออกไป ก่อนอื่นเราต้องจัดฉากหลังให้เป็นสีดำสนิท ผ้ากำมะหยี่สีดำใช้ดีที่สุด ส่วนวงจรกระตุ้นแฟลชด้วยเสียงนั้น อาจซื้อหาเอา หรือทำเอาเองโดยหาอุปกรณ์ง่าย ๆ ไม่กี่ตัว อุปกรณ์ตัวนี้จะมีสายโยงต่อเข้ากับตัวแฟลชซึ่งเราต้องตั้งความเร็วของแฟลชไว้ที่ประมาณ 1/10000 – 1/20000 วินาที  ส่วนกล้องต้องตั้งชัตเตอร์สปีดเอาไว้ที่ตำแหน่ง “B” คือตราบใดที่เรายังกดชัตเตอร์เอาไว้หน้ากล้องก็จะเปิดตลอด  และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องถ่ายในตอนกลางคืนหรือในห้องที่ไม่มีแสงนะครับ  

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/BaseBall-1F.jpg)

นอกจากนี้ยังมีเทคนิคการถ่ายภาพซับซ้อนความเร็วสูง เช่น การถ่ายภาพวงสวิงของการตีกอล์ฟ โดยในภาพเดียวกันนั้นจะเห็นวงสวิงที่จุดต่าง ๆ กัน ซึ่งอาจจะมี 3 จุด 8 จุดหรืออาจไปถึง 20 จุดก็ได้ กรณีนี้เราก็จัดการกระตุ้นแฟลชหลาย ๆ ครั้งติดต่อกันเป็นแบบไฟกระพริบหรือ strobe ปัจจุบันแฟลชหลายรุ่นมีระบบไฟกระพริบให้เลือกใช้ได้เลย  สมัยก่อนผมใช้ช้อนรูดไปบนที่ปิ้งซึ่งเป็นตระแกรงเหล็กใช่องห่างกันราว 1 นิ้ว

ภาพล่างเรียกว่า multi-exposured ครับ
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/golf_swing.jpg)

3 ภาพล่างจากปืนลมคนอื่นถ่ายไว้ ของผมถ่ายเป็นฟีล์มเอาไว้ ยังไม่ได้ไปค้นเอาออกมาแปลงนะครับ

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/high_speed_photography_17.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/high_speed_photography_22.jpg)

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/High-Speed-Photography-06.jpg)

หมายเหตุ เนื่องจากว่าสมัยก่อนเราถ่ายด้วยฟีล์ม ถ่ายแล้วต้องรอล้างออกมาดูว่าได้ผลหรือไม่ ต่างจากปัจจุบันที่ใช้กล้องดิจิตัลดูผลได้เลย  ดังนั้นผมต้องใช้การเปลี่ยน “ระยะทาง” จากตัวกระตุ้นแฟลช ไปยังแฟลช เช่นถ้าแฟลชยิงเร็วเกินไปก็ต้องยืดระยะทางออกไป คือให้เสียงใช้เวลาเดินทางมากกว่าเดิม ผลก็คือแฟลชต้องรอนานกว่าเดิมถึงจะยิงแสงออกไป  ในทางกลับกันถ้าแฟลชยิงช้าเกินไป กระสุนเลยเป้าไปแล้วก็ให้ขยับตัวกระตุ้นแฟลชเข้ามาใกล้แฟลช ทำเช่นนี้ลองไปลองมาอยู่หลายวันถึงจะได้ระยะที่ถูกต้อง

อนึ่งบางท่านอาจสงสัยว่าในเมือ่ตัวกระตุ้นแฟลชใช้เสียงเป็นสัญญาณแล้วทำไมไม่ใช้เสียงจากปาก ก็ขอบอกว่าเสียงนั้นต้องเป็นเสียงเหมือนโลหะมากระทบกันเท่านั้น

ภาพล่างคือภาพยอดนิยมทำกัน คือเอาลูกโป่งใส่น้ำแล้วทำให้แตก ลูกโป่งจะแตกออก แต่น้ำจะคงรูปเอาไว้ได้ในชั่วพริบตา
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/high-speed-photography-water-balloon1.jpg)

นาย Tony Senitores ได้ทำการค้นคว้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับกรณีที่เงาไม่ตรงกับตัววัตถุต้นกำเนิดของเงา ก็ได้พบว่าได้เกิดมีภาพปริศนาเช่นนี้มาก่อน คือภาพคนเล่นกีฬาเบสบอล คือจะมีทั้งกรณีที่ลูกบอลกระทบไม้พอดี แต่เงาของลูกบอลยังห่างจากไม้ หรือตรงกันข้าม

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/bullet4F.jpg)
ภาพสุดท้ายจะเห็นได้ชัดว่า นอกจากลูกกระสุนตัวจริงด้านบนในภาพกระทบผ่านน้ำออกมาช่วงหนึ่งแล้ว แต่เงาในน้ำกระสุนเพิ่งจะออกมาได้นิดเดียว อีกอย่างกระสุนจริงเริ่มหักหัวขึ้นเปลี่ยนทิศทางเพราะกระทบน้ำ แต่เงาของมันในน้ำยังคงอยู่ในแนวนอน??????

ยังไงก็ลองคิดดูกันเล่น ๆ นะครับว่าจะมีคำอธิบายเรื่องเงาปริศนานี้ได้อย่างไร

ธนาสิทธิ์ ศิริลักษณ์
๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๔

เฉลยตามไปหน้า 2 นะครับ  แต่ถ้าอยากจะเดาหรืออยากรู้ว่าท่านอื่น ๆ คิดอย่างไร ก็อ่านไปเรื่อย ๆ
Tanasit

 ::014::ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

แรงโน้มถ่วงมีผลต่อแสง  แสงเดินทางเป็นเส้นโค้งได้หากมีแรงดึงดูดบริเวณนั้นมาก
กระสุนเมื่อวิ่งด้วยความเร็วสูงอาจส่งผลทำให้บริเวณนั้นเกิดแรงโน้มถ่วงสูงทำให้
แสงบริเวณนั้นเดินทางเป็นเส้นโค้ง

       ดูรูปเบสบอลแล้ว งง ครับ... จากแสง และเงา และภาพ ที่เห็น..Batter น่าจะตีวืด..ด..... คือตีไม่ถูกลูกบอล แต่ในภาพ เค้าน่าจะสวิงไม้ลอดลูกบอล เพราะเห็นส่วนของลูกบอลส่วนนึงบังอยู่เหนือไม้ตี  แต่พอดูที่เงา มันกลายเป็นว่า Batterน่าจะสวิงเหนือลูกบอลครับ.....แปลกจริงๆ....
       แปลกมากครับ...ตกลงว่ามันเป็นเพราะอะไรครับ....


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/BaseBall-1F.jpg)


นาย Tony Senitores ได้ทำการค้นคว้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับกรณีที่เงาไม่ตรงกับตัววัตถุต้นกำเนิดของเงา ก็ได้พบว่าได้เกิดมีภาพปริศนาเช่นนี้มาก่อน คือภาพคนเล่นกีฬาเบสบอล คือจะมีทั้งกรณีที่ลูกบอลกระทบไม้พอดี แต่เงาของลูกบอลยังห่างจากไม้ หรือตรงกันข้าม


    เมื่อดูดีๆอีกครั้ง....ความคิดเห็นตอนแรกของผม "ผิด" เต็มๆ......ที่ว่าผิด ชัดๆ คือ... Batter  ไม่ได้ตี วืด...ด.... ครับ... เค้าตีโดนลูกบอลแล้วต่างหาก.... แล้วลูกบอล กำลังทะยานออกจากหน้าไม้ไปนิดนึง สังเกตได้จากตำแหน่งไม้ตีขณะนั้นอยู่ในตำแหน่งหน้าตัวของBatterแล้ว   หมายถึง Batter กำลัง Follow through (เขียนถูกหรือเปล่าไม่แน่ใจครับ)  และตำแหน่งของลูกบอลขณะนั้นอยู่นอกแนวการรับของ Catcher แล้ว (ถ้าลูกนี้หวดวืด..ด.... Batter โดนลูกบอลอัดเข้าเต็มๆแน่นอน...)
   แต่ก็ยังอธิบายไม่ได้อยู่ดี ว่าทำไมภาพที่เห็น กับเงาที่เกิด มันไม่สอดคล้องกัน... ยังงงอยู่ดีครับ....

ระยะทางของแสงที่เดินทางมาถึงกล้องก็ทำให้เกิดภาพแบบนี้ได้

นักยิงธนูเล็งธนูไปยังศัตรูในระยะไม่ไกลนัก   เมื่อศัตรูมองเห็นว่านักยิงธนูปล่อยลูก
ที่แท้จริงแล้วธนูถูกปล่อยไปตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว สิ่งที่ศัตรูมองเห็นว่านักยิงธนูปล่อยลูกธนูมายังตน
เป็นภาพในอดีต  ถ้านับกันเป็นเสี้ยววินาทีนะ

ผมคิดว่า ภาพเงา กับ ภาพจริง เกิดขึ้นคนละเวลา เพราะระยะทางจากเงา กับ ภาพจริงอยู่ห่างกล้องไม่เท่ากัน
ภาพใดอยู่ไกลจากกล้องจะเป็นภาพที่เกิดตามหลัง 

ตามที่คุณ sitta. อธิบายครับ  แสงใช้เวลาเดินทางจากวัตถุมาถึงฟิล์ม  ถึงแสงจะเดินทางได้เร็วอย่างไรก็ต้องใช้เวลาบ้าง

ภาพกระสุน ที่หัวกระสุนเจาะกระดาษเป้าแล้ว แต่เงายังไปไม่ถึงเป้า
เป็นเพราะตำแหน่งหัวกระสุนอยู่สูง ใกล้ไฟ  กล้องอยู่ต่ำกว่า ใกล้พื้น(ที่เกิดเงา)
ถ้าภาพหัวกระสุนที่เป้าเป็น "ปัจจุบัน"  ภาพเงาที่พื้นก็เป็น "อตีต" คือเสี้ยววินาทีก่อนหน้านั้น
ลองคำนวณดูก็ได้ครับ  สมมุติระยะทางจากหัวกระสุนถึงฟิล์ม  มากกว่าจากเงาถึงฟิล์ม อยู่ 5 ฟุต
แสง(186000 ไมล์/วิ) จะใช้เวลาเดินทาง 5 ฟุตนี้ กี่วินาที (.0000xxx)
และในเวลาเดียวกันนี้  หัวกระสุน (3000 ฟุต/วิ) จะวิ่งไปได้กี่มิลลิเมตร (1 นิ้ว = 25.4 มม.)

ถ่ายภาพติดวัตถุปัจจุบัน ได้เงาในอดีตมาด้วย  พอเข้าใจนะครับ
แต่ภาพตีเบสบอล  ถ้าบอกว่าได้ภาพวัตถุปัจจุบัน(ลูกบอล) กับเงาที่เป็น "อนาคต" มาด้วย  อย่างนี้เข้าใจยากจริงๆ ครับ

เป็นเสน่ห์และความงามที่ได้จากการหักเหของแสง...พัฒนาให้มนุษย์ปราดเปรื่องขึ้น

เป็นความจริงที่ว่า ดวงดาวบางดวงที่เรามองเห็นในยามค่ำคืนนั้น ความจริงแล้ว ไม่มีตัวตนในเวลาที่เราเห็น
ทั้งนี้เพราะ การที่แสงจากดวงดาวดวงนั้น จะเดินทางมายังโลกต้องใช้เวลานานมาก อาจเป็นเดือน เป็นปี
และเป็นไปได้ว่าระหว่างที่แสงกำลังเดินทางมายังโลก ดาวดวงนั้นได้สิ้นสลายไปเสียแล้ว
นั่นก็หมายความว่า แสงดาวที่เราเห็นนั้น มาจากดวงดาวที่ดับสูญไปแล้ว  หรือไม่มีตัวตนนั่นเอง

ขอให้คะแนนความคิดเป็น A เลยครับ  แต่ผิดครับ ผิดอย่างแรงด้วย เพราะแรงโนมถ่วง, สนามแม่เหล็ก, คลื่นวิทยุ หรือ รังสีใด ๆ ก็ไม่สามารถทำให้แสงเดินทางเป็นเส้นโค้งได้

ลงทะเบียนรับฟังเพื่อเก็บเกี่ยวข้อมูลครับ

อากาศสามารถทำให้แสงเดินทางเป็นเส้นโค้งได้หรือเปล่าครับ  ::014:: ::014::

 ::014:: อ่านไปอ่านมา เริ่มรู้สึกว่า สิ่งที่ตาเราเห็น ณ ปัจจุบัน จริงๆแล้วเป็นอดีต ซะอย่างนั้น......  :~)

จำได้สมัยเรียนฟิสิกส์ เรื่องความเร็วแสง ระยะแหล่งกำเนิดแสงกับวัตถุ อะไรพวกนี้ล่ะครับ

ที่บอกภาพที่เราเห็นเป็นอดีตเพราะแสงต้องใช้เวลามาสู่ตาเรา แต่ระยะแค่ ไม่กี่เมตรคงไม่ต่างกันมาก  แต่ภาพที่กล้องอวกาศถ่ายการระเบิดของดาวฤษ ที่ถ่ายได้นั้นดาวนั้นหายไปตั้งนานแล้วแต่แสงเพิ่งเดินทางมาถึง Sensor กล้อง นั้นเอง

ลูกปืนเป็นแบบนี้รึป่าวครับ
(http://image.free.in.th/z/ij/21untitled.png)

ผมเห็นว่าบ้านเราชอบกีฬาฟุตบอล ผมลองเสริชในเว็ป ภาพแรกออกมาดังนี้เลยครับ...

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/Soccorball.jpg)

ต่อมาผมใช้คำว่า soccor shadow ก็ได้ภาพล่างนี้มา

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/Soccor1.jpg)

การที่ใช้เหตุผลที่ว่าระยะทางจากลูกปืนและเงาลูกปืนถึงกล้องต่างกัน แสงใช้เวลาเดินทาง (กล้องมองเห็น) ต่างกันนั้น สามารถสรุปได้ชัดเจนโดยการใช้การคำนวณที่แน่นอนดังนี้
เริ่มโดยสมมุติง่าย ๆ ว่าระยะที่ต่างกันเป็น 5 ฟุต
1.   ระยะ 5 ฟุตแสงเดินทางใช้เวลา (1x5)/(186000x1760x3) = 5.0912e-9 วินาที
2.   เบสบอลความเร็วประมาณ 100 ไมล์/ชม. ในเวลา 5.0912e-9 วินาที เคลื่อนที่ได้ = 7.4671e-7 ฟุต หรือเท่ากับ 0.00896 มม.
3.   ลูกปืน M16 ที่ความเร็ว 975 ไมล์/วินาที ในเวลา 5.0912e-9 วินาที เคลื่อนที่ได้ = 7.2804e-6 ฟุต หรือเท่ากับ 0.0873 มม.

เส้นผมคนมีขนาดตั้งแต่ 0.04 – 0.25 มม. ครับ ดังนั้นจากตัวเลขข้างบน จะเห็นได้ว่า ถ้าเอาเหตุผลที่ว่า ระยะทางจากลูกปืนและเงาลูกปืนถึงกล้องต่างกัน แสงใช้เวลาเดินทาง (กล้องมองเห็น) ต่างกันนั้น ระยะแตกต่างของตำแหน่งลูกปืนหรือลูกเบสบอลกับเงาของมันนั้นจะมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นด้วยซ้ำ

ที่จริงข้างบนผมเขียนแบบสมองพาไป แต่ความจริงแล้วถ้าจะคิดให้เร็วขึ้น เราก็ใช้วิธีที่ว่า สมมุติว่าเงาห่างจากตัวจริง 5 นิ้ว แล้วคำนวณดูว่าระยะทางจากลูกปืนและเงาลูกปืนควรจะเป็นเท่าไหร่ แสงถึงจะใช้เวลาเดินทางแตกต่างกันจนได้ระยะทาง 5 นิ้วที่เราสมมุติขึ้น
1.   เบสบอลความเร็วประมาณ 100 ไมล์/ชม. ระยะ 5 นิ้วใช้เวลา 0.0028 วินาที ในเวลา 0.0028 วินาทีแสงเดินทางได้ 528.40 ไมล์ นั่นก็หมายความว่า ช่างภาพต้องอยู่ไกลถึง 528.40 ไมล์ เพื่อที่จะจับภาพให้ได้เงาลูกเบสบอลห่างจากตัวลูกบอล 5 นิ้ว  งานนี้ก็เป็นไปไม่ได้
2.   สำหรับลูกปืน เอาแค่ 1 นิ้วมาลองคิดดู ลูกปืน M16 ที่ความเร็ว 975 ไมล์/วินาที ระยะ 1 นิ้ว ใช้เวลา 5.8275e-5 วินาที และในเวลา 5.8275e-5 วินาทีนี้ แสงเดินทางได้ 10.83 ไมล์ ซึ่งผมคิดว่าไม่มีกล้องตัวไหนจะถ่ายได้ไกลขนาดนั้น

เป็นอันว่าสมมุติฐานที่ว่า “ระยะทางจากลูกปืนและเงาลูกปืนถึงกล้องต่างกัน แสงใช้เวลาเดินทาง (กล้องมองเห็น) ต่างกันนั้น” ไม่ถูกต้องนะครับ สรุปสั้น ๆ คือแสงมีความเร็วสูงมาก ถ้าจะเอาให้ได้ความแตกต่างของเงาและตัวจริงจนมองเห็นหรือกล้องจับได้ ก็ต้องใช้ระยะทางจุดตั้งกล้องที่เป็นไปไม่ได้

ผิดประเด็นนะครับ  เราพูดกันถึงภาพและเงาที่ต่างตำแหน่งกัน....
ส่วนที่ว่าภาพที่เห็นเป็นอดีต...หมายถึงไม่มีภาพปัจจุบัน????  ถ้างั้นก็คงจะมีแต่หมอดูละครับ ที่เห็นภาพในอนาคต
ในทางทฤษฎีก็ถูกต้องนะครับ...แต่คงเป็นอดีตสั้น ๆ ทั้งนั้น  ยกเว้นมองดูดาวที่ผมพูดไปแล้ว 
กระพริบตา เห็นความมืดชั่วพริบตา ลืมตา ก็เป็นอดีตไปแล้ว....

ผมกลับมาดูรูปแสงและเงาของคุณ marsman อีกครั้ง ไม่ถูกต้องนะครับ เพราะถ้าฐานของวัตถุและเงาอยู่บนแกนหรือแนวเดียวกันแล้ว
วัตถุและเงาของมันต้องอยู่ในตำแหน่งเดียวกันเสมอ เพียงแต่ความสูงหรือความยาวของเงาอาจเปลี่ยนแปลงได้เท่านั้น

แล้วประเด็นเรื่องของมุมแสงส่องเข้าไปยังวัตถุละครับ  
เมื่อมุมที่แสงส่องเข้าต่างกัน รูปเงาก็ออกมาต่างกัน

ตัวอย่างเช่น ถ้าแสงเข้าทางลูกบอล แม้ว่าลูกบอลจะยังไม่ถึงเท้านักเตะ
แต่เงาของลูกบอลก็จะบดบังเท้าของนักเตะแล้ว  ถ้าเป็นแบบนี้ดูเหมือนเงาเดินทางไปล่วงหน้า

แต่ที่ผมสงสัยคือ กระสุนถึงเป้าแล้ว ทำไมเงาจึงยังไม่ถึงเป้า
หรือว่าเป็นที่ความเร็วชัตเตอร์ ผสานกับรูรับแสงของกล้องที่เล็กมาก ทำให้มีผลต่อการเกิดภาพแบบนั้น
เรื่องรูรับแสงก็มีความสำคัญครับ เพราะรูรับแสงเล็กจะรับแสงได้แคบ ๆ และครั้นพอให้แสงเข้าเป็นช่วงเวลาหนึ่ง
โดยใช้ชัตเตอร์เปิดปิด  ชัตเตอร์เองก็ต้องเลื่อนไปมา ไม่ได้ปิดทีเดียวพร้อมกันทั้งรู
ตรงนี้อาจจะทำให้แสงในช่วงเวลาที่ต่างกันบันทึกลงบนแผ่นฟิลม์เดียวกัน

ถ้าตัดเรื่องระยะทางวิ่งของแสงออกไป  เหลือคำอธิบายทั้งภาพเงากระสุนปืนและเงาลูกเบสบอล คือ virtcal plane shutter ครับ
ซึ่งถ้าในกรณีของลูกปืน หากใช้วิธีเปิดหน้ากล้อง B กับ strobe เรื่องชัตเตอร์ก็ไม่มีผลครับ
ชัตเตอร์ เปิดให้แสงเข้าเป็นช่องแคบๆ วิ่งจากบนลงล่าง (ที่จริงคือล่างขึ้นบนในตัวกล้อง แต่ภาพกลับหัว) ความแตกต่างของเวลาคือความเร็วในการวิ่งของช่องเปิดที่ชัตเตอร์  ซึ่งช้ากว่าแสงมาก

ในห้องภาพ อวป. เคยมีคำถาม ว่าทำไมคนยืนดูปกติ แต่มอเตอร์ไซค์ในภาพมันโย้  อธิบายได้แบบเดียวกันครับ
http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=67897.0 (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=67897.0)  (ภาพลบไปแล้ว แต่ข้อความยังอยู่ครับ)

 ::014:: ::014:: ::014::

เฉลยนะครับ....


แรกเริ่มกล้องรูเข็มนำทางมาด้วยรูน้อย ๆ ตายตัวได้ภาพหัวกลับมาประทับลงบนจอภาพด้านหลัง ต่อมาได้มีการพัฒนาชัตเตอร์ซึ่งมีลักษณะคล้ายกลีบดอกไม้ซ้อนกันเป็นแผ่นโลหะบาง ๆ อยู่ในตัวเลนส์ จึงเรียกว่า leaf shutter เวลากดชัตเตอร์กลีบเหล่านี้จะหุบตัวเปิดไว้เพียงรูรับแสง (aperture) ตามขนาดที่ตั้งเอาไว้ และตามความเร็วชัตเตอร์ที่ตั้งเอาไว้เช่นกัน  อย่างไรก็ตามชัตเตอร์แบบนี้มีขีดจำกัดอยู่ที่ความเร็วสูงสุดราว 1/500 เท่านั้น แต่ก็มีข้อดีคือสามารถ synchronize กับ flash  ได้ทุกความเร็ว

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/IMG_2612.jpg)
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/leaf.jpg)
ด้านบนชัตเตอร์แบบ leaf ด้านล่างแบบม่าน
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/Focal_P_Shut.jpg)
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/LowSp.gif)
รูปบนสปีดช้า ม่านห่างกัน รูปล่างสปีดเร็วม่านชิดกัน
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/HighSp.gif)

ข้างล่างแสดงอีกแบบให้เห็นการทำงาน
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/highspeed_sync500.jpg)



ต่อมาได้มีการพัฒนาชัตเตอร์ชนิดใหม่ขึ้นมา เรียกว่า Two-curtain shutters หรือ Focal-Plane shutter ซึ่งมีลักษณะเหมือนม่าน 2 ตัววิ่งตามกันด้วยความเร็วคงที่ แต่ถ้าเราตั้งความเร็วชัตเตอร์สูง เจ้าม่านตัวที่ 2 ก็จะตามท้ายม่านตัวแรกมาติด ๆ เปิดเป็นเพียงช่องสีเหลี่ยมผืนผ้าเล็ก ๆ ให้แสงลอดเข้ามาทำหน้าที่ของมัน  อนึ่งชัตเตอร์แบบนี้ มีทั้งแบบวิ่งซ้ายขวา และ บนล่าง แล้วแต่การออกแบบของยี่ห้อนั้น ตามรูปที่ผมแนบมา  อย่างไรก็ตามขึ้นอยู่กับการตั้งกล้อง (ผมหมายถึงจะจับแบบธรรมดา หรือจะตะแคง 90 องศาไปทางซ้ายหรือทางขวา หรือแม้จะกลับหัวกล้องก็ได้) คุณสามารถจะตั้งให้เป็นแบบไหนก็ได้แล้วแต่การใช้งาน ซึ่งจะมีผลต่างกันสำหรับกรณีเงากระสุนปริศนาที่เรากำลังพูดถึง

“รูปครู” หรือภาพที่การเรียนการสอนเรื่องกล้องใช้เป็นมาตรฐานในการอธิบายการทำงานของ Two-curtain shutters หรือ Focal-Plane shutter และผลแปลกตาที่ตามมาก็คือภาพที่ผู้เล่นเบสบอลตีลูกเบสบอล โดยที่ในภาพจะเห็นลูกเบสบอลติดหรือโดนไม้ แต่เงาที่พื้นด้านล่างลูกเบสบอลกลับอยู่ห่างจากไม้อย่างเห็นได้ชัด  ในกรณีนี้อธิบายได้ว่า ผู้ถ่ายนั้นใช้กล้องที่มีชัตเตอร์เป็นแบบ Two-curtain shutters หรือ Focal-Plane shutter โดยตั้งกล้องให้ได้ชัตเตอร์วิ่งในแนวจากล่างขึ้นบน  (อย่าลืมนะครับว่าภาพบนฟีล์มหรือ sensor จะกลับหัว) พอเริ่มยิงม่านตัวแรกจะเปิดตัวออกมาได้นิดนึงเจ้าม่านตัวที่สองก็จะวิ่งตามมา เปิดช่องไฟจับภาพเริ่มจากด้านบนหรือขาคนตี ต่อมาก็จับภาพเงาของลูกเบสบอลที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาแต่ยังห่างไม้อยู่พอควร ไล่จับภาพบริเวณลำตัว ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงตำแหน่งไม้ ซึ่งในขณะเดียวกันที่ผ่านมาลูกก็วิ่งมาถึงไม้พอดี ทำให้จับภาพลูกติดกับไม้ ซี่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากได้จับภาพเงาในช่วงแรกไปแล้ว
หมายเหตุ ในกรณีนี้ ถ้าท่านใช้กล้อง Two-curtain shutters หรือ Focal-Plane shutter แต่ตั้งกล้องแบบให้ชัตเตอร์วิ่งในแนวนอน หรือซ้าย-ขวา ก็จะไม่มีผลอย่างข้างบน เพราะช่องไฟจะเปิดช่วงลูกบอลกระทบไม้พอดีหรือใกล้เคียงกันกับตอนเงาลูกบอกกระทบไม้เช่นกัน

ภาพล่างคือผังแสดงให้เห็นว่ากล้องแต่ละยี่ห้อเขาออกแบบชัตเตอร์ม่านให้วิ่งไปทางไหน
(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/shutter-dir.gif)

ถ้ามีโอกาส ตอนนี้เรามีกล้องดิจิตัลก็ลองกันดูสิครับ

เกร็ดของเรื่อง.... Focal-Plane shutter นั้นความจริงมีมานานแล้ว คือเริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 1870 เป็นแบบ single-focal shutter โดยการใช้แผ่นไม้ปล่อยให้ตกลงมาเฉย ๆ ต่อมามีการใช้หนังยางช่วยดึงอีกแรง เพื่อเร่งความเร็ว ซึ่งตกราว 1/500 – 1/1000  ปี 1925 Leica ได้คิดค้น Two-curtain shutters ที่ทำด้วยผ้าดำ  มีความเร็วราว 1/1000 พอถึงปี 1960 Konica ได้ทำ Square-type metal-bladed focal-plane shutter ที่มีความเร็วถึง 1/2000  ในที่สุด ปี 1992 Nikon ได้ออก Minolta Maxxum 9xi ที่มีความเร็วชัตเตอร์ถึง 1/12000  กลไกชัตเตอร์นั้นเป็นระบบ mechanism ล้วน  ๆ คือประกอบด้วย เฟืองเกียร์ กระเดื่อง คานโยก  คานงัด สปริง ฯลฯ และต้องผ่านการทดสอบให้ทำงานกว่า 1 แสนครั้งโดยไม่ผิดพลาด ดังนั้นในช่วงระยะเวลาไล่ ๆ กัน ปี 1966 Pentacon Praktica Electronic ได้ออกแบบ electronically controlled FP shutter โดยใช้ระบบวงจรไฟฟ้าเข้ามาควบคุมการทำงาน ต่อมา Asahi Pentax ES ในปี 1972 ได้ทำ electronic aperture-priority autoexposure โดยการเอา electronically controlled shutter มาใช้กับ exposure control light meter ปี 1980 Yashica Contax 139 Quartz ได้เผยตัว digital piezoelectric quartz ที่ให้ความแม่นยำสูง และแล้วในปี 1999   Nikon D1 digital SLR ก็ทำลายสถิติด้วยชัตเตอร์ที่ความเร็ว 1/16000 อย่างไรก็ตามต่อมาในปี 2003 ทางผู้ผลิตพบว่าไม่มีความจำเป็นในการที่จะต้องใช้ความเร็วชัตเตอร์สูงขนาดนั้น จึงลดความเร็วสูงสุดมาที่ 1/8000 และกลับมาพัฒนาทางด้านความคงทนแทน  อนึ่งความเร็วที่พัฒนาได้นั้น มาจากการเปลี่ยนชนิดของวัสดุที่นำมาใช้ทำแผ่นชัตเตอร์ที่เริ่มจาก ไม้มาเป็นโลหะเหล็ก ต่อมาเป็นอะลูมิเนียม พลาสติคผสมไฟเบอร์ ตลอดจนคาร์บอนเซรามิค ฯลฯ

เคยให้ลูกศิษย์ราว 30 คนออกไปถ่ายภาพรถสวนกันบนถนน ให้ฟีล์มคนละ 1 ม้วน กลับมาก็ถามว่า ตอนเล็งเห็นหรือเปล่าว่ารถสวนกันตอนกดชัตเตอร์ ทุกคนก็ตอบว่าเห็นด้วยความมั่นใจ พอล้างรูปออกมา มีเพียงคนเดียวที่ได้รูปรถสวนกันมา 1 รูปแบบเฉียดฉิว นอกนั้นมีแต่รูปถนนว่างเปล่า (ขอบอกว่าสมัยนั้นรถน้อย ต้องรอพักใหญ่กว่าจะมีรถมาสักคัน และต้องรอพักเบ้อเร่อกว่าจะมีรถสวนกัน) ก็สอนเขาไป 2 ประเด็นคือ ด้วยระบบของกล้อง สิ่งที่ท่านเห็นตอนกดชัตเตอร์จะไม่ใช่สิ่งที่ถูกบันทึกลงไปบนแผ่นฟีล์ม เพราะ ณ.จุดบันทึก กระจกจะกระเด้งขึ้นมาปิด pentaprism (ทำให้เราเห็นแต่สีดำ ๆ ในจอ) เพื่อเปิดทางให้แสงได้เข้าไปกระทบแผ่นฟีล์ม ส่วนอีกประเด็นคือ lag time วึ่งคือเวลาอันจำเป็นที่ต้องเสียไปตั้งแต่นิ้วเริ่มกดชัตเตอร์จนถึงเวลาที่แผ่นชัตเตอร์เคลื่อนตัว เพราะต้องผ่านกลไกต่าง ๆ  และแล้วก็หันกลับมาถามคนที่ถ่ายภาพรถสวนกัน 1 ภาพว่าได้มาอย่างไร เขาก็สารภาพว่าตื่นเต้น เผลอกดชัตเตอร์ไปเสียก่อนที่ตั้งใจไว้...555

ตอนที่ผมบ้ากล้อง ผมจะจดข้อมูลต่าง ๆ ของการถ่ายภาพแต่ละรูป ตั้งแต่ shutter speed, aperture, ASA ของฟีล์ม, เวลาที่ถ่ายของวันนั้น, สภาพอากาศและแสง, ตำแหน่งซูมของเลนส์ ฯลฯ พอล้างรูปออกมา ก็จะมาเทียบดูและศึกษา  ครั้งหนึ่งเคยล้างภาพเอง เข้าไปในห้องมืดวันอาทิตย์เช้าออกมานึกว่ายังเป็นวันเดิม ที่ไหนได้กลายเป็นวันจันทร์ไปแล้ว...555

ปิดฉาก ปัจจุบันอะไร ๆ ก็เป็นระบบไฟฟ้าไปเสียหมด แต่ความรู้สึกดี ๆ บางอย่างที่ได้รับจากการใช้ระบบกลไกยังตราตรึงในหัวใจมิรู้เลือน  ทางผู้ผลิตก็อดเอาใจผู้ใช้ไม่ได้ ก็เลยจัดให้ตามระเบียบ อาทิ เสียงชัตเตอร์ลั่นปลอม เพราะระบบจริงไม่มีเสียง หรือ จอปิดดำตอนชัตเตอร์ลั่น ก็ปลอมอีกเพราะระบบไฟฟ้าไม่ต้องใช้ return mirror ต่อไปก็ยังไม่รู้ว่าทางผู้ผลิตจะมีทีเด็ดอะไรมาตอบสนองความต้องการของเรา รู้แต่ว่าเตรียมเก็บเงินเอาไว้ก็แล้วกัน

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/Heki-1.jpg)
ภาพบนจะเห็นได้ชัดเลยว่าผลที่เกิดขึ้นจากการใช้กล้องที่มีชัตเตอร์แบบ Two-curtain shutters หรือ Focal-Plane shutter ถ่ายภาพสิ่งของเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงแล้ว ภาพออกมาจะดูแปลกผิดหูผิดตาต่างจากที่เราคาดหวัง ภาพนี้ต่างจากลูกปืนหรือเบสบอลเพราะใบพัดไม่ได้วิ่งเป็นเส้นตรง แต่หมุนรอบตัวทำให้ออกมาโค้งงอดังกล่าว  อนึ่งถ้าเป็นเฮลิคอปเตอร์จริงจะไม่ออกมาโค้งงอมากแบบนี้ดังรูปถัดไป  ทั้งนี้เพราะเฮลิคอปเตอร์จริงมีใบพัดขนาดยาวมาก ดังนั้นเมื่อหมุนด้วยความเร็วโดยเฉลี่ย 500 รอบต่อนาที ความเร็วของปลายใบพัดก็จะใกล้กับความเร็วของเสียงเข้าไปทุกที จึงทำให้เราได้ยินเสียง “ปั้บ ๆ ๆ ๆ” ดังกล่าว 

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/helicopter_parents.jpg)


(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/MV-12.jpg)

เฮลิคอปเตอร์ Mil V-12 (รูปถัดไปที่มีใบพีด 2 ชุด)หรือบางทีเรียกว่า Mi-12 เป็นเฮลิคอปเตอร์บรรทุกหนักของรัสเซียที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ใช้ความเร็วใบพัดเพียง 114 รอบ/นาที  ส่วนเฮลิคอปเตอร์บังคับวิทยุของเล่นนั้น มีความเร็วประมาณ 2000 – 3000 รอบ/นาทีทีเดียว  ผมเองนั้นชอบมาก แต่ตอนอยู่เมืองไทยที่ห้างอมรเมื่อหลายสิบปีก่อนราคาปาเข้าไปเกือบ 2 หมื่นบาท ได้แต่เดินไปมองแล้วมองอีก  พอได้ไปอเมริกา ผมนั่งรถไฟไปนิวยอร์คซื้อมาประกอบแล้วไปหัดบิน ต้องขับรถข้ามไปอีกรัฐเพื่อหาที่โล่งจะได้ไม่ไปชนอะไร  ตอนนั้นไปหัดบินทุกวัน เป็นเวลากว่า 6 เดือนเต็ม ๆ บินได้นานที่สุด คือลอยตัวในอากาศได้นานที่สุด............ 8 วินาที  บินตกเป็นร้อย ๆ ครั้ง ใบพัดที่หักก็นำมาแขวนไว้ข้างฝาบ้านเตือนใจ เต็มรอบทุกด้าน  ช่วงนั้นเรียกว่าถอดใจไปเลย  หยุดเล่นไปเกือบ 2 ปี จนมาเจอข้อมูลว่า สถิติโลกของเฮลิคอปเตอร์บังคับวิทยุที่ลอยตัวได้นานที่สุดในอากาศโดยชาวเยอรมันซึ่งทำไว้ราวปีค.ศ. 1952 นั้น........5 วินาที  ผมก็เลยกลับมาเล่นใหม่ เล่นไปเล่นมามีกว่า 30 ลำ  ลำใหญ่ที่สุดขนาดประมาณ รถมินิคูเปอร์  ปัจจุบันเป็นแบบใช้ไฟฟ้าเสียส่วนมาก บินง่ายมากต่างจากสมัยก่อน ที่เขาบอกว่าถ้าหัดบิน 1 พันคนจะมีคนเดียวที่จะบินเป็น

ธนาสิทธิ์ ศิริลักษณ์
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ภาพแถมเพราะผมชอบ คนนี้เอาควันใส่เข้าไปลูกโป่งด้วย...

(http://i7.photobucket.com/albums/y271/tanasit/AIRGUNS/Mystery%20Bullet/highspeed32.jpg)

ขอบคุณครับ

          ::014::ขอบคุณครับ.

      ที่ ดร. ว่าเครื่องไฟฟ้าบินง่าย  จนถึงเดี๋ยวนี้ผมยังทำให้มันบินขึ้นและลงโดยไม่มีอะไรพังยังไม่ได้เลยครับ  :~)  ::004::  จำใจต้องไปเล่นเครื่องเล็กๆ ไม่ถึงคืบ ตกไม่กลัว ชนไม่หวั่นแล้วครับ.  ::012::

ขอบคุณครับ สรุปว่าเป็นที่ชัตเตอร์ที่กำลังกวาดทำให้ภาพในห้วงเวลาต่างกันถูกบันทึกลงบนแผ่นฟิล์มเดียวกัน

บินเฮลิคอปเตอร์สงสัยจะบังคับยากกว่าบินแบบธรรมดาจริง ๆ
สิบกว่าปีก่อนโน้นสมัยกล้องดิจิตอลยังไม่แพร่หลายในไทยราคาสูงมาก ผมไปเป็นวิทยากรพิเศษให้กับนักเรียนนักบินสมัครเล่นที่สถาบันการบินพลเรือน
ในเรื่องของการนำเสนอสื่อ  ผมก็นำกล้องดิจิตอลไปใช้ในการอบรมด้วย ถ่ายภาพปุ๊บก็โหลดเข้าคอมเปิดให้ดูปั๊บ เป็นที่ตื่นเต้นของนักเรียนกันมาก
ไม่รู้จะเรียกนักเรียนดีหรือเปล่าเพราะแต่ละคนก็อายุมากกว่า

ทุกคนมีเครื่องบินประจำตัวหมดแต่เท่าที่ถามดูไม่เห็นใครมีเครืองบินเฮลิคอปเตอร์สักคน
  
หลังจากวันนั้นทำให้ผมได้รู้จักกับเจ้าของโรงงานใหญ่ ๆ ของประเทศ  บางวันก็มีโทรศัพท์ชวนผมไปบินรอบโลกบ้าง บินในต่างประเทศบ้าง
แต่ผมไม่เคยรับคำชวนเลยเพราะติดงานและถ้าไปคงมีหวังได้ถูกเชิญออกงานประจำเป็นแน่แท้  เนื่องจากไปแต่ละครั้งท่านชวนกันไปเป็นเดือน


Mi-12 เป็นเฮลิคอปเตอร์บรรทุกหนักของรัสเซียที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ใช้ความเร็วใบพัดเพียง 114 รอบ/นาที  
ส่วนเฮลิคอปเตอร์บังคับวิทยุของเล่นนั้น มีความเร็วประมาณ 2000 – 3000 รอบ/นาที    

ดูแล้วใบพัดของเครื่องจริงจะหมุนช้ากว่าก็ตาม แต่เนื่องจากใบพัดที่ใหญ่และยาวเมื่อหมุนเต็มที่ความเร็วปลายใบพัดจะมีความเร็วมากกว่าเสียง
ทำให้มีแรงยกไปที่เพลาหมุนและเพลาก็ไปยกลำตัวเครื่องบินอีกทอด

เก็บเกี่ยวครับ

ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ ครับ.. ::014::

เครื่องขนาดเล็กที่มีเพียง 2-3 channels นั้นไม่สามารถควบคุม การเอียงซ้าย/ขวาได้ คือจะวิ่งเหมือนรถบนถนนที่ลอยได้ แต่ถ้าจะเอาแบบเหมือนของจริง ต้องใช้อย่างน้อย 4 channels  เวลาหัด พยายาม ให้ด้านหางอยู่ทางเราตลอดเวลา  เดินตามไปเรื่อย ๆ ก็ได้ เก่งแล้วบังคับให้มันหมุนรอบตัว แบบเอาหางเข้าเราตลอด  ต่อไป ให้บังคับเป็นรูปเลข 8 อยู่ข้างหน้าเรา โดยให้ด้านซ้ายบินตามเข็มนาฬิกา และด้านขวาทวนเข็ม เพราะถ้าบินกลับจะยากกว่ามาก ทำจนคล่องถึงหัดบินเป็น วงกลมอยู่ข้างหน้าเรา  ถ้าได้แล้ว ให้บินเอาหัวเข้าหาเราซึ่งจะยากมาก เหมือนตั้งต้นใหม่ทีเดียว  ส่วนบินผาดโผนต้องตั้งอะไรใหม่อีกหลายอย่างนะครับ  การบังคับบินเฮลิคอปเตอร์เหมือน ขับเครื่องบินด้วยมือซ้ายและขับรถยนต์ด้วยมือขวาในเวลาเดียวกัน  อนึ่งถ้าตกใจ อย่าปล่อยคันเร่ง แต่ต้องกลับเร่งให้มันขึ้นสูงเข้าไปอีก เพื่อที่จะได้มีเวลาแก้ไข ไม่เหมือนเครืองบินหลาย ๆ แบบ ที่ปล่อยมือแล้วมันจะแก้ไขตัวมันเองได้... หากได้ไปหัดกับคนที่เก่ง ๆ ให้เขาปรับเครื่องของเรา หรือบินของเราให้ดู เราจะได้ความมั่นใจมากขึ้น  บินแต่ละครั้งไม่ควรเกิน 10 นาที  ไม่งั้นจะเกิดอาการ Pilot-induced oscillations

Pilot-induced oscillations  เป็นอาการของคน หรือ เป็นอาการของเครื่องครับ

Pilot-induced oscillations หรือเรียกสั้น ๆ ว่า PIO นั้น เกิดขึ้นจากตัวคนขับที่พยายามบังคับแก้ไข โดยการให้คำสั่งตรงกันข้าม เช่นเครื่องเอียงซ้าย ก็บังคับให้เอียงขวา แต่ทำเกินไป ทำให้เครื่องเสียหลัก เปลี่ยนทิศทาง ซึ่งคนขับก็จะพยายามแก้ไขและต่อสู้กับอาการนี้ไปเรื่อย ๆ บางทีก็มีผลทำให้เครื่องแกว่งไปมา บังคับไม่ได้  เป็นเหตุการณ์ปกติที่เกิดขึ้นจากสาเหตุต่าง ๆ มากมาย แต่ที่พบมากคือในเครื่องบิน สำหรับพวกยานบังคับวิทยุก็เช่นกัน  ปกติคนที่จะบังคับได้ดี จะต้องอ่านทิศทางของยานเก่ง ว่ามันกำลังจะหันเหออกนอกลู่ไปทางใด เราต้องให้คำสั่งดักเอาไว้ก่อน และยังต้องวางแผนล่วงหน้าอีกด้วยว่า ในวินาทีต่อ ๆ ไปเราจะมีเส้นทางบินอย่างไร  ผู้ที่ชำนาญจะมองออกว่า สภาพยานที่กำลังทำท่าแปลก ๆ นั้น เกิดขึ้นจาก PIO หรือยานขัดข้อง
ตอนผมหัดทำ LOOP เฮลิคอปเตอร์ ต้องบินสวนทางลม ดิ่งหัวลง แล้วเชิดขึ้น พอถึงตินบนสุด ต้องลด pitch ณ.จุดที่ฮ.กำลังหงายท้อง ไม่งั้นมันจะตกฮวบ แต่ถ้าลดมากเกินไป มันจะลอยตัวและทำให้ใบพัดท้ายเปลี่ยนมุมผิด แก้แรงบิดผิดทาง ฮ.จะออกนอกวง ก็นับว่าเป็น PIO ที่ผมต้องฝึกเป็นเดือน ๆ
ข้างล่างคือคลิปตัวอย่างของ PIO ครับ

Chase plane view of F-8 DFBW pilot-induced oscillations (http://www.youtube.com/watch?v=XHPv0qt03aA#)

F22 Pilot Induced Oscillation (PIO) (http://www.youtube.com/watch?v=03rz8vqjGdQ#)


Shuttle pilot induced oscillation (PIO) (http://www.youtube.com/watch?v=O8fnUY2IFAw#)

PIO jet airplane landing (http://www.youtube.com/watch?v=zxWs9TWfRLA#)

Hang Gliding - PIO (Pilot-induced oscillations) (http://www.youtube.com/watch?v=nqCN1E0MLSQ#)
 

สำหรับพวกบังคับวิทยุ ถ้าใช้ที่บังคับอย่างดี ๆ เราสามารถลด PIO ได้โดยการตั้ง exponential curve เป็นติดลบสัก 20-30% ดังนั้น บริเวณกลาง ๆ ของแกนบังคับจะ sensitive น้อยกว่าปกติ  พอเก่งแล้วจึงค่อยลดค่าได้

ขอกลับไปเรื่องภาพนิดนึง สรุปว่าเกิดจากความเร็วในการกวาด ของแผ่นม่านชัตเตอร์ งั้นก็หมายความว่าถ้าหากใช้ความไวชัตเตอร์ B แล้วตั้งตัวกระตุ้นแฟลชแทน ก็จะไม่เกิดภาพเงาแบบเหลื่อมกันใช่มั้ยครับ

น่าจะเกิดเหมือนเดิมครับ เพราะปัญหามันอยู่ที่ชัตเตอร์ต้องใช้เวลาในการเลื่อนตัวกันแสง
สมมุติว่ากล้องที่ใช้ชัตเตอร์เลื่อนจากซ้ายไปขวา  แล้วถ่ายรถไฟขบวนเดียวกัน
จะพบว่ารถไฟที่วิ่งจากซ้ายไปขวาขบวนยาวกว่า รถไฟที่วิ่งจากขวาไปซ้าย

อย่างนี้ถ้าใช้ความเร็วชัตเตอร์สูงๆ (สูงกว่าความเร็วกระสุนเลย  ถ้าเป็นไปได้นะครับ)  ก็น่าจะลดการเกิดปรากฎการณ์แบบนี้ได้ใช่ไหมครับ

ในทำนองเดียวกันถ้าถ่ายด้วยกล้องวีดีโอก็จะเกิดปรากฎการณ์แบบนี้หรือเปล่าครับ   เพราะผมมองว่ากล้องวีดีโอ  ไม่ได้ใช้ชัตเตอร์ในการถ่ายภาพ  แต่ใช้ระบบฟิล์มเลื่อนจากบนลงล่าง  หรือซ้ายไปขวา  ก็น่าจะมีผลเหมือนกันใช่ไหมครับ   แต่ถ้าเป็นกล้องวีดีโอระบบดิจิตอลละครับจะเป็นยังไง....   ยิ่งคิดก็ยิ่งงง... แฮะ...   ??? ??? ???

ใช้ B ร่วมกับตัวกระตุ้นแฟลช  แบบนี้มีปัญหาเรื่องชัตเตอร์กวาดครับ  เพราะเปิดชัตเตอร์ตลอดเวลาโดยห้องต้องมืดสนิท
ภาพที่ได้เกิดจากแสงแฟลชตัวเดียว พร้อมๆ กันทุกส่วนของภาพ

บทความนี้มีไปลงไว้ในเวบไหนหรือเปล่าครับ
อยากให้เพื่อนๆผมได้อ่านด้วย
ถ้ามีรบกวนขอลิงค์ด้วยครับ

หากยัง ถ้าจะคัดลอกไปให้เพื่อนได้อ่านจะได้ไหมครับ

ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆ ที่น่าสนใจ ::014::

ผมคิดว่า อาจารย์ไม่หวงความรู้อยู่แล้วครับ... :VOV: :VOV:

ในกรณีที่เราตั้งชัตเตอร์แบบ B (ย่อมาจากคำว่า Bulb ซึ่งหมายถึงหลอดไฟแฟลชสมัยก่อน เราต้องตั้งชัตเตอร์แบบ B เท่านั้น เพราะแสงไฟจากแฟลชชนิดหลอดจะออกมาช้ามาก ขืนใช้ชัตเตอร์ธรรมดา หน้ากล้องจะปิดไปเสียก่อน ยังไม่มีเวลาให้แฟลชได้ส่องพอ  บางกล้องใช้อักษร T = Time คือกดชัตเตอร์ครั้งแรก มันจะเปิดหน้ากล้องค้างไว้ กดครั้งที่สองหน้ากล้องจะปิด) นั้น หมายถึงว่าพอเรากดชัตเตอร์ค้างไว้ หน้ากล้องก็จะเปิดเต็มที่ หรือม่านก็จะเปิดจนหมด แต่ด้วยที่ว่าเราจัดห้องที่มืดสนิท ฟีล์มจึงไม่ได้บันทึกอะไรลงไป จนกว่าเราจะปล่อยแฟลช แสงแฟลชไปกระทบวัตถุใดก็จะสะท้อนให้ภาพวัตถุนั้น ไปตกกระทบบนแผ่นฟีล์ม (สมัยนี้กลายเป็น sensor ไปแล้ว) ด้วยกระบวนการเช่นนี้ จึงไม่มีผลทำให้เกิดภาพและเงาที่ต่างกันได้ ที่จริงนอกจากห้องต้องมืดแล้ว เรายังควรต้องจัดฉากหลังเป็นผ้าดำที่ไม่สะท้อนแสงด้วย ไม่งั้นแสงสะท้อนจะทำให้ไม่ได้ภาพวัตถุหรือสิ่งของที่ต้องการออกมาสวยงาม
อนึ่ง วิธีแบบนี้มักต้องตั้งแฟลชที่ความเร็วสูง ๆ เพื่อจับภาพวัตถุซึ่งมักจะเป็นของที่เคลื่อนไหวเร็วมากอยู่แล้ว

Flash sync speed กับ flash speed นั้นไม่เหมือนกัน  Flash sync speed หมายถึงความเร็วสูงสุดที่กล้องจะใช้ได้กับแฟลชตัวนั้น โดยที่จะยังคงให้ภาพที่แสงแฟลชส่องเต็มกรอบ  กล้องที่ใช้ leaf shutter อาจมี Flash sync speed สูงถึง 1/1000 วินาที แต่โดยทั่วไปเราอาจใช้ 1/250 วินาที แต่กล้องแบบที่เป็น Two-curtain shutters มี Flash sync speed สูงราว 1/125 วินาทีเท่านั้น ถ้าเราตั้งชัตเตอร์เร็วกว่านี้ รูปออกมาจะมืดไปด้านหนึ่ง  ส่วน flash speed นั้น หมายถึงช่วงเวลาที่แฟลชส่องแสงออกมา หรือบางทีเรียกว่า flash ratio คือในกรณีที่เราจะไม่ใช้ความสว่างของแฟลชเต็ม 100 % เช่นการใช้แฟลชร่วมกันหลายตัว เพื่อให้ได้รูปที่มีเงางดงามลงตัวเป็นต้น เราก็ต้องตั้งความสว่างของแฟลชให้น้อยลง ซึ่งก็คือการลดเวลา หรือ duration ของแฟลช ผลก็คือ แสงแฟลชจะส่องออกมาเพียงเวลาสั้น ๆ เช่น 1/20000 หรือ 1/60000 วินาที

ส่วนกล้องวิดีโอนั้น ไม่มีกลไกของชัตเตอร์แต่ใช้กระบวนการทางอีเล็คโทรนิคแทน คือถ้าเราตั้งความเร็วชัตเตอร์ที่ 1/60 ก็หมายความว่า ทุก ๆ 1/60 วินาที ระบบจะเก็บค่าหรือข้อมูลภาพบนตัวรับภาพหรือ sensor ไปประมวลผลเพื่อเก็บบันทึกลงในแผ่นความจำ  ดังนั้นจึงไม่มีผลทำให้เกิดภาพและเงาที่ต่างกันได้