เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

ยิงปืน กับ ตกปลา พี่ ๆว่าเป็นการฝึกสมาธิ เหมือนกันหรือเปล่าครับ
(ได้ไอเดียมาจากท่านสมาชิกใหม่ครับ)

สมาธิ คนละอย่างนะครับผมว่า ตกปลาก็นั่งคอยเฉย ๆ คอยลุ้มว่าคันไหนจะติด แต่ยิงปืนต้องตั้งใจ ยิงให้เข้าเป้า แต่ก็ถือว่าสนุกทั้งสองอย่าง ครับ  แต่ตกปลาผมว่า บาปไปหน่อยนะครับ ถ้าเทียบกันแล้ว แบบว่า เป็น  การกีฬาที่หลอกลวงครับ ;D

ผมว่านั่งสมาธิให้เกิดสมาธิเลยจะดีกว่าไหม แล้วค่อยไปยิงปืน ;D  แต่ไม่ควรใช้การนั้งสมาธิแล้วไปตกปลาผมว่ามันบาปนะครับ(ขอโทษสำหรับผู้ที่ชอบตกปลานะครับ :VOV:)

แม่ผมสอนว่าถ้าไม่คิดจะกิน อย่าทำ
เราสนุก เค้าเจ็บ ม่ายเอาครับ
ถ้าจะกินจริงๆ ส่วนใหญ่ผมยิงเลยครับ ปลาไม่เจ็บ ใช้ .38 นะ ยิงให้เฉียด น๊อคทุกราย ไม่ค่อยพลาด ไม่ช้ำด้วย แต่จะทำในกรณีที่ผมจะกินจริงๆเท่านั้น ไม่บ่อยครับ

ตกปลาบาปครับ

ยิงกระดาษดีกว่าครับ

ไหนๆหัวข้อนี้ก็มาเกี่ยวพันกับชื่อที่ใช้อยู่นะครับ ก็ขอมองต่างมุมกับหลายๆความเห็นที่พูดเกี่ยวกับการตกปลาว่า บาปบ้าง กีฬาหลอกลวงบ้าง .... ฯ  ผมกลับมองว่ามันเป็นกิจกรรมหนึ่งเหมือนกับยิงปืนนั่นละครับ คนกลุ่มหนึ่งที่ทำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เขาชอบ เขาก็คงจะมีเหตุผลของเขาเอง เหมือนๆกับที่มีคนบางกลุ่มถามพวกเราในเวปว่า มีอย่างอื่นให้เล่นตั้งเยอะทำไมไม่เล่นทำไมมาเล่นปืนชอบปืน แล้วพวกเราเองก็จะดาหน้ากันออกมาตอบกันตามเหตุผลของกลุ่มของคนชอบปืน ซึ่งมีทั้งมีเหตุผลและไม่มีเหตุผล (เหตุผลน้อย) ส่วนเรื่องบาป กรรมนั้น ถ้าพูดว่าการตกปลานั้นบาป ก็คงจะบาปมาแต่ดึกดำบรรพ์แล้วละครับ แล้วเราก็คงไม่ต้องกินสิ่งมีชีวิตทุกอย่างมั้งครับ คนกินบอกฉันไม่บาปเพราะฉันไม่ได้ฆ่า ผมว่าบาป กรรมมันอยู่ที่ใจครับ เอาเป็นว่าที่พูดมานี้เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่มีเจตนาอย่างอื่น เพียงอยากให้เคารพเหตุผลของคนกลุ่มอื่นบ้าง เหมือนกับที่กลุ่มชาวปืนต้องการให้คนอื่นเคารพและเข้าใจเรานั่นแหละครับ   

เป็นสมาธิหรือเปล่า สำหรับผมไม่แน่ใจนัก แต่ฝึกให้เป็นผู้ที่มีความพยายาม อดทน ใจเย็น และมีสติ นั้นแน่นอนครับ

มีสมาธิครับ...แต่ผลที่ได้ต่างกัน ???

....ถูกต้องและถูกใจ.......ผมว่ากีฬายิงปืนและกีฬาตกปลาก็ต้องใช้สมาธิเหมือนกันแต่จะแตกต่างในรายละเอียด ในประเทศออสเตรเลียกีฬาตกปลานับว่าสุดฮิตระดับต้นๆเลยถึงเทศกาลแข่งขัน  ชมรมตกปลาทั่วโลกจะส่งสมาชิกมาเข้าร่วมแข่งขัน เรือที่เข้าแข่งนับเป็นร้อยลำ.........เป็นความฝันอีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากเติมให้กับชีวิตนี้.....

สำหรับผมยิงปืนได้สติ ;D ;D ;D ไม่ได้สมาธิ  ;D ;D ;D

ตกปลาผมได้อิ่มเพราะนั่งกินทั้งวัน เพลิน ลมเย็น เห็นปลาว่ายไปมาแต่จับไม่ได้สักที ;D ;D ;D

ยิงปืนจะให้ได้สมาธิและความแม่นยำ อยากแนะนำให้ยิงปืนสั้นอัดลมแบบแข่งขันระยะ 10 เมตรดู
ไม่บาปด้วย ทำสมาธิให้ตนเองโดยไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์ เพราะยิงแค่เป้ากระดาษแต่อาจเปลี่ยนเป็นจิ้งจกก็ได้นะ

เสียเงินและเสียเวลา  เหมือนกันทั้งคู่  ครับ

การตกปลาถ้าขาดสมาธิเป็นอันว่า อด ;D
ส่วนการยิงปืนถ้าขาดสมาธิเป็นอันว่า ไม่เข้าเป้าและยังก่อให้เกิดความไม่ปลอดภัยด้วยครับ ;D

 :)แหม....พี่อย่าพึ่งซีเรียสครับ ที่ผมว่าบาปเพราะเป็นการหลอกลวงก็เป็นมุขเล่น ๆ แค่นั้นเอง เพราะตัวผมเองก็ชอบตกปลาเหมือนกัน  เป็นกีฬาที่ให้ความมันส์และสมาธิดีมาก โดยเฉพาะการเล่นเบ็ดนรก (สามง่าม) ผมเรียกว่า เบ็ดนรกครับ สนุกมาก  เล่นกันทั้งวัน กลางคืนก็ตกปลาหน้าดิน คอยดูทุ่นเรืองแสง หรือติดกระดิ่งไว้ที่ปลายคันเบ็ด นั่งจิบเบียร์เย็น ๆ พร้อมกับย่างปลาที่ตกได้  นั่งฟังเสียงสรรพสัตว์ไปเป็นบรรยากาศที่เยี่ยมที่สุดครับ :D

ยิงปืนใช้สมาธิมากกว่าครับ เพราะว่าในขณะยิงปืนห้ามพูดคุยกับผู้อื่นครับ ในขณะเดียวกันตกปลาคุยได้สบายบรือ แถมชนแก้วอีกต่างหากครับ ;D ;D

???   เขาเรียกว่าค่านิยมต่างกัน   ???    ถูกทุกคนครับ   ???

 :o :o :o :o :o :oไม่บาป...ไม่บาป...ไม่บาป...ไม่บาป....

ผมตกแล้วกินหมดครับ ยกเว้นบ่อเอกชนที่ไปฝึกฝีมือเค้าให้ชั่งแล้วปล่อย ทั้งๆที่อยากกินใจจะขาด (บึกบึงสำราญ)

ไหนๆหัวข้อนี้ก็มาเกี่ยวพันกับชื่อที่ใช้อยู่นะครับ ก็ขอมองต่างมุมกับหลายๆความเห็นที่พูดเกี่ยวกับการตกปลาว่า บาปบ้าง กีฬาหลอกลวงบ้าง .... ฯ  ผมกลับมองว่ามันเป็นกิจกรรมหนึ่งเหมือนกับยิงปืนนั่นละครับ คนกลุ่มหนึ่งที่ทำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เขาชอบ เขาก็คงจะมีเหตุผลของเขาเอง เหมือนๆกับที่มีคนบางกลุ่มถามพวกเราในเวปว่า มีอย่างอื่นให้เล่นตั้งเยอะทำไมไม่เล่นทำไมมาเล่นปืนชอบปืน แล้วพวกเราเองก็จะดาหน้ากันออกมาตอบกันตามเหตุผลของกลุ่มของคนชอบปืน ซึ่งมีทั้งมีเหตุผลและไม่มีเหตุผล (เหตุผลน้อย) ส่วนเรื่องบาป กรรมนั้น ถ้าพูดว่าการตกปลานั้นบาป ก็คงจะบาปมาแต่ดึกดำบรรพ์แล้วละครับ แล้วเราก็คงไม่ต้องกินสิ่งมีชีวิตทุกอย่างมั้งครับ คนกินบอกฉันไม่บาปเพราะฉันไม่ได้ฆ่า ผมว่าบาป กรรมมันอยู่ที่ใจครับ เอาเป็นว่าที่พูดมานี้เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่มีเจตนาอย่างอื่น เพียงอยากให้เคารพเหตุผลของคนกลุ่มอื่นบ้าง เหมือนกับที่กลุ่มชาวปืนต้องการให้คนอื่นเคารพและเข้าใจเรานั่นแหละครับ

go!!!!!!! for it   

ผมเคยตกปลาเหมือนกันคับ...

แต่สงสัยมีสมาธิไม่พอ...

ปลาไม่ยอมกินเบ็ด...

ลองอยู่สามสี่เที่ยว...เบื่อไปเองเลยเลิกดีกว่า...::)

บาปหรือไม่อยู่ที่ใจและเจตนา ไม่จำเป็นก็อย่าไปล้าผลาญสัตว์อื่นๆเลย มันเป็นกีฬาล่าชีวิต

มีเรื่องจริงเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ เพื่อนผมคนนึงชอบตกปลาเป็นชีวิตจิตใจเขาอยู่กทม ต้องไปทำงานตจว.ทุกเดือน
มักมีเรื่องตกปลามาเล่าให้ผมฟังเป็นประจำ ที่ชอบคือหน้าเกาะเฮ จ.ภูเก็ต ลงทุนเช่าเรือเอาใจนายท้ายหาแหล่งปลา
อยู่ต่อมาขับรถประสบอุบัติเหตุที่ จ.ตรัง ปากแหกเหมือนปลาโดนเบ็ดเกี่ยวตอนดึงถอนเบ็ดออกจากปากปลา หลังจากนั้นก็ได้คิดยกคันเบ็ดและอุปกรณ์ราคาแพงหลายสิบรายการให้คนอื่นไปหมด มันบอกว่าเหมือนปากปลาที่มันตกเลย
ตอนนี้ตายไปแล้วเนื่องจากติดเชื้อโรคจากการทำฟัน เป็นเหตุให้หัวใจล้มเหลวตายในห้องพักโรงแรมที่ชุมพร 5 ปีแล้ว

ตกปลาได้ความอดทนครับ  :D~ :D~ :D~ แต่ผมตกเพื่อเป็นอาหารครับ ไม่ได้ตกเพื่อเอาชนะ

ผมคิดว่า ก่อนยิง ทำสมาธิแบบนั่งกำหนดลมหายใจสักพักก็น่าจะดี

แต่ตอนยิงผมคิดว่า ทำสมาธิแบบมีสติอยู่กับกระบวนการยิงตั้งแต่เริ่มกริ๊ปจนศูนย์หน้ากลับลงมาทาบเป้า(มองเห็นศูนย์ขึ้นและลง)

แบบนี้ไม่ทราบว่าเหมือนกับสมาธิในการตกปลาหรือเปล่า?

....นานาจิตตัง ก็ว่ากันไป.... 8)

ผมเองส่วนใหญ่ จะตกแบบ ใช้เหยื่อปลอมตกครับ ประเภทเอา ปลา หนอน ที่เป็นพวกยาง, พลาสติก, เหล็ก ไปลากหลอกล่อให้ปลาจำพวกปลาล่าเหยื่อ พวก ช่อน ชะโด กะพง มากัดครับ มีความรู้สึกท้าทายครับ วันไหนปลาไม่กัด ก็คิดว่าเราแพ้มัน วันไหนกัดดีๆ ก็สนุกและภูมิใจครับ ถามว่าใช้สมาธิไหม ใช้ครับ ทั้งสมาธิ ทั้งความคิด ใจเย็น อนทน ครับ ต้องพลิกแพลงตลอดเวลา ต้องสร้างแอ็คชั่นให้เหยื่อยังไงเพื่อให้ปลามันหลงว่าเป็นเหยื่อแล้วจึงกัดครับ  

ตกปลาและยิงปืน  ใช้สมาธิคนละอย่าง  สนุกไปคนละแบบ ;D  แต่เรื่องบาปเนี่ยไม่อยากคิดเลยครับ  คิดแล้วมันไม่สบายใจเปล่าๆ 
เช่นเราทานเนื้อหมู+วัวทุกวันนี้  ถ้าได้เห็นเขาเชือดแล้ว  รับรองว่าหลายๆท่านคงน้ำตาร่วงแน่ๆ   เพราะเขาไม่คิดถึงเรื่องความเจ็บปวด
สิ่งที่เขาต้องการคือเลือดมันก่อนตาย :~) :~)  ตามชนบทเวลามีงานต่างๆ  มักจะมีการล้มวัวควาย  น้อยๆหน่อยก็หมู  เห็นแล้วซึมเลยครับ
สิ่งที่ผมทำได้คือขออโหสิต่อเขา....และผมจะไม่ทานเลือดของเขาเด็ดขาด  เลือดคือชีวิต   นี่เป็นความคิดส่วนตัวครับ   

...ผมเป็นคนทำบาปขึ้น  สมัยรุ่นๆ กลุ่มผมเคยไปนอนค้างบ้านพื่อนคนนึงแถวๆ บางนาเพื่อดูหนังสือเตรียมสอบ  นอนกันหลายวันจนกระทั่งไม่มีอะไรกินและกะตังค์ก็หมดกันทุกคน ต้องไปตกปลามาทำอาหาร  ปรากฏว่าตกกันหลายคนแต่ผมได้ปลาอยู่คนเดียวครับ  (แปรสภาพเป็นฉู่ฉี่ในภายหลัง)  นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ตกปลา  ::)

ผมคนหนึ่งครับที่เลิกตกปลามายิงปืนได้ไปคนละแบบแต่ยิงปืนสะใจกว่าตกปลา

 ;D เห็นในรูปแล้วลืมบาปไปเลยคร๊าบบบบบบบ

ผมว่าได้อดทน   

 โดยส่วนตัวไม่ชอบกีฬา ที่ต้องเบียดเบียนชีวิตอื่น
 ไม่ว่า จะ ตกปลา ตีไก่ ชนวัว ยิงนก ปั่นจิ้งหรีด ฯลฯ เพราะ เรารักชีวิต เท่าใด คนหรือสัตว์อื่นคงเช่นกัน
 และ ไม่มีความจำเป็นของ อาชีพ การงาน และไม่มีความจำเป็นของชีวิต ปากท้อง รายได้  บีบบังคับให้ต้องทำ

  ศีล สมาธิ ปัญญา  

 ศีล เป็นเบื้องต้น
 ศีลห้า ข้อที่ 1 เว้นจากการฆ่าสัตว์ และ เบียดเบียน สิ่งอันมีชีวิต

 การฝึกสมาธิ มีได้หลายวิธี ในวิถีพุทธ อยากได้สมาธิ ฝึกเลย ใน พระไตรฎิฎก 40 กว่าวิธี
 และสมาธิ ในเชิงพุทธ เป็นการทำบุญในชั้นสูง เพื่อความหลุดพ้น...นิพพาน

 การเล่นกีฬา ถ้าอยากเล่น หรือทำให้ได้ดี ต้องใช้สมาธิ
 การเรียน ถ้าจะเรียนให้ดี มีคะแนนสูง ต้องมี สมาธิ
 การทำงาน ถ้าจะได้งานที่ดี มีคุณภาพ สัมฤทธิผล ต้องใช้สมาธิ 
 แยกประเด็นให้ดี ...อะไรเป็นเหตุ...อะไรเป็นผล 

 จึงไม่เห็นด้วยกับการตกปลา เพื่อเป็นการฝึกสมาธิ ...
 
 ด้วยความเคารพ... จากชาวพุทธคนหนึ่ง
 ถ้าคำตอบไม่ถูกใจ ใคร ใคร หลายๆคน ในที่นี้ ...ประทานอภัย