เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

พอดีชมรายการทีวีช่องสปริงนิวตะกี้ ฟังคุณสวัสดิ์พูดมันดี ละเลงนักการเมืองหมดเปลือก

เลยมาดูประวัติแกหน่อย  :D

(http://upicy.com/image-58DC_4DB18575.jpg) (http://upicy.com/share-58DC_4DB18575.html)

(http://upicy.com/image-BC92_4DB18575.jpg) (http://upicy.com/share-BC92_4DB18575.html)

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ


          "ผมเป็นหนี้ด้วยเม็ดเงิน ผมก็ต้องใช้หนี้ด้วยเม็ดเงิน ทำไมผมต้องใช้หนี้ด้วยชีวิตล่ะ ผมรักชีวิตผมมากกว่าทุกอย่าง มันไร้สาระที่ผมต้องเอาชีวิตไปใช้หนี้" 

          คำบอกเล่าที่ออกมาจากใจของ "สวัสดิ์ หอรุ่งเรือง" หรือเจ้าของวลีเด็ด "ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย" เจ้าพ่ออุตสาหกรรมเหล็ก ที่ต้องแบกรับภาระหนี้กว่าแสนล้านบาท เพียงแค่ชั่วข้ามคืน 

          หลังจากโดนผลพวงของภาวะเศรษฐกิจฟองสบู่แตกที่กระทบไปทั่วทุกธุรกิจ จนธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) ประกาศลอยตัวค่าเงินบาท เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 และในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 ศาลฎีกาสั่งให้เขากลายเป็นบุคคลคนล้มละลาย ... เพราะอะไรทำไมคนที่เคยเป็นเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศไทยถึงมีหนี้มากมายขนาดนั้น และทำไมถึงยังใช้ชีวิตอยู่ได้ วันนี้กระปุกดอทคอมจะพาไปค้นหาคำตอบกันค่ะ...

          สวัสดิ์ หอรุ่งเรือง หรือ ฮ่อก๊กห่ง เป็นชาวไทยเชื้อสายจีนกวางตุ้ง เกิดวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2484 ที่ ซอยวัดพิเรนท์ ย่านวรจักร กรุงเทพมหานคร พ่อแม่นั่งเรือสำเภามาจากประเทศจีน ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยหรือคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เพราะอยู่ในครอบครัวที่ต้องหาเช้ากินค่ำ ต้องสู้ชีวิต ต่อมาปี พ.ศ. 2490 พ่อส่งเขาไปเรียนที่โรงเรียนกวางตุ้ง เมืองกวางเจา ประเทศจีน จนจบ ป.4 ถึงกลับมาเรียนต่อที่โรงเรียนธีรพัฒน์วิทยา และต่อในระดับมัธยมปลายที่โรงเรียนสาธรวิทยา และจบการศึกษาระดับปริญญาบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยบูรพา 

          โดยในสมัยหนุ่มๆ เขาเริ่มทำงานเป็นล่ามให้กับโรงงานน้ำตาลศรีราชาไทยรุ่งเรือง ก่อนกลับมาช่วยงานโรงกลึงของพ่อที่ชื่อ "เขื่องหว่า" โดย สวัสดิ์ ย้อนวันวานว่า ผมจบม.6 มาแบบเส้นยาแดงผ่าแปด เพราะครูช่วย จะไปหางานโรงแรม 4-5 ดาวทำก็ไม่ได้ เพราะเรียนมาน้อย สุดท้ายก็ได้ช่วยงานโรงเหล็กของครอบครัว อ่าน เขียน และพูดภาษาอังกฤษได้ เพราะต้องส่งโทรเลข ติดต่อธุรกิจสั่งของกับต่างประเทศ ช่วงรอรับโทรเลขก็ไปเที่ยวไนต์คลับรอเพราะเวลาต่างกัน 12 ชั่วโมงจนเต้นรำเก่ง 

          แต่ด้วยความความฝันที่ว่าจะต้องเป็นเจ้าพ่อโรงเหล็กให้ได้ เขาจึงก่อตั้งกลุ่มบริษัท เอ็น.ที.เอส.สตีล กรุ๊ป จำกัด (NTS) และบริษัท นครไทย สตริปมิล จำกัด (NSM) ในเมื่อ พ.ศ. 2531 เขาได้สร้างอาณาจักรธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ด้วยการเข้าซื้อหุ้นในบริษัท เหมราชพัฒนาที่ดิน จำกัด (มหาชน) โดยเน้นไปที่การก่อสร้างนิคมอุตสาหกรรม และได้จับมือกับ "เดวิด เหลียง" นักธุรกิจฮ่องกง ตั้งบริษัท ไทย-ฮ่องกง เรียลเอสเตท เทคโอเวอร์ บริษัท ซันเทค ผลิตมะเขือเทศกระป๋อง 

ในปี พ.ศ. 2537 เขาขออนุญาตตั้งโรงงานเหล็กรีดร้อน "มังกรสวัสดิ์" โดยตัดสินใจกู้เงินจากสถาบันการเงินทั้งในและต่างประเทศจำนวนมากมาสมทบ เพื่อที่จะขึ้นนั่งแท่นเบอร์ 1 ในอุตสาหกรรมเหล็กให้จงได้ ซึ่งเขาก็สามารถทำได้ แต่การจะได้มาซึ่งธุรกิจนับแสนล้านบาทนั้น สวัสดิ์ ต้องกู้เงินจำนวนมาก เพื่อนำมาสร้างฝันของตัวเอง พร้อมๆ กับหันมาสนใจที่จะเล่นการเมือง โดยการเข้าร่วมเป็นสมาชิกพรรคชาติไทย ในยุคของ พล.ต.ชาติชาย ชุณหะวัณ 

          ต่อมาในปี พ.ศ. 2540 ภายหลังเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย จนถึงขั้นฟองสบู่แตก ทำให้กระทบธุรกิจหลายๆ โดยเฉพาะอุตสาหกรรมเหล็ก แถมเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 2540 ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) ได้ประกาศลอยตัวค่าเงินบาท ทำให้เขากลายเป็นหนี้แสนกว่าล้านเพียงข้ามคืน

          โดยหลังทราบข่าว สวัสดิ์ บอกว่า ในวันที่ประกาศลอยตัวค่าเงินบาท ผมนอนไม่หลับ คิดว่าจะจัดการปัญหาหนี้ได้อย่างไร ยอมรับว่า มืดเหมือนกัน แต่หลังจากนั้นผมใช้เวลาอยู่กับตัวเอง 2-3 วัน ก็คิดว่าอะไรที่เป็นส่วนตัวเราเก็บไว้ก่อน ทำอย่างไรก็ได้ให้ธุรกิจเดินหน้าต่อไปได้โดยไม่สะดุด ทำอย่างไรจึงจะรักษาบริษัทเหล่านั้นไว้ให้ได้ ผมไม่โทษใคร นอกจากตัวเอง และคิดว่าทุกอย่างต้องเดินหน้า การต่อสู้จะต้องดำเนินต่อไป และวลี ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย จึงถูกประกาศออกมา 

          สวัสดิ์ กล่าวอีกว่า ผมยอมให้ถูกสังคมและเจ้าหนี้ตราหน้าว่า "จอมเบี้ยวหนี้" การประกาศออกมาว่า "ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย" ไม่ใช่เป็นการพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ใช่คำพูดของเจ้าพ่อ ที่จะแสดงอำนาจบาตรใหญ่ เพื่อข่มขู่ให้เจ้าหนี้หวาดกลัว แต่เป็นการพูดที่มีความหมาย เพื่อต้องการรักษาสภาพคล่องในบริษัทไว้ให้มากที่สุด ก่อนจะหาทางแก้ปัญหาต่อไป 

          พูดง่ายๆ ก็คือ การกลับมาตั้งหลักนั่นเอง ผมมองแล้วว่าในภาวะเช่นนี้ ไม่มีเจ้าหนี้รายไหนจะกล้าปล่อยสินเชื่อหมุนเวียนมาให้แน่นอน แต่เครื่องจักรจะต้องเดินเครื่องตลอดเวลา ซึ่งจะต้องใช้เงินเข้าไปหล่อเลี้ยง หากผมเอาเงินของบริษัทที่มีอยู่ทั้งหมดไปคืนหนี้ แล้วบริษัทจะอยู่อย่างไร เครื่องจักรมูลค่าหลายพันล้านบาท ที่เป็นหลักประกันนั้น จะปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ ไม่ได้ ซึ่งก็เท่ากับทำร้ายเจ้าหนี้ทางอ้อมด้วย

ช่วงแรกๆ เจ้าหนี้หลายๆ รายก็มีปัญหา ไม่เข้าใจกับความคิดของเขา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าหนี้ส่วนใหญ่เริ่มจะเข้าใจ และบางรายถึงกับแสดงความขอบคุณ และบางรายถึงกับยกให้เป็นทฤษฎี 3 ไม่ เลยทีเดียว เพราะเป็นบทพิสูจน์แล้วว่า ทฤษฎี 3 ไม่ ทำให้ธุรกิจอยู่รอด ทั้งนี้ สวัสดิ์ กล่าวว่า เขาไม่ได้บอกว่าให้โกงแล้วหนี แต่ต้องรอก็เท่านั้น 

          จากนั้นเมื่อตั้งหลักได้ สวัสดิ์ จึงเดินหน้าเจรจากับเจ้าหนี้ทั้งหมด เพื่อขอปรับโครงสร้างหนี้ที่มีอยู่กว่า 1 แสนล้านบาทในขณะนั้น โดยได้ข้อสรุปให้แปลงหนี้เป็นทุนจำนวน 90% ให้แก่เจ้าหนี้ ที่เหลืออีก 10% ให้ผู้ถือหุ้นเดิม ซึ่งในส่วนของ สวัสดิ์ ในฐานะผู้ก่อตั้งเหลือหุ้นเพียง 3% แต่ก็ได้วอร์แรนท์ อายุ 10 ปี เป็นการตอบแทน

แต่ถึงแม้จะปลดหนี้ได้ 1 แสนล้าน แต่ สวัสดิ์ ก็ยังต้องแบกรับภาระหนี้อีกจำนวนมาก โดยเฉพาะหนี้ค้ำประกันกว่า 3 หมื่นล้านบาท ที่ติดตัวมาตั้งแต่วิกฤติเศรษฐกิจ เป็นเงินต้นแค่ 8 พันล้านบาท ที่เหลือเป็นดอกเบี้ยค้างจ่าย ยังเป็นภาระที่หนักสำหรับตัวเขา แม้เขาจะบอกว่าไม่มีปัญหาก็ตาม แต่ช่วงเวลากว่า 10 ปีที่ผ่านมา หนี้ส่วนนี้ยังไม่ลดลง เพราะสวัสดิ์เชื่อว่าการใช้หนี้ทุกอย่างต้องมีเหตุผล และเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 ศาลฎีกาสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดแก่ นายสวัสดิ์ หอรุ่งเรือง ซึ่งถือได้ว่าเป็นบุคคลล้มละลาย 

          อย่างไรก็ตาม สวัสดิ์ กล่าวว่า ผมไม่รู้สึกเสียดายความร่ำรวย ที่วันนี้เหลือเพียงแค่อดีต ชีวิตวันนี้มีไว้เพื่อวันข้างหน้าเท่านั้น ผมจึงมักจะสร้างโอกาสให้กับตนเองอยู่เสมอๆ ผมไม่เคยเสียดายเวลาที่ได้พบปะผู้คนเป็นร้อยๆ คนในแต่ละวัน เพราะทุกคนที่ได้พบ ได้เจอ ย่อมหมายถึงโอกาสที่ผมเลือกที่จะไขว่คว้า ผมจะทำงานเพื่อเงิน ไม่ใช่ทำเพื่อความเป็นเจ้าของ

          "ถึงวันนี้ผมไม่ซีเรียส ผมไม่แคร์ ว่าวันนี้ผมจะสูญเสียความเป็นเจ้าของในธุรกิจที่ผมตั้งมากับมือ ผมรอได้ บริษัทจะเป็นของใคร หรือเป็นของเจ้าหนี้ และผมจะเหลือหุ้นส่วนน้อย ผมเชื่อว่าหากบริษัทผ่านพ้นวิกฤติไปได้ สักวันหนึ่งผมก็มีสิทธิกลับมา แม้จะใช้เวลาเป็น 10 ปีก็ตาม ในชีวิตนี้จะมีสักกี่คนที่ทำตามความฝันได้ทั้งหมด  ซึ่งผมทำได้ทั้งหมดแต่อาจไม่ได้เป็นเจ้าของเท่านั้นเอง เพราะผมทำให้มันเกิด ที่สำคัญผมยังใช้ชีวิตปกติ หิวก็กิน ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะต้องอดหรือว่าต้องฆ่าตัวตาย เพราะปัญหามันมาทุกชั่วโมง แก้อันนี้จบ อันใหม่ก็มา เพราะฉะนั้นปัญหามีไว้แก้ เช่นเดียวกับเวลาเครียด เครียดไม่กี่วัน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป และอีกอย่างผมเป็นนักสู้มาตั้งแต่เด็ก แต่เราตัวเล็กสู้ไม่ชนะก็ต้องใช้หัวเอาชนะ" สวัสดิ์ กล่าว

          สวัสดิ์ กล่าวอีกว่า เครดิตส่วนตัวในวันนี้ ไม่ดีหรอก แต่ว่าเขาก็ไม่แคร์เท่าไหร่ และมั่นใจว่าถ้าโครงการที่ทำนั้นดี ข้อมูลดีเขาต้องทำได้แน่ การก้าวมาถึงวันนี้ เป็นทั้งจุดเปลี่ยนและก้าวใหม่ เพราะโลกเปลี่ยนไป แต่ความเป็นนักฝันของเขายังคงอยู่ และยังคงมุ่งมั่นที่จะสร้างความฝันนั้นให้เป็นจริง

ทฤษดีเดียวกับทักษินและเสี่ยเจริญครับ  คนธรรมดากู้แบบเค้าไม่ได้หรอกครับ  แล้วเจ้าหนี้ก็ไม่ยอมแบบเค้าด้วย  ลองเป็นคนธรรมดาสิแบงค์ฟ้องกันแบบเละเทะ    ล้มแบบนี้ผมเรียกล้มบนฟูกครับ    พวกล้มแล้วมีหนี้ที่ก่อให้เกิดรายได้ไม่น่ากลัวเท่าไหร่  พวกที่ล้มแบบคนธรรมดาบ้านๆๆน่ากลัวกว่าเยอะครับ ::014:: ::014:: ::014::

หนี้เป็นแสนล้านถ้าผมเป็นเจ้าหนี้ผมก็ไม่ยอมให้ลูกหนี้ตายหรอกครับ ยังไงก็ต้องช่วยเหลือให้ทำธุรกิจได้เพื่อหวังเงินใช้หนี้ในวันหน้าล่ะครับ ขืนไปบีบจนลูกหนี้อยู่ไม่ได้แล้วจะไปเอาเิงินกับใครล่ะครับ

ไม่จนจริง

                     อยากรู้ว่าแกเอาเงินหรือเครดิตจากไหนมาลงทุนก่อตั้งธุรกิจกลุ่มฯได้ครับ  ถูกหวยหรือชนะเต้นรำ ??

แกเคยให้สัมภาษณ์กับคุณวัชระ  กรรณิการ์ในรายการอะไรผมจำไม่ได้แล้ว  ช่วงนั้นเครียดมาก  มีปืนแกเอาโยนเข้าเตาหลอม  กลัวว่าจะเอามาใช้ แหมเสีดายจังปืนเสี่ยคงจะมีดีๆหลายกระบอก

รวยกว่าแกก็ยังเร่ร่อนอยู่เลย   ลูกหนี้ไม่น่ากลุ้มหรอกเจ้าหนี้ซิคิดหนัก 

ดอกนี้จุกเลยครับ ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::

ดอกนี้จุกเลยครับ ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::
ดอกนี้จุกเลยครับ ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::
ดอกนี้จุกเลยครับ ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007:: ::007::

ฟังคุณสวัสดิ์เล่าเองครับ เจ้าพ่อเหล็กเมืองไทย เจ้าของนิคมอุตสาหกรรมเหมราชฯ  ::002::

คุณสวัสดิ์ หอรุ่งเรือง(1) (http://www.youtube.com/watch?v=pL8Ta8d7Npk#)

เรียนคุณเบิ้มครับ  ไม่ได้คิดจะกวนหรือจะขัดแย้งอะไรนะครับถือว่าเราแบ่งปันกันนะครับขออนุญาติพูดในมุมมองผมหน่อยนะครับ         ส่วนตัวของผมเองเคยนั่งคุยกับคนที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจ  เค้าสอนมาคำผมจำได้เลย  หนังสือพวกคนประสบความสำเร็จไม่ต้องไปอ่านหรอก เพราะถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จเหมือนคนในหนังสือคุณต้องลอกทุกอย่างให้เหมือนเค้าหมด ห้ามผิดแม้แต่นิดเดียว  ทุกอย่างต้องเปะๆ ไม่ว่าจะเป็นวิธีคิดวิธีทำ เพื่อน พ่อแม่ และสิ่งแวดล้อม   วิธีการประสบความสำเร็จมีเป็นร้อยเป็นพันทำไมไม่ลองหาของตัวเองดูละ   

สำหรับคนที่ล้มสิ่งหนึ่งที่ช่วยได้และลอกกันได้ก็มีแต่ธรรมมะละครับ  การเดินเข้าหาธรรมมะช่วยได้จริงๆ ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

 ::014::ครับพี่ขุนช้าง โดยส่วนตัวก็จะอ่านหนังสือเอานะครับ ตอนเริ่มทำธุรกิจเล็กๆ(9ปีก่อน) ได้ความรู้จากคนที่เขาสำเร็จแล้ว มาถ่ายทอดประสพการณ์จริงให้อ่าน ซึ่งมีค่ามากนะครับ สำหรับการเริ่มต้นจากคนที่ไม่รู้อะไรเลย หนังสือเล่มนึงที่ได้ความรู้มากตอนนั้นคือเล่มนี้ครับ อ่านเมื่อเกือบสิบปีก่อน

และโดยส่วนตัวไม่ได้หวังร่ำรวยอะไรแบบใคร แต่ชอบแนวคิด ชอบคนการสู้กับอุปสรรคของจริง อ่านหรือฟังแล้วได้กำลังใจครับ  ::002::

(http://image.free.in.th/z/ij/ky915.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=8ea9bdcf4abb8a70833b83c9760af271)
Thanks: ฝากรูป (http://www.myuppic.com)

สงสัยต้องหาเล่มนี้มาอ่านบ้างละครับ    การอ่านเป็นเรื่องที่ดีครับ เป็นการเรียนรู้จากคนอื่นโดยที่ไม่ต้องลงทุนเรียนรู้เอง    หนังสือที่ผมพูดถึงจะไปทาง แนวคิดอดีตเจ้าสัว   พวกประวัติเจ้าสัวนะครับ    แนวคิดเค้าน่าสนใจน่าอ่านแต่ประวัตินี้ผมว่าไม่น่าอ่านซักเท่าไหร่ครับพวกนี้เค้าซ่อนอะไรไว้เยอะ        หลายๆคนนี้ประกอบธุรกิจได้แบบโหดสุดๆซึ่งไม่ได้มีเขียนไว้ในหนังสือเลยนะครับ 

วางแผงครบสิบปีพอดีครับ http://www.ryt9.com/s/prg/241989 (http://www.ryt9.com/s/prg/241989)

คนส่วนมาก ขาดการวางแผนในชีวิตครับ ไม่รู้การประมาณตน ไม่ทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายของตนเองและครอบครัว หาได้วัน300 แต่จ่ายวัน4-500 ไม่มียืมมาใช้ก่อน ค่อยไปตายเอาดาบหน้า สุดท้ายก็ไปไม่รอด

ตอนผมไม่มีหรือมีน้อย ผมก็จะใช้ให้น้อยที่สุด ประหยัดทุกอย่าง ไม่มีก็อย่ากิน อย่าใช้ กินเท่าที่มี รอคอยวันที่สำเร็จทีละขั้น แล้วค่อยใช้  :)

นิทานชีวิตของคนจีนโพ้นทะเล มาแบบสื่อผืนหมอนใบมาสร้างตัวร่ำรวยมหาศาลในเมืองไทย ที่น่าสนใจคงมีไม่กี่คน

ส่วนคนรวยที่รวยมหาศาลเพราะอิงแอบนักการเมือง ไม่น่าสนใจเท่าไหร่ครับ เป็นคนรวยที่น่ารังเกียจ มากกว่าความน่าสนใจในเรื่องราววิถีชีวิตของเขาตั้งแต่เริ่มต้นสู่ความร่ำรวย

ผมเคยต้องหาข้อมูลเรื่องแนวคนจีนโพ้นทะเลเพื่อใช้ทำงานครับพี่ หายากสุดๆ




เคยได้ยินมีสิบใช้สามไหมครับสูตรนี้

ไม่มีสูตรตายตัวครับ แต่มีเป้าหมายครับพี่ขุนช้าง1-2-3... ถึงพลาด ถึงล้มก็ปกติ เรื่องธรรมดาของชีวิตคน แต่พยายามจะไม่ให้เจ็บมากครับ ถึงจุดหนึ่ง ผมอาจจะไม่อยากได้ อยากมีเพิ่ม ผมอยากจะหาที่สงบๆ กินอยู่เรียบง่าย ออกกำลังกาย อยากไปไหนก็ไป อันนี้พูดถึงเรายังโสด ถ้ามีครอบครัวอาจจะคิดอีกแบบ สมมุติมีลูก ก็คงต้องมีแผนระยะยาวขึ้น 22ปี จนกว่าเค้าจะเรียนจบ ตอนนี้ไม่มี เป้าหมายผมเลยสั้นอยู่ครับ  ;D

คือผมหมายความอย่างนี้ครับ  เอาตัวเลขน่าจะง่ายกว่า

     สมมุติหาได้เดือนละหมื่นใช้สามพัน คือตามสูตรหาสิบใช้สาม    แต่พอคนเริ่มรวย เอาแบบสร้างเองนะครับ  หาสิบพี่ท่านเล่นใช้กันหลัก0.1-0.05กันเลยทีเดียว อันนี้เคสจากคนที่รวยจากปิ่นโตเถาเดียวนะครับ  แกหาได้เดือนละล้านขั้นต่ำ ขับกระบะอีซูซุธรรมดามากก   ทานข้าวนี้น้ำพริก ปลานึ่ง ผักสด  แบบชีวิตแกเจอข้างนอกไม่รู้เลยรวยมาก  แล้วส่วนใหญ่คนที่ผมต้องไปทำงานให้เค้าจะออกแนวๆนี้หมดเลยครับ คือรวยนะแต่แบบไม่แสดงออกเลย ทำตัวจนๆธรรมดามาก  ไปนั่งทานข้าวด้วยยังคิดเลย โหไรฟระคนทำงานหลักหมื่นนั่งทานฟูจิมื้อเป้นพัน คนทำงานหลักล้าน ทานข้าวพื้นๆมาก  มิน่าเค้าถึงรวยเล่นหาสิบใช้ไม่ถึง1แบบนี้   
   

ไอ้เรื่องแผนระยะสั้นระยะยาวนี้เคยนั่งคุยๆกับพี่เค้าครับแกไม่คิดกันมากพวกนี้ คิดแค่กำไรไหมคุ้มทุนไหมคุ้มทำเลยไม่มานั่งคิดมากมาย ไอ้ไฟท์ฟอส สวอตเค้าไม่รู้จักกันเลย คิดแบบง่ายๆไม่ซับซ้อน  แกบอกไอ้พวกทฤษดีเยอะกว่าจะได้ทำ พวกเจ้ทำกันไปหลายอย่างละมันยังไม่เริ่มเลย  :OO :OO :OO :OO

ก็กินวัน2-3ร้อย มันก็อิ่มเหมือนเดิมนี่ครับพี่ กินมากก็ตายเร็ว ไขมันเอย น้ำตาลเอย คอเรสเตอรอลเอยฯ

ผมทึ่งนะ พวกอาแป๊ะ อาม่า ขยันกันจัง บางคน60-70ยังไม่หยุดทำงาน แถมดูมีความสุขในการทำงาน  ::002::

ลองแกล้งให้แกหยุดดิครับจะตายเอา ::005:: ::005:: ::005:: ::005::คนเคยๆทำงาน

นี้ไงคุณเบิ้มคำพ่อหลวง  ::014:: ::014:: ::014:: เศรษฐกิจพอเพียงใช้ได้ดีนะ 

อู้ย2-3ร้อย เยอะไปครับ ผมวันละ100    555555อาศัยทำงานที่บ้าน ::005:: ::005:: ::005::

เพื่อนผมคนนึง พ่อเล่นที่ดิน เป็นนายหน้าและซื้อเก็บสมัยก่อน ทุกวันนี้60เศษๆ ผมประเมินว่าแกมีเกือบๆหลักร้อยล้าน แต่ขับกะบะธรรมดาครับ ดูไม่ออกหรอกครับ ว่าแกมีขนาดนั้น

มีคนนึงเที่ยวขี่จักรยาน อายุราวห้าสิบกว่า วันๆเห็นแกขี่แต่จักรยาน ใส่ขาสั้น รองเท้าแตะ แต่แกก็มีหลายสิบล้าน แกเคยเล่า ซื้อที่ขายทีนี่ละ แต่ผมมองว่าแกเก่งนะครับ ขี่จักรยาน ได้สุขภาพด้วย พวกขับรถยนต์วันๆไม่ได้ออกกำลังกาย  ;D

ใช่ๆๆผมเคยเจอ อาแปะแก่ๆขาก๋วยเสื้อห่านคู่  ยืนกวาดถนน  ตกเย็นเบนซ์มารับ  เคยมีครั้งไปทำงานเจอเจ้าของบริษัทแถวสำเพ็ง  ตกใจเลยขาสั้นเสื้อกล้ามนั่งกินกาแฟ  ::012:: ::012:: ::012::


ผมเชื่อนะไอ้เรื่องคนรวย รวยเพราะทำตัวจน  คนจน จนเพราะทำตัวรวยนะ เห็นแบบจะๆๆตาหลายทีละคนรวยๆๆนี้นั่งเงียบไม่มีอวด  พวกคนจนๆนี้คุยโอ่ดังลั่น แกบอกว่าอย่าขึ้นหลังเสือขึ้นไปแล้วลำบากลงก็ลงไม่ได้ใช้ชีวิตสมถะนี้ละดีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะต้องออกงานหรือหน้าที่การงานเนี้ยทำตัวธรรมดาๆๆดีที่สุด  หลายๆคนนะไม่ต้องไปเอาอย่างเค้าหรอกที่ทำตัวรวยๆๆนะรอน้ำลดแล้วตอผุดสิ บางคนตายยังไม่ทันเอาลงโลงเลย เจ้าหนี้มาเต็มบ้าน  เราอยู่อย่างสมถะดีแล้ว ::014:: ::014:: ::014::