เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

 
  จำนวนคนอ่านล่าสุด 22 คน  วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ปีที่ 21 ฉบับที่ 7471 ข่าวสดรายวัน

กิ้งก่าได้ทอง

คอลัมน์ ศาลาวัด


นิทานส่วนใหญ่ที่ได้รับความนิยมและได้ยินจนคุ้นหูมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนั้น มักจะมีเนื้อหาเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับสัตว์อยู่เป็นจำนวนมาก

ด้วยมนุษย์เลี้ยงสัตว์ อยู่ใกล้ชิดกับสัตว์มานาน ได้รับบทเรียนจากสัตว์มากมาย

ดังนั้น เมื่อคนจะสอนเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตจึงมักจะนำสัตว์มาเปรียบอยู่เสมอ จนมีสำนวนภาษิต และคำพังเพยจำนวนมากที่ใช้สอนหรือเตือนใจในการประพฤติปฏิบัติตนมาจนถึงปัจจุบัน

มีนิทานเรื่องหนึ่ง คือ "กิ้งก่าได้ทอง" เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย มีความหมายว่า "เย่อหยิ่งจองหองหรือลำพองตน" ใช้ในการตำหนิติเตียนบุคคลผู้หลงผิดคิดว่าตนดีกว่าคนอื่น หรือได้ดีแล้วทำตัวเย่อหยิ่งไม่นึกถึงบุคคลผู้ทำคุณแก่ตน

หนังสือสำนวนไทยที่มาจากวรรณคดี ชุด บรมราชกุมารีอักษรานุรักษ์ กล่าวว่า เรื่องกิ้งก่าได้ทอง มีที่มาจาก มโหสถชาดก เล่าว่า...

พระเจ้าวิเทหะแห่งเมืองมิถิลาเสด็จพร้อมด้วยข้าราชบริพารไปสู่พระราชอุทยาน กิ้งก่าตัวหนึ่งเกาะอยู่บนซุ้มทวารแลเห็น ก็รีบลงมาบนพื้นดินและนอนก้มศีรษะลงโดยดุษณี

พระราชาทรงประหลาดพระทัยในกิริยาของมัน จึงถามมโหสถว่า "กิ้งก่าตัวนั้นกำลังทำอะไร" มโหสถทูลตอบว่า "มันกำลังถวายความเคารพพระองค์อยู่พระเจ้าข้า"

พระราชาทรงพอพระทัยอย่างยิ่ง ตรัสว่า "ถ้ากระนั้นเราควรให้รางวัลมัน" จึงมีบัญชาให้เจ้าพนักงานคนหนึ่งซื้อเนื้อให้กิ้งก่ากินทุกวัน

อยู่มาวันหนึ่ง เป็นวันอุโบสถ ไม่มีการฆ่าสัตว์ เจ้าพนักงานไม่อาจหาซื้อเนื้อมาให้กิ้งก่าได้ จึงเอาทองมาร้อยเชือกแล้วคล้องคอให้กิ้งก่า เมื่อกิ้งก่าได้ทองมาห้อยคอก็มีความหยิ่งลำพองยิ่งนัก

วันนั้นพระเจ้าวิเทหะเสด็จประพาสอุทยานอีก กิ้งก่าเห็นก็คิดในใจว่า "เราก็มั่งคั่งเหมือนพระองค์ เราจะไม่คำนับพระองค์อีก" คิดดังนั้นแล้วก็ไม่ลงจากซุ้มประตู และผงกหัวชูคออย่างเย่อหยิ่ง

พระราชาเห็นก็แปลกพระทัยจึงตรัสถามมโหสถว่าเป็นเพราะเหตุใด มโหสถพิเคราะห์ดูโดยถ้วนถี่แล้วกราบทูลว่า "ชะรอยคนเลี้ยงดูคงไม่อาจหาเนื้อมาให้กิ้งก่าได้ จึงเอาชิ้นทองมาแขวนคอให้มันแทน มันคิดว่ามีทองประดับคอแล้วจึงเย่อหยิ่งลำพอง มิได้แสดงความเคารพพระองค์อีก"

เมื่อทรงถามไถ่เจ้าหน้าที่ก็เป็นจริงตามที่มโหสถกราบทูลทุกประการ จึงลงโทษกิ้งก่าโดยให้งดอาหารแก่มัน

แต่มโหสถขอประทานโทษกิ้งก่าไว้ด้วยว่า เป็นผู้ไร้สติปัญญา จึงเห็นผิดเป็นชอบไป จึงควรให้อภัย

พระราชาก็โปรดให้เป็นไปตามคำทูลของมโหสถบัณฑิตนั้น

หน้า 29

 

 
 
 
 

************************************************************************************************************************

อ่านเล่นๆ เย็นๆ ใจ   ::014::  สวัสดีครับ ... pasta  :VOV:

                        ขอบคุณครับ   ต้องลงโทษให้หลาบจำก่อน  สำนึกแล้วค่อยอภัย    8)

เหมือนลุงปูเจอเด็กเมื่อขวานบิ่น ::007::

                      ::006:: ::006::     ::001::
                   

คำคมวันนี้
"สว.ได้เบ๊นซ์" 
แรงแต่สายตาไม่ดี เท่ห์ขี่อวดสาวได้แต่กลับบ้านมืดไม่ได้เดี๋ยวหัวโน น่าจะได้มาก่อนหน้านี้สามสิบปี

                         ยินดีด้วยครับน้าต้อม  .....  มีโอกาสขอนั่งนิวอีคลาสให้เป็นบุญก้นหน่อย   ::002::   ไปกะผมน้าต้อมปลอดภัยแน่ ผมรับประกัน   ::005::

วันหนึ่งม้ากับไก่วิ่งไล่กันอยู่ในฟาร์มตามประสาม้าๆ กับไก่ๆ

โชคไม่ดี เจ้าม้าวิ่งทะเร่อทะร่า ตกลงไปในบ่อน้ำ
 เจ้าไก่ปัญญาดีรีบไปหาเชือกมาผูกตัวม้าไว้
แล้วไปขับรถเบนซ์มาลากม้าขึ้นจากบ่อได้

แล้วม้ากับไก่ก็วิ่งเล่นกันต่อ

วันต่อมาม้ากับไก่มาเล่นกันอีก
คราวนี้ไก่โชคไม่ดีเป็นฝ่ายตกลงไปในบ่อบ้าง
เจ้าไก่รีบบอกม้าให้ไปหาเชือกและรถเบนซ์มาช่วยดึงเหมือนวันก่อน
 
แต่ม้าฉลาดกว่า มันยืนคร่อมบ่อ
แล้วให้ไก่จับหำของมันปีนขึ้นมาแบบไม่ต้องเสียเวลาไปหารถเบนซ์
 
จบ…

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าหำคุณใหญ่เหมือนม้า คุณก็ไม่เห็นจำเป็นต้องใช้รถเบนซ์มาจับไก่

เครดิต คุณTonyman http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=6683.0 (http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=6683.0)

แต่มองกลับอีกมุมนึง นิทานเรื่องนี้ก็สอนไว้เหมือนกัน ว่า ถ้าคุณมีรถเบนซ์ไว้จับไก่ คุณก็ไม่ต้องมีหำใหญ่เท่าม้าก็ด๊ายยยยยยย  ::005::

 ;D

ถึงว่าจ้าวเลยไม่ยอมซื้อรถเบ๊นซ์   ::007:: ::007:: ::007::

ตั๊ยยยยยย....ตั๊ยยยยยยยยยยย....ตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าจะมีรถเบนซ์ดีหรือจะมีหำใหญ่เท่าม๊าาาาาาาาาาาดี...... ;D ::007:: ::007:: ::007::

                   ขอมีเท่าเดิมแหละ  .... แต่เพิ่มเบนซ์มาขับจับไก่ได้เปล่า    :D :D

กลัวว่าไก่เห็นแล้วจะหาว่าเป็นโรคเท้าช้างนะสิครับ ::007:: ::007:: ::007::