..""""
5 5 5 ขอบคุณพี่ๆมากครับ เป็นกันเองมาก ขอเปลี่ยนจาก Black Lable เป็น Gold Label ได้ไหมครับ พร้อมน้องๆโคโยตี้สักสี่ห้าคน เป็นค่าไหว้ครู 5 5 5 5
สำหรับผมที่ใช้ รหัสของวิทยุสมัครเล่น ตอนนั้นอายุ 15 (ตอนปี 2538 อิอิ ตอนนี้คงรู้แล้วว่าผมอายุเท่าไร ) ท้ากับกับเพื่อนว่าใครจะสอบได้ ผมดันฟลุ๊คสอบได้ แต่ไม่สนใจจริงๆจังๆ ตอนนั้นมีสอบเป็นหมื่นครับ เพราะสมัยนั้นไม่มีมือถือ แต่พึ่งจะมาขอรหัส ว. ไม่กี่ปีนี้เอง ไม่ค่อยกังวลครับ "ปืนถูกกฏหมาย แล้วอยู่ถูกที่ถูกคน ไม่น่าห่วงครับ"(ชมตัวเองนิดหนึ่ง 5 5 5) ไม่เป็นไรครับเผยเผยตัวตนได้ แต่พองามครับ....อิอิ
ตอนอายุ 12-13 เคยทำปืนลั่นตอนไปเฝ้าแคมป์ครับ มันเป็นปืน US ARMY แบบสี่เหลี่ยมเล็กกว่าซองบุหรี่ พับได้ใส่สามลูก โชคดีหลังจากส่องไปส่องมา มองดูรูต้องนาน(ตามประสาเด็ก) กดไปหนึ่งลูก(ดีที่หันลงพื้น) ปืนกระเด็น หูดับไปเลยครับ ตอนนี้อาที่เป็นตำรวจเอาไปแล้วครับ ตอนนั้นเป็นของหัวหน้าคนงานเฝ้าแคมป์ เราไปนอนเล่นในเต้นท์หยิบมาเล่น โดยไม่รู้วิธีการใช้ ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็ก...ตอนนี้มีปืนต้องระวัง จนระแวงมากกว่าคนอื่นครับ
ตอนนี้ลักษณะงานที่ทำพกทั้ง ว.แดง ว.ดำ แถมมี อวป.ให้อุ่นใจ พยามยามศึกษาเรื่อยๆ ครับ ตอนได้ใบ ป.4 ก็ตามระเบียบครับ ถูกจังหวะ ถูกเวลาและไม่มีใต้โต๊ะครับ เลยดูเหมือนได้ใบง่าย แต่จริงๆ ตามขั้นตอนทุกอย่าง แล้ววันนั้น นอภ.ย้ายวันนั้นพอดี(พร้อมงานเลี้ยงส่ง นอภ.) โชดดีจริงๆ ตอนนี้เอาใบ ป.4 ติดเพดานบ้านนอนมองด้วยความภูมิใจ...
ขอฝากเนื้อฝากตัว ขอบคุณพี่ๆสำหรับคำแนะนำ ตอนนี้ต้องเชื่อฟังพี่ๆครับ ใจเย็นๆและค่อยศึกษาไป และคำพูดของ นอภ.อีกครั้งครับ "อยู่กับปืนต้องมีสติ"

ท่านเจ้าของกระทู้นี้ เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แสดงว่าตอนเด็กๆ ก็ชอบเล่นปืนมาแล้ว พวกปืนวัยรุ่นตีกันนั่นเอง เอาเหอะ เหตุการณ์มันผ่านไปแล้ว ไม่เกิดอันตรายกับใคร ก็ถือไว้เป็นครูปืนสอนตนในการเล่นปืนให้ปลอดภัยไปจนตลอดชีวิต ก็แล้วกัน
ขอให้อานิสงฆ์ แห่งการทำปืนลั่นของท่านนี้ จงทำให้ท่านกล้าหาญ ที่จะบอก กับใครบางคน ที่ท่านพบเห็นว่า เขาเล่นปืนไม่ปลอดภัย ก็แล้วกันนะครับ เพื่อจะได้เกิดความปลอดภัย ต่อบุคคลอื่นๆ ในลำดับต่อไป ......
คนที่ชอบเล่นปืนแบบ หัดเล่นเองแบบนี้ แสดงว่าสนใจ เอาเหอะครับ พวกเรายินดีเป็นเพื่อนกับท่าน โดยเฉพาะผม เพราะผม ก็หัดเล่นปืนมาเหมือนท่าน ค่อยๆ เสี่ยงเป็นเสียงตายเสี่ยงพิการ เสี่ยงตาบอด มาเรื่อยๆ รอดมา อาการครบ 32 จนทุกวันนี้ ทีนี้ พอมีอะไร ที่เสี่ยงต่อเพื่อน ๆ ที่จะอาการไม่ครบ 32 ผมก็มักจะเตือนเพื่อนๆ เสมอ แม้การเตือนในบางครั้ง ทำให้ผู้ถูกเตือน ไม่พอใจ ก็ตาม
จะบอกให้ว่า ผมแอบอิจฉา ลูกเศรษฐี หลายๆ คน ที่คุณพ่อ ข่มขืนใจ (ใช้คำนี้เลยก็ไม่น่าเกลียดนัก) อุตส่าห์ พาคุณลูกชายหัวแก้ว หัวแหวน ไปหัดยิงปืนลูกกรด ซีแซด .22 ลูกเลือน ประทับปืน ก็เก้ๆ กังๆ เพราะเด็กเขาไม่อยากจะยิง พอยิงเสร็จ คุณพ่อกดเป้า วิ่งจู๊ด ด้วยรอกไฟฟ้า กลับมาให้คุณลูกชายดูด้วย คุณลูกชาย ดูแล้ว ก็งั้นๆ เฉยๆ (เพราะใจเด็กเขาอยากไปเล่นอย่างอื่น ) ..... ต่างจากชีวิตเราเหลือเกิน ตอนเด็กๆ ต้องไปขอเขายิง อายก็อาย แต่ไม่มีตังค์ อยากยิงกะเขาบ้าง