มีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ...
วันก่อนพี่ชายแฟนผมโทรมาแจ้งว่าทางอำเภอออกใบ ป.๓ ให้แล้ว ที่อำเภอท่าม่วง กาญจนบุรี... ให้ไปรับได้ (ที่ผมกล่าวพาดพิง สมควรหรือไม่แล้วแต่ผู้ดูแลจะพิจารณาครับ
)
ในวันเดียวกันผมส่งแฟนผมไปขอ ป.๓ ที่ที่ว่าการอำเภอ ณ.อำเภอๆหนึ่ง ในจ.อุบลราชธานี นายอำเภอฮาครับ ที่ผมส่งแฟนไปขอ เพราะผมมีหลายกระบอกแล้วเกรงใจทางอำเภอ อีกทั้งจะได้แบ่งเป็นสมบัติ และทะเบียนเป็นชื่อของแฟนด้วย
นายอำเภอก็อนุญาต บอกว่าเดี๋ยวจะหาว่านายอำเภอใจร้าย
ได้รับหนังสือส่งตัวไปตรวจประวัติพิมพ์ลายนิ้วมือตามระเบียบ
มาถึงตอนนี้ ผลที่ได้มาแทบไม่ต่าง แต่เหตุการณ์จริงๆเกิดในวันถัดไป...
วันต่อมาพี่ชายแฟนผมก็โทรมาแจ้งว่าต้องแก้ใบ ป.๓ ตรงไหนไหม ก็อธิบายไป... สักพักแฟนผมได้ยินว่า ให้จ่ายค่าธรรมเนียม 2500 บาท...
แฟนผม + ผมเองก็เดือดเลยครับ แต่แฟนผมดุกว่า ขอคุยกับเจ้าหน้าที่เลย ถามยับว่าค่าอะไร จนท.บอกค่า ป.๓ มั่ง ป.๔ มั่ง แล้วก็มีค่ามารยาทอีกอะไรไม่รู้แล้วแต่สรรหามา แฟนผมบอกให้ออกใบเสร็จให้ก็ไม่ออก แล้วยังขู่ว่างั้นขอคุยกับนายอำเภอ ผลคือ จนท. คืนเงินครับ ไม่ต้องเสีย 2500 บาท
มาทราบทีหลังว่าเขาขอตั้งแต่ตอนที่ขอ ป.๓ แล้ว พี่ชายแฟนผมไม่รู้เรื่องอะไรก็รับๆคำมาก่อน แล้ว จนท. ก็มาเรียกเก็บตามทีหลัง
ส่วนอำเภอของผม จนท. ไม่เคยเรียกเก็บสักบาทเลย แม้จะช้าบ้าง เพราะต้องตามคิว แต่ก็ขอชมเชยครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สิทธิของเรา อย่าให้เขามาละเมิด พวกนี้หากินกับคนที่ไม่รู้ระเบียบการและอัตราค่าธรรมเนียม จนท.บางคนขับเคลื่อนด้วยใจ แต่บางคนขับเคลื่อนด้วยเม็ดเงิน ต้องกล้าที่จะต่อสู้เพื่อสิทธิของเราครับ
