ดูในภาพข่าว ไทยรัฐ นักเตะสิงค์โปร์ มีทั้งหัวแดงและผิวสี ตัวใหญ่แรงปะทะก็คงเยอะ
ดีเนอะประเทศเค้าเล็ก แต่มีหลายเชื้อชาติดี :
เดิมทีประเทศนี้ก็ไม่มีเชื้อชาติดั้งเดิมอยู่แล้วครับ
เพราะเมื่อก่อนฝรั่งเอาคนหลายๆชนชาติมาเป็นกรรมกร ที่รับจ้างขนของขึ้น-ลงเรือ
จนฝรั่งย้ายไปพวกนี้ก็เลยตั้งรกรากสืบต่อกันมาจนเป็นประเทศ
เห็นแก่ตัวและไม่มีความจริงใจ เจริญแต่สิ่งของ คนแก่ๆพวกมันมีเงินมันไม่เลี้ยง
มันต้องจ้างคนไทยไปเลี้ยงคนแก่(พ่อ-แม่มันเอง) แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินอย่างเดียว
มันจึงไม่เห็นหัวคนไทย มีเงินก็จ้างลูกเดียว เห็นผลประโยชน์มาก่อนเพื่อนบ้านคือประเทศไทย
ยอมรับผลการแข่งขันครับ แต่เพียงเผื่อไม่ให้ถูกนานาชาติหาว่าพาล ความไม่พอใจในคราวนี้ต้องยกความดีความชอบให้กรรมการครั้งที่แข่งที่นั่นไปเต็มๆ นักกีฬาเค้าเองไม่ค่อยน่าไปโทษ แต่ที่อยากละอายใจแทนชาติเค้าคือเอานักกีฬาหลายสีที่ไม่ใช่"เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์หลัก"ของประเทศมาบรรจุลงทีมชาติ(ที่ไม่ใช่ลีคทางธุรกิจ) กลายเป็นทีมพันธุ์ทางไปแล้ว เพียงเพราะทัศนคติที่ว่า"ขอเพียงแค่ชนะ" อ้อ มีแนบท้ายด้วยว่า"โดยไม่ผิดกฎหมาย" อย่าลืมว่าประเทศนี้เคร่งครัดต่อกฎหมายมาก ทำให้น่าจะพูดได้ว่า เป็นชาติที่ฉกฉวยประโยชน์จากช่องว่างของกฎหมายได้เก่งมากชาติหนึ่ง (คล้ายๆใครน้า
) ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว อย่าลืมเรื่องเทมาเส็ก
ประชากรหลักถึงแม้เป็นเชื้อชาติจีน แต่กลับมีนโยบายต่อนานาชาติต่างกับจีนอย่างสิ้นเชิง ลองเปรียบเทียบจีนกับอีกเจ้าสิครับ เจ้าที่ว่าเวลาอยากได้ผลประโยชน์จากชาติไหนจะใช้วิธีแทรกแซง หรือจนถึงขั้นบุกรุกเชิงชอบธรรมด้วยเหตุต่างๆนาๆ แต่จีนใช้วิธีค้าขายให้วินวิน (กรณีเชิญผู้นำแอฟริกาทั้งทวีปไปประชุมทางการค้า ออกค่าใช้จ่ายให้หมด ให้สิทธิต่างๆกลับมาเพียบ ให้ความรู้เสนอการอบรม สร้างหอการค้าให้ ยกหนี้ให้ ฯลฯ) แน่นอนว่าลึกๆก็คืออยากให้ประโยชน์เข้าตัว แต่เค้าเนียนกว่า เอาเปรียบน้อยกว่า ที่สำคัญไม่เลือดเย็นต่อเพื่อนมนุษย์ ข่าวคราวของสิงคโปร์หลังๆทำให้ผมนึกถึง อิสราเอล ครับ เป็นประเทศเล็กๆเหมือนกัน มีปัจจัยกดดันบีบคั้นคล้ายๆกัน คือสิงคโปร์ไม่มีการรุกรานแต่บีบคั้นเรื่องทรัพยากรและที่ทำกิน เลยใช้ความฉลาดหาทางออก แต่มันแรงจนมีอาการคล้ายๆกันอย่างที่พวกเรารู้สึกกันอยู่ตอนนี้ (ความเห็นส่วนตัว ผิดถูกหรือเห็นต่างกับท่านอื่นอย่างไรยินดีรับฟังคำชี้แนะและความเห็นที่แตกต่างครับ)
