ผมนี่แหละครับ ช่างเถื่อน ตัวจริง เสียงจริง
ผมทำชุดลั่นไก S&S พังไปหลายชุด
แหนบสี่ชายพังไปอีกหลายอัน
โตงเตง สลัก สปริงค์นกสับ สปริงค์ลำเลื่อน พังไปอีกเยอะ
แต่ผมทำกับปืนผมเองครับ ไม่กล้าทำให้คนอื่นหรอก

อย่างนี้แหละ เขาถึงจะเรียกว่าเข้าถึงปืนอย่างแท้จริง เป็นนักยิงปืนตัวจริง ของแท้แน่นอน
เมื่อสมัยก่อนผมก็ทำอย่างนี้แหละ แต่อาจจะแตกต่างกันบ้างที่ผมหาหนังสือตำรา หาวิดีโอเกี่ยวกับการซ่อมและแต่งปืนมาศึกษาก่อน
ขนาดว่าตามตำรายังไม่วายอะไหล่หลายอย่างพังไปแยะ แต่ไม่กลัว นกพัง เซียร์พัง แหนบพัง ลำกล้องพัง ซื้อเปลี่ยนใหม่ไม่เห็นยาก
ถ้าลองศึกษาเรื่องกลไกของปืนดีๆ จะรู้ว่ามันเป็นแมคคานิคที่ไม่ยุ่งยากเลย ทำเองได้ง่ายจัง ถ้าเราเข้าใจ และมีเครื่องมือที่ดีและพร้อม
ถ้าจะว่าไป สาเหตุที่ต้องลองหัดทำเองเพราะบ้านผมอยู่รามอินทรา ต้องมาแต่งปืนที่วังบุรพา แต่งเสร็จมายิงที่สนาม ศ.ร.ภ. รามอินทรา
มีปัญหาเรื่องไกนิดหน่อย ต้องขับรถกลับมาที่วังบุรพาอีก หาที่จอดรถก็ยาก แต่งเสร็จกลับมายิง มีปัญหาก็ต้องกลับมาที่วังบุรพาอีก
วนๆ เวียนๆ อย่างนี้น่าเบื่อจะตาย ตัดสินใจสั่งตำรา สั่งวิดีโอมาศึกษา ลองหัดทำดู ดีบ้างไม่ดีบ้างว่ากันตามเรื่อง แต่ก็สนุก
เดี๋ยวนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องใครจะมาหลอก ไม่ว่าจะเป็นช่างจริง หรือช่างเถอะ ทุกสนามทั่วราชอาณาจักรกินเงินผมยาก
ยกเว้นช่างตึ๋ง(ร้านยอด)ทำทีไรไม่ยอมเก็บเงินสักที แถมทำไม่ดีมีด่าอีกด้วย แต่เรื่องช้า ถึงช้ามาก เป็นเรื่องปกติประจำตัวของพี่ตึ๋งเค้า
ที่สนามยิงปืนเบตง ทั้งครูฝึก ทั้งผมเคยทำให้หลายคน กะตังก็ไม่ได้เก็บ อะไหล่บางตัวก็ให้ฟรี แผ่นซีดีก็แจก
พอได้อ่านกระทู้นี้แล้ว
เห็นที่จะไม่ช่วยใครต่อไปอีก เพิ่งรู้ว่าทำให้ฟรี เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา ยังถูกเอามานินทาอีก...เศร้า..แต่ก็อยากจะแนะนำให้คนที่มีปืนลองศึกษากลไกปืนของตัวเองให้เข้าใจ แล้วจะรู้ว่าที่พูดว่าปืนพัง ปืนพังนะ ทุกอย่างมันซ่อมได้ ง่ายด้วย
คงเป็นความผิดของผม ที่ผมเขียนหนังสือแล้วคนอ่านสื่อความหมายในเจตนาคลาดเคลื่อน
ผมว่าผมเขียนชัดเจนในเจตนาว่า .............................
ผมเพียงอยากเสนอความคิดว่า ถ้าเรามีปืนเป็นของตัวเองเราควรทำความเข้าใจระบบและกลไกการทำงานของปืนให้ถ่องแท้
เพื่อเราจะได้ใช้ประโยชน์ในตัวของมันได้อย่างเต็มที่ และไม่ต้องกลัวใครจะมาหลอกเราด้วย.......
เรื่อง ร้อนตัว หรือไม่ร้อนตัว ผมไม่ใส่ใจหรอกครับ เพราะผมมั่นใจว่าผมไม่ใช่เหลือบของวงการปืน ที่ต้องหากินกับนักยิงปืนมือไหม่
ผมรักกีฬายิงปืน ในอดีตผมเคยมีประสบการณ์ในการแข่งขันมามากพอสมควร ตอนนี้ผมอายุมากแล้ว มีความปราถนาแบ่งปันประสบการณ์ที่มีให้คนร่นหลังบ้างก็เท่านั้น
ฉะนั้นส่วนใหญ่ผมมักจะแนะนำหรือทำให้ฟรีเฉพาะพวกที่ยิงปืนดีแล้ว มีความรู้ความเข้าใจในตัวปืนพอสมควร และรักที่พัฒนาฝีมือการยิงปืนให้ดีขึ้น เพื่อการแข่งขัน
ด้วยเหตุนี้หลายท่านในที่นี้จึงยังไม่เคยรู้จักผม และสัมผัสกับผมเป็นการส่วนตัว ซึ่งอาจทำให้ไม่เข้าใจในตัวผมดีพอ.....ก็ไม่เป็นไร.....
เพราะอย่างน้อยหลายคนในวงการปืนรุ่นเก่าคงเข้าใจผมดี อย่างเช่น "ลุงเร" , "น้าสิงห์" หรือ "น้าป๊อบ"(ยิงลูกซอง) พบกับครั้งใด ก็ให้ความเกรงใจทุกครั้ง....เท่านี้ก็พอแล้ว

ลองอ่านประโยคสีแดงแรกดูสิครับ ว่าให้เข้าใจว่าอย่างไร คาดเคลื่อนหรือไม่อย่างไรครับ

มีใครเขานินทาคุณหรือ มีใครเอ่ยถึงคุณที่นี่หรือ มีใครเอาชื่อคุณไปแอบอ้างหรืออ้างอิงหรือ.... "ไม่มีครับ"

ส่วนที่บอกว่าคุณต้องการให้คนอื่น ๆ เข้าใจในปืนของตนเองอย่างถ่องแท้ นั้นเหมาะแล้วครับ ผมไม่โต้แย้งในกรณีนี้ แต่ความเป็นจริง มีใครบ้างที่ถ่องแท้กับทุกอย่างที่อยู่ในมือ ท่านเจ้าของกระทู้และผม และอีกหลาย ๆ ท่านจึงเจตนาเตือนเพื่อนสมาชิกอีกหลายคนจำนวนมากที่ยังไม่รู้เรื่องปืนได้อย่างถ่องแท้อาจไปพลาดท่าให้พวก "ไม่รู้จริง" เท่านั้น แค่เตือน ไม่ได้นินทาใคร โปรดเข้าใจ และผมขออภัยอีกครั้งที่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่าผม "นินทา" ถึงคุณ
