ผมเป็นคนนึ่งครับที่โชคดีตรงที่ตอนเป็นวัยรุ่นทางบ้านค่อนข้างจะมีวินัยกับการใช้จ่ายเงินของผม
ทางบ้านจะให้เงินใช้เป็นเดือนตั้งแต่เรียน ปวช. ( ผมจบ ปวช. สายพาณิชย์น่ะครับ ) จนกระทั่งผมจบ
มหาวิทยาลัย โดยมีกฎเหล็กว่าหมดแล้วห้ามขอยกเว้นมีเหตุจำเป็นพิเศษ พอมีวันหยุดยาวหน่อยถ้าอยาก
ให้มีตังค์เหลือต้องกลับมาอยู่บ้านครับอย่างน้อยก็มีข้าวกินฟรี
เวลาไปซื้อของข้างนอกก็เกาะพ่อเกาะแม่ไป
ด้วยประมาณว่าช่วยหยิบของใส่ตระกร้า แต่ตอนจ่ายตังค์ก็ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำให้เป็นนิสัยติดตัว
มาจนทุกวันนี้ครับว่าให้ใช้เท่าที่มีไม่ควรเอาเงินในอนาคตมาใช้เด็ดขาด และมีตัวอย่างจากเพื่อนที่เป็นหนี้บัตร
เครดิต บัตรเงินสด อิออน ฯลฯ อีรุงตุงนังไปหมด เลยตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ขอเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด
เพราะสำหรับผมการใช้บัตรเครดิตก็เหมือนยืมเงินคนอื่นมาใช้นั่นแหละครับเพราะท้ายที่สุดเราก็ต้องใช้คืนอยู่วัน
ยังค่ำ ซึ่งเราต้องวางแผนการใช้หนี้คืนบัตรเครดิตเหมือนกับที่เราวางแผนการชำระหนี้ในเรื่องอื่น ๆ แหละครับ
สำหรับผมบัตรเครดิตก็มีประโยชน์เพียงอย่างเดียวคือเพื่อความสะดวกในการจับจ่ายโดยไม่จำเป็นต้องพกเงินสด
จำนวนมากเท่านั้น
ทุกวันนี้ผมมีบัตรเครดิตอยู่หนึ่งใบซึ่งตั้งแต่ได้มาก็ไม่เคยใช้เลยสักครั้งหนึ่งตั้งปีกว่าแล้วครับ ( ยังไม่ได้ปลด
ล็อคบัตรเลย )
ท่องไว้นะครับจะใช้บัตรเครดิตเพื่อความสะดวก แต่อย่าใช้เพื่อก่อหนี้
