เส้นแบ่งระหว่างเศรษฐี กับผู้ปฏิบัติธรรม

เส้นแบ่งระหว่างเศรษฐี กับผู้ปฏิบัติธรรม

หน้าต่างศาสนา
พระมหาขวัญชัย กิตติเมธี สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ

มีคำทำนายหนึ่งเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะประสูติขึ้นว่า "พระกุมารนี้เมื่อเติบใหญ่ขึ้นจะมีวิถีชีวิต 2 อย่าง คือ ถ้าอยู่ครองเรือนจะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่เหนือกว่ากษัตริย์ใดๆ ที่เคยมีมา หรือถ้าทรงตัดสินพระทัยออกผนวชก็จะได้เป็นศาสดาเอกของโลกเช่นกัน"

หากลองตั้งข้อสังเกตจากคำทำนายนี้จะเห็นเส้นแบ่งระหว่างการอยู่ครองเรือนกับการออกบวชว่ามีเป้าหมายและวิธีการที่ต่างกันไปอย่างชัดเจน

อย่างมีลูกศิษย์คนหนึ่งไปเรียนการปฏิบัติธรรมและฝึกหัดปฏิบัติตนกับอาจารย์เป็นเวลาหลายปี จนเมื่ออาจารย์เห็นว่าลูกศิษย์คนนี้สามารถปฏิบัติธรรมได้ดีแล้ว ตนเองจึงคิดจะไปแสวงหาสัจธรรมที่อื่นบ้าง จึงสั่งให้ลูกศิษย์ปฏิบัติธรรมด้วยตนเอง ส่วนอาจารย์ก็เดินธุดงค์จากไป

พออาจารย์จากไปลูกศิษย์คนนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง แต่พอเวลาผ่านไปไม่นานท่านก็เริ่มสังเกตเห็นผ้านุ่ง ผ้าห่มของตนเองเป็นรู จึงหาสาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร วันหนึ่งเห็นหนูวิ่งอยู่ในกุฏิจึงรู้ว่าหนูพวกนี้นั่นเองที่กัดผ้าจนเป็นรู

พอรู้อย่างนั้นท่านก็เริ่มคิดต่อไปว่าการจะกำจัดหนูพวกนี้ออกไปจำเป็นต้องใช้แมว จึงเข้าไปขอแมวจากคนในหมู่บ้านมาเลี้ยงไว้ แต่พอเลี้ยงแมวไปได้สักพัก หนูก็หายไป แต่พอหนูหมด แมวก็หนีไปด้วย พอแมวหนีไป หนูก็กลับมาอีก

ท่านจึงคิดต่อว่า เพราะเราไม่มีอาหารให้ แมวจึงหนีไป ท่านจึงไปขอแมวมาใหม่ และคราวนี้ก็ขอนมมาไว้ให้แมวกินด้วย แต่ทำนานไปก็ลำบากทั้งต้องหาผลไม้ให้ตัวเอง แล้วยังต้องเข้าหมู่บ้านเพื่อขอนมให้แมวอีก จึงคิดต่อไปว่า ต้องมีวัวสักตัวไว้คอยให้นมจะได้ไม่ลำบาก

จึงขอลูกวัวจากชาวบ้านมาอีกตัวเอามาเลี้ยง พอมีวัวก็ลำบากเรื่องการเลี้ยงอีก จึงไปจ้างเด็กสาวชาวบ้านมาเลี้ยงให้ พอจ้างคนเลี้ยงก็ต้องมีค่าใช้จ่าย

ลูกศิษย์คนนี้จึงตัดสินใจไม่ปฏิบัติธรรมต่อ แต่หันมาสร้างฐานะ สร้างอาชีพ จนสามารถสร้างบ้านใหญ่โต มีลูกหลานหลายร้อยคน

...จากความคิดที่ละเอียดรอบคอบตั้งแต่แรกนั้นเองทำให้ลูกศิษย์ผันตัวเองจากการเป็นนักปฏิบัติธรรมสู่การเป็นมหาเศรษฐีได้ในที่สุด ฉะนั้น การเป็นนักปฏิบัติธรรมกับการเป็นมหาเศรษฐีขึ้นอยู่กับวิธีการจัดการกับความคิดนั่นเอง...

ลองสังเกตดูว่า การอยู่ครองเรือนต้องใช้ความคิดตลอดเวลา ยิ่งใครคิดได้ละเอียด รอบคอบ มีการวางแผน และมีวิธีการจัดการที่รัดกุมเท่าไรก็ยิ่งจะเพิ่มความได้เปรียบในการหาทรัพย์ได้มากขึ้นเท่านั้น ซึ่งอาจสวนทางกับการออกบวชที่ต้องมีสติกับทุกความคิดที่เกิดขึ้น

หากคิดเท่าไรต้องไม่ต่อเติมจนจิตใจเกิดความฟุ้งซ่าน ต้องรู้จักเรียนรู้การปล่อยวางให้มากขึ้น

แต่ทั้งสองอย่างล้วนสร้างปัญญาเหมือนกัน เพียงแต่อย่างแรกสร้างปัญญาเพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ส่วนอย่างที่สองสร้างปัญญาเพื่อไม่ให้ชีวิตมีความทุกข์ แต่ทั้งสองทางล้วนต้องการสิ่งเดียวกัน นั่นคือ "ความสุข"

เพียงแต่อย่างแรกให้ความสุขแบบต้องออกไปหาจากข้างนอก แต่อย่างที่สองให้ความสุขที่หาได้จากภายในจิตใจเรานั่นเอง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เส้นแบ่งระหว่างเศรษฐี กับผู้ปฏิบัติธรรม (อ่าน 1308 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้