ในแง่ของอารมณ์ ผมมองว่า เมื่อเรามีปืน ก็เหมือนกับมีเครื่องป้องกันตัว หรือเป็นเครื่องต่อรอง เมื่อเกิดความขัดแย้งกับใคร เราก็จะมีความมั่นใจที่จะคุยดีๆ ความรู้สึกกลัว หรือกังวลว่าอีกฝ่ายจะใช้ความรุนแรงนั้นลดลง เมื่อความกลัว หรือความกังวลลดลง การจู่โจมแบบฉับพลัน หรือ ชิงลงมือก่อนจะไม่เกิดขึ้น หรือมีโอกาสน้อยมากครับ
ประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมก็เข้าทำนองนี้ และยังได้เคยอ่านความคิดของปรมาจารย์ปืนท่านหนึ่ง(ครูพนมเทียน) ท่านก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ตรงที่ว่าความกลัวมักจะมำให้บางคนสู้ และชิงลงมือก่อน มากกว่าการคิดวิ่งหนีครับ
.
.
..เห็นด้วยในบางประเด็นครับ..และขอเติมนิดหนึ่ง.
...ในความขัดแย้งทั้งหลาย ควรพึงหลีกเลี่ยงความรุนแรงทุกชนิดครับ เพราะหลัก หลักมันเป็นเรื่องของอารมณ์.. ไม่ได้เกิดจากสันดานเป็นโจร ที่ประสงค์ต่อทรัพย์สิน:).
แต่ถ้าในสถานะการณ์ ของคนร้ายที่มันประสงค์ต่อทรัพย์ มีอาวุธปืน มันอาจไม่สนใจคำพูดดี ดี มันเพียงต้องการทรัพย์สิน ถ้าขัดขืนมันยิง และหนีให้พ้นไปจากการจับกุม.. เพราะมันทีหน้าที่เพียงนั้น.. การพูดต่อรองหวังผลทางด้านจิตวิทยา เพียงเพื่อให้สถานการณ์ได้เปรียบและชิงลงมือ..
ประเมินสถานการณ์เสียก่อน อย่างที่เพื่อน เพื่อน บอก ..แล้วต้องเคารพการตัดสินใจของตนเอง..
