อีกเรื่องหนึ่งขำๆ เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ผมมีธุระไปโอนที่ดิน(ที่นา)ที่ร้อยเอ็ด เอาเจ้า G19 ติดกระเป๋าเดินทางไปด้วย เพราะที่แปลงนี้ค่อนข้างมีปัญหากับญาติพี่น้องของเจ้าของเดิม
การโอนที่เป็นไปอย่างเรียบร้อยไม่มีปัญหาความขัดแย้งใดๆ คืนนั้นตัดสินใจอยู่ค้างคืนที่บ้านเจ้าของเดิมที่อยู่ไม่ไกลจากที่นาริมถนนรพช. ซึ่งเขาก็มักจะปิดเอาไว้เนื่องจากเจ้าของเดิมก็มาอยู่กรุงเทพ นานๆจะได้กลับไปสักที บ้านนี่ตั้งอยู่กลางโค้งของถนน มีต้นไม้ใหญ่อยู่ข้างบ้านรับกับโค้งถนนพอดี
คืนนั้นตั้งวงดื่มกินกับคนแถวนั้น แล้วเค้าก็พากันเล่าเรื่องที่ว่า มักจะมีทั้งรถยนต์ ทั้งมอเตอร์ไซพากันมาแหกโค้งชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่นี้ ตายกันปีละหลาย บางครั้งก็เป็นรถปิคอัพที่ตายยกคัน ตอนกลางคืนชาวบ้านละแวกนั้นไม่ค่อยมีใครอยากผ่านโค้งต้นไม้นี้นัก
ปัญหามันอยู่ทีว่า คืนนั้นเจ้าของบ้านจัดให้เราเข้าไปนอนเดี่ยวในห้องที่มีหน้าต่างตรงกับต้นไม้ใหญ่นั้นพอดี แถมปูที่หลับที่นอนหันหน้าไปทางหน้าต่างนั้นซะด้วย แล้วยังมีหน้ามาบอกอีกว่าถ้าไม่สบายใจ แล้วทนร้อนได้ ก็ปิดหน้าต่างนั้นซะ ไอ้เราก็อืออาไปตามเรื่อง จะเกี่ยงไม่นอนห้องนี้ก็เสียฟอร์ม
คืนนั้นนอนขนหัวลุกชอบกล หลับตาแล้วก็ยังรู้สึกระแวงว่ามีอะไรอยู่ตรงหน้าต่างปลายเท้า ซ้ำร้ายยังมีเสียงกุกกักดังมาจากต้นไม้นั้นเป็นระยะ คงจะเป็นเสียงนกที่มาทำรังอยู่บนต้นไม้นั่น
เครื่องลางของขลังก็ไม่มีติดตัว สวดมนตร์ก็ไม่เป็น นอนกระสับกระส่ายอยู่นาน ไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นที่พึ่ง จนตัดสินใจเอามือควานไปในกระเป๋าเดินทางข้างๆตัว เอาไอ้เจ้าโพลิเมอร์ผสมเหล็กที่หนักอึ้งไปด้วยกระสุนเต็มแม็ก มาวางบนอก ความเย็นของเหล็กลำเลื่อนกลับสร้างความอุ่นใจได้อย่างประหลาด ประกาศก้องอยู่ในใจว่า เอาละ ต่อไปนี้ไม่ว่าหน้าอินทร์หน้าพรหมผีคนที่ไหน เสนอหน้ามาตรงหน้าต่าง ... พ่อยิงไม่เลี้ยง ...
ไม่น่าเชื่อ ผมผลอยหลับไปในเวลาอันสั้น ด้วยจิตใจที่สงบกว่าเดิมมาก
ตื่นมาตอนเช้าทั้งขำ ทั้งนึกขอบคุณเจ้าพลาสติกผสมเหล็กท่อนนี้ ... เออ เชื่อเอ็งแล้ว ว่าเอ็งช่างมีอำนาจเหนือคนเหนือผีจริงๆ ....
