นึกถึงสมัยสี่สิบกว่าปีก่อน เมื่อตอนกางเกงยีนส์กำลังเริ่มฮิตใหม่ๆ มีกางเกงหลายยี่ห้อพากันแจ้งเกิด มีกางเกงยีนส์ของไทย ยี่ห้อหนึ่ง ทีแรกก็ตั้งใจทำมาเพื่อตลาดล่าง เพราะกางเกงยีนส์สมัยก่อนนำเข้ามจริงๆ ยังไม่มีรุ่นก๊อปปี้ ทำกางเกงยีนส์ออกมาขายเปลี่ยนรูปแบบก็แล้ว ลดราคาก็แล้ว ยอดขายไม่กระเตื้อง เลยเปลียนผู้บริหารใหม่ นายคนนี้คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเขา เขาประกาศว่าต่อจากนี้กางเกงยีนส์ยี่ห้อนี้จะไม่ทำของถูกๆออกมาขายอีกต่อไป จะทำแต่กางเกงยีนส์ราคาแพงๆออกมา ว่าแล้วก็ปรับราคากางเกงยีนส์ของตัวให้เท่ากับราคากางเกงยีนส์นำเข้าจากนอก ผลคือยอดขายถล่มทลาย ขายดิบขายดี กลายเป็นของดีไป
อีกตัวอย่างคือบริษัทผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าและอีเล็กทรอนิค ของเกาหลีรายหนึ่ง เมื่อก่อนวันๆต้องมาคอยดูว่าบริษัทอีเล็กทรอนิครายใหญ่เขาออกสินค้าตัวไหนออกมา จะได้ทำตามและขายในตลาดล่างราคาถูกกว่า ทำอยู่นานจนกลายเป็นจุดขายของสินค้าแบรนด์นี้ว่า ทำสินค้าราคาไม่แพงแต่คุณภาพไม่แพ้ของยี่ห้อดังๆ แต่ยอดจำหน่ายก็ไม่ได้ดีขึ้นแถมยังเกือบล้อละลาย จนวันหนึ่งผู้บริหารเขา(ใจกล้ากว่าคนบ้านเรา)ทุบโต๊ะบอกที่ประชุมคณะกรรมการบริหารว่า ถ้าขืนดำเนินนโยบายขายของแบบนี้มีแต่เจ้งกับเจ้ง ว่าแล้วก็ประกาศลั่นว่าจากนี้บริษัทจะผลิตแต่สินค้าคุณภาพดี แต่ราคาพอๆกับของบริษัทดังๆ พูดง่ายๆคือจะไม่ขายของถูกอีกต่อไป การประกาศได้รับการต่อต้านจากหลายฝ่าย แต่แกก็เอาหลังยันฝา จนที่สุดทุกวันนี้ บริษัทนี้ทุกวันนี้ติดอันดับโลก แม้แต่ตอนหลังผู้บริหารคนนี้ติดคุก เมื่อพ้นออกมา เขาพากันแห่ไปต้อนรับออกจากคุก เชิญมานั่งบริหารอีก
ผมว่าปืนกระบอกนี้ ถ้ามันไม่ได้ทำด้วยวัสดุพิเศษจากดาวดวงอื่น ลำเลื่อนไม่ได้ทำมาจากทองคำขาวหรือเซียร์ฝังเพชร ก็น่าจะเป็นการใช้กลยุทธ์การตลาด ครับ
